во (предл.) - центар (имн.)

Бидејќи вакви теренски испитувања се значително ретки во нашата држава, покрај првичната цел поврзана стриктно со конкретниот судски спор кој е во центарот на нашата анализа, гледавме ова истражу- вање истовремено да го искористиме и за прибирање податоци „од прва рака“ во врска со [не]запознаеноста на работниците за низа, навидум стручни, а всушност секојдневни прашања со кои тие се среќаваат на работното место (на пример: дали знаат како се формира синдикат на ниво на работодавач?; дали се запознаени како тече процедурата за организирање штрајк?; дали имаат информации за корупција кај трудовата инспекција? и сл.).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Мртовчето седна во центарот на кругот; отсекаде гледаа пријатели. Одеднаш запеа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Можеби ќе ти зазвучи чудно, но тој е насекаде каде сум и јас.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Можам да ги урнам зградите во центарот, да ги натерам луѓето да си ги изгрицкаат ноктите, а потоа и самите прсти.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
-Нека пее Петја, соло - рече некој од мртовците.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дури и тие личности што се во центарот на настанот, не можат многу прецизно да го откријат истиот и да го одгонетнат во вистинска светлина.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Изгревањето на сонцето на исток, заоѓањето на запад. Формирање на крст, вкрстување на тие четири сили во центарот.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во центарот на оваа грозоморна акција, е поместено читањето и коментарите на расказот „Козата на г. Сеген” од Алфонс Доде.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми и порано претпоставуваше, но сега имаше и конкретни укажувања дека во центарот за борба против козите во градот, била присутна варијантата за можното криење на Чанга во Калето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чанга очекуваше мегдан, на бината на плоштадот, со претставниците на власта и на партијата од градот, како што беше и дента кога дојде во градот со козите и со козарите кога запреа во центарот на градот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Беше живо и свечено на големиот плоштад во центарот на главниот град на јужната република како некогаш на големите првомајски или воени паради.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Козите доаѓаат под водство на харизматичниот Чанга и со себе ги доведуваат во центарот на главниот град нивните стада кози!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се кренала вистинска тревога во центарот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Станав свесен, дека сега ние живеевме во два различни света, јас во мојот свет на маказарските белутраци и ендеци, свет на луѓе на кои не можев докрај да им влезам во душевната трага, свет на сеќавања и на обид да се дофати течението на времето и на судбините во него, додека нејзиниот свет беше свет на главниот град, на секојдневното одење-идење на работа во Центарот, на пробивањето меѓу автомобилите наутро, на ситните и покрупните злоби и зависти, на студијата за проблемот на власта која требаше дефинитивно да се напише, на борбата со тој проблем како со личен проблем или на повременото уживање во музиката на големите концерти, кои таа ги сакаше.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Смачено ми е од извештачено продавање на приучени манири, смачено ми е од користење на интернационални фрази за да изгледаш помудро, смачено ми е од целиов овој провинцијализам што сака да се напика во центарот на сите збиднувања ...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тешко е да не се препуштиш на целиов провинцијализам што сака да се напика во центарот на сите збиднувања, да држи говори, да се слика пред медиуми, а да не ти пропаднат сите шанси за нормален живот, зашто конците на твоето кутро суштество се во нивните раце и тие ти ја даваат единствената навигација по која ти треба да живееш, ти ја даваат единствената смисла на живот по која треба да трагаш.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Мотивацијата за избор на псевдоним или на друго име најчесто произлегува од профилираноста на самата работа со која дотичниот уметник се занимава, односно во центарот секогаш е артистичкото дејствување кое го насочува и влијае на неговиот избор обликувајќи се во името како проектирана слика на самата личност и нејзината уметничка активност: Banana Queen, Texas Postal Art King, Art Tart, итн.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа е бумеранг што се враќа во центарот на сопствените муда(заборавам дека секој е составен од две личности: онаа што сака да рие и онаа покомерцијалната, која безглаво се занесува по псевдокитовите.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сѐ за карневалот Во овие јануарски дни најживо беше во центарот - токму на она место каде што се наоѓа и трговскиот центар, кој од едната и од другата страна е заобиколен со многу стоковни куќи, во кои може да се најде сè што ќе се побара.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Разговарав со еден млад пациент, пак од нашата земја, кој со интервенцијата на Гио во разните канали на нервниот систем, односно во центрите за движење на малиот мозок, успеал, според сето она што денес може да го даде неврохирургијата во светот, да му ги смири движењата, неволните, рефлексивни движења на рацете и на главата и го оспособил да може самостојно да се служи со раката, да може да се вклучи во животот со значително помали недостатоци.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Морав да се провлечам низ едно подземие, додека излегов на „Кајзер штрасе“, која водеше во центарот на „Хаупт Вахе“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во штабот на „Пелагонија“ Штабот на „Пелагонија“ и „Ударник“ се наоѓа во скромни простории, во една станбена зграда, во центарот на Франкфурт.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А тие ги исполниле улиците, особено оние во центарот, околу Домот на културата, во кои се продавниците и дуќаните, и оние, во кои се наоѓаат огромните варшавски стоковни куќи, во авенијата спроти Домот, каде што се наоѓа и најпознатиот картел на стоковните куќи „Центрум“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тој секогаш се наоѓа во центарот на настаните од животот на платната. Тој е во просторот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Томасовата црква, која е расположена во центарот на градот, зад „Ратхаусот“ е и најстара и најголема црква изградена пред повеќе од илјада години.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Луѓето, брзајќи по работа, ме подбуткуваа, а јас зјапав од излог до излог, претрчував од една во друга улица и, најпосле, се најдов во центарот - на она место, од каде што се делат сите патишта за сите квартови на милионскиот Франкфурт.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А најубави од кејовите се оние во центарот, во просторот на осумте мостови и на дунавската ада Маргит-Сигет, која е претворена во прекрасен парк за одмор и рекреација, и на млади и на возрасни.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Макар колку луѓе да среќавав по движењето во центарот, па и по улиците на Келн и на неговата станица, која сама за себе претставува посебен град, не можеше да се забележи, барем видливо, дека овде навлегла макси-модата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се дига на бреговите на Дунав, во центарот на градот, од каде што се отвора величенствената панорама на Будимпешта.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Овие експонати се во центарот на вниманието на целата Изложба.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Уметникот погаѓа дека девојчето има некој свој цртеж на изложбата, па ја води и мајка си да го видат како стои во оваа светла сала во центарот на градот, што многу луѓе ја посетуваат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Свесноста дека сте во центар на внимането малку повеќе од она што во поинакви случаи би сакале да бидете, вознемирува.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Грот: Што чувствувате за тоа што „Симпсонови” се тимска работа, а не ваше самостојно дело? !
