во (предл.) - чинија (имн.)

Станува и почнува да вришти. Од устата му шика крв.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета станува од столчето и половината од јазикот на Среќко ја исплукува во чинијата на соседната маса каде што седи една отмена дама со нејзините две деца.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Нивната лоша страна била дека за жал и тие создавале непотребни главоболки а и недоразбирања, особено кај оние поединци со нездрава шпекулативна умисла.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Боге од Бањи ме погледна, ја остави цигарата во чинијата со вода, за да го забележам и јас чрчорењето кое нему веројатно нешто му значеше, а дури потоа ми рече дека одамна дошол до заклучок оти добрите шеги се најсигурни чувари на народното здравје.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Како очекуваш здебелиш, кога јаде како врапче?“ И Кети стави повеќе храна во чинијата на Рози.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Очите ѝ отидоа кон Даниел, потоа кон Боб, а потоа кон остатокот од питата што беше во чинијата, и имаше нешто непомирливо меѓу тројцата и неа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој уживаше да го гледа црвениот домат на ластарите исто колку што уживаше да го гледа исечен на парчиња во чинија.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Глетката на двете пржени јајца што беа во чинијата му предизвика чувство на одвратност и тој ја изеде само шунката, и тоа без вкус.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Посакуваше Кети да не ѝ става и тутка во чинијата одбрани парчиња месо од јагнешкото печено.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Мамо, мамичке, па ти навистина си спремила мусака“, со светнати очи викаше детето заграбувајќи со лажицата од гравот, гледајќи ту во мајка си, која се крстеше и се заблагодаруваше на милоста Божја, ту во чинијата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Зар нема да ми ставиш во чинија? - Нема!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А овде, на Земјата, одам низ шумата и ме болат листовите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А јас ги превртив џебовите – бездруго, разни дребулии се истркалаа наземи – народот да пукне од смеа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Како – велам – за четирите? Кога четвртото парче е во чинијата. – Не, – одговара – иако е во чинијата, гризнато е и згмечено е со прст.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Можеби во чинијата е светиниколски сом печен на вода.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Виљушките на обајцата завршија во чинијата со кавијар од модар патлиџан.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако не остави ни трошка во чинијата, восхитено рече: Вакво нешто никогаш не сум вкусил во животот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние сме на почетокот на ручекот, ќе видиме на крајот, рече Мајка пред да замине со госпоѓата Камилска да го донесат новото јадење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Што ли има во ова печено тесто што толку силно ги вознемирува сетилата?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние бездруго нема да ја доживееме судбината на скржавиот имам? рече во шега Камилски откако мацна во чинијата со скршеното парченца од погачата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Обајцата се насмевнаа, мислите им одеа во ист правец кон модриот патлиџан!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Исплука црна семка пред себе, во чинијата с сини рабови, ненадејно да се реши на судбиснки потег, мисла од која и самиот се стресе: вака веќе не се може, селото е омацурено, му недостига власт; тогаш нека се прочуе, со крајот на попот ќе почне, еден нов, поинаков живот во кој светот ќе е почит и кон живите и кон мртвите, на татковската земја и далеку од неа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Бесно врескаше кога таа ќе престанеше да му става во чинијата, се обидуваше да ѝ го истргне тенџерето и црпалката од рацете, грабеше парчиња од чинијата на сестра си.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од тоа ја обзеде една замелушеност што ѝ ја помати сликата на сето она што се случуваше додека цврсто не заспа: колку и како не се знае, ама Чана ја раздели топлата чорба од петелот со по малку мевце во неа речиси на сите, ја туруваше во саани, во чинии, во месингани чапчиња, во мисури, никој не ја одби нејзината понуда, дури ни Геле Колишев, деверот на Богородица, ни таа, а нејзините синови ја пиеја како да е чај во големи звучни голтки, колку што се сеќава излезе и надвор во темницата, долу во подрумите и ги стоплила момите на Роса со што таа вратила како благодарност голем грст шеќер во коцки за внучињата на Петра, покрај нив, долу открила и други видеуца од свеќи, и ним им дала иако ѝ велеле дека тие се тука од одамна и дека сѐ имаат, дека не се гладни, дека не се мокри, само понадата на Чана никој немал срце да ја одбие.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Петра му го слуша само гласот, ги стиска забите и очите и кога ќе слушне дека е гладен, дека е лут што не се остава и за него во чинија или чипчак, ѝ доаѓа да крикне со сиот глас Неее!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Помина со прстите низ устата, ги оближи и ситните парчиња што му останаа во тепсијата при сечењето на месото, си ги стави во чинијата, и пред да почне да јаде, им рече на полковниците: - Повелете...