Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Притоа, не станува збор ниту за некое подоцнежно вметнување на спорната одломка во текстот на житието, затоа што истиот текст се јавува во секој од околу 50 списоци на житието.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Освен тоа, словенските народи одржувале голем број контакти со други народи, кои веќе долго време познавале и применувале писма од најразличен тип: од силабариум, преземен од Евреите кај Хазарите, со кои Словените биле во блиски трговски врски, до алфабетот кај Грците, така што не е тешко да се претпостави дека ваквите контакти и запознавањето на други типови писма овозможиле подготвување на солидна почва за настанок на словенското писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сакавме да земеме многу храна, па со козите да се скриеме во блиската планина со пештери, да живееме едно време од млекото на козите па, кога ќе се смират работите, да се вратиме во градот, кога ќе се врати и слободата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Како да се протолкува вистината на луѓето во ова запрено камено време, вистината за минливоста, крај оваа вечна река што се влева во блиското медитеранско море?

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

По жестоката пресметка со козите и козарите, несудената работничка класа, по колективизацијата и трагичните последици, по пресметката со религиите и изградените атеистички музеи низ целата империја, беше сигурен во блискиот пад на сталинизмот...

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Козарите мораа, во блиска перспектива, да станат работничка класа! Така беше согледано и наредено од најодозгора.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Во времето на дејствието на романот владее сталинизмот, идеологија преку која се настојува козарите кои живееле во блиските планини да ги трансформира во работничка класа, но главниот проблем биле козите донесени со козарите во градот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Огнени јазици го голтаа селото Баница...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

- Еден по еден во блиската плевна! - извика некој.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Ноќта ја поминавме во блискиот мотел и повторно ја доживеавме онаа момците-во-една-соба-а-девојките-во- друга сцена, иако некој непрестано ја убедуваше бабичката која го водеше мотелот: „Не, слушајте, всушност, ние сите сме педери“.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ондин и Дороти така ме викаа без престан - тврдеа дека тој прекар настана со спојување на Дракула и Синдерела).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ги втераа во тој круг и новодојдените, и по малку ги спроведоа во блискиот четврти участок.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Од имотец, освен едно криво магаре, немаше ништо, та беше принуден да прави катран од големите борови во блиската планина, да го продава во Битола и да носи на две недели по едно осмаче 'рж или царевка.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А другите ќе ги кладеш во блиските три четири куќи по десетина. И... добро води сметка?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Пукањето на првата четничка пушка и паѓањето на чаушот направи забуна во блискиот до него аскер.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Комшиите лево и десно позастанаа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе имаш можност да ги видиш сите наши раководители.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во Маклата, тревата беше пораснала поубаво одошто во Градешките ливади та Сиве ја смолкна косата и почна да коси околу изворчето.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

ЖАНР - Тргнала така жар-птицата во потрага по жалфија. Кога ја сретнал еден ко жандар прописно облечен во жакет. Прашал: „Зошто си така вжарена, жар-птицо?“ Слушајќи го прашањето, жабите во блиското мочуриште зажабуркале. „Жално е, ама болно ми е ждребето, жандару“, рекла жар-птицата. „Е па фрлај ждреб тогаш“, рекол жандарот и одвратно ждригнал. „А ти фурај тогаш жаргон!“, рекла жар-птицата. „А ти тогаш ни не си жар-птица туку жар-ѓон, колку си глупа! „Добро“, рекла жар-птицата.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Тие светови се обоени и можат да звучат, а веројатно ќе можеме во блиската иднина да ги допираме, да ги мирисаме и да ги вкусиме.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Двете подрачја на дискурсот се јасно раздвоени едно од друго.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Една друга интуиција заедничка и за модернистичкото и за предмодернистичкото мислење, а и за Дерида, е верата во блиската поврзаност помеѓу знаењето и доблеста, т. е. дека промените во онтолошките и епистемолошките гледишта кај луѓето можат да доведат до морални и политички трансформации.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Исто како и другите теории неговата е исполнета со желбата да го пречисти светот на останатите, безвредни теории и да ги преобрати сите неверници во вистинската вера.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Езерското огледало поруменето и смирено од последните сончеви зраци, волшебно ја одразуваше, во блискиот брег, нејзината занесна игра.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Перките на вентилаторот се вртеа, се вртеа и лимоните во големата тегла со природна лимонада, долгиот излог на ладилникот беше нареден со тулумби, кадаиф, баклави, еклери, шампити, кифлички и колачиња, а празните масички со лажен мермер ги чекаа учениците, а особено ученичките од големиот одмор во блиската гимназија.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Реката, која минуваше среде градот, ја минуваше јужната граница и се влеваше во блиското море.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