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Слушнав дека во центарот на Портланд се отвора ново место наречено „Психоделична продавница”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но, тој пронашол дека мајка му го родила кај тетка му, која живее во центарот на горно маало.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Со некаква тага во гласот првпат кажа како имала голема желба да учи клавир, ама во нејзиното детство тоа било многу скапо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Приквечерината тројцата отидовме во Музичкиот магазин во центарот на градот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Крадец на крадец ништо не му краде и откога Прометеј се истопори во центарот на Скопје (првин угул гол потем со наметка на алтипатлакот) и свика на бадијалџиската толпа: аманте бре, луѓе, за тоа ли толку се резилев и го маткав оној зевс додека му го дрпнав огнот на хефест за тоа ли се мачев да ве научам како се пали огнот - за вие да ги распалите сите шуми и гори македонски сите до една опеани во заборавените народни песни - колку огнови сте украле, толку пожари да распалите.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Не му излегува од глава на чистачот на чевли на Plaza de Armas сликата на љубовниот занес на папагалите што утринава ја виде во градината зад катедралата во центарот на Лима (му дојде да ја запее онаа македонската: пилето ми пее рано насабајле, ама не ги знаеше зборовите) сетуку погледнуваше на евтиниот рачен часовник од погледот му се цедеше ту меланхолија, ту нервоза оти навистина не му беше јасно зошто денеска доцни на редовното чистење чевли господинот Хозе Марио Педро Варгас Љоса - сетики се сеќавате, тоа е оној господин со убав шешир и уште поубави очи, оној што прв го виде лудакот на балконот со жалузини над крчмата Катедрала во центарот на градот, оној што се давеше во чича и папсуваше од vals peruano кога ќе почнеа веселите карневали во Лима која веќе ја нема.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
ЉУБИ, ЉУБИ КОГА СИ ВО ЉУБЉАНА љуби, љуби кога си во љубљана трипати љуби еднаш број кога си на тромостовје љуби на куб, љуби трипати на куб љуби, љуби шестпати по шест љуби колку што можеш да испиеш кригли пресно лашко во гостилницата шестица на улицата која до вчера се викаше титова замижи машки и љуби, љуби кога се качуваш со лифтот на врвот на неботичникот во центарот на градот којшто мижи кога љуби и кога ќе отвори очи цел живот ќе игра мижитатара љуби, љуби кога си во љубљана запни како кога се дава вештачко дишење уста на уста и ич не бери гајле што те сметаат за заостанат во развојот љуби, љуби кога си во љубљана и кога бараш ново скришно место за љубов иако има многу корпи за отпадоци ти сепак фрлај ги зрнцата од љубење по улиците за да знаеш по кој пат да се вратиш љуби, љуби кога си во љубљана овде никому не му е особено важно каква боја мирис и вкус има љубењето а не е во план и изградба на музеј на модерното љубење во кој ќе гори заборавено а ѓоа вечно оганче што ќе го подгрева здивот на засипнатите славеи а штом ќе нема музеј ќе нема ни модерни гатачки пред портите на музејот кои низ дланка ќе ви буричкаат низ иднината на љубењето како надминато минато љуби, љуби кога си во љубљана и ако цапнеш во некоја дупка на млечниот пат по кој се пентраш до емона речи си пу-пу машала ќе си најдеш ново љубење а на врвот на ридот секако ќе ги најдеш прешерн и неговата јулија како сркаат врел планински чај и на љубопитните им шиткаат бројаници од бакнежи и од мигови колку мигови трижпати повеќе бакнежи сите да ти велат ти да не веруваш ама така се рекло и нека биде така како што се рекло дека лично прешерн излеан во бронза крај тромостовјето севезден им врти грб на старите и штрби баби тадури и и’ го плазел јазикот на тишината како оној разбушавениот ајнштајн кој си го изгорел јазикот баш во хирошима и нагасаки којзнае дали тоа го рекол баш ајнштајн ама љубел не љубел времето си врви љуби, љуби кога си во љубљана љуби без наситка остај си малку време да се сликаш пред магистратот со лидија димковска и алеш мустар кои рака под рака влегуваат во мирисот на секое цвете и растат, растат миризливо љуби, љуби кога си во љубљана и да папсаш утре пак ќе ти се љуби љуби, љуби кога си во љубљана и имај на ум дека никој не знае што носи утрешниот ден и дали баш ќе биде нов ден ново љубење љуби, љуби кога си во љубљана и не заборавај дека си на запад, во европа каде што денешната работа никогаш не се остава за утре.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Во двата случаи, се работи за белгиски уметници кои излагаат во Париз, изигрувајќи селаништа кои одеднаш се нашле во библиотеката и меѓу среброто на аристократите во центарот на светската уметност.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
За својата последна инсталација, Еве каде живееме, во центарот Помпиду, Кабаков, за неколку недели, „изгради” огромен декор, користејќи ги сите клишеа и најочигледните средства за да ја реизгради илузијата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Иронијата да биде поголема, во центарот на Новата лисица беше стационирана џандарска станица каде се апсеа само ситните дилерчиња кои одвреме-навреме требаше да послужат за маркетиншко политички потреби.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
