во (предл.) - кујна (имн.)

НЕДА: Ќе појадете ли овде или во кујната?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кога ќе седнеше на столицата во кујната, главата ќе ти виснеше тажно надолу, не можеше да ставиш ни неколку залаци и пак истата "операција", истиот тој пат го поминувавме, неколку метри со ситни чекорчиња како да се неколку километри.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Инцидент може да се нарече ситуацијата кога фиксираната камера во Vinyl падна од постолјето и беше вратена на место, а снимањето продолжи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
При секое вдишување низ уста, ми се чинеше дека сите ситни капки крв што летаа додека сечев ми се налепуваат за јазикот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Често се случуваше при враќањето од работата со Татко, занесен, да ја одмине кујната и замислено да се втурне во библиотеката, за да запише некои мисли кои му беа свежи во главата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Четврток Септември Мојот влез во кујната беше повеќе од разговор.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
- Е баш си крлеж, - го оттурна Горда, како веќе да се потпикува во неа, и заводливо насмевната отиде во кујната да ја подготвува ладната вечера.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Онаа што го љубеше стоеше покрај прозорецот во кујната, со колковите залепена за топлиот радијатор.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Вториот ден, неколкупати се обидов да му избегам, со тоа што ќе излезев порано од некое читање или пак брзо ќе го изголтав ручекот и ќе се качев во соба пред тој да дојде.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога ќе сакаше да станеш ќе се завртев со грбот, ти ќе се фатеше за мојот врат и полека ќе те однесев до бањата или до масата во кујна.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Не, ние заклучуваме дека логичките правила од овој тип, иако се корисни во извесни формални ситуации, okno.mk | Margina #3 [1994] 79 ни обезбедуваат само прва апроксимација на нашата секојдневна логика. [...] Во секојдневниот живот, ако не ги најдам наочарите ниту во спалната ниту во кујната јас ќе пребарам по мојата меморија или по околината малку пошироко, и ова „пребарување” не мора да може да се опише со стриктна примена на логичките правила.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
„Убаво е, а, Фердинанд?”, ме прашуваше вујко Едуар секогаш кога минувавме пред неа за да одиме во кујната.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Брат ми Јане бетер е од тебе, сѐ уште спие, којзнае кога ноќеска се вратил, а мене ме мрзеше да одам да купувам, па сега ... ама, ај не е важно, дојди во кујната и сама снајди се.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Додека разговаравме, постојано погледнуваше на часовникот, а кога тетин ми се симна по неколку минути на тетка ми ѝ се осветли лицето, но веднаш истрча нагоре, несомнено да провери дали тетин ми случајно стоечки се измокрил, па да ја исчисти даската од шолјата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
-Тоа што го работи татко ти не е лесно, - велеше баба, - затоа мора да има спокојство во собата, а ние ќе седиме во кујната и тивко ќе ти раскажувам приказни...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Одведи ме горе, Кети, а потоа чекај ме во кујната.“ „Секако, доктор Станеф.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И велам - во кујна се носат гумени чизми за да не ти се намократ нозете, па бел мантил, скутале, а на главата шамиче, за влакно да не ти падне во јадењето“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Потоа отиде во кујната. - Мамо, ќе те молам нешто! - Што?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ноќта бргу падна, сијалиците го заменија сонцето во одајките и додека вечераа во кујната, со нурнат поглед во чинијата со манџа Пелагија го откри Егеецот Димостен, Влав од селата на Кожув Планина, човекот со дрвената нога, со убавото лице, со благиот глас, со косата што паѓа врз очите, рече додека тој се биел против фашистите со партизаните, го запалиле неговото село, со другите куќи изгорела и неговата куќа, ама во неговата куќа била неговата жена и деца и оти далеку во други планини со бојови зафатен за несреќата дознава дури кога и тој останал без една нога а се лекувал тука близу Скопје, во партизанската болница Катланово.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тој лежи сам, мајка му е на работа, татко му е на работа, а баба му го готви ручекот во кујната.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И биди среќен ако има место на троседот што се пушта зашто секогаш има и полошо: на пример, отоман во кујна покрај шпоретот на кој цела ноќ се крчка на тивко сарма од кисел купус во тенџере за ајвар, дека сте едно семејство, ама имате деца како од две, нели!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Се обиде да слушне дали некој тропа долу во кујната, и кога не се слушна ништо, знаеше дека е доцна, дека Даниел и Френк отишле на работа и дека Кети и Милан се надвор во градината.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Досркувајќи ја чорбата, Клара рече: „Сакам да ти се извинам.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Или кога ќе се наведнеше врз мијалникот во кујната истакнувајќи го својот заносен задник високо кренат врз тие краците нејзини како да беше некоја срна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како што сè подраматично се случуваше ова со чашите и лажиците (па и другите посатки во кујната), исто така, сопругата пројавуваше една нараснувачка нервоза што стануваше сè попраскава и попраскава.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Го приближи лицето до таму и зеде длабок здив низ нос.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се исплаши од звукот на некој тврд предмет, можеби чинија или филџан, што падна долу во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во тој миг Минк втрча во кујната за да испие една чаша вода.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
МАРФА: А во кујната има лебарки.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Цел живот се бореше со болеста. Никогаш не се пожали.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Се враќаше со големата торба од телешка кожа полна со домашни задачи и ги прегледуваше навечер, на електричната светилка во кујната, седнат до топлиот шпорет.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Под себе, низ него ќе поникнеа оние нечујни шумови што несносливо бучат во него и сега, она крештаво кркорење на радиото со прегорен електролид, клопоткањето на садовите во кујната и нервозното мрморење и трескањето со вратите од жената, сите неподносливи звуци што се собираа во непријатната бучава во главата и од кои мораше да избега и да дојде тука, на покривот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
НЕДА: Во кујната. Им давав да вечераат.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
