Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Налогот има дејство на забрана и пренос за наплата (чл. 137, ЗИ). 226 Лозановски против Топлификација Битола Спор поради неисплатена разлика од плата и надоместоци од плата1 Honor honestum decorat, inhonestum notat Честа ги краси чесните, а нечесните ги жигосува! (Publilius Syrus – 225) Работникот Благоја Лозановски од Битола (сега 60-годишен), работеше во „Топлификација Битола“ ДОО – Скопје, со договор за вработување на неопределено време од 2002 до 2008 година, односно тој имаше безмалку пет и пол години стаж во фирмата пред да настане спорот со неговиот работодавач.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Таа, во новата т.е. пререгистрираната фирма, беше вработена со договор за вработување на неопределено време бр. 03-3/22, од август 2005-та2 – три години пред да настане конкретниот работен спор со нејзиниот нов „газда“, иако претходно, во истата аптека, имаше остварен работен стаж од над 25 години, односно таа сиот свој работен век го имаше поминато во истото претпријатие.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Против пресудата работодавачот, кој ја изгуби парницата, знаејќи дека не е во право не се осмели да покрене никаков правен лек и истата беше спроведена доброволно – а раководството на „Дервен“, поучено од овој случај и под страв дека тој би ги поттикнал и останатите инвалиди на трудот да тужат – самоиницијативно ги исплати и трошоците за исхрана на останатите кои беа во иста фактичка положба, а немаа покренато тужба за истите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во мај 2002 стигна известување за можност за преместување на ново работно место како проценител на штети и ризик – во Секторот за големи клиенти, каде му беше понудена и поголема основна плата (околу 30.000 МКД).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Инспекторот на трудот, со решение, ќе го забрани вршењето на работи на работодавачот ако не води, неправилно води или злоупотребува електронско евидентирање на полното работно време и на прекувремената работа (чл. 259, ст.1, ал.4 од ЗРО). 256

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Меѓу останатите законски опции, на вработените од фирмата, им 237 беше понудено да станат акционери во истата, односно да купат акции.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На сите ним им порачува, доколку се најдат во иста или слична ситуација, веднаш да побараат свој близок адвокат, кој ќе им помогне: „Сега, после првиот спор, е лесно...

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Со еден збор, постоеше одлична атмосфера за посветеност на работата.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Барањата можат да се истакнат во една тужба само ако судот стварно е надлежен за секое од истакнатите барања и ако за сите барања е определен ист вид на постапка.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Сѐ до 1998 – поточно до доаѓањето на К.Камчев на директорската функција, кој претходно работеше како инженер- програмер во истата фабрика – работните услови во АД „Киро Ќучук“ беа релативно добри и немаше кршење на работнички права од поголеми размери.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во овој случај тој не го контактира Инспекторатот за труд, бидејќи нема доволно верба во истиот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Машаланов задоволен од одлуката и од ефективноста при нејзиното спроведувањето, бидејќи од истата ја доби чесно одработената финансиска надокнада.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На Триманова ѝ се зема за грев наводната блискост со нејзината дотогашна претпоставена шефица, која претходно е избркана од работа – по што следува „логички“ расплет и таа да биде истерана од фирмата, како еден вид колатерална штета од целата ситуација.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тој не се обрати до Трудовата инспекција затоа што тоа е државен орган во состав на МТСП, а исто така и АД „Охис“ е во државна сопственост – така што Величковски вели дека и доколку евентуално би се обратил, тоа би била ситуација во која „кадија те тужи, кадија те суди“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

По фактичкото прераспределувањето, кое се случи во септември 2002, во пресметките на платата, тој забележа дека ја добива само основната плата без додатокот за минат труд, на што реагирал усно – при што му е одговорено дека настанала некаква „грешка“!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, во 1992/93 година – на почетокот на транзицијата – се јави „потреба“ од трансформација на сопственоста на претпријатието, која беше регулирана во тогаш новодонесениот ЗТПОК (1993) – кој подоцна претрпе дури 12 измени и дополнувања.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Таму не успева да се сретне со новиот генерален директор кој одбиваше да го прими (за што напиша и посебна Изјава бр. 04-790), па неговата секретарка го препраќа кај заменик-директорот – со кого, претходно, Авдиќ имаше работено во иста канцеларија и имаше добри и коректни односи.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ова таа го истакнува како голем апсурд и недостаток во функционирањето на Синдикатот: имено, нејзиниот став по ова прашање е дека се јавува голема нелогичност кога вработени од синдикатот имаат спор со ССМ – за нив да нема никаков обѕир од тамошната правна служба, односно тие да немаат право на бесплатна правна помош, односно квалификуван правен застапник од својот синдикат во кој едновремено и работат, но и членуваат!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Нејзиното работно место беше комерцијалист и, пред да настане конкретниот спор опишан подолу, имаше 14 години работен стаж во истата фирма.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ако работодавачот го објавува слободното работно место и во средствата за јавно информирање, рокот за пријавување започнува да тече од денот на последното објавување (чл. 23, ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Кај овој атипичен договор, кој се очекува да се применува за директорските функции кај работодавачот, зачудува оставената законска можност за поинакво регулирање на меѓусебните права и обврски, меѓу другото и во делот на плаќањето, што остава простор за неоправдано привилегирана позиција на менаџерите во однос на другите вработени во истото трговско друштво – како, на пример, преку делењето превисоки „бонуси“, дури и во услови на загуба и лошо менаџирање што, впрочем, беше случај и во високоразвиените западни земји за време на последната Светска економска криза (2008-2010).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Меѓутоа, по разгледување на списите на предметот, судскиот совет (во состав: В. Јанкуловска – претседател, Љ. Нешкоски и А. Настевска – членови), во март 2009, ја одбива жалбата како неоснована и ја потврдува пресудата на Основниот суд Битола во корист на Лозановски.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Бидејќи работодавачот во законскиот предвиден рок доброволно не постапи по донесената пресуда, задолженијата во истата беа присилно спроведени, со помош на извршител (Ж.Пријевиќ). 232 ***

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во истиот допис тој го известува Министерството дека го враќа во владение закупениот објект – за што се прави и посебен запис ник за примопредавање на недвижна ствар (при чие составување учествуваше и застапникот по закон на тужениот – A. Бегајовска), а го повикува и да ги преземе назад сите поранешни работници.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Парничните трошоци во висина од 4.200 МКД, исто така, паднаа на терет на „Дервен“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Генерално, како Синдикатот така и правната служба во истиот, се финансира од членарина што вработените во ССМ редовно ја плаќаат – како и сите останати работници во останатите сектори.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Пред тоа, од 1999 (кога, всушност, е и основано ова претпријатие) до 2002, со повре- мени прекини, работеше во истата фирма, но со договор на дело за кој четиригодишен период нема регулиран работен стаж.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Сепак и тие што требаше да му ги исплатат парите, се во работен однос во истата фирма и, плашејќи се за своето работно место кое беше загрозено од „повисоки инстанци“, на разни начини се обидуваат да ескивираат и одбиваат да контактираат со него.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Странките се господари на спорот [и тие можат да се договараат за спорните работи или, пак, да ги повлекуваат своите барања] (Paul. – Sent. 1,1,5) Работничката Мимоза Вујошевиќ од Скопје (сега 57-годишна) беше во редовен работен однос во Градската синдикална организација Регионален совет – Скопје, а од 1998 година таа се води како вработена во Сојузот на синдикатите на Македонија – бидејќи ССМ, кадешто има околу 70-на вработени, по трансформацијата е правен следбеник на поранешната ГСО – која, пак, се смета за негов конститутивен организациски дел.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ако за некои од барањата истакнати во истата тужба треба да суди совет, а за други судија поединец на истиот суд, за сите барања ќе суди совет (чл. 178, ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Оваа прилично голема фабри- ка, со преку 250 вработени, а Ангелеска работеше во Секторот за лабораториска анализа, како хемичар во процесот на испитување на млечното производство.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Откако наидува на крајно непрофесионален, дрзок и игнорантски однос од претпоставените и откако увидува дека е изманипулирана и практично не постои можност за вонсудско решавање на спорот, таа – заедно со уште десетина работнички 282 кои се најдоа во ист кош, а охрабрени од позитивното искуство на некои работнички од истото трговско друштво, кои уште од порано се одважиле спорот да го решат по судски пат – решаваат, во јули 2009 – та, да поднесат колективна тужба против нивниот довчерашен работодавач.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Работникот Х. Џ. од Скопје (сега 50-годишен) беше вработен со договор за работа на неопределено време во „Охис“ АД – Скопје, фабрика од хемиската индустрија со доминантен државен пакет акции.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Примерот на Машаланов е за поздравување затоа што ги ох- рабрува големиот број „непријавени“ и неосигурени работници – кои, правно гледано, немаат склучено договори за вработување и поради тоа чувствуваат дека се наоѓаат во инфериорна позиција vis-à-vis своите „газди“, да си ги бараат своите права по и судски пат.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Погрешна примена на материјалното право постои кога судот не ја применил одредбата на материјалното право што требало да ја примени или кога таквата одредба не ја применил правилно (чл. 345, ЗПП). 217 Папазова против Градска аптека Спор за неисплатени надоместоци1 Nemo in persequendo vel agendo deteriorem causam, sed meliorem facit (Paul. – D. 50,17,87) Со покренувањето судска постапка никој не [треба да] се доведува себеси во полоша, туку само во подобра позиција Работничката Јелена Папазова од Велес (сега 51-годишна) беше вработена во поранешната јавна Градска аптека „9ти Ноември“ во нејзиниот град – којашто, по приватизацијата, го носеше целосниот назив Приватна здравствена установа „Градска Аптека“ – Струмица, бидејќи сега седиштето на фирмата сега беше заведено во оваа општина.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

6. Формалните договори можат да бидат раскинати со неформална спогодба, освен ако за определениот случај со закон е предвидено нешто друго или ако целта поради која е пропишана формата за склучување на договорот бара раскинувањето на договорот да биде извршено во истата форма (чл. 60, ЗОО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имаше остварен работен стаж од 28 години во истото ова претпријатие, кадешто работеше како комерцијалист.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Доколку друштвото е осудено за кривично дело што го прави неподобно за стечаен управник, лиценца за вршење на стечаен управник може да добие по престанувањето на правните последици од осудата (чл. 20, ст.1, 4-5 од ЗС). 5. Од 1 јануари 2006, секој работодавач кој има над 25 вработени и кај кого процесот на работата се врши на една локација е должен да води електронско евидентирање на полното работно време и на прекувремената работа (чл. 116, ст.7 од ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На почетокот негова, како и на на останатите негови колеги кои беа во иста положба, беше идејата да се покрене тужба преку правната служба на матичната синдикална организација на „Филком“, но оваа идеја подоцна се изјалови.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И. против Електрометал Спор за неисплатени плати и придонеси1 Nullae partes sunt iudicanti in confitentes .

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Вујошевиќ има склучено договор за вработување на неопределено време и, пред да настане конкретниот спор, таа веќе имаше остварено работен стаж од 17 години во истата организација.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Меѓутоа, според тврдењата на Авдиќ и неговите колеги, овој синдикат воопшто не се грижеше за правата на вработените кои, патем речено, секој месец даваа пари за членарина. 101

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

По ова, раководството на фабриката продолжи со лажните ветувања за божемна скорешна исплата на овие средства со не така занемарлив износ.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во меѓувреме, покрај тоа што на фирмата почна слабо да ѝ оди пласманот на својот асортиман и да назадува зад конкуренцијата на пазарот, настануваат и одредени внатрешни превирања и поделби на вработените на неколку табора.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Работоводниот орган [менаџер], правата и обврските од работен однос, за времето додека е именуван, односно избран на таа должност, ги остварува кај работодавачот кај кого е именуван, односно избран – според одредбите на овој закон и друг закон, колективен договор и договорот за вработување (чл. 55, ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На странката која признава – понатаму не ѝ се суди! (Ulpianus – D. 9,2,25,3)

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

По поминувањето на наведениот временски период од испраќањето на фамозното писмо на поранешната адреса и по неколкуте неуспешни обиди Авдиќ телефонски да го добие раководството на фабрика, тој се решава да оди директно во просториите кои беа седиште на велешката фабрика.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За покренување тужба Ангелеска дефинитивно се решава по заедничкиот разговор со останатите вработени кои беа во иста незавидна положба како и таа.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

По оваа егзистенцијално безизлезна ситуација за него и за членовите на неговото потесно семејство кое го издржува, Х.Џ. неколкупати се обраќаше до неговите претпоставени и од нив изречно бараше да му се исплатат платите што му се должат.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Пред настанувањето на спорот таа веќе имаше остварено работен стаж од 27 години во истата фирма.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во оваа фабрика, која е најпозната по производството на прашоци и детергенти, беа вработени околу 1.500 работници, а Х. Џ. пред настанување на подолуопишаниот спор имаше работен стаж од 26 години во истото друштво.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

После половина година од склучувањето на Договорот за закуп на Клуб-кафеаната, сопственикот на хотел „Епинал“ и на С.Р.С. ДОО Скопје, со допис датиран од ноември 2006, еднострано го раскинува договорот6 со Министерството за култура, а во текот на декември 2006, на работниците што ги презеде по основ на тој договор им соопштува дека нивната работа во хотелот е завршена и ги прогласува за технолошки вишок, вклучително и Митревски.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Одеше кон една добро позната куќа во која живееја неговите поранешни пријатели; две мали деца спиеја таму во иста соба, а во соседната спиеја родителите.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тие работи се мошне вознемирувачки и се случуваат во истото време кога и модерните примитивци, како бунтовничко движење, се во потрага по нов идентитет.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Уште повеќе, отвореното изложување на телото во просветителството било сметано како една важна научна технологија и метафора што ја означувала просветителската жед кон невидливото, копнежот по увид во нешто што не може да се види (во истиот период тој копнеж доведе до пронаоѓање на микроскопот), односно желбата да се дојде до крајот, каде што никогаш не можеме да бидеме ниту да го досегнеме.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Забележа дека не оди кон гробот и неочекувано се насмевна.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Такви се работите во општество во коешто владее културата на убавото.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Се исплашија... пребледеа... Стравот во исти миг срцата им ги смрзна на дрвјата...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Студена до премор, а во исто време те одмара и полни со енергија.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Во истиот миг, се втурнав во трк што побрзо да се дофатам до слушалката насетувајќи дека тоа ми се пријателите: Ало!! Да молам?

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Трај во себе ја имаше наредбодавачката и форма на зборот молчи или тишина а во исто време значи рајска тишина, рај во кој тишината е првото потребно нешто, за да се почуствуваат сите благодети што тој ги носи.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Во истиот тој период во Охрид, Струга и други места учителствуваше големиот поет Григор Прличев.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Замавна еден од зулумџиите со сабјата, ја пресекоа главата, во истиот миг. Потече крвта македонска, по дворот...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Имаше дури и гласови и дека татко ми е поврзан со странски разузнавачки служби, со три во исто време!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Го здогледав уште она пламенче во тавчето со балкански гасови, го здогледав и видов како скочи и изгасна од догореност и во истиот момент српот и чеканот изгледа се вкрстија да го симболизираат чинот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Се преоблеков во турско облекло и дојдов во кафеаната да чујам какви планови кроите против рајата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Иако вие не знаевте, но желбата во истиот момент Ви беше исполнета.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Јован и Вангел викаа во ист глас. Ние што бевме горе, веднаш се најдовме над дупката.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Но во исто време ме израдува силниот плисок.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Се враќа мачното и, во исто време, херојско копање, борбата со длабокото и темното долу и во себе, победата и славата.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Нивните колебливи од аспект на доверба сведочења, субјективни и под влијание на повеќеструки мотиви поставени во ист ранг со можното, но не докрај дефинирани, од ликовите на Бунар прават загатки.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Јас претпоставувам, сепак, дека можеби бил закопан на нивното семејно гробно место, но дека потоа, во истиот гроб, како што често и се прави, бил закопан некој од неговите потомци.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

за писмата со топли поздрави до неговите родители што живееја на другиот крај на светот и за телефонските извинувања на моите родители во истиот град што не сме ги посетиле на сведен, оти, нели, пак тој морал да се задржи на работа, за левиот чевел од секој пар чевли што се купуваше за помалата ќерка, а кои тепаа на глуждот па требаше да се разлабават кај мајстор Младен, за молерите кои можеа да дојдат само ако е тој на пат оти, се знае, прават страшен неред во куќата и,

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Зар ќе овене сарделата и, во исто време, со истото темпо, во истите дни, минути и часови, ќе се угаси и сè околу мене - љубовта на Агна, онаа сопствена мерка на живот, мојата волја и мојата иднина?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

А што се однесува до луѓето, можеби ќе се поврзам пак со нив, со нив на кои мислев секогаш кога имав успех во животот и во исто време незадоволен што тие не знаат за тој мој успех и што не добивам признание токму од нив.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Оние други сто биле на зет му од ќерка му Менка и тие коњи од практични причини ги чувале во ист обор заедно со неговите и често ги користеле во заеднички работи, формирање заеднички карвани и слично.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Можев да се надевам само на онаа кревкост и благост на мевцето, а потоа на чувството на некаква зафатеност (која во исто време овозможува да бидеш зајден), што ја создава глодањето на ковче.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Молчиш и здржан си за да можеш да ја дофатиш оддалеченоста што ја создала смртта и во исто време да се одбраниш од нејзината блискост.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

И така, бидејќи ми беше крајно здодеано да го започнувам секој ден на истиот начин, доручкувајќи во исто време, во истото опкружување (кое не можев да го променам, па решив барем она што можам, да го променам, да видам што понатаму ќе се случува и дали ќе предизвикам некоја временска дупка во хронолошкиот распоред на настаните), започнав со експериментот.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Најмногу те сакам кога за нешто во ист здив се согласуваме. (Иако мислам дека јас секогаш повеќе настојувам од тебе).

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Едно бонбонче го делевме сите тројца заедно, мајка ти, Пане и јас.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Татко ми не поверува.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Тие ја сослушаа и почнаа да ѝ објаснуваат, покажувајќи двете со рацете во иста насока.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Еден од кодошите што го прати дедо ми во затвор живееше неколку врати понатаму во истата зграда.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Всушност и не беше.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Мајка ми која го преживеа крлежот во увото во планинско село во минатиот век и пукнување на слепо црево во интернат во туѓина каде што ја идентификувале со плочка со бројче околу вратот далеку од дома и од родителите, почина на клиниката која е на десетина метри од моето работно место во истиот момент додека на брифингот се фалевме колку се успешни реформите во здравството.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Тој ја задржа цврсто и во истиот момент се стрчаа една постара жена, еден маж во поодминати години и Севда и Стасе...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Сакав да се надевам дека грешам.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Мајка ми била толку многу осамена, тажна и исплашена во истиот тој кревет, иако не морала да стане во шест часот наутро, да ги слуша вестите и да го поздравува знамето (кое и да е) ниту, пак, да јаде парче леб со салама или кашкавал, ако имала желба за некаков друг оброк сосема различен од тој. ...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Го фатив погледот на татко ни и во истиот момент ме облеа некое спокојство.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Меѓутоа, во истиот момент се созедов и си велев ... не, тоа не е возможно... не сега... не мојата мајка...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Нео-гео, нов експресионизам, нова апстракција, нова фигурација: сето тоа многу убаво постои едно покрај друго во потполна индиферентност.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Поголемиот број од луѓето што ги снимавме навистина живееја во челзи okno.mk | Margina #15-16 [1995] 117 хотелот, па затоа и поголемиот дел од времето го поминувавме таму. често вечеравме и пиевме во Ел Кихот, ресторан во приземјето и луѓето едноставно доаѓаа и си одеа во своите или туѓите соби.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

„Не можам премногу да ви платам, но верувам во истите прекрасни работи што вие ги правите”.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Не сфаќав, и сè уште не сфаќам како може некоја реченица во ист миг да изразува псевдо-пропозиција и непобивлива вистина.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Утредента прочитавме прекрасна критика во новините од шер Боно. (...) Бил Грејем сѐ уште нѐ тераше да дојдеме во Сан Франциско кон крајот на месецот - дури дојде и во Л.А. да не убеди.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Така добив идеја да ги спојам деловите од животот на сите тие луѓе, поврзувајќи ги така да изгледа дека сите тие всушност живеат во ист хотел.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Бидејќи сите овие тенденции немаат повеќе ништо специфично, лесно можат да живеат во ист културен простор.”

