во (предл.) - вид (имн.)

Правно лице кое дејноста обезбедување на лица и имот ја врши во вид на давање на услуги се стекнува со право за вршење на дејноста со упис во трговскиот регистар.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Всушност, франшизата претставува практицирање и користење на бизнис процеси на некој друг.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За да се стекне со статусот „невработено лице“ во смисла на овој Закон, на коешто би му следувало месечен паричен надоместок во висина од 34% од просечно исплатената месечна нето- плата по работник во Републиката за претходната година (чл. 4, ЗСт), субјектот треба да ги исполнува следниве услови, и тоа кумулативно т.е. сите заедно: 1) да му престанал работниот однос во претпријатие со доминантна сопственост на државата; 2) престанокот на работниот однос да бил по основ на стечај, ликвидација или технолошки вишок; 3) на денот на престанокот на работниот однос имало најмалку 25 години (н.з. работен) стаж на осигурување; 4) работниот однос да му престанал заклучно со 31 декември 2004 год.; 5) да остварил право на паричен надоместок по 7 април 2000; 6) по остварувањето на правото на паричен надоместок да не бил вработен на неопределено време, односно не му престанал работниот однос по негова волја и вина (овие наведени шест услови се регулирани во чл. 2, ЗСт); 7) да не примил испратнина поголема од 12 месечни плати во висина над просечната исплатена месечна нето- плата во РМ во дадениот период (чл. 3, ЗСт); 8) да поднесе барање до Агенцијата за вработување на РМ каде што е евидентирано; и 9) барањето да го поднесе во рок од 30 дена од денот на влегувањето во сила на овој закон (последниве два услова се регулирани во чл. 6, ЗСт).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На сите ним им порачува, доколку се најдат во иста или слична ситуација, веднаш да побараат свој близок адвокат, кој ќе им помогне: „Сега, после првиот спор, е лесно...
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Обезбедување на лица и имот, под условите утврдени со овој закон и во согласност со ЗТД, вршат правни лица регистрирани за вршење на таа дејност во вид на давање на услуги и/или правни лица кои обезбедувањето на лица и имот го вршат за сопствени потреби (чл. 3, ЗОЛИ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
1.  Интервјуто го водеше Игор Мишевски, на 31.III.2011, во Битола. Архивскиот број под кој е заведен предметот во Основниот суд Битола е: РО.бр. 200/08.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
4.  Договорот за заедница или „ортаклак“ е регулиран во нашиот ЗОО/93 (чл. 667 – чл. 703). Со овој писмен договор, две или повеќе лица [„ортаци“] заемно се обврзуваат да го здружат својот имот и труд или дел од нив заради заедничко остварување имотна ко- рист – во вид на добивка / профит – и нејзина поделба.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во нашата деловна практика овој начин на стопанисување многу ретко се користи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Согласно горенаведените законски одредби, а врз основа на обезбедениот список, стручните служби на Центрите за вработување при АВРМ постапуваа по вкупно 9.987 барања за остварување право на материјално обезбедување во вид на паричен надоместок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ако, не дај Боже, пак имам некој случај, знам што да правам – веднаш одам кај адвокат, ама пријател“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Секако, веднаш треба да напоменеме дека оваа, да ја наречеме антитеза на „надворешна“ и „внатрешна“ состојба, се сфаќа само како метафора, бидејќи духот, кој не се одликува со просторност, не може да биде опишан како нешто што се наоѓа во простор.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Меѓутоа, дури и тогаш кога имаме во вид дека употребата на „надворешна“ и „внатрешна“ состојба е само метафора, прашањето за тоа како духот и телото на една личност влијаат еден врз друг останува оптоварено со голем број непознати.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Суштината на целиот настан беше да се претвори во нешто што носи поголемо уживање, а не да биде само издувување.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ова е типично за дрога-културата на средната класа, во која дрогата се зема во вид на терапеутски патувања заради самоспознание.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Што се однесува до Темазепамот, тој едноставно не сфаќа во што е привлечноста. 166 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој продолжува да зема Е отприлика еднаш месечно, околу 125 милиграми чиста стока во вид на прашок и ја добива бесплатно, „главно затоа што ја напишав книгата“ (што претпоставувам е доволна причина за пишување).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Главниот козар, несомнено и водач на коза­рите, по име Чанга, кој носеше лека козја наметка, со шап­ка од козја кожа во вид на титовка, прв се поздрави со град­ските челници.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Така и овој чип во вид на лост во телото на човекот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тоа мора да е некоја моја непристојност во вид на привидение.