во (предл.) - магла (имн.)

Пјештани тонеше во магла и така, во вакви дни, вели Вангел Поповски, ракводител на Бетон на градилиштето на Купелни Остров, градот се преоблекува во поинакво руво, различно од тоа кога грее сонце и кога нема магла.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Таман провлече мракот, ене ти ги четворица луѓе одоздола по Бонечкиот дол; се влечкаат на десетина метра еден од друг, како волци во магла.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Следниот миг затрубија и другите, секоја со посебен звук, некои длабоки како рогови што даваат сигнали во магла или како сирени на пароброди, други танки и пробивни, но сите го најавуваа привремениот прекин на работата на дваесетте илјади раце на работниците во пиланите и во фабриките.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Привидниот пад на геј-културата, всушност, произлегува од структурни причини што немаат многу врска со сѐ поголемата општествена прифатеност на хомосексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но можеби и би било возможно подлабоко да се испитаат во смисла на геј-културата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дали тој хумор веќе не подзаличува на архаичен?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Секој сериозен обид да се одговорат прашањава би нѐ одвел далеку зад границите на тукашнава студија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто иднината на геј-културата навистина изгледа обвиена во магла, а многу гласови веќе го имаат најавено нејзиниот непосреден пад.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, овој пат, Чаршијата е некако променета, затскриена, засолнета во магла.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Вистинска идила, гледана однадвор, е бракот на двајца кои веќе и златна протераа, па таа го носеше истиот бел фустан од она време и на вечерата што децата и внуците им ја приредија во „Воденица“ или „Коленица“, што мене ми асоцира на кланица затоа што тоа ми е повеќе еквивалент на нејзиниот живот, во кој повеќе гипс никој не ставил на себе од неа, а сѐ било закукулено и завиено во магла, а тој бил секогаш изземен од каква било врска со вина за сите нејзини случајни падови по скали во куќа која има само приземје.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Нашава работа е ветар во магла, вели Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тоа што си го знае напамет: - Стомниња, бардиња, грниња, уш, ќукш, ги тера магарињата, натоварени со посатки и само вика: стомниња, бардиња, грниња, купете за умрените, за погинатите, вели, за курово здравје гинеа, за ветер во магла, вели, ама мора нешто да ѝ имаме згрешено на мечката од Москва, стомниња, бардиња, грниња, мора да сме ѝ згрешиле, нѐ има секакви ’рчпали, вели, стомниња, бардиња, грниња, не ни е за џабе налутена мечката, вели, не нѐ гледа за ништо напоречки, вели, стомниња, бардиња, грниња, ни пушти шенци, чкрапји и тавтабици и сега чешај се, ако можеш да се досегнеш, стомнина, бардиња, грниња, вели, нѐ остави да нѐ делат ко варена тиква, ко чајчаре, една велка овему, една велка онему.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Дали има кај вас ветар во магла, го прашувам јас Витомира, го зазборувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Никој не се свртел да му ѕирне в очи на другиот Онисифор, на оној со обетка на увото, зашто никој и не очекувал тој да се спротивстави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По бесењето на килавиот Јаков Иконописец (настанот никој не го споменувал, значи секој од нив по малку се чувствувал душман), на тој вчерашен мајстор на смртта, како да живеел во магли на каење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
До година, штом јакиот студ ќе ја запре палавата лапавица и штом по соголените гранки јануари ќе го обележи својот пат со остри кристали од мраз, на ајдучката глутница ќе ѝ се придружат уште четири млади волци, ќе вијат по снежната пустелија, и кога ќе навлезат в трло, ќе ги исколат овците и со замрзната крв на своите муцки ќе се нурнат во маглите на планината.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Пред сѐ да се сокрие во магла, тој уште можеше да ги види двете очи на старецот; тие станаа големи, полека слевајќи се во трпетлива светлост.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
