во (предл.) - ум (имн.)

Беше во исчекување. Во умот непрестано му се вртеше сликата што пред малку ја виде.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Барем да ме оставеше со дете на раце, полесно ке ми беше. –секој ден истата мисла се вртеше во умот на Невена.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тоа се Библиски определби: цврста врска со Господ, внатрешен (дијалог во умот) разговор со него!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Беше конечно убеден дека е таму, кога по непреспиената ноќ и грижливото трагање по книгите, му светна во умот една мисла на Чанга од нивните последни разговори среде овие книги. ***
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ние, кутрите најмногу во умот ни беа нашите кози Белка, Грда и Сталинка, т.е. Слободанка.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Според тоа, по двете основи би требало да очекуваме дека доколку навистина имаме работа со следење на правила, оној кој го следи правилото мора, барем во принцип, да биде способен да ги препознае барањата на правилото и да биде свесен дека ги задоволил.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Според Рајт, еден од главните разлози поради кои Витгенштајн ѝ се опира на интенционалистичката претстава, е тоа што таа ја предизвикува веќе споменатата тешкотија „regressus ad infinitum”; имено, тоа што се мисли дека правилото е „во умот”, не објаснува како се нашло таму, бидејќи проблемите на препознавањето што правилото од некого бара, не се разрешуваат, смета Витгенштајн, со самиот факт што тоа е „во умот”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Таа е мајстор за менување на текот на мислите.  Наместо тоа во умот ѝ доаѓа сув податок: денес е 30 март 1943 година.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Доаѓањето на девојките, поточно речено на Гица, зашто само таа на двајцата ни беше во умот, нѐ потстакна сосем природно кон натпревар, кој повеќе да се истакне, служејќи си еден за другиот како мерка за споредба.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
на дуњава има многу дупки: дупки во времето дупки на патиштата (кон посветла иднина) дупки во умот и помнењето дупки во историјата дупки на кофите дупки во самите дупки во дупнатите дупки секој глас мигум исчезнува нема довикување, нема ехо нема навивање за нашите нема паради на гордоста нема врескање во маалата нема лелекања во градските населби ги нема ни паролите на пролетерите од сите земји дупнатите дупки се царство на глувотијата, мавзолеј во изградба на глувата глувотија во глувите дупки оглувуват деца пред да вкусат кисела зелка а старците веќе одамна оглувнати го трпат неизбежниот пораз што пред да пропаднат во глувите дупки им го претставуваа како живот некои старци сакаат да им пукне бојлерот додека се тушираат арно ама во глувите дупки и бојлерите експлодираат глуво и на тој начин го даваат својот придонес во размножувањето на општата глувотија во која старците загинуваат од глуви експлозии.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
— Аман ага, аман пашум, аман татче, — пиштеа обесените, клоцаа мавтаа со рацете на кои им беа слободни, псуеја најпосле: живи, мртви, вера закон но ниту молбите помогнаа, ниту псовките и заканувањата ги заплашија инквизиторите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ах, Прилеп, Прилеп! Оросписки град. Пред дваесет и пет години ти собра потписи да се вратат Русите од Велес, сега со прст не мрдна да помогнеш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И кога сите овие работи ги растури онбашијата на тревата, и само со очи му ги покажа на Бојка, овој ги наведе очите и проговори: — Е, море, тоа е сега. — Но пак почна да се брани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Отепа толку Турци, па нека отепаат и они еден Толе, мајка му стара“, — си рече во умот и ја напушти Градешница со еден пророчки поздрав.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нека подраснат троа и ќе си и зема со мене, — си велеше во умот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Убав работа излезе овој со ченгилите, — му се испушти од грлото на Арслана, но бидејќи Канабаш имаше само два, тоа му удри во умот да ги собере и кантарите од сите четири аништа и така натокми и за коџабашијата, и за даскалот, и за сите аази.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас не сака да ве права ни Бугари, ни Грци, како шо не су ни јас ни Бугарин, ни Грк, ами ваш брат Мариовец, Маќедонец.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На Толета му светна лицето. „Аха! — си рече во умот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А ќе даде и некое кафе. Му влегол ѓаволот во умот, ќе пусти две куќи, но нели тие кандисале, оти пак ние да не земеме по некоја и друга лиричка, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога стана разговорот за женење, Толета го пријаде јасникот и почна да ги реди во умот сите девојчиња од селото и да нагаѓа која ли сака да му ја наметне бегот за да може после, како своја робинка, да ја прибере на кулата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„А како и на кого ќе а остави Митра?