”, kaže gospodin Fjodor, tako da i slikar dolazi do prozora da zajedno gledaju kako se poslednje umorne kapi jure po staklu ne bi li nestale jedna u drugoj.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во собата немаше никого. Ѕирна во кујната. Празно. Се стрча во подрумот. Заклучан.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Мајка ми беше куца, со едната нога нешто не беше во ред, а мораше по 25 дневно да се качува и симнува по едни скали што водеа горе во кујната.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Мама Злата беше вратена и тропкаше во кујната.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Јас седнував покрај неа, таа ќе ми дадеше варен компир или парче леб со путер и, додека работеше, додека џвакав, чекав брат ми да дојде во кујната – знаев дека веќе е буден и ги повторува лекциите што ги имаше учено претходниот ден.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не одеше во кујната кога го викаа на ручек, па му оставаа јадење на софрата, но тој не фрлаше ни поглед на него освен ако не брцнеше во пјатото леблебија и суво грозје.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Додека бевме на театарскиот фестивал „Славјански венец“ во Москва, се храневме во кујната на театарот на Петровскаја.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Таму, во кујната, Јосиф со усвитен нож му ги извади куршумите од плеќите и му ја запре крвта, а потоа, и пак помешечки, го натоварија на кочијата Дамчески, во меѓувреме сам Костадин ја дотера, и ова време, околу мала ужина, ни жив ни мртов го донесоа во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И јас секогаш кога ќе го слушнам зборот Кујна, ја гледам мојата нана надвисната над шпоретот во кујната како размислува дали да му свари едно јајце на дедо ми за ручек или да не го прави тоа.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
За ова последното, мали ѝ беа надежите... * * * Веќе подолго време, Марија помагаше во кујната...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Луѓето излегуваа како од конференција: мажите веќе олабавувајќи ги вратоврските за да ги одглават штом ќе излезат и да ги испопикаат по џебовите, пред да седнат во маалската меана на вечерна партија табла, карти или домино; жените одолжувајќи го моментот кога нерадо ќе се приберат дома да ги заменат фустаните за излегување со престилки во кујните.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Потоа, додека Валирија ми вари кафе во кујната, јас седам сиот напнат во дневната, сосредоточен во звукот на павкањето на Чиковите крилја.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Живни. Имам вреќа нов овес во кујната – да донесам за да го нахраниш побратимот?“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се собравме во кујната и молчевме.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Голи во кујна, печени во спална.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Истрчав по скалите и влегов во кујната. И што да видам!
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во еден момент кога тетка Рајна беше сама во кујната £ кажав.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Навечер, по вечера, додека Кети работеше во кујната, Милан се зафаќаше со работа во работилницата или во кокошарникот, а Френк одеше на куглање или посетуваше настани со борење, а таа и Даниел седеа во градината како двајца вљубени во парк.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Додека госпоѓата Камилска во кујната беше зафатена со подготвување на јадењата за послужување, Мајка на веќе седнатите Татко и Камилски им го донесе првиот подавалник со ракијата, мастиката и двете чашки, а потоа го постави на масата и поголемиот подавалник со раскошното мезе во повеќе чиничиња.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Крпите служат за бришење садови во кујна или им се оддава почесно место на ивицата од лавабото, стуткани за да не реметат со својата флекавост.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Збунето влегов во кујната со чантата во раце, а ги слушав ударите и на своето срце.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не ќе минеше долго време, веднаш се упатуваше во кујната, за да ни ги исполни желбите, внесувајќи се во некогашната симфонија на моделирањето на тестото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Ти, изгледа, не знаеш што е тоа „промаја во фрижидер” – се насмевнав откако ѕирнав внатре. – Да видиш како е кај нас понекогаш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ех, со колкава возбуда го чекаше мигот, кога тато ќе влезеше во кујната и ќе го викнеше: Пауза, народе!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Само малку“, рече таа. Ја чу како се извлекува од креветот и оди во кујната.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Овие две жени зборат германски што му е совршено блиско на Фјодор, но неговиот пријател сликар не разбира ни збор од нивниот разговор и затоа скромно седи во најтемниот агол од просторијата и пуши.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Изговарајќи некакви волшебни зборови ја барав врвцата со клучот, отклучив и со широко движење на десната рака ги поканив другарите да влезат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Измиј ги прво рацете! – му свика пак Тета.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој остануваше, сѐ додека мајка ми не ќе го повикаше со силниот глас да се вразуми и да дојде на топло во кујната.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој направи само еден чекор, а со лесно наведнување на телото го надомести оној другиот чекор. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 118
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Богдан немаше одговор на ова прашање, но тоа природно му се наметнуваше, не толку кога ќе беа в кревет, исполнети со себе и доволни сами на себе, изделени од сиот друг свет, колку во миговите кога ќе го гледаше нејзиното голо тело низ објективот, работејќи на фотосесиите кои госпоѓа Мариела особено ги љубеше (во спалната, во кујната, во купатилото, на дрвените вртени скали меѓу едниот и другиот кат, на пространата тераса обрастена во густеж од бршлени) кои траеја долго, исполнети со сласт на себеоткривања и дооткривања еден со друг, со лес на дишење, со движења кои беа нечујни, со поместувања низ амбиентот кои беа спонтани и хармонични, во атмосфера која беше пријатна за двајцата, што, всушност, значеше предигра за она што потоа следуваше: да се спојат нивните растреперени тела во долга и страсна љубовна игра до исцрпување.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
На пример, мама никогаш не остава немиени садови да се грамадат цела недела, па потоа да констатира дека во кујната настапил хаос и тогаш да покрене кампања за санирање на хаотична положба!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
По неколку дена, речиси, во истото утринско време повторно слушнав тропоти и трескоти во кујната.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