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Јас од сесрце го прифатв неговиот заклучок дека метафизичките искази се бесмислени, со тоа што не ги земав предвид исказите од Трактатот.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Иследникот сугерира дека кралот, премиерот и него, солунскиот главен рабин, ги врзува една единствена јудео-масонска идеологија и тој така ја реди сложувалката од животот на архирабинот Корец.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Дека има слики што се наши и оние што им припаѓаат на другите учесници во истата реалност. Слики кои се наши и на другите.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во мај, разредениот воздух над гетото Барон Хирш само двапати го пара писокот и го исполнува пареата од локомотивите на двете композиции со нов човечки товар во истите добиточни вагови: на 3-от и 9-от ден на месецот во кој едвај кој можеше да забележи како богато цутеа дрвјата во дворовите од напушените еврејски куќи.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тоа би било покреативна комбинација”, се смее амбасадорот. „Дефинитивно, амбасадоре”, му одговарам во истиот тон.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

И пак: Во Жешов раскошно расцутеа дрвјата, а ветрецот расејува снег од латици низ просторот, поигрувајќи си со нив, а потоа оставајќи ги да паѓаат по крововите, по жирадоата, елегантните женски шапки на минувачите, по јармулките и црните рабински капи со широка периферија, на рамениците од старците што на пријатната пролетна сончевина забораваат на својата возраст и живо дискутираат на својата пролетна променада, во очите на госпоѓиците, и во нејзината душа која е смирена и иполнета кога е во тој питом предел за кој не може да престане да го мечтае и сонува...

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тие во иста мера се невозможни, бидејќи она што е доведено во прашање е самото место на субјектот.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Поради особено важното место коешто Крлежа го зазема во тоа културно наследство, поради неоспорниот углед што го има Станко Ласиќ како општопризнат првокласен хрватски интелектуалец, поради несомнената упатеност на критичарот Висковиќ, но и поради нескриеноста со која се врши манипулација со тоа наследство (во истото интервју на Висковиќ дознаваме дека мислата на Крлежа е вградена во програмските темели на владеачката партија, а исто така и за идејата на Виктор Жмегач за чистењето на Крлежа од политичките импликации во неговото дело), Ласиќевото промовирање на починатиот Крлежа во советник на Туѓман станува дрзок предизвик за цела една генерација која во критичкото пресметување со традицијата и со нејзините самопрогласени чувари и толкувачи допрва мора да се избори за својот сопствен интелектуален идентитет.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Еден ден откако Емил Зола тешко ги обвини војската и судството во истиот весник се појавува протест против повреда на правото во процесот против Драјфус.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Наспроти Леон Глембај и “докторот” на Крлежа, два лика од големата плејада на оневозможени хрватски граѓани, чиишто побуни по правило завршуваат во немоќна фрустрација - родното место на ресентиманот од кој се репродуцираат превратничките проекти на политичките екстремисти - стојат тие американски целулоидни херои во истиот оној однос во кој на времето старите Грци стоеле наспроти варварите.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

А, јас те гледам онака опиен од твојот израз и тонам во истиот сон и не допирајки те.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Од пакетот извади исти фармерки, во иста боја, иста марка.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Сигурен во ефектот, тој се навали сега назад сосе столица и го гледаше малку иронично и во истото време сожаливо Коча.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Но сепак тој не може да се сврти во истиот миг, не може да се ослободи од нејзината душа.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Но во истиот момент неговото внимание го привлекува нешто друго, тој го заборава Савета и провлечува со многузначителен глас: - Соколе, гулабот!

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

За моја среќа, и нему во истото време му попуштиле чевлите, па требаше да бара поправка, ако не може веќе да добие и нови.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Но тогаш се случи нешто за кое Пискулиев не можеше во истиот момент да стане свесен.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Не се осмелуваат да ги стават своите јајца во иста кошница.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Во овој филм го направив и најопасниот експеримент што некогаш сум го направил и кој никогаш повеќе нема да го повторам.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Оваа камера не го снима платното и сликата на него, туку само некои бои на светлосниот спектар и заради тоа објективот на камерата и објективот на проекторот мораат да бидат во иста линија.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

На подот на ателјето има тенка бела линија во иста линија со објективот на проекторот, а објективот на камерата мора да биде на таа бела линија.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Поголем број на деца немаат пристап до медиите и не можат да го привлечат националното внимание, но сигурен сум дека тоа се случува многу почесто отколку што сум свесен. ?

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Кога малиот човек ползи под вртелешката во движење, тој навистина ползи под вртелешката во движење.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Кажува работи што многу луѓе би сакале да можат да ги кажат, но во исто време е и малку одвратен. ?

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ова признавање на неуловливите настани во исто време се копјето на св. Ѓорѓија, сега во раката на ЗАПИШУВАЧОТ, кое сака да го опредмети сонот на св. Ѓорѓија.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Нѐ сними момчето седнати во истото бистро во кое некогаш тука седел и Пол Фо и не забележавме колку невино и безгрижно се населивме на фотографијата од која веќе никогаш нема да излеземе.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Кога би зборувал со обезимени зборови, со обеззначени, како на пример: се разминуваш со светци во предел каде во исто време и на исто место светат многу сонца и многу месечини.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

— Ќе си ја земиш ли ти таа грижа со твоите Анадолци да ја свршиш уште таа работа? — го праша Дургут Бахтијара, што требаше во исто време да значи и заповед за акција, бидејќи Дургут беше главен заповедник на сите овие вооружани сили.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сивевица се израдува, и се исплаши.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

За да го има Јован пред очи Толета по три четири дена му фати „квартира" во истиот двор.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ги внесе врзмите во племната и ја скри торбата во ланската слама, но му се виде несигурно, та преку ноќта зеде копачка и една латвица, та, потемница, ги претури од торбата во латвицата и ја закопа длабоко во истиот ќош. Не заборави да задржи и кладе во ќесето десетина парчиња.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кога Толе допре со очите до Алшари и го виде оџакот од фабриката на златниот рудник, испушти една длабока воздишка, сеќавајќи се на приклучението со Аќифа, а во исто време му излезе пред очи убавата Прочка, која беше ја фрлил во заборав.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А сведенијата беа, ете, точни. Токму тука се најдуваа сите раководни лица на востаничкото движење.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тие биле подложени на поголемо даночно оптоварување, им било забрането учество во државниот апарат и во војската, носењето на оружје, капењето во јавните бањи (амами) во деновите кога тоа го правеле муслиманите, живеењето во исти маала со муслиманите, судството и др.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Тие одраснаа обожувајќи ги Miro, Picasso и Pollock во иста мера.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Се надевавме дека ќе ги презентираме во ист град истовремено.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Не обрнувајќи внимание на филмот кој повеќе или помалку се одвива на платното во авионот (и кој пригодно е стопиран среде една сцена на потера со специјални ефекти), се потчукнуваме со рабовите на чашите при придушената светлина на кабината и наздравуваме на Нашата Приказна До Сега, која можеби допрва почнува благодарејќи на тоа што обајцата забележавме дека нејзиниот/мојот привлечен сосед во списанието на авио-компанијата ја гледа истата илустрирана статија - „Островски засолништа”, да речеме дека се вика - и во еден забавен разговор откриваме дека обајцата во едно претходно животно поглавје еднаш сме престојувале во омиленото засолниште на оној другиот, речиси иако не баш во исто време, но заправо во ист хотелски комплекс, Кајо Олвидадо, и, освен тоа - пази сега - дека обајцата во текот на тие романтични ескапади (едниот тогашен пар бил венчан, но не на меден месец, другиот бил на меден месец, но не и венчан), нуркајќи долж коралниот гебен близу до плажата сме пронашле и земале по една страница искината, одлепена или на друг начин одвоена од некој роман во мек повез и ставена во шише како повик за помош; нејзината била сува како коска, на дното на морето, во добро затворено мало шише од рум поради необјасниви причини до пола наполнето со камчиња за да потоне, а неговата парадоксално плуташе во исто така добро затворено бардаче за вино полно со морска вода и поставено на суво место високо на коралниот гребен. Quelle coincedence! Quel симпатична средба, сега кога се сретнавме!

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Десетина години подоцна, во истата улица со астрономите коишто работат со Хабловиот телескоп, јас ги пишувам овие зборови: ерго, не сме и понатаму изгубени во мароканската Дипломатска шума, нашите невернички коски не се белеат на африканскиот песок додека нашето изнајмено рено рѓосува таму, меѓу боровите.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

„Дали тој, можеби, предлага дека да се биде пар и да се биде поединец стојат во ист однос?

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Нивната главна особина е да да лажат, а воедно и да ги убедат оние кои се под нив во истото да им поверуваат.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Продадениот интелект мора да брбља разноразни демагогии и да брани одредена опција макар што ни 90% не верува во истата.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Скоро во истото време кога пристигнале ченичките емисари во Македонија, британскиот оддел на СОЕ при крајот на 1942 година, започнал, со подготовките за испраќање на британски воени мисии на територијата на Македонија кај приврзаниците на четничкото движење.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Дали набргу и таа последна почит требаше да згасне и Margina #26-28 [1995] | okno.mk 153 таа да ги бутне сите во истите ѓубрени кеси со истите смртоносни рани за сите?

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Кралот пред тоа во истата слика го прашува принцот: “И, како живее нашата роднина Хамлет?

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

А да се стават хероинот и марихуаната или хашишот во иста категорија е исто како да ги ставите во ист кош пивоквасот и вискито...

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Па само сакав да кажам дека некој е контрадикторен ако каже нешто па потоа, во истата реченица, го негира.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Се бркаат во круг, се среќаваат по исти голф-клубови, во исти ресторани.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

7. На луѓето коишто чувствуваат дека им е грабнат нивниот сопствен социјален идентитет, прафашизмот им доделува една единствена и најчеста привилегија: дека се родени во иста земја. Тоа е извор на национализмот.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Уметноста се состои од индивидуалци и не влегуваат сите во ист кош.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Таа претставуваше германски авион од последната војна, “Јункер 87” изработен во дрво, во природна величина и беше целосна репродукција на авионот со кој уметникот се урна во Крим за време на втората светска војна.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ова покажува колку Бојс беше чувствителен за исходот на уметноста и на скулптурата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Така, мене ми изгледаше природно да се повтори претставувањето на ова енергетско поле; инаку би западнале во истата стара грешка.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

А таа вистина е работа на љубовта и полицијата, на уживањето и законот -во ист момент. 34 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но, се случува така што, разгледувано само за себе, ова дело целосно се вбројува во иста линија со Дишан и Флуксус (3) кои, конечно, со години спаѓале во аналите на денешната уметност. (1) “Joseph Beuys et les idées recues” art Press n 42, ноември 1980. (2) Joseph Beuys, “La Mort me tient en éveil” издание Arpap. (3) Зар Макиунас не изјави: “Погодоците на Флуксус се социјални, а не естетски?

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Не дека зборот “писмо” престанува да го означува означителот на означителот; тоа во една чудна светлина покажува дека “означителот на означителот” престанува да го дефинира акциденталното удвојување и секундарноста лишена од нејзините права.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

„Трите академски идеи кои навистина ме интересираат се: она што мојот учител (говорејќи за Сезан и кубизмот) го нарекуваше „ротирачко гледиште“; сугестијата на Марсел Дишан да се досегне Неможноста на доволно визуелна меморија за меморираниот впечаток да се пренесе од еден на друг сличен предмет; и Леонардовата идеја...дека границата на телото не е ниту дел од зафатеното тело ниту дел од околината на атмосферата“.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во својата книга Cirkonfesija многу го наведував и се обидов да домислам што во таа вистина е бунтовничко во однос на филозофската вистина - вистината на поклопувањето или откровението. 41968 година предававте на Ecole normale, лулката на немирите.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Педагошки зборувајќи, „музеификацијата“ може да биде најлесниот начин да се прикаже Бојсовото дело.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

(...) Дали тој живее во истата збрканост и страв во која живееме и ние.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Наместо тоа Бојс сакаше да создаде енергетско поле околу секоја од своите скулптури, електричен набој, или да изврши трансформација на енергија.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во истиот пожар, во истиот потрес трепери генеалогијата растурена низ сите структури и сите подлоги за коишто зборував: Западот и историјата на филозофијата, она што ја врзува со неколку непомирливи (што и да речете) монотеистички струи, од една страна, со природните јазици и националните чувства, со идејата за демократија и со онаа технолошко-политичката, од друга страна, со бескрајното напредување на идеите на меѓународното право, најпосле, чиишто граници се укажуваат појасно од било кога - и тоа не само поради тоа што оние кои го претставуваат и го подржуваат тоа напредување секогаш ги застапуваат интересите на одредени хегемонии и затоа единствено можат непримерено во бескрај да му се доближуваат, туку и затоа што тоа се темели (а тоа и го ограничува) врз сознанијата на европскиот филозофски модернитет (нација, држава, демократија, односи меѓу парламентарните демократии на разни држави итн.) - да не го споменувам она што одвнатре ги поврзува науката, технологијата и војската со тие сомнителни содржини.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ако Симан се однесувал како да не ја познава волјата на уметникот да побегне од системот на уметноста, тоа го сторил само за уште подобро да ја открие претпоставената вредност на делото на Бојс и поуспешно да ја вклопи, преку каталог, во серијата на “класици на ХХ век”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Бидејќи беше потребно да се направи некоја слика, таа работа ми ја доделија мене.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Таа мора да го стори ова не само поради тоа што сето она кое желбата сакаше да го оттргне од говорната игра одново се враќа во неа, туку и поради тоа што истовремено, и самиот говор се наоѓа загрозен во својот живот, изгубен, отсечен, поради тоа што повеќе нема граници, препуштен на сопствената конечност во истиот миг во кој изгледаше дека неговите граници се бришат, во истиот миг во кој престанува да биде сигурен во себе, опфатен и ограден од страна на бесконечното означено, кое изгледаше дека го надминува. 50 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Сите овие нешта ги дискутиравме заедно.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Јас бев воден од фактот дека Бојс остави одредени дела и овие дела беа со години во истата состојба, тие останаа зачувани.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Таа мисла можеби го преобразува просторот и преку апории ја расветлува потврдата (не позитивна) која им предстои на секоја критика и на секој негативитет.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во истиот момент лицето на пашата се сви во дива, сатанска гримаса. Тоа стана зелено.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

И ние, дојдени од различни места, го ружиме и, во исто време, го разубавуваме и подмладуваме овој град. Овој наш град.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Уште не застанат чу гласови и во истиот момент зафучија куршуми околу него.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Овој богато го наградуваше и во истиот миг, оставаше жени, харем, пријатели, работа, оставаше сѐ - се фрлаше на коњот и придружен од гавазите и булукот ’ртки јуреше на означеното место.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

И од средината на позициите, каде што беше војводата, се чу грмеж и во истиот момент се расцепи воздухот.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Тој поглед што викаше и крештеше во исто време, плачеше и молеше - ги пробиваше градите и го параше срцето на Питу.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Во истиот миг допре до него и го омаломошти мекиот, молежлив глас на Јакима, кој остана на докот.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Тоа имаше суров и во исто време маченички израз.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Изморено седна во истата ложа во која седеше и синоќа со неа.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Во истиот момент, од темнината се појави Аргир. Песната запре.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Побратими... Заедно, во ист ден се оженија за двете сакани моми од селото...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Наш град, кој ни ги отвори широко портите и не пушти во својот храм, каде што виталните стануваат негови миленици и жреци, додека другите исчезнуваат и пред да ја сетат животворноста на неговата молитва...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Значи, така. Тоа беше неговиот најдобар другар, со кој седеа заедно во иста клупа низ сите класови на гимназијата, си одеа дома еден со друг и пишуваа заедно домашни задачи, со кој си ги делеа подеднакво и книгите, и симпатиите и идеалите, како да беа побратими со измешана крв од жилите на зглобовите.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Во исто време, Гого се исправи пред проблемот да најде работа - од нешто требаше да се живее; да беше останат сам самјак, ќе се обидеше да преживее како слободен уметник; а вака, со семејство, со жена и дете на пат, не се решаваше на ризикот да зависи само од продажбата на своите слики - тој неафирмиран сликар, неговите слики непознати на јавноста, поимот продажба како мислена именка.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Геро во истиот момент ја истури ракијата во пивото и му ја врати на келнерот за да ја однесе со подавалникот - како ништо да не било, освен што во неговата кригла спласна пената.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

- Марче, ти ли си? - ѝ свика Ване од грб, но во истиот момент се покаја не дека ја прекинал во учењето туку дека ја уплашил со својата појава.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Каде е камионот што треба да нѐ префрли, си мислиме, сигурно во истиот ќе нè носат докрај.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Со последната страница, со која го поклопи ракописот, Грдан се протегна од долгото седење, но во истиот момент се сепна и ги спушти рацете, зашто пред него веќе стоеше Горда - облечена и дотерана.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Но, колку и долго, не само што беа заедно туку и спиеја еден покрај друг, не се случило да заспијат во ист момент - така било само кога биле деца.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Во еден од секавичните проблесоци на свеста, му помина само една ластовичка од мисла што му избега во истиот миг: дека облаците над него го носат времето во неповрат, како што се топат во небото и како што тој самиот себеси ќе си се спржи во пепел.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Потоа, во истата врева, само малку постивната и навидум организирана, рибите се пржат во кујната на ресторанот преку врски, а ручекот се спојува со вечерата, без вообичаена прошетка по брегот на езерото.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

И продолжуваа да го тепаат, толку прирачнички систематично како тој да им беше доверен питомец во некоја полициска академија, а тие, тепачите, да се само воспитувачи во истата.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Можеби, вистинската причина за падот на Отоманската Империја, според неговото мислење, беше во фактот што Западна Европа успеа, во истиот петвековен период, да ги оствари етапите на ренесансата, на реформацијата, на Француската револуција, на либерализмот, на индустриската револуција, како и стадиумот на државата-нација.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Сега, како да се најде повторно во истиот транс од младоста, кога беше во разбранетиот Цариград, обземен од големата мисла дали, по завршувањето на отоманското право, да остане на Исток, да го земе семејството, па да се слее во новите млади Ататуркови ешалони, како и бројни негови сонародници и блиски, или да се врати на Балканот, да остане со своите, да ја продолжи татковата меланхолија, со надежите дека ќе замине, но верен на инстинктот на останувањето.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

- А каква ученичка е Елена, а? - Не знам, не учиме во исто училиште. - Како не учите? - Па така.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Но една немила случка што дојде набргу во истиот ден и го растажи Бојана, истовремено му дојде и како помош и како олсенување.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Веќе од поодамна чувствуваше потреба и да се преоблече, зашто откако беше дојден сè во иста преоблека беше, секогаш цел, облечен легнуваше и стануваше.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Градско девојче, некаква Елена, доаѓа и да ги дели со нив деновите, да ги гази истите патеки, да се мие во истото поточе...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Тој пресврт го означи текстот Зошто социолози?: ќор-сокакот на знаењето, вртоглавицата на незнаењето (то ест, во ист момент, апсурдност и невозможност да се акумулира некоја вредност во рамките на знаењето), се движи како некое апсолутно оружје против самата власт, за да ја урне сообразно на идентичното вртоглаво сценарио на отстапување.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Но тоа не е точно: зад тој привид стоеше мртвиот универзитет, стоеше мртвата култура, чии што предизвик беше дофрлан до 18 Margina #8-9 [1994] | okno.mk властите, и во ист момент евентуално нивната сопствена смрт - преобразба во непосредна жртва, што поправо беше самата долгорочна операција на системот: ликвидација на културата и науката.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Потоа опишете ја истата зграда, по исто време и во истиот период од денот, видена со очи на среќен љубовник. Не споменувајте ја ниту љубовта ниту саканата личност. 212 Margina #8-9 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Доста добро се меша со Екстази и кога почнува да се расчистува, некои луѓе тврдат, ефектите исчезнуваат речиси во истиот момент.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Она што сега го прочитавте ги става рамните потпетици и геноцидот во исто рамниште.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Слободен сум од своето раѓање, можам да бидам слободен и од својата смрт, во истата таа смисла.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Делумно до ова стигнав со цртање во истата димензија во која делото ќе биде репродуцирано.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Оваа предност на уметничкото доживување на нов начин истовремено е и нејзина најголема мана, бидејќи за разлика од генуината уметност, којашто допира речиси до секој човек, таа е резервирана само за оние кои мораат претходно да се доведат во иста состојба на променета свест и на нови естетски вреднувања.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Видови на преведување Во својата статија „За лингвистичките аспекти на преведувањето“, Роман Јакобсон разликува три вида преведување: (1) интралингвално преведување, или преизразување (интерпретација на вербални знаци со помош на други знаци во истиот јазик). (2) интерлингвално преведување или прописно преведување (интерпретација на вербални знаци со помош на некој друг јазик). (3) интерсемиотичко преведување или трансмутирање (интерпретација на вербални знаци со помош на знаци на невербален знаковен систем). okno.mk | Margina #8-9 [1994] 21

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

По патот на не знам кој Мебиусов ефект и претставништвото исто така се свртело против самото себеси и целиот логички свет на политичкото со самото тоа се растурил, отстапувајќи му го местото на еден бесконечен свет на симулација во кој одеднаш никој повеќе не е представен ниту претставува било што, во кој сѐ во ист момент се акумулира и растура, во кој дури исчезнал осовинскиот усмерувачки и спасоносен фантазам на власта.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

„Сакаме” само да заспиеме и да се разбудиме во истиот кревет крај нас убавица без наметка со еден збор во усните FUCK!?