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Сиво небо по кое се развласило потемно и посветло сивило во вид на развлечени облаци во приквечерина по бессончев ден.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Го сакаше зашто ним им ја оставаше радоста, додека грижите и осаменоста ги носеше со себе во кројачкиот дуќан, ја разбираше секогаш, а ја прекоруваше само со поглед, го сакаше зашто сакаше за сѐ да разговара со неа, го сакаше зашто го гледаше колку му недостасува мајка ѝ, а при тоа го гледаше како ги задушува емоциите кои излегуваа само во вид на повремени, несвесни воздишки.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Оваа поента Рајт ја формулира во вид на прашање: „Како е можно да се знае што тука бара од мене правилото кое го сфаќам?“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Според Рајт, еден од главните разлози поради кои Витгенштајн ѝ се опира на интенционалистичката претстава, е тоа што таа ја предизвикува веќе споменатата тешкотија „regressus ad infinitum”; имено, тоа што се мисли дека правилото е „во умот”, не објаснува како се нашло таму, бидејќи проблемите на препознавањето што правилото од некого бара, не се разрешуваат, смета Витгенштајн, со самиот факт што тоа е „во умот”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Прстот на сликарот го посочува токму правецот на таа патека, ликовно предадена во вид на скала од јаже, какви што има на лаѓите.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Сепак сета таа случка остави длабока трага во неговата душа, подлабока од засекот на корбачот преку грбот, ги збрка сосем некои негови тврди претстави за човештината, раздвижи различни чувства, а особено го потстакне чувството на револт, кое не можеше да не си најде и надворешен израз во вид на извесна акција.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Раководството на востанието изготвило програма на македонското национално ослободително револуционерно движење во вид на Правила односно Устав на македонскиот востанички комитет.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Но, во текот на востанието се замешал и бугарскиот комитет “Единство” чија намера била, со оружена акција, да ја предизвика европската дипломатија да го реши македонското прашање во полза на Бугарија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Зајакот се изгуби негде во толпата за да го најде својот мир во реонот на вецеата, каде што остави извесен прилог во вид на купче топчести и тврди фекалии, како потсвесна артификација на рогобатната уметничка случка.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Броевите не се дискурзивни и затоа не спаѓаат во видови.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Од таванот висеше лустер во вид на црковен свеќник, повеќе декоративен одошто функционален, освен ако не ти паднеше на глава.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А Ване го препознаваше по гласот уште пред да му влезе во видот, зашто стариот беше познат шегобиец со одврзан јазик што правеше шеги прво на своја сметка, а потаму на сè погорни адреси, додека не дојдеше во судир со кој и да е режим, кои сите од ред го водеа во своите црни списоци де како комунист де како анархист.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ти седнуваш на туѓа како натрапник, макар и на половина стол, зашто друго друштво освен неа немаш во бифето, но залудни се твоите очекувања да добиеш одговор во вид на намек од повик барем кога се подиспразнува нивната маса.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
За изненадување на Ване, сега на масата, од десната страна на мајка му, седеше стариот - но не оној стар што го знаеше туку сосема друг, како којзнае која копија од оригиналот што си имаше свој отпечаток дури за и на малиот прст од раката, во вид на дискретен нокот - доволно долг да му се забележи на широката и плоска дланка, но и доволно краток да не му пречи во пишувањето на службените списи, и секогаш однегуван не со ножички туку со турпиичка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Следуваше казна, во вид на подарок, за еден жртвуван живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мислењата за значењето и вредноста на неговата работа секогаш беа поделени, од поддршка полна со ентузијазам до неги­рање и отповикување на тие вредности.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тие не бараат одговор.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но, гледано од агол на ситуацијата во која настана и имајќи ги во вид промените кои на него ги изврши, Кејџовото дело е пример на совршена музика par exellence, музика На нашето и За нашето време. извор: Миша Савиќ, Џон Кејџ, СИЦ,1981. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 179 М еѓу писмата кои не ги фрлам кога ја прегледувам мојата пошта, во намера да отфрлам што повеќе, се и писмата кои ми ги пра­ ќа Нам Џун Пајк.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сиот беше претворен во вид и слух.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Увидот е критична фаза, кога решенијата често се јавуваат “во вид на блесок”, и можат да бидат проследени со големо восхитување.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тоа исто така е и мелем Ben Gay, кој го пронајде францускиот доктор Bengue, со сите еротски конотации што го сочинуваат тој мелем, чијшто денешен еквивалент е „Deep heat“ (голема горештина); Ben Gau се рекламира во Америка во вид на карикатура на зелено џуџе (наречено Peter Pain of all names, Петар Бол од секој вид), кое прободено во болно место отскокнува поразено, и додека малечката жена ги масира неговите болни мускули со Ben Guz мелемот, тоа вреска: „Проклетство, повторно наседнав!“
