во (предл.) - трпезарија (имн.)

Тенџерињата и тавите што блескаа, чиниите што беа сместени во шпајзот за порцелан, редиците чаши што беа на полиците, сите предмети во кујната, во трпезаријата и во гостинската соба, изгледаа како да знаат дека се сместени таму затоа што Кети сакала да бидат таму.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Зар не бил отсекогаш ваков, зар не си седел вака тука [во трпезаријата на Волдорф] секоја ноќ, од кога памети за себе, мислителски загледан во вакви ласкотни ткаенини, дури си ја вртка дршката од чашата, баш ко оваа тука што му е меѓу палецот и средниот прст?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Улица Корделија – О, други биле тоа времиња и некоја друга земја!
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На асталот во трпезаријата секогаш имаше беспрекорно чист бел чаршав и салветки кои беа ставени во специјални држачи направени од сребро и коишто имаа форма на мали обрачи.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Кога излегувавме во паркот, таа ги учеше своите деца да играат некои детски игри, и самата таа играше со нив, играше со невидливото околу себе, со невидливото си подаваше топка, фрлаше камченца кон некаков круг, прескокнуваше и скокаше заедно со невидливото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една девојка додека чекореше во паркот кинеше страци трева, и потоа ги расфрлаше околу себе; една старица пред заспивањето замислуваше како ја корне тревата пред својот дом, и ја расфрла.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
За време на оброците во трпезаријата бараше од нас да не седнуваме на местата околу неа, затоа што таму треба да седат нејзините деца, и таа ги хранеше: заграбуваше од невидливата храна со невидливи лажици и потоа ја ставаше во невидливите усти, а ги караше оние кои одбиваа да јадат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога некој ќе умреше во Гнездо, веста се ширеше од едниот до другиот крај на болницата, и секој ја пренесуваше со својот вообичаен глас – мумлајќи или јасно изговарајќи, тивко или врескајќи, брзо како да се обидува да ја престигне мислата или бавно како да сака да ги пушти сите мисли да се развеат. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Седна до мене. „Менито е секогаш исто,“ се насмевна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш во трпезаријата на болницата едно до друго јадеа една госпоѓа која си го имаше отруено сопругот, и еден господин по кого жена му замавнала со секира, но не успеала да го погоди.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Набрзина ја изедов супата од леќа, и појдов во просторијата со креветите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во трпезаријата, за време на ручекот, главата на Регина се спушти покрај чинијата со супа, како да заспива.“ .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Седнавме на долгите тесни клупи, покрај масите кои се протегаа од едниот до другиот крај на просторијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога се вратив во нашата барака, отидов право во трпезаријата, на појадок. Отла ја немаше таму.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога доцна попладнето се вратив дома, моите сестри седеа околу масата во трпезаријата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Роза ме погледна со вцрвенети очи, и рече: „Се јави Ана. Минатата недела умрел Зигмунд.“ „Умрела Клара. Синоќа,“ реков. „Го кремирале.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога отидовме да ручаме во трпезаријата, одново се појави жената која спиеше на креветот до мојот кревет.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Вечерта Отла пак беше во трпезаријата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дојдоа војници и нѐ воведоа во трпезаријата, во другиот дел од бараката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас бавно ја џвакав леќата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во коридорите зашушка. Стариците, носејќи ги пред себе во двете раце лимените чинии со каша, претпазливо излегуваа од кујната и седнуваа да ручаат на заедничката маса, обидувајќи се да не ги гледаат закачените во трпезаријата пароли, составени лично од Александар Јаковлевич и во уметничка изведба на Александра Јаковлевна.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во трпезаријата, неколкумина слуги му подготвуваат остриги, шампањ и фазани. Тој сака добро да касне.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ручекот беше готов. Мирисот на загорена каша забележливо се засили и ги надмина сите останати кисели мириси,што постоеја во куќата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Зашто, за него не е ништо - да загуби една, две илјади.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кога ќе удреше ѕвонецот за јадење слегувавме во трпезаријата каде што ни даваа сув леб што го дробевме со вода; тие што имаа повеќе пари беснееја во бродот; пиеја, играа комар и одеа во кабините кај што имаше жени, кои за пари те пуштаа да си ја задоволиш душицата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А и масата во трпезарија мораш да ја смениш со конференциска, дека сте едно чудо народ!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Таа ноќ, во некаков френетичен напад, Марија ја искина литографијата на генералот во трпезаријата, ја шутна со сета сила пред вратата која водеше во дворот и се фрли на подот облеана во крв.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Следната недела, откако се врати во заедничката спална, на прсти се прикраде до собата на ноќната болничарка и тропна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во собата за приеми која под прав агол преоѓаше во тарпезаријата се служеа аперитиви: ракија, узо, грапа или шампањ.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Камилски повторно ја бакна својата сопруга, која не беше навикната на толку голема нежност од својот сопруг, оддалечувајќи се да ја постави вечерата, додека Климент не знаејќи што да прави во кујната влезе во својата библиотека, ја остави чантата, имаше време само да отвори некои од речниците и да се врати во трпезаријата каде што веќе беше поставена вечерата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
До доцна во ноќта Камилски пребаруваше во веќе отворените речници османски заемки од областа на архитектурата и урбанизмот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Заборавајќи на одамна истинатата вечера во трпезаријата, веднаш се упати во својата библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Додека во трпезаријата јадеа пита со спанаќ, госпоѓа Мариела се надоврза на приказната од филмот: „Мила моја Ема, јас доцна дознав дека животот е толку многу богат со пикантерии кои постојано се случуваат околу нас.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Со таквото сознание на Ема ѝ бликна љубов во градите, очите ѝ заискрија со почит кон госпоѓа Мариела која во тој момент се павкаше со ладалото, канејќи ја својата гостинка во трпезаријата на мала закуска.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ако сакаш, ќе го почекам во трпезаријата?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Полковниците станаа од чардакот за да не слушаат и влегоа во трпезаријата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
XIX Полковниците по пријатната прошетка што ја направија со чун по езерото, седнаа на чардакот во очекување трпезарот да го постави јадењето во трпезаријата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Не ми е толку необично кога ми кажуваат дека баба ѝ на веселата сликарка Рози, која ми ја подари графиката со раздвижените змејови, некогаш се дружела со Блумбериевци и дека Д.Џ. Лоренс во тоа време ѝ се „нафрлувал“, или пак дека Фиона како девојче настапувала низ концертните сали во Европа, за потоа да биде прва виолина во оркестарот на Вангелис; или дека Џорџ Мартин, продуцентот на „Битлси“, кој живее во една од соседните куќи во Колсил, тркна во Лондон за време на прославата на јубилејот на кралицата („џубили“ го префрливме во „живели“) за да диригира на концертот на најголемите британски естрадни ѕвезди; дури и кога Дени ми ги покажува старите мапи на споменатото селце Колсил (со толкава очигледност на минатото) во трпезаријата на Clock House, тоа го примам само како дел од необврзаниот муабет по добрата вечера.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
На долниот кат имало директен пристап кон собите, преку долги централни ходници што водат од едниот до другиот крај на куќата (иако дотогаш ходниците беа користени во Англија, нивното уредување во Колсилската куќа е нешто ново).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во времето од 1954 до 1958 имав пристап во сите одделенија на болницата Саскачеван во Вејбурн и многу можности да разговарам со различни пациенти и на одделенијата и во трпезаријата.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Дури подоцна, околу масата во трпезаријата, на која Љубе го имаше, ми се чини, извадено целиот фрижидер, толку беше полна со јадења, сè се разјасни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Никако да научите дека не треба да се лаже – рече, веќе смирена Тета.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)