во (предл.) - забавиште (имн.)

- Како резултат од генетско модифицираното ѓубре вашите ќерки уште во забавиште ќе имаат поголеми цицки од Благица Павлаковска.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Догодина Ели ќе ја запишеме во забавиште, - рече Вера откако завршивме со ручекот, па ја погали по косата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Сите деца мора да донесат во забавиштето ако сакаат да се запишат во него.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
По шест години, кога малата требаше да добие потврда од матичниот лекар дека е здрава и дека може да оди во забавиште, по целиот пат додека мајка ѝ ја возеше, викаше на цел глас и плачеше, божем ѕрцките ѝ ги вадат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Имаше кафеаво – црвеникава коса постојано врзана во реп, беше слаба и висока како модел од Фешн тв и имаше лице налик на верверичката што се појавуваше во секој број од детското списание "Зорица", кое што Александар и Дарко го добиваа секој месец додека заедно одеа во забавиште.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Се сетив на лебот и на мајка ми и пребледев.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Забележав дека и сестра ѝ на Бистра јаде од лекот, иако беше две години помала од мене и не одеше дури ни во забавиште, ама ништо не реков.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Многу ми се јадеше чипс и влегов во продавница само за да видам дали имаат и колку чини.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Добар ден, - реков, како што нè учеа во забавиште, - имате ли леб?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога ќе му дојдат другари - ќе има другари и другарки како во Кочани - ќе можат да седнат дури и на подот - баба му даде сосем нова черга... ќе има другари и другарки... ќе има... ех, Јана... срипа, ја отвори последната фиока и оттаму го зеде албумот... милата Јана... ја засака како сестричка, пред да се роди Мими... еве ги заедно во забавиште, на приредбите во кои учевствуваа, еве ја и последната - збогум забавиште мило - заминуваме на училиште!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Се виде стрчан низ ливадата накај РЕКАТА - спокојно разбранувана - затрчан по развеаните кадрици на Јана, девојче со најчудесна коса - небаре зрело жито - и со волшебни очи, темни очи со црнки светнати како две снегулки низ летната ноќ... Oткако се знае себеси ја знае и Јана: и во забавиште заедно, и во прво одделение заедно, се така заедно како сестра и брат - ама сепак некако поинаку.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)