во (предл.) - свет (имн.)

6 И додека нашите „научници“ и професори по трудово право, завиени во својот кабинетски конформизам, ги зафати некој чуден транзициско-зимски сон и, во таа нивна интелектуална хибернација, се бавеа со прилично несуштински и чисто номиналистички правни прашања 7 – видни експерти во светот, наѕирајќи го овој лошотилак кој така отворено пропагира социјална неправда и економска нееднаквост меѓу населението, почнаа аргументирано, организирано и систематски, дел по дел, да го раскринкуваат неолибералистичкиот новоговор во сферата на оваа научна област, кој под превезот на некаква „флексибилност на работната сила“ доведе до драстично кратење [намалување], проследено со паралелно кршење [непочитување] на работничките права.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ова само ни говори дека да бидеш „вработен“ во РМ не е исто што и тоа да водиш „нормален“ живот, ослободен од стресот за тоа како ќе го преживееш месецот. 6 И додека нашите „научници“ и професори по трудово право, завиени во својот кабинетски конформизам, ги зафати некој чуден транзициско-зимски сон и, во таа нивна интелектуална хиберна- ција, се бавеа со прилично несуштински и чисто номиналистички правни прашања 7 – видни експерти во светот, наѕирајќи го овој лошотилак кој така отворено пропагира социјална неправда и економска нееднаквост меѓу населението, почнаа аргументирано, организирано и систематски, дел по дел, да го раскринкуваат не- олибералистичкиот новоговор во сферата на оваа научна област, кој под превезот на некаква „флексибилност на работната сила“ доведе до драстично кратење [намалување], проследено со пара- лелно кршење [непочитување] на работничките права.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тука уште би сакале да напоменеме дека, веднаш на почетокот од секое интервју – под самиот наслов (кој објаснува кои се парничните странки т.е. кој работник против кој работодавач го во- дел спорот) и под поднасловот (кадешто сосем кратко е даден предметот на спорот т.е. за што тој се водел) – се дадени латински цитати [во оригинал и во превод] на познати римски правни максими кој имаат контекст токму со конкретниот спор, а коишто поради својата вистинитост и безвременска релевантност имаат огромна вредност како „авторитативни правни стандарди“ и сѐ уште, до наши дни, во неизменета форма важат во речиси сите 14 правни системи во светот – како основни принципи или како законски регулирани фундаментални правни начела.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Духот е кормилар, знаење, вечност, а телото е минливо, затвор и место на измама; со својата заплетканост во светот на физичките односи го ограничува духот и го одвлекува од неговите цели.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Процесите што се одвиваат во и со нејзиното тело се одвиваат во светот на физичкото, а процесите што се одвиваат во духот на таа личност, му припаѓаат на менталниот свет.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Погледот му стануваше ту матен, ту јасен.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Кога чув дека веќе не е жив плачев три дена и три ноќи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа тој премин од порнографијата во светот на уметноста го толкува како ослободување од „junk“ сексот и исчекор кон еклектичните истражувања на крајните граници на сексуалноста.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во 1985-та г. таа направи премин во светот на перформанс уметноста како актерка во претставата Deep Inside Porno Stars којашто се даваше во познатиот авангарден простор Franklin Furnace во Њујорк.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Техниката веќе во многу нешта ги прошири нашите животни очеку­вања, физичката околина, перцепцијата и помнењето - со помош на зголемувачи, телескопи, ендоскопи, телефони, фотографии, филмови, генетски инженеринг, пресадување на органи, вештачко оплодување и сл.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Користејќи EEG од REM состојба на сон на своите колеги во светот на будните им праќаа пораки.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Да се отвораше нов комјутерски центар опстанокот и преживувањето на народот ќе зависеше од компјутеризацијата која би ја осигурала конкурентноста во светот на водечките, технолошки развиени држави.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Интересно е колку владите, не само тука, туку насекаде во светот, се неспособни да ги запрат луѓето отворено да користат огромни количини недозволени дроги“, вели тој.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Европската свест е обележана со дуалистички одговор на прашањето за човековата природа, според кое човек е составен од два дела различна природа, дух (душа) и тело коишто немаат иста вредност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Според тоа, една личност го æивее æивотот низ две напоредни истории (два света), од кои едната се состои од она што се случува во и со нејзиното тело, а другата се состои од она што се случува во нејзиниот дух.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сега, ако нешто е типично, може ќе го искористам - ако не е, тогаш нема.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Старецот бавно тргна крај гробиштата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ги виде сите изминати дрвја, редови и хаосот од гробови; оддалечените куќи; како во светот да се појавија некои нови својства што ги немаше за време на неговиот живот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но таа јаснотија ништо не менуваше во светот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
После овие извадоци од феминистички теории, неколку податоци од биографијата и манифестите на Ани Спринкл покажуваат дека самата уметничка за сето тоа има многу повесело мислење: Во последните 16 години од својот жовот Ани Спринкл работела како танчерка во 42-та улица, ѕвезда на порно филмови (150 играни филмови, 20 видеа и 50 8мм филмови), проститутка во салоните за масажа, била домаќинка на сопствена кабловска програма и објавувала статии и фотографии во безбројни порнографски списанија (вклучувајќи го и нејзиното сопствено).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Обајцата развија метода за индуцирање на луцидност во соништата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
“ Маргина 37 165 Новата книга е производ на уште две години истражување, и има детаљи за медицинските истражувања што се правени со Е секаде во светот (на пример, се спомнува употребата на Е во воената болница во Никарагва, заради лекување на бивши војници кои страдале од растројства на пост-трауматски стрес).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Да беше збор за спортска приредба, опстанокот и преживувањето на народот ќе се темелеа врз здравиот дух во здраво тело, врз фискултурата која ни ги крепи телесните и духовни способности.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Наскоро, се смее Сандерс, оние што не пробале ќе бидат девијантните, статистички кажано.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Го убија баш таа ноќ кога тој одлучи да ме преведе во светот на вампирите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Се чини дека техниката е протеза на интелигенцијата: Колективното мислење што го наметнуваат разните медии веќе е насочено кон поништување на изворноста на сензациите, кон укинување на присуството во светот, на начин луѓето да се снабдуваат со залихи информации коишто го програмираат нивното помнење.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа обединување на полето на сите сфери, од некаде ми беше познато, прочитав некаде една НОВИНА дека: уште пред нашата ера Македонската силна Династија, Кралството Македонија, предводена од Големиот Александар Македонски- чии цели и определби беа сосема исти: создавање на еден развиен свет, во кој секој би бил задоволен, би цветала трговијата, културата, изградбата, напредок со соединување – преку мешање на разните култури, но и да се сочуваат националните обележиа на народите во светот. Зарем тоа не била идеа на глобализација?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
За да се осознаеме, како единка или како нација на светлата вистина, чии чеда сме ние, изродени во генот македонски, на кој многумина во светот му подзавидуваат.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во светот почна студената војна, малку години по заедничката борба на голем број земји против фашизмот. Историјата го чинеше своето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чанга тие денови читаше книги за козите во светот, за да може да ѝ го најде вистинското место на домашната балканска коза.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Авторите, разграничувајќи ја алхемијата на тоа време, ги создаваат и најдобрите романи во светот, како Иво Андриќ, Маркез ...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Која разлика во Европа и во светот ние ќе бидеме ако во неа не го внесеме својот идентитет...
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Сега можам да се качувам во светот горе и да слегувам во светот долу и да гледам кое време на кое му должи и кое го менува - минатото идното или обратно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Жабе и натаму џвакаше јатки од млади ореви, гласовито зборуваше дека во светот се вади жива вода на сто метри длабочина, понекогаш и жешка, рацете, вели, да си ги изгориш, а Паско Бачо, како човек кој не чувствува потреба да бара прецизна причина за да каже нешто кое не мора да е во вистинскиот контекст, па уште и со некое спокојство, се сврти кон мене: „И така, Симон“, вели, “во 1956 година, дури се копаше вака каналот за наводнување Камадаречко, беше среда, 21 септември, дванаесет и десет или дванаесет и петнаесет часот, не ме фаќај за зборот...“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Додека во светот на Андриќ и на Селимовиќ е доминантно настојувањето да се даде, меѓу другото, една можна слика на историјата, на епохите, на конкретниот простор (Андриќ), или под маската на историскиот настан, вечните теми на судир на поединецот, на општеството, на политиката и етиката, парадигматично да се вклучат во современиот контекст (Селимовиќ), Башевски ги поврзува историјата и современото, ставајќи ги двата поима под сомнение како конечно неспознатливи во својата интеракција.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ти не знаеш сосема јасно, драги мој, но чувствуваш дека поедноставно е громко да го изговориш тоа јас, отколку вистински, на вистински начин, да се наложиш кај другите, во светот и животот, и вистински да се услагодиш со него.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- ... И ти велиш дека ова е само игра? Па не ли гледаш дека сѐ во светот е поврзано со една неизбежна причинско - последична врска.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ми велеа дека Бог не постои и да не го пишувам со голема буква, а знам јас дека Бог е всушност во причинско - последичните односи во светот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Мислиме ли при тоа колку што е можно поделотворно, значи илустративно да се насочи погледот кон важноста на сетилното осознавање и со тоа исто така да предупредиме за фаталната грешка на сите омаловажувања на таа димензија во европскиот проект на модерната?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Односно, шекспир е наш.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Само ставете ја кацигата и сензитивните ракавици, зграпчете ја контролната палка, и влезете во светот на компјутерската анимација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
8. Мејл-артот денес во светот претставува еден силен аспект на меѓународната култура, сè уште „непотрошен“ во социјалните и политички импликации, наспроти тенденциите да биде игнориран (на ниво на институции, барем во Европа) или прогонуван (во земјите со диктаторски режими).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Дефинирањето на ВР со телеприсуство угодно ги исклучува имагинарните светови на уметноста, математиката, и забавата.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Како да се нагласи релевантноста на лажли­вите сетила и сознајните функции, кои не се aisthesis и mimezis само претпоставки на уметноста, туку прв услов на човековата ориентација во светот, неговото секојдневно наоѓање на место во просторот и времето.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ова е можеби реално денес, во светов како информативно - глобално село.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Реалноста на кантата за ѓубре произлегува од нејзиното „надофатно” место во светот исткаен од нашата зафатеност со проектот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Роботичкото телеприсуство доведува до правовремена човечка ефективност на едно реално место во светот без да има човечко суштество од крв и месо на таа локација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Денес во разни компјутерски мрежи се вклучени неколку милиони корисници, меѓу нив и многу „свесни” мејл-уметници, иако и оние другите, „несвесните”, ја играат таа чудна комуникациска игра во светот во кој уметноста добива некои сосема други форми.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Слично како слушањето на музиката и гледањето на ликовни уметнички дела, започнува и допирот да се хуманизира со уметноста на виртуелните машини. Janez Strehovec е доцент на Факултетот за општествени науки при Универзитетот во Ljubljana, каде што предава социологија на групната култура. превод: Славица Пешевска. 1 - Philosophien der neuen Technologie, изд. Ars elektronika, Merve, Berlin, 1989, стр. 126. 2 - Digitaler Schein, изд. F.Rotzer, Frankfurt, 1991, стр. 350. 3 - Philosophien der neuen Technologien, стр. 125. 4 - Aisthesis, Wahrnehmung heute (зборник на расправи), Leibzig, 1990, стр. 46. 5 - P. Virilio, „Das irreale Monument”, Berlin, 1992, стр. 43. 46 Margina #15-16 [1995] | okno.mk 6 - F. Popper, Die Kinetische Kunst, Koln, 1975, стр. 29. 7 - G. Deleuze, Podobagibawe, Ljubljana, 1991, стр. 62. 8 - Istoto delo, стр. 64. 9 - Тука е важно Adorno-вото разликување помеѓу општествената техника и естетската техника, којашто не е доследна на господарењето над природата, туку е конститутивен, со содржината интегриран прием, за што пишуваше Heinz Paetzold во Nomarxistische Asthetik II: Adorno-Marcuse, Du:sseldorf, 1974, стр. 46. 10 - Digitaler Schein, ур. F. Rotzer, Frankfurt, 1991, стр. 157, 158. 11 - Stelarc: „Gesteigerte Gebarden/Opsolete Begehren”, каталог Endo und Nano, Linz, 1992, стр. 233. 12 - J. Baudrillard, Trancparens des Bo:sen, Berlin, 1992, стр. 22. 13 - „Out of control”, каталог Ars electronice, Linz, 1991, стр. 15. 14 - Истото дело, на истата страна. 15 - K.Marx, F.Engels: Избрана дела, I. книга, Ljubljana, 1969, стр. 339. 16 - G.W.F.Hegel, Sa:mtliche Werke, 12. I, Stuttgart, 1953, стр. 68. 17 - W.Benjamin, „Umetnicko delo v casu tehnicke reprodukcije”, Misel o sodobni umetnosti, Ljubljana, 1980, стр. 87, 88. Nick White okno.mk | Margina #15-16 [1995] 47 [изјава дадена 1988 од Џерон Ланиер, еден од зачетниците на идејата за ВР: Говорејќи идеалистички, можам да се надевам дека виртуелната реалност ќе пружи искуство со многукратни реалности, инаку искуство кое го отфрлаат многу луѓе од Западната цивилизација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Таа е од сериите виртуелни игри создадени од Џонатан Валдерн.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кантата за ѓубре е реална во контекст на нашата задлабоченост во работата, иако вон компјутерскиот работен простор ние не би зборувале за канта за ѓубре, освен како за виртуелна канта за ѓубре.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Повеќето општества во светот поседуваат некој метод со кој луѓето го доживуваат животот низ драстично различни реалности во различни времиња, низ различни ритуали и слични работи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Се создадоа услови за појавување на еден суштински нов облик на уметничко изразување - уметноста на комуникацијата, која john fellows настанува со взаемна интеракција и размена меѓу креативни личности било каде во светот, во областите на визуелните уметности, уметностите на звукот, движењето и пишаниот збор.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Токму поради своите позитивни резултати во превладувањето на меѓучовечките, социјални, идеолошки, расни и политички недоразбирања, мејл-артот денес веројатно е едно од најзначајните уметнички движења во светот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Зошто Градот не личи на некоја светска интермултимешалка, а постојано сум бомбардиран и експлоатиран од информации за современите случувања во светот, компјутери, Интернет и слични срања.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ова небесно складиште е нашиот изворен дом од кој сме нурнале во светот на измамливите феномени.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ние се идентификуваме себе си како „субјекти“ (поданици) на „нематеријалната“ библиотека што лебди над нас, како протуберанци што избликнуваат во светот на феномените. 144 okno.mk
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ернст, Европеец, беше навикнал да се движи во светот како во свој свет, суреден, добро познат и доволно осмислен.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Секоја информација што е стекната во светот на феномените е измамлива (“doksai”); веродостојна е само нашата вродена информација (“sofia”) и неа треба одново да ја откриеме.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Го видов, верно беше мал по своите димензии, но вакви мали прозорци има и во други градови и места во светот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Неусетно се пренесувате и стоите немо пред тајните на галаксиите, пред недопирливоста на човечкото битие во световите на безбројните ѕвезди и планети.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тој не е само велесаем на техника, машини и индусриски производи, зашто преку своите специјални приредби знае да ве воведе во светот на детските играчки со фантастични комбинации во формата и употребата, кои детската фантазија, па и таа на возрасните, ја пренесуваат зграпчувачки.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Љубезните домаќини на овој индустријализиран комбинат за произведување на домати, и краставици и на други зеленчуци ни раскажуваат како никнало ова стопанство, овој град од оранжерии кои по своето пространство, големина и производство се едни од најголемите во светот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
ЛАЈПЦИГ е најпознат град во Европа и во светот како значаен меѓународен трговски центар.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Иако сум вторпат во Амстердам, ми се чини како прпат да влегувам во холандската метропола, која со своите канали личи на Венеција и која во Холандија, и во светот, е прочуена со музејот на Ван Гог, со Државниот музеј, каде што се среќаваат платна од фламанската школа, при што доминираат Рембрант и Рубенс...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Веројатно Стојче и многумина како него имале причини, и тоа оправдани причини, што отишле во светот по работа.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Повисоки и поголеми дуни, од овие во Бланкенберге, можеби, нема на друго место во светот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тие се поставени симболично, како показ за обете воено-политички блока во светот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
ПОГЛЕД ВО ИДНИНАТА ...и баханалии во „Белжик жоаез“ АКО првата светска изложба во Лондон, 1851 година, билоа арактеристична со Кристалната палата, втората, во Париз, 1889, со Ајфеловата кула, третата, во Њујорк, со Трајлонот и Перисферата, тогаш сегашната во Брисел ја карактеризира Атомиумот - најчудната градба во светот, која симболично ја илустрира епохата на атомот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тука дошло до израз најмодерното во архитектурата на Запад, а можеби и во светот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Таа ги информира нашите работници за настаните во нашата земја и во светот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Разговарав со еден млад пациент, пак од нашата земја, кој со интервенцијата на Гио во разните канали на нервниот систем, односно во центрите за движење на малиот мозок, успеал, според сето она што денес може да го даде неврохирургијата во светот, да му ги смири движењата, неволните, рефлексивни движења на рацете и на главата и го оспособил да може самостојно да се служи со раката, да може да се вклучи во животот со значително помали недостатоци.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не помалку изненадување претставува големата изложба на книги, организирана во една огромна изложбена зграда, на пет ката, каде што на штандовите имаше прикажано над две-три стотини илјади разни книги, книжевен фонд каков што би посакала ода има секоја позначајна библиотека во светот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Слободните часови решив да ги користам во посета на неговите врвови - на „Монмартр“, кај сликарите скитници и на „Пигал“, еден од најпознатите квартови во светот, чии одредени атрибути го прават Париз уште попознат.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Овде се наоѓа и најголемиот радиотелескоп во светот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Толку е позната во светот, што навистина претставува премија да се добие место за пансион.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Паскал ми покажа два научни труда, објавени на англиски и француски јазик во светски списанија за астрофизика, а потоа и повеќе писма од неколку познати опсеравтории во светот, меѓу кои и од Кримската опсераваторија, кои го канат да ги посети и да мине таму на работа, за размена на опити.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И додека на екранот се појавуваа убавите планински пејсажи на пелистерските планински височини, спикерот заклучуваше: Ако сте тргнале на одмор или планирате одмор, не заборавајте дека во светот постои вакво убаво катче за одмор и толку гостољубиви луѓе, кои денес можат да се сретнат во приказните...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Овде, за јадење можеше да се купи речиси сѐ што денес во светот се произведува за исхрана на човекот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во улиците го нема она довикување по муштериите, а колку се оди кон пристаништето, нечистотијата и правот се зголемуваат, како и во секое пристаниште во светот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
ВО ОВИЕ денови пред Нова Година, како и многу други градови во светот така и во Софија се раздвижува до таа мера, што се има впечаток дека секој некаде трча, нешто подготвува, а во исто време и се радува и се нервира.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сараите на „Долма Бахче“ и „Топкаписи“ никој не се нафаќа да ги земе под осигурување, ниту во Турција, ниту било кое друго осигурително друштво во светот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не знам, постои ли друг град во светот со толку многу мостови?