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Бидејќи Господ се пошегувал со нас фрлајќи ни го Моцарт во вид на вулгарно суштество, кое не го носи ни знакот на милоста божја.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Оваа состојба почнува ненајавено и ненадејно во вид на восхитеност, блаженство и екстаза од животот на обичните луѓе, преплавено со блесоци на убавина, љубов, духовно - сексуално искуство, совршенство, стравопочитување, естетско или креативно чудење, увид или визионерско доживување, како што во своето творештво го соопштува, да кажеме, Вилијам Блејк (William Blake).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Се вратив во заборавениот дом (Речиси незабележлив среде шумата од зборови) Овде сѐ е приготвено во вид на копнеж Како во собата на Алхемичарот кој штотуку И се приближил на формулата за објава на златното доба (Мислам дека станува збор за нестварни одаи Или за скалила што водат кон нив)
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Потоа, во вид на далечен татнеж до мене допре вревата во која живее центарот на градот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Овој, како што, пак, можев да заклучам од добиениот опис, беше човек со необично издолжено лице во вид на сновалка.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кога слегна правта, дојденецот низ прозорчето го виде народот пред својата куќарка, зинато насобран и очекувачки распореден во вид на полумесечина.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Имајќи го тоа на ум, и имајќи ги во вид планираните натамошни походи на Балканскиот Полуостров и во Средна Европа, Кара Мустафа не го уништи Имотот, не го разурна и не го изгоре.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но како и на сѐ друго што било, постоело и нестанало во Потковицата, и нему, и на тефтерот Акиноски, времето, луѓето и животот му одредиле судбини и облици на легенда, секој од мештаните кога раскажува за Потковицата, дури и кога не ја споменува неа, тевтерот Акиноски го има во вид и него го приложува како поткрепа, па ако го препрашаш: А, бездруго тоа навистина се случило?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но имајќи го во вид фактот дека тој починал цела половина век пред да ја завојуваат Турците Потковицата, а и она, со тефтерот Акиноски, дека неа ја поседувале Акиноските уште одамна пред да биде завојувана од страна на Турците, може да се претпостави дека Загориче било основано во првите векови по населувањето на Славјаните во границите на Византија, може во 10. или 11. век, односно многу порано од она што го тврди науката дека пелагонските населби и села настанале во 17. и 18. век, групирајќи се околу турските чифлизи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во тевтерот Акиноски така било запишано, ти одговара и брзо додава: Јас лично него не сум го видел но за многу други работи, кои биле таму запишани, сам можам да посведочам.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На тоа упатува, покрај тефтерот Акиноски, и последниот пишан документ во кој населбата во Потковица за последен пат се споменува со старото име - Загориче.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ако се има во вид нивото и дострелот на изложбата во Палацо Граси ( 250 експонати, од најраните платна на Дишан, до студиите на неговите последни дела), и обемот на придружниот каталог (повеќе од 600 страници) лесно може да се заклучи дека изложбата е една поголема ретроспектива, слична на четирите досегашни ретроспективи посветени на овој уметник (Музејот во Пасадена - 1963, Галеријата Тејт - 1966, Музејот во Филаделфија - 1973, центарот Жорж Помпиду - 1977).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Изложбата ја организираше Кетрин Дрејер (која во тоа време го поседуваше „Стаклото“, што претходно го купила од колекционерите Марсел и Луиз Аренсберг, Дишановите најверни мецени за време на неговиот престој во Њујорк).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И му рече дека стравува дека токму таа одмазда, во вид на слабоумност виси како сечило над нашиот род, над царството наше и нашето општество, па затоа и логотетот сакаше да знае: што се крие зад тајниот запис.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но, бидејќи, главно, не ни се појавуваат како изреки, туку како перцепции за светот или како чувства однатре или како длабоко лични и оригинални пронигби, тие и понатаму кај многу луѓе обезбедуваат извесна приврзаност на интуитивно рамниште.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Михаил Д.