џеб (имн.) - од (предл.)

Тој бурична во внатрешниот џеб од палтото и меѓу некои стуткани книжиња извади едно сликче и му го покажа на Коча, а в рака не му го даваше. - А? - Личи на тебе рече Кочо.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Потоа, како допирот на нејзината половина да ја потсети на нешто, бркна во џебот од униформата и извади едно мало парче чоколада, го скрши на половина и му подаде едно од парченцата на Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Шкафчерто каде што беше скриен локумот секогаш беше зааклучено, а клучот потоната во длабоките џепови од бечвите на дедо.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Го исчука на една гламна, го извади од џебот ножот со чклен врзан за појас, го иструга лулето одвнатре и го прибра во џебот од џамаданот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Секогаш се чудев што ќе се случи ако го запрашаш ова нешто, на кинески, што тоа има во левиот џеб од панталоните.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
* На маслото истури му платно, импрегнирај го мозокот, обои го твоето сеќавање! На изложбата (на ококорените сомнителни очи) не покажувај им го виножитото во левиот џеб од панталоните.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
А сега, повторно во твојот роден град, во Клубот на уметниците исполнет со твоите бои, на твојата секогаш преполна маса (на ококорените сомнителни очи) не покажувај им го сонцето во десниот џеб од панталоните, ниту пак жолтите облаци во шлицот.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Во банка посегнуваш по паричникот во внатрешниот џеб од сакото – сите легнуваат на патос.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
„Ако не е баш тој што зел в џеб од оној Шабан“, се јави некој од толпата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога Марко и Едо влегоа внатре, од собичката во аголот излезе еден човек налик на плашило за чавки, целиот свиснат врз самиот себеси, со конзерва пиво во едната рака и со другата напикана во големиот џеб од елекот облечен на голо – слаб, со испиени образи како да гладува, подвиткан, со сипаничаво лице и ретка, права, немиена, пуштена руса коса што му паѓаше на сите страни на лицето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Нејсе, по уводот за материјалната состојба, недвижнини и друго, политичката припадност како бајаги важна за основање на една врска, сексуалните способности - самооценети како брилијантни, ликов поминува во експлицитно прикажување на она што има по џебови, придружено со сликовито објаснување како доаѓа до купчиња евра, денари, франци, распоредени во различни џебови од мантилот и костумот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Лекарите од судската медицина велат уште дека во неговиот џеб од палтото нашле јагленосано клопче; тоа, според нив, била некаква тетратка, на која веќе сосема тешко се распознавале буквите; експертизата покажала дека тоа е некаква песнарка.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
— Слика од детето, вели, од Ивана твој, вели и го отпетлува џебот од блузата, ја вади фотографијата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој го стави во џебот од патната торба.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Змиулчето му јадеше од рака, го следеше во прошетките низ шумата, дремејќи во џебот од неговата избледена, но сè уште топла бунда или (кога сонцето ќе ја размрдаше) ползејќи по него.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Луков ги става во џебот од елекот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Бошко го послуша. Ги стави парите во џебот од џамаданот.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)