Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Во таа смисла маратонските бакнежи во Kiss можеме да ги сфатиме како потсвесна реакција на ограничувањето на траењето на бакнежот со Хејсовиот кодекс во американскиот комерцијален филм, а насмеаниот егзибиционизам во Couch како реакција на неговиот пуритански дух.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Веќе констатиравме дека 98 Margina #15-16 [1995] | okno.mk Ворхол е иконографски, па и идеолошки силно национално обележен; но неговата естетика пред сè е европска.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тие произлегуваат од најисконските односи на човештвото со митот и магијата, односи коишто беа затскриени со усовршувањето на модерната наука и технологија.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ворхол донекаде, како и неговиот омилен режисер Џек Смит, потсвесно реагираше на холивудските догми, кои во непроменета форма постоеја речиси триесет години.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Економиката на филмските средства пред Ворхол не ја наоѓаме во американскиот филм, барем не толку радикална...

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

„Благодарејќи на Гугенхајмовата ретроспектива делата на Бојс повремено се појавуваа на групните изложби во американските галерии и музеи, а неговиот перформанс Којот од 1974-та во њујоршката.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

А кој човек може да си наметне ваква самодисциплина, кога секој трча да види сè што е ново: општата глетка на најмодернистичките архитектонски решенија на павилјоните, тоа што во нив е прикажано, спутникот во советскиот павилјон, електронскиот мозок во американскиот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Вилијам Гибсон (William Gibson) е роден 1948, пораснал и се школувал во американската Вирџинија, од кадешто, по завршеното школување, се преселил во Канада, кадешто сега живее (во Ванкувер) со жена си и со двете деца.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Јас и моите колеги честопати во британските семејства го забележувавме она што Хенри го опишува како стратегија во американските училишта.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Впрочем, Тангер беше оддалечен неколку часа; дури и главниот пат на брегот (на кој можеби би имало автобуси) беше неколку километри од плажата, попладнето си одминуваше, а требаше да се вратиме во Американското школо на вечера пред моето попладневно предавање кое, со оглед на темата, во најлош случај ќе биде само неразбирливо за Тангерците во публиката, а не и навредливо. Маргина 34 71

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Веќе следниот ден Поп отиде во американскиот културен центар во потрага по литература, а Марсо и јас почнавме да го промовираме ликот на Маклабас во „Неидентификуваното шоу на Калиостро и Кракатау“ измислувајќи безброј мали епизоди во кои Маклабас се појавуваше како лик на здивен балкански политичар кој освестувајќи се за реалноста на нештата се повлекува во шумите на „Маусдонија“ и почнува да живее како диво суштество кое себе се става во улога на извршител на некаква сопствена ирационална правда.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Ваквиот пристап вашиот текст ќе го направи поубедлив, а графичкиот приказ порелевантен. (Терминот релевантно е посебно модерен во американскиот маркетинг.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Прескокнете го тој детаљ и а) ќе ги промашите потполно, или б) ќе се вратите на почеток бидејќи нема да имате доволно материјал за донесување на одлуката.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Обидете се да ги разберете комуникационите потреби на целната група исто како и на еден посебен човек.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

“J am a mistake of nature, a mad beast”, изјавил во американската верзија канибалот од Ростов.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Секоја телесна победа во американскиот пионерски митем, стар полни 500 години и сѐ уште млад, доживува одобрување од околината. Michael Jackson - жива гумена кукла, симбол за американското тело кое самото себе се дизајнира и редизајнира, тело кое метаморфозира, кое од црно станува бело, тело кое тежнее кон вечност - доживува општ аплауз.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Андреј Чикатило, руски канибал кој изел 56 лица, во американските медиуми добил голем публицитет.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

За време на овој престој на Христов во Македонија, на Универзитетот ”Кирил и Методиј” во Скопје му беше доделена титулата ”Почесен доктор” (Honoris causa) по филолошки науки за неговите истакнати големи и трајни заслуги во континуираното и високо уметничко афирмирање на македонската тема во американската литература во ХХ-иот век.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

