во (предл.) - населба (имн.)

3 Ваквиот начин на работа не беше присилно даден на вработените, туку секој кој сакаше можеше да ја прифати или да не ја прифати оваа опција.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, тука се предложи и нов вид на организација и управување – познат како франшиза.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во коалиција со уште петмина негови колеги, тие – во септември 1993, со склучување Договор за заеднич- ко работење и основање на дуќан, во смисла на тогаш важечкиот ЗСВДЛТ (1989) – ја основаат СТД „Јасмина-комерц“ (колонијална продавница) со седиште во населба Влае, на истото место кадешто се наоѓаа и дел од деловните простории на АД „Центро“, за чиешто користење плаќаа закупнина.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ама сега не во улицата туку во населбата каде што приквечер се собираат луѓето да си поприкажат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И ете го Сатирот пак во населбата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Секогаш имаше пари во паричникот што го носеше во задниот џеб од панталоните.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Пред некој ден ги расчистував старите работи во гаражата на татко ми во населбата, која сега веќе е одалечена само неколку минути возење од старата зграда што не му потклекна ниту на земјотресот и го пронајдов плишаното зајаче што ми го купи чичко ми од првата плата. Преживеало!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Најмалиот брат на татко ми секогаш доаѓаше со полн багажник играчки од Германија.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Баба ми и дедо ми живееја во населбата Автокоманда кога јас одев во основно училиште.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Умре во 1987 година во станот во населбата Јане Сандански.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Зашто домаќините како да заборавиле дека лете им доаѓаат двојно повеќе гости отколку што има жители во населбите и така допуштиле гостите да губат нерви за работи што можат да се решат ефикасно.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И сигурно затоа месноста околу секоја вода не настојуваат да ја претворат и во населба за летување.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
* Ролетните им пречат на прозорците прозорците ни ја красат куќата куќата ни ја освежува улицата улицата ни е трн во населбата со населбата ни се гордее градот градот ни е најгнасен во републиката ролетните му пречат на градот.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Не помина долго време Спасе го викна на една домашна журка во населбата Жганец.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Тоа, што не го завладеаја Чауле и околните ридови, и што беа погани со народот и со луѓето од началствата, на Србите луто им се одмазди. После, во првата Голема војна.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За време ужина Дамче отиде во населбата за да донесе вода за своите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од нив небото на Потковицата никогаш не е испразнето, нивните страгорења и нивниот цвркот, во пролет и во лето, како водопад се истура во тишината, а таа во себе ги прибира и другите притоки на гласови, оние на жегалците и жабите, за на зима, таа, тишината, под високо настожен снег сосема, сосема и сѐ да поплати.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Само колку за да откупат, или одземат, некоја свиња, некоја кокошка, јајца или алкохол.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А кога се заплати Атанас, во време ужина, главите на домаќинствата им рекоа на своите во полето Доста за денеска и сите, од сите страни, се сјатија во населбата во Потковицата, во дворот на Дамчевци Џаџовци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Главно, ретко слегуваа во населбата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Часов е како создаден за една таква прошетка; целата Потковица, од сртовите на ридовите, прудолу по падините и во бавчите е раззеленета и како полеана со златото на залезот, воларите веќе се враќаат во населбата, а стадата се симнаа на долните падини на ридиштата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Со џандари, со `ртки, со загари и со некои нашинци, лижнигазовци, оттаму, од Прилеп и од Битола, ќе клапнеа уште одвечер во населбата и ќе им заповедаа на редовниците да им приготват убави вечери - питулици, мазници, зелници, печени кокошки, пресни погачи, чомлеци и јании; откако ќе се накркаат, ќе се налокаат вино и ќе се акнеа да спијат во гостинските одаи, за таа цел, за нивното доаѓање, предвреме напрашени за од страна на болви, вошки и други инсекти.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Си помислија дека таму, во затворот му се случило нешто на Ѓорета, штом Атанас толку силно го плачеше, или дека му се случило нешто, лошо, на некого од Ѓоревите тука, во Поктовицата, или, пак, дека нешто лошо му се случило лично нему, на Атанаса.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Секој кој ќе го види, или кој чул дека заминал натаму, накај Коритница, ќе си помисли дека заминал натаму, накај Коритница, ќе си помисли дека излегол на прошетка за да си даде одушка по сите овие возбуди, или, пак, дека отишол да запали свеќа на Латинска црква во слава на оздравувањето Лазорово...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Така беше со водата за пиење; Дамческите ја пронашле горе, на сртот на Станкоски Рид, и предложија да ја доведат во населбата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Доцна вечерта, со полни заграби киселица, полски цвеќиња и добови гранчиња, дар за домашните, чупите се враќаа во населбата во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На војниците, лошо хранети, лошо облекувани и лошо обуени, во опинци, повеќе им се исплатуваше да останат во населба и како знаат и умеат да доаѓаат до храна, топла облека и покрив над главата, а офицерите, повеќе политичари одошто војници, место да поведат сметка за војската, сѐ преземаа за да ги уништат Началствата, она во Потковицата и од околните села.