во (предл.) - друштво (имн.)

Костадиновска, која е добро информирана за своите работнички права, одлучно истакнува дека и во иднина, без двоумење, би тужела доколку ѝ биде повредено некое законски гарантирано право од работен однос.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пред настанувањето на работниот спор тој имаше работен стаж од 29 години во друштвото а, според систематизацијата на работните места, работеше како електротехничар – погонски електричар.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
280 Триманова против Стоби Спор за неисплатена испратнина1 Nullam cum litigatore, quem in proprium recepit fidem, contractum ineat advocatus nullam conferat pactionem (C.J. – 2,6,6,2) Адвокатот кој ќе се нафати да застапува не би смеел да влегува во никакви [тајни] преговори, ни спогодби со парничниот противник Работничката Лиљана Триманова од Велес (сега 50-годишна) беше вработена во приватната модна конфекција АД „Стоби“ – Ве- лес, од 2002 година – седум години пред да настане конкретниот работен спор опишан подолу.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Меѓутоа, после овој почетен период, фирмата пополека се снабдува и опремува, а со текот на времето е отстранет и овој недостаток.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кај казнивите дела против правосудството постои и делото „Поднесување лажни докази“ според кое тој што во постапка пред суд или во управна постапка ќе поднесе докази за кои знае дека се лажни, ќе се казни со затвор од една до три години.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Исто така, иако досега не била активна на поле на работничките права, таа е свесна за предноста од организираното и заедничко настапување пред работодавачот, во форма на синдикат, и во иднина би се вклучила само во некој независен синдикат, ако за тоа ѝ се укаже можност (бидејќи ССМ не ги признава за синдикат!).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Платите редовно се исплатуваа, а работното време се почитуваше – со исклучок на одредени периоди, кога вработените, поради зголемен обем на работа во очи на грејната сезона, доброволно и без присила остануваат на работа, сè со цел во предвидените рокови да ги комплетираат работните задачи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во друштвото делуваше синдикат на ниво на работодавач, а 227 Лозановски беше негов член.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
3. Удел во друштвото е севкупност на права и обврски коишто содружникот ги стекнува врз основа на влогот во основната главнина во ЈТД, КД и ДОО – при што, секој содружник има еден удел кој не може да биде претставен во хартија од вредност (чл. 3, ст.1, ал.49 од ЗТД). Значи, содружникот може да има само еден удел!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во Решението се наведува неиздржано образложение дека Марковски, кој побарал писмена информација за причините за неисплата на хранарина  ги злоупотребил и пречекорил овластувањата регулирани во Колективниот договор за уредување на правата и обврските на работниците во МЗТ „Пумпи“ АД Скопје3 и дека сторил тежок прекршок на работниот ред и дисциплина поради тоа што, во директорската канцеларија, изјавил дека работниците ќе штрајкуваат доколку не им бидат исплатени заостанатите плати.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И сѐ беше добро до јуни 2005, кога почнуваат првите проблеми за вработените во друштвото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, пред тоа треба да се стави т.н. „извршна клаузула“ т.е. потврда за извршност – која ја дава судот, односно органот кој одлучувал за побарувањето во прв степен (чл. 12, ст.2 од ЗИ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Со истата казна ќе се казни и тој што ќе отстрани или уништи докази што се од значење за постапката пред суд или управната постапка (чл. 366-а, КЗ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во рамките на друштвото работеа 22 работници, додека денес има само 1 вработен и истото моментално функционира лимитирано – само заради наплата на долговите од своите корисници.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работната атмосфера во друштвото беше прилично лоша и напната: претпоставените често знаеја, без никаква причина, да се развикаат на некоја работничка, да ја омаловажат пред нејзините колешки, па дури и да ја расплачат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работничката Сузана Костадиновска (сега 49-годишна) рабтеше во Друштвото за угостителство и трговија Михајло, Вангел и др. (увоз-извоз) – „Спектар“ ДОО Битола, со договор на неопределено време од 1984 до 2005 година, односно имаше 21 година работен стаж пред да настане спорот со нејзиниот работодавач.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Единствена забелешка која Лозановски ја има за овој период, е недостатокот на алати во друштвото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во него има застарена технологија и недостиг на елементарна ИТ опрема.