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Целта на оваа вежба е да ја развие техниката која веднаш ќе го привлече читателот кон следниот параграф и ќе предизвика во него желба да тргне понатаму, бидејќи го приврзавме неговото внимание кон овој параграф, токму поради неговата занимливост. Ако не се извежбаме да пишуваме вакви параграфи, кои му претходат на дејствието, не можеме никогаш да постигнеме вистински суспенс.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

На чардакот, на другата страна на улицата, Утринум, во иста доба, тихо си пееше жена И ги полеваше цвеќињата во саксиите.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

113 ЗАКОН ЗА СОЦИЈАЛНАТА ЗАШТИТА Законот за социјалната заштита (ЗСЗ) е донесен во 2009 година,113 а за периодот 2010-2014 година, кој е предмет на нашето истражување има претрпено вкупно 11 изменувања и дополнувања,114 и во истиот период еднаш е интервенирано од страна на Уставниот суд на РМ.115 Во делот на социјалната парична помош беше воведена една рестриктивна норма, која дополнително го обремени правото на користење на социјалната помош.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Дополнително беа утврдени и обврските на помирувачот во процесот на колективното договарање кој: (1) учествува во сите фази на колективното договарање; (2) им укажува на страните на предлозите кои не се во согласност со закон и другите прописи; (3) им дава стручна и друга помош 94 Со овој нов термин дојде до преименување на дотогашниот „Именик“ со кој стручното лице се стекнуваше со својство на помирувач, односно арбитер по неговиот упис во истиот. 103 на страните и (4) им помага на страните да постигнат спогодба, без право да наметне решение (чл. 17 од ЗИДЗМРРС/14).

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Измените на договорот за вработување се вршат со анекс кој се склучува во иста форма како и договорот за вработување, а измените може да бидат извршени само доколку и двете страни се договорат за истото (чл. 11 од ЗИДЗРО/септ.10).

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Овде воопшто не е јасно дефинирана потребата од постоењето на ваков тип на вработување ако се има во предвид дека во истиот овој став во ал. 2 се предвидува дека раководното лице на институцијата во јавниот сектор може да пополни работно место преку склучување на договор за вработување на определено работно време заради привремено зголемен обем на работа.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Со истата измена е направено и дополнување во истиот член при што е предвидено дека дека глоба во износ од 1.000 евра во денарска противвредност ќе му биде изречена на правно лице доколку не ги информира вработените, претседателот на синдикалната организација, односно синдикалниот претставник на репрезентативниот синдикат или претставникот на вработените таму каде што нема синдикат и претставникот на вработените за безбедност и здравје при работа за секој ризик на работното место како и за безбедносните мерки за елиминирање на штетните последици.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Тоа го заклучувам по тоа што во истиот миг престана да се случува она што се случуваше.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Имено, кога се навршија три години од Бошевото заминување, а од никаде не стигна глас за него и Јанческите одбија, како што ги советуваа некои и како што носи редот Христијански, да му ископаат гроб и да закопаат во гробот нешто што беше негово, колку да се знае дека постоел на земјава и дека останало нешто по него, и згора на тоа во истото тоа време се случи да купат од Салиовци првин нива во Чекутки, а набрзо потоа и ливада и корија во Трн Дабје, на многумина им стана чудно од каде нив толку пари за да купуваат земја и им даде за право да си помислат и да почнат да зборуваат дека Јанчевци точна знаат оти Боше е жив и оти точно знаат кај се најдува, само, зашто така им одговара, кријат.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Само по три работи се разликуваат: во Потковицата никогаш не се дозна кој го уби Јована Дамчески, додека за Видана и за Ристана Голушкоска Гојдарката се знае - ги уби син ѝ на Ристана Димко Силистарко.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Го подигнаа во Второто србско, во истата година кога ја правеа и железничката линија.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Садриазамот, наеднаш и страшно, извика Илјери и во истиот миг на врвот на јатаганот го крена лебот од тарунот во рацете на старецот, го сврти коњот во полукруг и го бодна спрема прудолу, спрема Имотот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И машко и женско, и мало и големо, и христијанско и турско, христијаните крстејќи се и во истото време изговарајќи Господ да го дочува во живот Лазора, а Турците, на чело со Тахир бег Јаузоски, кој и заборави да го прошетува Мурата, Ај анасана, ај џган, уште од раното се купчат на портите, на срецело пред дуќаните Акиноски и на чешмата, на бунарите, во дворот и на чардакот Акиноски и само за тоа зборуваат: минатата сабота токму во време пладнина, нивните мажи, главите на сојовите, се нашле таму во Прилеп, на Али Чаир, за со свои очи да се уверат во силата Лазорова, и за потоа со свои очи да го видат нештото кое тука, на лице место и пред сета насобрана народија, ќе му го прекинеш животот на човекот, а кое не го стори тоа, не го однесе на оној свет, само затоа што е Лазор голем и силен како никој друг на земјава, па ножот и куршумите, кога влегле во месото негово удриле на коските и тука се запреле.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А беше и среќен роден, во ист ден со Петара Акиноски и во една вода заедно со него крстен.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И уште пред да стигне светливото и брзото на влезот на Потковицата, до нивните уши допре шум на морот, па тие брзо заклучија дека се работи за аероплан.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тогаш, во истиот миг кога падна Лазор Перуноски, во дворот муслиоски, искачен на Мурата, достаса Тахир бег Јаузоски и стрелајќи во воздух викаше да престанат да се бијат, зашто лично тој сите ќе ги избие.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И само затоа што речиси во истиот час, веднаш штом го пренесле кај делениците Акиноски, Јосиф Акиноски, со усвитен нож му направил операција, му ги извадил куршумите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Затоа Акиноските го имаа како свој, како брат на Петара, и затоа му допуштија, кога се ожени, да соѕида куќа на Имотот, но и за да му помага на Амета во водењето на Имотот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тоа многу го разлути Ибрахим бег, го зеде кесето и уште во истиот миг му го предаде нему, на Максима.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А кога тие, неговите клетви и молитви секнаа, (точно на годината откако бил извршен злосторот и точно во истиот месец, во време вршење) ден, два, потоа, во ливадите во Три Дабје се јави еден глас; беше среде ноќ, беше јасна месечина, туку грмна, како од земја да изникна, дотогаш на никого непознат во Потковицата: Море огреала, огреала јасна месечина, море што е време, што е време коњи за крадење, моми за љубење.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во истиот час кога станал ајдутинот, станал и Боше; Николице, ѝ рекол Боше на снаа си, стави во дисаѓите цели два леба, стави и сирење и пастрма, за да му се најдат по пат, а јас ќе го испратам до Алилово.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И двете во ист час, во исто време и на исто место завршуваат: на зајдисонце, во време вршење, на Зедница, на Бел Камен, стотина метра потаму од јужниот ѕид на имотот Акиноски.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Лишките немаат врска со оваа работа, вели налутено Максим и во истиот миг се прекорува себеси што откако се заветува зимоска дека еднаш ќе го отепа кобникот од Камен, а не го стори тоа, не се стори ниет ни да се сети на него, а еве сега на друго си помислува, поправо зад друга помисла се затскрива: и да го отепаше, и да разгласеше дека е бувот отепан, луѓево пак ќе веруваа дека тие, лишките, им ја донесле оваа несреќа, а не тој, Лазор Перуноски, во час на пијанство.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во една таква ноќ, во летото 1941-та, во истиот миг кога се огласи Бучалото, на небото од кај Прилеп спрема Потковицата се зададе нешто светливо и брзо и ги крена на нозе жителите на Потковцата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А кога и тоа ќе излезело од гробчето, Трајана ќе го фатела за раче и ќе го поведела прудолу по падините на Горник за заедно да пијат вода од Виданови Извори.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Турците, сите наеднаш и во истиот миг и како по заповед се обѕрнаа зад себе и неколку мига останаа така - како да го изучуваа просторот, или како да пресметуваа дали и колку ќе им се исплати ако го нападнат Имотот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тие двете раскажуваа дека често ја гледаат Трајана како излегува од гробот и како, потем исправена, онака висока и со пушката од Крстета Јанчески на рамена, сам Крсте Јанчески предложи да ја закопаат заедно со пушката негова, го причекува да излезе од гробот до нејзиниот, малечкото од Ордена Чибукоска, го закопаа во ист ден со неа.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Ете оттогаш, од ова време минатата сабота, откога го донесоа Лазора помешечки испружен на кочијата Дамческа и го искачија во гостинската одаја Акиноска, трае оваа возбуда во Потковицата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Ограден со високи камени ѕидови и масивни дрвени порти, имотот претставуваше војнички предизвик за Турците но во истата таа мера се чинеше и неосвоива, па тие не го нападнаа; го заобиколија и дојаваа овдека, во Дупка.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во истото време подзедоа жените болно тажења, в припев редејќи, а однадвор им пригласуваше, липаше волно народот збиен, плачејќи.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Вирее и таму кај умираш, на полиња распослани и брегови, под лед и под тежина, како билка лековита, под коров, додека го корнеш и во истиот миг или ја собираш за да се удвојува или исчезнува.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

А храмот Аја Софија како да беше осуден во исто време да биде и Азија и Европа, храм-маченик, носител на голема болка! Храм-јаничар!

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

ПРВОТО ДЕТЕ: (во исто време со второто и тоа). Анѓеле!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Малку е необично и чудно тоа дека во истиот момент кога потстана таа и коњот ги поткрена предните нозе.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се исправи како човек пред висок ѕид а копитата ги кренал за да го турне ѕидот и да помине.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Веројатно и двете работи исчезнуваат заедно, во ист час.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но уште во истата ноќ долетаа студени северни ветришта и ги потиснаа кон југ послабите и изморени јужни ветрови.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Во една дамнешна пролет, во ист ден, на чекор два едно од друго, никнаа две јаворчиња.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Оние кои работеа ноќе спиеја преку ден, а оние кои работеа дење спиеја ноќе во истите кревети. А ги работевме најлошите работи.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Во истиот миг Милан потскокна зад леглата на пејачите, од каде што дојде крикот, и Кети го слушна како се дере, „Пушти го тоа, Тито! Пушти го!“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Двајцата браќа Адам секогаш јадеа ист ручек, спакуван во исти зелени кутии за храна.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Воопшто му се чудам на тој свет: што сѐ луѓето не измислија за да се прослават - тоа е потполно несфатливо!

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Овој театарски настан што Дишан го гледал во пролетта 1912 год. претставува доживелица од пресудно значење - како што подоцна објаснува самиот уметник - во формирањето на најраните размисли за „Големото стакло“.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Што можеме да дознаеме од овој чуден артефакт?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

-Што е, е - кој би знаел зошто зборувате во истото време додека Сухов упорно ве влече кон соседниот гроб.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

На изложбата исто така беа изложени и неколку други подготвителни студии, како и реконструкцијата во потполна големина на делото “Цепелин со воденица во соседни метали”(1913-1915) (“Glider Containing a Water Mill in Neighborinng Metals”) и “Девет шеќерни рељефи” (1914-15 - “Nine Malic Molds), Ричард Хамилтон ги изработи за изложбата во Тејт галеријата во 1966.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во друга витрина во истата просторија беше изложен еден предмет, досега непознат во литературата за Дишан: “bilboquet”, играчка што се користи во една детска француска игра, која се состои од дрвена прачка со украсена дрвена рачка забодена во неа.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Каталогот ни кажува дека Макс Бергман е германски сликар кој се сретнал со Дишан во Париз 1910 година (на изложбата, дневникот на Дишан беше изложен во истата витрина и отворен на истата страна на која е забележана нивната прва средба).

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Како важно дополнение на редимејдите, 108 Margina #4-5 [1994] | okno.mk изложена во истата просторија со нив, беше последната композиција на Дишан, работена во маслена техника, “Tu m’”дело кое од него го откупила Катрин Дрејер во 1918 година, за да го пополни празниот простор над полицата за книги во нејзиниот апартман во Њујорк.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Беше средностав, згрчен во дваесетгодишно палто, бос, неизбричен, со тешко определиви години. беше човек што со нешто особено во исто време привлекуваше и одбиваше и долго се паметеше.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Чудно ми е како можев тогаш, во исто време, да го следам и злосторството на Кузмана и битката на густо збиените деца.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Светлина што е убава, а убава е затоа што е убава во исто време во сите свои делови, затоа што е убава секогаш во исти односи и на ист начин, затоа што ниту настанува ниту исчезнува, ниту се зголемува ниту се смалува; затоа што не е во еден дел убава а во друг грда, ниту пак во едно време убава а во друго грда, ниту пак по однос на една ствар е грда а по однос на друга убава, ниту пак на едно место е убава а на друго грда, ниту пак за едни е убава а за други грда, туку сама по себе е убава сега, секогаш и во вечни векови, секогаш сама на себе подобна по форма, светлина што во себе го носи изворот на убавината: светлина, музика и боја.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И дека во истата чаша Соломон мудриот, поетот, и вино си турал и дека пиел, и дека во подоцнежните години од животот со многу жени се насладувал крај чашата.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Му го турнале стапот и овој паднал и во истиот миг се распаднал на коски и месо.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Дрегот е меѓународен настран феномен, поради што навистина е речиси универзален, додека привлечноста на Џуди Гарланд за геј-мажите некако си е ограничена на англиското говорно подрачје, односно на некои негови ограничени делови.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Проблемот е во тоа што она што е навистина старомодно не се геј-баровите и геј-бањите, не се ниту заедниците што тие ги создаваат, ниту сликите од Дејвид Хокни со момчиња што скокаат в базен, ниту романите за машкиот геј-живот од Ендру Холеран и од Едмунд Вајт – колку и да е сето тоа старомодно.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Екстатичното обожавање на дивите од светот на операта или од светот на популарната музика можеби не е баш најбуч-работа, но тоа не значи дека е женствено – во смисла на тоа дека жените како група голтаат изведби на Марија Калас или на Џуди Гарланд во иста мера во која ги голта Руфус Вејнрајт или дека се јатат на опери како што се јатат околу тезгите со шминка или дека собираат спотови од Шер или од Мадона од страв да не ги сметаат за неженствени.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Имаше голема многуобразност на светогледи и начини на живеење.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Попрво, тие сосуштествуваа заедно со новите, новопојавени отелотворенија на лезбејскиот и на машкиот геј-идентитет и се изменуваа со нив, честопати во истиот поединец.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Општествените практики што не се кодирани како конвенционално машки – како што е уредувањето цвеќиња или танцувањето – бргу и необмислено се кодираат од нашите општества и од нас како женствени (иако деталите може да варираат од едно до друго општество: на пример, пекарството се кодира како женствено во САД, а како мажествено во Франција).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Над 300 000 од тие умрени биле мажи што имаат секс со мажи.445 Само во Заливското Подрачје на Сан Франциско умреа десетици илјади геј-мажи, меѓу кои околу 17 000 во самиот град Сан Франциско.446

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Повеќе сакате да го слушате Руфус Венрајт или да ја слушате Џуди Гарланд?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сидата десеткуваше две-три генерации геј-мажи. До крајот на 2005 г., во САД од сида умреле над 550 000 луѓе.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Голем дел од отворено геј-тематизираната култура што се појави по Стоунвол и понатаму ги има истите револуционерни цели на геј-ослободувањето.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, не сѐ што не се квалификува како вистински мажествено, според крутите општествени критериуми чија цел е да ја чуваат чистотата на таа ретка и скапоцена суштина, мора да биде женствено.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Пуиг прикажува двајца општествени изопштеници: првиот е геј-маж маѓепсан од филмска ѕвезда, чии гламурозни филмови што се случуваат во денешницата, полни со восхит кон повисоките сталежи, изворно требало да служат за ширење нацистичка пропаганда; вториот е стрејт, строг, идеолошки исправен марксистички револуционер, чии политички заложби исто колку и неговата хетеросексуалност исклучуваат секаква наклонетост кон педерлакот и естетичноста (особено кога се работи за естетичност од таков реакционерен вид).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Слично така, тешко е да се види како тоа Стоун буч блуз, силниот трансродов роман за работничката класа од Лезли Фајнберг, објавен во 1993 г., речиси четвртина век по стоунволските немири, би можел да се смета за „класика“ во истата смисла во која Џуди Гарланд се смета за класика.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Дури во 1919 година подофицерите во морнарицата на САД можеле да бараат од „нормалните“ регрути доброволно да се впуштаат во секс со „теткици“ за да ги обелоденат неморалните услови во и околу некоја морнаричка база,49 а во истиот период, морнарите што барале лесни жени по баровите кај њујоршките докови знаеле да ги препратат кај самовилки кои ќе им биле добра замена за женски.50

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Кога страсната заинтересираност на некој маж за конзервација на историски предмети или за реставрација на дела од некој период се доживува како знак дека тој го има „психолошкиот карактер на жените“ (да се послужам со формулацијата на Едвард Карпентер), тогаш општествениот јазик на родот набрзина се преведува како природна стварност на полот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Најпосле, ова повлијае врз начинот на кој сега живеат сите геј-луѓе.444 ‌

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Нејзината оригиналност, нејзината уметничка експерименталност и нејзината сушта сјајност се многу скраја од стандардната политика на геј-идентитетот на главнотековното геј-движење.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но на повеќето од новите жители во геј-гетата заедничко им беше искуството на учество во еден нов, радосен и невиден општествен експеримент: создавањето заедница околу хомосексуалната желба, геј-сексот и геј-идентитетот.443 Тој општествен експеримент излезе кратковечен.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Труман Капоти или Херман Мелвил?433 Со други зборови, дали ви е подраг оној вид култура што е вкоренет во геј-идентитетот или оној што е вкоренет во геј-идентификацијата?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Намерата не ми беше да ја багателизирам постоунволската геј-култура, туку да ги крепам облиците на општествен отпор против хетеронормативноста кои ги претставуваше и кои и понатаму ги претставува голем дел од претстоунволската култура, а истовремено да ги истражувам причините поради кои официјалната, паланечка, идентитетски заснована и виножитно забарјачена геј-култура што ја замени, изгледа, на онолку многу геј-мажи им е крајно незадоволителна и фалична.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Како што растеа цените, празните места што ги остави сидата не се пополнуваа со нови бранови геј-доселеници од работничката класа.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