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто таквото симболично обесштетување е единствениот вид на обесштетување што можат да го очекуваат за она што, најпосле, е непоправлива и ненадоместлива загуба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Разликата меѓу стилот и содржината или меѓу стилот и сушноста е пресудна за разграничување на изгледот од стварноста: стилот важи за женствен, а сушноста за мажествена, бидејќи мажественоста длабоко се занимава со вистинската содржина на нештата, додека женственоста се занимава со несериозни работи како што е изгледот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Вистина е, кога ќе се изнесат смело во вид на изреки, како што направив баш сега, нема таков што при здрав разум би ги одобрил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напротив, токму затоа што ништо нема да им ја надомести загубата, зашто ништо на светов не соодветствува со она што ужаленото и гневно семејство го сака, затоа што ништо што би сториле (ниту одмаздата) нема да биде доволно за да им се преведат чувствата во соодветен облик на личен и јавен израз, ете токму затоа можат да се согласат – колку и да е тоа неволно – да се помират со чисто симболично обесштетување (во вид на пари).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мажите дејствуваат, жените настапуваат. ‌Убаво е, вистина, да се отфрлат ваквите невкусни поимања како идиотски, како обични бизарни општествени предрасуди – надминати, старовремски, ветви, карикатурални.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Петрушевски; кај Халперин анг. прев. Lattimore) Беседичката на Ајант за институтот крвнина истакнува дека човековата општественост зависи од одржливоста на трансакциите што не ги изразуваат чувствата на општествените дејци, туку дека само ги претставуваат, ги симболизираат или инаку ги вообличуваат. ‌Зашто, ако семејството на некој убиен маж прифати откуп во пари од убиецот и, во замена за тој износ, се откаже од секаква надеж и од секаква намера да се одмазди, тоа не е затоа што зделката емоционално ги задоволила ужалените роднини ниту затоа што парите им ја надоместиле загубата, а камоли затоа што им го оживуваат убиениот роднина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Слично беше и кога еден британски таблоид, сакајќи да го драматизира потресниот случај на некој „типичен, горопаден пивопиец и спортски делија од дваесет и нешто години, до уши зацопан во свршеницата“, кој станал геј преку ноќ како резултат на спортска повреда, објави дека првите загрижувачки знаци се појавиле не во облик на хомосексуален порив кај младичот, туку во облик на неочекувана незаинтересираност за резултатите од рагби, во вид на неспособност да разговара со пајташите арпаџици и некоја нова склоност кон саркастичност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А судбината не се појавува туку само се чувствува во вид на невидливо присуство.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Сето тоа ја надлетува сцената во вид на прекрасна голема бела птица, во непознат облик.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Според тоа, учеството на македонското население во врховистичкото востание не се изразило толку во вид на некакво свесно и доброволно приклучување кон врховистичките чети, туку во вид на отпор и одбрана од нападите78.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тоа е умирање со сопствено сведочење, направено во вид на ПИСАНИЕ.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Затоа, во својата ни најмалку декларативна поетика, авторот е толку самосвесен за творештвото како свест за оние предели за кои веруваме дека се вечни: „Со моето сведочење во вид на писание дека некогаш сум бил, всушност, јас и посведочувам дека сѐ уште сум жив, но дали на овој или на некој друг свет, не знам“ (Писание за ѕвероглавите и мојата смрт).
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со моето сведочење во вид на писание дека некогаш сум бил, всушност, јас и посведочувам дека сè уште сум жив, но дали на овој или на некој друг свет, не знам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Квечерината истиот ден, граѓаните гледале необична ѕвезда, јадро пламенче кое, во вид на гулаб, трепери и лелее над темното небо.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
На него треба да се создаде една богата училишна, научна и убава литература за да може преку нив да се рашири низ цела Македонија во вид на литературен јазик што ќе ги измести од неа јазиците на пропагандите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Соседните народи еден спрема друг, значи,се јавуваат во вид на нунко и кум.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Подолу потписнициве велат: „Поради жалните резултати од таквото разделување на христијанското население во Македонија на разни групи непријателски настроени едни спрема други, ние уште пред издавањето на весникот „Балкански гласник“ се обидовме во вид на литературен клуб да основеме кружок што би имал за цел да ја обедини македонската интелигенција во Србија во едно цело, без разлика на убедувањата, и кој би се грижел за создавање единство на мислите сред македонското население.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тука тие се заинтересируваа за прашањето за нивната народност, за српските филолошки и историски аргументи за нивната народност, за српскиот патриотизам и за неговото крајно изразување во вид на шовинизам или слепо претпочитање на своето пред туѓото, за причините на српскиот шовинизам, за улогата на Србија во сегашно и во идно време во македонското прашање и за многу други важни и интересни прашања.