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ќе те поведам во светот на магијата, ќе ти раскажувам приказни за грбавиот гусар и за руската кнегиња, за љубовта на прв поглед и за љубовта на која не ѝ треба поглед, за глумицата чие име веќе го споменав во две-три мои дамнешни полупесни.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Со самото тоа, сите вредности беа поместени.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Индивидуалното битие е раздвоено, чинејќи обестелесено јас и тело кое е предмет што сопственото јас го посматра, сметајќи го од време на време за обичен предмет меѓу останатите предмети во светот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Таа малечка икона се чинеше како да отвори многу нови можности во светот на цртањето.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Луѓето се разликуваат од нештата по тоа што го доживуваат светот, додека нештата делуваат во светот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Секако дека намерата на Маргина не е во светот да го шири поволното мислење за македонската култура - Маргина не лаже, а богами ниту краде ниту убива, а особено не во корист на татковината.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Марсел Пруст пишува: Откаде ни е храброста да посакуваме да живееме, како можеме да сториме нешто за да се заштитиме од смртта, во светот во којшто љубовта се предизвикува со лажење, а се состои исклучиво од потребата страдањата да ни бидат ублажени од истото она битие коешто и ни го предизвикува самото страдање? okno.mk | Margina #22 [1995] 39
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Не живееме во свет на јасно одредени идентитети, дефиниции, потреби и стравови, надежи и разочарувања.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Сега им припаѓа на банките кои го финансираа, но наскоро повторно ќе се прикажува насекаде во светот и, во Америка, најверојатно на телевизиските канали.”
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Човечките битија не доаѓаат во врска едни со други само површно, како две билјардни топчиња, туку преку поврзувања што се создаваат кога двајца луѓе ќе се сретнат во световите на доживувањата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Станаа какви што ретко можат да се видат во светот: во едната имаше илјадници ситнурии и матракулки: од игли за плетење и крпење до часовници што некогаш имале разноразни задачи: да ѕвонат, да тикараат, да гукаат на ѕидови и да се тресат по мали џепчиња; па потоа конзервички и тенеќиња со шарени обвивки и со натписи што можеш по цел ден да ги читаш и да не ги протолкуваш; шишулиња од разни големини и дебелини, кои можат да се носат воврени во прстите или пак наредени како цевки под мишките; белезички, прстенчиња, ножиња со рокчиња, шарени стомничиња, свирчиња, а потоа: рачки од чадори, поткови, бургивчиња, тркала од колички, панаѓурски штракачиња и што ли не.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Насекаде во светот рударите живеат за да се уморат а овде згора и да си ја посолуваат сопствената пот.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Со 4:0 поведов кога падна Берлинскиот ѕид и кога насмевките повторно се вратија во главниот град на липите во светот.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Доктор Сашко Кедев слегува од врвот на светот вчудоневиден дека баш на врв свет мртвото е живо како животинките во цртаните филмови: знае дека во сите докторски книги пишува дека луѓето во чија крв има помалку од 6 единици концентрација на кислород веќе кинисале на оној свет ама од врв свет се слегува прудолу, спокојно и со уморна насмевка, се слегува директно во светот на чудата само со 2,8 до 3,2 единици кислород во крвта.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Во 1964 започна редовното емитување на телевизиската програма на ТВ Скопје.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во неговата обнова учествуваше југословенската федерација, а се солидаризираше и најголем број на земји во светот.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Изложбата од МОТ-овата јапонска повоена уметничка збирка - најголема во светот - вклучува дела на уметници малку познати на меѓународната сцена, како: Mokuma Ki- kuhata, Tomio Miki и Natsuyuki Nakanishi.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но дали барем се согласува дека во светот постои проблемот на наркоманијата?
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Разбрав дека во светот постојат и групни центри кои служат за лечење на лицата зависници со кои преку разни методи успешно ја сузбиваат апстиненцијалната криза.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Со отворањето на „Фондации нанадежни граѓани”, т.е. сперма, би се спасила и интелектуалната елита во светот, односно ние како потомци на Александар Македонски мислам дека и културолошки би дале придонес во развојот на светската цивилизација.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Не знам каков е трендот во светот ама знам дека во Македонија постојано расте бројот на зависниците од интернет кои секојдневно се дружат со нивното височество фејсбук и скајп.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Исто така, тоа од друга страна давало надеж дека членовите на британските воени мисии во Македонија преку своите извештаи, освен на воената страна, ќе се осврнат и на политичката и ќе ја запознаат демократската јавност во светот со борбата на македонскиот народ за национална слобода и едновремено со желбата на македонскиот народ за обединување и создавање на своја државност и самостојност.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Ако светот го замислиме како збир од точки со сѐ порамномерна и поверојатна распределеност, тогаш во светот мораме да ја согледаме и другата тенденција кон создавање на топчиња (кластери).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ние сметаме дека светот всушност е хаотичен и дека ние не откриваме никакви скриени поредоци туку најпрво ги проектираме во светот а потоа ги “ловиме” од тој свет заборавајќи при тоа дека тоа се наши проекции.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Дрогерашкиот туризам е најисплатливиот и најпрофитабилниот во светот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Согласно на тоа големите (култни) политичари се антиуметнички гении, нивната појава во светот е одраз на една активна енергија чија тенденција е да се завладее и контролира (асимилиран атавизам).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тоа едноставно не е остварливо на овој степен на еволуциската зрелост на етносите кои живеат не само во Македонија туку и во светот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Второто откритие произлегува од потребата математички да се опишат некои од најнеобичните и најсложените појави во светот што нѐ опкружува: облиците на планините и облаците, создавањето галаксии во вселената и, поблиско до секојдневниот живот, колебањето на цените на пазарот на пари.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Така денес во светот сочинет од најразлични општества со најразличен однос кон митот за прогресот имаме и разни концепции за уметност.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Понизна набqудувачка на феномените во светот што нè опкружува, одам напред без никакво брзање, и си ги расфрлам моите мали глупости кои, се надевам никого не повредуваат ниту шокираат.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Сега се стари, бедни и бавни секој некаде во светот.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Сите луѓе во светот само треба да отидат до општината и да кажат: „Знаете, јас не сакам да одам во војна“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Таа нова позиција на човекот во светот му го покажува неговото мрачно потекло и истовремено ја разбива илузијата за неговата положба во средиштето на светот“, пишува Ефтимиос Варламис (Eftimios Varlamis) во својот есеј за Хундертвасер.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
-... И така, твоето бебе стотина пати влегува во светот за повторно да се најде надвор од нејзината вагина.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во светот, инаку, за време на војната компромитираниот Селин почна повторно да се реактуелизира дури по неговата смрт, 1961-та.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Инаку, во светот огласите мирисаат, имаат посебни текстури на хартијата, во нив се уфрлуваат метални, дрвени, стаклени, пластични (секакви) апликации, посебно се сечат и печатат и на сето тоа само фантазијата може да му стави крај. Како и кај нас.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Така Беркли, како и Лок и Хјум, смета дека ние можеме да ги спознаеме само нашите перцепции, но прифаќајќи ги нив како самата реалност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Лично мислам дека Ворхол всушност умре денот кога го застрелаа 1968.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Каков е тој настан што не престанува?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Декарт смета дека ние ги спознаваме само нашите идеи, или ментални слики, и дека затоа имаме потреба од процедури што би ја верификувале нивната соодветност со нештата во светот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Емисијата „Неидентификувано“ на Каљостро и Кракатау (претставена во минатата Маргина) веќе не постои, после пар катастрофални емисии, потполно издишани од ентузијазам, хумор, луцидност, сведени на вулгарни преџвакувања на едни те исти нешта, до зла бога здодевни.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Низ сето тоа, Ворхол, како принцот Просперо (pros- per - на англиски значи цути, успева) во Маската на црвената смрт, се препнува пасивно во светот полн со “убавина, премногу развратен, бизарен, нешто помалку ужасен и без нешто што би предизви­кало возбудлива одвратност”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Карактеристичен белег на модерната ера е убеденоста дека ние не можеме да ја спознаеме самата реалност.23 Додека кај теоретичарите од Средниот век беше прифатено дека можеме да имаме и дека имаме контакт со реалноста или барем со еден дел од неа, модернистите често мислат дека ние сме во допир само со нејзините претстави (representations).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Алкохолот, дрогите, сидата и дрскоста (Четворицата јавачи на апокалипсата на осумдесетите) немилосрдно беснеат и штотуку однесоа нови жртви.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во културата и во светот воопшто, уште не се сталожени брановите од тој удар.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На тој начин, печатената порака би била проследена со тонски запис, а цели делови од текстот можат да бидат проследени со музика, како јај радио и ТВ огласите.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Потоа, штом ќе се решеше на првиот потег, другите доаѓаа ведаш по него и не се редеа едноподруго туку речиси се трупаа едноврздруго, а тогаш веќе Гого беше во светот на сликата и околониот свет стануваше една предвремено поставена рамка, која само му пречеше кога се судираше од неа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не беше тоа лоша плата за времето во кое живеевме, но Мајка, како што велеше, мораше со неа да прехрани шест детски усти, но и устите на нашите другари за кои секогаш имаше место на нашата трпеза... XXV Веста за сиџилите не престануваше да се шири во светот на ориенталистите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој ми стануваше вистинскиот, можеби задоцнет и незавршен, но единствен универзитет, каков што го немаше никаде во светот, единствен, каков што беше и самиот негов живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ретко која друга империја на Балканот, па и во светот, ги презела, првин, верата а, потоа, и законите на покорените, како што тоа го сторила Отоманската Империја...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Остана така подолго време, навидум смирен, без збор, во светот на својата длабока тишина.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ваквиот медицински модел на професионален прејудициум, модерната психологија не може да го прифати, бидејќи творецот, иако во текот на процесот на создавањето поминува низ епизодични состојби на душевна абнормалност, ретко губи доверба во себе, додека невротичарот или друга душевно болна личност не верува ниту во себе ниту во светот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
За примитивниот човек, природата била исполнета со сили на кои тој, поради непознавање на причинско-последичните односи во светот кои го окружувале им придавал мистично значење.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
ТУТУН (TOBACCO) Форма: сушени листови од растение кое вирее насекаде во светот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
- велам. 160 Margina #8-9 [1994] | okno.mk - Да се објави нешто друго во овој момент би значело дека сме куќа која е рамнодушна кон политичките настани во светот - убедено вели уредникот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И во секојдневниот живот, состојбите на будност и конвенционално чиста свест се несомнено неопходни поради голото преживување во светот на бројни опасности коишто мораме да ги совладаме, да правиме со нив компромис или да ги заобиколиме.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Појавата на крекот по улиците на Америка направи хаос во светот на криминалот имајќи ја предвид ниската цена и зависноста што ја создава.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој ги броеше ѕвездите што се стрелќаа и се чудеше колку многу луѓе умираат во светот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Во тоа време во светот (токму како и сега) имало и други мачиња: црни, бели, сиви, и сите тие имале мустачиња но не се фалеле со нив како малото маче - долгоопавче.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тој наслутува дека мајка му сака да го испрати по некоја работа, а од тоа нема ништо по омрзнато во светот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Додека така со мислите беше во светот на кучињата, заѕвони ѕвончето на влезната врата, сега вистински.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Абдурахман,куршум чиј наместо секогаш паѓал, најди му рамен во светот: без некаква мака со сигурност безгрижно гаѓал малечки птички во летот.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Најпосле музиката се стишува, а од ѕидовите ечи силен глас: - Другари посетители, ги запознавте тајните на нашиот славен Атеистички музеј, единствен од таков вид во светот, историско сведоштво за победата на нашата славна партија над троглавиот Бог во нашата судбина...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сталин строго ме гледаше од далечината, небаре и тој задоцнето како да имаше нешто да расчистува со мене, бездруго, што сум се осмелил да му ја расипувам прослава­та во единствената земја во светот каде што го сметаа за жив.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кон крајот на четириесеттите години ќе следуваат низа судски процеси и егзекуции во редовите на свештенството, што ќе доведе на крајот Енвер Хоџа, во 1967 година, да ја прогласи Албанија за прва атеистичка земја во светот за што поопстојно сведочи и книгата на Стефан Куртуа Црната книга на комунизмот. (Stéphane Courtois, Le livre noir du communisme).
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А јас кутриот, бев готов уште да им речам дека Сталин заврши како еден од најголемите диктатори во светот, носи милиони, милио­ни невини животи на душа, на времето дури и склучи пакт со Хитлер, установи концентрациони логори, познатите Гулази, размести народи, забрани вери, промени азбуки на народи употребувани со векови...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во земјата престојувале, една до две одбрани делегации, составени најчесто од солидарни партиски истомисленици во светот, од сталинистичките и маоистичките фракции на ултралевите комунистички партии во западните земји чиј фанатизам напати го откриваше реализиран „утопискиот рај” на комунизмот во Албанија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Така ќе вечнее делото на Сталин во светот, а и на Балканот, кому му е најпотребно.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И, не без причини, ние мораме да опстоиме како последна атеистичка земја во светот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Повторно одекнува гласот на А.А.: - Другари, вие имате чест први да се најдете пред новата поставка на Атеистичкиот музеј, единствен во светот...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во Интернационалата, химна на комунистите од сите земји во светот во слава на пролетерската револуција, како во литургија, зарем не се извикува на крајот: „Во светот што ќе се крене, кој беше ништо, ќе биде сè!”