На пример, не е јасно како тоа Џуди Гарланд ја претставува геј-културата „во онаа универзална смисла“ во која ја претставува дрегот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тоа е етиката против која геј-ослободувањето некогаш креваше светски историски бунт.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, таа вистински инвентивна геј-култура ја снајде истата судбина што ја снајде идентитетски заснованата култура која се појави во истиот период, во смисла на тоа дека обете изгледа предизвикуваат кај геј-публиката слично чувство на здодевност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Нужна беше психичка деколонизација: геј-мажите требаше да ги распознаат и да ги отфрлат туѓите, несоодветни претстави што околната култура на хетеросексуалноста им ги всадила во умовите. ‌Многумина геј-мажи ја отфрлаа радикалната идеологија на машкиот геј-живот, да нема збор, а многумина формираа свои подгрупи во рамките на геј-заедниците според своите сексуални вкусови, родови стилови, идентификации со конкретна општествена класа, политички симпатии, морал, вредности, интереси и навики.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, класика е делумно поради тоа колку јасно и отворено артикулира едно искуство на настран идентитет кое дотогаш ретко се опишувало со толку луциден, трогателен јазик. (Можеби Бет Гринфилд сакала да го замени тој класичен срчен крик за лезбејскиот/трансродовиот јад, романот на Редклиф Хал Бунарот на осаменоста од 1928 г., со некоја политички не толку недрага, посовремена верзија).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во исто време, брановите џентрификација што придонесоа кон преобразбата на геј-маалата предизвика стопанска експлозија на недвижностите во внатрешноста на градот, бидејќи оние од предградијата почнаа да се враќаат во новообновените внатрешни делови од градот, а поради тоа цените на недвижностите во урбаните центри на САД пораснаа вртоглаво. ‌Геј-мажите со скромни приходи кои ги населуваа геј-гетата и кои подоцна умреа од сида честопати не беа сопственици на имотот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

ТОНИ го решава проблемов така што на првото место од својот список на „Десетте најдобри моменти во геј-културата на Њујор Сити“ не ги става стоунволските безредија – тие се на второ место – туку на „Руфус ја пее Џуди“, настапот од 2006 г. во Карнеги хол во кој Руфус го преизведе легендарниот концерт на Џуди Гарланд од 1961 г. и ги отпеа сите песни по истиот редослед и во истиот простор.434 Сепак, ТОНИ на читателите им го дава изборот мошне остро.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во Сан Франциско, процесот на планирање започнал во 1950-тите години.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зашто во истиот тој период, рекапитализацијата на американските градови, заедно со нејзината нужна поткрепа преку урбанистичко планирање и реновирање, веќе почнуваше да го менува урбаниот крајолик на САД.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Двата лика, кои власта ги привела бидејќи се опасност за општествениот поредок, се затворени во истата затворска ќелија.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

“, туку една друга реплика што иде подоцна во истата сцена.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Дека геј-културата, нејзината привлечност и нејзината публика требало коренито да еволуираат во истиот тој период е сосема очекувано.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Морден имплицира дека Крафорд во Милдред Пирс толку моќно ги одиграла гламурозната и абјектната женственост, толку напнато, толку совршено, а во исто време и толку екстравагантно театрално, што нема дрег-кралица што може да ѝ се опре и да ѝ се рамни.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Натан ‘Лардес’ Ливајн, специјалец, беше распореден во истиот баталјон, истата чета, истиот кревет, веќе тринаесет, накај четиринаесет месеци.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Доволен број од нас се враќаа со вести „од прва рака“ охрабрувајќи ги и другите да се обидат во истото - увод во масовното излегување на студентите на улиците во шеесеттите години.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Со него, паралелно во ист ритам, одеше и неговиот бик Чако, разјарен, лаком во своите потреби, кој подгонет од неудобноста на студот, веднаш јурна низ угорницата, без да го почитува својот стопан.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Јас во прво време не сакав да пијам вино, но подоцна се навикнав и уживав во истото.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Дали некој од семејството сеуште живее во истиот стан и на истата адреса”?

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

И еве ме сега после толку години пак во истата соба.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Се смеевме само ние двајцата кога на други нешто не им беше смешно, тага не обземаше во исти ситуации, со поглед се разбиравме...

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Љубопитните и заинтересираните ги упатувам на фељтонот од Ванчо Андонов, објавен во „Нова Македонија“ (1973), како и на написите во врска со натамошната судбина на веќе возрасната девојка, објавувани во истиот весник, како и во весникот „Вечер“.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Заедно се вративме во Грамос и бевме распоредени во истиот вод.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Скришум бришев солзи кога по некој ден, по некоја недела, ретко по некој месец, многу од тие исти момчиња и девојки ги носев во истите болници и од нив дознавав кого веќе нема.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Како и секој ден, на истото место и во истото време тој ден вежбавме фрлање рачни гранати, потоа напад на ровови и бункери.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Потпишаното ливче го става во истиот коверт и вели: - Слободен си.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Треба да се забележи дека Наум живеел во истиот дом заедно со Марко и со неговиот брат Христо!

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Малку понатаму, во истиот квартал, двајца млади луѓе, засолнати во една куќа што се наоѓа покрај германското училиште, беа опседнати од полицијата и војската, врз кои фрлаа многу бомби.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Во последните десет дена од март во истиот реон пак биле извршени слични диверзии.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Ништо не му давало за право на ЦК да го смета Солун за исклучиво негово подрачје за дејствување и да им го оспорува правото на други, на гемиџиите, да се борат во ист град.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Треба да се забележи дека во иста и слична положба се нашла цела Македонија кон крајот на XIX и почетокот на XX век.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Таквото насочување на народното стопанство ја исклучувало можноста за создавање на месна индустрија што би ги апсорбирала домашните суровини и во исто време би произведувала за домашниот пазар.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Затоа биле вчудовидени од она што го виделе во истата сала во која до пред извесно време ги сослушувале.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Г. Делчев во истиот хотел се сретнал и со Мечев, пред овој да тргне за Солун, меѓутоа не можел да го убеди дека не треба да работат “на своја глава“.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Со тоа требало да се докаже дека властите дејствуваат решително и строго против револуционерите, но во исто време на Европа, којашто постојано вршела притисок за спроведување на реформи во Македонија, да ѝ се даде на знаење дека турското правосудство не се разликува многу по својата „демократска“ постапка од европските судови.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Почувствував дека во истиот момент стана повесела.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

- Христина, - ме изненади гласот на татко ми, во истиот тој момент кога ми се чинеше дека тој најмалку е преокупиран со мене.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Бидејќи спиевме во иста соба, јас во тие часови повторно како да се враќав во годините кога бев мала.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Скоро во истиот момент кога се најдов од другата страна на улицата зградата како да беше од картон, со грозен тресок се урна.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Кога по неколку дена пак се сретнавме во истото време и скоро на истото место, си помислив дека нарочно ме чекала.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Во истиот есеј за Валери тој напиша: „Заслужната мисија која Валери ја направи (и понатаму ја прави) е тоа што тој на луѓето им пружи луцидност во едно во основа романтично доба, во меланхолично доба... на дијалектичкиот материјализам, во време кое го најавуваше Фројдовото учење и трговците на надреализмот...“ okno.mk | Margina #32-33 [1996] 214

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Доколку од тоа се изроди некој кој не дува во истиот рог, стварен бунтовник, настапува паника во целиот театар.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Во нашата земја на естетократија - не знам што се случува на други места, несомнено истата работа, но, убеден сум, не во истата мера - сѐ што се гордее со тоа дека му припаѓа на владеачкиот сталеж се повикува, пред сѐ, на добриот вкус, елементи на самосвест 5 на убавиот говор, на убавото пишување. Margina #32-33 [1996] | okno.mk МАРГИНА

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Скептиците на тоа ќе приговорат со посочување на променетата природа на современиот капитализам, кој е доста поприлагодлив и во името на профитот е подготвен во строго определен опсег да промовира и содржини и идеологии што на прв поглед му се спротиставуваат.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Сите текстови во тематов се преземени од словенечкото списание “Casopis za kritiko znanosti”. превод: Ана Пејова okno.mk | Margina #32-33 [1996] 112 МУЗЕЈ НА ТОЛЕРАНЦИЈАТА Во Лос Ангелес, на булеварот Пико, што се наоѓа во средината на еврејскиот деловен кварт, неодамна отворија Музеј на толеранцијата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Страната на убавите уметности, убавите манири, убавата литература, е страна на посилниот.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Борхес ги обвинува и строго ги осудува книжевните движења (романтизмот и надреализмот) и формите на мислење (марксизмот и психоанализата) кои не се занимаваат толку со едноставно апстрактно мислење туку со прашања што се однесуваат на животот (иако на мошне апстрактен начин): тоа е недоверба во рационалниот поредок, класниот поредок, поредокот на егото, и побуна против нивната злоупотреба. животот како подрачје под прагот на свеста, како случај, борба или желба, како да го ужаснува, и секој напор насочен кон истражување на длабочините на тие води наидуваше на негов отпор и муртење.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Публиката преку вестите континуирано се запознава со секакви важни социјални и политички прашања (и за војната во Босна, што MTV ја „покрива“ подобро и посоодветно од секоја „сериозна“ телевизиска станица; на европската младина ѝ е овозможена поголема идентификација со тоа што јасно ѝ се дава на знаење дека во Босна умираат нејзини врсници, што ѝ се слични барем по тоа што до неодамна со подеднакво познавање и занес уживале во истите радости на популарната култура!), а преку кратките, занаетски и идејно перфектно изработени филмови цело време тече агитација за идеалите на расната, половата и културната трпеливост. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 111

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Борхес беше интелектуално животно, солипсист заклучан - како Минотаурот од неговиот расказ - во лавиринт што самиот го изградил.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Затоа што на пишувањето гледал како на повторно испишување, и затоа што покажа - и во теорија и во пракса - дека “една литература се разликува од друга, било пред, било по тоа испишување, не толку поради самиот текст колку поради начинот на којшто тој е прочитан”, тој ги одушеви и структуралистите и семиотичарите.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

(...) Зборував за мистификацијата врз која се засновани литературата, академијата, културниот мит; но тие не се единствените што лежат тука.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Таа остана во истата, неподвижна положба, само ги сврте зениците кон мене.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Брат ми веќе не излегуваше да прошета со мене, ниту пак играше надвор со своите врсници, затоа што им беа поминати годините на игрите; неговите пријатели понекогаш доаѓаа во неговото сопче, а кога тој излегуваше да посети некого од нив, мама доаѓаше кај мене и велеше: “Денес е убав ден,” ги поттурнуваше завесите и го пушташе сонцето да влезе во собата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И така сега ние четирите сестри живеевме заедно, како некогаш, во ист дом.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Гледав во нивните лица и тела, во пердувите, крлушките, клуновите, перките, криљата, со кои беа покриени.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Одевме во ист правец, но тие одеа брзо, и јас се поттргнав, се залепив до ѕидот на една куќа.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Избегнував да бидеме во иста соба; сепак исто како и порано исчекував да се врати од гимназијата, или од посетата на некој од пријателите.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Таа знаеше, не само по тоа што наутро при неа во кујната почнав да доаѓам дури откако ќе слушнев дека брат ми заминува во гимназијата, а се повлекував во спалната што ја делев со моите сестри пред тој да се врати дома, туку и по тоа како се менуваше мојот лик кога брат ми и јас ќе се погодевме случајно во иста соба, како си ги избегнувавме погледите, како ни се менуваше дишењето.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И кога ќе ги слушнев неговите чекори во ходникот, легнував на мојот кревет, го навлекував над мене чаршафот како што некогаш правевме заедно – држејќи го со прстите над главата, и наместо некогашната радосна опиеност, чувствував како болката ме клука во градите, како се обидува да дојде до моето срце. 3. …

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Ти треба ли нешто?,“ ме праша. Одмавнав со главата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Зигмунд ми кажуваше дека луѓето од најбогатата класа одат во јавни куќи кои се сместени во дворци, или пак издржуваат неуспешни актерки и балерини.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Зигмунд ми ги покажуваше малите хотели на споредните улици, и ми кажуваше дека кај проститутките кои работат во нив доаѓаат луѓето од средната класа, или пак во истите соби млади луѓе од средната класа се среќаваа со своите сиромашни девојки, кои ги криеја од своите семејства, затоа што тие не би им дозволиле да се гледаат со нив.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Приказната што ви ја раскажав, ја чув од Менка, една од внуките на баба Ристосија која во себе крие мало црквиче што го соѕидала баба ѝ кога се родила, во истата куќа, во истиот двор кај што цутело цвеќето подабиче, кај што се извела змијата домашарка, куќната чуварка.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Така секој ден. Петелот, штом ќе ме видеше, почнуваше да пее, а мене во истиот миг ми олеснуваше.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

„Расказ е, почеток на расказ е“, му се спротиставив на соседот, пензионираниот професор по литература кој живееше во истата зграда во која живеев и јас, само во друг влез.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Или, на друго семантично рамниште, кога во истата приказна истиот јунак, предок на махараџата Раџнапур кој уште во 1521 година се расправал со ајдуци, ќе му претскаже на нараторот дека „по две години ќе оболеам од птичја болест и оти не ќе говорам, туку понајчесто ќе чурликам и чурликот ќе го запишувам и од него ќе направам книга во која многумина болни ќе влегуват, здрави ќе излегуваат“ - што друго значи тоа освен дека нараторот ќе стане поет и дека со својата поезија ќе ги лекува луѓето?

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Најсетне, таа попушти, бојазливо стана, пристапи со страв, фрли опул врз насликаното и во истиот миг, о, Боже во истиот миг се стресе, се вознемири и крикна со нечуена силина.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

По неколку години од овој трагичен настан и самиот Фазли паша ја доживеал истата судбина (задавен со свилен гајтан) во истите одаи на својот Сарај.“

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

По неколку дена, речиси, во истото утринско време повторно слушнав тропоти и трескоти во кујната.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Таа е раскажана во реалистичен стил со фантастични пресврти кои се третираат на рамништето на истата стилска постапка, во ист семантички код, стил во која преовладува природниот раскажувачки тон (на кој му веруваме) проткаен со ритмична и често римувана проза.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Во истиот миг, тие почувствуваа рајска милина и блажина, небаре хор ангели да им пееја некаде од високо и ги целиваа нивните уши и души.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Во истата смисла ги употребувавме и ние, однесувајќи се кон себе, тие имиња.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Предвидливо, гардистите ме фаќаат и по молскавично судење ме стрелаат во истиот двор, додека таа, од терасата на осмиот кат, со расеана насмевка ме набљудува како паѓам издупчен, а бескрвен, на скржавниот тревник...

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

- Што значи тоа? - прашуваат во ист глас детето и чавчето.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Но, кога сме одвоени, во истата таа соба, ѕидовите вртоглаво бегаат.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Дервишите излезени од циркускиот плакат танцуваат во истиот пустински предел, во кој раздразнетата толпа се граба за крвавата слезинка, џигер, бубрези, изгнасени од прав и мравки.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Градот ме одбрал, како што одбрал и Ј., и татко ми, па иако имињата на градовите се менуваат, нив, моите најблиски секогаш ги гледам во истиот.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Се одмораа во исти кревети, јадеа иста храна, носеа иста облека. Обајцата имаа малечка бемка на левиот образ.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Дури за време на летот кон морето, откривме дека во истата далечна 1960-та, и двајцата, како деца, сме летувале во Л., и дека таа, токму тогаш научила да плива. – Се сеќаваш ли...се испрашувавме и натаму, пловејќи на бродот од Сплит кон островот.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

„Стигнавте...ми приоѓа госпоѓицата од журналот, со седефести очила и во истата изветвена џинс облека.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Кога таа ноќ легна со брата си (спиеја во иста соба) и другиот почна весело и брзо да зборува за роденденот, тој одговараше непрегнато, не можејќи да ја скроти зависта.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

И денес живее во истата куќа, доградена за кат, за да ја смести богатата колекција на примитивна уметност, собрана од амбасадорските години по африканските држави.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Бродчето што се огласи на прозорското стакло немаше никаква врска со таму, со огромната метална конструкција, која со брзина од 60 километри на час плови по морето наречено Јадранско, тоа е тука: брод-играчка, што повторно ќе се јави секогаш кога ќе се најдам во иста розова кутија: во татковото крило, на височинката над Градот, со заспаната Ј.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Наслушнувам „смрт“ и „семе“ во иста реченица, два збора чија близина вознемирува, а што сега го гребат грлото на човекот што ме создаде.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Лично верувам дека со својот критички однос кон состојбите опишани во неговиот Календар за годините што поминале, како и со своите актуелни колумни, Трајче Кацаров ќе помогне во создавањето нови и здрави критериуми за проценување на состојбите во уметноста кај нас, иако сум совршено свесна дека сите заедно сме длабоко заглибени во истиот круг на тешко премостливи и речиси непроменливи вредности.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Се случи во ист ден. Денот беше сабота, а некои, сигурно поради оправдани причини, и го лепнале префиксот - работна.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Овде би завршил и со писателот и неговите пцости затоа што во истата таа сабота, на зајдување на сонцето, во едно мое омилено информативно гласило наидов на интервју со Едгар Морен.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Денешниве деца, според она што социолозите го лиферуваат во јавноста преку дневните гласила, стојат заглавени во истата кал.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Режисерот наведува дека прадедо му бил од Штип. Прабаба му работела во конакот во истиот град.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Е, за таква шлаканица, деновиве прочитав во незавршениот роман на Петре М. Андреевски , „Бежанци“, поточно во расказот „Шлаканица“, еден од осумте раскази (објавени во истата книга со незавршениот роман) под заеднички наслов „Боеми“.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Овде завршувам со младиот режисер и неговото интервју оти она што го доживеав во истата таа сабота, токму напладне во 12 часот, кога присуствував на промоцијата на еден познат полиграф од Хрватска, е исто така, за објавување.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Колку што знам, и кучињата си ја означуваат територијата, но во истиот тој означен простор, јадејќи маст - јадат и стап.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Нарушената безбедносна состојба бездруго ќе ги „седне“ него и неговите најлути противници во иста влада, а набргу потоа и на иста маса со албанските партии и со „олеснувачите“ на дијалогот.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Сосема недолжно мислеше дека сите дваесетина момци кои во истиот ден дојдоа овде со него ги води истата желба.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Музиката доаѓаше од групата што свиреше на поткренатиот подиум, тројца мажи во исти костуми со дупло закопчување.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Тој стана, си ги прибра цигарите во истиот џеб од кој ги имаше извадено и го поттупна по рамото на заминување.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Се поднаведна кон него и на увото му потшепна: „Не плаши се од мене, дете.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

А сега, веќе не беше сигурен.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Девојката што дојде да ги послужи им се обрати на лош македонски, со некој чуден акцент.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Бабата умре во истата куќа на другиот крај од улицата кога девојчето, сега девојка, замина да студира во големиот град.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Како да чекале тишината да ги закопа, да ги израмни со недоодмрзнатата земја.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Жените ја пожалиле и ѝ се вратиле на својата болка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тогаш, две години пред раѓањето на српскиот социјал-утопист Пелагиќ и две години по смртта на францускиот социјал-утопист Фурие, припадникот на движењето Млада Германија, Гуцков, проповеда во својата литература еманципација на жената напаѓајќи го црковниот брак; во Македонија, негде во Леринско, потурчени се сосила три девојки, четвртата е силувана и оставена на пченкарна нива со пресечено грло, и убиен е негде во Скопје поетот мечтател Селџик-бег, Турчин и заштитник на православната сиромаштија; мртов не ќе го види уништувањето на шумите на тој народец кога во Европа почнува засиленото садење на борови.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Потоа, во еден петок, скоро во ист миг умрел тешко ранетиот Метуш Батковец и се родил неговиот прв и последен син да ја продолжи лозата со името на таткото, а по закопот, го подгониле на суд Цене Папчев со незараснатата рана на слабината, додека Чучук-Андреј неколку дни пред тоа пошол накуцувајќи и со пушка и кубура по трагите на Онисифоровата ајдутска дружина, да ѝ се придружи негде, да се одмаздува и да ѝ се колне на својата судбина дека не ќе се смири додека не зацрни толку анами колку што имало вдовици во Кукулино.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Тој прстен, тој прстен, крмнаку нечист“, веќе со турски зборови повторуваше бегот со приковани очи за зелениот камен на Калпаковиот прст. „Го уби, ти го уби?“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во исто време во некои европски домови навлегува покуќнината Бидермаер, по која многу подоцна (денес) ќе копнеат внуците на македонските селани од Кукулино, премногу рамнодушни за да знаат дека еднаш, во илјада седумстотини четириесет и првото лето господово, еден нивни подалечен дедо, скитник, калуѓер, бакрорезец, иконописец и хералдичар го објавил во Москва грбот на својата земја - жолт лав на црвено поле.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во исто време некаде стивнувала рапава песна на гладен и безнадежен гавран.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во исто време Турците ја имаат Либија под власт на отоманската Порта и пропаѓа во вазалската кнезовска Србија обидот за донесување на прогресивен Устав.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во истата година, по неколку месеци откако Његош ја создава првата печатница во Црна Гора (четири столетија и две децении по отпечатувањето на Гутенберговата Библија), Џемс Гордон ја изненадува Америка со дневниот весник New York Tribune, големиот врсник на непознатите Новине хорватске на Људевит Гај.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во таа година Тексас се одвојува од Мексико (група јужни држави на Америка бара новата членка на Сојузот да го прифати црнечкото ропство) а Линколн, борец против ропството на црнците на југ, е пратеник во сојузната држава Илиноис.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И кога Борис Калпак се обиде да се урне со сиот бес што го собирал во грлото, во крвта, во срцето, на предолгиот пат од Кукулино до оваа куќа во која се загнезди нашата коба, во која таа коба стана несреќа на недолжни луѓе, навистина кога Борис Калпак ги крена рацете кон очите на бегот, во истиот миг кога старчето водено од претчувство се склопчи во огништето, еден од слугите ја подаде раката продолжена со црна кубура.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Малку пред или по вториот Нобелов роденден, во илјада осумстотини триесет и петтата година, завршува гимназија Карл Маркс и Лермонтов им ја подава на рускиот човек и на светот Маскарада.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ќе го искинеме листов,“ - рече и во истиот момент го искина првиот лист „па ќе напишеш поубаво.“

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

II - Нешто малку повеќе од три дена подоцна НЕШТО малку повеќе од три дена подоцна во истата пустелија. Сега се тројца Луков Иван и Фезлиев.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

III - Неколку часа подоцна во истата пустелија НЕКОЛКУ часа подоцна во истата пустелија.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Во истиот момент го согледува револверот од Фезлиев врз масата. Се стрчува и го зема. Го управува во Фезлиев.)