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Французинот ја зеде главата од јагнето и ја стави во чинијата пред себе.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Бонети по некое време зеде едно малечко парче, го стави во чинијата, штулна со двата прсти од него, го погледа како да фаќа нешто гнасно, го донесе полека до носот, го помириса, а потоа го стави в уста, постоја така не џвакајќи го, а потоа откако го изизврти во устата, го голтна со напор.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Малку губи апетит за рибата во чинијата пред него, но затоа белото грчко вино му годи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Танејца им тури во чиниите грав.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Го мириса. Зема и парче месо во чинијата.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
КУРТА: Кога погледнав во чинијата, што да видам!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Ако погледнеш од горе, гледаш само црневица од забрадени, бабуњосани, свиткани и стуткани сенки како врват со наведнати глави и со одвај видлив чекор, една до друга покрај казаните и, без да погледнат во чинијата, во војничката наполу ‘рѓосана порција, во бакарното котленце, во исчаденото тенџерче, во лименката од празна конзерва, тргнуваат со уште порастреперен чекор кон своите рогозини во старите италијански коњушници во кои никој не успеа да го сотре мирисот на коњската моч.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И еве: ѝ го реди во чинија на сестра ми крај креветот.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Но таа не ја крева главата и не гледа во чинијата.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Го ставив месото во чинијата и почнав да го одвиткувам од кожата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Капки летаа низ целиот тоалет. Неколку паднаа врз огледалото и врз мијалникот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ништо не направив! - овој пат и јас го повишив тонот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мајка му на Дино тивко го испушти здивот и погледна триумфално во чинијата, а Дино продолжи да џвака.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тетин ми гледаше во чинијата пред себе, а децата молчејќи гледаа во скутовите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Баба Нада имаше ставено само пет во чинијата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Неуспешно се обидов да не изедам повеќе од едно копанче, но кога се противев против второто, цревата повторно почнаа да ми пеат и тетка ми Марија не издржа а да не искоментира, - Еве, уште си гладен, ти крчат цревата! - и да ми тутне уште едно парче месо во чинијата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Аман... - тетин Јован веројатно по смрдеата сфати што се случило и се фати да ја одзатнува шолјата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа ја погледна мајка му, која сè уште плачеше и го рибаше подот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Чувствував како се потам под мишките и под грбот и одбивав колку што можам повеќе, дури грабајќи ја чинијата и тргајќи ја од себе, но тоа не ја обесхрабри тетка ми Марија да се наведне над масата и со сета сила да ми го стави парчето месо во чинијата, при што стомакот го макна во нејзината недојадена чинија со супа, но до крајот на вечерта воопшто не забележа дека под папокот ѝ се налепиле неколку зрна ориз.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Иако стомакот ми беше двојно поголем од обично, без размислување ја искркав супата на огромното задоволство на тетка ми Марија, која ми тури уште една лажица во чинијата уште пред да завршам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ништо, ништо, гладна била Маци, ама и лута, - рече мајката со бебешки тон, постојано насмеано гледајќи ја мачката.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Вистина, имав малку стомак и газ - но не толку стомак колку што имав претходниот ден.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Јас си гледам во чинијата своја, а тие не ме оставаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мама Злата едно по едно ги одвиткуваше и ги ставаше во чинијата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Еве ја мојата поетика, вели Павлов: По долги опити, кога да му принесам храна во чинијата и трипати да му тропнам – го научив кучето: трипати да го затресе синџирот и да ми лае од радости.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Потоа жената си се прибираше кај другите жени и си бараше чаре тоа што го донела да го испече, во огнот да го стави во чинија и пак на домаќинот да му ја принесе за тој на друг да ја подаде и да почасти.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ноќта бргу падна, сијалиците го заменија сонцето во одајките и додека вечераа во кујната, со нурнат поглед во чинијата со манџа Пелагија го откри Егеецот Димостен, Влав од селата на Кожув Планина, човекот со дрвената нога, со убавото лице, со благиот глас, со косата што паѓа врз очите, рече додека тој се биел против фашистите со партизаните, го запалиле неговото село, со другите куќи изгорела и неговата куќа, ама во неговата куќа била неговата жена и деца и оти далеку во други планини со бојови зафатен за несреќата дознава дури кога и тој останал без една нога а се лекувал тука близу Скопје, во партизанската болница Катланово.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)