“ — Му удри во умот, но желбата за Мариово и за тамошната слобода по мариовските планини ја потисна оваа грижа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Колку да беше тивко времето, колку сонцето силно да печеше, овдека, во Суши Кутол, жегата не можеше да ги испоти патниците од брзото одење на наугорништето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Море, ќе те дера како јаре на стриг, само ако ми падниш некогаш“ — си помисли во умот Бојко, очигледно изненаден што набаса на потерата баш кога не требаше. И навистина лошо попадна Бојко.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Околу полноќ беше на Будимеш, откаде преку ден во Прилеп се гледа и движењето на луѓето, но ноќта ги криеше и белите ѕидишта, та Ѓорче само си претстави во умот дека тука, долу, негде во темницата, спие неговиот Прилеп, та ни една светилка нема да светне. A тој чекаше баш од него — од Прилеп да светне сонцето на слободата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ако наврати до кај триста, ќе го земам", — си рече во умот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во соседството на Илија беше и куќата на другиот работник — Митрета Гулев, кој беше оваа година и селски коџабашија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но сега, кога тој и рече дека ќе гледа да ја омажи, да ја теслими на „некого од вашите" наполно се смири од тој страв и почна да си ги реди во умот сите ергенчиња од селото.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— „Да бркаме работа сега, — си велеше таа во умот — па кога ќе си седниме слободни, тогаш ќе му се изнамилуам".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А во умот му дојдоа сите Толеви зборови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тие знаат дека секоја апстрактна уметност е фигуративна до некој степен, во мера во која таа во умот се јавува како слика.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Како да растеше во телото, па и во главата, ама во умот слабо.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Секакви мисли му се плетеа во умот, но никако да му се расплетат.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сам и каков што беше замаен и вковтавен и во умот и во рацете, стана "ни за в гојда ни за в телци", како што општоприфатено се мислеше во селото за него.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Штом ќе почувствуваше дека луѓе на патот нема и никој не ја гледа, си ја продолжуваше својата животна прикаска така како што во умот ѝ доаѓаше и доживувајќи ја со спокој и конечна помиреност: "Господовата правдина никој не ја знае", си велеше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но знаејќи си го Јована за штеркнат во умот, не само во тоа што не виделе ништо сомнително, туку, напротив, им станало смешно и жално за човекот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И оздрави, кутрата: но од ќотекот си остана алипна во умот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа им го кажуваа на властите после, две недели по Јовановото заминување.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И таков алипен, во умот си го роди и Димка свој.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но сам Ордан, висок и стамен и во снагата и во умот, како сокол се извиши над своите и брзо се нареди меѓу најпочитуваните луѓе во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бездруго оттаму, од ќотекот и од уплавот што ги добил мајка му тогаш, дојде и алипноста на умот Димков.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се зближи со војводите, од нив научи да чита и да пишува, и немаше пазарен ден а тој да не се врати од Прилеп со весници и со книги.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Дали спас од големата зараза со вирусот на погрешната идеја, зачната во умот на диктаторот и наложена како принуда и мачење на еден цел народ, мојот народ?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во умот на Водачот проблесна генијот, целата земја ќе ја претвори во бункер со трудот на целиот народ кој ќе се брани самиот од непријателите!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Погрешната идеја, со последици во остварувањето со страдање на цел еден народ во фаталните граници, зачнала во умот на диктаторот, во неговиот делириум на владеење да се сочува власта небаре од Бога дадена.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
МИТРЕ: Не знам богами, ама страшна пара донесол! (Зема цигара од табакерата која Анѓеле ја има оставено на миндерот пали и пуши, рашетувајќи се по собата како не токму во умот).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Затоа и не се стеснував да му речам на момчето: „Ти, Иване, сета куќа имај ја за своја, а не само собата во која си сместен“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таа мисла ми ја вгнезди во умот мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И не слутеше кутриот дека вистината веќе ја имам и во срцето, и во умот!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А тој ми вели: „Знаев, мајче, дека сум добредојден.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа ми го тутнаа изгледа во умот и во срцето политиката и Војната“ Патем ја спомна и неговата најнова теорија за корисноста!