во (предл.) - еден (бр.)

Зошто во Македонија се беа помешале младото и старото вино во една мешина, во која се надвјасуваа меѓусебно, па се закануваа секое со својата жестина да создаде што посилен ветер, ураган во чие око се криеше тајната која не знаеме каде ќе нѐ однесе. А таму, во тоа око, кој може да навлезе? ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ги гледаш овие три прста? Ги состави трите прста прабаба ми, палецот, показалецот и средниот прст, правејќи врв како пирамида со три страни, составувајќи ги тие три силни енергии во една, како симбол на светото Тројство, па почна со нив да се одбележува, цртајќи крст врз себе.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
– Да, да, сите беа излезени со козите – потврдивме сите во еден глас.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сега сите информации за движењето на Чанга со козите се слеваа во еден центар.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Аниз Колц, белгиска поетеса Го прочитав романот Времето на козите во еден здив.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во традицијата на балканските класици Луан Старова успева овде да оствари еден мајсторски потфат а несомнено ни резервира и други бисери од овој жанр: Времето на козите е само една книга од една трилогија, која, пак, се вклопува во еден уште пообемен циклус...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Всушност тоа е истиот пат што човек го изминал низ животот на еден човек во еден час, еден ден или една недела да е снимен на лента така што секој квадрат да е сликан на секоја секунда.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Некаде над мене, над куќата, прилично далеку, синевината некако се згуснува во една точка. Сѐ повеќе и повеќе.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тоа е и моментот во кој се отвора политичкиот контекст на делото, подоцна заокружен со Симонивите нејасни врски со политичката елита на Македонија како и со приказната за партиски поделеното и раскарано село, но дневнополитичкото милје, иако препознатливо, ни во еден момент не се наметнува самото како слика на современиот момент, туку пред сѐ, преку поврзувањето на минатото и сегашноста, се стреми кон воопштување.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Од мојата постела во куќата во Маказар, се вѕирам во прозорецот, божем во неговата за нијанса посветла рамка ќе ги видам луѓето и настаните уште еднаш и ќе го стокмам светот во едно цело, ако е можно не во една повест, не во една реченица, туку во еден единствен збор.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Поучуваше Гаудама Буда: Само кога би смогнал, сеедно на кој начин, да ја искусам силата - да се втројам и размножам себеси во еден и единствен - ќе можам да кажам дека светот не е она што му се открива на окото туку само она кое се чувствува и не збиднува.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Кој има кокошарник, знае што е петле. Во еден кокошарник само едно петле има, како што во еден харем сал еден е султан.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
— Е шо велиш ти, шо велат тие умните глави, како да работиме? — праша Толе, кој дотогаш ги голташе Атанасовите зборови. — Тоа е друга работа сега!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И кога ќе биде целиот народ готов да загине за своата слобода, кога ќе биде добро наоружан, ќе му дадат, пак они, знак и во еден час ќе се дигне и ќе и истера Турците од нашата земја, да си одат во Анадол откаде шо дошле пред петстотини години.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И така наизменично, во еден ритам. Тоа ми се чини издржливо.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Песната е затворено пространство во еден цвет на гранката од твојот сон.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Секој проматар, како што од нив бараше Брчалото, мораше својата пластична простирка да ја постели на горната страна крај плетот што ја оградуваше нивата на Митрета Маторицата, така што проматарите да не бидат распласнати кој каде ќе стигне, туку да бидат во еден ред како под конец.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Затоа и така храбро пее за фиктивната одмазда врз клетиот Турчин што ги силува македонските жени; затоа храбро им пцуе мајка на кодошите, крева револуција со вербални бомби и куршуми за пет минути во кафеана, по три жолти ракии, во сѐ на сѐ три строфи, и ослободува цели нации во еден рефрен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Ако не дојде за еден час, ќе си одам со експресот во еден часот“, си мислев.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Колку можеш од целиот имот создаван со векови да собереш во една торба?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Но, тие луѓе не можеле да се откажат од своите стари верувања, од своето семитско многубоштво, а секој што ќе се откажел од вербата во новиот Бог бил казнуван, по Мојсеева наредба, од неговите блиски приврзаници.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Всушност, тие според брат ми во тоа време уште не биле народ, затоа што, пишуваше, биле сѐ уште само „семитски племиња“ населени во „гранична провинција“ и од нив, здружувајќи ги, Мојсеј ќе создаде народ, со цел да ја шири верата во едниот и единствен Бог – Атон, па со нив тргнал во потрага по светата земја.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Бевме во добата на невиноста. Неговата и мојата невиност се допираа како два меура од сапуница кои, наместо да се пукнат при допирот, се соединуваат во еден.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога неговите очи ќе се загледаа во моите, и моите во неговите, неговиот поглед не паѓаше надолу, по мојот врат, по моите гради, кон моето меѓуножје, ниту пак мојот поглед паѓаше по неговиот врат, по неговите гради и подолу.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Така разбирајќи го долгот кон татковината, јас се решив, прво, да го изложам моето разбирање на народните идеали на Македонците во еден ред расудувања, прочитани во петроградското Македонско словенско научно-литературно другарство „Св. Климент” 1, а после и да ги напечатам во оваа книга, каде што се поместени и расудувања непрочитани во споменатото другарство.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Денеска околу 60% од европското население на Јужноафриканската Република се Бури што постепено се слеваат со Англичаните во една нација.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
