во (предл.) - тајна (имн.)

- Неее... – се заглуши гласот на чуварот некаде во тајните на смртта...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Некои ширеа гласови во Козар маало и во градот дека татко ми е уфрлен од власта во Козар маало, а останал во тајни врски со партијата, наводно за да ги следи релациите помеѓу козите и луѓето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Можеби тоа е моментен впечаток на обичен минувач, кој нема време подетално да завлезе во тајните на овој град.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во овој јануари во Париз, сепак, беше поинаку, се разбира, пораздвижено, зашто тука се биеше битката за мир во Виетнам, се разбира во тајните преговори крај зелената маса.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Македонските научници - астрофизичари со интерес и како своевиден раритет на посетителите им го покажуваат ова некогашно засолниште на љубовни авантури на француските кралеви, за да можат на ваков начин полесно да ве внесат во тајните на астрофизиката.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
3. Да се навлезе во тајната на ненапишаното е проблеснување, фатеното жарче што ја пече мислата.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
- Тома? - Во Тајната книга е Тома...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Клинците незнаејќи ништо за дрогата а чувствувајќи се важни поради иницираноста во тајната на дрогата од една страна и поради опонирањето на системот кој скоро редовно го доживуваат како фрустрација, стануваат лесни жртви на предозираност или зависност.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но не им беше на сите дадено да наѕрат во тајната на мајсторската работа и да ја откријат нејзината убавина, којашто еднаш почувствувана, останува за цел живот врежана во срцето, како нешто најсилно, најмило и најсакано.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Додека помалиот син се растрчуваше меѓу публиката да им угоди уште со по некоја чашка, која тие ја прифаќаа како коктел, а тој самиот си ја сфаќаше како задушница, една старица во црно, склопчена надве врз едно столче во ќошот, гледаше во празно задумана во тајната врска меѓу смртта на детето и мажот, во ѓаволската судбина на таткото кому пред очи му умира синот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тие први го разбираа и му се начудуваа на неговото сликање, а потајно наѕирнуваа во тајните на неговото мајсторство.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Вистински владееше со уметноста на слушањето на другиот, особено кога тој продираше во тајните на неговата душа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој беше длабоко внесен во тајните на староотоманскиот јазик и на неговото писмо.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Си мислеше, потајум, дека, ако Сокол Мечевски навлезе во тајните и во клучевите на прилепските сиџили, полесно ќе стигнат до крајната цел, во потрагата по семејната историја...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тешко можеше да се навлезе во тајните на неговата тишина.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Дури во овие позаминати години од животот, Татко започна да ја внесува Мајка во тајните на своите службени работи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
На Бојана му се чинеше дека негде во тајните, скриени длабочини на својата свест го слуша неговиот строг, непореклив глас: - Оди, бори се!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бавчите или, подобро кажано, плодовите порано обично ѝ будеа фрустрација, чувство на јаловост, но сега, кога и таа самата беше вклучена во тајната на обновувањето на родот, тиквите што раснеа и доматите што висеа како гроздови на ползавците, ѝ разбудија необично чувство на задоволство.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Мислам дека тоа е истиот запис што сохранет е во тајната одаја.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И јас го принесов ковчежето кон клучалницата раширена, зјапната, црна; и го пуштив сподобието грозно, и тоа, како да се бевме договориле, зачекори право кон светлината што биеше од клучалницата, и цело се вовре низ неа, и влезе. Внатре, во тајната.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Маргиналецот има специјална анти-зомби стратегија: во тајни куферчиња (ко што имаше Мелани Грифит во Shining Through, веднаш покрај исечените прсти на непријателите и контрареволуционерните ТЕКСТОВИ: Дерида, Бодријар, Слотердијк, Фаерабенд, Витгенштајн, Дишан, Ворхол, Џојс, Музил...) и во специјални теглички допола наполнети со специфичен наркофилски етер, се чуваат како смалените глави на декапитираните конкуренти така и одредени восочни фигурички - слика и прилика на локалните зомбии; и игли за коса, фала богу, ко во филмот „Матадор“ на Алмодавар.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
