Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Можеме тука во кадата, на шољата, во спалната...

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Лобо: Најозбилно.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

- Почекај малку! - му одговори Гоце и отрча во спалната.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

- Благодарам... не бери гајле! - одговори другарот, ги зеде книгите и се повлече внатре.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

А наоколу мириса на цутови ... Гита Корец секогаш на ова место ги отвора очите во спалната соба од архирабинската резиденција во Солун, оставајќи го носталгичниот сон недосонуван.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Целиот тој ден остана дома, затворен во спалната соба, свиткан преку очите со цврсто стегнатата свилена ешарпа, и легнат на празниот кревет со едната рака испружена на страната каде што обично лежеше Лила.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Јаков помисли на мажот на Ребека чиј лик го знаеше од фотографијата во посребрена рамка што стоеше на нахткасната во спалната и што таа, кога првпат водеа љубов, ја изнесе оттаму и ја остави да стои на масата во дневната соба...

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Потоа погледот ѝ паѓа на карт-посталот со ракописот на маж ѝ, и како и секое утро, откако ќе утврди дека децата спијат, наместо кошмарниот сон, ја реконструира приказната на нејзиниот живот, особено нејзините последни неколку години.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Потоа во колони ги спроведуваа по градот. Тие денови бев болен и спиев во спалната соба со моите родители.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Малку се подсрамуваше од она што можеше да се види во спалната.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во дното и десно врати: првата води во салонот, а втората во спалната.

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Ќе му помине. (Темјана влегува во спалната)

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

ДИМО: Смири се невесто, смири се… Оди во спалната. Јас сум кај него.

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

(Во спалната жените зборуваат и се смеат).

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

МАНОИЛ: И ти Темјано. Оди во спалната! Таму ме чекај. Не ми е ништо…

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Таа веќе ме чека во спалната!

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Трпе мораше да седи во спалната за да ја следи лигата на шампионите додека Ратка не се тргаше од турските сапуници притоа правејќи кратер на троседот со нејзиниот корпулентен задник.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Спијат, плашливо си велеше и на прсти влегуваше во спалната, не палејќи таму светлост.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Тие сакаа да го однесат барем во кујната ако не во спалната, но Гого настојуваше да го спружат на миндерот во ателјето.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

„Цвеќето нема грб”, се сети Грдан, но не знаеше до каде да оди по неа, зашто таа можеби тргнала во бањата или во спалната.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

На пример, дијалогот може да биде помеѓу мажот кој штотуку ја загубил работата, но немал храброст тоа да ú го соопшти на својата жена, која пак го крие љубовникот во спалната соба.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Не споменувајте го синот, војната, смртта или старецот кој ја набљудува куќата.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Се врати пак во спалната и седна на креветот. Му се јаде а нема што.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Испаѓа како да му се ситам со неизбежното грдо и грозно доживување во моментот кога, откако ќе влезе дома, ќе се сети што го очекува горе во спалната каде што ќе ме најде легнат на плеќи, со устата зината, можеби и полна со муви и со очите оврлени, дека умот ќе му штукне од тоа од што веќе и мене ми се крева косата и ми се гади.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Ја заклучив влезната врата од својот дом, го изгаснав светлото и се качив на катот во спалната каде што се пресоблеков во пижамите и, оставајќи ја само сијалицата над кре-ветот, си легнав со намера да прочитам некоја страница од книгата што ја читав.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Кога најпосле стана, во својство на виновник, си рече, кога ќе влезе во спалната да ѝ каже дека програмата завршила, дека морал да дојде да си легне, да ѝ се извини некако.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Од вратата па се до средината на десниот ѕид, каде што има врата за влегување во спалната, миндер послан и подреден со перници.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Особено е познат по сцената во која Крафорд, во едно пијано сентиментално расположение, ноќе влегува во спалната на децата и, наеднаш, згрозена од глетката на една жичена закачалка што стрчи меѓу фините и обложени, усогласени закачалки, внимателно бирани за гардеробата на ќерка ѝ, жестоко ја претепува Кристина со закачалката и ѝ ја растура собата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Знаете јас, промрморев нешто како правдање... а тој како да не обрна внимание на моите неповрзани зборови се упати право во спалната соба при тоа дофрлајќи ми - Заборавив нешто да земам па се вратив.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Вечерта кога татко ми и Вера се повлекоа во спалната, ми се чинеше како уште еднаш повторно да ја загубив мама и неутешно плачев, напрегајќи ги очите во темнината да ја гледам нејзината слика.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Како крадец влегов во спалната и отворајќи го шкафот ја зедов книгата.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

