во (предл.) - кутија (имн.)

Во библиотеката книгите ги избираше по случај: најчесто во рацете му паѓаше Калдерон.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој малку ќе потчитнеше, благо насмевнувајќи се; но сето напишано му изгледаше како да се случува на Месечината или во кутија кибрит.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Не знам колку кутии сол тие денови, од онаа од половина килограм пакувана во кутии од бел картон со втиснати сини букви, оставав како ненамерно во просториите каде што беа сместени работниците и кутиите ги наоѓав празни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Едноставно ќе ги спакува своите работи, можеби дури ни тоа, по ѓаволите со тоа, можеби само ќе се облече во облека за излегување, ќе ги закопча копчињата затвори дрикерите повлече патентите и ќе ги остави клучевите во кутијата за експрес чекирање, тоа е за нив, всушност, господинот и госпоѓата Платено Однапред, или дури ни тоа, ќе го уфрли клучот во кое било патемно поштенско сандаче, повратната поштарина е загарантирана, по ѓаволите со тоа, време е да се тргне.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Каков напон добиваме во кутијата?
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Те затворив во каменот како во кутија за скапоцености, на дното на каменот тоа осамено место како СОБАТА на Ван Гог.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Своите коли ги одржуваат чисти, а се разбира дека и повремено ги подмачкуваат, го проверуваат воздухот, проверуваат дали има доволно вода во акумулаторот и дали металните плочи се покриени со вода, и го проверуваат нивото на маслото, да не е премногу ниско во кутијата за курбла.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Внимателно ракуваше, педантно ги редеше во кутиите за храна нежно завитканите сендвичи и овошјето, како и танките резанки сирење, сѐ убаво спакувано, ништо да не се згмечи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сите се свртеа со грб, испишаа на листовите што испишаа и потем ги спуштија во кутијата на одлуката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Ќе ја чуваш затворена?“ „Мртва е. Ја прибрав за да ја фрлам.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ме виде како ја прибирам во кутија, мајка праша: „Што е тоа?“ „Ластовица,“ реков, заклопувајќи ја кутијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ова?,“ праша Ана и подигна една книга, приближувајќи ја до очите на Зигмунд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Полека ја спуштив во кутијата меѓу останатите предмети кои требаше да се фрлат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми стана, се исправи, се приближи до спротивниот ѕид, до платното на кое седум децении пред тоа бевме насликани ние – сестрите и браќата Фројд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ана ми го подаде доминото, и јас го спуштив во кутијата покрај мене, во која на голем куп беа ставени книги, сувенири, дребулии кои требаше да бидат фрлени.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дали од брзање или од други причини, ќе се знае од тоа што тропа во кутијата или од тоа што шушка во пликот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, да - и мало глувче среќа дели, во кутија за кондури.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Одврзувајќи ја панделката Рада се насмеа. - Гола романтика, нема што! - Сето тоа сместено во кутија за чевли.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
14. Ми се допадна реорганизирањето. Во кутиите сложував пљачки кои повеќе не значеа ништо.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ќе ги затворам во кутијата за накит соништата и копнежите.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Тој се чуваше во кутија на која со рака беше напишана шифрата „Меркур“.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Дури слегував по внатрешните скали, слушнав како Симон му вели на Методија дека сега ќе треба да се одмори малку и посетне да го построи како што треба ова купеново во кутијата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Одеа по жолтата песоклива бескрајност и запираа на некои места каде што таа во кутии земаше примероци од песокта, примероци од закржлавените пустински растенија на кои ќе наидеа и продолжуваа понатаму.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се останува по старо џелатите станаа современи слободата е фрлена на колена чуствуваш духот е во зандани Едни злосторници заминаа но дојдоа нивните внуци џелатите се вртат во круг ги слушаш истите звуци Човештвото полека изумира светот е цел во метастаза а надежта остана во кутија се острат и неа да ја згазат Луѓето умираат во незнаење несвесни во илузорно постоење некои се мртви од раѓање а деновите им служат за броење Премногу животи одземени изгазена е совеста чиста премногу солзи пролеани а судбината остана иста
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Избори нови повторно се ближат сомнителни ликови на гласање се движат за поголем процент редовно се грижат па гласови мртви во кутија нижат О Тешкото...
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Заборави да му се пофали на чичкото дека татко им е мајстор, најмајстор, дека може сѐ да поправи, дури и гласовите на луѓето што зборуваат во кутиите, ама си има човекот некоја болка во мевот или во срцето, така вели, е неа ја лекува понекогаш со ракија, ама не, не, не се опива.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Фрлив паричка во кутијата пред него и останав да го слушам.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Оттогаш никој повеќе не ја читаше. Остана заборавена во подрумот во кутија со стари книги.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Разбирам јас зошто си ти навредена. – продолжи таа како да ми ги чита мислите – зашто сметаш дека прстените треба да се носат на прстите, а не да се кријат во кутичиња.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Е, затоа згрешив, зашто да беше повозрасна... ...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)