-Не ми кажа кое ти е другарчево, - ми се сврте пак мене и јас знаев дека ќе морам да ѝ објаснам, оти таа е толку многу љубопитна што не би поднела да не го дознае тоа што ја интересира. Ѝ дадов знак со раката да дојде в кујна, за да не зборува гласно пред Чавка и таа се загледа во мене со големо внимание.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Почнав со крпче да ги светнувам лажиците, вилушките, ножевите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги фрли палтото и чантата во ходник и побрза да се заклучи во бањата. Се погледна во огледало.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Така, уште запетлувајќи си ја кошулата и премислувајќи се дали да ја остави преку панталоните или да ја вовре во нив (првото беше недолично за старите, но поудобно за врелите ноќи, а второто попристојно, но и постегнато за потната снага), Ване влезе во кујната и веднаш забележа дека столот на гостинот - натрапник беше празен.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сјајните и виолетови плодови на патлиџанот, пресечени на половина, издлабени во средината, со пријатно горчливиот вкус, беа како голем букет составен од разнобојниот испечен зарзават во кујната.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Оној што во тоа беше најагилен, што најмногу се истакнуваше можеше да стане командир на одделение, одговорен на секција, дежурен во кујната, надгледувач, можеше да биде меѓу првите при јадењето (што не беше малку важно), - со еден збор таквите другари во сѐ предначеа, беа наградувани, привилегирани.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ќе го наместам будилникот за шест за да можам во седум да го фатам автобусот Сенди, зашто автобусот Б’рнсајд таму многу доцна пристига.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тенџерињата и тавите што блескаа, чиниите што беа сместени во шпајзот за порцелан, редиците чаши што беа на полиците, сите предмети во кујната, во трпезаријата и во гостинската соба, изгледаа како да знаат дека се сместени таму затоа што Кети сакала да бидат таму.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тетин ми, кој како сѐ уште да се бореше со изминатата попладневна дремка, жмиркаше со малите црни очиња и се обидуваше да ме слуша.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И излезе од ателјето - но не да се прибере дома, во кујната кај жената; туку да прошета по дворот, да слезе до реката и да фрли некој камен, што ќе потсокнува како плочка по брановите пред да потоне кај спротивниот брег.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тие нејзини зборови ги слушав и кога не ми ги кажуваше; се вртев во затворениот круг опишан со „Ќе беше подобро да не те родев,“ сакав да се ослободам од тој круг и наутро посакував да влезам во кујната, како некогаш, кога мојата мајка ми подаваше врел компир, а јас седнував во аголот од собата, гледајќи ја како работи, и имаше многу такви утра во кои се надевав дека ќе можам пак така да влезам, и ќе ја прашам со што да ја искупам својата вина; во мене нешто можеби се надеваше дека мајка ми ќе ме пречека со оној некогашен поглед, и пак ќе бидеме блиски како некогаш; влегував во кујната но сега ме пресекуваше студенилото на нејзиниот поглед, грубоста на нејзините зборови, начинот на кој го заобиколуваше моето тело движејќи се низ просторијата, па прашањето застануваше во моето грло, остануваше таму и тогаш, и потоа; сакав да го повратам, да го исфрлам како што се исфрла расипано јадење, а тоа остануваше таму, како изгниена храна, но залепено за мене, одбивајќи да ме напушти, и јас го носев секаде со себе, како знак за ужасна вина која не си го знае злосторот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Влегоа во кујната, со пријатно чувство како вчера да излегле од неа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Кога си отидоа, ги кренав чашите, ги измив и ги ставив да се исцедат, па седнав таму во кујната да прелистувам некој весник.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Влатко ја кажа вистината. Пред нашата зграда се разделивме без збор.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
ФЕЗЛИЕВ: Ви се молам една чиста крпа, госпоѓо. На нашиов пријател му се слоши. Јас ќе земам... (Излегува во кујната.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Во потрага по опасност од пожари, инспекторот се најде во кујната.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дали Атиџе одеше во кујната на санџак-бегот кога се приготвуваа неговите риби?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога Ѓорѓија ќе влезеше во кујната, таа ќе се свртеше, не поздравувајќи се за добро утро и ќе почнеше да зборува како тој претходниот ден заборавил да купи јаболка, па како таа утрово немала со што да се заблажи или како Ѓорѓија не го исклучил светлото од ходникот и тоа горело цела ноќ - па, знаеш ли ти колкава сметка плаќаме за струја? - ќе се побунеше, заборавајќи кој ги плаќа сметките.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не стигнаа стариците темелно да ја пробаат кашата, кога Јаковлевичи заедно со Емиљевич, голтајќи ги своите порции и подждригнувајќи, станаа од масата и отидоа во кујна, во потрага по нешто за јадење.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тие стоеја во кујната и Кети мораше да седне.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Домаќинот ја разбра нашата желба. Веднаш нѐ воведе во кујната, ни изнесе разновидна риба, оставајќи нѐ сами да избираме, што сакаме за ручек. Се разбира - печена, на скара!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ја гледам како рамномерно се движи низ кујната, без брзање, без нервоза.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ја побара Велика и праша да ли слезе таа в кујна; Стана му рече дека не слегла кај нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Меѓутоа во кујната, како и обично, беше мајка му седната во својот стол, меѓу масата и шпоретот, со рацете во скутот како мртви риби и истечен поглед кој не можеше да продре и низ најшупливиот ѕид а сепак блудеше вперен во некоја непостоечка иднина.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не можев да издржам, отидов во кујната и ги измив сите садови, а потоа со мокри крпи прејдов преку подот. 23 февруари Пакетот сè уште не ти го пратив.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
На татко ми, кој сѐ повеќе пиеше чај и веќе не слушаше радио, додека Јон беше во кујната, а моите браќа седеа во дневната одаја, тивко му велеше како очите на девојката згаснаа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Еуфоријата мина многу бргу. Седнавме во кујната на Христина која не се разликуваше многу од нашата во Лисиче.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ренди дојде во кујната да си ја земе ужината.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Таа ситуација што се пофторува на секој први и што еве сега пак ја доживувам тука во кујната, толку ме вади од памет што имам чувство дека ќе се шекнам или посакувам да се шекнам, убеден дека шекнатиот за вакви работи не се нервира.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Паша Емиљевич можеше да прождере два килограми сардини одеднаш, што еднаш тој и го стори, оставајќи го целиот дом без ручек.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Митко ги поведе пожарникарите в кујна, ја отвори рерната и им покажа: - Еве, изгорел!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ќе седам на масата покрај прозорецот во кујната и ќе го гледам сонцето како заоѓа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Останував настрана од нивниот свет и од нивните разговори во кои зборуваа за себе како за сопруги и мајки, потслушнував како гледаат кон иднината, а јас погледнував кон минатото, и ми изгледаше како со бракот и мајчинството, за кои се спремаа, да го победуваа времето, со нив тие се врзуваа со целата низа мајки до првата крв; а јас чувствував дека останувам далеку од таа низа во која се множеше крвта и во која крвта обединуваше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Госпоѓо Христова, повлечете се во кујната. И не зборувајте му на никого ништо. Оставете го сево ова на мене.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Полека отпиваше мали голтки од првото кафе и ги гледаше ретките снегулки надвор.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тој го подава јазикот во нејзината уста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Простете“, рече Мама, „сега ќе донесам леб.“ И јурна во кујната. „Но лебот е на маса“, реков.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Гледајте, денес пијан ќе се врати...