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Едно утро наеднаш се загледа во мене изненадена: „На човекот му требаат многу години за да израсте од дете во човек.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И видение јасно, светлина силна во умот ми се јави, па се состави мозаикот: ми стана јасно од какви причини го немало Лествичникот на закопот од неговиот татко, и разбрав дека отсуствувал шеесет дни и шеесет ноќи, токму колку што треба за да се потроши под нозете патот до Дамаск и назад, ми стана јасно дека го украл клучот од западната одаја, од рубата на неговиот татко пред овој да се упокои; и дека златниот клуч е умножение, дело на рацете на Амореецот; ми стана јасно дека Лествичникот, откако направил умножение на клучот, го вратил изворниот клуч во одајата на неговиот упокоен татко, и дека од тагата по таткото овој се лишил, само за клуч-близнак од одајата кобна да поседува.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И угодно ѝ беше тврдењето такво на власта, оти устите на ласкавците милозвучни, а ушите на власта милочујни се секогаш, но нишан никаков за тоа дека тоа е точно немаше, ами напротив: сѐ послаби во умот стануваа поколенијата царски, сѐ послабоумни наследници се раѓаа и родот се расипуваше, од колено во колено.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мичигенскиот огранок на Американското здружение за семејни вредности наводно собрал 15 000 потписи на петиција со која се повикуваат „гувернерот Енглер, законодавецот и Одборот на повереници на УМ да сторат сѐ што е во нивна моќ да ги спречат вработените во УМ да ги користат парите на даночните обврзници за врбување студенти тинејџери во предмет чија изнесена намера е да „експериментира“ со „иницијацијата“ на студенти во високоризичен животен стил на хомосексуално однесување кое е неморално, незаконско и кое претставува сериозна закана за личното и за јавното здравје“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напорот е толку интензивен што остава незаборавни впечатоци во умот.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Сите тие нешта се наталожуваат постепено во умот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Тоа е вечната борба во умот на човекот, борба за освојување на умот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
- Само со тишина во умот ќе успееш да се отвориш кон светскиот прозорец без страв, зашто, иако имаш див поглед, кроток си во срцето.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но, во умот постои една уште поголема опасност за човекот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Здодевноста во суштина не постои како појава, таа е вештачки создаден вакум во умот кој, пак, од своја страна, е потребен – рече старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Таквите луѓе од незнаење и страв проектираат во умот лоши случки, несреќи! Неотпорни се на болести.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Наталожени, во умот, земските слики не му дозволуваат на Светиот ветар да ги прелиста, да го избледи сеќавањето на обичните нешта од секојдневието.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Иако си бучен со устата тивок си во умот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тогаш во умот постои збир од лоша перцепција за животот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тоа е ритуал. Култ на создавање добри дела во умот, за тебе самиот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но, во умот постои една уште поголема опасност за човекот. Тоа е здодевноста – рече старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Дали си се ослободил од шумовите во умот кога треба заедно да носиме одлуки?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Невидливата линија на баланс во умот е патот по кој векот мора да оди, во услови кога сѐ се движи.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сите системи проектирани од силата на материјалното, сместени во умот на Еразмо, доживуваа преобразба.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Молк и многу тага го поплати селото; молк во куќата, во дворот, само во умот неуморно кружи, гребе и длаби мислата и не дава да се смири срцето, да се прибере, ден да се пречека со надеж, ноќ да се преспие без болка...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сега, кога ти раскажувам за ова, ми проработува бубачката и ме прашува: - Зошто се правеше тој метеж во умовите на иселените и раселените од ист корен?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И додека тој зборуваше, мене во умот, како пчела околу главата, ми се вртеше прашањето – зарем човекот треба да умре, треба да го снема од овој живот, та за него да се зборува само убаво?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Го прочитав писмото и во умот, ко за себе, реков: кај исчезна, кај поштук фати стрико Бојане, та цела година ни око ти немам видено, ни глас чуено?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- ме праша докторот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Не гледам сосема ништо, - одговорив јас, премолчувајќи го остатокот на фразата, што си ја довршив во умот, велејќи, “добро во учењето”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