На крајот од спалната, во аголот, на еден кревет, лежеше Клара во бела ноќница.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Брат ми веќе не излегуваше да прошета со мене, ниту пак играше надвор со своите врсници, затоа што им беа поминати годините на игрите; неговите пријатели понекогаш доаѓаа во неговото сопче, а кога тој излегуваше да посети некого од нив, мама доаѓаше кај мене и велеше: “Денес е убав ден,” ги поттурнуваше завесите и го пушташе сонцето да влезе во собата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во рацете ја носеше перницата од мојот кревет.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Мајка отиде до прозорците, ги поттргна завесите.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во спалната во која нѐ внесе доктор Гете, на десетина кревети лежеа жени – некои неподвижни, други се превртуваа во креветите и мумлаа, една од жените беше со врзани раце и нозе.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Таа знаеше, не само по тоа што наутро при неа во кујната почнав да доаѓам дури откако ќе слушнев дека брат ми заминува во гимназијата, а се повлекував во спалната што ја делев со моите сестри пред тој да се врати дома, туку и по тоа како се менуваше мојот лик кога брат ми и јас ќе се погодевме случајно во иста соба, како си ги избегнувавме погледите, како ни се менуваше дишењето.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Сакам да се одморам,“ реков. Влеговме во спалната.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Полноќта беше поминала кога вратата крцна, и Клара влезе во спалната на моите родители.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Потоа испотени, вжештени, втрчаа во спалната на нејзините родители и весело водеа љубов во широката француска постела.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Како не би се сеќавал? Но, да продолжам: пред некоја вечер, во пижами, возбуден до солзи, дедо се втурна во спалната.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Кога ја донесоа дома за да умре, и ја легнаа на големиот брачен кревет во спалната, таа едвај да виде дека таму лежи човек.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Затоа неговата потрага беше безуспешна.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Остап влегуваше во спалните. Со неговата појава, стариците стануваа и ниско се поклонуваа.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Значи, пижами во спална се строго забранети и позади таа врата е дозволена само ноќница, и тоа кратка, многу кратка.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Нишање со колкови само во спална, со маж ти.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Заспа на масата, од умор, од солзи, од среќа, пред да се премести во спалната соба што ѝ ја дадоа кога ја донесе дома, гледајќи го со молба во очите.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Сите филмови без цензура и монтажа директно ќе влегуваат во конкуренција за најдобар во маало, во месна заедница, а најдобрите што ќе испливаат на површина како награда ќе добијат пофалница со повратница во спална, и гратис абортус, ако е трети во тековната година.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Онаа лекција на мајка ми дека добар секс се нуди за евтини пари на секое ќоше, ама дека сите се во потрага по вистинска љубов, ме додржа мене во истата кујна, до шпоретот и... добро де, и во спалната во која влегуваа туѓи парфеми и парчиња кожа под ноктите.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Долгиот Томо и Рада во спалната соба ги чекаше легло со вонстандардни димензии.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Збеснета, болничарката се исправи меѓу врисоците на исплашените жени. – Курво! – викна. – Заедно ќе скапеме во овој свињарник, сѐ додека не полудиш заедно со мене.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Од онаа ноќ, кога во спалната се случи инцидентот на одбивањето, помина речиси еден месец и се чинеше дека таа се помирила со поразот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ме созеде едно друго сеќавање од часовите по историја на уметноста: „Еднаш“, рече професорот кој некогаш јадел конзерва од супите на Енди Ворхол, „во полусон станав да се напијам чаша вода и тукушто се вратив во спалната, се вклучи компјутерот, заканувачки наметнувајќи необично присуство.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Секогаш се враќаше премрзнат во спалната, рацете му беа коткосани, црвени како рак.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