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Низ гаражата влезе право во кујната, го отвори големиот фрижидер и во него ја нареди храната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Долу во кујната беше мајка му Кираца, готвеше вечера на шпоретот на дрва.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Кога навечер легнував на креветот, припивајќи се до ѕидот, целото мое тело трепереше од страв и тага; заспивајќи, се борев за воздух, за вдишување и издишување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Побратимот ги одвел коњите во шталата, а тој влегол во кујната.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И понатаму набљудуваше, го следеше секој детаљ во нејзиното поведение додека конечно по некое време не забележа дека бројот и состојбата на садовите во кујната се стабилизираа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ема остана во кујната, со чантата на грбот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Низ нејзините дебели стакла, точките од очи гледаа нагоре, а јазикот ѝ ја оближуваше месестата уста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И таман сакаше да побегне во кујната кај мајка си, свика: - Мамо, врапче влегло кај мене во собата, - таа тогаш го здогледа.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Перса си отиде прво во кујната, долго од таму се слушаше тропот на чинии, а после скрцаа вратите и сѐ се смири.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А потоа да тргне во кујната, да го отвори стариот мешест фрижидер и долго да стои, уживајќи во шароликата содржина?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Милка ја лупна надворешната врата, потоа влезе во собата, си ја остави чантата и си го слече палтенцето. Потоа отиде во кујната.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Потоа, во истата врева, само малку постивната и навидум организирана, рибите се пржат во кујната на ресторанот преку врски, а ручекот се спојува со вечерата, без вообичаена прошетка по брегот на езерото.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Отиде во кујната и од таму дојде со послужаник на кој беа наредени чинивчиња со локум и чаши наполнети со вода.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Го бараат Зоки во кујната и во шпајзот – пак го нема.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Си ги пикнав рацете под бутовите затоа што малку ми се тресеа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Таа, заработена во кујната, и не сети што се случува во дворот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Погледнувам во спалната и бидејќи не ги наоѓам таму „А” е погрешно, значи заклучувам дека „Б” е точно, т.е. наочарите се во кујната.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Стариот Елисон седеше на масата во кујната, пиејќи кафе пред вечерата. Изгледаше задоволен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Камилски повторно ја бакна својата сопруга, која не беше навикната на толку голема нежност од својот сопруг, оддалечувајќи се да ја постави вечерата, додека Климент не знаејќи што да прави во кујната влезе во својата библиотека, ја остави чантата, имаше време само да отвори некои од речниците и да се врати во трпезаријата каде што веќе беше поставена вечерата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зад сета таа крепосна бујност ништо не се сокриваше - столчето го немаше.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Состојбата на садовите во кујната е во фаза на стабилизирање.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Немирот чаи чај во кујната, нетрпеливоста вари јајца (ровити, од нетрпеливост).
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
“Spoznajnim orgijama očišćeni za sveta dela”, kaže slikar oblačeći Fjodoru njegovu roze spavaćicu, i idu da spavaju pokrivajući ćebetom kaveze s pticama. * sedamnaest godina, mrtav već 70-80 godina, šljapkajući kroz te lokve svetlosti, već vrlo načet tom kišom, zaljubljen - na svim prostorno-vremenskim nivoima - u sličnu takvu avet što mu šapće -razlivajući se, krnjeći se, ili na čas zabljeskujući (Senka) po tim kelnskim zidovima kao jedan varljiv plamičak od već namočenih šibica, što sve (predstavu) gledaju gospodin Frankenštajn i njegov pomoćnik Grbavac koji voli “oble ženske zadnjice od 14 do 50 godina” i jede bube, kroz taj okvir noći, ili samo čitajući urezani kineski tekst?! * “Stameno, pseudototalno”, ta slika - kaže ukolaženi (ko-laž) gospodin Muzil, najrespektovaniji taksidermist od strane tog slikara, a vrlo poštovan (uz gospodina Džojsa, koga tu takođe spominjemo) i od Pandalfa V. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 85 дел II Значи, двете жени се досадуваат додека нашиот Фјодор бара свеќи во кујната.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Така и сега, Ване ја отвори вратата со лактот и ја виде седната на масата, но не свртена кон влезот во кујната туку кон собате внатре - како да не чекала никого.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Меѓутоа, веднаш се повлекува во кујната, затоа што се отвора надворешната врата и во собата, без здив од трчање, влегува Милка.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Изгледа дека имаше преспано одвај еден час, кога се разбуди или се полуразбуди од звуците долу во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Не баш“, рече таа и влезе во кујната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Жена му помисли дека дошол во кујната да го испие утринското кафе и да го изропа своето препечено парче леб со кравјо масло и багремов мед, пред да се врати во ателјето на работа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
18 На ѕидовите од собичката висеше врамено писмо од Samuel Beckett во коешто младиот Beckett ѝ се заблагодарува на Gail што го избрала за тема на својата докторска дисертација. Gail ретко беше дома, па времето повеќе сакав да го минувам во кујната одошто во собичката.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Еднаш рано пред приквечер влезе во кујната да открши еден залак леб.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Митко се извлече од под јорганот, ги навлече влечките и ѕирна во кујната.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ја прашав дали е гладна. Отидовме во кујната, и додека ја дојадувавме чорбата од зеленчук што беше останала од претходниот ден, таа ми раскажуваше за оние жители на Гнездо кои и натаму живееја таму.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа отиде во кујната. Брмчењето продолжи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Маци јадеше нешто во кујната кога решив да почнам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Алкоси, вие сте гадови!“ – си велат келнерите и крадат по некоја минута за парче тутун во кујната.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Било дел од парите што татко ми ѝ ги даваше еднаш во неделата, влегувајќи во кујната кајшто Рашела редовно седеше помагајќи ѝ на мајка ми, било кога мајка ми ќе ја испратеше кај нејзините со некоја понадица, а во неа беше главно сѐ што за делник или за празник се подготвуваше кај нас дома.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Конечно, Лири се проyева, се протегнува и без објаснувања заминува во кујната, играјќи се со металната нараквица што ја носи.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во кујната поседнавме околу масата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Додека Неда е во кујната, во вратата се слуша клучот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Да побара нешто во фрижидерот во кујната?