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ова дејствие, што и според мислењето на судот, е сосем нормално и очекувано за еден синдикален лидер, подоцна – во писмениот одговор на тужбата која следеше – е оквалификувано дури и како вршење „негативна пропаганда кај работниците во друштво кое е приватизирано“!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кога ќе го видеа на некоја журка жените се плашеа да одат во ве-це.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Единствено ако некоја не беше во друштво на боксер или борач.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Додека јас не можам да сфатам што е тоа може да предизвикува потсмев во друштвото во кое се наоѓам, луминозноста на мојата стварност како да секна за еден кус миг во кој нешто се случи.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Цеца у манастир ти е исто ко поп у јавна куќа, им реков и ги замислив тие бујни силикони во друштво на мноштвото икони.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Веќе и самиот рудолфински кружок бил составен необично: во друштвото на маниристичкиот цар кој што дел од својата младост минал на мадридскиот двор на Филип II, освен Арчимболди, ги сретнуваме Џовани да Болоња (скулптор), Венцел Јамницер (славен гравер), Бартоломаус Спрангер (сликар од Антверпен познат по прикажувањата на голи осуденици на смрт во доцноромантичарски стил), Ханс и Филип де Монте (водечки претставници, покрај Лас и Пелестрина, на доцноренесансната полифона музика), Адриан де Врис, Кеплер, Брахе, Антониот Абондо (изработувач на медали), портретистот Николас де Нојшател, потоа разни трговци со уметнички дела, колекционери, врвни занаетчии - еден, во секој поглед, космополитски собир. (...) Не е чудно што народот во Прага набрзо почнал да зборува дека Рудолф II е во врска со ѓаволот, токму како во легендите за Фауст од времето на доцната ренесанса, како во Гетеовиот Фауст, како во Мановиот Фаустус кој се надева дека со стекнатото знаење ќе се стекне со една нова, крајна и спасоносна формула... Margina #26-28 [1995] | okno.mk 223 okno.mk | Margina #26-28 [1995] 224 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 225 Необичниот гроф Арчимболди Арчимболди пред скоро време повторно е откриен и претворен во настан во современите луксузни галерии, а за неговите слики (портретите составени од животни, на пример) се плаќаат баснословни суми.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но, откаде еден Англиски господин во друштво на фантазери “изгорени” од италијанското сонце или со француската традиција на восхитување пред злото?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во периодот од 1960-63 студирал англиски јазик, историја на уметност и историја, а меѓу 1963-67 бил студент на сликарство во Лондон.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во овој случај, да парафразираме еден од тие “црни” Французи - Бодријар: голем се станува единствено со побуна против сопствената нација, со востание против владеачките (викторијански) вредности.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ништо од тоа, а депласирано е да станеш кога и таа и да ѝ се придружиш во испраќ ањето до дома, зашто таа не само што си оди во друштво туку и не те погледнува да се збогува.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Освен ако не го преминеш тој праг и не поминеш низ тој ѕид, како сега во друштво и со чаши.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Собираше по џебовите ситни пари зашто крупни немаше, мислејќи се што да купи: за весник беше доцна бидејќи се стемнуваше и веќе се палеа уличните светилки, а цигари ретко палеше освен во друштво.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Додека алкохолот ги разврзува јазлите и ги кине инхибициите создавајќи ексцитации и добро расположение во друштвото, и привидно подигајќи ја душевната и телесната снага на опиениот, опиумот омамува многу посилно и ги отстранува непријатните впечатоци, предизвикува еуфорија, која стреми да се проживее во осаменост, потиснувајќи го истакнувањето на личноста“ (Flury).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Додека трчавме низ сите оние сериозни денови верувајќи дека целта е близу и дека ниту еден чекор не е сторен залудно ние бевме оние кои можеа да ѝ го одредат името на светлината и да ја поведат со себе па и да седнат напладне со неа на сиромашен ручек на тревата во друштво со птиците што стрпливо ги очекуваат своите трошки Така се качувавме кон будните соништа И не знаевме оти овој кревок живот што нè води за рака може да нѝ понуди сè но и да нѝ оспори сè Дури и не помислувавме оти во Кулите на ветената надеж живеат веќе ќерките на нашата тага И дека во растурената градина зад леандрите нè очекуваат цвеќињата на нивните солзи.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Можеби може да се рече и дека осамата му годеше со оглед на потребата колку што може повеќе да биде во друштво на своите мисли коишто уште му овозможуваа една значителна продуктивност.