45. И така, усилбите на македонската интелигенција и на народот треба да се обрнат кон националното обединување на Македонските Словени во едно цело и на обединување на интересите на сите македонски народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
После, сите, од Македонците се готови да направат отстапки од своја страна за обединувањето во едно национално цело, но ни еден од следбениците на трите национални пропаганди нема да ја изневери својата пропаганда за да капитулира пред друга.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако се допушти за верна таа теорија, ќе биде јасно оти еден народ не секогаш може да устои против притисокот од туѓи соседни народи, а губи еден свој дел во корист на посилниот сосед, и друго, од неа се гледа оти народите можат да се состават од два блиски народа, слеани во едно, како последица на историска неопходност.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како што во една држава има државен центар, којшто најдобро е да се наоѓа во средината на државата и кон којшто се собираат сите конци од државниот живот, исто така и во јазиковните или областите од сродни наречја треба да има еден центар, којшто по неговото значење треба да се однесува кон периферните наречја и говори така како што се однесува центарот и престолнината на државата кон крајните окрузи и околии.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Толку не 'а милуала, што да беше кабил во една капка вода да 'а удаи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И наеднаш белата мека небеска шир ќе ја собереше како во еден здив и ќе ја наредеше на еден единствен стог на хоризонтот, оној северен ветер, а од средината на високото, крвјосано небо ќе зинеше со сета острина на своето срчено око северната ведрина- цибрината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Седум жени во еден месец поминуваат во харемот на Џемал-ага. А од нив нема вест.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ден на забранет сообраќај Како Пепелашка во Париз, која двапати во еден ден беше на „дворот“ - ете така се чувствуваше оваа малава, што качена на штикли од најмногу сантиметри, сепак, е мала, со срце ’ко зрно од афион, опиено, токму како од него.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Лошото не стои само во еден човек. И тоа ги менува луѓето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А нападот понекогаш може да претставува вистинска стратегија. ѝ светнаа сите црвени светилки во еден миг.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сепак, некаде на средината се влеваа во еден и како река го продолжуваа патот губејќи се некаде зад хоризонтот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сега на место во еден, иглата треба да ја барам во неколку стога.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа студена ноемвриска ноќ, во студентската соба 1303, две тела се преточуваа во едно.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа потреба се должи на неколку факти: - прво, на фактот дека расказот е книжевен вид во којшто се отсликуваат моќни и заводливи слики на светот; - второ, расказот е простор на свежи и живописни слики на современиот свет, па поради тоа е актуелен и алузивен, некогаш хумористичен и ироничен; - трето, расказот како жанр, стилски и јазично, е отворен за уметничко играње со сеќавањата, со имагинацијата и со мечтата на човекот (фантастични, чудесни и лудистички раскази); - четврто, расказот е облик податлив за различни и за широки читателски популации, затоа што од една книга на добри и одбрани куси раскази не се очекува да биде прочитана одеднаш како неделива целина, туку со паузи, а од секој расказ се очекува да биде прочитан во еден здив, со читателска страст и сласт; - и конечно, расказот како книжевен вид е сензибилен на промените во општествената/културната стварност, што влијае и самиот расказ да биде променлив по форма и по значење, потем да се популаризира во нови средини и меѓу новите генерации.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Лаковите на подножјето успешно ги прицврстивме, четирите носечки столба се кренаа речиси исправено, а потоа се споија во еден единствен носечки столб кој стануваше сѐ потенок и потенок.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Помисливме дека завеса од ниски облаци се спуштила над Париз, но не беше така.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од сите ексцентричности на египетската лексика најизвонредна е можеби онаа, покрај зборовите коишто во себе обединуваат спротивставени значења, која во себе содржи сложени зборови во кои две реченици со спротивно значење се обединети во еден композитум кој го има значењето на само еден од неговите два члена кои го конституираат.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Пет смртни случаи во семејството, срочени во една година. Еден од тие беше татко ѝ.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
