во (предл.) - лелејка (имн.)

Со него заедно плачеше и мајка му и не знаеше што да му направи; му даваше насила да цица, но тој ја отфрлаше брадавицата од устата, ја стегаше устата кога му даваа со сила лајче со чај од тревки; му врзуваа амајлии против урок, нагаза, нави, шенци, клиње, не знаејќи од што му иде лошината; му облекуваа кошулче од немо дете, му ставаа камче во лелејката од пресушена река или поток за да му пресуши плачот; го шетаа од раце на раце тропајќи во тенеќе или бутин за да го ошеметат, но ништо не помагаше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кога одеше мајка му на работа по нивјето, го носеше и него во лелејка врзана на плеќите; го ставаше да спие под сенката на орешката и од нејзината опојна миризба спиеше како јагне.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)