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А кој беше за сожалување во овој трагичен балкан­ски простор, во ова заробено време, во оваа можеби един­ствена смеса во светот од верското со партиското, трибал­ното со граѓанското, фаталистичкото со рационалното?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Музејот е збогатен со нови експонати во чест на стогодишнината на Сталин, заедно со Ленин, првиот творец на атеистичките музеи во светот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Идевме во светот на овие книги и на нивниот господар на несетно топење и исчезнување на нашите илузии и вознеси, со кои во спротивно ќе застраневме и ќе се судревме со балканската калдрма.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Неговите блиски кои останаа во земјата, преобратени од христијанската во муслиманската вера, без да ја доживеат лаицизацијата на која можеа да сметаат нивните блиски заминати во Ататуркова Турција, сталинизмот насилно ги „лаицизира“, ги стори поданици на првата атеистичка држава во светот!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
На оваа сцена се поставуваа и успешно се изве­дуваа класични и модерни драми, од познати автори во светот, како на пример, Достоевски, Брехт, Молиер, Стри­н­берг, Гогољ, Крлежа и многу други.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Јас влегував во земјата во зенитот на единствената прослава во светот на 100-годишнината на Сталин!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И неговото кажување ја следеше шемата на К.К.: - Со декретот од 22 ноември 1967 нашата земја се прогласи и официјално за прва атеистичка земја во светот и во историјата на човештвото и со Уставот беше забрането секакво верско изразување.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тешко би можело да се најде друг пример во светот кога народот на едната вера бара да му се подигне храм на верата од другиот народ.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во тие моменти најчесто мислата ја минуваше границата и запираше во светот на татковите и моите книги.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ова жири единствено во светот (првиот добитник на наградата постхумно е Антоан де Сент – Егзипери веднаш по војната) е сочинето од дваесетина амбасадори кои доделуваат годишно награда за најдобро дело на француски автор со историска содржина.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Ние први во светот се ослободивме од религијата – живна повторно А.А.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А.А., со возвишен тон, како да се наоѓа пред собир на партиски истомисленици, истакнува дека Албанците можат да се гордеат како поданици на првата атеистичка држава во светот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Пуштил конци насекаде во светот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Зарем ништо не виде, ништо не разбра во единствениот атеистички музеј во светот?!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но ми беше јасно дека беше предизвикано менталното двојство на А.А., како челник на единствената антиверска институција во светот, во единствената со Устав прогласена атеистичка земја во светот и неговата слободна мисла како начитан интелектуалец.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тоа ми се случуваше кога ќе се најдев дури и во огро­мните музеи во светот како Лувр, Британскиот музеј, во Ермитаж во Санкт Петербург, во Метрополитен и во Гу­ген­хајм музеите во Њујорк, во Прадо во Мадрид, во музејот во градот во Сијан, крај свежо откопаните глинени војници закопани во гробниците на императорите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ние сме денес останати во светот да ја браниме трајната супстанција на комунизмот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
За мене се работи за едно од најсериозните жирија во светот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
XIII Најпосле го чинам пресудниот чекор. Го минувам прагот на Атеистичкиот музеј, единствен од таков вид во светот, следен од зборовите на една белокоса старица: „Да даде Господ да ни живее вечно Партијата!“
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Што презеде Бајрон од вашата лејди Мери за верата, па вас толку ве пленило, и не сте можеле да го заборавите придонесот на Бајрон за запознавање на Албанците во светот? – ме запраша наредувачки А.А.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Не заборавајте дека постоеле во светот повеќе атеистички модели: источни и западни.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Почнувајќи од 1917 година, по Октомвриската револуција атеизмот добива нови облици и импулси од силното влијание на марксистичко-ленинистичката идеологија за конечно во периодот на сталинизмот да дојде до силни репресии на клерот, урнување верски објекти и нивна пренамена, како и создавање први атеистички музеи во светот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Па потем, незаборавната симфонија од бои на Светата Капела во Париз, со најголем број витражи во светот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Најголемото недоразбирање во светот беше во тоа што нè сметаат за муслимански народ.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Да ја напишам оваа книга, како што си ветив кога ја минав по втор пат тогаш можеби најзатворената и најпроклета граница во светот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Макар на врвот на атеистичката пирамида на земјата како директор на единствениот атеистички музеј во светот, сепак и А.А. имаше свои контролори кои му беа непознати.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нашата партија одлучи, а вие први ја дознавате во светот оваа вест, да се објават избраните дела на товариш Сталин на четиринаесет јазици, се разбира со наши средства, со трудот на нашата работничка класа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ние сме сами на Балканот, сами во светот. Сите, сите се против нас.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Останавме горди со единствениот Атеистички музеј во светот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Авторот на книгата, при престојот во родната земја, ќе го соочат со пеколното демолирање на верските објекти, ликвидирањето на свештениците и на крајот со показот на Атеистичкиот музеј, последен од таков вид во светот (изграден во 1973 година по угледот на советските атеистички музеи од времето на Ленин и Сталин).
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ќе ја видиме новата постановка на Атеистичкиот музеј основан во 1967 година кога започнува атеизацијата на Албанија, како прва атеистичка држава во светот според Уставот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А.А. сепак му даде знак да седне, верувајќи дека е дојден по директива на Централата, па продолжи: - И, не без причини, ние мораме да опстанеме како последна атеистичка земја во светот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
За А.А., Атеистичкиот музеј во Скадар беше един­стве­ниот експериментален антиверски храм од таков вид во светот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Некогаш крај бистрото Езеро, најстаро и најубаво во светот, во цутот на својата младост, со својата дружина ги пееше често до изгрејсонце тоскиските полифони песни.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Реков и нешто многу слично на следниве примери: многупати се имав упатувано каде треба да заноќам, а втасував таму од кадешто потоа не знаев како да се вратам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби и затоа му реков на Иван, божем со намера да му помогнам при неговото навлегување во светот на возрасните, дека непромисленоста не е секогаш најдобар сопатник, дека таа обично нѐ доведува во непланирани ситуации.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не му пречеше дека и него го сместувам во светот на поарчените вредности.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Го советував него а всушност себеси се прекорував.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа беа најубавите маслинарници во светот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И ова нешто му се случи нему, на ѕидарот, на градителот на куќи, и тоа му се случи во светот во кој живееше, надвор, на периферијата од индустрискиот гигант, во рамното и еднолично село, обележано со вкрстени автопатишта и селски патишта, со бензински пумпи, што беа стратешки сместени на аглите на раскрсниците и трговските центри, таму каде што куќи никнуваа како печурки, оддалечени од нивите за компири.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тие се афирмација на македонската кауза и се виделина на многуте заблуди, непознавања и искривувања на епската борба на македонскиот народ за остварување на национална, социјална и културна слобода и претставуваат битка за вклучување на македонскиот народ во лигата на рамноправните народи во светот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Социологот којшто одбрал да го проучува својот сопствен свет во неговите најтесни и познати аспекти не би требало, како што би го направил тоа етнологот, да го одомаќи егзотичното, туку, ако можам да спекулирам со изразот, да го егзотизира одомаќеното, со прекинување на сопствениот интимен однос со начините на живот, кои дури остануваат непознати за него бидејќи се премногу блиски.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Оваа конституционалистичка перспектива се разликува од доминантните структуралистички (однесувањето ја одразува структурата на умот) и од функционалистичките (однесувањето им служи на целите на системот) перспективи во светот на психотерапијата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Зад ова шовинистичко тврдење стоеја идеолошките мотиви на Студената војна; “нашата” апстракција, нашиот модернизам, нашиот формализам станаа индикатори дека САД беа на прво место во светот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
За разлика од философите, кои живеат од репродуктивната економија на теориските знаци, „литературата полноправно се движи во шума, во светот како во џунгла, низ која мора храбро да се пробива“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Овие сфаќања не се за откритијата во врска со “природата” на индивидуите и нивните односи, туку тие се конструирани сфаќања кои определуваат одредени специфични правци и односи.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Всушност движењето кон изворност, и вообичаеност, во светот, би требало да биде кулминација на движењето кон туѓите и необични светови. (Bourdieu, 1988, str. xi-xii) Според Бурдие (Bourdieu), егзотизирањето на одомаќеното преку објективизирање на вообичаениот и прифатен без никакво сомневање свет го олеснува “повторното самоприфаќање”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Според оваа перспектива, животите на луѓето се обликувани од значењето кое тие му го припишуваат на сопственото искуство, од нивната позиција во социјалната структура, од јазичните и културните практики на индивидуата и на нејзините релации со другите.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На пример, доминантните Западни сфаќања поставуваат високи индивидуални и полово различни спецификации за начините на постоење во светот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Додека ние се повлекуваме сомневајќи се, Енценсбергер елегантно го поентира својот поетски став.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во последно време, речиси како некаква нова идеолошка матрица, во ова безглаво тетеравење кон (национален) идентитетет, главно допирајќи од центрите „што произведуваат свест“ (читај МТВ, „Нова Македонија“, некои издавачки куќи), се слуша отприлика следнава конструкција (која неинвентивно, во разни варијанти, неуморно се повторува каде ќе се стигне): „Македонија можеби е мала, кревка, дипломатски и политички недоволно „шлифувана“, но затоа пак македонската култура е сосем рамноправна во светот, гордост на мак. народ.“
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„Добро“, рече Филозофот. „А сега, замислете дека тие две нешта постојат во светот Господов.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога денес размислувам, навистина сум убеден дека тогаш циркусот, покрај манастирот, беше едниственото место каде не важеа законите на околниот свет; тоа беше држава во држава, нација во нација, свет во свет, космос во космос; мало небо во големо небо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Националното е еден вид политички камен кој на сила му се става околу вратот на човекот расположен да лета; со него се задржува човекот да остане во своето село, до својот нужник, да не отиде во светот, да не види дека постојат многу и различни светови.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ѝ реков дека џезот веќе е сосема испразнет од фолк-содржините на црната раса, од неговата изворна фолклорна содржина, дека е останата само неговата рамка, неговата универзална музичка форма, која сега треба да се полни со нашиот фолклор; и не само со нашиот, туку и со секој фолклор во светот, оти не е само нашиот фолклор богат, туку има такви уште неброени и незнајни богатства на планетава.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас не сум уште неатрактивна, но знаев дека не сум онаа Луција што бев, и тоа беше сосема нормално, оти јас, за разлика од Јан Лудвик живеев во светот во кој времето течеше, и сѐ беше предвидливо, дури и бавното доаѓање на староста.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не морав веќе, некако, да се внесувам себеси во тие визии за животот што ги создале негеј-писатели, без разлика колку се стремеле да бидат хумани, длабоки или инклузивни.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-луѓето сега можат да си излезат од плакарот, но во светот ќе напредуваат само ако се погрижат тие нивни нестандардни идентитети да не ѝ се натураат премногу живописно на совеста на стрејт-луѓето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Низ геј-литературата можев постепено да си го осознаам местото во светот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како што Зонтаг напишала во „За стилот“ наредната година: Стилот е поим што важи за секое искуство (било да зборуваме за неговата форма, било за неговите својства).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Двете сцени од Милдред Пирс и од Најмила мамичке, според ваквото гледиште, го покажуваат зловесниот ужас на женскоста кој ги пробива нормите на пристојното однесување и најпосле се отпушта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Свесната свест на (некои) геј-мажи самата е суштина на тој клинамен, на тој отклон од привлечната тежа на очигледното, на начинот какви што се работите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Веднаш се селиме во светот на Библијата, приказната за Јосиф и браќата или приказната за непрокопсаниот син.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Појавата на таквата фикција во изминатите неколку десетлетија ми донесе радосно, поучно и нужно искуство – со еден вид епистемолошки пробив – бидејќи ми овозможи, најпосле, да читам за луѓе како себе и да си ја сфатам пошироката состојба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не е тоа проблем на релативната вредност или важност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не затоа што, ако се откажеме од него, ќе се усреќиме, туку затоа што тоа што ќе одбиеме да си го компромитираме посакувањето на она, правото, нема да постигне ништо и уште повеќе ќе нѐ унесреќи и ќе нѐ јадоса: ќе предизвика губење на малкуте вредни нешта во светот што навистина ги поседуваме и ќе нѐ натера да ги уништиме токму битијата што ни се најдраги.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Самото нејзино постоење го драматизира функционирањето на културниот поредок, а не на природниот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Романот на Фајнберг е класика и битно влијаел врз читателите насекаде во светот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само отстапувањето од зададеното може да создаде култура и да го даде растојанието и оттргнатото промислување кои се нужни за културна дејност. ‌Во извесна смисла, хомосексуалноста е култура. ‌И ете зошто му требаме на општеството. ‌Каде би биле без пронигбите, без безобразлукот, без нетрогнатата критичка интелигенција што ја дава геј-поткултурата?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Разликите се преломни, а нивните последици се видливи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Особено Мет е споменик на трпението.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еден од малкутемина во светот на квир-студиите кои заправо проговoруваат е Д. А. Милер.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тоа е причината поради која и предметите на културните студии се до лудило тешки за анализа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Слично така, тешко е да се види како тоа Стоун буч блуз, силниот трансродов роман за работничката класа од Лезли Фајнберг, објавен во 1993 г., речиси четвртина век по стоунволските немири, би можел да се смета за „класика“ во истата смисла во која Џуди Гарланд се смета за класика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мораме да научиме да му се опреме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Клам кон крајот од 1990-тите наведе дека „момци од едно геј-братство“ на една лезбигеј-имејл листа на Универзитетот Дрејк „велеле дека било во ред да се биде отворено геј во братството ако се играло според правилата на родово соодветното однесување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Оттука, не им се сите, па дури не им се ни повеќето, машки геј-културни практики заеднички на сите припадници на машката геј-популација во САД, а камоли во светот, додека барем некои од тие практики им се заеднички на голем број луѓе кои самите не се геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И токму како што голем број уметнички дела што силно ни го привлекуваат вниманието се нечисти или мешовити во однос на стандардот што го предлагам, исто толку нешта во нашето искуство кои не би можеле да се подведат под поимот уметнички дела имаат некои својства на уметнички предмети.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Поттекстот на Милдред Пирс за она што сега го нарекуваме феминистички гнев помага да се објасни особената привлечност на Џоан Крафорд за нејзините легии обожавателки: таа е добрата девојка, иако смела и лојална, вредна и пристојна, предодредена да се воздигне во светот, но соочена со страшни премрежиња, која – кога е дотерана до точка на пукање – сосема има право да замавне и да му покаже на светот, особено на оние што ги сака и што ја изневериле.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сексуалната различност и дисидентност веројатно може да биде појдовната точка за покатегорично, посвесно, попрагматично застранување од природата и од сѐ што во општествениот свет важи за природно. ‌„Секогаш кога говорот или движењето или однесувањето или предметите покажуваат извесно застранување од најдиректниот, најполезниот, најмрзеливиот начин на изразување или суштествување во светот“, напишала Сузан Зонтаг пред речиси педесет години, „можеме да сметаме дека имаат ‘стил’“.473 Без стил или облик, нема такво нешто како култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, видот на аристократија кон кој се стремат некои геј-мажи може да испадне сосема поинаков вид на надмоќност од она што нормално се подразбира под ‘аристократија’, надмоќност што не е неспојлива со „демократскaта жизненост на кампот“.280 ‌Луксузот што го цени машката геј-култура може да се достигне без буквална екстравагантност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Така, послужила како делотворно средство за машка геј-идентификација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Покривањето е прикриен напад на нашите граѓански права“, тврди.428 Понекогаш овие напади не остануваат прикриени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што ја прави значајна е тоа што претставува необично откривателен пример за една многу поопшта склоност – склоност на многумина геј-луѓе денес да настојуваат дека се не само „речиси нормални“, како што тврдеше Ендру Саливан туку и крајно банални.459 Ефектот на оваа настојчивост е бришењето на особеноста и посебноста на настраниот живот, со што се одрекува способноста да се придонесе со нешто вредно во светот во кој живееме. ‌Кога на 24 јуни, 2011 г., државата Њујорк донесе закон со кој им се овозможи на луѓе од ист пол да се венчаваат, Асошиејтед прес побара реакција за тој историски настан од отворено геј-претседателката на њујоршкото Градско собрание Кристин Квин, која ја соопшти веста за напнатото конечно гласање во државниот законодавен дом на конференцијата за печат на њујоршкиот градоначалник Мајкл Блумберг.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се состои од способноста да се добие задоволство и да се одживее фантазија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таква е, барем, визијата на класичната трагедија, онака како што по правило произлегува од јуначките судири меѓу мажите од различни поколенија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, возможно би било и да се тврди спротивното: дека глетката на жени што „шизнале“ не доловува немоќ, туку ја доловува страшната моќ на згазените, кога најпосле ќе пукнат под товарот на неподносливата угнетеност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа е однатре, нужно на страната на културата. ‌Зашто, што е културата ако не отклонување од природата, од зададеноста на светот, особено од зададеноста на општествениот свет, од очигледноста на човечкото постоење и од сето она што има врска со него, а што непромислено го земаме здраво за готово?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сосема е разбирлива неговата претерано надоместувачка реторика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Приказна за татко што го исфрла сина си на улица или се откажува од него или за татко што сплеткари против сина си или му ја планира смртта; настан во кој син го удира татка си; приказна за син што се обидува да го убие татка си: самото спомнување на вакви сценарија е доволно да потсети на познатите сижеа од европската книжевност и култура – а да не зборуваме за фројдовската психоанализа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Често занемувам пред неговата недонурлива и доследно длабока љубов кон син ни. (46) Тргај се, Џон Апдајк! ‌Патрик Калифија-Рајс имал добри причини да ја брани обичноста, основната човечност на своето постоење, онака опколен од непријатели – геј, стрејт и транс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Трагичната мудрост подразбира негово отфрлање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еден начин да се прави сето тоа може да биде ако некакo се протнеш во светот на гламурот и ексклузивноста, но не мора да стекнеш богатство за да се искачиш до позадоволителен, поубав и порафиниран живот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако постои француски соодветник на, да речеме, Мадона или на Кајли Миног, тоа веројатно ви е Милен Фармер, чие име треба само да се спомене за да разбуди геј- клишеа – иако имево има такво дејство само во Франција, а не другаде во светот – токму како што Далида не им значи многу на геј- Американците, иако е здробен и трагичен лик сличен на Џуди Гарланд и еднакво класична фигура во очите на геј- Французите од една претходна генерација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако можам, би сакал да ги испочитувам дострелите на геј-мажите кои, од Стоунвол наваму, пишувале, на англиски, романи, раскази и драми за машкиот геј-живот и чии дела толку ми значеле.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Промените што ги наброја немаа врска со зголемените материјални придобивки, со еднаквоста пред законот, со унапредувањето на човековите права, со придобивките од правичната распределба, со поразот на хомофобијата, со растурањето на хетеросексуалниот монопол над сопружништвото и над личниот живот и со отстранувањето на правните пречки за основањето и одржувањето интимни врски.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто како што стрејт-читателите отсекогаш правеле со главнотековната книжевност, најпосле можев да читам фикција во која ќе можев да видам како се отсликува мојот живот, како се истражува, анализира и преосмислува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Без женски петлиња и кралици, ве молиме“.427 Остро реагирајќи на ваквиот тренд, геј-научникот по право Кенџи Јошино објави речовита критика на „покривањето“, склоноста на стигматизираните групи да ги обзнанат своите различности, но да ги минимизираат значењето и видливоста на тие разлики за да бидат прифатливи во поширокото општество.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Секогаш кога говорот, движењето, однесувањето или предметите пројавуваат некаков отклон од најдиректниот, најкорисниот, најбезразумниот начин на изразување и на суштествување во светот, можеме да сметаме дека имаат „стил“ и дека се и автономни и примерни.391 ‌Токму затоа што стилот е отклон од нормата и начин на автономно постоење, бидејќи истовремено е и чуден самиот по себе и пример за себе – бидејќи самиот за себе си е нешто настрано – ете, токму затоа е тешко да му се објасни значењето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сето она со што се среќаваат во светот околу нив им го дава истиот сигнал: тоа беше тогаш, а електронските комуникации - сега.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Кои се релациите помеѓу свеста, интернационалноста, и способностите во заднината кои ни овозможуваат да функционираме како свесни суштества во светот?