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Интерактивните медии се идеални за преплетување на работи што во друг случај никогаш не би можеле да ги имате во ист контекст или секвенца. OГЛО: Како ја претставивте годината 1956 и кршењето на револуцијата? IГЛЕ: Има секвенца со книги на оваа тема.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Така си минуваше времето, а во кралството ништо не се менуваше и кралот шеташе по улиците во истото, во што го роди кралицата.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Така одлучија министрите и ја објавија својата одлука пред народот.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Калето под западната страна е засечен со голем нож земјата е жолта и врз неа ништо не расте ама под тој засек во пеесетипрвата бегалците кои нагрвалија од Војводина најдоа една голема куќа што ги заплашуваше со својата грмадност ама имаше ѕидови од тули една или две бетонски плочи што не одеа од крај накрај и тие што успеаја да се напикаат во неа беа спастрени од ветровите што дуваа од кај француските гробишта оти удираа во калето поминуваа врз куќата долу во засекот поминуваа преку реката и им ги мрсеа косите на луѓето во уличките околу плоштадот оти тие во своите влакнести гради донесоа други ветрови и јас кога прв пат дојдов да го барам братучедот кој садеше дрвца по падините на водно со страв влегов во отскриените делови на куќата низ отворот од источната страна се обидов да влезам и ги видов диреците бетонските диреци се губеа во темницата и којзнае дали таму потпираа нешто и освен што слушнав многу гласови не успеав никого да видам само претчувстував како срцето сака да ми избега па избегав јас назад по патчето што го следеше насипот од песок од врби од магарешки трн крпи гуми стари опинци и вјасајќи така во песокот завидов тројца за кои не знам дали беа запретани во неа или таа поминуваше преку нив преку старецот со долга коса и брада виткана во тркалца реку буштравата туфка за која во истиот миг сфатив дека е дете кое му лежеше преку нозете и преку младичот за кој не знам дали му седеше на раката на старецот дали само главата му беше ставена врз неа како врз перница или пак навистина само горниот дел му се подаваше од песокот и незаинтересирано фрлаше камчиња во водата и којзнае зошто јас потрчав по насипот не обѕрнувајќи се и кај театарот ја скокнав реката по дрвеното мовче нурнав во уличињата околу офицерскиот и после не знам што стана се задржав негде низ град или се вратив во предградието на насипот okno.mk 59

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ако за некоја храна му велеа дека е многу вкусна тој не ја допираше, знаејќи дека ќе му се слоши.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Кралството живна. Луѓето толку се заморија од лагата, што само штом им дозволија, сите започнаа во ист глас да ја зборуваат вистината. Започнаа, а не можат.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

“Кога бев дете, бев во состојба на страв и претчувство долго време, и тоа не слично на другите луѓе кои беа во истата состојба.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Сите телевизии фураат идентична шема, сите весници исто (па го има ли тоа негде, два кретена со, до скоро, потполно исти текстови - од кои зрачат бескрајно мрзоволие и тапост - во ист ден 40 години да се појавуваат ко тотална навреда за било кое чувство за плурализам и две страни на било каков аспект!?), сите културни списанија се исти, државата е исто што и невладините организации, фондациите личат на министерства, ко да сме чувари на најсветата ебена вистина во историјата на човештвото, толку проклето оркестрирано сѐ изгледа.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Леските се стресоа, исто како на тоа место да се разбуди некој одамна изгаснат вулкан, снегот се разлета на сите страни, а оттаму уште во истиот миг се подаде огромното црно клопче на телото на оној негов прекрасен, како излеан од некој црн метал настрхнат самјак, чиктисан уште со својот прв скок, со кој што излета од леските, право кон него, право кон чамовото стебло крај него.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И затоа беше речиси радостен кога ќе ги дочуеше како се јавуваат во темничината, како се приближуваат кон него од сите страни, чиниш во некое постојано кружење, секоја вечер одново со чувството за некакво среќавање со овие проклети, со својата пустош завивања, од кои ноќта се исполнуваше со нешто морничаво страшно, но во исто време и живо.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Беше само еден миг, во кој беше сѐ загубено, наеднаш чиниш беше замрзнато, а Језекил можеше добро да го види она, што го имаше момчето во своите очи; беше еден толку кус миг, само колку тоа скочането момче да може да погледне во Језекила, но старецот можеше многу добро и во истиот миг да го препознае во тој поглед она, што го измачуваше самиот него целото тоа лето, и само додека зина да му свика на тоа момче, речиси со бела коса од сонцето, да ја пушти копанката, момчето се отпушти од талпата и потона надолу; провалијата меѓу ѕидот и скелињата просто го проголтна неговото тело и го понесе низ оној тесен процеп меѓу скелињата и ѕидовите, што се стрмоглавуваше сѐ до подножието на зданието, а по него и неговата полна копанка.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Излегов малку да прошетам; и при тоа, колку што е возможно тоа, да се мисли на нешто сосема друго, на нешто свое, за кога ќе излезе пред тебе онај живот отаде, тој да те сепне, да те разбуди, да те натера малку да се стреснеш и во истиот миг да бидеш спремен за она, што треба да го сториш со пушката, брзо и без двоумење, сигурно.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Некако во истиот миг тоа го откри и Претседателот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Се оддели од дирата и зачекоре на десетина чекори од неа, напоредно со неа, продолжувајќи да ја следи во истиот правец, но внимавајќи ниеднаш да не ѝ се приближи и не испуштајќи ја од погледот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Неговиот другар со кого во болницата лежеа во ист кревет, со забите го кине копчето на џепчето од блузата, зашто двете раце и градниот кош му се изврзани со завои, ја вади со заби сликата на која му се жена му и син му и ја моли сестрата да му ја запне на штиците од вагонот; погледнува во сликата и испушта душа.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Се будеа во исто време со Бандо или наизменично.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Младиот човек, со долга коса и брадичка, со лик на испосник, се лечеше на истиот кат, во истата болница, а во белешките на татко му го нашол моето име.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Човекот не закажува па со часови чекаш додека „ординира“ во истата соба, па ги гледаш туѓите проблеми и ти е срам дека си дошол малку волја да „купиш“, за да те поттурне.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„Затоа ме ставија во иста соба со тебе?

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Мајка ѝ, која и така не беше добар шофер, па не можеше во исто време и да менува брзини и да зборува, се обидуваше да ја утеши велејќи ѝ дека одат само по потврда.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А во исто време, двајца млади, штотуку дојдени во метрополата, ги собувале опинците на железничката станица и, боси газејќи по подот со плочки, каков што дотогаш немале видено, бегале за да почнат нов живот.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ви благодарам многу! Гледајте нѐ и утре во истото време!“

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Онаа лекција на мајка ми дека добар секс се нуди за евтини пари на секое ќоше, ама дека сите се во потрага по вистинска љубов, ме додржа мене во истата кујна, до шпоретот и... добро де, и во спалната во која влегуваа туѓи парфеми и парчиња кожа под ноктите.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Во истиот момент, од другата страна будниот дробач број 3 е „онлајн“!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Уште во осмолетка се вљуби во првиот комшија. Во истата зграда, на истиот кат, во различни влезови, ама балконите им беа еден покрај друг и ги делеа само два реда саксии со сардели... и голема разлика во години.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А и неговите, пола пушачи, пола антипушачи во истото оро фатени и помешани меѓу себе, па цела сала да застане на нога додека го влечам најлесно она „тешкото“, со крената глава со болки во вратот и ’рбетот.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„Ало?“ - гласот му звучи ’ко да спиел и во истиот момент ти е јасно дека не знаеш што би рекла, па онака од прва ти излетува: „Ало, го добивте бројот на ’жешката’ линија што ја баравте.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

На масата до нашата седнуваат двајца млади: таа во жолт костим и шешир во иста боја и сламена торба подврзана со шарена марама, а тој во спортски гакици, ама не во тон со неа!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ама тоа веќе не е врска, ами чисто спонзорство кое ќе заврши во истиот момент кога спонзорот ќе ослабне финансиски, за што сесрдно ќе се потруди спонзорокорисникот, експерт за банкрот и како да дојдеш до него или кога истата со убавите гаќи веќе нема да ги соблекува за ситниш.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Избањај се, да не смрдиш на туѓ парфем во креветот до неа (ако воопшто спиете во иста постела), со образложение дека грчиш и ќе ја оставиш без спиење, значи - за нејзино добро.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Истите водителки ги викаат во исти емисии.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Така настана некој производ што се пакуваше во истата пластична амбалажа само во проѕирна варијанта.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Оние што беа мнозина, се чудеа како да си легнат кај жената. Најтешко беше зимно време. Оти сите се во иста соба, покрај ист оган.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Зад челична мрежа, најверојатно за да ги заштитат од мене, седат во ист ред сведоците: ученичката во црн сатен, онаа танка скоро проѕирна жена што бездруго ќе се откажува од мене колнејќи се дека сме биле во брак, оној што еднаш го сечев под струјомерот (сиот е во превивки и под долги фластери), оној друг што остана да лежи со крваво теме во царството на пауните и тревите, двајца што еднаш ја откопуваа од подот Неговата слика.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Ништо друго - бесконечно спирално движење на љубопитност: ќе го предаде ли оној на прогонувачите и ќе го продолжи ли во истата постела она во што беше прекинат кога се обидуваше да сокрие дека зад платнениот параван лежи гола жена.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Во истото време двајца Арнаути го дигаат Илија и го изнесуваат, а останатите ги навртуваат пушките да стрелаат по Ристаќија, но ги спречува излегувањето на Антица и за тоа пукаат нагоре)..

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Посака во истиот миг кога го слушна бесниот рафал на Анѓа насочен кон чесноста на Рада, да ја извлече од осилото.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Речиси во истиот миг на двајцата им се совпадна ист одговор.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Во ист ден, но на две различни места, два цвета, скинати од иста гранка, го славеа денот на своето полнолетство.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

На самата асоцијација наследство во ист миг светнаа очите на трите жени: мајката, снаата и сестрата на Томо.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Но, во исто време се плашеше дека тие би можеле да го дотолчат неговото уморно и во голема мера истрошено тело.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Го молеше господа и претпоставуваше дека преселувањето е во истата населба.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Рада и Јана занесени во читањето во ист миг ги штрекна остриот звук на јантарниот германски телефон.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Така во животот ќе имам можност за две празнувања во ист ден.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Имаш ли семејство? - прашаа во истиот миг Саво и Снеже.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Барабанот на потсвеста чукаше во ист ритам: „Барај, барај го, во него е решението на загатката.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Долгиот во истиот миг се разведри.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Се прашуваше кои се тоа две добри вести во исто време.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Од терасата на хотелот „Златна јабука“ да ја понесе на раце до нивното гнездо во хотелскиот апартман, но во исто време и двајцата да бидат отмени гости по вариетеата на Сончев брег и Варна.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Но, во истиот миг се смири.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Широко ги отвори очите, за во ист миг да ги склопи.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Беше во истиот летен фустан и со истите плитки сандали обуени набосо.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Во расказите, како и во романите, Џојс го опишува неговиот роден град Даблин од мошне необична перспектива: како непристрасен, невидлив и безличен наратор, а во исто време страсно, живописно и изнијансирано, со искосен, замрачен и меланхоличен поглед, свидетелски и дистанциран истовремено...

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Новиот современ и модерен (постмодернистички) расказ го оставивме за една друга пригода, кога ќе биде резервиран повеќе простор за таквото претставување; - Со ова издание е направено едно поместување на (практичните) критериуми за избор на расказите, а имено во ова издание се вклучени неколку раскази во коишто е видлива постапката на постмодернистичка естетска игра, на наративен лудизам, во исто време кога се прави и поигрување со очекувањата на читателот и се користи слободно резервоарот на човечката имагинација; - Во ова издание е внесен и еден расказ од големиот латиноамерикански нобеловец Габриел Гарсија Маркес, прекрасен расказ кој ја покажува потресно гротескноста на некои животни ситуации, кога од некои обични мали човечки постапки, се прават крупни и драматични пресврти во животот, како последица на интересите и заблудите на општествените институции и институциите на моќ; - Покрај тоа, неколку раскажувачи ги претставив со нови раскази, поилустративни за нивната поетика и вредност, а кои се илустративни и за некои раскажувачки постапки (дневнички и мемоарски записи, или писма, на пример).

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тоа им ги рашири очите, им ги зголеми зениците.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И во исто време реши да им изгради и мост.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Откако ќе нацрташе еден таков предмет – како што реков, тоа се случи само еднаш додека бев кај него – со кола заминуваше на творечки одмор што траеше повеќе од осум дни, додека црташе само четврт час.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И потоа како да се окуражија: во ист миг посегнаа и ги позедоа чашите.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Само знам дека е така, дека некаде преминувам мост во истиот миг (но не знам дали е истиот миг) во кој момчето на Ривасови го прифаќа чајот и си го мести најдобриот израз на кретен.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Но, Сатурн успеа да се воздржи сѐ до ноќта кога Марија не се врати дома.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Нашиот шеф, тоа неуморно добиче, кој никогаш нема време и ништо не работи, кој најскапоцените часови од денот ги минува во празно дрдорење – една до немајкаде бесмислена егзистенција – кој не се осмелува самиот себеси да си ја признае висината на долговите, кој само подметнува и блефира и ми личи на акробат кој дуе еден балон додека другиот, во истиот миг, му се распрснува: од сето тоа останува само еден одвратен гумен партал кој само миг пред тоа имал свој сјај, свој живот и своја моќ.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Мора да ѝ се случуваше нешто ужасно, ја тепаа или чувствуваше дека е болна и токму кога Нора ќе запееше нешто од Форе, а јас на пијано, загледана во толку среќниот Луис Марија, налактен на крајот што му правеше нешто како рамка околу него, тој загледан во мене, задоволен, со лик на кутренце, чека да ги чуе арпеџата, двајцата толку близу и толку вљубени.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Вистина, како во скршено, како во замаглено огледало се гледаше, ама ѝ се стори дека тоа е од големата омарнина.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Докторира на правните науки во 1906 година и со години работи како висок службеник во некои осигурителни компании.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Повторно го видоа дури кон крајот на есента, во еден рибен ресторан во Барселона, облечен во истиот невообичаен комплет и со косата сплетена во долга плетенка.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Оригиналното езотеричко значење на темјанушката и до денес е сочувано во жаргонскиот израз „pansy“, со кој се означува феминизиран маж или машки хомосексуалец (егзотерички пандан на езотеричниот хермафродит или андрогин).

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Речиси во истиот момент чувствувам како носниците ми горат, а на местото над нив, каде според некои, би требало да се наоѓа моето трето око, чувствувам како ми чука срцето.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Но кој ќе излезе накрај со таа питомост која и ни овозможува да преживееме, речиси во истиот момент си реков себеси дека можеби Ана (дека можеби Маргарита) нема да се симне на Монпарнас-Бјенвени (и не се симна), дека нема да се симне на Вавен, и не се симна, дека можеби ќе се симне на Распај бидејќи тоа е првата од двете преостанати можности, па кога ни тука не се симна и кога сфатив дека останува уште само една станица каде што би можел да ја следам наспроти последните три каде што веќе сѐ би било сеедно, пак ги побарав очите на Маргарита на прозорското стакло, ја повикав од таква тишина и неподвижност што тоа мораше да допре до неа како зов, како бран, ѝ се насмевнав со онаа насмевка која веќе ни Ана не можеше да ја занемари, која Маргарита мораше да ја прифати иако не го гледаше мојот одблесок камшикуван со полусветлото на тунелот што веќе избиваше на Данфер-Рошро.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Мојата врска беше линијата Порт де Ванв и речиси во истиот момент во првиот ходник сфатив дека Паула (дека Офелија) ќе тргне низ ходникот што води до врската на линијата Мари д Иси.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Не се сеќавам што сум можел да ѝ раскажам за себе, можеби сè освен играта, но тоа тогаш не е ништо, во еден момент се насмеавме, некој од нас прв се пошегува па потоа откривме дека ги сакаме истите цигари и Кетрин Денев, ми допушти да ја испратам до портата од нејзината куќа, пријателски ја испружи раката и се сложи да биде во истото кафуле во исто време следниот вторник.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Сиве овие симболични значења и понатаму нѐ водат во иста насока.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Дома сум, го пуштам Ди-џеј Седоу на стерео уредот и ги вшмркувам обете линии со кратко црно цевче, токму на време кога влегува бас линијата.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Иако целиот училишен период го минавме седејќи во иста клупа.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Треба да дуваат во истиот правец, зошто ако се разидуваат перките ќе се искршат.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Зошто пак се сместив во иста фотелја, само што има друга боја.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Заради старост, диоптрија или недостиг на вистински непријател во војна, се одмаздуваа врз сопствените потомци и врз оние кои, во истата земја, на поинакви начини војуваа.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Момчаците пееја над него и го успиваа: Кон слобода чекориме, се бориме, се бориме.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Во истата ноќ, додека Додо и другите спиеја, ја употребив својата моќ да господарам со соништата.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

И во истиот час толку силно, толку незапирливо за нешто се раскикоте.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Во исто време беа истакнати сите знамиња и другите работи што одат со тоа и веќе можеше да се рече дека почнал испитот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

На него шлем дупнат на врвот од куршум, Немал ли друг шлем кога се сликал или таков дупнат носел верувајќи дека куршумот во ист шлем двапати не удира?

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Се оддалечуваше од сипаничавиот полумрак и од сенките во него и копаше во себе, на чија страна е нејзината врела крв, сега, кога во исто време им припаѓаше на обајцата, на тој студен и благ Иван со долги нозе на јак ждребер и на исклештениот гамен и бог со жолти прсти од ефтини цигари, сега, кога претпоставуваше едно искричаво судрување и преместување, едно замрсено и нејасно зло.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Лежеше секогаш во иста положба: на грб, круто.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Во онаа мера во која таа „средна” и „помлада” генерација е урбанизирана, во истата мера е можно општеството да се извлече од октоподските пипала на народњаштвото, коешто секогаш е фундаментално (и тоа на еден најопасен, приземен и силеџиско нивелирачки начин).

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Ќе ги премолчеме ли за да продолжиме во ист правец.