И покрај свесната американизација и комплетното приопштување и реализирање во американската средина, Христов го задржал својот етнички импулс и со своето творештво полифомски и трајно се врзал за Македонија и дијаспората.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Ние постарите имигранти живеевме и се боревме низ еден период кога казанот за претопување беше прифатлив феномен, и американизацијата беше главна тема во американскиот живот.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Дали тој хумор веќе не подзаличува на архаичен?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Нивната тага, колку и да била вистинска, се изземала од сериозна сфатеност, делумно затоа што машкото вдовство никогаш не може да го заземе она место во јавната светост што женското вдовство редовно го зазема (има ли таков ужален маж во американската историја кој го достигнал иконичниот статус на Џеки Кенеди?), а делумно затоа што геј-љубовта претставува јавен срамотилак, па така и болката на геј-љубовниците предизвикува презирни насмевки барем онолку често колку што изнудува солзи. ‌Геј-загубата никогаш не се воздигнува баш до височините на трагедијата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Она што било фалична анализа на нашата сегашност можеби ќе излезе точно предвидување на нашата иднина.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Денеска во американската популарна употреба, се разбира, зборот „геј“ може да значи „стереотипно геј“ или „културно геј“, додека поверојатно е мажите што ги дефинира нивната сексуалност, односно сексот што го уживаат со мажи, да се наречат „хомосексуалци“. Но, во службениот јазик на геј-движењето, „геј“ и натаму е идентитетски означител сврзан со сексуалната наклонетост.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Можеби иде денот кога некои поповолни општествени услови ќе им ги оправдаат тврдењата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, можеби предвидувањата не им биле погрешни, туку само преуранети.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Времето допрва може да покаже дека биле во право. ‌Имам добри преседани за таков убав светоглед. ‌Се прашувале луѓето, на пример, дали Невидливиот човек од Ралф Елисон, Друга земја од Џејмс Болдвин или Да се убие птицата подбивница ќе им станат неразбирливи или безначајни ако дојде време кога во американското општество расата веќе нема да биде општествено обележана (претседателствувањето на Барак Обама, за волја на вистината, во мигов ја прави таквата можност понезамислива отколку замислива).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ама, новава мода да се снимаат погреби, почнувајќи од комеморација па преку разделбата во капела и она најстрашното, кога како во американски филм се спушта ковчегот во земјата, навистина не можам да го разберам.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Пред тоа седев во барот „Африка“ и забележав во аголот млад црнец во американска облека.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

За време на студиите го започнува својот творечки пат на писател кој ќе внесе бројни иновации во американската и во светската книжевност.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Вниманието на критиката и на пошироката читателска публика го привлекол веќе со својот втор роман И не рече ниту еден збор (1953).

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Се смета за родоначалник на детективскиот и на криминалистичкиот книжевен жанр.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Бил ранет четири пати, а при крајот на војната бил заробен и депортиран во американски логор во Франција.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

2. Влегувајќи во американските самопослуги не се вртам назад, одам право кон дното на големиот простор претрупан со предмети, одам и ги барам нив - организерите.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Тој смета дека казнувањето на наркоманите во американските градови едноставно создава примамлив и опасен пазар кој се шири и вон границите.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во оваа полемика едно од мислењата го застапува политичкиот аналитичар Даг Бендоу (Doug Bandow) кој се залага за легализација.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Тоа се однесува и на Интернет, кој постои на универзитетите (иако настана во американските воени лаборатории), но таа мрежа се шири и денес веќе има многумина источноевропјани со e-mail адреси.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

И самите си се тешат дека е поарно да сечеш борови Отколку да имаш за јадење само борови шишарки Со време и тие ќе почнат да јадат корнфлекс без шеќер И од пулипапоци ќе станат страствени пулачи На жени со долги нозе и големи цицки Колку повеќе пулеа во такви жени Толку повеќе забораваа во стар крај само недомаќини седат на туѓа софра И никако не можеа да разберат зошто во стар крај Сите сакаат Forster beer а тие тука сал туку пекаат по скопско и се е можно Како што е можно понекогаш да се задоцни со спуштањето на гаќите При празнењето на бешиката и на дебелото црево Што во Македонија и во цел свет се смета за голем резил Тадури и луѓето во американскиот Пентагон За кои е познато дека не се потресуваат многу од физиолошки слабости

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Еве, дури и ние мораме да учествуваме во американската авантура во Ирак, иако никогаш во својата историја не сме пратиле војник на туѓа територија...

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Хичкок: „Интересно беше тоа што со искуството што го добив во американската организација „Фејмоус Плејерс” преминав во една сосема нова компанија, а не во некоја веќе постоечка организација, со утврдени правила на работа и организациони шаблони.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Се губеше во американските хоризонти семејната трага засекогаш.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Го има само уште во телефонските говорници во американските филмови, каде што типчиња со слаба меморија, за еден единствен број, кинат страница од цела населба.

„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)

Поради тоа Георги Пирински во статијата ја презентира историјата на македонскиот народ, задржувајќи се притоа на националноста, географската положба, а посебно на националноослободителните движења на македонскиот народ низ историјата.