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Значи, Бугарија се јави како држава во вид на историско недоносче.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Исто така, се запознавме со потеклото на името Бугарин во вид на етнографски термин во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Пред олтарот, лак од густо златна светлина во вид на порта пред која стои свештеникот, запираме.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Но, откако веднаш по нивните љубезни одговори на препознатливите разгледници им пратив нови докази на својата наклоност, во вид на густо испишани осум до десет страници, преписката, како по договор, престануваше.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
На челниот дел од куќата, под стреата: срце, прстен, токосани раце, ангелче, венче, и во нив: почетните букви од името и презимето на домаќинот и годината на градењето; балкони: украсени со елементи од железо или ламарина во форма на триаголник, четириаголник, ромб, ромбоид, круг, трапез или со гипсени елементи во вид на амфори, во вид на подлактени раце или сосем едноставни со парапети кои завршуваат со коритца за цвеќиња; чардаци: долги колку што е долга и куќата, со пармаци, со плотици од костен, од даб, од јасика; на чардаците испуштени башлаци над кои висат мали куличиња низ кои може незабележено да се ѕирне во дворот, на патот, или во време на војни и арамилак, да се протне цевка од пушка и да се направи пусија; покриви: со рамни или со стрмни стреи, со испуштени чакми и кучиња, со поткренати маи како крилја од птица, со издолжени предни страни како козирка од капи, или прекинати со предниот ѕид што се крева нагоре за да го затскрие покривот; вратите: со една, со две поли, обични или со нутифедер, со украсни бордури на секоја пола, со надвратни прозорчиња застаклени или опшиени со мрежа за заштита од секакво гадурии; на вратите жапка или шуличе што се отвора со стап кој постојано е врзан на вратата, ѕвонец што ќе чукне потивко или посилно, резе со катинар или брава донесена којзнае од каде; прозорците: широки, европски, или пак тесни со по неколку крила доближени едно до друго за што подобро да ги осветлат просториите; оние што се на долниот кат и низ кои може да се ѕирне, заштитени се со железни прачки извиткани во разни форми; кај што нема железни пречки - дрвени капаци испукани од сонце и дожд, но кои ноќно време убаво ја затвораат куќата како дланки склопени на очи или како мравкини дупки.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тоа е мојата гаранција дека ти никогаш не ќе смееш да постигнеш на мене, та дури ни во вид на еден од оние твои фамозни куршуми што се наоѓаат таму каде што не им е местото.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Сакав да создадам хибридна синтеза меѓу овие два аспекта на потеклото, во вид на раскажување приказни а како начин да се разбере тој момент на криза. OГЛО: Во 1983 г. комунизмот во Унгарија беше повеќе или помалку мртов, и вие имавте можност да ја гледате пропагандата од историска перспектива. IГЛЕ: Државните ритуали на контрола сè уште беа мошне присутни.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Беше едноставен, тивок, умерено срдечен и нагласено службен во изложувањето на задачата што ми ја даде: до крајот на април да поднесам извештај за првото тримесечје во вид на лични согледувања на постигнатото и за методологијата на работа со евентуални сугестии за натамошното дејствување.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Со Ема работевме во хангарот исполнет со табли изрезбани во вид на луѓе, куќи, камиони, мети со фигури направени од сунѓер и гипс, со дрвени модри сандаци за оружје и муниција.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Светлината од уличните канделабри, која продираше низ завесата во вид на сончеви зраци низ разиграните лисја на густа шума, играше со сенките на нашите тела на ѕидот што ги формираше светлината од столната ламба.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Премалку за она што Шефот го очекуваше од мене.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Негов идеал беше да го пречека гостинот и да му подари фотографија со трн, а за возврат да добие нешто во вид на писменце, предмет, порака, мисла, потпис.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Задачата што ни ја довери со Ема, ја кажа гласно, во присуство на сите, во вид на наредба, според правилата на нашата служба.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Но сето тоа беше површна и недокажлива информација, повеќе во вид на претпоставка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сенките беа во движење, се претопуваа една во друга, се разминуваа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Светлината од уличните канделабри, која продираше низ завесата во вид на сончеви зраци низ растреперените лисја на густа шума, играше со сенките на нашите тела на ѕидот што ги формираше светлината од столната ламба.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Но, барем мене, она што го реков ми изгледа веројатно.