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

Јовановци беа познати и по тоа што се занимаваа со сточарство и производство на млечни производи: во истото слепо уличе, ама од спротива се наоѓаше аурот во кој живееше добитокот на Јовановци: кравите кои понекогаш најмалиот брат на Томето – Лазе ги носеше на пасење, а најчесто момокот Васе.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Така да реши да се запише во истиот хор и тоа го направи уште истиот ден.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Во исто време како денес?“ „Да, пауза за ручек имаме секогаш во 13 часот“.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Едно попладне, враќајки се со Тамара од ручек, уште оддалеку ја препозна Атина како оди под рака со еден висок маж, елегантно облечен во кремасто одело и шешир на главата во истата боја.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Светло кафени тенки чевли на средно – висока потпетица и мала чанта во истата боја.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Бургиба Јуниор ја забележа мојата зачуденост и во истиот тон продолжи: - Сигурно ќе сакате да дознаете кого има одредено мојот татко за наследник.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Бев изненаден од отвореноста на Сојузниот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се веруваше дека Арафат не успеа да остане на висината на предизвикот што му го понуди историјата, најпрвин поради фактот што војната и мирот, револуцијата и раководењето, тешко се сообразуваат, координираат во исти личности, при што водачите на револуциите, на движењата за слобода ретко стануваат и најдобрите градители на државите!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се сетив на претходната средба, во истиот кабинет, пред заминувањето, пред точно четири години со тогашниот сојузен министер за надворешни работи Раиф Диздаревиќ.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тој во истиот тон продолжи: Југославија е чудесно измислена утопија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во историјата на ослободителните движења во светот ретко ќе се сретнат меѓу успешните водачи на револуциите во нивните личности и успешни градители на државите по ослободувањето!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се најдов пред кабинетот на другарот Сојузен, во очекување тој да го заврши разговорот со друг вратен амбасадор од мисија.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Татко првин во ист број им ги подели гравчињата и му нагласи на новиот играч дека едно гравче вреди еден динар и дека тука нема што да се менува.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во истиот период можеше да се забележи засилена употреба на турцизмите во основа од оправданиот и благороден стремеж да се истакнуваат елементите од народниот јазик, особено во стилската интензификација во некои книжевни дела.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Родени во истата 1898 година, тие и исчезнаа во истата 1976 година.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Камилски овој турцизам од арапско потекло го наоѓаше во балканските јазици и многубројните дијалекти со речиси константна семантичка основа, но и со дополнителни значења коишто се надоврзуваа на основното, не можејќи да имаат таква функција во придружните значења.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Каква ќе биде судбината на зборот мезе во нашата листа? запраша Камилски откако го почувствува лезетот на кавијарот од модар патлиџан.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Прв на нишан беше зборот инает, преземен, на турски inat, од арапско потекло (на арапски inayetçi, на турски), присутен скоро во сите балкански јазици речиси во ист облик (inati на новогрчки, хинает на бугарски, inat на романски, на албански, на српски јазик итн.).

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Обајцата се насмевнаа, мислите им одеа во ист правец кон модриот патлиџан!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Првите три јаничар, курбан и башибозук, според него, беа комплементарни, во врска еден со друг, во иста категорија, но можеа да се разгледуваат и одделно.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Како најкарактеристична заемка го истакна зборот сој, со значење род, племе, потекло, сорта (од турскиот збор soy); лагаб, прекар, односно фамилијарно име, со потекло од арапскиот збор lgab; арка, грб, протекција (во преносна смисла), заштита, со честа употреба во балканските јазици (турски arka); евлад, чедо, дете (од арапски evld), дост, пријател (персиски dost), душман, непријател, противник (од персиски dmen),на новогрчки dusmanis, во иста форма и во другите балкански јазици; асија, крвен непријател, од арапски si; кардаш, брат, другар, од турски karda; јаран, пријател и другар, но и љубовник, еквивалентен збор на оваа турска заемка би бил зборот побратим, како и посестрима; јолдаш, и овој збор се употребува со значење на другар, сопатник, пријател, од турски jolda Камилски внимателно и трпеливо го следеше Татковото реферирање на турските заемки за коишто беше задолжен, очекувајќи да ги назначи неподобните, но неговиот избор како да одеше во обратна насока.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татковиот пријател беше обземен од прашањето: како христијаните, Евреите и муслиманите можеле да живеат заедно, дури во иста политичка заедница во меѓусебна толеранција.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татко и Климент Камилски беа врсници, родени обајцата во 1898 година (дури ќе починат во истата 1976 година).

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тој не можеше да не го запраша Татко: Дали имало во историјата слична заедница меѓу христијаните, муслиманите и Евреите?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во аналите на стариот париски хотел Monsieur le Prince било забележано дека во истата соба број 17 престојувал гостин кој заминал, со купови книги, додуша во помал број отколку 15 години подоцна, но овој гостин, бидејќи се работело за книги, бил толериран до крајот на престојот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Заминаа од животите речиси непризнати, непознати, на маргините на општеството, а многу позаслужни од многу други кои зазедоа високи позиции.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татко ги истакнуваше зборовите кои со векови опстанале во балканските јазици, не можејќи да бидат истиснати од нови зборови и сметаше дека на листата треба да бидат истакнати тие зборови, што беше во спротивност со првичната концепција.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Зачудено го гледаше Камилски, кој со извишен глас продолжи: Декарт ги советуваше изгубените патници да не талкаат, час свртувајќи лево, час десно, без да запираат никаде, туку постојано да чекорат само во ист прав правец, напред, само напред без никаква промена да не ги принудат да го променат овој тек!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Се загнезди ли таа зад неговото чело до крај, во исто време и на прекусиот и на предолгиот живот?

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Созреа брзо, во истата седмица.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Без надеж дека тој ќе и се врати останува таа осамена и грда и се убива со отров, во истиот миг, гонет од љубопитност, тој да го отвори ковчегот и од она што ќе го види да се споулави, веднаш оп скок на својот коњ да се најде леденоок во прегратки на смртта.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Најпрвин тие извирале од зад планини во ист час.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Зад челична мрежа, најверојатно за да ги заштитат од мене, седат во ист ред сведоците: ученичката во црн сатен, онаа танка скоро проѕирна жена што бездруго ќе се откажува од мене колнејќи се дека сме биле во брак, оној што еднаш го сечев под струјомерот (сиот е во превивки и под долги фластери), оној друг што остана да лежи со крваво теме во царството на пауните и тревите, двајца што еднаш ја откопчуваа од подот Неговата слика.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

И кога веќе сѐ ќе стане заборав, пепел во човечка черупка во која во исто време се населуваат нови чуда, ќе остане само сеќавање за писмото на Рубина Фаин и прашање какво било и какво е, ако е сѐ уште живо, она јапонско дрво кое е и пак не е тајна за денешниот човек.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

И пред луѓето што го гледале тоа да се изначудат, да речат дека што го гледале тоа да се изначудат, да речат дека Питу Гули го научил да пие вино или дека имале заеднички сон, ист и во исто време, коњот полека ја кренал главата од бочвата и додека од коњските усни му капело вино, се свртил и, пак со галоп како што дошол, и се предал на темницата, бил ноќ во ноќта.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Ништо друго - бесконечно спирално движење на љубопитност: ќе го предаде ли оној на прогонувачите и ќе продолжи ли во истата постела она во што беше прекинат кога се обидуваше да сокрие дека зад платнениот параван лежи гола жена.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Јас бев свесен за тоа, како што бев свесен и за мојата ситуација што беше идентична со нивната, бидејќи сите заедно бевме влезени во иста игра.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

На известувањето двете, речиси во ист глас, со кикотење му одговорија: „Ти си мачор чорбаџиски.“

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Мене ми беше јасно уште во истиот миг дека сè што го исполнуваше тој мал отсечок од животот беше последица или одговор на мојата постапка.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Тој не ја погледна, но проговори нешто нејасно, а потоа веднаш се извини за, како што рече, „непристојноста на еден шеесетгодишен старец,“ на што Софија му влепи шамар и со тоа заврши сцената, бидејќи таа во истиот миг стана и со брзи чекори излезе низ вратата на ресторанот, силно удирајќи ја зад себе.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Речиси во истиот миг се откажа од тоа.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Всушност, јас и немав време да размислувам за тоа бидејќи со Ема речиси во истиот миг, кога се зароди таквото љубопитство кај мене, јадевме јаболко што таа го зеде од првата фиока на своето биро, го забриша вртејќи го неколку пати во дланките, а потоа силно го стегна со палците во вдлабнатината кај шишката и го преполови.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

За момент застана, се сврте назад и, кога виде дека никој не доаѓа по неа, го продолжи чекорењето во истиот ритам, зборувајќи тивко, но со жестина и отсечно: “Јас ќе горам, можеби, да, јас ќе горам, тоа е сигурно, но и вие ќе имате иста судбина.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Сакав да го спомнам Шефот, но се откажав кога забележав дека по лицето на Ема ѝ прошета и брзо ѝ згасна желбата за насмевка и во истиот миг таа ги собра веѓите и го спушти погледот кој дотогаш упорно ме опсипуваше обидувајќи се да го разбие мојот молк.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Ја гледав како прв пат да ја гледам: нозете ѝ беа необично долги и складно пополнети, со правилни облини кои повторно го раздвижија кај мене за миг замрениот механизам; првин морници ме полазаа по снагата, а потоа бран топлина ме облеа, како плиснат пламен од градите кон лицето, на челото, по темето; се испотив и речиси во истиот миг потта ми олади, се здрвив.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Еден ден, токму на излегување, на вратата, свртувајќи се кон рафтовите на аптеката, Гоше се осмели да го праша Ластета зошто кај него во иста амбалажа сè повеќе се продаваат лекови за кучиња и лекови за луѓе.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

На осамените срца госпоѓа Мариела им предочи шема (на таблата со креда испишуваше букви во квадрати и стрелки, а слушателите на нејзиното предавање тоа внимателно го внесуваа во своите компјутери) според која: ако лицето А е иницијатор за следење на лицето Б, а лицето В ја одобрува постапката за чии резултати треба да донесе одлука лицето Г врз основа на анализа под раководство на лицето Д, постои можноста за целни субјекти, покрај лицето Б, во истата постапка да бидат и лицата Ѓ, Е, Ж и З, блиски, условно земено, на лицето А по роднинаска, љубовна, деловна, клановска итн. линија, но со самиот факт дека не може да се апстрахира ниту една друга релација меѓу сите субјекти од А до З, не е исклучена можноста резултатот на анализата да покаже цел регистар на варијанти, со крајна консеквенца - обратен процес, со што целата постапка се релативизира.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Ема им кажа дека бендот го имаат составено другари кои одат во ист клас во градската гимназија.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Кратко разговараа и Александар оцени дека ќе има колку – толку помош од својот колега, кој не ја криеше својата среќа дека е во ист тим со Бојана.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Беа добро организирани, најчесто живеа во исти населби во големите градови на Западна Европа за да си го чуваат грбот од агентите на Стојан и во новите татковини беа почитувани како добри работници.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Плус, тука е и Бојана и двајцата сме во иста соба во врнежлива летна ноќ...

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

По пет – шест години доби стипендија за последипломски студии во Берлин, по враќањето кратко време беше член на Советот на општината на неговото родно место, па пратеник во парламентот, за на крајот да дотурка до најсериозен кандидат за претседател на својата партија ( генералот Стојан во тоа време беше сопственик на еден супермаркет во едно мало провинциско градче и не успеа да ги собере 10 000 потписи за да му се спротивстави на изборите како независен кандидат) и ете го сега тука во истата зграда пред која што пред рамно триесет години дојде да бара демократски слободи и права...

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Ниту едно друго тврдо тело не може да го заземе тоа место во исто време.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Од телекранот се слушаше писок што ги параше ушите и што продолжи во истиот тон четириесет секунди.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Речиси во истиот момент тој потона во длабок сон.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ако ми кажеш каква било лага, или ако се обидеш да се извлечеш на каков било начин, или дури ако паднеш под твојот вообичаен степен на интелигенција, во истиот момент ќе викаш од болка. Разбра ли?“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Но во истиот момент, предизвикувајќи длабока воздишка на олеснување кај сите, непријателската фигура се стопи во лицето на Големиот Брат, црнокос, црномустаклест, полн со сила и со загадочно спокојство, и толку голем што речиси го исполни екранот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Твојот ум е во иста состојба.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Седна на едно столче во истиот ред со Винстон, едно-две места подалеку.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кога му се доближи, тој забележа дека десната рака ѝ е во јамка закачена околу вратот, што не се забележуваше од далеку затоа што беше во иста боја како и нејзината униформа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И речиси во истиот момент трас !

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Неговите мисли постојано се вртеа во ист круг, како расипана плоча.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Најпосле и двајцата успеаја да добијат слободно попладне во ист ден.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во истиот миг му падна на ум дека не знае каква боја се очите на девојката.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во групата луѓе околу столовите завладеа тишина во истиот момент кога видоа како доаѓа црниот комбинезон на еден член на Внатрешната партија.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во истиот момент топол бран од олеснување му помина низ снагата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Речиси во истиот момент го испушти на таблата со тресок. Потскокна како игла да го боцнала.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во истиот момент еден човек облечен во црн костум, како за концерт, се појави од една странична уличка и потрча кон Винстон, покажувајќи возбудено кон небото.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Идејата без сомнение беше апсурдна, но искрсна во неговиот ум во истиот момент кога го почувствува парчето хартија во својата рака.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Една игла се зари во надлактицата на Винстон. Речиси во истиот момент блажена, лековита топлина му се разли низ целото тело.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Мошне веројатно е дека во истиот момент цела дузина луѓе работат на различни верзии за тоа што всушност рекол Големиот Брат.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Повеќе години по ред одевте во иста кафеана од којашто имавте убав поглед на улицата и тротоарот полн со минувачи.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Ја сонуваше како таа пак го чека во полето облечена во истиот оној бел фустан што блескоти на сонцето и му мафта со раката, го вика; тој трча кон неа, прескокнува ендеци, меѓи, грмушки, се пробива низ високите жита, но никако да стаса до неа.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Умреа во ист ден.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Сонуваше како одат на венчавање: таа облечена во истиот тој бел фустан, со бело венче на главата, а тој во црн костум - во костумот од татко му што го облекуваше само на свечености или кога ќе заминеше на некој научен собир; алиштата му се поголеми, а шеширот му паѓа на очи па постојано го поткрева.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Ние со Љуба махинално станавме, а тој во истиот момент пукаше.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Темата ја најавува првиот глас, а потоа по истекот на одреден интервал се најавува „копија“ во истиот тоналитет.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Најмногу сакаше по цела ноќ да лежи во кадата осветлена со свеќи и да компонира песни за својот следен албум Marble Index и, кога Фред ќе се вратеше од Макс, што никогаш не се случуваше пред четири наутро, ќе ја најдеше во истата положба.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Законот содржи, сè на сè, десет члена. 2. По неговото влегување во сила, овој Закон, поради пререстриктивните услови и ди- скриминацијата кои ги воведе (имено, од околу 5.000 – 6.000 лица во иста ваква положба – за коишто, патем речено, имаше обезбедено парични средства со ребалансот на Буџетот на РМ за 2008 година, со него беа опфатени само околу 2.000!?) – тој беше оспорен пред Уставниот суд на РМ, преку рекордни девет различни претставки, од страна на повеќе лица-иницијатори, меѓу кои беа и дел од авторите на овој труд – Апасиев и Савески.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Претходно, согласно ЗВ од 2007 година, овие надоместоци се исплатуваа во иста висина како за вработените кај организаторот на волонтерската работа.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Марија беспомошно погледна кон Хелвиг и кон Карл, и во истиот момент го замоли шефот некој да ја придружи до авионот. * * * Штом Хелвиг стигна дома, го остави Карл кај Марша, и без било што да ѝ објаснува, истрча надвор од дома и замина со колата.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Исто така беше сигурен дека таа никогаш повеќе нема да сака ни да се сретне со нив. А камоли да живее во исто семејство.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Марија, во истиот момент, виде два пара очи полни со омраза.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Четири години во училиштето седевме во иста клупа. Ве молам... Многу ве молам...

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Карл, од бабата во Келн се плашеше, иако растеше во истата куќа каде живееше таа.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Каков апсурд имаше во неговата надеж дека Марија ќе може да живее тука, во иста куќа со нив двајцата... преостанати од некогашниот свет.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

- Хелвиг е трета генерација што живее во истата куќа.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Само не знаеја децата дали една и иста мравка изнесува повеќе или само едно зрно, бидејќи сите имаа еден „сурат", сите беа облечени во црни алишта и обуени во исти опинци.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Во истата возраст веќе ја исправи на ковчегот да меси буле.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Затоа тој си претседитекуваше, а Јован гаумаруваше во истата општина и во истото село. ***

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Уште во истиот ден тие го осигурија овој мост и за подобра сигурност да не премине непријателот преку река, од каде што му се даваше можност да се развие во борба по широките лаки и да победи, фатија та ги насекоа сите диреци на мостот на педа- две во водата, оставајќи ги одвај да се држат.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Веднаш испратија двајца војници в село да донесат копачи, и уште во истиот ден до ужина каналот беше откриен и водата секна во тврдината.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Како за инает кадијата беше ја поставил кладата за татко му Трајка на тоа проклето место; и двајцата, син и татко, да пропаднат во истата јама.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Тодор Малинов со кого седевме во иста клупа беше од Баница, во класот на Василаки и на Јоше имаше и уште еден од Баница, Лефтер Лаевски.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Продолжувам во иста насока, дека од секој се бара да работи и да ствара, дека би можел и да пружам нешто.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Шишко го расплеткуваше минатото, Ристо борбата, јас со широко зејната уста ги слушав и дозволував сето тоа да влезе во мене не само преку ушите и устата, туку и преку моливот и белата хартија со што ги уловував во истиот миг.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

4. Сетики знаете дека има разни коали Има коали чауши и обични мали гладни коали Има коали со здрвени вратови Од сонување саде во една иста положба Има коали кои не гледаат ни централни ни споредни вести И ич бутур не им е заради тоа Коалата не е коала ако не грицка лисје од еукалиптус

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Исти бродвејски наслови во исти денови играат по различни градови на Америка, а сепак секоја постава и изведба им е совршено иста (како што е впрочем ист вкусот на "кентаки чикен" во Чикаго, Сиетл, Нешвил и Атланта).

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Имаше во таа негова запршка разни лути зачини: еден дебел камионџија што се заканува секому што ја оспорува историската вистинитост на неговата вера, еден ѓоа-научник што ги учи децата дека луѓето и диносаурусите се создадени во ист ден, една згодна девојка што смета дека Бог ги мрази педерите, еден пастор што намлатил дебели пари од продажба на своите молитви на ДВД, еден американски сенатор што верува во доаѓањето на Судниот ден кој ќе потепа пола човештво, еден протестантски проповедник што е убеден дека хомосексуалноста е болест, еден рабин што го толкува Холокаустот како заслужена небесна казна за неговиот народ, еден арапски музичар што се залага за верските права на муслиманите вклучително и правото на ликвидација на бласфемичарите, една мајка што ги убила своите деца затоа што Бог така ѝ наредил, еден оџа што попува дека света задача на неговата религија е истребување на неверниците, неколку мормони што веруваат дека луѓето со поинаква боја на кожата се грешни, разни исламски маченици што вршат самоубиствени акции, колони христијански фанатици што паѓаат во фанатичен транс, неколку Евреи што трескаат глава од ѕид, неколку претседателски кандидати што не веруваат во теоријата на еволуцијата...