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Таму, на сретселото, на чешмата, завари неколку момички, во друштво на помали братчиња и сестрички лееја вода за вршачите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Уште поопасен изгледаше Богоја и затоа што тој секогаш, ама секогаш беше во друштво на двајцата свои помали браќа, близнаците Петара и Павлета.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Или во друштво на Јована Акиноски акаше низ ливаѓето, низ мртвиците, низ бавчите и му помагаше во собирањето бубачки, жаби и тревишта. Или пладнувше покрај изворите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Па,сепак, неговата приказна, онаа што толку многу ги интересираше жителите на Потковицата, за него и за мајка му Благуна, брзо се расчу.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Замисли си да прогласиш за пријател обичен крадец!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Може да се случи да вечераш со некого кој, откако ќе го примиш в друштво, ќе се обиде да го искористи тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
9. Истата таа вечер, Лествичникот ме кореше и биеше во одајата негова, затоа што во друштво со Филозофот ме затекнал.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Паднав на коленици пред него и реков: „Оче блажени, Филозофе златоуст; колената ми се слаби не од пост, туку од грев, чија причина беа властољубието и гордоста на отец Стефан Писмородецот; во друштво на единаесет, со мене дванаесет арамии ноќни, на разбојници друмски скриени под светата риза се најдов, не по своја волја и јас, оти душата слаба ми била за подвизи небесни, а силна за падови; само затоа што полесно е удолу да одиш а потешко да се искачуваш кон височините Негови, јас паднав; паднав во бездна...“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не е ни чудо што се гледаат во друштво, со пријатели, а не насамо.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој мисли и на оние мажи, каков што е и самиот тој, кои станале полнолетни пред Стоунвол – кога бродвејскиот мјузикл сѐ уште бил жив културен облик,119 а јавната машка геј-култура сѐ уште не постоела – и кои искуството на геј-ослободувањето ги преобразило толку длабоко и неочекувано, што постепено почнало да изгледа „сосема обично што јас, од сите луѓе на светов,“ како што забележува Милер, „сум, ете, во друштво со мажи што носат ремени за кревање тегови, со прстени на брадавиците, а да биде крајно чудно, не само што сѐ уште можам да ја слушнам истата музика што ја знам уште откога бев дете туку и тоа што имало и други, многумина други такви мажи меѓу нив, кои се во истава чудна положба како мене“ (23-24).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мислеле дека се родени надвор од својот природен елемент, дека имале некое тајно царевно потекло – дека биле кнезчиња што по некоја зла судбина, од таинствени причини, онакви новородени биле дадени да ги одгледува семејство на селанчишта и дека само го чекале денот кога ќе им се обелодени вистинскиот идентитет, кога ќе се развражи вражбата и кога конечно ќе се ослободат, ќе се ослободат од здодевните секојдневија на обичниот живот меѓу нормален народ и кога конечно ќе се вратат на местото во општеството со богатите и славните што по правдина им припаѓа, во друштвото на убавиот и најпрефинет свет.259 Копнежот по живот во естетска милост и во естетска хармонија, во сетилен раскош и задоволство, поривот да се издигнеш во светот и да се дружиш со повисоките сталежи, стремежот да стекнеш, собереш и да трошиш – да се опкружиш со убавини, реткости и скапоцености или, во случајот на Пол, со „згодни работи, со придушена светлина и со свежо цвеќе“ – сето тоа почнало да ја симболизира суштината на извесен вид машки геј-субјективитет, и тоа уште од времето на Оскар Вајлд.260 Во својата неисцрпна студија на Вајлд и на машката геј-култура, Нил Бартлет му посветува цело поглавје, насловено „Сопствености“, на односот на геј-мажите кон нивните ствари.261
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
(Мајка ѝ на Џоан Крафорд, инаку, навистина дома перела туѓи алишта некое време кога растела Џоан.) Многумина геј-мажи велат дека имале такви семејни романси кога биле момчиња: убедени биле дека се исклучителни суштества што не се во никакво сродство со билмеското, грубијанско, простачко друштво околу нив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Добредојде во друштвото, Ливајн. Пак тие проклети Каџуни.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
1977. Повторно во Европа. Песни: Историја на ноќта.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