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Постои уште еден во вид на предание.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Уште позакржлавени во сенката на своето прогонство, доволно се мали за да летаат со помош на пловечки кожинки кои во вид на крилја се распнати меѓу долгите, ’рбетовидни прсти, налик на букет опашки, и така сите тие создаваат...“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Брадата го открива карактерот кај човекот: оној што ја пушта брадата да му расте слободно, природно, диво, без да ја дотерува и обликува - има нешто уметничко во себе, повеќе го обликува духот отколку брадата; оној, пак, што ја потскаструва брадата, што ја дотерува, негува и обликува - ја искажува својата префинетост, нежност, желба за блискост и допадливост; оној што ѝ дава форма на брадата во вид на трака што му врви преку вилицата и се спојува со зулуфите - сака да е упадлив, да обрне внимание на себе; оној што ја бричи брадата само на врвот од вилицата оставајќи ја гола како јајце и надевајќи ѝ на брадата од образите да се спои, прекинувајќи ја како прекинат мост - тој ја искажува својата затвореност, потиштеност, нерешителност, колебливост; оној што ја пушта брадата да му расте само на врвот од вилицата спојувајќи ја со мустаќите, ја изразува својата ученост и љубопитност кон сѐ, полн е со енергија и сигурност во себе; оној што ја остава брадата да му расте во вид на шилец или ластовичино крилце спуштајќи ја накај гушата - пргав е и склон кон брзање: брза и во мислите и во постапките; оној што носи порабена „шпанска брада“, полн е со искушенија и желби за доживувања, за авантури, за весел и безгрижен живот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Имајќи го ова во вид, би нагласил дека тежиштето на проектот „Досие 96” е односот УМЕТНОСТ - ЖИВОТ, но тој не нуди решение за проблемите од секојдневната реалност, туку претставува само еден обид за соочување на протагонистите на тоа секојдневие со нивната реалност преку уметничкиот чин и медиум.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Веќе илјада години, од генерација на генерација, на Медитеранот се практикува ловот на туни со матанѕа, обично кон крајот на пролетта (во мај) и во лето (во јули), кога небото е светло сино, морето мирно, водите проѕирни и особено кога не се заканува ветер.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Уште рано во пролетта (обично во почетокот на март) се поставува мадрагата (од провансалскиот збор madrago), систем од мрежи на неколку ката во вид на стапица, која како далјаните при ловот на јагулите, ги води рибите во безизлезниот лавиринт, во комората на смртта каде што потем се одвива крвожедната матанѕа... невидениот масакр на јатото туни...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Камилски замислено повторно коментира во вид на прашање: Но балканвавилонизацијата ќе доцни во споредба со европобалканизацијата?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Стражарницата во вид на михраб на мостот, обично вградуван во внатрешноста на џамијата, можела да биде замислена и како вид божјо испраќање на војски во нивни походи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Низ мостот не престанале да минуваат војски на освојувачи или ослободители на градот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Човекот го сонувал во молитвите својот бог во вид на бел и гривест коњ, крај реки и крај степи, на облаци над тие степи и над тие реки, коњот го познавал само оној бог чии петици му ги стискале ребрата додека со сила на ветар се судрувал во галоп со ветар.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Половината од тутунот веднаш му се истресе врз јазикот, во вид на горчлив прав што тешко се исплукува.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Карнаварата испушташе црвени цветчиња со кои ги намамуваше инсектите: кога ќе ѝ слетаа на листенцата, го затвораше цветот и ги впиваше во себе, ги смукаше; сувоземната утрикуларија лисјата ги свиткуваше во вид на труба, на уста, и штом ќе влезеше некој инсект внатре - таа го затвораше како во стапица и го цицаше со своите ситни влакненца; водената утрикуларија испушташе тенок леплив меур на кој инсектите како на смола се лепеа останувајќи заробени.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сите тие беа луѓе од светот на поп-от, свет кој тешко го пробиваше релативно ограничениот пејсаж на “системската музика”, кој сѐ уште ја почитуваше палетата достапна на композиторот во вид на серии од мали неповрзани островчиња од ненаметливи звуци - “виола”, “кларинет”, “там-там” - попрво одошто како соочување со композицискиот проблем со кој секој рок музичар се судираше: каков звук да измислам? ñМожеш ли да замислиш каква ќе биде музиката по дваесет години?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И беше се потешко да се двои на две и да ги изведува секоја ноќ повторно тие неисцрпни длабински разговори менувајќи ги улогите неосетно, со брзина на дишењето, станувајќи од се по нешто, во меѓупросторот од неслученото, напразно пожелувано, во вид на непозната слика за себеси, недостапни и таинствени одговори.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