За време на овој марш, и покрај фактот што офанзивата се изведувала во зимски услови, без доволна опрема и скудна облека, Бригадата постигнала големи успеси, ангажирајќи големи непријателски сили со кои водела повеќе денови вистинска војна во центарот на Македонија, меѓу Прилеп и Велес.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Ги поздрави со желба да се видат на отворањето на изложбата што ќе ја приредат во центарот на општината од дела создадени во керамичката колонија и подарени на народот што прифатил уметниците да му бидат на гости.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Влеговме во Прилеп, поминавме покрај стариот театар, покрај пазариштето и чаршијата, бевме веќе во центарот кај градската кафеана и Предо само подгледнуваше накај Живко за навреме да најде место за паркирање, но Живко молчеше и само се смешкаше, а кога веќе излеговме од градот и мислевме дека сме го прошишале и Прилеп, Живко го натера да подзапре и не го остави да продолжи по асфалтираната угорница на Плетвар туку го скршна по стариот пат преку Бабуна по кој веќе никој не одеше.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Во срцето. - Добро, во центарот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Српските власти му ја проверија ногата дека навистина е дрвена, па го прашаа што сака во замена за ногата, а тој скромно се задоволи да му дадат трафика, по можност во центарот на градот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во центарот на градот се извиши и католчка катедрала. Се отворија и кафе-шантани.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во надежта, спасот се појави на време за отфрлање на она што во центар телесен, како помор дреме.. Од небото спас.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Атеистичкиот музеј беше поместен во центарот на градот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Султанот Абдул Азиз кон крајот на XVIII век испрати ферман во кој се вели: „По барање на муслиманското и на православното население на градот Белград Арнаут (Берат), наредувам да се подигне црквата Свети Митри во центарот на овој град”.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Фијатот запира пред хотелот „Дајти”, во центарот на Тирана.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Од времето на италијанската окупација покрај широкиот булевар останаа и зградите на неколкуте министерства во центарот на градот кои се одликуваат со нивниот хармоничен изглед и барокни фасади.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во центарот на виличестото лице имаше еден мал глужд, сосема мала брадавица, со две дупчиња на неа, кои длабоко и напорно дишеа за да го напумпаат кислородот потребен за да преживее организмот што беше обвиен со сало.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Без да се помрдне и со задржан здив тој ги слушаше стапките сè додека нежно одекнуваа во длабочината на неговото битие и во центарот на неговиот мозок.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Зборот болен беше како со прст да ѝ го покажуваше местото над колкот, во центарот на нејзината болка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Патиштата, фабриките, домовите, камионите, автомобилите, возовите, огромните погони и леарници, видливи и невидливи, сета земја во сите правци, високите згради во центарот на градот, станаа обвиени од мијазма на ништожност и јаловост.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Двете мали дупчиња, што беа точно во центарот на месечинското лице, протестирајќи свиреа, но тој послушно пак ја наполни чашката и го остави шишето на шанкот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Повеќето од редимејдите нам ни се познати од едицијата што ја подготви Артур Шварц во 1964, каде сите дела се базираат или на фотографии на изгубените оригинали или на самите оригинали, доколку тие се сочувани.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
(3) Во Линдевата реплика на „тркалото“ столчето и тркалото изгледа како да прават сенка на ѕидот, но повнимателните набљудувачи забележуваат дека сенката е всушност илузија, внимателно нацртана со молив на ѕидот од страна на Андре Рефреј, француски уметник кој пред 15 години подготви серија од 12 илустрации во гваш-техника, кои го прикажуваа животот на Дишан, а кои беа наменети за ретроспективнта изложба во центарот Помпиду.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И, точно во центарот на пајажината, на она место каде сите нишки се спојуваа во точка една, лежеше огромен, колку две дланки црн пајак, со раширени нозе, со бел крст на грбот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И од таму – дома. Во центарот на светот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Трети пак, ласкавци околу царот и логотетот, велеа дека записот е донесен тука затоа што на него стоело дека, ако се сака мир меѓу народите на лицето на земјата, мора тој да се донесе и постави точно во центарот на светот, во центарот на вселената цела.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но, според оние неколку редови што ни ги оставил несреќниот Мида, во центарот на клопчето-текст господарела огромна црвена буква што наликовала на нашето „Ж“, насликана како девојка-пајак, со раширени раце и нозе, како што и се гледа од ликот на самата буква.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И потем кажа: со врвовите од прстите поминал по записот-клопче; и не прочитал ништо ново; во центарот на клопчето, во средето на преѓата ја прочитал буквата Ж, во жена престорена, насликана од незнајниот сочинител на таа одаја; лево од неа го прочитал записот познат: Јас, царот Соломон, велам: Чашо моја, чашо моја, пророкувај додека има ѕвезди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Купив цигари на првата трафика и се упатив кон корзото, во центарот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И го видов во моето видение и него: мал, расклештен, со опашка грозна, влакнест како пајак, во центарот на малата апсида: отстранет, прогонет од небото, од таванот на одајата мрачна, но сепак тука, блиску, како да чека да се врати, како да е привремено тргнат на страна; прогонет од големото, тој чекаше како пајак влакнест во своето мало небо, оти небото на две беше поделено, на големо и мало; си чекаше таму, сам во својата вселена, со тие негови вжарени очи на гревот, страста и блудот; и во тие вжарени очи јас ја видов, во откровението мое, сета историја на светот, вековите со страдања, казни, измачувања, распнувања, убиства и кражби, блудничења и невери, потоци крв и солзи видов поради страсти јавно искажани, поради создавање вселени мали, поради ловот на малите и неспособните во мрежите на големите, силните и отровните; и видов дека и Филозофот гледа, и дека мисли исто што и јас, и дека се обидува да се сети како гласеше последната реченица со која завршуваа претсмртните ливчиња на отец Мида, па се разбравме со поглед и јас реков:
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој рече дека имал некоја стрина по име Цвета; дека била фризерка и дека имала дуќан во центарот на градот; дека како дете редовно наминувал кај неа во дуќанот, а таа по работата, откако ќе го затворела дуќанот, го водела дома и му мачкала едно парче леб со жолт путер; таква жолта боја никогаш веќе во животот немал видено, ниту пак некогаш повторно во животот сетил таков мирис.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Знам: во мигот кога ќе го поставам последното камче, во центарот на новата вселена, јас ќе се престорам од пајак во мрава црна, оти крстот ќе го изгубам, средето на светот ќе го поместам на место лажно.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Слободата што не можеш да ја уживаш не е никаква слобода. ‌И така, иако немаше да бидам помалку задоволен да го снемаше насловот „Како да се биде геј“ од каталогот со предмети, наместо да бидеме во центарот на вниманието и, иако многу сакав да ги поштедам колегите од трудот и од маката да ми го правдаат предметот, немаше само поради тоа да го преименувам предметот и да престанам да го предавам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Потоа се вработи во Центарот за јавна политика на Мекинак, конзервативна „тинк-тенк“ организација од Мидленд, Мичиген.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Немајќи трпение да оди понатаму, реши да се врати во центарот каде што беа дуќаните на Еразмо.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Дали можеш заедно со мене да скокнеш во центарот на животниот оган?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Дали во центарот си чиста како росата наутро, како солзата на срната во бег, како невиноста, дали свети чисто твоето вистинско ЈАС?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
11. Хотелот Гранд е во центарот на Корча. Од седмиот кат се гледа целата околина и градот гледан од тука - лежи на дланка.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Нови автобуси до тука ги довезуваат студентите и ги враќаат во центарот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- За Врбник? – прашува и мисли. – Аха, знам, ама сега не се вика Врбник туку Врник – вели човекот - Треба да се вратите во градот и кога ќе стигнете во центарот пред вас ќе ја видите банката и потоа ќе свртите лево и ќе возите пругоре до првиот свиок.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
9. Во центарот на Битола графит: „Освесте тесе Македонци“ Граматиката е опиум за народо.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Евгенијадис на 30 април, односно на 29 по полноќ, испратил телеграма во која меѓу другото стои дека околу 8 часот вечерта (на 29 април) се фрлени околу 20 бомби врз кафеани и други места во центарот и во неговата периферија, предизвикувајќи паника.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Секое движење на чета и секој судир по планините и селата во југозападна Македонија силно се одгласувал во центарот, во Битола.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
„На тој начин - пишува Ст. Симеонов - реакцијата на Велешкиот кружок се пројави против раководителите на културното бугарско дело во поробените земји, како против вишата управа во центарот, Цариград, така и против нејзиниот претставник во провинцијата - велешкиот владика“49.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Си ги затвора очите и го мириса бебето и се одлучува да го крсти Лебед.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како седи на сонцето во зоолошката градина, на една клупа покрај езерце со мовест водопад во центарот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во езерцето има лебеди.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од сегашното признавање на постоење на Балканскиот Полуостров само три словенски народи: Словенци, Србо-Хрвати и Бугари, со негирањето на Срби во центарот на Македонија, како индиректно да се признава имањето таму Бугари.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Харалампие, единецот галениче на богатиот трговец со трикатна куќа во центарот на градот и Темелко, најмалиот меѓу осумте браќа и сестри, дојденец од село, се разликуваа во облеката, во говорот и во изборот на девојките, но по својата бескрупулозност, беа многу, многу слични.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Прадедовците... - отпивам, што е можно по немарно, голтка од розето, - сите четиримина имаа куќи во центарот на градот, ги праќаа синовите да учат во Солун и Свиштов, и, ако се покажеа добри, натаму, во Загреб или Виена.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Изгледа знаат дека ако се мирни и си ја вршат поставената задача, еден ден можеби судбината ќе и се насмее и ќе заиграат во центарот, то ест ќе станат централни личности во животната заедница.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Многу режисери, за разлика од Флоренс, го третираат актерот како коавтор на претставата, дури некои кои имаат силна и интензивна врска со режисерот, се претвораат во центар на неговата естетика (на пример, Чеслак во „Беден театар“ на Гротовски).
