во (предл.) - поток (имн.)

Така, на пример, ако се измие и се напие човек, трипати едно подруго, рано во поток и пред осамнување, од Петочна Вода, сосема ќе оздрави - ако боледува од глава, од уплав, или од растројство на душата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Волкот в поток скокнува, бистра вода локнува, Волкот риба станува, со опаш замавнува.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Една вечер Даниел со кола ја одведе Рози на прошетка по некои споредни патчиња, но и таму сообраќајот беше како вода во потоци во време на поплави, така што возењето не претставуваше задоволство.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Летно време реката се претвора во поток.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Значи, седам во мојава соба, на прозорецот, гледам во потокот, Борче, не знам што му текнало, учи нешто во неговата, т.е. во собата на брат ми, што е сега привремено негова и, веќе реков, ги имам сите предуслови да бидам сосема среќна, а не сум.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Една мисла ми ја поматува среќата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ох, сето тоа беше навистина волшебно убаво и по малку таинствено и застрашувачко.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дена ми помагаше во тоа одлагање, сета восхитено од роевите светулки низ воздухот, од роевите ѕвезди на небото, од отсјајот на месечината во потокот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се потпрев на лакти и лицето го пикнав во потокот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Впрочем што може тој да открие во онаа неподвижна темнина зад прозорецот?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во летните вечери, под Сина Скала, во потокот, некогаш одамна, упорно настојував и тоа не само со погледот туку и со прстите да им се приближам на звездите за да утврдам дали навистина се движат по дното или само ми се причинува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но иследник е премногу возрасен за да ги практикува ваквите игри.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Старчето нешто раскажуваше пребројувајќи на прсти, Сандре Самарија со почит ја нишаше главата пред неговата мудрост, третиот, Арсо Арнаутче, со преголеми очи ја следеше девојката, а мене ме обземаше желба да истрчам и да го зграпчам, да му ја забуцам главата во потокот: разлади се малку, стрико Арсо, имаш син на мои години!
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И пак ја видов; доаѓаше со влажни стомни и чекореше премногу исправена за товарот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Летно време реката се претвора во поток.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)