во (предл.) - сопче (имн.)

Само Орде беше сведок на генералната репетиција за тоа калемење, зашто таа се вршеше меѓу четири ѕида, во сопчето, каде што на масата лежеше книга отворена токму на онаа страница што го илустрира калемењето на засек.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
По неколку дена тој влезе светнат во сопчето и му се обрати веднаш на Ордета што лежеше на кревет: - Орде, си најдов. -Што? - Љубовница, што! Нема само ти да имаш
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
По одењето горе во сопчето Пискулиев за секој случај ја зема книгата да ги провери своите искажувања за компирите.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ковчежето и куферот ги пренесоа во сопчето, во кое Крстан влезе речиси набожно.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во сопчето баботи емајлиран шпорет, надвор шумоли езерото.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кисело се насмевна и го пречекори прагот за во сопчето. Наеднаш, на половина чекор се сврте.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Почувствува студ дури откога влезе во сопчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан се прибра во сопчето, зеде јаболко, го залапа, па со полна уста се плесна на леглото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во сопчето е светло. Дали од разгорениот оган или од сонцето?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Влезе во сопчето и седна на триножничето, ја зеде машата и почна да го разгрнува пепелот, барајќи некое жарче. Не најде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сандачето го смести под леглото, во сопчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потоа се прибра во сопчето, фрлајќи нови дрва во огништето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Слуша некаков шум во сопчето, но не е начисто што е.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Подоцна ќе се погрижам и за вас - рече, влегувајќи во сопчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Зошто сум прифатила некој си Иван, непознат и туѓинец, да живее кај мене во сопчено?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Треба да се изгасне огнот во сопчето.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Грдан беше задоволен - и од домашното готвено, и од џепарлакот што му остануваше, а во сопчето и така беше навикнат да биде сам, како што уште се воздржуваше од пушење и од други скапи пороци.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Утревечер мајката или мажот ѝ, знаејќи дека во сопчето отспротива стои тој и ги следи во мракот, ќе ги затворат капаците и така во неговата соба веќе нема да навлегува светлината што му вдахна живот, светлината во којашто наивно уживаше, којашто беше неговата единствена радост. Меѓутоа, не беше така.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Значи, жената излезе на прозорецот само за да го види него и сигурно затоа што беше забележала дека и тој е на својот затемнет прозорец.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Реши да причека во сопчето да се стемни и да дојде време за вечера.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мајката и ќерката почнаа да се договараат, кога одеднаш Клотилдина удри со ногата во подот, се тресна по челото.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Целата вџасена, во сопчето на потстанарот и таа ја забележа притулената светлина од спротивниот дом: то ест токму од станот на Машиеви, и го виде него, потстанарот, како стои крај прозорецот и гледа во станот на Машиеви.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мајката и трите деца погледнаа во неговиот прозорец.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во сопчето, студено, постудено од кога и да е.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во сопчето, освен за касиерката, имаше малку место за количката или за уште едно лице.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)