8. Попладне се врати од плажа изморен и гладен, без динар в џеб, се врати во градот и во себе си, како што се враќаат јагулите на мрестње во една вода.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Првпат по многу години зедов билет од Белград за Скопје во еден правец...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да водев два живота во еден, едниот против другиот Беше чудесен медитерански ден. Зарем ден на државен удар!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Повеќе Сојузниот министер за надворешни работи на СФР Југославија Будимир Лончар никогаш не го видов.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се наложила догмата дека исконски табиетот може да го одржи само верувањето во еден Бог!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Значи, владеел табиетот, а не духот на човекот! упадна Камилски. Така е!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Работеле по дванаесет часови дневно, го напуштале училиштето на деветгодишна возраст, спиеле по десетмина во една соба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ова важи и тогаш кога, како што често се случува, еден ист настан треба да биде изменет до непрепознавање и по неколку пати во една година.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја крена чашата и ја испразни во една голтка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Само еднаш Винстон улови една реченица - „целосна и крајна елиминација на Голдштајнизмот“ - исфлена со голема брзина и, како што изгледаше, целата во еден дел, како печатарски слог излиен во едно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Набљудувајќи го поленот под микроскоп, пресмета дека во еден цвет од јаболко има околу сто илјади поленови зрнца; во цветот од божур, околу три милиони; во реса од леска, околу четири милиони; во реса од бреза околу шест милиони; а пак во ресите на брестовите и костените по неколку милијарди поленови зрнца.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И господ се радува кога се праат два радоси во еден ден и во една куќа, само нека е аирлија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И кога по судирот чкотна клечка ќибрит и го погледна убиениот непријателски офицер — како и него да го пронижа куршум, бидејќи во него го позна најблискиот свој другар од универзитетот во Марсеј, каде што двајцата студирале на една група, та дури заедно и во еден кревет лежеле цели две години.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бачилата одамна „излегоа" и ќаите се разортачија, замешувајќи ги молзниците и јаловињата во еден булук.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Да купи сѐ одеднаш во една две години, беше невозможно.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Триста и седумдесет гроша, што пари се, но ако се претворат во аспри ќе излезе баснословна сума од 44.000 аспри, сметајќи во еден грош четириесет пари, а секоја пара по три аспри, за која сума ќе треба да продадат 44 најдобри волови, та остави што секаков вол и не се продава по сто аспри.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
– Ами чаре, дедо попе! – повикаа во еден глас сите присутни. – Чаре, не чаре, тоа е!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А имаше деца не само за во едно одделение, туку за во сите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
СТРИКО МАРКО: (Со топлина), Тој е!... Караман Атанас!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
(Сите групи се здружуваат во една. Секој вади од торбата по нешто за јадење. Додека се поткрепуваат оддалеку се слуша меката и болна мелодија на кавал).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Беше јасно дека пакувањето со мраз не го даде посакуваниот ефект, и се испостави, дека дежурната сестра која што требаше да му даде шише виски немала поим што значи шише виски во реалниот свет и му дала виски во болничко шишенце кое го испил во една голтка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа воопшто не го фатило. Како и да е, беше премногу доцна за враќање.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој живееше два, три животи во еден. Го создаде музејот на животот на Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Не можам тоа да го пресметам. Не. Се обидувам, но тука воопшто нема нагаѓање, колку можеш да ги сместиш во еден камион.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Внатре имаше шест телефони во еден ред.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Рака под рака се држеа луѓето од сите страни на светот, обединети во еден фронт.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ѝ го реков уште и тоа оти е добро што сето ова се свршило во еден ден.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ме врзаа и ме качија во еден од камионите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И Маша Русланова се запали во еден од полските нужници.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сите спиеме во едно собиче, што се вели, небаре илегалци.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја најдовме обесена во еден од полските нужници.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„А дома, професоре?“ запрашаа сите во еден глас.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Абраш во еден скок се најде крај мене и ми викна: - Молња, собери ги твоите, моиве не знаат за доста!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се покажа дека девојката што му играше таа вечер е истата студентка кај која бил на гости во еден часот после полноќ.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)