-Како да навлезам во тајните на животот, сам, без твоја помош? - праша Еразмо, вртејќи се околу него, очекувајќи од разјаснувањето на старецот, да излезе чудото.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Дали си подготвена да го потиснеш негативното во себе, оставајќи го мирно во тајните на твоето битие?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
На располагање му стојат слободите што во долгите векови мачно ги заработил спојот на филозофската генијалност и политичкото јунаштво, благословено со крвта на мачениците; по заслуга на најпродуктивното стопанство во историјата на човештвото гарантирани му се удобност и слободно време; науката продре во тајните на природата, за да го снабди со чудесна, на оригиналот верна репродукција на звук и слика.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И каков е врвот на тој напредок?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дете што расте, чиешто тело го тресат оргазмични ритми; чиишто чувства се изразени во химни што ја слават радоста на онанијата или убивањето родители; чијашто желба по слава и пари нашла свој пример во бисексуалниот музичар.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го забележав или тој ме забележа мене меѓу групата посетители кои, свртени кон водичот, му ги оживуваа зборовите и ги гледаа калуѓерите и нивните црномантијни братства во тајните отвори и одаи, во длабоките студени пештери и ќелии.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Организацијата беше и е завиена во тајна, така што долните нејзини членови се слепи орудија за исполнување само на работи диктирани од горни причини и интерес.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Будалесто лето: со малечката се нуркаа,собираа школки по песокот, се смееја пред фигуринките на голите танцувачки, шепотеа за делфините скриени во тајната одаја на миноската кралица, се јазеа по подјадената тврдина на Млетците или, со автомобилот, го сечеа островот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во ликот на мојот англиски Мефисто, Ј., можеби прижелкуван намерник од подсвеста, е онаа со која на велосипеди се втурнуваме во тајните дискотеки, на граматички исправните професорски parties, во црквените прифатилишта.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Врз него полегнала тивка очаеност. Само затоа ли се повторил како наслушнувач?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби говорот на престарениот Симон Наконтик траел подолго отколку што Јаков Иконописец петпати ќе можел да се смири на јамката, и на слушателот му здодеало да завлегува во тајната на семоќната судбина па се свртел решен да го чисти патот од камења или, можеби, се разжалил над самиот себе и се расплакал или кажал и самиот нешто големо, умно, нешто што никогаш не било запишано во црковните книги.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сакал да се нурне во тајни и да ги почувствува со сите сетила на својата младост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не гледав и не бев сведок на мигот кога Симон Наконтик, сиот како зелен волшебник од мочуриште, си го џвакал брадулето и му раскажувал на долговратиот Лазар Аргиров, чиниш е на овој свет само затоа да ги проубавува грдостите, за судбината: тоа е сѐ, човекот во нејзините раце е орудие - коле и беси без совет и без знаење на својата крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Немаше ниту ден погледот на Рада барем случајно да не биде фрлен кон планинарскиот ранец каде во тајната преграда сѐ уште стоеше синото писмо напишано од Јана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се сети и на двете писма оставени во тајната преграда на планинарскиот ранец.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, последните осум не го одвојуваше погледот од регалот каде некаде во аголот ѝ беше планинарскиот ранец, во кој во тајната преграда имаше уште едно неотворено писмо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше омажена за еден салонски магионичар, со кого што требаше да се сретне тој ден по посетата на роднините во Сарагоса.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Арно ама, претчувствувам дека нема да доживеам да го препознам и да го внесам во тајните; тој ќе се појави,ќе го покаже своето вистинско лице дури откако јас ќе умрам, и кога ќе дојде време, со вцрвенети образи, ќе застане пред своите родители и ќе каже дека му е доста од сè и единствено на што потајно се надевам е дека дотогаш ќе остане уште нешто од моите банкноти, зашто го изменив тестаментот и остатокот од имотот му го завештав на оној кој прв ќе направи очигледен знак дека е предодреден да тргне по моите стапки...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Влегов таму повнатре во тајната одаја на тој храм, каде што запловив во мојата вистина.