1976. Во друштво на Марија Кодама патува во САД, а потоа во Мексико.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Поетска книга: железна паричка, а во соработка со Алисија Хурадо, што е будизам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За време на патувањето во чиле се среќава со Пиноче, што предизвика жестоки реакции на демократската јавност во светот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ниту сега не може да замисли дека се смирил – во друштвото со ангелите или во жешките пештери на пеколот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Туку, да продолжам јас со приказната: особено двајца беа заинтересирани да се најдат во друштвото со Поетот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Не е чудо што Хорацио е подеднакво омилен во друштво на своите актери, и во она на алкохолизираните сликари, кафеанските рибиловци и маничните испишувачи на неиспратени пораки.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Што се вели, од дома не излегува. Не е во друштво со неранимајковци.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И покрај сите болки што на бедниот Мухарем му ги нанесува живеењето, во друштвото на двајцата гробари, бара да запее.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Погледни го Серјожа, - тажно ми велеше мајка ми, - момчето работи, ја заслужува љубовта на раководството, знае да разговара, слободно се однесува во друштво, свири гитара, пее.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Чисто, внимателно Германче, наш сосед од куќата, Серјожа од најраната возраст ми се ставаше за пример на издржаност, на трудољубивост и на уредност.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Климакс Некаде прочитав дека само невоспитани деца поминуваат низ тежок пубертет. A прости, необразовани жени тешко поминуваат во климакс. Aма и за споменатите, и за другите, сепак, тој има заеднички симптоми: - силни врелини кои ве обземаат одеднаш само во одреден дел на телото,како да го печете во рерна или го дувате со врел фен, - капки пот што по линијата на веѓата се спуштаат по рабовите на лицето и буквално капат додека стоите во автобус полн со луѓе закопчани до грло во топла зимска јакна, - отсуство на желба да бидеш интимен со некого, па дури и со љубовникот,а за со мажот ич да не зборуваме, - силни налети на нервоза, во која трчаш низ куќа и бараш некого буквално да го изедеш, - чувство дека си болна од сите болести што ги прележале твоите пријателки и дека ги имаш истите симптоми на сите епидемии, птичји, свински, грипови, грутка во грло, јазол во желудник, срцебиење, камен во бубрези, тиња во жолчка, - потреба од „шопингување“ на енциклопедии за здравје, здрава храна, вежбање пилатес дома и во друштво, - отсуство на секаква желба да одиш по гости, а уште помалку некој да ти дојде, - убеденост дека си најпаметна, - ама и потреба да се биде зајадлива, џангризава, самобендисана, лоша, злобна и одмаздољубива За среќа, ова трае само десетина години и, кога ќе помине, сè се враќа во нормала, освен некои небитни промени: мажот си заминал, а не си ни забележала, децата не заминале, останале, ама ти се лути до смрт, а ти повторно со истата сила и енергија како од младоста, се трудиш да им угодиш во сè, ама нема „feedback“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, она на што и самиот си заборавил дека како особина го поседуваш, одеднаш те обојува во некој кој е посакуван во друштвото од каде на клоци си набркан своевремено, обележан преку цело чело, па во огледалото не се препознаваш ама си се бендисуваш ептен.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Една убава Во Струга, во она време, одморот можеше да ти биде убав ако си сместен во хотелот „Дрим“, евентуално, или да си во друштво на мили пријателчиња, кои меѓусебно перфектно се разбираат и плус еден, кој едноставно ти се случил.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Рада иако беше во друштво, делуваше осамено.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ѓорѓе ја отвораше вратата, но кога во друштвото на Јана ја здогледа Рада, толку многу се испаничи што заборави на која страна се отклучува вратата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Та не така ретко ја гледаа Јана во друштво со бремени жени.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Опа! Потоа, имаме учителка во друштвото,- очигледно намерата им беше да ја орасположат својата скисната другарка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во неговите очи понекогаш се гледаше силна желба да учествува во некој интересен разговор и круг, но мислата го кочеше: да не биде тоа премногу од негова страна, да не биде фамилијарно, и да не го намали на овој начин своето значење?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако му се случеше да биде со некој рамен на себе, уште и можеше да мине како човек на место, мошне честит, во многу нешта дури и доста умен; но штом ќе му се случеше да биде во друштво каде што има некој макар со еден чин понизок од него, тогаш тој стануваше просто за никаде: молчеше, и неговата положба просто предизвикуваше сожалување, дотолку повеќе што и самиот чувствуваше дека би можел да си го помине времето неспоредливо поубаво.