ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Моќната Англо-Саксонска анти-теориска традиција се докажа (за несреќа) откако се интегрираше со завештението на зборот „преведувач-слуга“ што се појави во деветнаесеттиот век, во англиските говорни подрачја.

Овие два става, од кои првиот воспоставува хиерархиски однос во кој ИЈ ја игра улогата на феудалец- врховен господар барајќи безусловна лојалност од преведувачот, а вториот воспоставува хиерархиски однос во кој преведувачот е ослободен од било каква одговорност кон инфериорната култура на ИЈ од текстот, коегзистираат паралелно со зацврстувањето на колонијалниот империјализам во деветнаесеттиот век.

Посебната грижа за репродуцирање во „period flavour”, со користење на архаизми во преведените текстови, во деветнаесеттиот век, често го правеа текстот на ЈЦ непристапен за читателот, многу повеќе од самиот текст на ИЈ.

Како што во деветнаесеттиот век беше тешко да се предочи какви можат да бидат нештата без приватна сопственост, во осумнаесеттиот и раниот деветнаесетти век беше релативно лесно да се предочи еден свет без робови и ропството да се смета само како остаток од варварското доба - морално неподнослив за нашироко прифатените интуиции.

Всушност, додека со Бенјамин го следи Бодлеровиот шетач во културната престолнина на Европа во деветнаесеттиот век, на толкувачот му останува неизговорено прашањето: каква е урбаната вистина, по што таа се разликува од руралната вистина? okno.mk | Margina #26-28 [1995] 160

Иако романот за Лукач е граѓанска замена за епот, трагањето по автентичниот живот коешто, според мислењето на Лукач го придвижува романескниот ум, дури во деветнаесеттиот век непосредно ја зафаќа целината на градскиот живот.

Меѓутоа, геј-режисерот Исак Џулиен, во својот сјаен краток филм Настојникот (The Attendant, 1993), без колебање ги испитува историјата на ропството, нејзиното претставување и нејзиниот поживот во современа Британија така што режира меѓурасни геј-садо-мазохистички сцени во музејот Вилберфорс хаус, установа што се наоѓа во градот Хал, во која се слави животот и делото на борецот за укинување на ропството Вилијам Вилберфорс и во која се наоѓаат некои од највеличаните уметнички предмети создадени од аболиционистичкото движење во деветнаесеттиот век.

Очите му беа впечатливи поради својствената хистерична бистрина и постојано се служеше со нив на некој свесен, театрален начин, што многу дразни кај момче.

Зениците му беа ненормално широки... [а] во нив имаше некој стаклест сјај [итн.].241 Како класичниот инвертит од медицинскиот дискурс во деветнаесеттиот век, според неговиот прочуен, сатиричен портрет од Мишел Фуко, Пол од тмурниот опис на Катер излегува како „лик – минато, историја на случај и детство, облик на живот; и морфологија, со индискретна анатомија и можеби со мистериозна физиологија“ (тука зборува Фуко, а не Катер).242

Се чини дека тука почнува дваесеттиот век и влегуваме во деветнаесеттиот и можеби уште подлабоко во времето.

Сади Карно и неговите следбеници, во деветнаесеттиот век, согледале дека не е практично, иако не и невозможно, да се опише секое заемодејство бидејќи повеќето физички системи содржат зилиони делови.