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Играа, пееја, со вода од кладенецот, што ја црпеа со лејки, со бардињата што ги понесуваа од дома и кои како и момите беа закитени со маслинови гранчиња, со полски каранфили и црвени рози но и со плодови од цреша, со одмиваа - за здравје, за среќа и за личнота, На пладне се враќаа во населбата на ручек, а во бардињата понесуваа вода, од Кладенец, која не ја пиеја; ги затнуваа бардината и ги чуваа на темно и студено, сè додека не се исушеа гранчињата, цвеќињата и црешите на нив, а тогаш, кога тие ќе се исушеа, пред изгрејсонце, во недела, чупите ја истураа водата на куќните прагови, на портите, пред пондилите и трлата и на крстопати - овој пат за здравје, напредок и личота на домазлакот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Болните, пред да се напијат и пред да се потурат со вода од кладенецот, во него треба да пуштат паричка, железна, и трипати едноподруго да изговорат една молитва што тука, на лице место, ќе им ја каже бабата и пак така, ноќе, потајум, никој да не ги види и да не ги сети, заедно со бабата, да се вратат во населбата во Потковицата - ако сакаат да им се фати лекувањето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А наредниот ден, уште со темница, ќе се растрчаа по ридиштата низ шумата, во полето низ житјата, ливадите и бафчите, и ти цел ден има да си слушаш пукотници, ловџиски рогови, лавеж на `ртки и загари, а преквечер, пред зајдисонце, со полни ранци убиени диви животни и птици, преку рид се спуштаа кон старата железничка станица и оттука со воз си заминуваа, јали во Прилеп јали во Битола.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се ведат - во населбата: на покривите на куќите, на таваните, под стреите, во кошарите, во пондилите, во амбарите, во крошните на дрвјата, во ѕидиштата; - во полето: во житјата, по меѓите, на лединките покрај патиштата, во ливадите во тревиштата; - по ридиштата: во шумата, на гранките на дрвјата, на голините, во камењарот и спилите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Нивна е заслугата што и ден-денешен во населбата, и во најжешко лето, три чешми, низ месингени шепурки, истураат студена вода - една на срецело, друга пред портата на Јанческите, а третата на влезот во населбата, пред Велјаноските.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ова го кажувам патем, само за да се знае.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога втасав во населбата веќе беше населен со колонисти, туѓоземјани.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Педесетина војници Албанци, вооружени само со штикови, поделени во 5-6 групи, а водени од фанатизирани граѓани од турската средина, под изговор дека и помагаат на војската што ги прогонува егзархистите и ги претресува нивните куќи, се нафрлиле врз затворените анови и кафеани во населбата “Вардар“, пљачкајќи сè што ќе најдат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Пепелашка На долгата и една од двете најважни улици во населбата што изникна веднаш по земјотресот, тоа беше свадба за паметење.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И дојдоа, во најмагливата ноќ во декември, со сопствени возила колку што вкупно во населба немаше, а мајка ѝ ќе пукнеше од мака што соседите не можат да видат колку бакшиши ѝ донесоа на „нечесницата што се дала пред брак“ и колку букети влегоа во бараката и, замисли, по два, еден за свршеницата, а еден за „госпоѓата “мајка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Тој служел во касарната во населбата Аеродром и се пензионирал како полковник и командант на касарната.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Го напушти во Сиудад де Мексико шест месеци откако се запознаа, кога уште гореа од желба во блаженството на безумната страст во собата за послуга во населбата Анзурес.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, не беше во право: таа се вратила кај своите родители и таму Сатурн ја побара, решен да ја врати по секоја цена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Онака како што предвиде, нејзиниот сопруг излезе со задоцнување од половина час од својот скромен стан во населбата Хорта за да ги заврши трите договорени работи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Другата работа беше во куќата на една деведесетгодишна старица во инвалидска количка, која се фалеше дека секој од своите последни триесет родендени го славела со нов магионичар.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Потоа Азра живо им раскажуваше за интересен настан во Нигериското село, а Лилица се жалеше на наездата комарци кои како никогаш до сега пустошеле во населбата Долно Лисиче.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Секој си ја тера својата работа како што знае,” рече Андон намигнувајќи ѝ на Лилица, додека Авни и Азра влегуваа во комбето за да стигнат навреме во бараката на синдикалната подружница во населбата Расадник каде Ема Ендековска имаше закажано средба посветена на ажурирањето на списокот на активистите во борбата за легализација на проституцијата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Со господинот Тихомир од Машкото друштво „Осамени срца“ Азра се запозна пред три месеци на една журка што ја организираше оваа асоцијација во бараката на синдикалната подружница во населбата Расадник.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Веќе ти средив да се најдеш со едно фино дете, едно од ретките кое живее во населбата и годинава се запиша во средно училиште.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Значи тоа било во пет наутро, пред да појдам на часови, во големата недоправена зграда на долниот крај од градот, во населбата Мичурин.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во населбата на крајот од градот најдовме наши врсници од нашите краишта, мислам од егејска Македонија.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Разбравме дека напролет во населбата Доброшане ќе спроведат акција за расчистување на коритото на Кумановската Река, откако таа самата ќе си го исфрли ѓубрето со надојдени пролетни води.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Збор доби и Томе: „Живеам во населбата „Ново Лисиче“, а учам во ОУ „Лазо Ангеловски“, имаме еколошка секција со широки активности.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Влатко седеше до Мирко и тој му објаснуваше како комплексот на хемиската индустрија преку подземни води го загадува земјиштето во населбата и селото Драчево.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во населбата е мирно: неделно утро, магла налегнала, откај Вардариште се шири тешка смрдеа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тетратките ги купија со мама во книжарницата на „Просветно дело“, тука во населбата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Живеам во населбата Карпош и учам во ОУ „Јан Амос Коменски“.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Животот на Г одеднаш се промени. Не беа бетонски само зградите во населбата во која живееше.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Големата река од едната страна на стопанството Острово толку многу се смали што дури и децата ја прегазуваа на најширокиот дел, а каналот оти постојано свртен кон пиперките и доматите речиси остана без вода од мовчето преку кое се влегува во населбата внатре па сѐ до спојот со реката.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)