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Иако летово наполни четири сезони, ќерка ми уште е во шок од информацијата дека ти живееш во истиот град во којшто живее и нејзиниот идол Шиљо.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Утредента блескав во истата виетнамка, овојпат закитена со беџ од кој зрачеше рачно исцртаното лице на Јосиф Висарионович Сталин.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Наскоро во истата Бела куќа ќе се всели црн претседател.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Сега беше останата сама, во истиот ќош, во очекување на некој од нас, да ѝ ја дополниме илузијата за нашето присуство кое сè повеќе се разретчуваше.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И обајцата како да се бараа во истиот лавиринт, во балканскиот лавиринт, верувајќи дека само заеднички го знаат излезот на спасот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И не само тоа, нивната љубов беше и заедничко гледање во иста насока, во насоката на постојаната борба за спасувањето на семејството во честите балкански разминувања со смртта.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Татко ја уверуваше дека тие, секоја година, во истото време, долетуваат од солунското крајбрежје.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Никогаш во ова емигрантско семејство, во галијата на егзилот која тешко можеше да го најде брегот на враќањето, осудено да живее со мислите и со надежите за земјата без враќање, немавме почувствувано толку радост и среќа, во исто време.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Една одина порано, во истата црква, се простивме од Жан Реноар.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тврдоглав, каков што е, отишол пак во истата продавница и купил нов грамофон, двојно поскап од првиот и овојпат трговецот му рекол дека ќе му врати двојно повеќе пари ако пронајде некој звук што не ќе може да се репродуцира.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Денес почнува развитокот наназад, поврзан со намалувањето на вредноста на активата и капиталот, додека долговите не се смалуваат во ист размер.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Избркан на клоци во истиот миг, смачкан, победен, исецкан на парчиња, испарен без трага!...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Планетарен трибализам Иако во Источна Европа е посебно очигледна, наклонетоста кон трибализмот може да се согледа во целиот свет: сосема јасно во Африка, но и во САД, кадешто Движењето за политичка коректност учествува во истата тенденција кон егоизмот на идентитетот.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Така, Ракот возбудено ми раскажа за неговиот нов модел и јас му ветив дека ќе поминам да го видам.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Во истиот хируршки оддел постоеше еден човек на четириесет години, кој боледуваше од она што тогаш се нарекуваше myositis ossificans progressiva (fibro dysplasia ossificans), состојба во која мускулите се преобразуваат во коска. Тоа е многу ретка болест.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Во истиот момент, сосем случајно Торнхил му се обраќа на истиот службеник, за да ѝ прати телеграма на својата мајка; руските шпиони кои внимателно ја следат целата ситуација заклучуваат дека Торнхил е прикриениот Каплан.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Смелоста да се интегрира исламската Европа Од 1492 година и изгонот на Евреите од Шпанија, од отсекувањето на Источна Европа приближно во истото време, ние заборавивме дека Европа делумно била и исламска.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Скоро секој пат му тргнуваше со полн гас, ама понекогаш имаше дерење, необични емоции... И тоа не беше сè!...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тој седеше во количка буквално без да даде знак од себе.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Даваше претстави... Во недела особено, на празниците...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

...се набљудуваме еден во друг ја храниме жедта сѐ повторно се враќа сé повторно бега утрата ги засолнуваат крвавите траги во зеницата ја потиснуваат вистината на ноќта под погледот добро утро убав ден им отпоздравуваме на соседите мило мое ги гушкаме децата ќе ти се јавам им телефонираме на оние од кои не бараме премногу вратите се отвараат и затвараат куќите повторно градат повторно уриваат... ...дојди ми го извикуваш името змиите се множат толку брзо секој миг отровот ќе се разлие зарем тоа го сакаш да умрам за обајцата отфрлена осрамотена дојди татко си ми и љубовник спој се со мене заштити ме дојди ќе газиме по змиските глави ќе го минеме очајот без да погледаме надолу ќе се разбудиме во истата постела и нашите облеки расфрлени околу...

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

се раѓам минатото утро или регенерцијата како емотивна дисциплина ... да се раскрили завесата од дождови со неколку чисти капки по лицето да се сочека светлината што ги подотвара очните капии на твоето скривалиште со остатоците од ноќната гозба (и сеедно дали во милување или убод и сеедно под кој агол колку долго се задржува врз пулсирачкиот свет зад тебе) кога беше и дете и птица во иста сенка... ... но допирајќи те светлината на сенката и облекува кожа со температура триесет и шест со седум кожа со влакненца пот гребнатинки со пори изумрени клетки брчки со реа... ...со трага од нечија плунка прст од папокот... ...од тука повторно да се започне сопственото будење денес ова нека биде мој дом моја постела моја жена... а каде се птиците или несогледливоста на визуелната комуникација

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

- Кого го нема, без него се може! – одговараат во ист глас дедото и помладото внуче. (внучето продолжува да му го влече јазикот).

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Нив ги нема! Засекогаш! - А кога тоа? – прашуваат во ист глас дедото и помладото внуче.

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Најпосле, еден ден се стиша гласот на породилките: се породија, речиси сите три во исто време.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

На крајот на веста беше цитирана кусата изјава на другарот Едо Бранов, бивш Претседател во истата организација, а сега советник, кој велеше дека претседателот, другарот Граматниковски бил „примерен претседател“, „политички подобен“ и личност со „извонредна смисла за меѓучовечки односи“.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Зашто јас и Едо бевме во истиот бизнис и тамам работа ние да се кодошиме...

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ние двајцата некако во исто време купивме кола. Јас имав едно фијатче од тие малите.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Подоцна се дозна дека Едо не сакал да оди на училиште затоа што учителката, веројатно бидејќи така мило дете или кој знае што, го ставила да седи во иста клупа со некое девојче.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Утредента, пак се разбуди во истото време со тоа што денеска знаеше зошто, но немаше намера да излегува надвор од хотелот.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Во рацете држеше сосема идентичен блок со зелена хартија, можеби купена во истата продавница во Атина.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Всушност, Марко својата шоферска работа во Канада ја започнал како совозач на Али во истата компанија во која што Марко уште работи па сега, од првиот паркинг, му се јави по телефон.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Авторот беше скоро вчудовиден од фактот дека тие двајца се родени во ист ден и иста година.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Во истата соба во која спиел Војне додека, како ученик во битолската гимназија, бил во интернатот.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Само тој грев да не го направам, секавично помисли и во истиот момент виде како Лигушот со двете раце се пресегна да ја отвори фиоката од масата пред него.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Едо Бранов од Битола Битола веќе не беше Битола што авторот ја знаеше од времето на своите ученички денови кога тој живееше во Чифте-фурне каде што младоста му ја користеше една средовечна госпоѓа што не поднесуваше да спие во ист кревет со својот сопруг и кога градот имаше само нешто повеќе од триесет илјади жители.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Во нозете му се виде како врабица и таа споредба што механички му падна на памет во истиот миг му се виде непристојна. Пренепристојна. Просто ја исфрли од главата.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

После и в затвор заедно лежеле онаму горе кај Црни мост, во истата зграда што беше интернат и во која после тие двајцата лежеа в затвор.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Додека ова го слушаше, Цветан Горски, живо си спомнуваше на маките на Игора Лозински и неговата генерација, кога во истиот период, во потрага по новите извори на енергија, го градеа Беломорскиот канал.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

БОРИС: Фала за сѐ. КИРИЛ: Не трескај. Во исти лајна сме. И ти би ми помогнал мене.

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Се капеме во истата вода.

„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)

Потоа од едната страна нацрта кругчиња во ист ред, освен две нацртани малку подисачени од другите.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Сакаа да им се приближат, па се преместија поблизу до братучедите, во ист ред, да не изгледаат толку различни.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Скоро исто по големина, во ист правец, со ист замав.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Потоа од едната страна нацрта кругчиња во ист ред, освен две нацртани малку подиставени од другите.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Тоа го забележа речиси во истиот момент кога го тргна погледот од сенката што исчезна.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Седевме во иста соба а сепак безочно бев исклучен од нивната доверливост!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Го рече или го смисли ова Росана и во истиот момент исчезна?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

И токму тогаш кога се чинеше дека непопустливоста кај Стојна надвладеала, таа му се искубе од рацете, втрча во полумрачната соба зад тремот, и речиси во истиот момент се покажа на прозорецот сосема подготвена, а веднаш потоа почнаа да го изведуваат она за што толку долго се канеа.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Потоа оној изнуден и чуден предлог или барање од неговиот некогашен пријател Јаким во врска со белезицата (во истиот оној понеделник што се трудат да му го забошотат); божем најдобро ќе било тој да го заборавел случајот бидејќи станувало збор за скапоценост на мајка ѝ на неговата секретарка Ботка а не на Баручиеви.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Веднаш сфатив дека таа го знаеше моментот на моето пристигање бидејќи во истиот момент додека влегував таа го крена погледот од масата и се сврти кон мене.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

И покрај наклонетоста на професорот кон таканаречените злослутни поединости тој не можеше да го предвиди настанов што ќе се обидеме да го опишеме бидејќи тој се случуваше, според наодите на службите повикани да ги расветлуваат ваквите настани, речиси во истиот ден а можеби и момент додека Седларов го презентираше својот труд за наездата на сенките во спомнатата симпозиумска расправа.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Се работи за една единствена соба – без мебел, без прозорци, со влажни, испукани ѕидови, со врата низ која се влегува во истата соба.

„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)

Продавачот беше истиот, малку побел, малку помал, но во истиот класичен костум и истиот официјален израз на лицето.

„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)

Писмата личеа едно на друго, како да беа напишани во ист ден, а понекогаш како да беа продолжение, 100 и прво,од белградските разговори.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Една претерана, залижана учтивост, која ја препознавам кај себе во ситуациите кога глумам „правилно“ однесување, а во исто време знам дека е фалшива.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Некаде во средината е поставена дрвена маса, сиво-зелена, покриена со мушама во иста боја.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Беа сликани минатото лето, на плажата во Охрид – тој клекнат, го гушнал Борјан, кој стои пред него, со главите во иста висина: Тато, која е разликата меѓу тебе таму и тука? – Не знам. – Па тој е закачен, а ти си откачен.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Од бањата, кога се туширам, гледам низ прозорецот: и тука има маса и столови, но излупено бели, ’рѓосани, попрскани со капки од скорешниот дожд и со ливчиња, како домаќинката да не стигнала да ги смете по заминувањето на гостите.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Детаљов е можеби бизарен, но во истиот ден го прераскажувам неколкупати, а еве сега и го запишувам.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Кој тоа може да го знае?

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

- Тато, знаеш што ми кажа Бранка денеска? (Бранка со очила, уште помалечка, седеше во иста клупа со Борјан) Ми кажа, замисли, дека ако северниот и јужниот пол се стопат за само два сантиметри, Велес ќе стане пристаниште.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Понекогаш детето и сака и мрази во истиот дел од секундата.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Се тргнав од вратата. Кога ќе ви ја распламтат суетата не сте во состојба да одредувате дали сте засрамени или само повредени.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Остави ја, нејзе ѝ пречи сè што мене ми се допаѓа – се јави повторно гласот на Катерина.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Спорот се состоеше во тоа, дека ние петмината соработници тврдевме дека задачата не ни била воопшто пренесена бидејќи се загубила негде во плиткото сеќавање на одговорниот уредник, а тој ја критикуваше нашата неодговорност, дека како поединци смислено го уриваме неговиот авторитет и правиме такви прекршоци што ја компромитираат неговата способност и одговорност на раководител.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Нели, се исчудувавме над тој факт: каков им е животот на добичињата што не знаат за ништо друго освен за она одење во ист круг и тегнењето на гредата што ја движи пресата.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Не знам дали ви е кажано но човеков, како празна вреќа се свлече на земјата, и во истиот момент, во најбрз можен ритам, почна да трча лазејќи на сите четири, како годиначе, и за момент го снема под бирото на Мирко Бунде.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Овој разговор се водеше помеѓу Зрновски и Јана пред да ѝ го постави Зрновски она провокативно, а по мое мислење и неодмерено прашање, дали ѝ се допаѓа новиот млад пријател и тоа во присуство на Самоников, а Јана речиси во истиот момент со прстот нерешително покажа кон мене, како да избира помеѓу многумина, и покажувајќи кон мене таа всушност ја крена раката за да го скине јаболкото, си реков и сетив дека црвенеам.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Има многу отменост во однесувањето на момчињата - рече таа и во истиот момент сетив како нејзината дланка го олабавува стисокот на мојата подлактицата а потоа, со истата рака, почна да им мавта на момчињата качени на дивиот костен.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Тоа ти се тие горчливи поигрувања на реалноста - многу уверливо разлагаше Б.С. а потоа повторно ме упати на веста.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Во ист момент казнуваше и наградуваше. И секогаш имаше право.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

За разлика од тебе тој вопшто не е лицемерен”, изгледа Јана ѝ се обрати директно на Катерина, бидејќи во истиот момент гласовите и на двете жени се измешаа а потоа се јави и гласот на Непознатиот, веројатно за да ги смири.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Всушност оваа постапка на Грофот ме потсети на случајот со нашиот одговорен уредник, кога тој истрча од канцеларијата пред нас а ние петмината соработници се стрчавме по него и го протрчавме речиси половина град, вклучувајќи во оваа натпреварувачка патека и добар дел од главната улица за да втасаме барем во исто време кај компетентното лице во Реонскиот комитет за да ги изнесеме причините за неизвршената задача.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се разбира, во тие темни денови на грдиве случувања, многу нешта сеуште не се разјаснети.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Уште кога беа спомнати раните плодови, мислам дека Самоников ја сфати пораката, или ако сакате метафората за брањето, што симболизираше нечии судбини гравирани со знакот на минливоста.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Нечија смрт ќе нè потресе, некоја друга, што се случила во истиот момент и во слични околности нема ни да ја забележиме.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Откако помина зимата и сонцето ги измами надвор, се договорија и другата зима да ја поминат заедно, во истата пештера.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

До него, Грк, во исти години.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Можеби ќе се спријателите и ќе ви биде полесно во иста вреќа?

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Да, ги сакам и Македонците, зашто и тие се бореа против туѓинците во истите ровови во кои што се боревме и ние...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

До мене гинеа Грци, како што до нив гинеа нашинци во истиот ров.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Кога не би направиле така, тогаш би си плукнале на крвта што заеднички ја пролеавме во ист ров, во истиот бункер, на парчето леб што го делевме, на капката вода што ја цедевме, на раните, на солзите, на достоинството што го создававме заеднички, на сето она што со мечтите го градевме но ридиштата и снеговите на Грамос и на Вичо.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Сметам оти она, кога татко ти место да ја сослуша Родна замина да ги лади лубениците, требаше да биде за мене првиот сигнал дека овде работите не се докрај чисти.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Тетин ти Боге прикажуваше, не знам колку му држи тоа, оти нему многу работи не му држат, дека се случувало и долу, на фронтот на Црна, во времето на големата војна, трубите во исто време и кај двете војски да засвират починка па војниците од двата табора да го фрлат оружјето и облеката по грмушките и по рововите, едните од едната другите од другата страна на реката, и да се затрчаат кон водата, како во најголемите јуриши, кој прв ќе ја освои .

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Се покажа дека Ролан Јаковлевич навистина имал повеќе повремени но и постојани врски а си имал и своја вистинска љубов, и тоа таму, во истиот оној куплерај во кој татко ти седеше пред скалите и се правеше дека ништо не видел и ништо не чул.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Сметам дека повеќе нешта се замешаа во ист момент и на исто место така што сè она што се случи потоа мене ми заличи на лизгавица која и не води многу сметка за тоа кој на неа прв стапнал туку кој прв ќе се најде испружен.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Овде само моќта на писмото ме теши: не е човек та да не се сочува и да не биде во исто време на многу места.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Веќе не се будите во иста соба. И она што е невидливо не е исто.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Зголеми го растојанието, пламни од долгото гледање во истиот свет, овој свет од беглиот допир со стварноста - од нејзината развратност, од нејзината понорност од таа скривница во сударот со измисленото од таа родна куќа, тој нерешлив спор меѓу сонот и јавето – побегни толку далеку што да истинеш од желба да се вратиш, оддалечи се толку многу што да немаш кога, што да немаш младост да се вратиш.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

4. Трагикомедија Оживи ја, словесно и складно блажената насмевка, дамна исчезната во истиот овој театар, Вишна Ведо зашто нема спокој спознавачки ни комичен ни трагичен помор кајшто има, кобна кома зашто комедијата не ја спасува земјата21 погром кајшто има „зашто немам надеж, зашто надеж нема“22 да се врати мирот, таму кајшто култ е на истребувањето слободата таму кајшто омразата збувнува како шумски пожар на планински ветер и вражји Уууххх а нам ни треба смисла за стварност и како да ја издржиме, Божице!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Искачи се на врв- себе и повлечи се во подножјето има плодни почви јаболка кои мирисаат на магдонос и нане поради долгиот престој во ист сад зборови кои се припикнуваат во пазувите -мажјаци скокотливи, полнозначни, семеносни- глетки кои трчаат по тебе како верни загари времиња кои те опоменуваат обѕрни се, објави се но не застанувај што погоре, толку подоле она што во себе го имаш единствено го имаш.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Ќе се фрлиш за прв пат главечки, ќе пливаш само за себе butterfly, ќе плуташ, ќе нуркаш оддалеченоста од брегот ќе ја одмеруваш по пробивот на сонцето, ако го има по работата на срцето по подноктиците перките и алгите по трагите од морските пци ќе ја унапредуваш техниката отскок на површината во последен миг неверна кон сѐ кон животот посебно: ќе палиш огин и ќе голташ жар и пепел во ждрелата на оние кои во тебе гледаат неидентифициран плод, увод во гревот зашто другите, одбраните, некаде далеку ѕемнат во истите ноќи, подоткриени јазикот го вадат од мрзеливи легални усни и скришум ги бришат своите благоглаголливи:

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Веќе нема сомнение дека исказот е лирски. Сѐ се случува во исто време, меѓувреме.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Кога заодеа во петто одделение бараа да бидат заедно во иста паралелка.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Ме вџаши нејзиниот мир. Неискажливо тажно, без отпор, нејзините очи ме набљудуваа од друг свет , како да ме жали и теши во ист миг.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Од барање начини како да се изрази црнилото на душата а да не се падне во истите замки, ова е тоа а тоа е ова ит.н.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Слободен сум од своето раѓање, можам да бидам слободен и од својата смрт, во истата таа смисла.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Ако во своето дело ги задржува аспектите на структурата, тие се со симетричен карактер, со канонски или еднакво важни делови, било да се присутни во истиот момент или да следуваат еден по друг во времето.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

“Ba- bel” е дури покомплексен, содржи референца на “татко” (Ba во ориенталните јазици) и “Бог” (Bel во истите), во овој случај татко на Вавилон.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Гледајќи на едната страна на мостот почувствував топлина во душава, а во истиот миг студена болка во градиве, очајна вознемиреност ми ги замрзна солзиве, гледајќи ги созлите во очите на страдалниците.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Немав зборови, на ништо не мислев, само вознемирено и во исто време скаменето гледав во мостот на белото платно.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Илјада замрзнати иглички ги парализираат моите сетила, неможам да дишам, ме обзема чувство на ужас, како да се одземени два човечки животи.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

И сега во истото тоа срце и душа е исплетена мрачна, тешка и темна мрежа на болка, акорди од солзи и тага.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Како што демонстрира Саскија Сасен во својата контрагеографија на глобализацијата63, доминантниот Mark. B. Salter (Cullompton: Willan, 2005), 51. 63 Saskia Sassen, “The global city: strategic site/new frontier,” Globalization, no. 503 (2001), http://www.india-seminar. com/2001/503/503%20saskia%20sassen.htm (accessed No- vember 8, 2006). 47 дискурс на глобализациските трендови за нагласување на хипермобилноста, глобалните комуникации, неутрализацијата на просторот и оддалеченоста, ризикува да се заборави дека многу од ресурсите неопходни за активностите на глобалната економија не се хипермобилни, туку се всушност длабоко вкоренети во некое место, особено во места како што се глобалните градови и слободните трговски зони.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Апсолутната големина на јавниот физички простор се намалува, бидејќи истиот постојано го заземаат приватните претприемачи.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Високите кругови на глобализацијата се карактеризираат со мобилност на висококвалификувана работна сила, дигитална размена и децентрализација на производството; во исто време, протокот на глобалниот капитал бара инфраструктурата да биде централизирана во глобалните градови со голема популација на нискоквалификувани работници кои се потребни за опслужување на инфраструктурата.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Така, спротивно на она што го проповедаат поборниците на глобализацијата, глобалната економија не ги елиминираше границите; наместо тоа, тие станаа „привилегирано место на регулација“. 62 Тие 60 Peter Andreas, “Redrawing the Line: Borders and Security in the Twenty-first Century,” International Security, Vol. 28, No. 2 (Fall 2003): 79. 61 Elia Zureik and Mark. B. Salter, ed. Global Surveillance and Policing: Borders, Security, Identity. (Cullompton: Willan, 2005), 2.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Во исто време, забрзано расте бројот на оградени заедници и згради со контролиран влез, или како што истакнува Антонио Негри: „издигнувањето на ѕидовите кои ги оградуваат зоните каде сиромашните не смеат да влегуваат, дефинирањето на просторот на гетата каде очајните на земјата можат да се собираат, дисциплинирањето на линиите на транзит и 57 Gary T. Marx, “Some Conceptual Issues in the Study of Borders and Surveillance,” in Global Surveillance and Policing: Borders, Security, Identity, ed. Elia Zureik and Mark. B. Salter (Cullompton: Willan, 2005), 14. 44 контролата која го чува редот, превентивната анализа и практикување на задржување и прогонување на можните прекинувања на кругот“.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Види also Peter Andreas, “Redrawing the Line: Borders and Se- curity in the Twenty-first Century.” International Security Vol. 28, No. 2 (2003): 108, и Gary T. Marx, “Some Conceptual Issues in the Study of Borders and Surveillance,” in Global Surveillance and Policing: Borders, Security, Identity, ed. Elia Zureik and Mark. B. Salter (Cullompton: Willan, 2005), 14. 62 Helene Pellerin, “Borders, migration and economic integration: towards a new political economy of borders,” in Global Surveil- lance and Policing: Borders, Security, Identity, ed. Elia Zureik and 46 сè почесто се поврзуваат со безбедноста, но и со економијата, бидејќи стануваат сè потесни, главно во истите региони каде економската интеграција оди напред (Северна Америка, ЕУ).