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Организираното истражување, создавање и испитување на можностите и дометите на оваа своевидна деструкција на традиционалната линеарна литература во пракса е започнато на Браун универзитетот, а напоредно се прошири и на голем број универзитети во светот, во рамките на наставата за книжевност и креативно пишување.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Помалку чудна и неочекувана изјава од човек кој во минатите години се прослави со креирање на најбрутална бука во светот на рокенролот.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Те фрлив во светов сред лукави птици бистра вода, сенки, умилни песни на сирени бранови и бури, карпи, зрели и сочни жени.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ќе легнеш, заземајќи го своето место во светот, од каде што мудро ќе дејствуваш, зрачејќи наоколу како дијамант на своето лежиште.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Господине – продолжив – јас во мојата работа сум поминал низ многу гранични премини во Европа и во светот и секаде ме прашувале како сум, како патував и ми пожелувале убаво да поминам во нивната земја никоја и никој не ми рекол дека треба да зборувам само на нивниот јазик затоа што земјата е нивна.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Бомбите беа нови во светот и употребени можеа да изгорат се и да уништат се.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ми се чинеше дека кога јас би била на нејзино место, би побегнала од дома, каде и да е, сама во светот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Знаеше дека грубото лице на стварноста демне од секое катче на животот, и се одрекна од светот бидејќи, рече тој, во него не може да се проникне.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговите книги израснаа од други книги.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
1977. Повторно во Европа. Песни: Историја на ноќта.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Соочен со хаос во светот, Астерион Минотаурот го бира суредениот свет што го пронаоѓа во една човечка градба - лавиринтот на Дедал.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бо Барцелона му објавуваат книга со два раскази. 1978.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Треба да се спаси разноликоста, а не историската содржина, што ја дала секоја доба и која што ниедна доба не може да ја сочува вон своите граници.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Универзалноста на 0 и 1 во магијата и религијата - Јин и Јанг, - денес се манифестира во дигиталните сигнали, двата бита кои се во основа на примената на сите дигитални програми во светот на нашите мозоци и во нашите оперативни дискови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Почесен докторат на Сорбона. Патува во Женева и Египет.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За време на патувањето во чиле се среќава со Пиноче, што предизвика жестоки реакции на демократската јавност во светот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Меѓународните установи секако се свесни дека е нужно да се сочува разноликоста на културите во светот, на којшто му се закануваат монотоност и униформност.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој пишуваше фикција заснована на теологии и филозофии, литература заснована на литература.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес направи сличен избор: соочен со хаосот во светот, тој го избра редот на библиотеката, сигурноста на одгатлив лавиринт.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
КИБЕРРЕЛИГИЈА НА БЕБИ- БУМЕРИТЕ До 2000-та година преокупациите на беби-бум генерацијата ќе бидат дигитални или (ако ги употребиме старите парадигми) филозофско-спиритуални...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Исто така разбираат дека нема да биде доволно, ако сакаме да ја постигнеме таа цел, да ги негуваме локалните традиции и лесно да се простуваме од преживеаните времиња.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Иако не верувам дека трагичното е секогаш поврзано со солзите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Имаш влијателни пријатели и овде и во светот, можат да ти издејствуваат да добиеш излезни визи за онолку луѓе за колку што ќе побараш. Побарај за целото семејство.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кјеркегор на едно место вели дека и покрај сите промени во светот, трагичното суштински останало непроменето, како што и плачењето му останало подеднакво природно на човекот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Основните прирачници во светот на литературата се туѓите книги и сопственото искуство.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тој речиси ги спојува на едно место главните текови на македонскиот расказ (од Цепенков до долепотпишаниот), заедно со основните стилски тенденции, кај нас и во светот - привидно реалистичкиот пристап, фолклорната и друга фантастика, алегориската парабола, бабељевско-чинговската стилизација, ониричкит пристап, магискиот реализам и сл.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Впрочем, сите ослободителни движења во светот се потпираат и врз некои странски сили и притоа најчесто ги користат териториите на своите соседи. Тоа го направи и ТМОРО.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Исушената, изнемоштена рака му го нуди каменот, и пламенитата порака врежана во него, пораката на луѓето од златната раса, боговите во човечки лик што уживале во светот на белите еднорози, која е осудена да минува низ алчноста, лекомисленоста на калливите потомци, на кои им припаѓаат и синот Азаев, и патрициот Константин, и бедниот Сириец, и тој самиот, и младиот придружник што маѓепсано го голта каменот со засолзени, од возбуда, поглед – заточеници на сопствената нискост.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Се гледам себе си во светот на срните, самовилите и замоците.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Оние кои ги вршат испитувањата за способноста на восприемањето на музиката и задоволството од неа, велат дека близу 40% од населението во светот е во состојба позната како амузија.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Изјавувајќи дека не сака зад себе да остави продавница со мешовита роба каде за секого ќе има по нешто, ја потврдува гравитацијата помеѓу драмските писатели во светот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Живеејќи во свет во кој партијата беше „Бог и батина“ никој не помислуваше дека еден дедо со исклучителна блажена фаца, со очи од кои зрачи добрина, еден облак во црвен плиш може да биде помоќен од партиските џивџани.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ијан Кертис не е единствен пример во светот населен од творечки индивидуи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Таму се наоѓаме, таму се договараме, таму создаваме или се подготвуваме за творечка пенетрација во светот на уметноста“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Деновиве, пак, најактуелно во светот на забавата, беше доделувањето на Оскарите.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тие во светот на Теспис не се ништо друго, туку насочувачи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ороспиите сметаат дека пеењето е момент на човекова слабост дека треба да си ги контролираш чувствата и дека тие не се предодредени да сочувствуваат со тажните во светот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Не случајно, мотото на една култна претстава во нашите театари беше (се мисли на „Буре барут“): „Она што во светот е инцидент- кај нас е систем, она што кај нас е систем, во светот е инцидент!“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Противник е на атомското вооружување и на американската доминација во светот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ни велиш дека со вербата наша сме станале пример за сите христијани во светот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таа своја ангажираност вести дека проблемот е проблем насекаде во светот, тој интерес има ѕвездени треперења, траги за една трета димензија на пораката произлезена од песните.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Вистината, што не постои, во светот на напуштена играчка, безвредна, непривлечна, никому не оставила запис во живиот споменар од срцето што го изгуби еротичниот сјај, помешан со никулците на верноста.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Унијата, творба на бојазливост творба чија визија е мир во светот кога човештвото погледне со отворени очи, ќе ги слушне желбите и ќе ги види, квалитетот и капацитетот што извира од хуманото човечко битие, зборови без резултати, тоа се празни фрази...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Реакционерните писатели пишуваа вака: „Во нашето кралство и далеку зад неговите граници и на целиот свет знаат дека нашиот крал ја носи најдобрата облека во светот“. 196 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Адон - во согласие со таа опседнатост - ги опишува сите можни пансексуални испреплетености во светот на луѓето, животните, растенијата и камењата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ниеден друг крал во светот нема таква облека.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но да го послушам уште и да не избрзувам со заклучоците.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Од друга страна, не мислам дека самата технолошка можност да бидете комплексно поврзани треба да внесе револуција во светот на архитектурата, иако, на пример, куќата на Бил Гејтс со милион екрани наместо ѕидови често се претставува токму како некаква пресвртница во она што значи дом или куќа за живеење.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој смета дека тие го претставуваат хаосот во светот, како и неговата релација со тој хаос.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
На пример, исказот „Розите се црвени и цутат во пролет” има смисла затоа што соодветствува на една стварна состојба во светот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Таму имаше писатели прогресивни и реакционерни писатели.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Теоријата тврди дека лингвистичките искази имаат смисла само кога можат да бидат корелирани со стварните состојби на нештата во светот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Љубовниот чин е цвет на севкупната среќа...
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Овој мрсулко, новиот, јас од некни во гробот го паметам - израз на лицето како преплашено пиле, најодвратно во светот!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сите седумдесет години сите луѓе на кралот тврдеа дека нашиот крал има нова облека. Прекрасна облека. Најдобра.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Како и да е, сите обиди да се определи, да се мери и да се моделира сложеноста не се однесуваат на основното прашање: Зошто во светот има толку многу сложености?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Освен тоа ние бараме научно разбирање на многуте Зошто и Како во светот а не само некои анегдотски приказни.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кога ги забележуваше честите, испреплеткани траги, во снегот пред себе, што го шараа само горниот слој, тој често со мислите беше на дофат на сето она, што се случуваше околу него, меѓу стеблата, па сепак, тој ниеднаш не му се приближи толку на сето тоа потајно шмугање во светот на оваа изгасната сивина, за да го узнае добро.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
За ваму немавме никаква врска, не знаевме ни овде што се случува ни во светот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Пред крај во компанијата дојде да работи еден руски инженер и тој ни кажуваше што се случува и какви војни се водат во светот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
До смртта на најголемиот освојувач на светот напишав десетина тетратки со приказни од „ограбениот“ писател, кои често се повторуваа, со неверојатна прецизност, вредни да се објават, како доказ дека некои луѓе, за жал, живеат во свет толку реален за нив, а, сепак, невистински, и уште толку на листови од освојувачот и неговите вистини.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тој ги испрати двајцата, но остана сам, ако не се сметаат семејствата на неговите братчиња и сестрички, кои го најдоа патот по различни држави во светот. 20 години го слушавте неговиот глас на Македонското радио, во една смешна емисија за иселениците Македонци во светот, а беше уредник и во весникот „Македонски иселеник“. Мојот брат!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не знам дали само кај нас беше така или секаде во светот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се завртела на петици дива во својот пркос, сама и сепак посилна од нивната врела ламтежливост и пак се занишала во колковите враќајќи се во светот на своите тајни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сама сум, со стар и глув свекор.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сите беа постари и полека се движеа по полутемниот двор како да се слики од сон.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Објаснувањето го појаснува значењето на наредната реченица (заб. на прев.). 17 Кинг е неговото презиме, но и „Кралот Џејмс“ како име за него е соодветно на контекстот, иако подобро е да се остави како што е наведено во оригиналот (заб. на прев.). 18 Едноставен, спокоен, мирен живот (заб. на прев.). 19 Секако (заб. на прев.).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Понекогаш навистина изгледа дека ѕвечкањето на нивните гитари ќе ја потисне вревата на тапите удари од чеканите на сите работници во светот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Момче, верувајте ми, сега не смеам ништо да ви кажам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Немаше ни најмала претстава колку долго спиела, ниту на кое место во светот се наоѓа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Крсте ЧАЧАНСКИ (25 септември 1949, с. Драслајца – Струга, 2003). Тој е истакнат македонски раскажувач, романсиер и поет. Почина на 13 јуни 2003.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ќе ја направам од железо и тоа ќе биде највисоката кула во светот“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Неговите авантуристички раскази за американскиот југозапад, Тексас и Централна Африка станале популарни меѓу читателите од моментот кога првпат биле објавени по дневните и неделните весници.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
О'Хенри / родено име Вилијам Сидни Портер (1862, Гринсборо – 1910, Њујорк), САД Псевдоним што американскиот раскажувач Вилијам Сидни Портер го употребувал и по којшто е познат во светот, откако одлежал казна затвор.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Застапуван е во сите антологии на македонската поезија објавени кај нас и во светот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога почна да се разденува, мракот не се топеше во светлина, туку се згуснуваше во широка лента која бавно се стеснуваше во огромен флор, па во конец кој светлината го пресече како со ножици, пуштајќи нов ден во светот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не озборувам , не ми се излегува во светот на младите.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ако ги најдеме, ќе го побиеме проповедањето на најголемата секта во светот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Со цел да живеам малку подобро во светот на возрасните. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сакам да ја вкусам славата во светот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сексипилна, реформатор на модата во светот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Мораме да сториме нешто. Поскоро, веднаш. - Што?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Пред многу и многу години, ако не и порано, се одиграл чуден настан за кој во светот ништо не се знае.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Стручно лице ќе можеше да рече за него дека е под дејство на дрога, но јас и другите од јамата не знаевме ништо за тој отров, освен дека е убиец на многу млади во светот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Но капка негова крв останала на небото. Се измешала со синилото и станала лилава.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Мислев никаде на друго место во светот нема кокошки, уште такви мили и толку добродушни.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тоа беше сигурно најпуста ноќ во светот, мразот нѐ закова на земјата.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во светот постојат друштва за заштита на животните.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Од друга страна, постои мислење дека сето тоа што последниве години се случува во светот, всушност го означува „крајот на историјата”, или барем крајот на онаа историја што денес ја познаваме.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Бошковиќ. Sam- uel P. Huntington, професор по Интернационална политика на Универзитетот Харвард, вели дека тековните и идните конфликти во светот се и ќе бидат резултат на разликите меѓу претставниците на различни цивилизации.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Иако неговите фонтови се е млад дизајнер потпираат на интуицијата, сите негови комерцијални” и „развојно” на компјутерски експериментални трудови се високо дисциплинирани во нивната фонтови кој веќе приврзаност кон фундаменталните принципи на фонт-дизајнот станува референтна - принципите на структурата, балансот и пропорцијата што ги точка во светот на научил од историјата.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Но, морам да додадам, тажно е денес да се гледа и како се води тн. светска политика на големите нации, често само политика на Клаудиј, Полониј и на нивните слуги Розенкранц и Гилденстерн. »» Како Вие би ја опишале новата постмодерна ситуација кај нас и во светот?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во овој период, МОДЕРНАТА УМЕТНОСТ, низ еден блесок согледа како нејзините концепти можат да предизвикаат промени во светот низ оган, чад и крв.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Од своја страна, грчкото писмо станало модел за етрурското (околу 800 г. п.н.е.), од каде што дошле буквите за староримскиот алфабет и, во крајна линија, за сите западни алфабети. подготвил и превел: Аббе Бузони Алфабетски писма Разноликоста на алфабетските писма во светот може да се види од овој избор на одломки од библиски текстови (E. Gunnemark & D.Kenirick, 1985) ВО СЛЕДНАТА МАРГИНА НЕШТО ПОВЕЌЕ ЗА КИРИЛИЦАТА!