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Итаа кон корзото штом сонцето ќе зајдеше зад „Мерите“, штом месечината ќе ги подадеше првите зраци, а во центарот на градот ќе замирисаше на печен сончоглед и семки од тикви.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тие не им веруваа: - да имаш две кутренца речиси во центарот на градот каде што не може ни пиле да се чува, - е, тоа е неверојатно.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Или животот сè повеќе ќе личи на ова долго чекање на некоја раскрсница, на прометен булевар, во центарот на градот.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Здравиот разум најверојатно би ни кажал дека тоа е јаболкото во центарот на најдолниот слој на пирамидата. Да видиме.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Со напрегнати, истегнати вратови, гледајќи го расцутениот маж кој стоеше во центарот, стариците пееја.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Според тие резултати јаболкото во центарот на основата на пирамидата на нашите јаболка трпи најмал притисок од сите јаболка во долниот слој.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Глобалното Село каде што сите сме заедно, се употребува како метафора за тркалезната маса на која се собираме за да разговараме за сѐ што нѐ засега. Rheingold ја анализира состојбата на CMC (компјутерски посредувана комуникација) и пишува за зависниците од различни системи: минител во Франција, кампус мрежите, xxx, bbs (само за возрасни), во центарот на Небиднината.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во првата соба, светла и просторна, седеа во круг десеттина старички во фустани од најевтино тоалденор платно со боја на глушец.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Таму, во центарот на градот избувнуваат бомби.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Нејсе, во агендата на седумдневниот одмор што си го дозволивме, со сместување во стан во центарот на Охрид, едниот ден беше предвиден за посета на истата Горица.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Држејќи се за раце во ситните ноќни часови, нога пред нога, оваа фасцинантно усогласена двојка се упати кон станот на Виктор, кој се наоѓаше во центарот на градот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Саво повторно се прашуваше со што може да го изненади овој речиси непознат човек - Утре ве чекам во Центарот за социјални грижи во Суботица, за да го преземете вашето бебе. На Саво му испадна слушалката од рацете.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Честите посети на гробот на Младен ѝ даваа можност да биде во центарот на вниманието.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во петокот Рада имаше најмалку часови, па тој ден ѝ беше наменет за средба со Роска пред „Нама“ во центарот на градот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тогаш во центарот на виножитото се појави црна дамка која со отворена уста почна да ги голта сите бои, една по една.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа година студот како слеп патник се беше вовлекол во секој дом, особено во трошните куќички, кои уште ги имаше во центарот. Како сврдел влегуваше под праговите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Понекогаш во тој звук се славеше и ѕвоното од старата црква во центарот на градот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во центарот е редот, а хаосот - на работ.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Овде, токму во центарот на мојот универзум.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Држи гостилница во центарот, па додека се шетавме, ме виде со него.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ти, иако си во центарот остануваш, едно недовршено ремек-дело.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Родена сум во оваа земја, лоцирана точно во центарот на светот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Потоа следи доаѓање на тој момент и пуштање стрели токму во центарот на одвивањата.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сакајќи посликовито да го претставам тоа ги замислив тие четири точки на сегашниот свет кои стојат на една иста рамнина, а петтата ја ставив на врвот, чија сенка паѓа во центарот на тој четириаголник.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Обожавам да бидам во центарот на вниманието, таму е прекрасно. Заразно е.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Кога си во центарот... што сега, што кога си во центарот?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Возбудено се свиткав во центарот на собната коцка, во која, освен за начкртана хартија, повеќе немаше друго за што да се размислува.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Барутот, како што веќе нагласив продолжи Татко не бил балканска измислица, туку најчесто е увезуван, но детонаторите за неговото активирање најчесто биле и зад балканските граници, во центрите на странската моќ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Двете маала во центарот на градот ги криеја своите мистерии.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се случи канџите на Хитлеровиот фашизам да ги однесат неповратно невините жителите на скопското Еврејско Маало во логорот на смртта во Треблинка.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но тоа што го кажуваш, сепак, не е доволно да се разбере зошто Балканот бил и останал буре барут?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој ги редеше своите книги во регалите во целиот простор на големата дневна соба во својот дом во центарот на градот, според азбучниот ред на авторите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На периферијата од градот, северозападно од Метрополата, во Дренок, Ниротакис имаше фабрика за текстил (таа беше специјализиран оддел што ги опслужуваше неговите фабрики во Пробиштип и Виница), а Авни својот бизнис го тераше во златарата “Карат”, впечатлива по мермерната фасада, во непосредна близина на фонтаната “Ангел”, во центарот на Старата чаршија.