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа се моменти кои се јавуваат како потреба да бидеш во друштво со себе.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Постојано сакаше да доминира, да изгледа моќна во друштвото.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Со тоа сакам да кажам дека добри глумци се оние кои достигнале висок статус во општеството, т.е. во друштвото, на овој или на оној начин.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Меѓу публиката се собираа повеќе видни личности, како на пример битолскиот сликар Мелников, познатата глумица Мирјана Будимировиќ од Белград, глумицата од народниот театар во Скопје Мери Потхраски во друштво на колешката Живка Срдановиќ и режисерот Јосиф Срдановиќ, госпоѓата Здравковиќ од друштвото на пријателите на уметноста „Јефимија“ од Скопје – специјално дојдена за тој настан, како и грчкиот, францускиот и турскиот конзул.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Мирисот на јоргованите удираше силно од сите страни, тие уживаа во друштвото на другиот и не сетија дека помина цел час.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Инсталацијата беше лесно изведена бидејќи во Друштвото „Осамени срца“ членуваа и угледни луѓе од различни професии кои, како што самите велеа, „ги поврзува долгогодишно човечко и деловно пријателство“, а тоа за службите отвораше неограничени можности за реализирање на својата дејност.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Госпоѓа Мариела веќе две години волонтираше во Друштвото „Осамени срца”, работејќи на докторската теза „Ресоцијализација на осамениот човек во наши услови”.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Стравот дека вакво нешто би можело повторно да се случи ме натера да сфатам дека повеќе никогаш нема да можам да уживам во друштвото на оние кои имаат необичен поглед.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Укината е и можноста вработените да се стекнат со акции бесплатно или по повластена цена, правото на првенствено купување акции од страна на вработените при условно зголемување на основната главнина, како и правото на вработените да им се издаваат нови акции врз основа на влогови во друштвото.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Во јули 2005 беше пропишано дека новооснованото заштитно друштво е должно во периодот од 90 дена да ги вработи сите работници сметано од денот на првото вработување на работник на неопределено време во друштвото.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
5.  Уделот во друштвото, согласно дефиницијата во Законот за трговските друштва (Сл. весник на РМ, 28/2004), претставува севкупност на права и обврски кои содружникот ги стекнува врз основа на влогот во основната главнина во јавното трговско друштво, командитното друштво и друштвото со ограничена одговорност, при што секој содружник има еден удел кој не може да биде претставен во хартија од вредност.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Повторно фигурира, во непроменет облик во однос на 1996 година, можноста да се формираат резерви за пензија, осигурување од ризик или добротворни цели на вработените (чл. 486, ЗТД/04), но правото на првенствено купување акции од страна на вработените при условно зголемување на основната главнина е трансформирано во право на акции (чл. 434, ЗТД/04), а правото на вработените да им се издаваат нови акции врз основа на влогови во друштвото го нема во Законот од 2004 година.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Тој воопшто не го спомнува, односно целосно го укина правото на работниците на учество во управувањето и во акционерските друштва и во претпријатијата во државна сопственост (чл. 249 и 530, ЗТД/02); укинати беа и бесплатните акции или акци- ите по повластена цена за вработените (чл. 233, ЗТД/96), правото на првенствено купување акции од страна на вработените при условно зголемување на основната главнина (чл. 395, ЗТД/96), како и правото на вработените да им се издаваат нови акции врз основа на влогови во друштвото (чл. 402, ЗТД/96).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Меѓу тие исполнители на наредбата од кадијата беа нашите познати бегови Јунус и Рифат во друштво со муфтијата, имамот и неколку оџалари и агалари, кои не сакаа да носат в раце дрва та затоа натоварија по еден коњ и ги растоварија на местото што им го покажаа сејмените.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Сега сè уште сме во друштво на странци и од тоа стојалиште ништо не е проме­ нето.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Овие три етапи можеме да ги проследиме во развитокот на детективскиот роман: класичниот англиски роман на „логика и дедукција“ е сѐ уште сврзан со протестантската етика, меѓутоа американскиот „тврд (hard-boiled)“ роман имплицира пропаѓање на протестантската етика и пораст на „хетерономната“, кон-другите-насочена индивидуа; повоениот „злосторнички роман“ напишан од перспектива на жртвата или на извршителот ја вмешува субјективната позиција на „патолошкиот Нарцис“, изопштеник за кого темелниот социјален Закон се нивелира на рамниште на незадолжителното „социјално правило” - „Не убивај!