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Поради тоа сметам дека сите приказни за „крајот на историјата” се нешто што доаѓа како последица на несигурноста, во светот којшто (пред сé технолошки) се менува побрзо од кога било во својата досегашна историја.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ова, меѓутоа, не го доведува во прашање неговото постулирање на теле-реалноста како факт во светот во којшто живееме.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Воведна напомена: „It’s the end of the world as we know it”2 Расправите за мултикултуралноста и за „крајот на историјата” сé повеќе се во фокусот на вниманието на луѓето што се обидуваат да ги разберат современите движења во светот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Им препорачуваше добри ресторани или крчми во Битола каде што можеа да ручаат, разменуваа идеи и мислења за тековните модни случувања во светот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Страшно е ова шо се случува Грција, а и воопшто во светов во моментов, ко шо знајме, се случуваат страотни работи.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Формирана и помогната од страна на големиот педагог и менаџер Николај Назаров, таа има брилијантна пејачка кариера на најпознатите сцени во светот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Убави обичаи, убави времиња за старите ветерани...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таков беше и случајот на Јасер Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Меѓу почитувачите на Титовото дело во светот ќе бидат и хероите на XX век, како Мартин Лутер Кинг, Ернесто Че Гевара, Јасер Арафат... и многу други.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Времето брзо минуваше. Во еден момент влезе секретарката да предупреди дека моето време истече, а во салонот е друг амбасадор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А јас ја продолжив мојата мисија на отворање на нови врати, рефрен наследен уште од моето детство, што се пренесуваше и во моите книги... А kapi...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но најчесто се случува луѓето кога ќе се најдат во спиралата на потрага по моќта за владеење, да се однесуваат како суштества кои живеат во илузијата дека нивното присуство во светот станува капитален чин, небаре неопходен за движењето на материјата, рамнотежата на светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Велат дека тука бил во зенитот на дипломатската кариера, кога од Женева, бил задолжен да ги испраќа главните инструкции на Министерството за надворешни работи за сите аргентински амбасади во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сојузниот продолжи, обидувајќи се да му даде завршен тек на разговорот: Но денес Југославија ја напаѓаат од сите страни во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Арафат и Дарвиш ќе го споделат истиот револуционерен романтизам, како и сите други водачи на Фатах.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Долго време, како и мојот пријател, полскиот амбасадор Мајевски го очекувавме денот во славната палата на Претседателот Бургиба, како во некој егзотичен храм од 1001 ноќ да бидеме внесени во списокот на Шехерезада, со што продолжуваше дипломатскиот, воопшто животот во светот на суверенот!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Многумина не веруваа во неговото враќање како во чин на слободата, макар што тој на своја страна ги имаше Ицак Рабин, Шимон Перез и многумина други Евреи кои веруваа во соживотот, едни крај други со арапите?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зарем потрагата по вистината најчесто нѐ води по мистериозни патишта, а враќањето останува последна утеха?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Има одбрани предели во светот, кајшто се судираат копното, водата и воздухот, и од каде најсилно струи духот. Таков е пределот на Охридското Езеро.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Живеејќи долги години на бреговите на едно од најстарите и најубави езера во светот, Охридското Езеро, уште од раните па до доцните години на животот ги следев со посебно внимание миграциските процесии на птиците и рибите кои започнуваа и завршуваа во езерото и неговите брегови, како еден од планетарните центри на големите преселби.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мигум ми ја донесе фасциклата со дешифрираните телеграми, вклучувајќи ги тука и циркуларните телеграми, кои се упатуваа до сите амбасади во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И тој како и многумина други арапски водачи веруваа во неврзана Југославија, повеќе отколку што веруваа нејзините жители во неа, во најкритичните години од нејзиното постоење кога нејзините водачи ја почнува пеколната игра на националистичките делби.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XV Речиси нема човек кој не заборава дека на овој свет сме дојдени по чиста случајност.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Арафат беше моќен во светот на химеричните идеи кои го создаваше околу себе, кои го водеа кон слободата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Стари искусни дипломати, со поголеми и организирани амбасади, ловот го сметаат како неизбежен дел од нивната мисија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јасер Арафат, како ретко кој владетел во светот, требаше да најде свој пат за својот народ во историјата, да го врати од светскиот егзил во својата татковина Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во обете мисии беше вложен животот како неизбежна жртва.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во сите средби кои ги имав со Јасер Арафат, по разговорите кои се однесуваа на меѓудржавните односи (најчесто на југословенската политичка поддршка на Палестина во светот на неврзаните, во меѓународните организации, во прв ред во ООН, каде што Југославија, сѐ уште играше значајна улога, каде што имаше вешти дипломати како и помошта која ја добиваа Палестинците), настојував да си ја дополнам претставата за оваа комплексна личност, кој во крајна линија беше еден вид Ахасфер, во вечна потрага по својата татковина!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога национализмот лесно стануваше војна! Југославија без Титовата стратегија во светот на неврзаните беше симбол со згаснат сјај.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
При секоја средба со палестинскиот водач не престанувам да си го поставувам прашањето: кој беше вистински и суштински овој човек што со својот човечки живот, лимитиран со време и моќ, да ја води својата, на моменти донкихотовска борба за создавање на независна Палестина, и кој си го беше жртвувал однапред животот за големата цел!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И амбасадорот Луан Старова е еден од највпечатливите примери на таа благородна традиција во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тогашните моќници во светот, генералниот секретар на ООН Курт Валдхајм, Кисинџер и Громико, министри за надворешни работи на САД и СССР, беа во принцип согласни за среќна разврска.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Познато е од грчката митологија кога Белерофон го заробил Пегаз и го јавал во многу свои походи, но кога се обидел крилестиот коњ да го јава кон небото бил отфрлен и убиен, а Пегаз останал на небото како дел од некое соѕвездие...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Само лошо информираните дипломати беа оптимисти за историскиот компромис.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Обично судбината на малите земји во светот, преку нивните основачи, е да се сеќаваат дека некогаш биле големи.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јасер Арафат патуваше во светот. Го очекуваа преговорите во Осло, надежта во мировната алтернатива.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќе биде тоа време на деколонизацијата во светот и нивните идоли ќе бидат водачите на ослободителните борби на своите народи како Кенијата, Лумумба, Хо Ши Мин, Бен Бела и други.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Потсетив дека Југославија во времето на Тито беше првата земја во светот кој ја призна Република Тунис на првиот нејзин претседател Хабиб Бургиба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Впрочем информациите се очекуваа од овдешната амбасада, за главниот настан во светот, особено од пријателската и неврзана земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестинците веќе беа заминати во голем дел од Картагина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во храмот Света Софија, на чии ѕидови запрела светоста, летот на синиот ангел, како симбол на човековото вечнеење меѓу земјата и небото, потоа на поетскиот мост на излезот на реката Дрим од Охридското Езеро, на пат кон морињата на светот во далечната 1978 година се славеше враќањето од егзил на големиот шпански поет Рафаел Алберти, но и другото враќање од егзил на палестинските поети на чело со нивниот бард Махмуд Дарвиш.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Погледот ми запре на Авенијата на Републиката, од двете страни порабена со редови чудесни палми. Немаше во светот поубави палми.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Неспорна вистина е дека во светот отсекогаш книжевната дарба може да биде својствена и негувана и од носители на највисоки дипломатски функции.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ни кажуваа дека Југославија беше меѓу четирите земји во светот кои произведуваа подморници, се разбира покрај авионите, тенковите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ништо не беше како некогаш!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За волја на вистината, повеќемина меѓу обичните луѓе во светот на неврзаните го знаеја Тито, а не ја знаеја Југославија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Прифаќањето на доживотниот мандат понуден од народот беше веќе видено во повеќе моновладетелски режими.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Југославија, немоќна да се прилагоди на новите геостратегиски промени во светот, на скорешниот пад на еднопартискиот систем, низ генерацијата на последните Титови наследници, групирани во колективното Претседателство, живееше со последната моќ на Титовата инерција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но и Арафат не можеше да биде исклучен од шемата на кривата на владеењето, колку и да беше нејзиното извишување подолготрајно и понеизвесно во светот, насочено кон својот крај во слободна Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Титовите наследници остануваа немоќни пред новите налети на историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој веднаш го изнел своето мислење.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Лакхдар беше и остана дипломатот кој одеше по граничната линија меѓу животот и смртта на многу од 217-те народи.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој живееше со својата можна легенда, како ретко кој друг владетел во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Обајцата, еден со меч друг со перо, во еден долг период ќе ги обединува заедничката, света мисија, како ретко кои други во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше службувал во десетина земји во светот како амбасадор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во тогашен Тунис, во кој завршуваше владеењето на еден од основачите на неврзаноста Хабиб Бургиба, но кој никогаш не ја прикриваше својата апсолутна приврзаност кон САД (крај работниот стол ја имаше сликата на тогашниот претседател на САД Роланд Реган, покрај онаа на Мандес Франс), новиот претседател Бен Али, по историската поддршка на раководството на Југославија, всушност ја добиваше и поддршката на неврзаните, која овие земји бездруго му ја должеа на Бургиба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој внимателно ме слушаше, се разбира, го прифати мојот неочекуван предизвик.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Арафат ќе го очекува во секој миг вердиктот на историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во далечината јато жерави се спушташе кон копното, упатено до еден од најголемите птичји резервати во светот, во една од нивните можни гробници, кога по илјади години по последните летови завршуваа во фосфати Најпосле помислив на писмото што требаше да го напишам на Мајка.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Требаше да се види, да се доживее одблизу таа митска матанѕа, тој невиден масакр врз џиновските туни па да се суди за расчекорот меѓу човековата незгасната деструктивна инстинктивна анималност и природата...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ова се случува во светот на апсурдот, толку сугестивно предочен во познатиот сизифовски универзум на Албер Ками, кога со прашален поглед кон небото го бара одговорот за трагичниот апсурд, но од небето нема одговор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Има еден пример (изнесен во книгата на Роже Перфит, Амбасадори), за еден стар дипломат, кој откако служел успешно во десетина значајни земји во светот и му минал нормираниот век на служење, не можејќи да се помири, без да служи и натаму на дипломатијата на својата земја, не престанувал да го опсипува министерот, министерството за надворешни работи, со своите анализи, предлози, стратегиски визии и што не, како да бил и натаму на својот редовен пост!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Незавршената таткова книга за Историјата на Балканот низ падовите на империите стана силен поттик не само да ги надополнам нејзините незавршени страници, туку да трагам по нејзините отворени, нерешени прашања, посебно во однос на власта, владеењето, конверзиите поврзани со инквизицијата и другите историски процеси, погромите, језуитизмот, реформите и нивното отсуство, како основни извори на бројните судири во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во бродот Галеб Тито бараше патишта во светот на неврзаните за да ја зајакне на надворешен план Југославија, но се обидуваше и на внатрешен план да ги разрешува, помирува противречностите, преку одбраните умови и интелектуалци на антагонизираните народи (посебно Србите и Хрватите), преку врвни интелектуалци, политичари, писатели.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестинскиот лидер го поведе во борба својот народ во дотогаш невидени услови во секој поглед во однос на другите ослободителни движења во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Чувството дека ве чита шефот на државата, пред кого катадневно пристигнуваа стотици телеграми од сите страни во светот, не само што храбреше, но и обврзуваше да се одржи довербата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ретко ќе се сретне во поновата историја на народите револуционер со долгогодишен стаж, револуција со подолго траење од палестинската.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Подоцна Махмуд Дарвиш во Охрид ќе ми открие најмногу кој беше Јасер Арафат, но сепак мистеријата продолжуваше...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Дарвиш повеќепати во своите настапи во светот јасно и отворено ги искажуваше своите резерви кон Арафатовата визија на мирот, која водеше преку преговорите во Осло.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На министерот му се допаднал ставот на улавиот и тој станал завршен дел од инструкцијата од посебен стратегиски интерес која била испратена до сите француски амбасади во светот!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XXXVI Меѓу заминувањето и враќањето од дипломатска мисија, посебно на амбасадорите во земјите со демократска традиција, во која дипломатската институција почива врз цврстите принципи на правната држава, но и врз автохтоноста на дипломатскиот феномен во светот од неговите дамнешни почетоци па сѐ до денешни времиња, постои природна поврзаност, дејствен континуитет.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беа останати живи некогашните реквизити на Титовото време и владеење - неговиот мавзолеј во Куќата на цвеќето во Југославија, резиденциите ширум Југославија, бродот Галеб, симболот на Титовите мисии во светот на неврзаните во времето на студените зими - во Индија, во Бурма, во Индонезија, во Етиопија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во доцните августовски денови, кога бреговите на Езерото се чудесно обележани од најубавите сончеви залези во светот, поети од светот бараат место во вечниот Парнас, само еден од нив доживува вистинска конгрегација, станува добитник на златен поетски Венец, а во катедралната црква Света Софија, му се приредува поетска вечер, како колективна молитва на поетската вистина на планетата Земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Медицинскиот државен удар ја спаси земјата од неговите илузии да го стигне местото во историјата, за кое повеќе немаше моќ, со што можеше да ја загрози стабилноста на малата држава под налетите на исламскиот интегризам кој експлодира во светот по големата петролејска криза во 1973 година.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во пловидбите на Титовиот Галеб се дополнуваше југословенската историја на која Тито даваше посебен тек.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кривата на траењето на владеењето често излегува од орбитата на историјата, предизвикувајќи фатални последици...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Истрајувал стариот како своевиден Дон Кихот во неколкувековната дипломатска тврдина крај Сена.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но како да не беше свесен дека не можеше да го продолжи своето дело над своите биолошки и ментални можности.