На молбата од старио син му беше го кренал да го носит погоре во планината, арно ама го носел и тие зборои што му 'и рекол татко му сите 'и преживал во умот и си велел во мислата вака: „Проклет да би бил тој чоек што го сторил овој лош адет да си 'и носиме татковците во планинава и да ѝ остааме овде да умираат од глад, без да мисли оти што ќе стори, тоа ќе најди.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Откоа стори малку џефа момчето, му кажало на царот оти татко му му кажал за тоа нешто.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Море чедо - му рекол - што си нешто невесел овие два вечера?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
„Какви свадби ти влегле во умот”, му велеа старешините кога ќе ги замолеше да го пуштат, „ти си изветреан: се чека фронт да се отвори, а тебе умот ти е по свадби!“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога ќе се изнапиеја луѓето, кога ќе се џамосаа и ќе ги изнаредеа сите молитви што во умот им доаѓаа за ајваните, ветеринарот Скрез ќе се размавташе со рацете удирајќи се в гради: „Жими сѐ најмило, жими бикот, до година ќе воведам два празника за ајваните...“ „Три да воведеш... Три...” му велеше Лоте.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ја дочитав книгата, а во умот ми останаа запаметени измешани вкусови.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Е, ај, сега да си одиме, ѝ велам на Уља, на јатрва ми. Во умот пак ми е Јон: да не се врати, да не ме најде дома.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И бегам од лединката. Се пикам во шумата. Се пикам, а во умот ми се врти Гоше Љубин.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А јас, сега, се прашувам, така во умот се прашувам, дали не ме фатила крвта од ножот на Јона.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе седам и, во умот, само ќе им се жалам, ќе им се поплакувам на децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе седнам во окопата и ќе си речам во умот: еј, Јоне, Јоне ејди главо главино, стравот ти го стегнал газот, а ти ги опулил само очите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Само да не се метне на нејзе во умот“ - знаеја често да прошепотат постарите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во спротивно, нападите кои настануваат заради извртените слики во умот на Ана можат да предизвикаат уште поинтензивна агресивност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во тој миг занеме и Светлана. Сѐ уште ѝ беше во умот крвавата промашена врска со Ѓорѓе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И повторно блесок! Во водата како од сферно огледало се појавија чудни изопачени ликови. Ѝ се превртуваа во умот рефлектирајќи се во нејзините, како оаза, зелени очи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Море, некако пред време ми се задевојчило. Погледни ја, преку ноќ се претвори во зрела жена. Зрела во телото, но не и во умот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И после уште долго за време на ручекот тој постојано се поднасмевнуваше, штом само ќе му дојдеше во умот состојбата, во којашто беше ризата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога по одморот, пак ја покани за игра, и кога пак нивните тела се развиорија, нејзе како да ѝ се слоши, како да ѝ се сврти во умот и побара да излезе на терасата, на воздух, да земе здив, да се одмори.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Би можела и да те заборавам на илјада начини... но не сакам .. ќе те памтам, ќе те чувам во умот, во душата, во срцето...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Се обидувам да те насликам во умот во душата, во срцето, да можам цел век да те сакам , да те памтам, да ми биде убаво секојдневието со тебе во мене.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
И за да се случи она кое го имаш во умот...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Татко на крајот рече: Е, мој Камилски, и јас така станав дел на изреката меѓу народот: Не те прашуваат што правеше во на гурбет, туку што донесе!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога се поместија куферите од чезата, преполни со книги, широко се отворија и од нив излегоа многу книги, едни велеа дека го поарчил времето за книгите, времето во гурбет, други велеа оти нешто му се заматило во умот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Знаеш, пријателе, и Толстој пред да започне да пишува секое утро, испивал по чашка коњак, неоти крвта ќе струи побрзо во дамарите отколку што одредила староста, ама нешто мигновно побрзо ќе проструи во умот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да видиме дали така ќе биде и со нас?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сите случувања се во умот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеби она лудачко поместување во умот навистина може да се случи: таа мисла го порази.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И тоа не во индивидуалниот ум, кој може да прави грешки и кој во секој случај брзо исчезнува: туку само во умот на Партијата, кој е колективен и бесмртен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Лицето на О'Брајан, неповикано од никаква очигледна асоцијација, му заплива во умот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Иако не се помрдна од столот, во умот тој трчаше, брзо трчаше, беше заедно со толпата надвор; викајќи до заглушување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако и минатото и надворешниот свет постојат само во умот и ако самиот ум може да се контролира - што тогаш ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури и налудничавата мисла да ја земе под наем собата на катот за миг повторно му светна во умот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во умот на Трошчејкин ништо не се одразува со голема сила - ни смртта на синот, ни творечките визии, затоа што е тој сирак. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 151
