во (предл.) - ателје (имн.)

„Не знаеш Како мами Везден двата Да сме сами Јас и Таа За-луд-ност“ Во ателјето на Владимир Г. есента, 1994 стално си сам „Стално си запален И стално си Сам“ „Се палам себе, Горам сам За да ве Ос- вет- лам.“ бегство Ѕвони, Само во сонот Во тоа црно Сеопфатно Ѕвоно.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Замислете, деновиве читав една статија во која се раскажува дека во ателјето на Драган Соколовски, во Козле, подолго време, навечер со џип доаѓал човек за позирање, и таму останувал долго во ноќта.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Следната година, Хичкок направи дело кое може да се смета за негов најпотполн сериозен филм, како и едно од неговите најлични остварувања.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Важно е секогаш пред себе да имате филмско платно, а не објект или место на кое се наоѓате во ателјето - тоа никако.”
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Се врати назад во ателјето Сликарот и во портретот на Непознатиот самиот побара некој знак со кој ќе ја отклучи тајната. Таков клуч не најде.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога дојде тогаш во ателјето, сликарот со неговиот лик покри стара слика: зелена долина и две дамкаво стебла.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во ателјето Делал дреме крај новата скулптура Одисеј се буди на брегот не знаејќи дека е на Итака.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Во такви моменти не сакаше никој да му влегува во ателјето, па и жена му, а и кога ќ е влезеше тој само мигум и само со крајчето на окото ќе фрлеше поглед натаму, без најмал напор ниту пак желба да го препознае онега што влегол; а не пак да му прозбори или да му отпоздрави.  Но овојпат, спротивно на нејзиниот навик, упадна жена му среде разгорениот оган на неговата творечка работа, И без да му остави и миг за да се сврти кон неа, прозборе со глас што одвај ѝ излезе од грлото: „На Нако му се слошило!”.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не слушајќи се веќе себеси ами само неа, а не сфаќајќи сè уште ништо, Гого ја испушти шпахлата да му се задржи на ногалките пред платното, во од ги забриша рацете од маслосаните панталони и таков каков што беше облечен за работа во ателјето, со мака и клетви го запали изабениот мотор на половниот карван, кој место задни седишта имаше доволен простор за неговите слики од поголем формат.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тие сакаа да го однесат барем во кујната ако не во спалната, но Гого настојуваше да го спружат на миндерот во ателјето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Си беше во ателјето, по утринското кафе и препеченото лепче танко премачкано со кравјо масло и прелеано со лажиче багремов мед, шуткајќи се меѓу кантичките со бои и ќупчето со шпахли, застанувајќи одвреме - навреме пред платното и обмислувајќи го првиот потег.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Жена му помисли дека дошол во кујната да го испие утринското кафе и да го изропа своето препечено парче леб со кравјо масло и багремов мед, пред да се врати во ателјето на работа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
6. Преградените простории во бараките, некогаш што биле спални, сега беа претворени во ателјеа; со тоа што дрвените легла на катови беа извадени, а на нивно место се отвори простор за долгата тезга со алат, за грнчарско колце на ножен погон и за купот глина во аголот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И во ателјето, заедно со сликите што ги беше оставил таму, почна да ги реди и платната што ги донесе, да ги реди и да ги прередува по сите ѕидови на ателјето, замислувајќи си го концептот по кој ќе бидат поставени на планираната голема изложба.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Еве, сѐ повеќе луѓе се интересирале за неговото сликање, а тој не отвора изложби секој ден; доаѓаат луѓе и од странство, бизнисмени, мецени, имбецили, можеби некој ќе се заинтересира и за него, ќе посака да му наѕре во ателјето што слика, може нешто и да купи, тие се парајлии, што е за нив некоја илјада долари или марки?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сите овие шумови мораа да бидат снимени во ателјето во исто време, а ателјето беше преполно.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога дојде тогаш во ателје, сликарот со неговиот лик покри стара слика: зелена долина и две дамкави стебла.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)