во (предл.) - трн (имн.)

Црквата, од којашто останал уште само еден полупрстен од куполата, колку за да ги премостува урнатините зарастени во трње, капини, глогови и диви рози, но чиј под, поплочен, порано беше редовно чист, е свето место.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Што да си клава здрава нога в трн.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ич не се цениш. Си ставаш здрава нога во трње.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
22. Ако чудесните трансформации, кога, пред заканувачката потера, фрлениот чешел израснува во трње како корија, солта во планина од пештери и камења, врпците во змии и смокови, капката масло во маслено езеро (во кое гонителот се удавува) се доживеат како прекрасни поетски слики, тоа не ми брани во овој бајковиден детаљ да го побарам сопственото етичко толкување.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
- Значи, си поминал како бос во трње.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Види ме мене кај сум врзан од стопана уште од темни зори, во оваа песочина и пржал, кај што нема едно коренче трева; не можеше да ме сопне барем во трњено, близу до патот, кај што има и прав - да си се потркалав за да си ги почешав саднава, што ми се отворени на плеќиве од носење песок со најголеми кобли, дури ја напраи летоска куќата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Мораме што поскоро да му соопштиме на учителот ... - рече Коле и го зафучи во трњето парчето чоколада.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- „Го обрав бостанот! Да ги видев порано, ќе се скриев негде крај патот во трњето.“
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ете на тој вис дојдовме. Живееме ко змијата во трнот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас удирам во трнот или во некоја дрезга удирам, а зад мене удира гранатата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)