во (предл.) - полусон (имн.)

Циљка навали глава врз рамото на Јани и како во полусон непрестајно ѝ се премотуваат истите слики и ги слуша истите гласови и пцости...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Зошто си ја убил“, рече Џулија, во полусон. „Не ја убив. Не физички.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеби, во полусон, му се јавувала слика од детството: родителите го шетаат по паркот, по патеката што води до влезот на ЗОО градинката, со врежани фигури на исправени леопарди во камената капија.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ана ги затвораше очите, паѓаше во полусон.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ме созеде едно друго сеќавање од часовите по историја на уметноста: „Еднаш“, рече професорот кој некогаш јадел конзерва од супите на Енди Ворхол, „во полусон станав да се напијам чаша вода и тукушто се вратив во спалната, се вклучи компјутерот, заканувачки наметнувајќи необично присуство.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Беше крајот на декември: супер маркетот вриеше од купувачи, кои како во полусон се движеа меѓу гондолите, со извежбани движења посегнувајќи по предметите и ревносно полнејќи ги количките.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Како во полусон, поднаежен во тоа октомвриско пополноќие, веќе ми беше јасно дека не сум сред онаа фина обезбеденост и измазнетост на собирот на писателите.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тонејќи во полусон слушна како мобилниот се огласува со порака.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Не сакав тогаш на Луција да ѝ се спротивставувам па да ѝ објаснувам дека мошне често, наместо патриотизам луѓето се задоволуваат со еден вид културен примитивизам, и живеат како во полусон, убедени дека се патриоти; многу години подоцна сфаќаат дека примитивизмот на народните обичаи (во позитивната, културна смисла на зборот) не го определува нивниот патриотизам, туку дека е само еден вид културно алиби дека припаѓаат кон некое движење.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Како да ме лазат бубачки по целата снага, во полусон посебно ги чувствувам. Како да ми пливаат во крвта.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Го кажа ова како во полусон, не сфаќајќи што се случуваше во овие 20 секунди, а потоа мирно седна на своето место и продолжи да си мези.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Животот го поминува како во полусон, чиниш студените ветрови ѝ ја сопнуваат мислата, како да не е таа Пелагија, туку некоја друга која има само една единствена цел, да ја помине зимата, оваа во здивот на ветриштата, а и другите што ќе дојдат по неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Низ магловита вечер, во полусон боса загазувам по улиците... за да те најдам, и убијам во мене.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Низ магловита вечер, во полусон те барам Боса загазувам по улиците – те барам... нозете бесвесно тапкаат погледот се губи во чекорот на минувачите...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
- Сигурно сега среќно минуваат и последните јагули, - рече Татко во полусон.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Нежно ја бакна в чело. Таа беше во полусон.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)