во (предл.) - трк (имн.)

рондо Два облака. Два рида. Три молњи Три пламен коњи Во трк.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Но се случуваше и во доцните ноќи, кога сите беа заспани, а само Татко, останат буден крај своите книги, да се слушаат необични звуци, во куќата, крцкање како говор што доаѓаше од неодредено место, во времето коешто Татко не успеваше да го протолкува до доцна во ноќта.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко успеваше според шумот на чекорите да одреди чии беа, почнувајќи од Мајкините мирни и спокојни чекори, до нашите забрзани и шумни чекори, кога во трк скокнувавме и по две-три скали.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во истиот миг, се втурнав во трк што побрзо да се дофатам до слушалката насетувајќи дека тоа ми се пријателите: Ало!! Да молам?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Клупите беа празни, а премрзнатите шетачи плашејќи се од неговото "касање", во трк влегуваа во кафулињата од двете страни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
мачката никогаш не заспива сосема или номадството како инспиративна деструкција ...како оптегната топлокрвна мачка пред разурнатите порти на златниот храм рамнодушна за светите знаци на каменот за тебе и за твоите шумски распојасани придружници овие ракописи со векови недостапни за надворешниот свет се само листови хартија ѕидовите на тишината те нервираат би ги здробила со жешкиот крик на летото во пот во трк кон отворено небо свирепа јавачке колку безначајни те се тромавите мислители што по библиотеките умираат за бесмртноста би ги впрегнала под себе би ги камшикувала во сопствената крв да ја сетат сласта на минливоста напред напред тагата чувај ја внатре зад погледот нека другите страдат за тебе нека прскаат мускулите потоа испружи се со испрекинат здив дива прекрасна сред моите нечитки неважни песни...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Погледот на Самуел Ароести, мојот дедо по мајка, покрај кого натерани во трк одат неговата жена, мојата баба, нивните две ќерки, никогаш незапознаените тетки и други, непознати луѓе претворени во вечно живи филмски сенки.  Поручникот со презир погледнува во Хана Голдблум, која меѓу униформите стои исправена, и на ќерка ѝ, ѝ се чини, ненадејно и силно извишена, облечена во својата долга домашна наметка, вита и издолжена како во најубавите години од нејзиниот живот.  „...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Ќерка ми е мојата гордост”. „Вашата гордост има чифутско потекло.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Како сенки да се движат, како да се слуша шушкање од земјата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се чини дека во трк се наближуваат стрелачките ланци, дека ситно yвечка оружјето... секој момент се чини дека од калдрмата ќе изникне сива, расплината фигура и ќе повика: - Стој!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тоа беше како некоја погребна процесија. Но бесна процесија, во трк, со разбушавена коса, што подвриснува, настрвена кон север на некаква си церемонија.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Напред, во трк!“ Деветмината луѓе брзо ги уфрлија во ракетата златните бомби полни со културите од смртоносни болести.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)