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ако исклучокот од болеста, или Нормалноста, психијатрите во книгите го нарекуваат Религија, тогаш моето Верување во тајни знаци кои сакаат да ми разоткријат гатанка доаѓаше како некаква здрава работа од типот на водење на кучето во парк.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тајна во тајната на постоењето на една жена...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Тоа се ознаки на тоа дека јас однадвор сакам да влезам во тајната на духот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Го наследив неговиот немир кој се чувствуваше во растреперените прелистувани страници, во тајните записи, закопани некаде близу во земјата, како на вистински закоп Чунот кој нѐ спаси таа немирна есенска ноќ, макар што ја мина границата вардена од подводниот змеј, според татковата навигаторска стратегија во животот, не престануваше да броди во имагинарните балкански немирни бранови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Татко го прифати со задоволство предлогот за новиот збор и се радуваше што Камилски, макар што не беше ниту ориенталист, ниту турколог, со пасивното знаење на турскиот јазик, успеваше да проникне во тајните на балканските јазици, кои криеја меѓусебни мистерии, тешко одгатливи, дури и од умните лингвисти.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко си имаше многу маки да се справи со зборот милет, на турски millet, со потекло од арапски (millmillet) и со значење на народ, нација, религија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
LVI Како што минуваше времето и мисијата се ближеше при крајот, Татко и Климент Камилски стануваа сѐ поуверени дека со секој нов толкуван ориентализам во балканските јазици навлегуваа во тајни на долговечното османско време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И во навидум старите и заборавани ориентализими, нивното потиснувано значење, често неуспешно заменувано со новите јазични чистења, предизвикани од историски промени, револуции и ослободителни борби, во темелната и објективна потрага на Татко и Камилски, избиваа, се наложуваа, ја сугерираа спрегата со старите зборови во подновените, стандардните јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од нашата рода во Измир дознав дека веќе добро си навлегол во правните студии, дури и си проникнал во тајните на адвокатурата!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски не можеше лесно да навлезе во тајните на Татковата библиотека, се прашуваше која била крајната намера на составувачот на библиотеката.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овие зборови не беа толку многу во оптек во новите времиња, но тие, сепак, остануваа незаобиколни, кога се сакаше што подлабоко да се проникне во тајните на животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Дел од нив со свежи рани во душите во тајни собири во Цариград палеле свеќи, изговарале христијански молитви, а понекогаш други ќе се најделе кај дервиши, припадници на еретски братства кои ги опседнувале со каузистички толкувања на божјото видение...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Така беше и со турскиот збор kismet (со потекло од арапскиот збор qiѕmqiѕmеt), на албански kѕmеt, на аромански casmete, на српски кисмет, на бугарски касмет, прифатен и раширен со значење на судбина, среќа, така било пишано, фаталност.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Твоето име нема да биде заборавено, зашто ти беше сиот вдаден да го видиш она што другите не можеа да го видат; да го чуеш она што другите не можат да го чујат; да го насетиш она што другите не можат да го насетат; да навлегуваш во тајните кои на другите не им се достапни.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
7.2 И би небичас Во мене Јас Со Јас-твото На Собор: Паѓаат ровји Доаѓаат води Заминуваат војски Се раскажуваат приказни Во тајни одаи На небесата.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Во работата му помагаше и син му Ном, навлегувајќи и тој постепено во тајните на занаетот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Направи пауза отец Иларион и продолжи: - Душата е корен во човекот; како што од коренот на дрвото се храни стеблото, гранките, лисјата, плодовите - така од неа се храни телото, видот, слухот, говорот, волјата, свеста и сè што човекот има; таа е извор од каде сѐ почнува и сѐ враќа; огледало севидливо; владател и роб; таа е целина како сонцето; сеопшта суштина; сила што обновува како соковите што го обновуваат сувото стебло давајќи му нови израстоци; таа е бунар во кој водата е матна или бистра, мирна или замрешкана; светлост затворена во пештера од крв и месо; зрачи, или потемнува; пламен и пепел; камен гранитен или прашинка; оган кој дур е под контрола е благодет, а потоа пустошник; какво тело носи, таков лик има; со менување на телото, и ликот си го менува; по неа се чита и открива човекот; често е читлива, а често загадочна; некогаш ти допушта да ѝ се вдлабиш и да ја видиш, а некогаш за миг ќе те заслепи како поглед во сонце; некогаш е живо железо што тече, поток без форма; кораб на отворено море; пространство огромно, но и теснец затворен во тајните свои; нѐ држи цврсто како градба, верно нѐ придружува, но не знаеш во кој миг ќе нѐ изневери...