во (предл.) - десен (прид.)

Тој во десната рака држи запалена цигара од која се креваат думани кои толку ја загрозуваат околината што сѐ живо веќе кашла, венее и умира.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Како можев така да мислам кога претседателот ене си седи во својата претседателска фотеља и си ги брка своите претседателски работи, а неговиот телохранител, Сатирот, стои пристојно облечен, со црни ракавици и со пендрек во десната рака што го удира врз дланката од левата рака.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Под тешкиот товар, таа ја мина долгата улица, скршна во неколку мали улици и се изгуби некаде во десниот дел на Скопје.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Внатре ја чекаше еден човек.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Беше Владе историчарот. Во десната рака и овој пат носеше најлон ќеса со хартии.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
20. Ја одлепив вакуум-гумата во десната рака не помрднувајќи ја онаа во левата.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
42. Ја одлепив вакуум-гумата во левата рака не помрднувајќи ја онаа во десната.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
21. Потоа се истегнав за гумата во десната рака повторно да ја зацврстам малку повеќе горе, а потоа малку-по малку ги мрдав нозете на друго место. 122 okno.mk
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
52. Ја одлепив вакуум-гумата во десната рака не помрднувајќи ја онаа во левата.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
(Решително, со цврст чекор се упатува кон спалната, но во моментот пред да ја отвори вратата се појавува Духот на слободата во лик на убава девојка облечена во бела облека, со распуштена долга коса, со факел во десната рака и венец во левата).
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Кметскиот отстапи дури до другиот ѕид, левата рака ја држеше крената на гради како за одбрана, а во десната ја стискаше уште посилно чантата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Како што е обичај, садот му го носи дете, а тој со левата рака место вангелие зел некој бозаџиски тефтер, а во десната мафта со кадилница и блошава: „Благословени да сте, чеда, од беловодичкиот свештеник”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А сега, повторно во твојот роден град, во Клубот на уметниците исполнет со твоите бои, на твојата секогаш преполна маса (на ококорените сомнителни очи) не покажувај им го сонцето во десниот џеб од панталоните, ниту пак жолтите облаци во шлицот.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Гледам во книгата и вртам непрочитана страница.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
За миг се загледувам во седалцето во десниот агол од балконот. Ластовичките веќе го напуштиле.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А и чуму тоа парче мозок во десната рака?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
А да беше старата питомина во мајкиниот поглед, таа сигурно благо ќе го прекореше оти костумот му е толку искинат и бербатосан.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Наместо микрофон владиката држеше корнет во десната рака.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Беше го закачило парче во десниот образ.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Си ги наполни врзмите со трева, во десниот ја кладе торбата и си тргна в село, сиот затресен.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Ами ако ме пречека некој заптиа в седо да му требе трева за коњот, та да ми го растовари и да ја најде торбата?“ „Ами ова? Ами она?“
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Имам уште за тебе, бре куче! — извикна Димитрија и тргна со берданката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На заднината од едната фотографија, во десниот агол, беше забележано: 30 август, весник Пети паризиен, Фетхи-беј Окијар, министер на Турција.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Бркни во џебот, мокри ми се рацете... Во десниот џеб е, - рече Денко.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потоа, ја зеде патерицата од под левата мишка во десната рака и задоволно си се насмевна. Пак само за себе.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кога се исправа пред седелката, со левата рака држејќи се за дрвото, а во десната држејќи го секирчето, некое време се навикнува на темницата внатре, потоа, кога го здогледува бувот, исправен и скукален сред седелката, го зема со секирчето од страна, оддесно.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш садриазамот се подисправи во седлото на коњот и со слободната рака, во другата, во десната, го држеше јатаганот, го извика кај себе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа ги свртува очите угоре и долго време гледа во десниот горен агол од прозорецот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И потем, како да сме се договориле, како мислите да си ги читаме, се упативме кон аглите на собата, јас во левиот, тој во десниот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во десната рака, најчесто, носеше стаклено бокалче за вода, покриено со утлеисана тантела, на нозете пандофли со црвени туфки, облечена во лито фустанче со карнери околу вратот и ракавите, со ситен чекор на балерина или на препелица.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Втората девојка, нашминкана тинејџерка, е снимена, легната помешешки, во песокот на некоја плажа, несомнено монденска, за што сведочат бело-сините лигештули, чадори за сонце и куполести кабини за пресоблекување во позадина на фотографијата, како и делумно фатениот сламен шанк со свежи коктели од ананас, киви, дињи и друго медитеранско овошје, богато гарнирано во издолжени чинии, елегантни како и вретенестата сенка на мускулестиот келнер во десниот горен агол.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во сандачето – писмо. Го кине пликото – лист фина, сина хартија со облаче во десниот агол, исполнет со препознатливиот, орнаментиран Јанин ракопис.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Вади цигара. Ја држи во десната рака, во левата ја држи запалката.