во (предл.) - бунар (имн.)

Младен стрпливо се приближуваше до дното на бокалчето џиткајќи ги чашите како во бунар.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Понекогаш во неа е толку тихо, како во бунар, од никаде никаков глас, никаков шум, па му се причинува како нешто да му се случило со слухот, но тоа трае кусо и ушите повторно му се исполнуваат со разни шумови и брмчежи, тропоти, гласови на луѓе и рикање на добиток, викање.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Овде никогаш одново ќе биде јули: Дрвја со црвени плодови, Старичка што со недели чека да се воздигне За да си поразговара со својата сосетка на небесата, Ѕвезди во дланките на заспаните дечиња, Жени со набрекнати дојки легнати под сенка, Крикови на птици среде летната замаглина над ожнеаните полиња, Илјадници пеперутки скаменети во сенката на облакот, Српови расфрлени кај јазот, Црна сол врз изгорените костури на тревките И една девојка што полни ведро во бунарот За да му подаде студена вода на оној Утре што ќе следи на ова исто место Загледан во дрвјата со црвени плодови Овде некогаш одново ќе биде јули...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
А исто така и Анко кога го најдоа умрен во бунарот пред куќата во која се криел.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Пиво“, рече сега неочекувано Паско Бачо, „ама да е ладено во бунар!“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Па по три недостапна, во бунар сум или нема мрежа и се кочи интернетот, се стекнуваат услови за „далеко од срца“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Од тие зборови што ги слушал Силјан штркот, голема жал му идела, што дури сакал да се сам убие или во бунарот да се удави; арно ама душа е мила, пак се попишманил.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Жената го води таквото свое маже и жедно преку вода и неудавено во бунар...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Тонејќи во бунарот на своето сеќавање, срцето и се удави во некој пелин, пулсирајќи тивко, нечујно, заморено.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Многу години пред да го напише „Мојсеј и монотеизмот”, брат ми со мајчиното млеко ја вцица и горкоста на изгонетите од земја во земја, на проколнатите заради различната религија и различното потекло, на горените на клада заради тоа што оние другите, кои се сметале за правоверни, со векови лажно ги обвинувале дека фрлале отров во бунарите, дека предизвикувале чума, дека правеле договори со ѓаволот; уште со млекото на нашата мајка тој го имаше примено во себе тој горчлив вкус.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го впивме тоа горчливо искуство на претците со мајчиното млеко, па го заборавивме – сакајќи да ѝ припаѓаме на новата Европа, заборавајќи дека Европа еден ден одново ќе ја сврти кон нас својата крволочна челуст; верувајќи во новата Европа ја заборавивме судбината на нашите блиски и далечни претци, заборавивме на крвта која им била пиена затоа што биле од инаква крв, ги заборавивме неброените судбини на понижуваните, лажно обвинуваните, прогонетите, мачените, усмртуваните, заборавени и од Бог и од ѓаволот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Размислував да се обидеме во бунарот да фрлиме храна за козите и за Чанга. Беше јасно на што целеше татко ми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сите како во бунар да сме пропаднати.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Во тој случај, тој ќе им плука во бунарите и сите ќе ги зарази со чума и сите тие во претсмртното стенкање ќе заборават на рајот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не знаеше како да ја скуси здодевната безработност.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ќе те однесам во бунарот пред мојата куќа и ќе живееш како царица.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Живеам во бунар. Живеам како чад в бунар, како пареа во каменен душник. Не се движам. Не чинам ништо. Само чекам.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Живеам во бунар. Живеам како чад в бунар, како пареа во каменен душник. Не се движам. Ништо не чинам. Само чекам.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Понекогаш како дожд паѓам во бунарот. Се преплашува пајажината, мојот дожд паѓа на површината од водата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Затвори си ги очите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во таков сон, оди во бунар.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Направи го од камења.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дното на бунарот е многу мазно и камењата се студени.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)