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Судбината на Бургиба можеби сама по себе не би зазела посебно место во овие записи за минатите дипломатски години во Тунис и во Франција, доколку не се работеше за една од централните харизматични личности во светот кои на посебен начин го обележаа минатиот век, епохата на борбата на колонијализмот и неговиот пад.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Последната средба со поетот Махмуд Дарвиш ја имав кон крајот на 2007 година во Струга кога тој се овенча со поетскиот Златен ловоров венец на поезијата, вредувајќи се меѓу поетските великани во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Повикани да го спречуваат убивањето, конфликтите, судирите во светот, тие како да наоѓаат своевидна компензација во отстрелите на животните.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во Картагина, во која се наоѓаа речиси сите резиденции и амбасади, а на еден рид беше извишена големата резиденција на американската амбасада, дејствуваа амбасадорите и нивните советници како на свет во мало, во кој беа силно изразени и тогашните делби во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Светот ќе му стане татковина, останувајќи во постојани врски со угледни државници од сите поголеми земји во светот, во потрага по својата, макар минијатурна држава Палестина!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Минаа многу, многу години, но овие зборови никогаш не ми се избришаа од сеќавањето, кога и јас, барем во очите на домаќините, Тунижаните, посебно на Палестинците, бев Титов амбасадор, макар што бев претставник на Титовото претседателство кое имаше одреден рок на траење, кој сега конечно завршуваше!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во годините минати близу Јасер Арафат во Картагина, се соочував со еден друг вид на владеење, кое можеби беше единствено во светот од таков вид.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се случило еднаш, кога аналитичките служби на министерството останале без крунски аргумент за една инструкција која требало да се испрати до сите амбасади во светот, тогаш министерот решил да побараа мислење од улавиот дипломат на мансардата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Обично кога заминуваат владетелите, продолжува извесен период да живее нивниот мит, најмногу потхрануван од најверните соработници на владетелот, од инерцијата на претходното владеење На крајот историјата останува последниот арбитар во бездната на меморијата се извишуваат или исчезнуваат засекогаш некогаш моќните гласови Одбраната дружина нови амбасадори во светот, по едногодишните подготовки во Белград, како да беше дел од инерцијата на обезглавената власт по исчезнувањето на маршалот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Големиот палестински поет Махмуд Дарвиш, мојот дамнешен пријател ми остана последната жива врска со Арафат, да ми сведочи за него, за нивното политичко разидување, сѐ до времето кога го изнесоа на смртната постела од бетонскиот кафез-резиденција...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ретко ми се случуваше да стигнам пред шифрантот Петар Иваз во амбасадата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не случајно бараше од Советите во еден период кога ја посети Москва да му ја откријат формулата на совршеното балсамирање на Ленин и Сталин.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестинскиот народ во овие услови ќе се соочи со два големи егзодуса (во 1948-та и 1967-та), кога не само што ќе биде истеран од својата земја, распрскан на четирите страни на светот, главно во логори за бегалци во мизерни услови за живеење, зависни од репресивните арапски режими кои го инструментализираа палестинското прашање за свои цели, но, исто така, и пред упорното одбивање да се признае историската неправда што му беше нанесена на овој народ.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Вербата во човековата моќ да ја објасни новата судбина даваше на преземената дипломатска мисија некаква дополнителна моќ, која можеби и го оправдува постоењето на оваа професија во времето кога во светот се губи смислата на некогашните граници, кога заедничката планетарна судбина станува неодминлива реалност.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во историјата на ослободителните движења во светот ретко ќе се сретнат меѓу успешните водачи на револуциите во нивните личности и успешни градители на државите по ослободувањето!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И така се случуваше во далечната 1978 година, на брегот на светската поезија да се слават две чудесни враќања од егзил, можеби единствени во светот во книжевната историја (еден друг начин на влегување во историјата освен владетелското), овозможени од моќта на поезијата, на шпанската и палестинската поезија, на поезијата воопшто.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Особено беа ефикасни топовите А ние во Југославија, братската заедница, со децении го добиваме оружјето, од сите видови, покрај големата помош и поволните економски кредити, како помош од западна Европа и од Америка за да опстанеме во антисоветскиот курс и да ја одржиме биполарната рамнотежа во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ревносните воени хроничари бележат со сигурност дека Лакхдар, претходејќи им на сините шлемови, со сигурност има заслуги во спасувањето на животите и домовите на милиони луѓе во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој како да излегуваше од сите можни шеми и типологии на владетелите во светот кои дотогаш ги познавав.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нивните дисхармонични крици, кога ловот е завршен, и големите туни се предадени на смртта, се претвараа во некаква песна на победата, во еден хор на лудило, во една химна на апсурдот, со погледи упатени кон небото, во знак на благодарност кон овој дар од небото.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Од Титовото време останаа симболите на неговото владеење - претседателскиот брод Галеб и Синиот воз.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Земјата која ја претставував ги губеше своите позиции и на меѓународен план, нејзината авангардна улога и во светот на неврзаните земји започна да се маргинализира.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас охрабрен продолжив: - Јасер Арафат во поновата историја на владеењето во светот, во најголем дел од XX век, но и почетокот на XXI век, како да настојуваше да наложи нови вредности.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во многу логори во светот, дури и во сталинскиот Гулаг, затворениците беа физички тортурирани, а душата, колку што тоа било можно, им се оставала на мира.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко не беше начисто каде целеше Камилски со својата тирада за Рабле и неговата гастрономија, имајќи чувство дека тој се оддалечува од нивната тема, но тој веруваше дека е длабоко во темата: Имало многу обиди во историјата на човештвото во време на револуции и окупации, побуни и нови режими, да се чистат јазиците од зборовите на другите, со помал или поголем успех, но најтешко се менувале заемките за јадењата, односно за гастрономијата...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Наместо да го елимираа зборот јаничарство и неговите најблиски деривации, каква што беше првичната замисла на Климент Камилски и Татко, тие сега можеа да состават мала енциклопедија за јаничарството во балканските јазици и пошироко во Европа и во светот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски не беше целосно задоволен од одговорот, ја продолжи својата мисла како можен предизвик за Татко: Врз осумвековната мистерија на исламскиот андалузиски период се надоврзуваат митските шест века на османската цивилизација.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски го пронајде податокот, кој со нетрпение чекаше да му го пренесе на Татко, дека според бројот на кинеските експонати (10700), Топкапи Сарај се наоѓа на трето место во светот (по пекиншкиот и дрезденскиот музеј).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нема познато јадење во светот што опстанало кај многу народи што го следи митот што го создал човекот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Турската кујна денес во светот останала позната по многубројните ориентални специјалитети и кулинарска вештина, оставајќи длабоки траги во готвењето кај балканските народи, но и во лексиката со богата турска кулинарска терминологија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овие балкански писатели, кои се прославија во светот, суверено излегуваа од хоризонтите на пристрасните национални историографии, трагаа по исчезнатото османско време, кое не беше обележано како европското, со духовните, културни, уметнички и филозофски векови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така во листата на Хадок ќе се најдат многу проклети зборови, најмногу од нив ќе бидат од светската мерценерија (мамелуците, зуавите, француските легионери и други мерценери во светот), како што ќе се случи и со поимот башибозук и со семантичките метаморфози што ќе ги доживее низ времињата...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Обајцата беа свесни дека секоја голема библиотека во светот настојува да се спаси со спротивставувањето на губењето на меморијата, на нејзиното враќање таму каде што е целосно исчезната или се навестува нејзиното исчезнување, да се спаси конечно од губењето на нејзиното значење за човекот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие беа свесни за тоа дека е мал бројот на регионите во светот во кои се мешале толкав број народи, јазици, култури, религии, обичаи и создале заедништво кое траело во текот на вековите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски ја застапува тезата на австрискиот психоаналитичар А. Адлер дека улогата на семејството насекаде во светот, на Балканот посебно, е пресудна во одредувањето на однесувањето на поединецот во текот на целиот живот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко и Камилски не престануваа да расправаат за генералните идеи околу јазиците, посебно за потеклото и сродството на јазиците, за механизмот на јазикот, за природните и вештачките јазици во светот, за мистериите на јазиците како израз на мистериите на човештвото, како и за еволуцијата на јазиците во текот на милениуми.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зар германските лингвисти, кои се мошне познати во светот, не можеле да предложат реформи во тој дух, туку требало да се чека на политичките потези на Вилхем II, да се започне со националистичкиот прогон по француските зборови во германскиот јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И јадењето имам бајалди има своја легенда...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Колку се јазиците со поголема распространетост во светот (како англискиот, францускиот, па и германскиот...), во нив се прелеале најголем број зборови од туѓо потело низ постојана еволуција!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој жилаво се одржа во светот и во нашиов век.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да продолжеше францускиот јазик (уште некодифициран, помеѓу латинскиот и класичниот јазик) да го следи зборотворниот гениј на Рабле, а не патот на академизмот што ќе го следи во наредните векови, тој ќе беше еден од најбогатите јазици во светот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Граница помеѓу две судбини, две вистини, два начини на присуство во светот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нова светска војна!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко се залагаше за сосем подруг пристап во нивната работа, сакаше да ја сведе судбината на турските заемки на универзален процес својствен за сите јазици на Балканот и во светот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски овие мисли ги сподели со Татко, кого го сметаше за покомпетентен од себе: Османската цивилизација мошне брзо ќе завладее во светот, но врз нови цивилизациски вредности, различни од андалузиската исламска цивилизација, пред сѐ мотивирана од военоосвојувачки цели. Но тоа е долга историја...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се чинеше дека оваа обична игра со карти, но со многу приврзаници во светот, како да им служеше да си проверат нешто длабоко и значајно во нивните сложени, страдалнички, но достоинствени личности, небаре се во потрага по сјајот на истечените времиња.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Веројатно имате за сега некои приоритети, книги на источни теми што не можете да ги најдете во светот?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таа идеја силно ќе влијае на промената на историјата во светот, се надоврза Татко, Турците, од азиско потекло и како номади, биле добри коњаници, но слаби пешадијци.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во својата незавршена книга за Историјата на Балканот низ падовите на империите, во поглавјето за јаничарството, Татко посебно внимание му посвети на интелектуалното јаничарство на Балканот, во Европа, во светот, но посебно кај својот албански народ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Вие припаѓате на расата на големите читатели во светот, кои ги има с помалку.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Доцна создадените балкански држави- нации ќе се најдат под ударот на неизбежните интеграции во светот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така, заклучи Камилски, откако ја исцрпи својата потрага во речниците и енциклопедиите, чини (ini) значи кинески, кинески порцелан, порцелан воопшто (шолји, чинии и сл.), додека денеска значи керамичка плочка (за обложување) фајанс, порцелан, од керамички плочки, поплочен, порцуланисан итн.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој беше свесен дека прашањето за чистите јазици, колку што беше од универзален карактер и ги тангираше речиси сите јазици во светот, во различни историски периоди, толку можеше да има и посебен карактер на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потоа Камилски, дополнуван од Татко, се задржа на општопознатите зборови кои се среќаваат кај балканските народи како: мезе, вид предјадење (кое обично оди со предјадење), (потекнува од персискиот збор meze); чорба (од персиски şūrbā); ќуфте (од персиски kūfte); ќевап (од арапски kevap); ѓувеч (од турски güveç); тава, тава-ориз (од турски tava); мусака (од арапски musaka); јанија (од турски jahni), сарма, нешто завиткано (од турски sarma), пача (од персиски pāçe), имамбајалди (од турски imam bayildi); пивтија, пифтија (од персиски pihti); пастрма (од турски pastrma); капама (од турски kapama); пилав, јадење со ориз (од персиски pilv); бирјан, пирјан (од персиски biryān); боранија (од турски borani); бунгур (од турски bungur, bulgur); кешкек (од персиски kekek); кајгана (од турски kaygana); таратор (од турски tarator); туршија (од персиски turşī).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Речиси кај сите купуваше книги, се распрашуваше за новините во светот на букинистите, во мигови на занес и восхит посакуваше да се најде меѓу нив со свои кутии книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Книгите Ви се на располагање, а и нашите претставници во светот, посебно во земјите на Истокот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Би настанала вистинска јазична војна во Европа, па и во светот! Нова светска војна!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сотир Паскали, од еден голем хрватски есеист и франкофон, Матвеј Предраговиќ познат по својата интелектуална храброст во светот, особено кога се работеше за помош и поддршка на затворани писатели од автократските режими кои ја ограничуваа слободата на мислењето, дозна за случајот на хрватскиот сликар Јосип Рацич, кој сонувал да го стигне парискиот импресионизам и да им се придружи на париските импресионисти со својот незадржлив сликарски порив и дарба.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нема во светот јазици без туѓи зборови, примеси.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Би настанала вистинска јазична војна во Европа, па и во светот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И во Архивот беше задоволен, ќе се најде во светот на документите, записите, ретките книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Составувач на антологиите: - “Македонската поезија во светот” (антологија на македонски, англиски, француски, руски, и германски јазик), составувач и предговор: Веле Смилевски.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- “Македонскиот расказ во светот” (антологија на македонски, англиски, француски и руски јазик) составувач и предговор: Веле Смилевски.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Издавач: „Дијалог”, Скопје 2010).
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Имав впечаток дека Илона постојано живее во тој свет, иако беше со нас, заградена со талпи во светот на Прифатниот центар.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тогаш, во тие мигови, кога Богдан беше зад објективот, кога можеше да си мисли дека госпоѓа Мариела е на едната страна на светот (дека таа му припаѓа на еден свет), а тој на другата страна од светот (дека тој му припаѓа на друг свет), се раѓаше кај него прашањето за почетоците и мотивот на оваа епизода од животот во која, благодарение на жената (гола, раскошно убава, бавно растреперена во облините кои го исполнуваа просторот со таинствени содржини) што беше од другата страна на објективот, заборави дека тој живот може да биде празен и бесмислен, како што тоа често му се случуваше во тинејџерските години кога бараше спас од таа мисла во вбризгувањето со шприцот во некој агол од светот, или во светот на некој агол кој постоеше или не, или не мораше да постои, ниту тогаш, ниту сега.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Издавач: “Дијалог”, Скопје 2002).