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

- Еј, па сега, - почна да се буни Мони, - кој ќе оди до продавница?

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Јас и Бистра живеевме во ист влез, а Мони живееше во тој отспротива.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- Ајде! - викнаа во ист глас Бистра и Миле.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Потоа полека се спушти.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Ми рече „чао“? Јас му реков.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Требаше веднаш да ги испржам компирите, така ќе дојдеше во истиот миг.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- Александар: Другари мои Македонци и ти Клито, морате во исто време да бидете спокојни и храбри, тоа тешко се постигнува, но упорност вред во замена за победа!

„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)

Јас со тие курви повеќе во ист строј не влегувам.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Во истиот овој логор биле силувани 25 болни жени. Ги носеле на рендген.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Сега обете во иста самица.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Ама сите сме тука, на ист куп, што се вели, во иста кочина. Само малку позалачени.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Може да се дозбориш со Лиле и Цеце - до четврто одделение сте во иста смена.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Реката си тече, двапати во иста вода не влегуваш... сè тече, сè се менува... Ѕвони... ѕвони!

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

„Како река - ама никогаш не стапнуваш двапати во иста вода“ - помисли Влатко, кој во близина собираше пресечени гранчиња од пролетното кроење, всушност, чичко Темелко вршеше пролетна корекција.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Залезот доаѓаше во иста доба само заради осамената старичка во нашата улица.

„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)

Неговото сведочење, особено низ книгата Избришани светови, пишувана со Ерик Фај, ми откриваше зони на молчење и преживување како кај моите родители, кои минуваа низ слични премрежиња во истите времиња.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Ректорот и писателот Робер Мале, самиот предложи книгата да му се даде на неговиот издавач Галимар, каде што своевремено работел во иста просторија со Албер Ками.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Епизодата на пописот на козите е навистина антологиски извадок, а во исто време, постапката да се измами едно население е толку монструозна, во името на наводниот прогрес, лишувајќи ги овие животни од живот.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Мнозинството, како еден, во еден глас жубори, секој сака нешто во ист глас да каже, без мисла и без запирање дали е мудро на полпат да запре, смисол да има барем, во она што како трескот обичен, од себе го тресе така важен.

„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)

Британските претставници во Каиро имале разговор со одговорните на ОСС и можеле да заклучат дека Дикинсон "е многу пријатна и кооперативна личност и се убедени дека ќе нема никакви проблеми меѓу него и Вас во однос на политичките одлуки.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Во истиот број била пренесена и информацијата за демонстрациите што биле изведени од „Македонците кои имаат врска со Бугарија“ и кои се надевале дека „нивниот дел од Југославија (се мисли на делот на Македонија во рамките на Кралството Југославија, б. м.) ќе ѝ биде даден на Бугарија“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Тој, попладнето на 7 декември, му телефонирал на Рузвелт, при што Рузвелт истакнал: „...сега и двајцата сме во истиот брод", на што Черчил одговорил: “...тоа сигурно ги симплифицира работите".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Исто така, на 25 март 1941 година, во весникот „Сан Франциско хроникал“, била пренесена информацијата за демонстрациите во Битола, каде што демонстрантите барале да ѝ се приклучат на грчката армија во војната против италијанските фашистички агресори и дека во „Скопје и Цетиње, два силни комунистички центри, илјадници само ги повторија, со поголема жестина, демонстрациите од вчера“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Во истата телеграма се истакнувало дека Американците како свој претставник кај Македонскиот ГШ го одбрале мајорот Скот Дикинсон, „воен експерт, како постар претставник при Македонскиот ГШ“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Информацијата недвосмислено покажува дека дописникот на „Вашингтон пост“ добро бил запознаен со историјата на македонскиот народ, бидејќи тој во текстот ги двои Македонците од Србите, како народ со посебна национална припадност, што го потврдува и информацијата од 25 март 1941 година во истиот весник, дека демонстрациите во Македонија може да „предизвикаат незгоди меѓу Македонците и Србите“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Ја постави на терасата потпрена на оградата, за да можат заедно да го гледаат изгрејсонцето. (Убаво е кога двајца гледаат во иста насока, мислеше Н.)

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Еднаш, додека шеташе со показалецот и средниот прст низ Сибир, толку му застуде, што настина во истиот миг и кивна токму врз Русија.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Живее во иста куќа, а секоја вечер ја менува адресата – закачува таблички со различни броеви и имиња на непостоечки улици.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

А мој човек во истиот вод ми рече дека некои кога треба да одат на стража, се прават болни и тој, мојот човек ми го даде и ова писменце. Еве што пишува.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Избезумен со глава го удри в лице и во истиот миг му го откина од рака камшикот и му врза два нишани од уво до уво.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

И зошто луѓето кои веруваат во истиот Бог не престануваат да се мразат и да се убиваат?

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Овој, со цветчињата - таксан ѝ е на Дина. Дина...заедно се во истата чета.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Го одбегна ударот, со десната нога му го изби штикот од рака и во истиот миг неговата тупаница се растовари во лицето на противникот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Грдо е, ќе се согласите со мене, што денес луѓе кои живеат во иста зграда, во ист влез, на ист кат, не се познаваат, не се поздравуваат.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Постојано и постојано пропаѓате. Во истите дупки. На ист начин. Повторно и повторно. Упорно и тврдоглаво.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

СОЊА: Чекаше десет минути. (Пауза) Толку му е гајле. (Пауза) Не може да седи во истата соба со мене. Луд е.

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Да мируеш значи да останеш во истото место (спрема средината каде што се наоѓаш.”

„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)

Внатре е во гробот и не нè гледа, нели? - праша и продолжи: - Сега дедо е во истиот гроб, зашто биле маж и жена? - Да.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Мислам дека заспав во истиот момент кога мајка ми излезе од мојата соба.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Вечерта, кога за првпат по три дни си отидовме дома, ја прашавм мајка ми како е можно во иста вечер да плачат, и да се смеат, да тагуваат по дедо и да забораваат на него, да си разговараат за други работи, па дури и да се веселат.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Се свртив кон Снеже и ѝ предложив: - Да одиме, - сфаќајки во истиот момент дека ги „бришам од списокот на моите девојки“ : Мишел, затоа што е „зацопана“ во Кире, и Анета зашто се однесува како машко.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

- ја прашав, зашто таа живее во истата куќа и секој ден е со него.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Тие живеат во истата улица, три-четири куќи подолу и јас обожавам да им одам на гости, зашто многу ги сакам и зашто дедо Роман секогаш има во фрижидерот резервни чоколатчиња „Животинско царство“ и сокчиња, во секое време подготвен за детска посета.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Киберпанкерите се разликуваат по тоа што се не само технолошки подготвени, туку во исто време се поврзани со реалноста и со она што се случува во културата.”

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Зошто AI и когнитивната психологија се во ист чамец Се чини дека се повторуваат сомневањата дека AI и психологијата имаат многу заедничко; и всушност, имаат однос на суштинско (и притоа во пораст) взаемно помагање и збогатување.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Се вративме повторно во истата куќа да преноќиме и старата веднаш нè праша: Милка, го вративте ли?

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Кога слушнав што рекол докторот, како што работев на нива, во истите алишта, прва стигнав дома и ја здогледав легната во дворот и толку многу ми мирисаше на неубаво, од устата нешто розово плукаше.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Биле во окопот каде што било сместено тешкото оружје на Германците и неколку сандаци со муниција, заедно со Киро од нашето село (без него не одевме ударници и за него е отпеана песна на 11–тата бригада).

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

А тој вели: Не бабо, само тоа не може да се случи.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Киро се израдувал кога ја видел муницијата и веднаш ја активирал кртешницата, а Трајче од Сирково кој се наоѓал во истиот окоп, притрчал за да му помогне на погодениот Никола, но Германците кои го биеја ридот од сите страни, право во срце го погодија.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Пела и во сонот се појавуваше како сонце, бело бело и топло а потоа таа викаше бате Дончо јас и ти сме брат и сестра нели а тој нема глас да ѝ одврати дека тие двајцата не се брат и сестра само нивните мајки во исто време ги имаат родено и оти се најдобри другари им кажуваат дека се полубрат и полусестра и сакаше да ѝ каже дека се само две деца таа момичка а тој момче нели таа женско тој машко како што има жаба машко и жаба женско како што има гугутка машко и гугутка женско како што има којн машко и којн женско како што има вол машко и вол женско и ние сме како нив и токму ска да ѝ каже во што е разликата меѓу машкото и женското го изгубува привидот на Пела сонцето и белото и ќе врекне со широко отворени очи Их, пак само сон!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Не помина многу време и ситното лице на Пена се рашири во радосна насмевка во исто време претворајќи се и во глас полн со милина и топлина Пелагија!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

И откако го поминаа Бит-Пазар Пелагија го олабави грлото, дозволи да излета првиот збор, рече Денеска почувствував и радост и болка во исто време, мајко Персо!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Дончо ( Тета Чана го викаше Доне) не изгледаше дека е роден во иста година со неа, дури и во ист месец, ама не и во ист ден (само близнаци можеле да се родат во иста година, во ист месец и во ист ден), оти тој беше уште еден нејзин бој повисок, два пати поширок во грбот, а за главата и да не се зборува - тетка Чана му велеше дека има шиник глава!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Нејзините две сестри на кои во исто време им биле убиени мажите, овде, во оваа Македонија, се премажиле. Имале само по едно дете.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Пелагија, откако ги рашири работите над капакот од големиот сандак што не ѝ служеше за спиење, седна до Чана, а оваа во истиот миг ја пикна во својата прегратка.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Единствено бабата Перса, која многу и не ги разбираше разговорите на мајките, сфаќаше што прави песот и по малку како да му завидуваше за толкавата љубов и заштита кон девојчето, но во исто време беше и задоволна, знаејќи дека Дончо никогаш не ќе може докрај да си ја покаже силата пред неа.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Мурџо и Пелагија во исто време ги насетија и заедно стигнаа пред вратничето за да ги пропуштат внатре.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Малечката Пелагија не ни мислеше зошто не се во исто одделение, а мајката Пелагија се почувствува дури и задоволна што ќе бидат разделени.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Љујту лафат две удајки направил Танаско, ем гулемки, тутким! се јавува Чана кога се на сред плоштад и кога дедо Господ наумил да го запре топлиот ветер и да го замени пак со северко и во исто време да ги одзатне сите боски на црните облаци симанти ниско над градот и да нареди од нив да потечат бели пердуфчиња.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Со целата душа и целото срце ја почувствував радоста на мајка Роса, ама во исто време годините што останаа зад мене ме наполнија со болка!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Го топореше пред нив мајката Перса своето насмеано лице во исто време збунувајќи ги со зборовите дека по многу години пак ѝ даруваат ќерка, нешто што не му одмина на Атанаса, нешто што ќе го прибележи во својата тетратка за подоцна да бара одговор.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Мурџо заврти со главата кога го слушна името Дончо, а Пела продолжи Не ја видовме тетка Чана таа не беше дојдена, а баба Митра помалечка од Дончо! Знаеш, не сме во исто одделение!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Ама она му ги слуша неизговорените зборови, ти се колнам, оти пред малку, додека таа го спомена името Дончо тој прекорно заврте со главата, а кога слушна дека не се во исто одделение само што не скокна од радост!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Кога Пелагија и Чана стигнуваат под Калето во Фестивална снегот е веќе повеќе од педа наткренат над земјата, а густината на снежинките што паѓаат вртложени од северот не дозволуваат да се опфати целиот незавршен објект, се наѕираат тук там некои контури како издвоени целини и заедно со црната зејната уста што требало да биде огромна порта од предната страна, во исто време внесуваат црно неспокојство во двете жени.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

На Пелагија ѝ се чинеше дека е рано да ја дели од себе, ама оти во иста одаја, се согласи заедно со мајка Перса да ја облечат во пиџамките, да ја целуват во зацрвенетите обравчиња и да ѝ пожелат лесен сон!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Пелагија се стаписа на местото, се стаписа од благиот глас на жената и полека, полека, со така да се рече надчовечки напори ја заврте главата и жената влезе во нејзините очи веднаш тука зад вратничката, а со неа и целата градина и куќичката со последното сонце плиснато по белината на ѕидовите, и вратничката се отвора на внатре, насмеаната жена ја влече натаму, ѝ прави пат за да влезат во градината Дојдете, златни, да си поседиме пред мојава врата, со денови, мори златна, да не речам со години, те гледам поминуваш од тука со момичево во рацете и со некоја голема болка во лицето, одамна сакав да те поканам да ми влезиш макар во градината ако не во куќата! и Пелагија нема сили да се спротивстави, таа дозволува мекиот допир на жената да ја води по патчето сѐ до поплочената ширинка пред вратата на куќарката каде што има малечка масичка и неколку столчиња без потпирачки наместени околу масичката и веќе седи на еден од нив, а на другиот до неа малечката Пела, и уште, уловува дека тетката седнува до неа без да престане да зборува Ако си калеша и со црно во срцето, ти си убава, и не знам дали има поубава од тебе, и по лицето ти се познава дека си и добра, твојата појава зрачи добрина! и во исто време претрчува внатре низ отворената врата и мислиш дека оди натаму а таа се враќа со подавалник на кои има чинивчиња со слатко и пресна вода во стаклени чаши Добро ми дојде, златна, во куќава, ајде, касни од слатково, јас самата го имам правено, онде од зад куќи, имам две дуњи, погледни, како сонцето што свети така и тоа свети, како твојата невидлива светлина, златна, како твојата невидлива добрина, златна, а тоа што свети во исто време и боли, мила, твојата невидлива болка, касни, заблажи се, ти ја знам болката, со денови, со недели, со месеци сноваш по уличкиве и бараш брлог оти онаа коруба сега е зграда, ене ја, ги надвишува сите куќи и вие морате да се иставите од таму, е, златна на тетка, не знам зошто, ама моето срце те одбра тебе, така да знаеш, те одбра тебе и оваа топка радост и оваа жолта заштита, вие да ми бидете радост на старост!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Тоа ќе биде и твој хороскоп, човеку, зашто не е случајно што е тој тука до тебе, кога и двајцата сте родени во ист месец.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

А Марин Крусиќ, вистински заинтересиран за одолговлечување на работите, постојано додаваше нови идеи за дрангулии, надгледувајќи си ги во исто време со задоволство своите лозја и вина.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Со Ѓулсиме живееја добро. Како двајца несреќни брцнати во иста каца.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Само го одолговлечуваше претскажувањето, зашто хороскопот на Марин Крусиќ во исто време веќаваше среќа и успех во сѐ.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„И тој Просек сакам да го видам исто како и Блатието,“ рече мечтателно санџак-бегот, но во исто време сосем трезно погледа под око во Сандри.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

- Но, ти обожаваш да спиеш до пладне и одвај се извлекуваш од кревет – ме потсети татко ми.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Тоа сеќавање ме возбудува и растреперува неверојатно многу, истовремено растажувајќи ме.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Таа само еден кат подолу.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Јас многу уживам да се плашам и бев сигурна дека и Дена ќе ја голтне со задоволство секоја страшна шумска приказна, но во ист глас ми се вдадоа и мајка ми и тетка ми Ана, како стерео, што би рекол татко ми: - Разбра?! Немој да ти повторуваме!

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Истото охрабрување му требаше сега на Саше.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Ова откритие малку ме утеши.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Штом го изговорив ова, се сетив дека тоа се токму зборовите на Игбал што ми ги упати кога разговаравме за Мартин и во истиот миг сфатив што сакал да ми каже.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Рипнав од креветот.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Сè си има своја убавина.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

- Јас обожавам да скијам – не сум како него – одбивав да бидам ставена во истата група.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Многу често сум се прашувала дали можеби и таа знае да лета на килим,и каде оди, и со кого? Ѝ го прочитав писмото.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Сеќавањето, пак, на полани ова време, кога јас бев во истиот тој Дизниленд во Париз, ми е толку свежо како да не поминале цели две години оттогаш.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

- Имаш право – реков, а си помислив – Охрид е полн со млади, со живост, со кафулиња, со забава, плажи, дискотеки, а Маврово... – и ми се стегна малку срцето, но во истиот миг го слушнав неговиот глас, кој некако, не знам како, почнав сѐ почесто да го наслушнувам: - Не биди како оние што секогаш мислат дека е подобро на некое друго место, на секое друго на кое што не се тие.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Јана многу порано од мене се имаше „заразено” со кошарката и жестоко тренираше, а бидејќи од неодамна тој спорт и мене ми влезе под кожа, имав желба да си ги испробам силите со неа.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

- Моето мало девојче, милото мое мало-големо девојче, - почнува таа да ме гали по косата, по грбот, по рацете, да ме бакнува по лицето, по очите, насекаде. – Мајка тебе не те сака, мајка те... ... – Обожава! – велиме двете во исто време и почнуваме гласно да се смееме.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Значи, можно е Ивана и Игбал да се сретнат, летајќи во ист правец.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Од кога не сум ја видела Јана! – се сетив во истиот миг – би било добро да ја викнам да одиграме една партија кошарка.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Погледнав во правецот кон кој таа гледаше и го видов: висок, со кусо потстрижена, речиси избричена глава, со три обетки во увото, немарно облечен, намерно така, за да биде поразличен од другите.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Разбрав, си реков помирливо во себе, и уште си реков – овие поим немаат како се постапува со мали деца, а ми се прават многу умни.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Заедно одевме на училиште, седевме во иста клупа и живеевме во иста зграда.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

А, дали може да ја сретне ако случајно лета кон исто место и во ист правец со својот килим, а таа со нејзиниот авион?

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Ја имам слушнато како полугласно им зборува на цвеќињата, како ги допира тревите во Маврово и им се извинува што ги згазнала, ја имам видено како ноќе неподвижно гледа во ѕвездите, или „го пушта потокот да влезе во собата” доцна навечер кога сè е толку тивко, што во истиот миг кога ќе го отвори прозорецот, навистина се чини дека потокот сиот се втурнува внатре и продолжува да тече низ целата куќа.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Но, во истиот миг блеснаа нејзините крупни, синозелени очи и целото лице ѝ се озари од голема радост.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Тоа ме свести и во истиот момент посакав да се вратам во куќата каде што си бев сместена. Тоа и го сторив.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

И следниот ден во истото време човекот пак се појави.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Во истиот час неговите многубројни слуги, градинари, цвеќари и стражари се растрчаа на секаде, по блиски и далечни краишта да ги собираат децата.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Во една дамнешна пролет, во ист ден, на чекор два едно од друго, никнаа две јаворчиња.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Веројатно во исто време тагуваа уште многу семејства во градот.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

- Сигурно не мислел дека и во трето одделение ќе седи во истата клупа! - дофрли некој.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Да, бела песна, во исто време толку блиска и позната, а сепак недофатна, таинствена, далечна.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Но уште во истата ноќ долетаа студени северни ветришта и ги потиснаа кон југ послабите и изморени јужни ветрови.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

во (предл.) - ист (прид.)