во (предл.) - буре (имн.)

Во бурето рум се криел. И дење и ноќе капетанот Џек од бурето пиел.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Најопасно е да се складира барут во буре, особено на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
11. БАШИБОЗУК.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не можеше да се скамени, да стане сурово молчење во себе, зашто ако сакаше да го убие својот бог ќе мораше да го стрела своето небо, тоа црно пространство под татарски голото теме, ќе мораше да го уништи разумот, сеќавањето, а оддалеку, од едно време оставено зад грбот, му се клештеа призраци - Оче Симеоне, не откажувај се од себе или удави се во буре со ракија и стани заборав.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во сушни времиња луѓето го молат бога да потстече реката малку, да зачрчори, да донесе живот во бавчите и градините во горниот дел на селото каде што нема вода, и каде што во сушни врмиња кога сè гори од жега, носат вода од езерото во буриња натоварени на плеќи или на добиток за да ги повадат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Учителот Стамен заедно со болничарите што беа дојдени од градот, во училиштето гаснеа вар во буриња, и кога ќе остинеше варта ги тераа децата да се капат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Откога заврти од зад куќата десно, видов дека тоа Атанас Бамбо натоварил две кофи со сливи џанки и туркаше накај дома да ги тури во бурето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Од утро до вечер, за парче леб, ги кинеа плодовите и ги складираа во буриња.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Динамитот бил внесен во Солун во буриња за солена риба; сите го копале каналот до Банката; во дуќанот на Марко биле складирани 283 кг. динамит.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кога умрел Александар Македонски во походот на Индија, војската - за да го пренесе нераспаднат во татковината - го ставиле во буре со мед.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И се случило Панделиј Каламарис трипати да се споулави: еднаш кога останал сам и ранет во рамо меѓу своите мртви борци (и болен водел чета темни пушкари) со кои раснел и сонувал битки; потоа кога војводата Зигас, за да не се предаде жив, фрлил запален факел во бурињата со барут и, чиниш се здружиле стотици молњи и громови, летнал на парчиња кон сонцето покриено со чад; најпосле, кога десетина жени со дребни дечиња в раце се фрлиле за одбрана на честа во водопадите на Црна Река, меѓу нив и жената на Панделиј со близначињата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето се бореле и со нокти и со заби, за една глава барале две: на малите народи една глава им е поскапа од три непријателски; ќе убиеш тројца, четвртиот тебе ќе те доака; ти гниеш во гроб, тој делка дечиња - тројца браќа му загинале, четири дечиња ќе изделка; ти ни род ни пород, тој сѐ може.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од утро до вечер, за парче леб, ги кинеа плодовите и ги складираа во буриња.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Првпат кога го удри, го спасија со пикање во буре со вода за да му излезе електрицитетот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)