По шумарот веќе му јавија да слезе в село и да појде на училиште во блиското гратче.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Побарале чичко да појде со нив на краток разговор во блиската полициска канцеларија.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Проблемот на националниот идентитет во Источна Европа е длабок и нема да биде решен во блиска иднина.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Му предложив на Земанек да пиеме во блиската кафеана; тој се согласи, и вечерта бевме на сите три претстави: од пет, од седум и од девет.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Деновите ги трошеше седнат во блиската кафеана, што беше обликувана во форма на еден голем филџан за кафе, во чија внатрешност се вртеше, како избезумен, тутунов чад, прикривајќи го видикот на многуте светлечки рекламни паноа и слики, сместени на темните ѕидови, како налепени парчиња смола врз дрвена кора.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Ми предложи да седнеме на кафе во блиската кафетерија.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Тој никако не нѐ доведува во близок допир со сопствената земја.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Светоста на нашиот телесен имиџ, заедно со ирационалните табуа во врска со сексот и смртта по сѐ изгледа се најупорните анахронизми на мислата во индустриската ера. човечкото суштество на иднината можеби ќе биде био-компјутерски хибрид со облик каков што ќе се посака, или “електронски ентитет” во дигиталниот инфо- универзум.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Во блиска иднина, методите на информатичката технологија, молекуларниот инженеринг, биотехнологијата, нанотехнологијата и квантното дигитално програмирање, можат да овозможат создавање на материја, целосно детерминирана од индивидуалниот ќеиф, стил и сезонската мода.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Неговата Аргентина останува место на соништа. Борхесовиот ум тука е најстварното нешто.”

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Џорџ штајнер, исто така, нѐ потсетува дека “Борхес е кустос во душата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Изградил еден анти-свет, совршен и кохерентен простор во кој неговиот ум може да измислува колку што сака...

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Често, многу често влегував во блискиот манастир. Влегував и наутро, и напладне, и навечер.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

„Често, многу често влегував во блискиот манастир“, не е обична описна реченица (Аврам и Адам) туку вовед во приказната на зографите кои со векови ги гледале и следеле „маките и страдањата на овој народ“.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

За Мисирков, којшто ги имаше предвид конкретните услови во својата татковина и можеше да го согледа развитокот на својот народ во блиска перспектива, таквиот став беше наполно неприфатлив и историски анахрон, особено кога и лично добро ги познаваше националистичките методи и средства во воспитувањето и во српските, и во грчките и во бугарските училишта.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Преку логорувањето, врзувањето на јазли со фортома или ориентацијата во блиската шумичка, овие дечиња сакаа да сетат барем дел од животот на своите херои од стрипчињата и книгите.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Овој аусвајс гарантираше дека во блискиот Претор на лето ќе добиеш конак во едно соц-реалистичко летувалиште и голем дел од летниот распуст ќе се излежуваш на плажа.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Замина во блиското кафеанче да го проплакне грлото и да го заборави гракањето на Ружа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Станот му беше во блиските куќички близу до кванташкиот пазар.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Телото на Рада повторно се стресе. Веројатно ѝ падна шеќерот и таа само се спушти во блиската фотелја.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

1. Драга Асенета, Вие можеби имате волшебни црни очи кои фрлаат мирисни погледи околу себе, можеби зад себе сеете скапоцени сенки и можеби мочкате колонска вода, како што рекла една писателка, но тоа нема да Ви помогне да станете јунакиња на оваа книга.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Навидум, сѐ е прилично лесно, доволно е во блиска иднина трипати да излажете, но и нешто веќе да се случило во вашето неодамнешно минато.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Фантазијата е на власт, како и посветувањето и интелигенцијата, и ние токму сега го доживуваме, или во блиска иднина ќе го доживееме, совршенството на општественото: сѐ е достигнато, небото на утопијата се спуштило на земја и она што некогаш изгледало како сјајна перспектива, сега делува како катастрофа во фокусот на некое временско сочиво што го успорува темпото.“

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Слично како и сто години порано, во времето на германскиот романтизам, поетите и ликовните уметници стапија во близок и плодотворен дијалог.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Постарата ќерка Блерина беше подготвена за да ја оставиме со Бешир во блиската француска гимназија Карно во Ла Мараса, во која некогаш матурирал Бургиба.