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тие излегуваа од своите домови со паѓањето на првиот мрак и се се движеа бавно крај полуосветлените излози, се врткаа околу пластичните трафики во центарот на Метрополата, повремено можеа да се сретнат во слаткарницата „Крем“ или во винаријата „Бахус Мак“.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Од жените во Центарот ја обожавав Илона. Шмизла европска, со стил.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тој не разговараше на оваа тема со неа, препушти работите да ги води Круме Волнаровски со неговите соработници, но лично ја надгледуваше нејзината активност во Центарот или информациите за тоа ги добиваше од Андон Клековски, негов непосреден доушник, контролор без одредено работно време и без конкретни обврски кои би биле видливи за клиентките.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Нивното ново засолниште беше во центарот на градот, во една стара куќа на десетина минути од секретаријатот каде што работеа Бојана и Александар.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Беше омажена со нејзин колега, келнер во една кафеана во центарот на градот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Подмладокот на комунистите, клубот на младите литерати (веројатно зборот - "писател" асоцира на сиромаштија и тавански незагреани сопчиња, па комунистите мораа да измислат некој нов збор за овој занает), локалниот стрелачки клуб... во триесет години на неуспешна демократија, со оглед на тоа дека беше во центарот на градот, на зградата ѝ фрлија мерак политичките партии.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Зградата на државниот секретаријат за информации беше во центарот на градот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Проголта уште еден оброк без секаков вкус во кантината, побрза во Центарот, зеде учество во свеченото глупирање на една „ дебатна група“, изигра две партии пинг-понг, проголта неколку чашки џин и отседе половина час на предавањето насловено „ Ангсоц и односот спрема шахот“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Душата му се стегаше од здодевност, но за првпат не му се јави импулсот да отсуствува од вечерта во Центарот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Небото имаше потопла сина боја од кога било таа година и одеднаш долгата вечер исполнета со врева во Центарот, здодевните, исцрпувачки игри, предавањата, врескавото другарство подмачкано со џин, му се сторија неподносливи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше близу единаесет часот и во Одделот за документација, каде што работеше Винстон, луѓето почнаа да ги влечкаат столовите од полукабините и да ги групираат во центарот на салата, спроти големиот телекран, подготвувајќи се за Двете минути омраза.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во центрите на цивилизацијата војната не значи ништо повеќе од постојан недостиг на потрошни добра и од повременото треснување на некоја ракетна бомба која може да однесе неколку десетици животи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие денови имав работа во центар на градот и се изнервирав кога видов купишта споменици што се прават: „Онаму од кај што излегов… луѓето се лекуваат под ненормални услови, во никакви болници…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ќе нарачав кафе во Старбак, во центарот, ќе седнев да го испијам на клупите и те чекав да се појавиш оддалеку…, да ми мавнеш, но тебе те немаше.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Се сеќавате на филмот Chinatown? Луѓето коишто го основале Лос Ангелес, започнале со водата да прават капитал - ја пренасочиле во центарот на градот и ја продавале.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Можете да се најдете во будистички храм или во центарот на срце што чука, да се смалите до големината на молекула и да набљудувате како се создаваат врски меѓу атомите...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Лири не би очекувале да биде вклучен во компјутерскиот свет, па сепак се наоѓа во центарот на една од авангардните групи на утрешната технологија.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Многу од тие визионерски сликарии биле Мандала со круг во центарот, со око. 82 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Застанаа некаде во центарот. Му подаде рака на разделба.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Влегуваше во стоковната куќа во центарот на градот, и за малку ќе се судреше со Марија и со еден млад човек, со кого таа се држеше за рака. Застанаа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сите овие одлики му даваат право на Витолишча да се нарече центар на Мариово, иако по својата географска положба не е баш во центарот како Дуње, на пример.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во центарот на тој град се издигаат огромни згради без излози.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Деновиве му пишував писмо на еден мој соборец од тие тешки офанзиви, инаку угледен културно-уметнички деец: „Драг пријателе, Еве ме мене во центарот на светот што го сакаме, како одам од врата до врата нудејќи ги своите сценарија, идеи и соништа.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Мајка беше среќна, но и задоволна што повеќе не беше во центарот на вниманието. Не беше навикната на тоа. ***