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Готови ли се тие колачи што таа ги пече во в кујна?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Но сега бездруго се случило нешто многу значајно кога Камилски ја пее познатата арија искачувајќи се по скалите, запирајќи во кујната каде што ја почувствува миризбата на ручекот, мусака од модри патлиџани, неговото омилено јадење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Влатко влезе во кујната навреме да ја слушне благосилката на дедо му.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во кујната влезе мајка ми сета пребледена. Ја смируваше возбудата во себе со сите сили.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Играта со артифициелноста се реализира од кадровите на паркиралиштето, фасадите и yидовите низ кои минува камерата преку музиката на Мајкл Нојман (пеењето на “Miserere” во кујната и пурчеловската репетитивност), сѐ до анегдотата со првиот дијалог на жената на крадецот и нејзиниот љубовник, собирачот на книги.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Едно утро, уште сонцето не угреало, слушнав тропање во кујната од нашата куќа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
НЕДА: Чашите се во кујната.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Ама сепак претерува, зар не? – се засмеа неконтролирано Јана како онаа вечер, во кујната на Стариот писател В. Зрновски, додека со Денко Самоников ја подготвуваа салатата и пијалокот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мајка појде во кујната со пастрмката и јагулата, а ние децата кон училиштето.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Немав проблем со тешка работа како што имаат некои овде, ниту пак некогаш почувствував глад.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа ја заобиколи куќарката и се најде пред задниот влез - кој, преку две скали и едно чергиче, водеше право во кујната, каде што редовно седеше мајка му а обично и сите домашни.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Таа знаеше, не само по тоа што наутро при неа во кујната почнав да доаѓам дури откако ќе слушнев дека брат ми заминува во гимназијата, а се повлекував во спалната што ја делев со моите сестри пред тој да се врати дома, туку и по тоа како се менуваше мојот лик кога брат ми и јас ќе се погодевме случајно во иста соба, како си ги избегнувавме погледите, како ни се менуваше дишењето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Веројатно заради тоа не зборував со тато.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сега Милан беше во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Долу, во кујната, тетките пиеја чај од вишнева рачка и јадеа слатко од рибизли: вујковците, пак, беа отидени некаде вршејќи ги своите мошне важни, комплицирани и неразбирливи работи.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Потоа седна на подот во кујната, со ногата испружена нанапред, и почна да се моли.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Кетлин спрема појадок во кујната, и потпевнува: “There’s a place I know, where the train goes slow..”. Ко да ми чита мисли, мајката.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Мама пеглаше во кујната а јас седнав на моето столче и како секогаш со дланките си ја потпрев главата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ѕирна во кујната. Празно. Се стрча во подрумот. Заклучан.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Рипнав бргу во кујната каде што се вареше леќа за вечера.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Често кога ќе легнеа тие да спијат, тој одеше во кујната и рошкаше по долапите да најде нешто за јадење од она што им останало ним.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Подоцна некој ги пронајде и гаќите. Во кујната ги употребиле за мивки...
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тоа се случи додека Азра, држејќи се да не падне, ѝ ја тегнеше косата, или можеби се случи неколку мига потоа, кога таа со пијани чекори отиде во кујната, го зеде ножот што беше обесен над шпоретот и, кога се врати, кога дојде над неа, лесно и го лизна во мекото, над градната коска на Ханка и потоа заврте на лево и на десно, кон жилите на вратот кои извесно време даваа тегав отпор, но само малку подоцна лесно се отворија и од нив изненадувачки силно прсна крв по рацете на Азра, по креветот и долу, на подот, обливајќи ги ситните парчиња хартија.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Плунката плесна врз керамичките плочки во кујната.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Зашто, додека го бараат во кујната, Зоки се наоѓа во спалната.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ми дадоа лесна работа, во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не си арен? Да не си болен нешто, смешко?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Се чувствувам наполно заштитен овде во кујната и мирисот на колачот дури ме успива.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мајка повеќе не се слушаше во кујната.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во кујната силно вриеше некоја вода. Ја остави да врие пет секунди, а потоа со едната рака се фати за наслонот на столицата, стана, ја најде вратата и излезе.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
ЕСЕНСКА ПРОШЕТКА
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Таквото чувство набргу избледна кога во креветот, поставен во средината на спалната соба, ги лижев преостанатите капки по кожата на Ема која неколку минути пред тоа се упати од купатилото во кујната, таму си стави на јазикот една лажичка пудинг и дојде кај мене, свиткувајќи ми се меѓу нозете, гола и влажна.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Влегуваат во кујната, во собите, разгледуваат...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Мајката вареше пченица во кујната, а дедото седеше на столчето до шпоретот, загледан во тенџерето.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- Дезодоранс? Што ќе ти е таква работа? - мајката не го тргна погледот од телевизорот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Отидов во кујната. На масата лежеше кутијата со приборот за јадење. Седнав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Главно, ја прекина работата во кујната и рече: - На што би личел човек кога би останал без ниедна своја тајна?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ги поставија врз плотната во кујната, а потоа се зафатија да ја местат масата и да ги полнат чиниите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Откако Зигмунд ќе заминеше во училиште, моите сестри излегуваа во дворот зад зградата, а јас останував близу до мама, ја гледав како работи, гледав во нејзините раце и нејзиното лице додека переше, додека го рибаше подот, додека крпеше, везеше, готвеше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
По еден месец времето се расипа и јас отидов во кујната да ткаам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Помајка ми не даваше низ куќа децата да ѝ се врткаат, особено не во кујната.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Мајка веќе беше во кујната. Трагаше по последните трошки брашно, за да ги помеша со триците.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Напуштајќи го Министерството во ова време од денот, тој си го жртвува ручекот во кантината иако знаеше дека во кујната нема друга храна освен едно парче црн леб што требаше да биде сочувано за утрешниот појадок.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа нејзино пискливо смеење всушност потврди дека е во прашање таа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Зоки само тивко му зборува на Мечето и го трга за нозете под јорганот, а бабата спокојно си работи во кујната.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Толку фрштеше врз ринглата и чадеше, што кога влезе во кујната да се поздрави, мајка ѝ не ја ни слушна. - Што е ова? - рече Ема.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се отвори вратата во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