А, Рада, го „забележа“ сплаварот со качулката како со празниот сплав се враќа губејќи се во маглата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Имаше четири цевки, по една на секој агол од кулата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Едно утро, во првите денови од октомври, се најдовме обвиени во магла.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Бродот испушти долг, тажен пискот во маглата; ако замине, утре ќе биде на море со Франк тргнати кон Буенос Аирес. Имаа резервирано билети.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сети како тој ја зграпчува за рака: ’Ајде!’ Сите води на светот навалија на нејзиното срце.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој беше смирувачки, како и првата слика на Холандија која ја видов пристигајќи со ноќниот воз во холандското утро: слика на светло-зелени холандски ливади во магла над кои како добри фантоми лебдат крупни крави.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Мајка му му вели: „Ете, пак си дома... А како да исчезна во магла...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Изгледаше дека ќе падне и ќе се разлее како влага во влагата, додека коњот ќе продолжи да ја влече својата тешка судбина, незнано некаде во магла и неврат.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Шумеше во потсвеста зрелата 'рж, стануваше разбранета во играта на светлоста, се претопуваше во магла од која испливуваа меки кадри со исто таква боја.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Сѐ се мешаше во магла.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ се губеше во магла.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За Марија, како во магла.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Заборавена книга пред огледало, во кафез, на стрниште, крај камин, во жолто, во црвено, во модро, крај накит, во магла, в џеп; Заборавена книга на чардак, ни на небо ни на земја, пред месарница, на трн, во роса.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Тонам во магла и имам забавени движења.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Есента иде и заминува во маглата на сеќавањето.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Почнав да тонам во маглите на некое измешано чувство од страв, несигурност, бессилие, вчудовиденост, немоќ.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Не забележуваш, дури и она што го знаеме тој го обвиткува во магла“ рече, а откако изгледа се исплаши дека кажала и премногу сепак замолча.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Кај обете половини, независно едно од друго, но исто толку силно, бликна сознанието дека се наоѓа на богато хранилиште на искуства, под кое нивното поранешно, заедничко искуство неосетно заминуваше во маглите на заборавот.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Беше измаглица во маглата на темнината, и ова место беше ничие место, и овде воопшто немаше ни година ниту час, само овие луѓе во безличната празнотија на ненадејниот мраз, бура, и бела грмотевица што се движеше зад големиот стрмен панел од зелено стакло — секавицата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Исчезнува во маглата, не знаеме ни каде заминува.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Љубезни мои! Во Москва еднаш напишав „Овде је мрачно и мрак ме ’обвива' зашто наспрема ’чудесната пролет’ на нашата татковина, како што рече брат ми Димитрија, сѐ друго е во магли и во мразој.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
АМПО: Па се знае, чекаме кум. ПОЦКО: Кум, туку кој ќе биде кум?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: Ама да знаеме кого чекаме, а не како гуски во магла, така мајко?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Мислиш излегуваш од некоја магла и пак те снемува во маглата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кандило од тиква, вели, фенер во магла.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Понекогаш, под влијание на алкохол, ако целта се загуби во магла, не помага ни вијагра.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Кога втасаа на падинката со борчињата - и тие завиткани во магла - застанаа да ја сочекаат колоната.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Навалува глава врз кундакот и, нишајќи се, полека затвора очи и во неа се раѓа желба не да дремне, ами да заспие со вечен сон, да се изнаспие не само за оваа ноќ, ами за сите ноќи поминати во долгите војнички маршеви под снег и дожд, во магла и во жега и во долгите бдеења на исчекување да почне бојот и за сите долги неспиени ноќи по бојовите; да се изнаспие и за себе и за сите кои мечтаат да спијат, заборавајќи го лебот и не мислејќи на вода...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Токму тие пак, верувам, бидејќи наполно неразјаснети, и го одржале досега споменот за ибн Пајко, Бајко или Тајко, иако и самите, сѐ повеќе тонат во маглата на вековите.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Како зборовите да им се нижат во магла низ која не можат баш најјасно да се видат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)