во (предл.) - котлина (имн.)

А кога престана брмчењето на моторите и во котлината се врати тишината, тој се загледа во ѕвезденото небо и се почувствува уште поосамен.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Некаде таму, далеку во котлината ѝ се пристори дека болсна светлина и таму го сосредоточи погледот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Додека во котлините и трапишатата сѐ уште владее мракот, тука на Горуша, Круша и Бел Камен рано надоаѓа зората - пројаснета и румена.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Пред мене, кај шолјичката со црн талог и со отпушоци слични на мали надгробни споменици во котлина од која нема излез, лежи хартија на која сум запишал меѓу другото: Темната возбуда, носи неспокој, нѐ фрла во тивок очај или некорисен гнев ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Градот е во котлина. Природниот провев по реката - наречен Вардарец или шарпланинец - бил попречен со градење на високи згради откај населбата Влае - Порта Влае“, објаснуваше тато Петре.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)