во (предл.) - глинен (прид.)

Земјата е без здив. Ветрот е дух затворен во глинен сад и фрлен на песочно дно.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кога судбината ќе ја затвориш во војничка матарка место да ја оставиш во познатата древна волшебна ламба или во глинениот сад скриен во таен дел на домот, зар нема да го очекуваш она што мене ми се случи? - се прашуваше Раде Ич откако заседна во Кралска круна, на штипското Корзо.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)