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во современиот живот карневалската култура е преместена од маргините во центарот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога останува сам, Сенка, притискајќи едно копче во масата, целиот огромен ѕид отспротива го претвора во големо огледало кое сега ја отсликува целата долга маса со тринаесет столови, и господинот Сенка во центарот, сличен на некој чуден светец, но сепак повеќе, така сокриен од светлината, налик на дамка од разјаденост врз површината на огледалото, или пак како давеник во таа живина локва, „чии испарувања, кога-тогаш, ќе нѐ задушат сите“.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Оној што ѕирка (низ една од дупките избушени скоро како за објективи на камерите) е Дипигус, се разбира.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во Британија годишниот циклус се состои од два дела.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Со еден колега, продолжувајќи ја прошетката, се оддалечуваа од излогот на книжарницата на издавачкото претпријатие „Култура“, во центарот на Скопје.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Заедно отидоа во деловницата на ОТЕ, некаде во центарот на градот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Веќе третпат се договара да се најдат на кафе во некое од кафулињата во центарот на Охрид каде што, додека седеа и разговараа, Едо со задоволство рагледуваше наоколу да види кој негови или нејзини познати ги виделе и како се однесуваат кон тоа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Влезе во една од поубавите продавници во центарот на градот, но бидејќи тоа беше нешто што тој го правеше првпат во животот, застана пред вратоврските со чувство како да згазнал во небрано.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Никола Талевски, каков што авторот го согледа при кафе-разговорите во театарското бифе во центарот на Битола, е не само паметен туку и мудар човек.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се разбира дека тој покажа интерес за случувањата во Сан Диего, но тоа само го увери дека доживувањата на младите љубовници со ништо посебно не излегува надвор од дури и предвидливиот шаблон така што му беше доволен фактот Едо и Су продолжија заеднички да живеат како што почна во собичката на механичарската работилница на Али во Сан Диего, но сега во станот на Су во улицата „Кинг“, во центарот на Торонто.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој ја памети Струмица кога гратчето се сведуваше на општинската зграда во центарот и двокатното полуруинирано хотелче, со стрмни скали однадвор, со заедничка чешма со студена вода покрај нужникот со дрвена врата што тешко се затвораше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Секако, ќе биде принуден да го задржи малиот апартман во Центарот, зошто работата со стоковните куќи добро тргна.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
И тоа атрибутите паѓаат, менливи, во втор ред (дали е beautiful или прекрасно, не е ни толку важно).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Што се однесува до индуктивниот поглед врз светот на разнообразните нешта, кој татко ми, како што реков, ми го всади порано и подобро од сите професори – него го користам често, некогаш и не сакајќи - на пример, кога минувам по улици и ...уште една згазена мачка од синоќа – малолетните камиказе возачи станаа сообраќаен терор – нормално кога улиците се претесни – урбанистите пред десетина години не мислеа дека градот сосе сообраќајот толку ќе нарасне – метро?, но подземјето на градот е преполно со цевки и жици...итн. или...во центарот на градот, во паркчето меѓу градските кули, додека мирно си седам на клупата, нешто остро ме пецнува по левата нога – од некој кат, од некоја од околните висококатници, некое дете пукало со воздушна пушка во мене – децата некогаш гаѓаа врапчиња, а сега луѓе – нормално, сѐ подоцна легнуваат, сѐ подолго го преспиваат денот, а кога ќе се разбудат, се нервозни и лути – а што ако наместо во нога ме погодеа во око, кој ќе ми помогнеше? – зошто ниедна влада во оваа држава не го регулира ноќе времето до кога малолетниците можат да останат во кафулиња – итн...итн...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
За време на неговиот патронен празник, Свети Арханѓел Михаел, во нашата прва куќа во Куманово, која ти ја знаеш и си стои жива-здрава на своето место, во центарот на градот, се собираа голем број гости, како за Божиќ, така и за Велигден.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во 2 по полноќ ги водам на топол бурек во центарот на градот. – Ова е како вашиот хамбургер, Џим.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
А пред тоа нели бев веќе сфатил многу, многу обични нешта, а помеѓу нив, посебно ме зарадува веста дека Катерина ќе ми обезбеди соба, и тоа овде, во центарот на градот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Вечерва ќе ве упатам во центарот за национално превоспитување.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога ги виде, тој многу се израдува и ги покани во својата убава куќа што беше само на еден кат, зашто луѓето ваму не живееја во големокатници како во центарот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Знаете веќе дека Зоки Поки живее во многукатна зграда, во центарот на градот.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А потоа наеднаш, како ништо да не случило, ќе се пожали дека ги поминала сите дуќани во центарот од стариот до дрвениот мост.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А поминала и преку мостот, на другиот брег.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Павиљонот е во центарот на прекрасна околина; црвени знамиња се веат над Заливот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но за мене ова јасно одвојување е поделикатно.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Се напив три капки сладок гроздов сируп и во трансот на пријатна опиеност те прашав: “како ќе погледнеш во моите очи кога имаш срце на кукавица, а мислев дека си божество”?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Префинетиот сенс во моето чекорење, мистериозната сенка на моето торзо, се само склоп на есенцијата во центарот на мојата таинственост.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
140 Braco Dimitrijević, Interview with Jean-Hubert Martin (2005) цитирано во Braco Dimitrijević. „The Casual Passer-By I Met at 3.01 pm, Philadelphia, April 9, 2007.“ “ Slought Foundation Online Content. [11 October 2007; Accessed 15 May 2008]. .
