јазик (имн.) - ќе (чест.)

___________ 23) заптии - турски полицајци
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Денеска ни рече: “Кој ќе го нашпионира својот другар, јазикот ќе му го пресечам; кој ќе направи нешто лошо, сами ќе му судите...“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Од каде да сонувам дека наставничката по англиски јазик ќе го фати лексиконот во VIб одделение?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Лексиконот ѝ го вратив на Анче и таа ми заблагодари - многу искрено ми заблагодари.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ни беше многу интересно и попладнето одеднаш ни помина.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Овој нов јазик ќе биде иконички.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Се прашува: кој јазик ќе биде официјален?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но и притоа се надевам оти за Македонците ваквиот јазик ќе биде попријатен и позвучен од јазикот на нашите соседи, со кои ние сега-засега се дигаме наголемо.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бугарите можеби ќе речат оти новата словенска народност со свој литературен јазик ќе биде пак бугарска, само со друго име. 138 Ние Македонците, се разбира, нема да имаме ништо не само против Бугарите ако нѐ признаат нас за Бугари, но и против Србо-Хрватите, ако последниве не признаваат нас за чисти Срби или Хрвати.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
” На 13.11.1903 год. по разговорот со Мисирков во Софија, во времето кога се печатеше неговата книга, Е.Спространов запишал: „Уверен сум дека неговиот македонски јазик ќе трае ден до пладне.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Зар не му мислат Србите оти со успехот на востанието, ако се праша: на кој јазик ќе треба да зборува судијата, да речеме, во Тетово? – автономната влада што ќе биде од „мнозинството“ ќе одговори: на бугарскиот: истото ќе го одговорат и месните жители, зашто во нивните очи Бугарите, а не Србите излегоа херои.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Штом е така, тогаш и нашиот правопис и правецот на нашиот литературен јазик ќе треба да биде во полна зависност од таа тенденција што ќе нѐ раководи нас при нашата национална преродба.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Растечкото осиромашување на јазикот ќе ескалира низ серија на неправилни циклуси.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
И овде, автору, ние ги напуштаме нашите херои.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Злите јазици ќе речат, ние тоа залудно го правиме, дека за нас не е лошо самите таму да си останеме.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ако не се чујам со тебе и јазикот ќе го заборавам! -мислеше на македонскиот, кој се помалку го зборуваше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Три или четирипати годишно, некој што го зборуваше неговиот јазик ќе дојаваше до неговата порта и ќе разменеше неколку смели идеи со него.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тогаш, со какви светли, врежани и прекрасно декорирани букви мораше да биде испишан денот кога еден трубадур – трубадур кој, според енциклопедијата, бил актуелен меѓу единаесеттиот и тринаесеттиот век – застана пред портите на неговиот баронски замок!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Многу години подоцна, во 70-те години на минатиот век на шпански јазик ќе биде преведена книгата на Емил Сјоран Лошиот Демиург, која брзо ќе биде забранета од цензурата како атеистичко и антихристно дело, а авторот иронично ќе забележи: Инквизицијата не е мртва. Колку е тоа смешно!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но братот Сами остана на брегот да го продолжи векувањето, да го одржи дедовиот завет, плаќајќи го тоа подоцна со својот живот за време на Енверовиот сталинистички режим во Албанија, кој само поради знаењето на англискиот јазик ќе го прогласи за шпион на Интелиџенс сервис и ќе го ликвидира.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се сеќавав во тие мигови на случајот на Мигел Унамуно, славниот ректор од Саламанка, кога на една слава во времето на фашизмот, на хистеричните повици на Франковите војници да живее смртта, со нему својствена храброст ќе истапи со познатите зборови дека има мигови кога молчењето може да биде лага, спротивставувајќи се на извиците за смртта со повиците за живот, во неговата осуда на фашизмот и франкизмот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Има народи кои постојат надвор од нивниот автентичен, прв или роден јазик! Но дали би можел да ми посочиш пример за тоа?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но бездруго бакшишотt во времето на Османската Империја опстанува и добива посебни облици, кои можеби останале до денешни дни? запраша Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Слична разуздана отпуштеност се надоврза Камилски ќе биде забележана во употребата на рускиот јазик во постреволуционерна Русија, но до вистинска револуција во рускиот јазик ќе дојде кога Сталин ќе стане неприкосновен владетел на СССР.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XXXVIII И Татко и Климент Камилски, кога се сретнаа рано утредента, беа првин согласни дека поимот на јаничарството, како што започнаа да го разгледуваат, далеку ќе ги одвлече од проектот и за да се справат на таков начин со најопасните турцизми во балканските јазици ќе им беа потребни години.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во епохата на револуцијата, употребата на странските зборови добро вклопени во рускиот јазик се сметаше за едно од главните обележја на јазичната слобода којашто спонтано се наложуваше, се создаваа редица неологизми, превладуваше плакетарскиот и телеграфски стил, се создаваше своевиден пролетерски израз на јазикот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но со текот на времето рускиот јазик ќе се најде во фаза на пурификација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Балканците, на пример, сепак во нивниот јазик ќе имаат доволно зборови од османската епоха, кои на пример, на еден Грк и Албанец, ќе им овозможи каква-таква комуникација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ленин ова ќе го оправда со ставот дека отстапувањето од граматичките норми во однос на невештото служење со јазикот, се разбира, вклучувајќи ги тука и заемките, е рамно на партиска девијација во животот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Секогаш во секој јазик ќе има темни зони, претпоставки на идентитетот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој одлучува како ќе говори, кои јазици ќе ги учи, кои туѓи зборови ќе ги употребува во својот говор.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од арапскиот корен во турскиот јазик ќе се создадат два различни збора: bai (дар, подарок) и bahi (напојница, под рака).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Заглавен меѓу непцата и здебелениот јазик ќе раснеше во клобурец и ќе задушуваше.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Револуцијата ќе биде завршена кога јазикот ќе стане совршен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Затоа која уста да ја искаже сладоста на неговото учење, а кој јазик ќе може да ги каже неговите подвизи и трудови и добрината на неговиот живот.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)
КИБЕРПАНКЕР: ПИЛОТ НА ВИДОВИТЕ Според Фуко, ако го промените јазикот ќе го промените општеството.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Следејќи го Фуко, предлагаме со термините кибернетичар, кибернаут, да се означи еден нов модел на човечко постоење и еден нов општествен поредок.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Јазикот е нашата снага“ 16 Врати му ги редот и убоста збери ја разнообразноста не отфрлај, памти затоа што: се возобнови ли јазикот ќе опстане – со време народот ќе се осмисли светот а можеби и државата!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
ги менуваат имињата на луѓето и на местата, на својот јазик не смееш и да се расплачеш, мртвите да ги испратиш, ако зборот му се украде на јазикот, јазикот може да биде и пресечен и откорнат, мајките им ги затнуваат устите на децата, со раце им ги затвораат, ги задушуваат; од Јужна Грција се сите служби: и учители и попови и полиција, сите ни кажуваат што треба да работиме и колку треба да работиме, но никој не ни кажува како треба да живееме, ама кога ќе победи нашата партија, ќе нема човек на човека роб, ние слободно ќе зборуваме и на својот јазик ќе учиме...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Под јазик ќе си ги криеме, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако не зборувате така, како што ви велиме, тогаш секојa ноќ ќе сонувате само соништа во кои во густи шуми ќе ве бркаат волци, од матни води ќе излегуваат змејови и со пламени јазици ќе ве горат... и добрите ангели нема да ви дојдат на помош...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)