во (предл.) - гнев (имн.)

Кога се поврати од бунилото, сиот испотен, како да претрчал планини и планини, и додека си ги собираше душата и силите, наеднаш сфати дека денеска можеше да биде убиен; во гневот заборавил да ја наполни пушката и така, со празна пушка, се истопори пред Дамческите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Маката прераснуваше во гнев и омраза...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Го познавам и чувствувам овој трепет на усните, овој страв да заплачам како дете, страв претворен во гнев, страв да простам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Страв од чекорите на непознатото кои демнат на патеката покриена со жолто лисје.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И така, таа, постојано и сè повеќе таложејќи ја таа болка и јад во себе, ѝ избиваше во гнев и злоба.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Зевс е лут, но и љубов страсна го кани Громовникот беден потонат во гнев.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Оттука и карактеристичната политичка тактика жалоста да ни се преобрази во гнев, оплакувањето во милитантност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Зошто не го побараш тој твој брат Сафет и не го прашаш како нѐ стрелаше од пусија“ и самиот во гнев пелтечеше Борис Калпак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш виде. „Тој прстен“, запелтечи гневно. „Тој прстен на твојата рака.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа пред очите му се појавува проколнатиот Тиша беав, деветтиот ден од јулско-августовскиот месец Ав, го гледа Ерусалим завиен во писок и плач, луѓе што трчаат во очај и во гнев, мајки што залудно ги довикуваат своите деца, градот окрвавен од силовитиот удар на вавилонските војски и Храмот диво ограбен и завиен во пламен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сигурно и во него има чувство дека е казнет заради нешто од самиот Господ оти такво чувство имаше и во Доне, само што Доне тоа чувство го немаше претворено во гнев, туку во понизност пред предодреденоста што не може со ништо да се промени.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Во оние други спални, во кои спиеја по две, по двајца, среќата и несреќата се врзуваа во јазол.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И потоа ги совладува уморот создаден од обидот да се справат со звуците; пискотниците и криковите на психијатриската клиника Гнездо како да се оддалечуваат од нив, како да доаѓаат од далечината, и повеќе не се човечки гласови, туку звук кој го создава ударот на човечката болка, претворена во гнев, по гонгот на судбината.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И потоа ја совладува уморот создаден од обидот да се справи со звуците; пискотниците и криковите во психијатриската клиника Гнездо како да се оддалечуваат од неа, како да доаѓаат од далечината, и повеќе не се човечки гласови, туку звук кој го создава ударот на човечката болка, претворена во гнев, по гонгот на судбината.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа ноќ ги слушав тие звуци во својата имагинација, додека лежев така будна, и очекував Клара да вика додека спие, да им одговара во сонот на гласовите кои ја мачат во нејзиното јаве, гласовите кои не ѝ даваат да заспие, и на кои толку се има навикнато што без нив мракот ја плаши.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)