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Смислата лежи во умот а не во ха икуто зар не?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
— „Колку мили“ — „толку да бидат ...“ — си вели сам во умот, ама интересите му налагаат да се смее иако му идеше на сите со нокти душата да им ја извади.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Пуста, Досто, пуста, — си рече сама за себе, откако пристигна дома, вадејќи ја градата и клавајќи му ја во устата на детенцето — триста и педесет лоши мисли ти се претераа во умот!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Шо ќе ода да ме лаже и да ве лаже Шпиро Манџик, Гого, бабата Бисера и некој друг, оти па да не си го чујме ние од нашите усти шо ќе го пренесуат тиа лажачи сводниците? — почна Крчо да ги убедува двете жени, откако сети дека и двете заедно се послаби од него во умот и може да га надвлада.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Незе ѝ се закачи во умот веќе Витолишча и Илко, и сега со синџири да а врзиш ќе окине и ќе дојде. Такви ти се виа чумите наши.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И пак си направи сметка во умот: „А бре, будала попе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И Стојо сета порачка си ја запиша во умот, оти писмо не знаеше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Треба да се бара чаре! — и почна да си реди во умот: „Жена пометнуа од тешко кревање; пометнуа ако јадиш нешчо да не ѝ дадиш — од стрвоо, шо се вели; пометнуа, да се уплаши од нешчо, пометнуа да а повреди нешчо по меот; пометнуа, пометнуа, пометнуа од . .. маѓиа !.. .
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А Митра туку колне во себе и си вели во умот: „Не лежи, ѓаволе!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Бак, бак, бак", — си вели сам во умот, — селанка жена, ама што бела и мека рака има!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крчо замина за кај вујка си, но зборовите на татка си пренесени од Ивана му останаа во умот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога поминаа пред конакот, ја видоа мудурот, мулазимот и некои чауши, па си велат меѓу себе: „Бак, бак, ѓузел ѓелин", и му остана на стариот мудур Рождонката во умот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крчо сѐ можеше да поднесе, сѐ, само овие опомени никако не сакаше да му се меткаат во умот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Еее, ошче со тоа добро ако ме израдува господ, нишчо друго веќе не му сакам“ — си повторуваше сама во умот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Марије млада невеста носеше чорапа мрежеста правеше шеми на сто места уште во умот будалеста А мажето нежно папучар стана незнае која да фати страна до вечер доцна на работа црнчи а Марије в кревет до пладне крчи
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Да ги набијам живи на кол? – му светна во умот и ги развлече дебелите муцки, задоволен што намисли пострашна и посрамна смрт, но пак се обрна кон собраните агалари и оџалари: – Што мислите вие, ефендилер?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Нему му удри в ум мислата да ги заштити овие невини суштества кои ќе му требаат за работа на неговите нови чифлизи, а да му ги испрати на кадијата и бегот само водачите на бунтот, што ги познаваше многу добро од средбата со нив во Старавина на Богородица.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тој си ги редеше девојчињата во умот, па и Јана Ѕерѕева, но ни кон едно срцето не го тегнеше како кај Анѓа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Моето високошколско медицинско студирање на универзитетот во Глазгов се состоеше од две предклинички и три клинички години.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Би бил упатен кон вистинската, физичка, материјална реалност - раѓањето, смртта, болеста, болката - и кон вистинските општествени реалности - сиромаштвото и бедата - а во изопачувањата внатре мозокот би можел да ги откријам изопачувањата во умот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Нешто му се случи, оче... во умот...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Во кажувањето на Игора Лозински гледаше како една обична грешка, грешка во умот на Ленин, го предизвика падот на руската царска империја и го услови настанокот на советската империја, која своја апотеоза и пад сигурно еден ден ќе доживее со сталинизмот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Молкот наспроти шумот - Почетокот на умноста, Молњите во умот, Светлини на мудроста. Што е поетот без нив?