во (предл.) - кревок (прид.)

Оној скаменет грч на широката плоча на пилата како да се потсепна еден миг, наоѓајќи се себеси будна, а потем се отпушти надолу, а острите искричави запци загризаа во кревката црвеникава буковина на трупецот, што беше наместен пред нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Задоцнетето попладне на еден накиснат фаун, иако со прилична доза опуштеност поради редовното конзумирање на горчливи екстракти на субмедицината, подобро кажано, со лесна немарност кон атмосферските чуда, му придодава на Шушкањето на страниците допира одвнатре, проследено со отегнатото „А“ кое по тврдиот согласник се разлева во треперливи ларви низ нескротените лавиринти на нашите тела, споени во кревок тотем со две пребрзи срца...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Впрочем верував дека и во најкревките суштества постои жила на отпорноста и дека токму таквата отпорност умее да ѝ се спротивстави на лошата помисла.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Заедничката тага на културата што изумира се распрснува во мали единечни таги, во парченца семеен живот, во мириси на стариот мебел, во кревки импресии за мистеријата на индивидуалното, во претопени симболи на изгубената сила, во декадентни блудничења и идилично – сентиментални описи на природата.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Дури верував дека Самоников ќе ја оцени како каприц грдата љубовна игра што Јана упорно ја изведуваше пред неговите насолзени очи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Си мислам – минатата ноќ. Ева III, наслика едно незаборавно платно. Во кревкиот мајски миг. Во мене.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)