- Проклети птици, рече, а потоа што можеше повнимателно ме зеде за рака и како малечко дете ме поведе долу, во спалната. Ме легна в креветче за да спијам.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Напред - потоа заповедаше, ги спроведе во спалната.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Саноќ офкаше на глас, проклет да бидам, минеше од спална во спална офкајќи на сиот глас само за да не спиеме и ние.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Но во спалната соба добрите парфеми ме смирија, и белите огледала, нежно-жолтите перници, многу скапоцености што знаат да го разгалат човека, но коишто како да се забранети и платени од решителноста што никој не би ја признал, па едвај и вие, што сте без корен...

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Зад аголот Ќе ги оставам вечерва емоциите во спалната соба.

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

Богдан немаше одговор на ова прашање, но тоа природно му се наметнуваше, не толку кога ќе беа в кревет, исполнети со себе и доволни сами на себе, изделени од сиот друг свет, колку во миговите кога ќе го гледаше нејзиното голо тело низ објективот, работејќи на фотосесиите кои госпоѓа Мариела особено ги љубеше (во спалната, во кујната, во купатилото, на дрвените вртени скали меѓу едниот и другиот кат, на пространата тераса обрастена во густеж од бршлени) кои траеја долго, исполнети со сласт на себеоткривања и дооткривања еден со друг, со лес на дишење, со движења кои беа нечујни, со поместувања низ амбиентот кои беа спонтани и хармонични, во атмосфера која беше пријатна за двајцата, што, всушност, значеше предигра за она што потоа следуваше: да се спојат нивните растреперени тела во долга и страсна љубовна игра до исцрпување.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Ема со врвот од јазикот го проба пудингот од малата стаклена порција и кога минуваше низ ходникот од кујната во спалната соба јас сѐ уште стоев отпростум во кадата, крај сината мушама, со дебела фротирка преку вратот.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Попладне, кога ќе легнеше во спалната да се одмориш, се плашев дали е сѐ во ред со тебе.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Ја чуваше во убава кожна футрола скриена длабока во плакарот во спалната. Дури се плашев од неа.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

- рекоа луѓето. XXV Кога телеграмата стигна во интернатот со која му јавуваа на Богуле дека татко му е умрен, тој се наоѓаше во болница; неколку дена пред тоа го сонуваше оној ист сон: како вулканот пак избувнал, како го затрупува селото кое е празно и во кое само татко му е останат; скокаше од креветот и викаше по татка си да бега; викањето негово пак ги будеше неговите другари во спалната, го фаќаа и не му даваа да излегува надвор; му плиснуваа вода в лице и го разбудуваа.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Во спалната соба имаше два кауча. Не - брачен кревет.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Таа ноќ Хелвиг не влезе во спалната.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Влезе во спалната соба.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Детиштето спиеше како топ...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Го заклучувам во спалната...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Му ја затварам вратата, се враќам во спалната...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Многу рано ми текна!...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Можеби се горе сега цајканите?...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Сега тие навечер поседуваа на каучот, потоа стануваа да каснат и да пивнат па дури потоа одеа во спалната.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Инаку, Анастасија кога не е зафатена со секидневните обврски и кога е вистински осамена најумешно ги средува тантелите на спокојството токму во спалнава.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Додека во спалната го бришеше со големиот шарен пешкир, купен во Бугарија (зимата `91, кога Светлана забремени), Борјан покажа кон нивната заедничка фотографија на ѕидот.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Минаа низ куќата, ги изгасија светлата и појдоа во спалната соба.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Го бараат Зоки во собата – го нема. Го бараат Зоки во спалната – го нема.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Зашто, додека го бараат во кујната, Зоки се наоѓа во спалната.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Кога тие ќе појдат во спалната – тој е во шпајзот.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Полноќ е, никоја доба сал еден лилјак, слепо пиле наслепо слетува во спалната и буди страв, страшен, страотен...

