односно (мод.) - во (предл.)

Доколку, пак, спорот се однесува на престанок на работниот однос – рочиштето за главна расправа мора да се одржи во рок од 30 дена од денот на приемот на одго- ворот на тужбата (чл. 405, ЗПП). 16 2) воведување на институтот максимално траење на постапка- та, којшто е сосем редок споредбеноправен процесен институт – а сè со цел зголемување на ефикасноста и намалување на одолго- влекувањето на судскиот процес до недоглед.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ноќна работа се смета работењето во ноќно време, односно во периодот меѓу 22:00 часот и 6:00 часот наредниот ден.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Глоба во износ од 15.000 ЕУР во денарска противвредност ќе му се изрече за сторен прекршок на работодавач – правно лице, ако: – не е склучен договор за вработување меѓу работникот и работодавачот, 292 работодавачот не го пријавил работникот во задолжително пензиско и инвалидско осигурување, здравствено осигурување и осигурување во случај на невработеност пред стапувањето на работникот на работа, договорот за вработување не е склучен во писмена форма, не се чува во работните простории на работодавачот каде што работи работникот и не му е врачен примерок од договорот за вработување на работникот (чл. 264, ст.1, ал.2 од ЗРО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сменски работник е секој работник чијшто распоред на неговата работа е дел од работа во смени (чл. 5, ст.1, ал.8 од ЗРО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Новото рочиште ќе се одржи во рок од најмалку осум дена, односно во рок од најмногу 45 дена од денот кога рочиштето било одложено.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По нејзино барање судот е должен, во судот, да и врачи покана за денот и часот за одржување на рочиштето, како и примерок од записникот во писмена или електронска форма, односно во форма на тонски запис од претходно одржаното рочиште.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Постапката пред првостепениот [основен] суд мора да се заврши во рок од шест месеци од денот на поднесувањето на тужбата, додека второстепениот [апелационен] суд е должен да донесе одлука по жалба поднесена против првостепената одлука во рок од 30 дена од денот на приемот на жалбата, односно во рок од два месеца –  доколку пред второстепениот суд се одржала расправа (чл. 405, ЗПП). 3) во доменот на т.н. квалификувано „договорно застапување“ пред суд, дадена е можност работникот да не мора да биде застапуван од страна на адвокат, што е значителна олеснителна околност, знаејќи ги високите цени согласно фамозната Адвокатска тарифа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Од ваквата правна формулација се гледа дека субјекти на овој чист облигационен [а не работен т.е. трудово-правен] однос се „вршителот“ и „нарачувачот“, а не „работникот“ и „работодавачот“!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Судот може да го одложи рочиштето кога тоа е потребно заради изведување на докази или кога за тоа постојат други оправдани причини.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Конечно, неговата најпозната инсталација со ајкула во формалдехид (1991) има наслов Физичката неможност за смрт во свеста на некој што живее.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа е метафора на непо­знатото и потиснатото, но преземена како веќе рециклирана од популарниот имагинариум, односно во прв ред од филмовите од циклусот Ајкула (Јаws).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Имено, после Девојките од Челзи, првиот Ворхолов филм што доживеа комерцијален успех (прикажуван е и во Европа), очигледно е авторовото тежнеење да продолжи во тој правец, т.е. настанува обид за додворување на публиката со постепеното прифаќање на правилата на комерцијализмот, односно во филмовите кои следеа исчезнува меценизмот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Девојките од Челзи претставува кулминација на неговото дотогашно творештво и успева да ја заинтересира пошироката публика, но истовремено и да го обележи крајот на неговото занимавање со филм.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Мотивацијата за избор на псевдоним или на друго име најчесто произлегува од профилираноста на самата работа со која дотичниот уметник се занимава, односно во центарот секогаш е артистичкото дејствување кое го насочува и влијае на неговиот избор обликувајќи се во името како проектирана слика на самата личност и нејзината уметничка активност: Banana Queen, Texas Postal Art King, Art Tart, итн.