ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Откривајќи ги битолските кадиски сиџили, сведоштвата за долговечната отоманска историја во средишниот дел на Балканот, Татко имаше чувство дека исполнува нечиј завет... XXII Татко им се врати на сиџилите во битолскиот вакаф.

Се согласи да ве ослободат неколку дена од работата во Судот, за да заминете на проверка на списите, во битолскиот вакаф.

Во неговата свест јасно се пробиваше главната линија на потрагата - беше можно во битолскиот вакаф да се кријат кадиските сиџили.

Кога пукна Шаќировата прва пушка, a по неа залпот од Чамичаушовите заптии, Бајракот, Грабула и Гермовчето ги пребројуваа лирите што ги донесоа Јован и Шакир, во темното и тесно одајче кај Грабула.

Кајмакамот се присети на случката во битолскиот затвор кога Гоце го насамари мудурот, претставувајќи му се како господин Модијану од Солун, и страшно се возбуди, плашејќи се да не го насамарија сега и него како мудурот во Битола. Ho овој ред од таа страна беше поштеден, бидејќи кога стигна во конакот затече суварија штотуку беше слегол од црниот ат и му подаде писмо од самиот валија со кое го известуваше дека навистина тргнал италијанскиот конзул на кого ќе треба да му ги предадат комитите, доколку немаат свршено работа со нив.

Во 1933 год. тој дебитирал со расказот “Нашиот поет“ во битолскиот весник “Јужна стража“.

Во овој весник истата година тој ги објавил и расказите „Во пролет“ и „Од дневникот на еден поет“.

Работејќи триесетина години врз сиџилите, во битолскиот кадилак (од XV до XIX век), кој ги откри, ги систематизираше и ги преведуваше во триесетте најубави години од својот живот, па можеше да состави еден вид енциклопедија од поимите на исчезнатото време, но ова што сега го работеше со Камилски, можеше да претставува игра од неговите големи соништа на Балканот, како единствен калауз да излезе од самиот себе.

Верувајќи дека еден ден, макар предоцна, но секогаш нужно, ќе дојде до еден вид помирување со позитивните текови на исламската цивилизација од XX век на Балканот, по нивното радикално искоренување, како што тоа се случуваше и во Европа по вековните судири, Татко сметаше дека ориентализмите кои живуркаа и не исчезнуваат од балканските јазици, можат да бидат значајни елементи за поцелосна реконструкција за вредностите на некогашниот соживот, кој сам по себе содржел елементи на соживот, кои биле интегрално збришани во војните на XX век.

Откако директорите во матичната „Топлификација“ АД – Скопје дознаа дека одредена група поранешни работници ги тужи, реагираат мошне нервозно и им кажуваат оти не очекувале дека 231 ќе се решат на ваков, според нив, „нефер потег“ – зашто тие, како сериозна фирма, наводно не ги имале заборавено и уште еднаш ги повторуваат веќе слушнатите лаги за враќање на отпуштените работници на работа во некоја неодредена иднина, после евенту- алното надминување на кризата и продолжување на нормалната работа на битолското друштво.

Ѓорѓиевски на неколку пати ќе истакне дека луѓето од ССМ во овој период беа повеќе заинтересирани за борбата околу претседателската фотелја, отколку за катадневните борби на работниците.

Од мај до ноември 2008, во битолскиот Основен суд се одржаа вкупно четири рочишта за главна расправа.

Во периодот од октомври 2009 до јануари 2010-та, во битолски- от Основен суд се одржа само едно рочиште за главна расправа.

За таа цел бил одржан т.н.

Во такви услови, старите раководители на Организацијата, како Дамјан Груев, во текот на 1904 започнале да ја обновуваат нејзината мрежа во битолскиот округ.