6.  Согласно горенаведените строги и таксативни одредби, стручните служби на Центрите за вработување при АВРМ, во 2008, постапувале по вкупно 9.987 барања за остварување право на материјално обезбедување во вид на паричен надоместок.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Со измените од 2000 година прецизирано е и дека социјалниот план што е одобрен по отворањето на стечајната постапка мора да обезбеди едно од правата кои произлегуваат од работниот однос со тоа што при остварувањето на правото на еднократен надомест во вид на испратни- на не може да изнесува помалку од две месечни плати, а овој надомест паѓа на товар на стечајната маса (чл. 34).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Светкаше во вид на многубројни змиести пламенчиња.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се случува, таа, постојано потиснувана, таа клета самота да избувне во вид на силна болка, со силен крик кој ја содржи сета тишина на премолчувањата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Игуменот им кажа дека е градена во вид на крст, лежи на четири столбови, со апсида на источната и западната страна, со две куполи.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Зашто од девет до пет произведувам загадување во вид на штетни состојки што го подобруваат вкусот и естетскиот изглед, го пакувам тоа во амбалажа со штетни последици за да изгледа попримамливо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Така создадов необична и невообичаена сопоставеност од портокалова, тиркизна, скерлетно пламена и златно ореолска боја и ги насликав женствено оние чија аура е видима трите ангелски лица трите посланика на искушението и гласот дури го насликав: 'Не кревај рака врз чедото свое!' Така сите бои со сите облици во вид на жиг на Светиот Дух (ни мој, ни не-мој) ги втиснав на дрвена плоча, пресувана стрпливо и грамотно небаре испосник за да опстане со силата на пречистата мисла, оти и мислата е светлост, и топлина, и магнетизам, енергија - сѐ на сѐ! и заедно, во возвишен, а за Окото дофатлив облик, ги склопив!“
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сите овие мисли низ нив се прелеваа и мешаа во вид на располошенија па така просто се фатија во нестрпливо очекување да го чујат тропањето на камчето.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тоа веројатно требаше да се спомнатите веќе страдања кои се јавуваат како последици од доставките што им ги приложуваат на одредени служби платените нашепнувачи, и тоа најчесто во вид на напишани извештаи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сличен е неговиот настап како и утринава, си личат зборовите еден на друг како и плодовите, да ги спомниме на пример црешите, а притоа доктор Пачев не заборава да ја изрази и дилемата во вид на отворено прашање: Како може да се исчезне при волку високи ѕидови и затворена порта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А нели, притоа мислиме на кутриот кодош?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Си ја замислував апсурдноста: распарталена книга пронајдена на улица а потоа прогласена за своја само затоа зашто не бил познат авторот! А згора на сѐ распарталена.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не можев да сватам колку жали а колку е задоволна од фактот дека открила оти проблемот на исхраната кај жените има поинакво значење од она кај мажите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Едноставно, не бев сигурен во нивната вистинитост како и во видот на нивната припадност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Благо не нарачала од оваа причина. – Сè во корист на силуетата - следеше нејзиното објаснување во вид на кликање на птица пред да првне од гранката.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како и племенската примитивна уметност, така и детската уметност понуди „прочистување” на западнокултурниот материјализам и даде перспектива во вид на враќање кон почетокот на нешта­ та.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
На­вис­ тина, 1880-те и 90-те, бројни истражувачи ја повр­зу­ваа детската уметност со племенската.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
За уметниците на дене­шнината, дет­ство­то претставува предис­то­ ри­ја на возрасниот, па така детето се претвора во вид на домашен бла­го­роден „прачо­век”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Пиев се додека водата не почна да излегува од моето тело низ секоја пора и сѐ додека надвор од мене не се покажа во вид на свилени нишки, па така и јас се здобив со сјајна грива со бои од виножито.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Се поместив наназад затоа што од грчевитите притискања и тегнења на тетка Олга наоколу летнаа неколку капки, а кога го спуштив долу погледот, видов како влагата се шири по теписонот во вид на темна трага, го опфатил просторот под босите прсти на тетка Олга, а тргнал и накај мене со намера да ми ги натопи стапалата, па се повлеков на сигурна далечина.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ѓорѓија се согласи со умерена доза на глумење лутина. По една недела, тој живееше сам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Пред мене еден пајак ми влегува во видот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На самиот врв се наоѓа планинарскиот дом изграден во вид на кула, со прекрасна глетка кон градот Скопје - како што вели - од птичја перспектива!