До доцна во ноќта Камилски пребаруваше во веќе отворените речници османски заемки од областа на архитектурата и урбанизмот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Малку време по пет часот утрото таа слезе долу во кујната и стави кафе да се вари.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога ќе заспијат навечер, таа ќе изброи по четири ноџиња во секој, а на крај своите две отечени и двете на најмалото во креветот во кујна, вкупно 16, и ќе воздивне од радост, па ќе се прекрсти и ќе му се заблагодари на Бога!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но часовите минати покрај брат ми во читалната, додека тој гледаше во своите, а јас во моите книги, часовите минати во разговор, ме правеа некако силна, и нејзините зборови сѐ повеќе се одбиваа од мене, тие не влегуваа во мене, не ме колвнуваа во градите, студенилото на нејзиниот поглед не пробиваше во моите зеници.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
НЕДА: Во кујната. Јаде. Пијан е.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Телефонот во кујната на Јана упорно ѕвонеше, но немаше кој да го чуе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Отиде во кујната и проголта речиси полна шолја за чај од џинот „ Победа“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога стариот Елисон повторно го погледна Семовото лице, забележа дека минстрелот се променил.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога се враќавме дома заедно, мојата мајка уште веднаш ме пречекуваше со прекори, обвинувајќи ме колку многу требало да работат таа и татко во продавницата без мојата помош, или пак објаснувајќи дека на девојките местото им е во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Прикрепувајќи го едниот од едната и другиот од другата страна, Максим и Јосиф го изнесуваат Лазора од гостиската одаја на чардак.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Одам во кујната и не ги наоѓам ни таму.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Влезе во куќата - ништо, во кујната - пак ништо.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Вратата беше отворена затоа што домаќинката, приготвувајќи некаква риба, направила толку чад во кујната, што не можеа да се видат дури ни лебарките.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еден наш роднина во градот порача кафе и кога виде дека нема кајмак, му се пожали на келнерот, а тој, пезевенкот, се врати во кујната и во филџанот плукна неколкупати.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Меѓутоа, мрачниот инспектор на противпожарната заштита се спушти по скалите од таванот и, повторно наоѓајќи се во кујната, виде петорица граѓани кои непосредно со раце копаа од бурето кисела зелка и ја прождираа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Од тесното балконче, на кое собираше одвај два стола, Горда подигна шише, а од креденецот во кујната две мали чашки.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Седам на моето столче, лактите цврсто потпрени на маса, главата цврсто потпрена врз дланките.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сега почувствува мирис на праз и кромид, а зад затворената врата во кујната го слушна шиштењето на шпоретот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мајката ги покани да влезат во кујната, каде што братчето спокојно јадеше.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Ги оставив лебот и сирењето и тргнав да истражувам во кујната.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога лекарот влезе во кујната, познатата и карактеристична насмевка повторно се врати на неговото румено лице.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Честопати мислев на светот и времето кога бевме девојки, мислев кога веќе одамна не бевме девојки; мислев на девојките на нашето време, за кои Клара велеше дека конечно треба да се ослободат, девојките за кои мојата мајка велеше дека местото им е во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Казнета си, - ми рече мајка ми и си влезе во кујна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Ами ако а имаат земено со ниј? Дури тука ќе а расипиме калимерата“.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Онака мрзоволно и како што беше облечен кога легна, мрзоволно се довлечка во кујната.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Фјодор оди во кујната да пронајде свеќи и жените одеднаш се чувствуваат осамено. (Продолжува во следното писмо.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Таа беше на излегување кон Нуњез Физиотерапија и застана во кујната да поседи со Дејв на минутка додека тој доручкуваше.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Та кога дојде таа поголема група гости, додека жена му отиде во кујната да се погрижи за останатото, тој се нафати гостите да ги послужи со пијалак.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- А бе, Мила – се насмеав – ама ти е некој сон! Да знаеш ти какви јас неостварливи соништа имам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Потоа одеше во кујната и вареше кафе.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Не можам да се навикнам дека пред мене има стакло и дека нема да ми прснат во очи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сега замислете го следното сценарио: Јас секогаш си ги оставам наочарите за сонце во спалната (А) или во кујната (Б).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Со чувство на гризење на совеста за тоа што се успала, Рози брзо ги облече сините панталони и жолтата кошула и отиде долу во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Влетав во кујната во исто време со Александар. Тој беше сиот црвен.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дури во вечерните часови кога оди во кујната по својата вечерна доза валеријана, мајка ѝ ги склопува релјефните корици на албумот, затворајќи го, во педантната, можеби и суеверна навика, таа важна збирка на музички спомени и вредности на нејзината ќерка да не остане незаштитена преку ноќта.  Кога мајка ѝ оди на спиење, Агата останува во салонот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се качи по скалите на катот, влезе во бањата низ спалната соба и во шкафчињата почна да ги реди козметичките препарати.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Брат ми веќе не излегуваше да прошета со мене, ниту пак играше надвор со своите врсници, затоа што им беа поминати годините на игрите; неговите пријатели понекогаш доаѓаа во неговото сопче, а кога тој излегуваше да посети некого од нив, мама доаѓаше кај мене и велеше: “Денес е убав ден,” ги поттурнуваше завесите и го пушташе сонцето да влезе во собата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сите тргнавме по неа. Во кујната ѝ даде една лажица на Мони, а мене не ми даде.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тоа е како да немаш ништо сопствено, сè да ти е заедничко со некој друг.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тие сакаа да го однесат барем во кујната ако не во спалната, но Гого настојуваше да го спружат на миндерот во ателјето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но, - продолжи Томо - заради твојот углед во кујната тоа сигурно нема да се случи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јас сум ѝ велам без да го подигнам гласот да ме чуе и влегувам во кујната. Таа лежи. Настината.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Бреза, оди купи ми пиво, остави ја тетка ти! – викна Љубе и ми тутна пари и за сладолед, слегувајќи во кујната.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кети беше во кујната и сукаше кори за пита со сирење и јајца кога слушна писок.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Секојдневните обврски во кујната, зачистувањето на станот, справувањето со облеката и постелнината му беа разонода по времето поминато со мислите и книгите од неговата домашна библиотека.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