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Престана да ги ослушнува нашите гласови, затворен во спалната, со книгите. Спалната мирисаше на тага.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Ана го дочекува во спалната, во креветот. – Сонував дека се борам за тебе – му шепоти, додека тој силно ја бакнува по бледото лице.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Голи во кујна, печени во спална.

„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)

Ќе ни пристигне утре - на полноќ, а утре претпладне ќе имаме приредба ќе имаме приредба во училиштето, ама само за нас, бабичке, ние сите првачиња, сме снегулки - во Новогодишната бајка, а Влатко свири во оркестарот...“ сè така нешто зборуваше, додека не заспа во скутот на баба си, а тато Петре ја крена и ја однесе во спалната.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Шмајзерот го оставив во спалната и до него ливче на кое напишав дека јас тој и тој, другар командире, си одам кај браќата кои крвават и на сабајле, во мугрите фатив пат за Албанија.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Вечерта со Бреза заедно си легнавме во големиот кревет во спалната.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Тој ден по ручекот како и обично, моите си легнаа во спалната соба.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- Оди, те молам види дали има некој во спалната.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Додека така се занесував со прекрасни планови, слушнав дека во спалната соба влезе татко ми и бараше нешто во фиоките.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- Ти да не си мрднал од собата! - ми нареди, - а ти Александре ( така му се обраќаше само кога е многу лута), веднаш да си легнал во спалната и глас да не чујам од тебе!

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Влеговме во спалната. Мајка ми не се ни помрдна.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Бреза и Елена, помалата сестра на Кети, веќе беа заспани во спалната соба до нашата.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Мајка ми отиде во спалната и легна со лицето во перницата.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Сега замислете го следното сценарио: Јас секогаш си ги оставам наочарите за сонце во спалната (А) или во кујната (Б).

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Погледнувам во спалната и бидејќи не ги наоѓам таму „А” е погрешно, значи заклучувам дека „Б” е точно, т.е. наочарите се во кујната.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Не, ние заклучуваме дека логичките правила од овој тип, иако се корисни во извесни формални ситуации, okno.mk | Margina #3 [1994] 79 ни обезбедуваат само прва апроксимација на нашата секојдневна логика. [...] Во секојдневниот живот, ако не ги најдам наочарите ниту во спалната ниту во кујната јас ќе пребарам по мојата меморија или по околината малку пошироко, и ова „пребарување” не мора да може да се опише со стриктна примена на логичките правила.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Кој како честиташе од мажите така се прибираше во дневната околу масата, а жените останаа во спалната некои да стојат а други да седат на креветот.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Додека се појавија сватовите Милка и Пелагија се префрлија во спалната каде што беа другите моми на Роса со внучињата Венко и Стојанчо и Пела, која, завлечена од нив двајцата и од нивната неконтролирана игра, заборавила дека треба пристојно да се однесува, особено кога се во туѓа куќа на гости, ама неколкуте прекорни погледи на мајката ја смирија и за кусо време ја снема од спалната, се смести крај бабата Перса и внимателно се вслуша во разговорот што го водеа бабите.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Пела, стискајќи се во фустанот на бабата Перса, ништо не можеше да разбере од гласовите што се слушаа од секоја уста, ама затоа пак нејзините итри сини очиња ја видоа широката тепсија како плива врз главите на новодојдените полна дури со врв и покриена со некоја бела убава басма што некој , подоцна, ја нарече, свила, и таа тепсија сама од себе како да лебдеше врз главите и откако влезе заедно со тоа купче тела во дневната така набрзо излезе од таму и како да јурна во спалната и кога таа успеа да се провлече низ тие разлетени фустани и машки костуми, ја здогледа во празното врз широкиот кревет и во тој миг од страната на балконот како здрвена стои тетка Деспина, а една друга тетка, тркалезна во лицето со светилки во ситните очиња нешто ѝ зборува и ѝ подава шејови што ги вади од тепсијата и ги реди на нејзината десна рака.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Татко ми сè уште беше смуртен, но кога ме виде на вратата ги рашири рацете и јас му се фрлив во прегратка.