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Таа му се прикова во умот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ќе ми ги одземе главата и мозокот и ќе го исполни секое око и секој заб и сите свиоци во умот, сета коса, секој набор на ушните школки и тогаш ништо веќе не ќе остане од мене.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Дека сепак не сум дотеран како што треба. Особено во умот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не почувствував потреба да ја испитувам точноста на овој мој впечаток.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нумо го погледна со нема омраза во очите и, без да му даде да доврши, рече: - Можеби не сме сакати во умот, ама сме тепани по темето...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Море ние не бевме наивни, па и не сме сакати во умот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Сѐ можат, реков, да ви избрстат тие опасни гасеници, и кожата дури можат да ви ја опоганат, а и во умот можат да ви се протнат, толку се упорни“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира, којзнае какви сè размисли му шетале низ главата на дед Павел, какви сè сомненија го измачувале, што го плашело, но, кога почнав да му ја откривам вистината за вас, барем оној дел што го сметав достапен за мене, не забележав кај него некое големо изненадување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не беше точно она тврдење на Рајна дека дед Павел се фркнал во умот кога ти, сине, и Аксја, истовремено исчезнавте.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Несреќниот Генерал веројатно сите нешта добро ги смислил и испланирал, се осигурал со убава поткрепа за во туѓина, само што не се обидел да му наѕирне во умот на својот ординарец.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нишан (поделено јас) Договор е јаболко да не клаваме во разговорот - кутија отворена: раздорот, пан-доратот на мегдан сам ќе дојде во ситен кас, ненасит јаболкото е за по дома уште повнатре за интимни дела (пред употребата добро да се одмери) уште повнатре во умот без него -една глава сто ума- расцеп на личноста, пизма без име како јас-бол, како разроко јас поделено јаболко: поделено ти камен-меѓник (кај и да погледнеш!) во мојата нива коренот во твојата плодот а сенката паѓа на сите страни на светот, АДАМ.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Големиот Бинг-Бенг.  ... ноќе се урива  Ја точиш, ја преточуваш секоја ноќ саноќ - душата тури - истури ко расолница, да не фати скрама извади - стави чиниш дење ѕидаш, ноќе се урива погрешно, некој ти урива насетуваш, не казнуваш разоружана се повикуваш на паганските обичаи па христијанските според темните диктати на свеста даваш жртва најмилото е најпожелно волјата е Господова зошто и твоја мора ли и твоја  употреби го умот кажи си надмудри го рушителот тоа е единственото решение во тебе, во умот и уметноста на мислењето ...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Фрли го што подалеку, натфрли го јадливо, разјадливо - не плукај, подголтни - да нема мера расцепот во овој расчепен разговор јаз-говор, јас-говор пред овој исплазен јазик при таа жега во умот нишан на нишан јас на ти.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И што ако моите сетила ме излажаа, што ако постоењето на твоето тело е привидно и постои во мојот сон, го сонував ли твоето сенишно постоење, но мислата дека постоиш е доволно силна причина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Модрици по телото, очај во душата, чиста рапсодија и ужасна мелодија во умот за нагрдената убавина и помодрената слика на платното.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Очај за убиството на невиноста, таа осамена жртва на гревот која умира во болната фантазија на умот”.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И ако за момент заборавите кои сте, кога ќе ги затворите очите сетете се на оние чисти кадри и инсерти кои со брзина на светлината ви се отсликуваат во умот, моментите кога ја чувствувавте среќата и радоста во вашето срце без обврски, оправдувања и должности.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сѐ што беше во умот на Бога кога те создаваше, сега доби форма во мојот ум.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И само црвени цвеќиња ми идат во умот и сѐ ми се гледа црвено.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Чекај, Андреја! Не бре брате! Човекот е одамна нашеран во умот, скаран со ушите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не само затоа што таа беше единственото девојче меѓу нас, туку и затоа шето кучката беше сприја во умот: немаше нешто шда не научи и да не знае да одговори.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Во Kant-овиот модел, репрезентациите во умот би биле „продуцирани” од претходните (a priori) категории наместо од a posteriori обликувањето на околината (Rychlack 1991, стр. 63).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Како што чекореше тапо по чардакот, туку наеднаш му дојдоа едни познати зборови во умот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мехмед паша погодуваше каква тропалка врти во умот на каурот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)