НЕДА: Чашите се во кујната.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Раде влезе во кујната и ја тутна низата риби на масата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Откако се вратија од гробишта тој ден, на петте години од смртта на мајка ѝ, татко ѝ ѝ рече дека треба да зборуваат и ја седна на масата во кујната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„ Ги имаме дури и во кујната во хотелот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа нешто готвеше во кујната.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Ма, остави го ти килимот, - викна друга од нив, која веќе стоеше во кујната и гледаше надолу, - види колку е чист подот овде!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Под разгранета лозница – три маси и зад нив води врата, веројатно во кујната.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Ќе бараш од соседите кога сè живо дома искриши, - ѝ рече татко ми на мама в кујна, а таа само бесно го погледна, нервозно сечкајќи салама.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Чавка страмежливо седна на масата в кујна, ама питата толку примамливо мирисаше што секаков срам би исчезнал за час.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Јас го бев фатила сирењето со една рака, а со другата го држев лебот, подготвена да ги однесам во кујната и да им го барам местото.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога го ставив крвавото и засолено месо во тавата и потоа во рерната бев пресреќна што сето тоа заврши.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Никој ништо не му одговори, во кујната остана истиот молк, но во својата соба Ване се почувствува послободно, иако таа веќе беше издадена на друг, некој незнајник а сепак врсник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ние бевме првата генерација девојки родени по настанувањето на зборот “сексуалност” во 1859 година, ние бевме девојки во она време кога интимниот однос помеѓу машкото и женското тело некои го нарекуваа ”телесен чин”, други - “венеричен чин”, трети - “нагон за расплодување”, и тоа физичко соединување на двата пола беше исчекувано со идеализирање, но беше сфаќано и како деградација, а понекогаш за исто суштество беше и едното и другото: од тоа соединување на двете тела се очекуваше воздигнување на душата во некои небесни сфери, но и се гледаше на него како на некаква животинска активност која ја валка душата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ќе не чекаше навечер сите да си легнеме, а потоа ќе ги распостелеше книгите во кујната на масата и почнуваше со ноќните учења.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Додека таа во кујната ја редеше долгата чинија, а тој во салончето го доцедуваше шишето ракија, си разменуваа по некоја реплика, како на проба излезена од читачка на сцена.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Седиме така ние двајцата спроти шпоретот и мијалката во кујната, јас од едната страна на масичката покриена со мушама, таа со рацете на скутот на другата страна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Смеењето ѝ гргореше како бистро поточе и таа нестрпливо си ги зафрлаше перчињата темна коса што ѝ паѓаа над очите додека црташе на масата во кујната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Туркање во кујната на неколку протагонисти во исчекување нешто да се случи имаме во Kitchen, каде Еди Сеџвик кива во текот на целиот филм.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Решив на мама да ѝ раскажам сè и да ја замолам таа да дојде со мене кај директорот. Така сторив.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Дел од тие совети ние децата ќе штрбневме кога влегувавме во кујната по чаша млеко пред спиење, правејќи се дека не слушаме, додека тие двете, занесени во прикажувањето на мајка ми, ќе продолжеа со спокојниот ритуал на пренесувањето на бескрајните примери и тајни од семожните животни искуства.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Никола Шуица ВЕЛОТ НА ВОЛЈАТА ЗА ЈАДЕЊЕ (по повод “насилната и еротична љубовна приказна сместена во кујната и салата за ручавање на еден отмен ресторан”)
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Мајка ми честопати ги собираше моите сестри, наоѓајќи начин да не ме повика и мене, и потоа седеа долго во кујната, а јас понекогаш само малку ќе зачекорев во ходникот и пак се враќав во собата, и при тоа кусо приближување до нив, до вратата која ме делеше од нив, успевав да чујам делче од нивните разговори, какви што водеа повеќето мајки со своите ќерки: за она што една девојка треба да го исполнува за да биде добра ќерка, за начините на кои се стапува во брак, за должностите на жените кон своите сопрузи и деца.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Знаев дека мама е таму - го палеше огништето, шиеше или приготвуваше јадење, а татко веќе беше во продавницата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не можеше повеќе да издржи и влезе во кујната.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кети обично седнуваше на масата во кујната и пиеше црно кафе, но сега очите ѝ беа болни и замаглени.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сѐ додека можеше да станува Трајко одеше во кујната.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сега сме пак на старото место, ама само во кујната. Мокро е, тесно и студено.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тие лажици и лажички ги имаше во кујната толку многу што тој кога ќе го видеше тоа купиште, добиваше волја да земе да ги расфрла.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Оди бе прошетај се! Тоа е подобро!... Не се мешај во ништо!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но оној, чија фотографија сите три љубоморно ја чуваа: тета Наца на пијаното, тета Менка во кујната, над шпоретот, тета Дитка на телевизорот, врз неделната програма – тој имаше токму такво лице: отмено, благо, а непроникливо – лице на дарителот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И не само тоа. Бев и медицински брат и носач и чистач и растоварувач и товарувач и помагав во кујната...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Така те сакам. А што ќе правиме за мезе? - Да видам што има во кујната.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Немој да доцниш, зашто ти се одбиваат Џебови, и така ти се насобира.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Кога се враќам од училиште, мојата мајка веќе ме чека дома и во кујната подготвува вкусен ручек, а потоа, додека јас и Бреза играме, а татко ми чита весник, мајка ми чисти низ куќа, пере, пегла и готви.“