“ има подеднаква вредност како и „Не го повишувај гласот во друштво!“ и другите правила на убавото однесување што ги кршиме затоа што „некојпат не може поинаку”; така, Thomas Ripley, ликот од серијата на романи на Patricia Highsmith убива ако е тоа потребно, и по убиството нему навистина му е лошо зашто морал да биде толку груб...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не сме вратени во Тениевите локални заедници.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не сфаќа дека решението не треба да се бара во расположението на Конференцијата на амбасадорите кое го менува спрема приликите, ниту пак во Друштвото на народите и во незнам каков ти суд, туку на друга страна... - Каде? - го праша учителот. - Овде...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Едо Бранов, во селото Исток, во друштво на својот другар и пријател Марко Кравата, Глувиот, како што го завикаа војниците, се чувствуваше како да е испратен на продолжен годишен одмор.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во друштво со неа крај морскиот брег, брановите звучеа како погонска сила за неговите чувства, дуваше освежувачки солен воздух со блага доза на афродизијак, добрата риба беше предобро приготвена и белото вино толку лесно му се лизгаше низ грлото правејќи сѐ пред него да биде рамно и проодно до бескрај.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во друштво со Оскар Вајлд, Џони Вајсмилер, Станлио и Олио, М. М., Лоренс од Арабија, Маркс, Е. А.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Секое лето, некогаш во друштво со бате Иле, со автобус или воз, ги крстосуваше Балканите.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
А Родна, покрај тоа што се посомневала во намерите на Рајна, туку за несреќа неколкупати и ја заварила во друштво со нејзиниот Генерал и тоа во дуќанот за сода-вода, иако Рајна немало што да бара таму и тоа сама, со туѓ маж.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тишината те плашела единствено кога си била во друштво со други.  В зори ќе се зари, озарено лицето на светлината а ти меланхолично ќе се обидеш да ги отстраниш флеките на Луната да се исправиш на нозе небаре го држиш цврсто во свои раце универзалното клатно на рамнотежата             небаре си нашла решение како да излезеш на крај со депримираноста  божем ја игнорираш и ѝ вртиш грб             ама и грбот има             очи !
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
- Ме сакаш ли во друштво?
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
ВЕНЕРА СО НАСТИНКА Секое попладне сонува еден ист сон Будејќи се над кафеанскиот мебел Ја прашувам има ли каде да преспие Не, одговара - само жмири од густиот чад Правејќи големи кругови од време на време Знам дека тое е еден ист сон пиејќи во друштво на таа девојка глумејќи заинтересирано додека светлата не стивнат Во темните часови е бескрајно тажно Се трудам да не паднам во пустилото што голта, испарувајќи од тие сиви очи Сѐ до следниот пијалок - во мугрите возејќи се - до другиот крај на градот Обземена од заморот заспива првата клупа галејќи ја росата...
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Многу сакав да танцувам, да бидам во друштво и да слушам како за мене се зборува најубаво.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Мене ми остана да си ги соберам пљачките од кај мајка Роса каде што побарав спас во друштвото на нејзините моми и се преселив во одајчето на Димостена близу Одборот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Овие нешта напати ѝ блеснуваа во малечката главичка, само никогаш не успеваше да си ги објасни или едноставно забораваше да побара да ѝ објаснат кога ќе се најдеше во друштво на мајка си и на баба Перса, односно на Мајка Перса.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ѓулсиме трепереше тогаш од возбуда, што ќе биде во друштво со толку познати анами, таа, која во Блатието плетеше само рогозки.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не подалеку.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не ми бранат да одам со другарки во паркот, но ме предупредиле, тоа секогаш да биде претпладне, ако е можно да не одиме сами девојчиња, туку да бидеме во друштво со некој од другарите и, се разбира, да не влегуваме во третиот дел од паркот, каде што нема жив човек, туку да се движиме околу тениските игралишта и Луна паркот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Велеше: - Ти, како се осмелуваш да ми замеруваш зошто не ги примив во друштво другарките на Лима, прво и основно треба да си задоволна што воопшто секаде те влечеа моите другари, ти плаќаа пијачки и такси.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се помирив со фактот дека ќе треба да бидам во друштво со неговите родители.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)