без (предл.) - око (имн.)

Суштеството без очи, со глас на патка, никогаш нема да биде испарено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Хм, си велам, Достоевски е Достоевски иако една група мажи и жени, едни никакви луѓе, со даириња, со тапани, со бовчи, парталави, грди, кои очигледно лажат, крадат и убиваат без око да им трепне, јурат низ неговата куќа и ограбуваат сѐ што ќе стасаат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Има посебен респект кон патронот на институтцијата, императорот Јустинијан кој што без око да му трепни се оженил со бивша ченгија.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Ние, луѓето, покажуваме сѐ само кога знаеме дека никој не нѐ гледа; од таму доаѓа филозофијата на студената страст, на помиреноста со светот без очи и слепата судбина, стратегија која редовно вродува со невиден, чудесен плод кај публиката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И, нормално, све враќаат без око да им трепне.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
А околу мене: луѓе без очи, без раце, без нозе, не е за кажување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Коуку адно маж ва момата! си помислува Роса гледајќи ја Чана без очи без уста без лице туку само со рабовите на снагата што ги црта светлината од зад неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Без око да му трепне (ни на клепките нема трепки) Митра е дома кај да биде на друго место!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Човек како ништо можеше да остане и без очи и без рака, понекогаш и без глава.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Трајковица удри да се кара, да колни, леле ми го изедовте Трајко мил, леле Трајко шо ме остави сама, леле јас пустата сега без тебе сум без очи и опуљ – плачеше Трајковица и колнежите не ѝ секнуваа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Замисли си, ми вели, без око да му трепне: „А што имаш ти против Иван Степанович!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Јас дете од мајка родено заколувам без око да ми трепне.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А лицето без очи не го познаваш, не знаеш што ти мисли.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)