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
111 Неговите портрети на минувачи, изложени - меѓу другото – на Биеналето во Венеција, во Центарот „Жорж Помпиду“ и на Шанзелизе во Париз – ја поставуваат случајноста во центарот на создавањето значење, истовремено егзалтирајќи „химна за потенцијалната и непознатата креативност, за не-признавањето на уметникот-поет кој е избришан од историјата“ (Акилe Бонито Олива).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Препуштајќи му го на случајот изборот на фотографираните субјекти, извлекувајќи ги од анонимност случајните минувачи и поставувајќи ги во центарот на вниманието резервиран само за славните, делото на Димитријевиќ претставува критика како на системот на вредности со неговите очигледно произволни хиерархии, така и на идеологиите кои лежат во основата на рекламниот дискурс и политичкиот култ на личноста: „Се обидов да најдам одреден вид на активност што ќе ми овозможи да ги надминам рамките на формалната еволуција и да се обидам фундаментално да го променам нашиот пасивен однос кон опкружувањето.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Станував сѐ погрда и погрда, а очите ми натежнуваа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Постојано си мислев дека другарките всушност и не ми зборуваат за Виктор и Валентина, туку дека нивната приказна на места е бесмислена и гледаат многу напнато и ококорено во центарот на моето лице, восхитувајќи ѝ се на мојата ненадејна грдост.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И сè се одвива тука во центарот, во него ништото се збило... каде што тешко може да се контролира поаѓањето на тој подгон: „Секој нов живот е нова ѕвезда, сонце во церството свое...
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Слегов во центарот на градот и се вртам така: талкам, се ѕверам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама ја сретнав пред некој ден во центарот, па ѝ реков дека ќе одиме за Скопје.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ни праќаат дел од текстот: - Кејот „Сушица“ во центарот на градот, место да биде најуредено место, тој е еден од најголемите жртви на долгогодишната негрижа и ниска еколошка свест на кичевчани - место за депонирање смет на граѓаните.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Жално е, во центарот некои неранимајковци ноќе испокршиле млади брези засадени од Паркови и зеленило.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Зградата на библиотеката беше во центарот на рлоштадот Клемансо.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ги беа читале Татковите книги, Времето на козите и Атеистичкиот музеј.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На средбата со македонските писатели, откако од претседавачот на собирот беше претставен и со искажувањето дека Роже Кајоа го поставува човекот во центарот на рланетата Земја, како најсовршено суштество, тој непредвидено го прекина предавачот и несогласувајќи се со неговото тврдење дополни: Не, почитуван претседателе, јас никогаш не сум го поставувал човекот во центарот на егзистенцијата, за мене човекот е и како другите животни, кој произлегува од делувијалниот период, со незавршена еволуција...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во тие времиња кај нас постојано се цитираше една Титова изрека дека човекот е наше најголемо богатство и дека, тој е во средиштето на егзистенцијата. Времиња, обичаи...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ви благодарам за прекривките, за вашата благородна мисла, која не престанува да ме следи во овие тешки времиња во потрага по спокој за пишување. Ваш Луан Старова
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Британскиот политички естаблишмент сепак имал надеж дека ќе може политички да се спротивстави на советската експанзија на Балканот и да ги заштити британските интереси.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Со тоа, уште во текот на војната, наместо да се концентрира на воведување институции во системот, младата македонската држава се нашла во центарот на вниманието и станала предмет на судири и тензии меѓу сојузничките сили.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Се очекува решителна промена овде во полза на војската на Дража, која ја сметаат за единствено добро командувана и многубројна во центарот на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Не се согласуваат со Черчиловиот став за Дража“; а во телеграмата од 13. III 1944 се вели: „Денеска разговарав со помошникот- -министер за надворешни работи Дан, кој ни кажа дека ни малку не им се допаѓа што Англиската влада постојано истакнува дека Америка е согласна со англиската политика спрема нас.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Јуришот во центарот - источниот дел на фронтот, треба да го привлече вниманието на командата на ДАГ.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не те познавам а во центарот сум на твојата опсесија и траума.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Куќата, во центар погодена од сабјата, стои со роговите покрај нозете.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ние со Добрила Прилепчанката бевме во една куќа во центарот и поставивме стража на капијата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Додека бевме во Урошевац заедно со Штабот на дивизијата и приштапските единици, балистите планинареле тоа да го искористат и да нè нападнат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А и градов не е негде прикрај на империјата, тој си е токму во центарот и чуван си е сам од себе, од големите пространства и далечините што го делат од опасните боишта и несигурните, секогаш променливи погранични земји.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Најпрво одевме по Широк сокак – главната улица во центарот на градот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Потоа скршнавме десно по една улица за која мајка ми рече дека порано била река и дека токму таму каде што чекориме течела вода кога била дете.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Меѓутоа има многу идилична местоположба во центарот на градот и гледа директно преку главната улица кон течението на Крива Река.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сите три сакавме да сме во центарот на вниманието во град, па заедно успешно го изведувавме тоа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Бев задоволна, после сѐ јас пак во центарот, во мојот омилен град, а пред мене река луѓе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во центарот, по угорницата која започнува каде што завршува чаршијата. Зборно место кај „Чинарот“.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тој мислеше дека се топам од неговите зборови, а таа сиротата падна на филмот и помодре од несреќната желба таа да биде на моето место, во центарот, како што изгледаше.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)