в (предл.) - уво (имн.)

После само слушаш: - Не турај ми в уши. - Господ да те поживее, оти свеќа ми запали.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Иако ког првпат му беше фрлена в уши дури и се исплаши. Како тоа - да пука! Зарем тоа би било возможно?
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Зад мене некој струже на тенеќе и ми писка в уши. Замавнувам со рака и го замолчувам.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Имаше ли ум кога го пикаше зрното в уво? - се лутеше мама.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
— Кроце, синко, полека. Полека зборувај да не му појде в уши на бегот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дали шушумига ѝ влезе в уво, дали жива вода, или некое садно ѝ се отвори. Не знаеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некои жужлиња веќе ми дошле в уши и дрвото, над нас, ми полетува кон небото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
музиката ти се топи в уво од малку стравче и потем жежее, жеже како тазе чајче додека не ги прежеже здодевните несреќници кои ѓоа пресметуваат колку вистински солзи има во езерцата на градината мохри колку се оддалечува од себе човек кога ќе почне да се враќа во изгубеното детство. општо е познато дека во секое детство има многу неиспилени јајца и има стари зданија престорени во вкочанета историја во детството има и товари јаболка нагризени од боговите под што се подразбираат и некои волнести батки од најблиското соседство а последно што се гледа на хоризонтот на детството е накривената капа на сѐ што било и сѐ што ќе биде.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)