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Занаетот го научи уште од дете, од татко му, и му навлезе во тајните; во почетокот му беше тешко: раце му се разрануваа од удирањето со чеканот, постојано му беа изврзани со крпи, но со време се извежба така што удираше со чеканот на глетото и без да гледа во него: можеше да разговара, да ја врти главата настрана, да фрли поглед било каде, а чеканот сам, непогрешно да удира на глетото и чивиите.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Да биде професионалец во тајните на нуклеарната физика.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тука запираше мајчиното, а започнуваше татковото сеќавање, низ напорот да се проникне што подлабоко во тајните на семејството…
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Никогаш поинаку именувано освен како Езерото, во реалноста, Охридското Езеро, со својот албански брег, градот Поградец во кој е роден Луан Старова и во кој централниот лик во романот, наречен Татко, се враќа со своето семејство по завршените студии во Цариград, цврсто решен „да навлезе во тајните на историјата на Отоманската Империја на Балканот.”
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
За сите луѓе внесени во тајните како подобро да профитираат во тие црни и неизвесни времиња, овие занесени луѓе во патот на јагулите, во нивните виши цели, остануваа маргинални и неразбрани, неспособни да фатат вистинска пусија во расплетот на времињата што се вестеа.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сепак, постојат некои шанси да се избегне најлошото, се шегуваше Раде со својот пријател Крстиќ, кој беше упатен во тајната на десетото зрно.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Човечето се чинеше пресреќно поради упатеноста во тајните на сезоните и на нивните бои.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тој веројатно им припаѓаше на најупатените лица ако не и најупатениот во тајните на темнината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Луѓето што решиле да си ги преточуваат деновите и ноќите во заеднички садови се здобиваат со правото да си наѕирнуваат еден на друг во тајните, да веруваат дека научиле или откриле понешто од животот што протечува покрај нивниот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но од каде храброста кај некој Непознат кога се осмелува да тврди дека ме познава?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И да ти речам: Запри се во моќта, Гавриле и да ти го земам крикот, и да си го палам одот, како да сум рекла – Услишено си, во тајната, пиле се разбираме, во бегството среќен ни е родот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Како што беше немоќна да проникне во тајната на неговото тело, така и неговиот дух му припаѓаше на воздухот.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Тој го репродуцира во неговата над-целност, во тајната не-смисла која се шири од самиот процес на објективирање.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тој навлезе во тајните и на подлабоките науки Александар ги сакаше науката и читањето.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Така ме поучи богот на моите години и јас послушав: пролети, саботно утро, се искачив до домот на скулпторот, влегов во неговото атеље и не помисувајќи дека влегувам во тајната на создавањето.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Имав чувство дека пишував само за него, да го добијам неговиот благослов.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не престанував да си го поставувам прашањето зошто Елен Лејбовиц не престануваше да ми пишува, да навлегува сѐ подлабоко во тајните на моето семејство предадено низ литературна транспозиција.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се обидов да читам од книгата што ми ја донесе татко ми од Лондон за да ме воведе во тајните на англискиот, (со кој, како што тврди тој, „сите врати воживотот ќе ми бидат отворени и ќе станам светски човек“), ама ништо не ми влегуваше во главата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Беше војник во тајните пречкања помеѓу заибатсу, мултинационалните компании кои контролираат цели економии.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Сашо не можеше да разбере. Мал е за да проникне во тајната на толку сложени нешта.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)