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Дедо Сталин си напери една пушка убојна. Дедо Сталин, тој му тргна во десното крилце му.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Чувствувам болка по целото тело, но најмногу во десната нога.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Девојката што беше во десниот ќош плитко го лажеше своето момче.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Татко ретко излегуваше, а уште поретко во десната страна на реката близу паркот, каде што беше двоспратната куќа на Климент Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- И му го кладе вапсаното јајце во десната рака. Потоа влегла во одајчето.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Да ја отвори, но не да се предаде и напие вода, ами со пиштолот во левата рака и јатаганот во десната.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Од прозорците нарипаа пет снажни момчиња во мариовска облека – селани-гологлави, со долги перчиња заплетени на темето, во бели кошули и гаќи, со опинци, вооружени секој со по еден пиштол во левата и јатаган во десната рака.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ама, ете и срцево и образов не ми даваат да не дојдам...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЗАФИР: (Пее: „Море да те турам во десна пазувај море, на коњ да те качам...“ По песната се скрива).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Хористите, со и без маски, грабаат од кошарата и танцувајќи по ритамот на блузот, со уживање ги гризат јаболките. таа во кадата или чинот на капењето како ритуална вертикала мојата пријателка ужива во решавањето еротски криенки низ антиката гилгамеш и енгиду ахилеј и патрокло како топли браќа незаситноста на хачепсут само (за) доволноста на хиполит ноншалантно како дома си влегува во неизмерната живост на паганските олимпи го бакнува кастор во левиот полукс во десниот образ со сибила ги претресува најновите пикантерии мислев се работи за умешност научена од библиотеката од таткото универзитетски професор по математика дека едно попладне не видов како се капе како си игра со сапунот по кожата силно возбудувачки сепак наивно така црномурестата египетска божица си играла во нил со младунчето хипопотам миноската голограда девојка со острите рогови на бикот дијана со шумските извори сосема лесно можев да ја префрлам во персеполис атена картагена нинива меѓу бадемовото млеко гулабовите очи јасминовиот цвет сокот од лилјан босонога ќе стапне меѓу нив во насмевката нитрага од исклештениот грч на дојденката најскриените катчиња на висечките градини се отвораат пред неа мокра сфинга сред куќните змии ограбувачите на пирамиди светите писма лавиринтите сиот си се вжештил ми вели не е тоа секс одговарам тоа е мит и влегувам во кадата есента веќе ги пожолти градските улици или фотоапаратот како детектив
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Милиционерите беа со палки во десните раце.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Малиот сепак ја зеде чашата и по некое време, со чаша за вино во десната рака, дојде лично стопанот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Малку ме чпарнаа во десната нога. Стевка ме преврза.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Пред да ја земе, нели поканата беше во нејзината рака? Да, точно, во десната.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Со бастун во десната рака, а пелерина или мантил во левата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Бев горе, до стрништето... - изусти тивко Крстовица и го префрли торбичето во десната рака.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Годините што изминаа длабоко го врежаа во прстот на Крстовица прстенот што секогаш остана чист.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Аха, значи, кражба! – исцеди Кузе. – Ајде жено, тргнувај пред мене.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- „Троа пценицка...“ – ѝ се гаври тој в лице.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Евгенија Милеска ја ранија во десната рака. Ѝ ја соголија коската.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Десната рака во левиот ракав, левата во десниот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
2. Ги построи своите војници – штитови посјајни од оган, мечови што болскаа наспроти морето, им го раздели сето богатство на Македонија, го зеде мечот во десната, левата ја крена кон небото и тргна во походи.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Купив нови чаши и ги поставив на кујнската маса; сликите се закачени како што треба и висат под прав агол; витрината ја истуркав во десниот агол од дневната соба и сите украсчиња ги наместив како што стоеја отсекогаш: лулето, кристалното еже, дрвеното кутиче, порцеланскиот свеќник, пепелникот од слонова коска, школките и камчињата што ги донесов од еден одмор...
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Знам, мирот трајно ме напуштил и не ми преостанува ништо друго освен малата школка што ја чувам во десниот џеб од панталоните да ја приближам до ушната школка; на сиот глас да ја пеам морската песна што ми ја шепоти, без да се грижам за тоа што луѓето околу мене не го разбираат тајниот солен јазик на водата.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Скали што водат кон таван. Во десниот дел две сламарици.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Се врати бргу, рече Ајде Митро, дај ми гу малечкото у ва р’ка, а су ва другта теп ки та зем! и без многу да чека, во левата Дончото (машала), во десната Митра - две деца на иста возраст чиниш!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Светиот Архангел Михаил беше насликан со хартија во левата рака, ама со меч во десната, и тој пусти меч некако го разбуди ибн Бајкота.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Е, па, види сега во десниот!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Оваа во десниот само што не полетала, толку ѝ се кренати крилјата нагоре, а оваа во левиот се подготвува тоа да го стори.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)