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Разговарав со еден млад пациент, пак од нашата земја, кој со интервенцијата на Гио во разните канали на нервниот систем, односно во центрите за движење на малиот мозок, успеал, според сето она што денес може да го даде неврохирургијата во светот, да му ги смири движењата, неволните, рефлексивни движења на рацете и на главата и го оспособил да може самостојно да се служи со раката, да може да се вклучи во животот со значително помали недостатоци.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Денешниот Париз е поставен така што луѓето во арондисманите, односно во градовите на Париз, живеат на едно, а работат на друго место.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во Париз тој работи десетина години во една гаража, односно во сервисот на „Симка“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Привлечната реклама ги вика младите да се спуштат во темнините, односно во полусветлените сали на диско-клубот, во кој таа вечер имаше многу гости.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во 306 односно во 305 г.пне. откако било обелоденето дека двјцата легални престолонаследници се убиени, Антигон и неговиот син Деметри се прогласиле за цареви, а истото го направиле и Птоломеј во Египет, Лисимах и Касандар во Тракија и Понт и Селевк во Вавилон.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Бригите живееле во соседството на Македонците, односно во пошироката област околу Охридското Езеро, по горниот тек на р.Еригон (Црна), како и на просторот меѓу реките Аксиј (Вардар) и Стримон (Струма).
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Елипсата како спротивност на “самозадоволната кружница” во уметноста станува темелна маниристичка форма, како впрочем и нејзиниот пендант, параболата, или, уште повеќе, хиперболата во литературата, односно во маниристичката “парареторика”, каде што соодветните поими (елипса и хипербола) можат да се доведат во врска со оние на Кеплер.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- Што? Си одат? Толку рано? - се чудиш, како навистина првпат да си во театар, односно во театарско бифе.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се воведоа нови рокови за застареност, кои предвидуваа дека работодавачот може, поради причини на вина од страна на работникот, да му даде отказ во рок од 6 месеци од денот на дознавањето на фактите кои се основа за давање на отказот (субјективен рок), односно во рок од 12 месеци од денот на настапувањето на фактите кои се основа за давање на отказот (објективен рок) (чл. 1 од ЗИЗРО/дек.13).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Ова кажување упатува, главно, на 14 век.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бидејќи и така нередовната и трапава администрација на завојувачите страдаше во честите војни, пожари и грабежи, ни архивите на двата најблиски града, Прилеп и Битола, не располагаат со податоците за тоа кога е основана сегашнава населба во Потковицава - најпрвин, со стариот дел, во Загориче, односно во Дупка, а потоа, со поновиот, на падините на Станкоски Рид, односно на падините на Горник.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Поправо, податоците што ги пружаат споменативе архиви се такви што само поттураат една помисла дека основањето на населбава се паднало одамна пред нив, одамна пред да настанат и да започнат да суштествуваат разните облици на администрирање.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Зашто бил Славјанин и оженет исто така со Славјанка, некоја си Митра од тамошните, солунските, села, во една побуна против византиските солунски управувачи, се ставил на чело на Митрините соплеменици, а по поразот се склонил овдека, во Потковицава.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Меѓутоа, прв кој се споменувал во пишуваните документи што се однесувале на Акиноските, односно во нивниот тевтер, бил некојси Григорие.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Митрините, денешниве Митровци, ги населил во Загориче, односно во Дупка, а сам, со потесното семејство, се прибрал на имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сакам, првин, да го нагласам ова пријателство, а потоа да изнесам и неколку лични сведоштва со кои се здобив при учеството на Луан Старова во работата на Академијата на амбасадорите, односно во жирито на амбасадори акредитирани во Париз со книжевно-публицистичка вокација.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во својот “Автобиографски есеј”, 1970-та, тој напиша: “Ја познавам женева многу подобро од Буенос Аирес, што лесно може да се објасни со фактот дека во женева нема две раскрсници што се слични, па човек брзо ги воочува разликите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Главниот предмет беше латински, и јас наскоро открив дека другите предмети можат малку и да се занемарат доколку латинскиот ви е добар... живеевме во еден стан во јужниот, односно во стариот дел на градот”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Марија и јас шетавме низ тој дел од градот, и таа ми ја покажа новата зграда во Улицата на Фердинанд Ходлер, во бројот 17, подигната откако старата зграда, во која биле Борхес и неговите, била урната.