во (предл.) - воздишка (имн.)

Со едното око Чана гледа дека таму напред локомотивата испушта прво бело облаче, потоа ждригнува клобурци клобурци црни саѓи што целата ја покриваат, клобурците се претвораат во писок, во дрангож и во воздишки низ сите вагони.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во воздишка загина гласот. Стивна. За да се чуе громогласно Стихот.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Занесените во воздишки талази?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)