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ирина го поттикнала разговорот за нашите активности и тие ја прифатиле соработката во вид на допишување.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Јаi quelques scrupules me prononcer sur ce qui vous a ou non mаnqu, vous tеѕ le seul pouvoir le dire, mais je vais vous raconter quelque chose. Il y a quelques аnnеѕ, une jeune universitaire russe, migrе en France, Luba Jurgensen, a traduit et dit une partie dun livre de Tоlѕtо intitul Соnfеѕѕiоn. Pour le cas о vous ne соnnаtriеz pas ce texte, en voici les toutes рrеmirеѕ lignes: Је fus bарtiѕ et lеv dans la foi сhrtiеnnе orthodoxe. Cette foi me fut transmise depuis mon enfance, on me lеnѕеignа toute mon adolescence et ma jeunesse. Pourtant, quand lgе de dix-huit ans јаi quitt lUnivеrѕit арrѕ deux аnnеѕ dtudе, je ne croyais plus en rien de ce que lоn mаvаit аррriѕ. Et le profond dѕаrrоi dans lequel Tоlѕtо tаit рlоng a dur suffisamment longtemps pour que, dј mаri et рrе de famille, il raconte quelques pages plus loin: Је devais cacher mes lacets afin de ne pas me pendre la traverse entre les armoires dans ma chambre о je me retrouvais tout seul chaque soir en me dѕhаbillаnt, et je cessais dаllеr la chasse avec mon fusil afin de ne pas trе tеnt par un moyen trop facile de me dlivrеr de cette viе. Si, pendant des dizaines dаnnеѕ, un homme de lеnvеrgurе de Tоlѕtо nа trоuv aucun secours dans lеnѕеignеmеnt religieux quil avait rеu, сеѕt bien quun tel enseignement ne manque pas nсеѕѕаirеmеnt celui qui ne lа pas rеu. Et je serai donc tеntе de penser que si vos parents ne vous ont pas dоnn une duсаtiоn religieuse, ils vous ont dоnn et votre рrе en particulier quelque chose de bien plus important: une duсаtiоn, tout simplement, sans quil soit nсеѕѕаirе de la qualifier par un adjectif. Quеѕt ce qui me fait penser cela? Quelques lignes encore dans Lе muѕе de lаthiѕmе о vous vоquеz votre рrе: Сеѕt dfinitivеmеnt et irrvеrѕiblеmеnt quil dut renoncer son pays natal, ses proches, sa maison, ses terres au bord du Lac. Mais dans chacune de ses pertes, son mе fut gagnante. Elle ѕаffеrmiѕѕаit travers les nouvelles souffrances, elle se purifiait travers les coups du sort quil lui fallait subir, elle sortait grandie de ses рrеuvеѕ. Et lоrѕquil ѕехрrimаit son mе rayonnait au fond de son regard bleu, elle transparaissait dans chacune de ses paroles et, jusque dans ses silences, elle animait les реnѕеѕ quil formulait.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Доколку постои нешто во вид на душа, таа беше бездруго тука; нам ни преостануваше да знаеме да погодиме дали постои, да ја оживееме.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во својата голема куќа во Тур, во вид на мал дворец, во која бев повикан да го посетам, Жан Домек живееше со својата сопруга и со две убави сански кози.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На нејзино место се извиши ново здание во вид на пагода, во кое отсекогаш била сместена власта, првин Централниот комитет на Комунистичката партија, а по падот на комунизмот, Владата на Рерублика Македонија...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Таа ми раскажува, а јас запишувам: намуртено збрчкано чело значи дека сонувала песочна бура што затрупува нечија колиба; изговарање на моето име значи дека сонувала пожар во сончогледово поле; помрднување на левото крајче од усните во вид на блага насмевка значи дека сонувала глутница волци што ѝ пее приспивна песна...
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
СКОБА- поткова за коњ, но и железо свиткано во вид на скоба кое се заковува за нешто, на пример во греда или труп за да може да се повлече.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
За да може тоа свое животно искуство да им го пренесе на идните поколенија, за да може јасно, кратко и разбирливо да им ги упати тие пораки на генерациите што доаѓаат, народниот мудрец оставил пораки во вид на поговорки.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Инаку, добри мои, она што вие како деца во вид на прво заигрување на срцето, прва несоница, прва воздишка го доживувате во вашите ученички денови, е нешто најнормално во животот на човекот.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Па така, немаме животна ситуација за која во вид на поговорка не ќе најдеме и соодветна народна поука.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Еден ден чичко ми му го кажа тоа на татко ми, но во вид на клевета, а татко ми рече: И ти и Љубица играјте и танцувајте, но да бидете пристојни, со секого кој ќе ве покани, макар и Циган да е, но за време на играњето никако не треба да се зборува, да бидете сериозни.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Им нема крај на нашите животи, само бескрајно менување.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Еднаш ќе биде човек, потоа може да живее во вид на дрво, или цвет, или животно, или птица, или по смртта повторно да се роди како друг човек.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)