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Јас и Илона заеднички, со повремено вклучување и на Деница и Ниротакис Алимакопулос, ја организиравме акцијата “Елитен секс” на јахтата “Зора” на Големото Езеро.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Мора да се посочи на големиот углед којшто земјата го има во светот, да речам во меѓународната заедница! - се јави Сашо, неодамна дојден во секретаријатот како завршен студент на економија со просек 9, 27.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Александар знаеше дека во луксузната монографија нема да има ништо во врска со големото уважавање на Стојан и Стојановци во светот и пошироко.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Во текот на целата пишувана историја, а можеби уште од крајот на Каменото доба, во светот постоеле три категории луѓе: високи, средни и ниски.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За нас е неподносливо да знаеме дека некаде во светот постои некоја погрешна мисла, колку да е скриена и неважна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во принцип би било сосем едноставно вишокот на работна рака во светот да се троши со градење на замоци и пирамиди, со ископување на дупки и нивно повторно полнење, или дури со производство на големи количества стока за широка потрошувачка што потоа би биле уништувани.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таму некаде во светот, тој беше сè уште жив и ги котеше своите заговори; можеби некаде зад морето, под заштита на неговите странски господари, можеби дури - така се зборуваше повремено - на некое скришно место во самата Океанија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој се прашуваше нејасно колкумина се како неа во нејзината генерација - луѓе кои израснале во светот на Револуцијата, кои не знаат за ништо друго, кои ја прифаќаат Партијата како нешто непроменливо, како небото, кои не се бунтуваат против нејзината власт, туку едноставно ја одбегнуваат, како што зајакот го одбегнува кучето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Така, во еден момент Винстоновата омраза воопшто не беше вперена кон Голдштајн туку напротив, кон Големиот Брат, кон Партијата и кон Полицијата на мислите; во таквите моменти неговото срце полетуваше кон осамениот, исмеан еретик на екранот, единствениот чувар на вистината и на разумот во светот на лагите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Капиталистите поседувале сѐ во светот и сите други биле нивни робови.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во текот на целата пишувана историја, а можеби уште од крајот на Каменото доба, во светот постоеле три категории луѓе: високи, средни и ниски.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Проблемот беше, како тркалото на индустријата да продолжи да се врти, а притоа да не се зголемува вистинското богатство во светот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Па сепак, ограничениот луксуз што го ужива тој - неговиот голем стан на убаво место, поквалитетниот текстил на неговата облека, подобриот квалитет на неговата храна, пијалак и тутун, неговите двајца или тројца прислужници, неговиот приватен автомобил или хеликоптер - го ставаат во свет различен од оној на еден член на Надворешната партија, а членовите на Надворешната партија уживаат слични предности во споредба со угнетените маси што ние ги нарекуваме „ пролови“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Лили и јас будни во светот на соништата во духот небесен воскреснат на небесата.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Овој ресторан беше еден од најпознатите од ваков тип ресторани во светот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Таму се наоѓаат најголеми радио-телескопи во светот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Зашто со големи маки успеа да го зачува минувајќи со него разни земји и места во светот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Уште одамна Мил сакаше да појде и да престојува кај некој активен вулкан во светот за да го проучува ова прашање, да дојде до некои непосредни податоци за катализаторите што го помагаат овој процес и што би му помогнало полесно да ја оствари целта.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тоа го тврдам, не само поради тоа што си личат еден на друг, зашто такви примери на луѓе што си личат еден на друг, има многу во светот (а и јас сум среќавал луѓе што личеле на мене и сум се штрекнувал при таа средба) - но овде е следниот аргумент: како млади се сакавме со мајка му на Методија Лечоски, дрварот, и имавме блиски односи.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Но нема опасност... крај многу вакви вулкани што чадат живеат луѓе во светот. Треба да се свикне...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Му рече дека и други научници во светот работат на ваков потфат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
По долго време, шепна: - Дедо, ти еднаш рече дека си отишол во свет за да го запознаеш, за да знаеш кога ќе умреш: за што да го бациш, а за што да го плукнеш...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Доаѓа цела генерација вешта во користењето на интерактивни орудија, таа мигрира во светот на виртуалната реалност, каде што може да ги развие своите соништа и игри на фантазијата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Забележувам дека трошат многу време работејќи на внатрешните детали, а многу помалку на сместувањето на тоа (што го работат) во светот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И покрај сета релативност на својата целовитост или единственост само животот и настаните во светот што го сочинуваат ја дава моќта на означувањето, правејќи од настаните нешто повеќе од факти што инертно постојат.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Трошчејкин сепак успева да заплови во светот на фантазијата (кој за него се претворува во област на неподнослив страв).
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Истовремено ја обземаше голема возбуда што, ете, тргна во светот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Можеби тоа беше извесно бегство од животот во светот на книгите...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ставен под опсада на бездушни крадци пијавици гладни и човекојадци мојата душа е ставена на мета во светот будалест неуморно прета Мојата душа претрпе стрес неправди безброј, понижувања, бес гази ја , ништи ја за сѐ што е крива еве ја тука повторно е жива Во душата моја се сееше чемер бескрајни лаги од секој лицемер мојата душа се навикна да трпи гази ја, ништи ја повторно се крпи Душата моја е жива и спортска трча на долга стаза маратонска неуморно скока на животна пречка гази ја, ништи ја ќе остане вечна
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Денеска слушав еден куртон познат во светот ко Елтон Џон широк ауспух на полигон спремен да прими и сурла од слон Брзо се проби со педерско лоби од Џорџ Мајкл поддршка доби поддршка орална, цврста, лојална двојка идеална во собата овална
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Се мразам себеси што верувам на луѓето се мразам што уште ми е тенок буџетот се мразам што џабе го учев факултетот и сеуште не се пронајдов во светот
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
А јас секогаш бев свртен кон Исток Оти оттаму се покажуваше ликот на Мајка Или само така ми се чинеше Во погледот што завршуваше слепо Од силна светлина Додека ме крштеваа во бунило И ме наговараа да го минам прагот Да станам Свет во Светот Што сега како жарче ми свети Додека сам самувам во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Во темелот на моето самување Заѕидана сенка го претскажува светот Поинаков од илузијата Што ме создаваше мене Свет во Светот.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
А ти не знаеш како да му објасниш дека "нема" во светот од којшто доаѓаш не значи "не поседувам", туку значи "не постои".
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
XXIV Само на границата, на најклетата балканска граница, меѓу Албанија и тогашната Југославија, можеше да се измери сиот страшен немир низ кој минуваше непредвидливата историја на Балканот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Од заминувањето на Мајка Тереза на повиците од сиромашните во светот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Болката од таа рана ја чувствував подоцна, на пример, при Мајкината можеби привидна рамнодушност за време на моите заминувања во светот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ние тогаш велевме дека ќе дојде денот кога пролетерите од сите земји ќе се соединат и сите во светот ќе имаат облека и предмети какви што имаше само во каталогот на Ла Ринашенте.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во поранешна Југославија си бевме и припадници на народност, со што се изделувавме од другите државјани, зашто наводно сме си имале и друга, матична татковина со која, за волја на вистината, нѐ делеше една од нај­непреодните и најнеминливите граници во светот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XLIII Живеевме близу маалото каде што била куќата во која се родила и мина дел од детството и од младоста славната Мајка Тереза, сѐ до нејзиното заминување во светот, во нејзината славна мисија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но оваа организација е изместена во однос на реалното зашто нередот во светот е повторно воспо­ставен во поредокот на раскажаното.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се восхитуваше на мислата на Мајка Тереза според која најмногу ќе се стори во светот ако секој си го љуби своето семејство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И со тоа беше во сојуз со Бога за кој, како во рефрен, велеше дека тој ја испратил да си ги спасува чеда­та. И тоа ја правеше уште похрабра, правеше сѐ друго во светот да го смета за помалку значајно од една детска солза, какви било револуции, дури и татковини...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Посакала судбината мајката Ервехе да земе да се занимава со една животна донкихотерија – да ги помиру­ва разликите, во себе и во светот во кој живее.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тие, и обајцата, шетани, излезени во светот, знаеја дека е неизбежно да им се покорат на каноните, на непиша­ните семејни правила, беспомошно барајќи излез од тој семеен лавиринт.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Трагиката на родната земја, под сталинизмот и вна­трешниот ѕид од седумстотини илјади бункери, ја видов и ја пренесов низ глобалната метафора на Атеистичкиот музеј (во книгата со истоимениот наслов) во Скадар, изграден со цел во првата и последна атеистичка држава во светот, идеологијата да го преземе местото на трите религии (исламот и христијанството, со православјето и католицизмот).
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка ми зборуваше тивко, додека чекоревме кон местото каде што очекуваше да ја види онаа Мајка Тереза од својата улица, но по нејзината голема мисија во светот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Имаш право, таа се роди во свет на разлики, ќе живее во свет на уште поголеми разлики.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На местото каде што некаде беше извишена последната тврдина на сталинистичкиот атеизам во светот, каде што се наоѓаше Атеистичкиот музеј, чиниш дотрчал целиот народ на земјата да сведочи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Потоа, со години, веќе не се зборуваше за Мајка Те­реза во родното маало, по заминувањето на нејзината блиска рода, макар што нејзината слава во светот стануваше сѐ поголема, особено по нејзиното добивање на Нобелова­та награда за мир, во 1979 година, добивајќи ја и во името на сиромашните.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Градот реши, на иницијатива на четириесетина потписници, да ме прогласи за почесен граѓанин, во знак на благодарност за придонесот на моето книжевно дело, односно за придонесот за балканската книжевност, што овозможи мојот роден град да стане познат во светот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Имаше многу поединости кои не можеа да се најдат во многуте написи и книги за Мајка Тереза кои, тие години, не престануваа да се множат во светот. ѝ ја дополнував на Мајка историјата за оваа храбра и единствена жена во светот, каде што запираше нејзиното сеќавање, дополнувано од маалската легенда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Да му се префрлува на Хичкок што прави суспенз е исто како да се обвини дека е најмалку здодевен синеаст во светот, исто како да му се префрлува на љубовникот што � овозможува задоволство на својата партнерка наместо да се грижи само за себе.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
…ако малечката но впечатлива епизода со дебелиот е пример par exelance за пресметка со дистанцата како неприкосновена одалеченост зарем и јас досега не размислував премногу додека пишував наместо да доживувам не сокривајќи се зад зборот зад законите на добрата реченица зошто да не го излијам несигурното созревање на чувството во линијата на ракописот користеноста на дистанцата е научена од родителите од почитуваните учители кои со лесна иронија но убедени ја негуваа скапоцената логика на аргументите а што ако така сум вовлечен во не- -јас во светот преземен толку е тешко после сета умешност да се заглушат ушите да се отфрли мрежата да се признаеш себе си внатре сонцата жежат ли жежат усните немоќно сами се потсмеваат гнездото се урива веќе ме облева летото илјадници плави нестрпливи звуци ја оставаат зад себе молчеливата погрбавена сенка...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Се испијанија и кога ќе умреше некој, и умрениот со песни го испраќаа како да оди војник или во свет.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Го извади од чантата Прогласот на Македонското Друштво во Женева упатено до народите во светот и до Конференцијата на амбасадорите во Лондон во која се образложува барањето за сопствена држава и почна да го чита, но полковникот Бонети го прекина: - Такви обединувања на Балканот никој нема да дозволи...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Сегде во светот и за сите бруцоши со уште неизгаснати млаки контури во зениците, контури на океанските острови кон кои ги носеле нивните гусарски бродови.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Луан Старова, денес, во светот, го препознаваат како автор на успешната синтеза на балканските култури.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Вака, среќен што остана во живот, следејќи го патот на јагулите, по руските и европски реки, стигна до митскиот предел на најубавото езеро во светот, за чии живи фосили беше готов да го жртвува преостанатиот дел од животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Игор Лозински, кого судбината го беше казнила на горкиот егзил во светот, напуштајќи ја Русија во пламен, најде последен пристан на истекот на реката од Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Секоја империја не само на Балканот туку и во светот, својот подем и пад го должеше на сјајот и бедата на трајната јаничарска институција.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во ова средиште на куќата, во библиотеката, во тишината се одредуваше неизвесниот пат на семејството во светот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Го фасцинираа езерските птици, кои по долгото летање во светот, во одредени временски интервали, се враќаа во гнездата каде што беа родени и тука умираа.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Оценките се дека ние, во Европа, го имаме најголемиот извор на бистра, питка вода, која, во иднина, сѐ помалку ќе ја има во светот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
За спасувањето на колекцијата најголема заслуга имаше Цветан Горски, кој успеа во годините на фашизмот, со блиските на Игора Лозински, да ги спаси драгоцените експонати и по војната да ги оживее во единствен Музеј во светот и на Балканот. Но, тоа не би лесно.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ретки се пределите во светот каде што историјата и географијата се врамнотежени.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
А реките од емигранти ќе продолжат да течат, да течат како водите во светот...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Цветан Горски аргументирано покажуваше како исчезнале неколку европски езера поради наносите од реки и како им се заканува исчезнување и на други езера во светот, во периоди од повеќе десетици илјади години.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Цветан Горски ја забележа татковата возбуда, па тивко прозборе: - Професорот Игор Лозински е еден од најавторитетните познавачи на патот на јагулите во светот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во родната земја Албанија не бев влегол уште од судната 1979 година, кога само овде во светот се славеше стогодишнината од раѓањето на Сталин.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Кон крајот на дваесеттиот век, група млади научници и универзитетски професори во Скопје, главниот град на новата независна Република Македонија создадена по распадот на Југославија, ја обновија свеста за спасувањето на балканските јагули во светот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Езерото, еден од најстарите резервоари на светот со слатка вода, покрај Бајкалското Езеро и езерото Титикака, може да се смета и за меморија на планетата, за него денес може да се зборува како за „музеј на живи фосили”: не помалку од двесте ендемски фосили живеат во него, меѓу кои и пастрмките летница и белвица, еден вид уникатен полжав, кој се верува дека е стар триесет милиони години, но исто така и сунѓери што не се среќаваат на друго место во светот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сѐ што е во светот инцидент, кај нас е систем.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
И најгрдите прашања исполнети со многу лоши претчувства покренати во сонот, во светот на будните набрзо исчезнувале.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Можеби затоа не еднаш, и тоа последниве две години, обично ноќе, в кревет, пред да му се приближи сонот, тој ги претресуваше предностите, можностите, а и сите потешкотии што би можеле да произлезат од влегувањето во светот на привилегираните, па дури и како обичен статист, или поточно само како набљудувач.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
За ваквиот суд Поетот имаше објаснување: И од најкошмарните виденија со кои ќе се соочиме во светот на соништата ние се враќаме во животот без видливи последици. Дури и недопрени.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Чиновите на вампирско требење во светот сè сè поретки.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Со причина: случајното поврзување на паричникот и футролата за очила сега го поврзуваше сè уште безимениот библиофил со татко ми, исто така градежен инженер, чија (нашата) библиотека како дете неповратно ме вовлече во светот на литературата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Веднаш одговорам и притискајќи го SEND го катапултирам на ракетен погон електронското писмо до мојот соговорник, каде и да е во светот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Часовникот отчукуваше со својот оддалечен звук во светот на кујната.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Но, потоа секогаш се будеа во светот на постојаното барабанење, бесконечното тропкање на бисерните ѓердани на дождовните капки по покривот, бујните зелени шуми и градини, и нивните сништа исчезнуваа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Човекот лебдееше како најголемата птица во светот на птиците, како нов змеј во земјата на древните змејови.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Мистеријата се наоѓа во нашето доживување на стварноста кое, за жал, полека отрпнува во светот на секојдневните обврски и вообичаените улоги.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Таа го чу како се искачува горе по скалилата, полека до поткровјето, во тоа правливо место на изминатите години, тоа црно место на костуми и реквизити и Времето, во светот одделен од овој долу.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Полето наеднаш се издолжи сè до Плачковица а реката како да ја навлече на себе кошулата на најдолгата влечуга видена некогаш во светот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Светот од твојата неконтролирана фантазија сигурно би бил свет на неразумноста, ми врати во натамошното надмудрување Катерина но таков свет за среќа не постои.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ова ѝ го дофрлив еднаш и нејзе ( се шегував, но на Катерина изгледа ѝ се пристори дека во шегата е содржана намерата да ја вратам во светот на онаа одамна исчезната цивилизација, па затоа и уследи оној жесток касај овде, под брадава).