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Но другите денови таа беше тука и тој беше тука за неа, се држеа за раце и шетаа околу квартот, или се возеа, додека на Мама косата ѝ се вееше како на девојче, и таа ги исклучуваше сите механички направи во кујната и му печеше неверојатни колачи и пити и медени слатки, длабоко загледувајќи му се в лице, со вистинска насмевка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Се чинеше дека зарзаватите од нејзината градина, чудесно подготвени, се прелеваа во разните чиничиња, светнати од маслиновото масло.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Тогаш, - предложи мајка ѝ, ќе го оставиме отворен прозорецот и ќе чекаме извесно време во кујната.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Ја затворив портата и двајцата отрчавме во кујната.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Во кујната убаво мириса: мама пече колач со јаболка.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сигурен сум дека ниту еднаш во периодот меѓу единаесеттиот и тринаесеттиот век, барон, трубадур и работник не се споиле толку хармонично како што се случи тоа со нивните паралели таа вечер, на ранчот на стариот Елисон.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Откако ја однесе торбата со покупките во кујна, Влатко се упати кон балконот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Иако повеќе сакаше да биде облечена во панталони кога е дома, пак се облече во здолница и блуза и веднаш отиде долу во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Решив, и покрај тоа што таквите нешта ми се најстрого забранети, незабележано да ја кренам слушалката од другиот телефон што нѝ е в кујна и да го наслушнувам разговорот што мајка ми тукушто имаше намера со некого да го почне.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И си реков, да ја избришам добро, да ја светнам Сталиновата слика, па ја задржав в кујна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И сега жеден влегуваше во кујната, иако измиен и така гол - како дома да не го очекува никој и ништо освен распосланата постела.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тогаш Зојчев повторно станал и им рекол Вас двајцата, зашто сте чисти Бугари, и зашто сте толкави јунаци, ќе ве испратам на работа во кујната, потоа ќе видам што ќе правам со вас. Сега сте слободни.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Јас, пак, го ставив разбојот во кујната и ѝ реков: Кога ќе врне или кога ќе биде невреме, ќе ткаам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Не издржа, се врати назад во кујната од каде што, на наше огромно задоволство, секој ден ни носеше нешто за јадење - зденки, мали мармалатчиња, месни нарезоци, конзерви со сардина... а тоа за нас тогаш беше...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Рози се движеше во кујната глупаво нерасположена, а срцето ѝ беше тапо и празно.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Отидов во кујната, а очите ми беа натечени и не можев ништо да гледам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ние децата, особено помалите, побрзо изгладнети, зачестено влегувавме во кујната да видиме што ново ни месила мајка ми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Уште се лепи, - му реков, - Вчера чичковците ми рекоа да им кажам на другите деца да не се качуваат по мостот, да не се извалкаат и да не ја уништат бојата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, сестра ѝ Родна, и покрај тоа што беше десеттина години помлада од неа, еден ден ја најдоа „купче“ на подот во кујната.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Мирко ќе дотрча однадвор, ќе ги растропа вратите и ќе бувне во кујната.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
„Се врати,“ слушнав како гласот на мајка прашува и си потврдува едновремено.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ние бездруго нема да ја доживееме судбината на скржавиот имам? рече во шега Камилски откако мацна во чинијата со скршеното парченца од погачата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И чанти, ранци со спортска опрема... купишта, па кога ќе се тргне од сабајле, сите влечат и, тамам помислуваш дека празното претсобје е фатаморгана, веќе во следниот миг знаеш дека ломот што го гледаш во кујната е вистинската реалност.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сем Хант ги проверува картичките.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нанчо беше магир, готвач, во кујната, а попладне и во слободното време им ја стрижеше косата од главите или им ја стругаше брадата на Егејците.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Само два чекори го делеа од работ на покривот виснат над бездната на улицата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Баба му пак си оди во кујната и нему му е уште потешко вака сам.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Оди во кујната, ставив педесетина кила месо во замрзнувачот.“
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во меѓувреме, погледнав низ стаклото во рерната и видов дека таму нема ништо; немаше ништо ни наоколу во кујната, па се чудев што ќе јадеме.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во кујната баба ѝ на Дора сечеше дебело парче леб. Исече и две дебели парчиња сирење.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Долго не сакав да седнам на масата каде што се ручаше, по повод оваа веселба, иако во кујната неколку пати ме искара тетка Рајна.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога мислеше дека не само што е решен туку и готов, со врзаната раница до нозете седна во кујната.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Каде? - се зачуди мајка му, кога профучи покрај неа во кујната.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Браво! - и стана да ѝ се понуди на мајка ми за помош во кујната, зашто Тета е необично вредна и не може да поднесува несредена куќа, а згора на тоа постојано мисли дека мајка ми не може сама, без туѓа помош, да се снаоѓа во куќата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тогаш Рашела го фати намигањето на моите постари браќа, што мајка ми, и самата во тој миг влегувајќи во кујната остро го пресече, подавајќи ѝ го на Рашела лонецот за млеко, и растерувајќи ги нив по нивните соби, испраќајќи ги со викање дека по цел ден се излежуваат и дека дома ништо не помагаат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
По обичај, приседнавме во кујната на столчиња од рогозина, на по еден напрсток од черешновницата за добар пат, а потоа Верга почна да го товари Живка: еден балон велгошка черешновица, уште еден балон лачено вино, не едниот помал од другиот туку наопаку, една кошница чисто месо и чистена риба, уште една кошница грозје за децата и толку.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Полека, како божем секое нејзино нагло движење да може да ја разлути змијата, таа го зголеми растојанието помеѓу себе и змијата и, додека сѐ уште ја гледаше, но сега на доволно безбедно растојание, јурна да трча и, спринтирајќи околу аголот на куќата, брзо влезе во кујната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа нешто готвеше во кујната.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Скоро истовремено од вратата што води во кујната, влегува Неда.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тој пак се врати во кујната. Беше гладен и побара нешто за јадење.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Мајка ми влезе во кујната и кога ме виде со телефонската слушалка во рака што јас од возбуда заборавив да ја спуштам, очите од лутина ѝ светнаа: - За ова би требало да бидеш казнет, - процеди бесно, - ама, сега нема време за тоа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тогаш седнуваше со домарот над мангалот во кујната, кршеше од домашниот леб, сркаше од манастирскиот грав, мезеше од биеното сирење на вжарената маша, отпиваше од стомната покрстено вино и водеше најприземен разговор за тоа како не се исплатува да го држиш и да го раниш магарето зиме кога нема работа во полето, како е поарно да го пуштиш без самар во снеговите на планината да го изедат волците, а напролет да си купиш младо магаре па да му го главиш стариот самар и да си вршиш работа, оти живеачката е една, а скапа, а пак треба да се преживее, да се одживее некако.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Посакав да се правам важен.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Штом ќе се разбудев, а јас секогаш се будев порано од моите сестри, одев во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мајка ми ѝ допушти да го внесува во кујната, а нам ни го објаснуваше тоа со опасноста од полицијата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Точно“, вели Влатко влегувајќи во кујната.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Додека јадевме во кујната, Мила рече: - Е, да знаеш, сон ми е да можам да вечерам кај тебе без да морам да барам дозвола од моите. Блазе си ти што тебе не ти забрануваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)