во (предл.) - ведрина (имн.)

Илона милуваше Деница да ја нарекува пица и тие два слога, извлечени во рима на тросложното име, кажувани бистро, со мали, едвај чујни, префинети одгласи меѓу одделните гласови (Д-е-н-и-ц-а-п-и-ц-а), во звукот што произведуваше значење, секогаш беа природно синхронизирани со движењето на двете сочни, умерено пополнети усни развлечени во блага насмевка чиј свод беше сјајот на зелените очи, длабоки и проѕирни, очи без дно, складно сместени во ведрината на нејзиното лице.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)