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А во светот што се вика Прењес, полека битисува. Секој ден. Секоја ноќ.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Пандо му подаде рака.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И во таквиот свет е забрането човек да има желби како што во светот на религијата е забрането да имаш и да веруваш во повеќе богови...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ѕвонењето на шината за вечера, што стана толку делнично, за него е како ѕвонење на камбана што повикува на вечерна.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ете, те прашувам тебе што си постар од мене и што си видел повеќе во светот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Заминуваш. Пред да се појави светлината насетуваш и чувствуваш некоја неодолима не-човечка топлина се вселува во светот во којшто сѐ уште живееш и ти.  Потем светлината сама ти ги отвора очите.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Со каква љубов ќе се нурнеме во светот знае ли некој, а сѐ е можно, Сѐ Е, Ana, sorror?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сѐ поетерична, сѐ повеќе неразделен дел од целоста свет во светот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Во светот на Хаосот и бучавата, чистиот сигнал на музиката во најминималното средство ја концентрира најголемата моќ.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Сите чекаат остарениот, многу стар играч да замине во светот на претците.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Уште од блескавите почетоци во светот на театарот, тој изненадуваше со своите непредвидливи импровизации.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Уште е отворено прашањето дали ветрот има сенка и до кога ќе трае пирот на ветрогоните и бездушното гмечење на плодовите на сите муренки во светот. на кората на стеблото на белата муренка е втиснато ракувањето со иднината: бело пиле со црвено перче од највисоката гранка на белата муренка севезден пее за мугра ведра на исла негра.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Лете на чардакот Преспанецот одледува сонови што се џимкаат до првата мугра одгатнувајќи со децении веќе дали Преспанецот или пак времето е откорнато и кои се причините за масовното проширување на историско слепило во светот.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Ова беше уште поочевидно во раната фаза на нивната работа, кога се испраќаа себеси надвор во светот во мали делчиња, на пр. како разгледници, книги или филмови, малечки сувенири, потсетници за нивното постоење.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Моја идеја е дека треба да постапуваме така како сите да завршиле училиште и живеат во светот и скокаат во него и на тој начин го создаваат.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ништо што се случуваше во светот на уметноста не можеше да се провлече покрај Дејвид, кој, благодарејќи на таа особина, ми прераскажа се што се случуваше тогаш. До најситни детали.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
А со помош на Џуносуке Окујама (кој, кога Господ би ја знаел својата работа, би го размножил и поставил во секое електронско музичко студио во светот).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Детството се движи во светот на возрасните како лукаво и смртоносно присуство.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Кога ќе сфатиме дека “со своето прифаќање или одбивање го расипуваме единството на нештата”, јасно се открива дека проблемот воопшто не е во светот кој нѐ опкружува (нештата во него се само она што се), туку во нашето секогаш смалено и лично обоено гледање кое нѐ изобличува и отуѓува од себе.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Како и природата, и ние треба да постапима според начинот на сеприфаќање и неразликување (anything goes): наше е само да наслушнуваме, да го мобилизираме вниманието, да го отвориме својот дух и да го прошириме во светот колку што е можно повеќе. okno.mk | Margina #10 [1995] 35
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Иако Жилберт&Џорџ ја нагласуваат употребата на боја како револуционерно продирање, мошне копирано во рекламирањето и модата, таа не го продолжува неопходно нивното само- истражување.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но, кога човек има најубави идеи, кога од песок гради градови, истовремено го обзема и чувството дека нема смисла ама речиси ништо да работи и тоа му нуди чувство на силна супериорност над сите во светот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Приклучувајќи се на Фулеровата утописка проекција на идната благосостојба во светот која ќе ја оствари технологијата со искоренување на сиромаштијата и борбата за гол живот (според Фулеровата аритметика, ова би требало да се случи пред 2000 год), Кејџ всушност искажува само извесна наивност во поглед на познавањето на луѓето и нивните односи, карактеристична за просперитетните 60-ти години. 34 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Токму таа скромност, спремноста секогаш со насмевка да се прифати своето (секогаш мало) место во светот, му го дава на Кејџовото дело оној нежен тон на ведрина и радост, квалитет на нешто вистински хумано, блиско без сентименталност и патетичност, што е можеби негова најособена човечка карактеристика и специфичност на неговото дело.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Го познавам и чувствувам овој трепет на усните, овој страв да заплачам како дете, страв претворен во гнев, страв да простам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Малите работи, можат да направат големи разлики и длабоко задоволувачки промени во животот на луѓето но и во светот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секое однесување е поттикнато од чувствата, емоциите, внатрешните сили.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Потсвесно барав трнливи причини за да ја изневерам среќата, која или не ја заслужував или знаев дека не можам да ја достигнам (а и сенсот за тоа што навистина е среќа полека го снемуваше при помислата на индигнацијата кај луѓето, утилитарноста, хегемонизмот, ужасот и теророт во светов во кои сите ние преживуваме и меѓу себе се јадеме).
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Илјада километри тишина, копнеж и безумие од страст за допир.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Љубов која прави да гледаме во светот низ очите на божественото срце.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога понекогаш проѕирно ќе погледнев околу себе и во светот, ќе украдев неколку часови од животот, ќе слезев во ладните ходници сосема длабоко, таму каде што отсечените и отуѓените делови од моето срце и душа во темните огледала ја добиваат својата совршена слика која личи на мене, на тоа што бев тогаш кога знаев што сакам да постанам, кога имав силна причина за живеење.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Еден од најчестите видови прописи во светот насочени кон подобрување на визуелното опкружување е регулативата за зонирање со којашто се ограничува употребата на надворешни знаци и билборди.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Во други делови на светот, степенот 36 Денес, милиони луѓе немаат националност и се без државјанство.43 Според проценките на УНХЦР, во светот има околу 11 милиони луѓе без државјанство.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Оттаму, регулирањето на поставувањето билборди со законски прописи станува и еколошко прашање.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Тој навлезе во светот со сила тогаш само така беше можно тоа, и го преврте светот наопаку испитувајќи ги туѓите можности за при тоа ТОЈ да ја измери сопствената моќ!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
За 2 октомври, кој беше прогласен како празник на мир и демократија во светот, ме задолжија да подготвам реферат и да го прочитам пред војската и народот од Елбасан.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А само некоја недела пред тоа ми ги даде брошурите ,Тито и Ранковиќ, банда на империјализмот" и ,Југославија и нејзината реакционерна улога во светот".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам дали дека ме апсат или за мир и демократија во светот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Понатаму, во светот сме познати со Средбите на поезијата - сите го гледаат настапот на поетите од целиот свет на завршната вечер - Мостови - и токму за реката Дрим сакаме да ви соопштиме.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Да се допушти и натаму ова уништување, тоа ќе е, да речам, споредено со цивилизацијата - како целосно да се уништат сите големи библиотеки во светот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Се чувствувам виновна - јас радосна - а толку небиднини има во светот! па и рекламиве - Среќна...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Според последниот извештај на оваа организација речиси 50% од шумите во светот веќе се исечени, значи планетава останала само со едно белодробно крило!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А најмногу посакувам мир - кај нас и секаде во светот!“ ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ја следи еколошката проблематика кај нас и во светот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Литературата ни нуди чудна, мистериозна утеха, понекогаш можеби опасна во своите предвидувања, но спасоносна и ослободувачка...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И не само тоа: во 1967 година таа стана прва атеистичка држава во светот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога ви пишував пред десетина дена по повод преведувањето на еден збор, јас не можев да поверувам дека толку брзо ќе се најдам во светот на вашиот преведувач. Веднаш ви го испраќам написот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вие често ми велевте дека ми пишувате поради моите книги, а не поради нивниот автор.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се разделивме како дамнешни пријатели, толку длабоко тие беа проникнале во светот на моето балканско семејство, со суштината на балканското варварство и трагањето по излезните патишта преку светлината на книгата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На овие мисли ме поттикнаа вашите писма.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но се чини дека денес во светот генератори на новите жртви не се религијата и идеологиите, туку несогледливата и незапирлива консуматорска експанзија во развиените земји, како и национализмот, во напорите да се истрае во задоцнетото создавање на државата-нација, како што впрочем се случува на Балканот!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На мојата забелешка на панегиричниот говор на еден од домаќините за Сталин, дека со него како и насекаде во светот е завршено засекогаш, се најдов во монструозна стапица на режимот, чии димензии ми стануваа јасни дури во Атеистичкиот музеј во Скадар, во кој се најдов како во десеттиот круг на Дантеовиот пекол, овојпат поместен на земјата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Книгата беше решено да се печати во колекцијата странска литература помеѓу најпознати автори во светот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Најчесто низ тишина, во тишината на единствениот јазик во светот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Пред извесно време, во едно угледно римско списание за архитектура и уметност, беа претставени фотографии, цртежи, слики на сто избрани градови во светот, со цел да се фиксира душата на секој од овие градови.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во своите панегирични записи ја бранеше козата како Мајка на светот, Ќерка на сонцето, заштитничка на гладните во светот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Господине, Вашата поштенска пратка со различни написи за вашите книги најпосле ми пристигна.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Потоа академикот Друон, поттикнат од читањето на романот, го поставува прашањето: Зошто во еден долг период марксизмот завладува и се распространува во светот со толку силна моќ?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога се појави Елен Лејбовиц во светот на моето пишување, навлегувајќи длабоко во трите книги од балканската сага имав чувство дека таа го беше открила и моето страдање поради татковото отсуство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Продолжуваше војната.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се сеќавам, Андре Малро своевремено, по своето учество во Шпанската граѓанска војна, во движењето на Отпорот, заземајќи клучни функции, како еден од првите соработници на претседателот Шарл де Гол во повоена Франција, велеше дека литературата во светот на војни и немири можеби не може ништо да стори, но што може повеќе да стори од литературата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Французите се меѓу ретките луѓе во светот кои имаат култ кон с.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во првата половина на истиот век во Европа се случија и двете светски војни.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Капитулацијата на Италија на 8 септември 1943 година значела напуштање од италијанските воени единици на територијата на Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Живеењето во или под „системите“ на ГОЛЕМИТЕ и моќните е практика којашто е присутна и денес во светот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Помалите држави обично имаа легации (претставништва) на чело со т.н. министер или конзули (кои биле задолжени за економските интереси). 10 The Foreign Relation of the United States scries, во нив нема голем број документи коишто се однесуваат на американската политика спрема македонското прашање. 11 Термин од меѓувоениот период со којшто се означувал регион каде што судирите и насилството биле вообичаени, сиромаштијата била правило и каде што населението напросто не било подготвено за западните идеали на политичката култура: регион во којшто „ориенталниот“ карактер на Турците ги одзел европските вредности. 14 Во својот втор претседателски мандат (1937-1941), Франклин Делано Рузвелт поголем дел од својата државничка дејност ја посветил на внатрешната политика, а интересот за надворешната политика бил во втор план.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Едновремено, технолошкиот развиток сè повеќе ги приближува световите еден кон друг и сите земји во светот ги стави во меѓузависна положба.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Најдобриот излез за Западна Бугарија би бил Солун или, ако не, Кавала.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Истоварувањето на британско-американските единици во Италија го навестиле почетокот на крајот на италијанската фашистичка окупација во светот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во протестното писмо посебно се нагласило дека интервјуто е објавено во време кога вистината за Југославија станала позната во светот и кога британскиот премиер Винстон Черчил ги величел успесите на југословенските партизани.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Можеби е точно дека Бугарија ќе најде пазари за своите производи само во Централна Европа, но додека во светот се врати слободата на меѓународната трговија, Бугарија ќе има потреба да увезува стоки од прекуморските земји.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Втората светска војна е последниот пример којшто покажува како рамнотежата во светот се одржува меѓу ГОЛЕМИТЕ на сметка на помалите и како првите изнаоѓаат модус вивенди за да ја одржат истата супериорност, барајќи начини како да ја продолжат во нови општествено-политички услови.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Потписниците на протестното писмо истакнале на крајот дека таа акција е насочена да предизивка забуна кај американската јавност, а и да им направи штета на Американците од југословенско потекло кои до тогаш, од своја страна, вложиле многу за воените напори на САД за пораз на силите на Оската.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Крајот на американската изолација претставува само пример на еден општ процес којшто се воочува и во сите други делови на светот и којшто на дело ја покажува меѓузависноста на земјите во светот. 5 Во XIX и во почетокот на XX век, САД имаа променлива скала на претставници и само со оние држави што беа од исклучителен интерес за САД имаа целосни дипломатски односи на амбасадорско ниво.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Едната ја снимив пред прагот на тоа што до пред неколку денови беше куќа, твојата куќа во којa си роден и пораснат и од којa си пошол во светот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кој бре во светот пцуе Богородица и Христос?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И си помислувам: колку ли деца во светот гладуваат, колку ли деца сонуваат корка леб, колку ли татковци страдаат што не можат на своите деца да им го обезбедат насушниот леб!? А нашите деца го фрлаат.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Слушаме радио, читаме весник, а таму куп информации за несреќи во светот, за глад, за немаштија, за војни, за ропство, за земјотреси, за поплави, а нас сето тоа нѐ растажува, нѐ боли.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Нека овој наш краток разговор биде повод за подолго размислување и настојување да всадиме кај сите луѓе во светот желба за среќа, еднаквост, радост и мир. Мир за сите!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Да згрми разумот во светот в прав нек падне сиот свет! (На Матеј) Зошто не пееш?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Зад бунтовни фрази го кријат своето неснаоѓање во светот во кој живеат.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
БОРИС: Се стори. (Си тура себеси.) Тебе Матеја не те нудам, ти си домашен, лесно е со тебе. (Ја крева чаша.) За мир во светот. За американско-советската дружба. За радост и убајна.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Навистина, правоаголникот во Tu m' им е соседен и на раката што покажува, како пародија на божјата рака на Микеланџеловата „Создавање на Адам” и на trompe lќoeil процепот кој верувам, е симбол за бесконечноста и четвртата димензија. (Бидејќи го покажува мрачниот простор зад платното, симболиката е многу силна: ако гледате во сликата како во светот што го создал уметникот, просторот зад него може да се смета за друг свет, друга димензија).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Јас излегов во светот оглушен од громот. Цела планина од куќи.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ги прашувам, дали некогаш играле на флипери и тие се шокираат: „Флипери! Тоа е за ебани диносаури!?“ Кид презриво фучи. Го сторив првиот од многуте гревови во светот на киберкултурата - времето на компјутеризирано подземје. Не нарекувајте ги хакери, исто така. „Хакерството само ја буди старата претстава на долгокоси луѓе од 60-тите кои седат пред огромни компјутери“- објаснува Св.Витус. „Тие губеле и по пет минути на внесување податоци на некој програмски јазик само за да изиграат Икс-нула.“
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Киберпанкерите ја користат технологијата за да опстанат во светот кој не им нуди ништо друго; ја злоупотребуваат за да го излијат својот бес кон тој свет. Ова е многу „поживописен” и потенцијално деструктивен тип на вандализам отколку графитите или палењето на поштенски сандачиња.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Родилката доби пролив и така, јас по вторпат се појавив во светот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Тој го следи когнитивниот развој на децата кој почнува со основните шеми што ги водат нивните моторички интеракции во светот, преку нивоата на постапна апстракција кои водат до јазикот и логиката и на крај до апстрактната мисла.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
А како ние ќе се сместуваме во другите предмети, кои се во светот? ]е гледаме ли колку шкафот е подолг, поширок и повисок од нас?
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Пелагија малку по малку навлегуваше во светот на Дончо, во неговата подготвеност за на училиште и веднаш заклучи дека и тоа е умно колку и нејзината Пеличка, ама она што го знаеше самиот го откривал талкајќи низ стопанството, а изгледа мајка му ни малку не се интересирала да дотура во тоа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
„Ова е библијата, мил ибн Тајко. Има само двеста вакви книги во светов, а замисли, една е сега твоја!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
За несреќа, Петре ја земаше неа како главно мерило за неговото место во светот. Ѝ се противеше со збор, ама душата му се џврчкаше како влакно на пламен.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Ох, од звукот, - рече Игбал – звукот е како полжав наспроти мислите. Тие се нешто најбрзо што постои во светот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го препрочитав два-три пати мојот текст и бев многу задоволна од него и од себе во таква улога.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Порано помалку ми веруваа, а јас повеќе се нервирав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Доволно е само да помислиш на она езерце, на пример, знаеш, каде што бевме онаа ноќ, и веќе си таму. Не е ли така? - Така е – признав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Тоа не се обични килими – се надоврза Игбал на моите размислувања како да ми ги чита мислите. – Килимите се од природна свила и затоа што се рачно ткаени имаат голема вредност и многу се ценети во светот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Оти кога им ги покажувам потписите што ги носи мајка ми за мене и за брат ми од големите, најпознати во светот глумци, речиси и не ми веруваат дека се вистински автограми, и тоа баш со нивна рака потпишани.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Светската јавност со нетрпение го очекува враќањето на Каприција во цивилизацијата и во светот на филмот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Многу се барани во светот и многу скапи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Верувам дека никогаш не бев единствената со ваков проблем, ниту во моето опкружување ниту во светот, меѓутоа некако ми се чинеше дека секогаш другите малку подобро се снаоѓаат со домашната економија.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И му се чинеше дека пругата, ридот, куќичката, тополата и небото се денес нешто најубаво и најинтересно во светот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тоа беа најубавите маслинарници во светот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)