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но споменот на тие години во женева времето и заборавот не ги беа уништиле, ни од далеку, туку беше жив во Борхесовото паметење, па дури стана и драга област на втората татковина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во културологијата односно во заложбата да дадат прецизна дефиниција на популарната култура, то ест да ја одвојат од елитната, некои културолози наидуваат на прекор од научници кои не се согласуваат со таква поделба.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Пред триесетина години, во нашава Македонија, односно во тогашната СФРЈ, се спроведуваше една друга акција.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Татко и Климент Камилски постојано се доближуваа и оддалечуваа од фундаменталното прашање во нивната стратегија како да излезе Балканот од вавилонското проклетство, односно во крајна линија, како да се спаси иднината на нивните потомци.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да ги побараме заемките во животот, односно во подрачјата, кои без оглед на изминатото време остануваат трајни, општочовечки.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се сомневам дека може да има такви, освен некои исклучоци и тие без големо значење! се спротивстави благо Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко и Камилски уште долго време се договараа доцна во ноќта, до утрина, каква постапка или, како што велеше Камилски, каков метод ќе изберат во издвојувањето, односно во селектирањето на стоте најопасни турски, погубни османизми кои се појавуваа во балканските јазици и ѝ се закануваа на иднината на нивните потомци.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На самиот почеток, односно во прологумената, Маркоска вели: „... Можеби не видов сѐ што требаше да видам но она што не требаше верувајте ми – бидна!“
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Имено, работниците имаат право да купуваат под повластени услови само ако работеле најмалку две години во претпријатието, односно во сложената форма на организирање што се трансформира, пред донесувањето на одлуката за трансформација (чл. 25).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
До следна промена кај оваа материја дојде во август 2008, кога целата оваа одредба едноставно беше избришана!? (чл. 5, ЗИДЗРО/авг.08); •  прв пат се воведоа и одредби за застарување на правото да се даде отказ – имено, отказ поради лични причини на страна на работникот, работодавачот може да даде во рок од три месеци од денот на дознавањето за фактите кои се основа за давање на отказот (субјективен рок), односно во рок од шест месеци од денот на настапувањето на фактите кои се основа за давање на отказот (објективен рок).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
5 Постапката пред првостепениот (основен) суд мора да се заврши во рок од шест месеци од денот на поднесувањето на тужбата, додека второстепениот (апелационен) суд е должен да донесе одлука по жалба поднесена против првостепената одлука во рок од 30 дена од денот на приемот на жалбата, односно во рок од два месеца – доколку пред второстепениот суд се одржала расправа (чл. 405). 3) во доменот на т.н. квалификувано „договорно застапување“ пред суд, дадена е можност работникот да не мора да биде застапуван од страна на адвокат, што е значителна олеснителна околност, знаејќи ги високите цени согласно фамозната Адвокатска тарифа.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Тие предлагаа да остане досегашната одредба, односно во ноќна смена работникот да работи најмногу една недела во месецот.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
XXIII Мајка својот живот на Балканот го делеше на два дела, јасно обележени од балканската географија и од балканската историја: на живот минат на едната страна од границата, во родната земја, и на живот минат на друга­та страна од границата, односно во туѓина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И благодарение на Лениновата линија и Сталиновата реализација, во периодот помеѓу 1928 и 1932 година, односно во времето на Првиот петгодишен план, производството на електрична енергија беше зголемено за пет пати, како резултат на експлоатацијата на хидроелектричните ресурси...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ја контролираше Југославија дали ,се меша во внатрешните работи на Грција", односно во Граѓанската војна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)