Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Но и покрај тоа што си гнида некако си ми симпатичен.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Можеби во минатиот живот сме биле љубовници!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Погледни кога ќе имаш време во книгата од Владимир Панов „Шумското стопанство во минатиот век“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Татко ми не поверува.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Мајка ми која го преживеа крлежот во увото во планинско село во минатиот век и пукнување на слепо црево во интернат во туѓина каде што ја идентификувале со плочка со бројче околу вратот далеку од дома и од родителите, почина на клиниката која е на десетина метри од моето работно место во истиот момент додека на брифингот се фалевме колку се успешни реформите во здравството.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Клучно е да ги размрдаме малку тие комуникациски канали внатре градот (за воопшто да можеме да градиме некаква покомплексна информативна структура, „однадвор”), да ги мобилизираме инвентивноста и духот кои чучат и пропаѓаат по скопските дувла затоа што на okno.mk | Margina #15-16 [1995] 5 Балканот тие се безвредна роба, да го промениме тој инертен и моќен фатализам дека нема излез од гомнава, создавајќи силни јазли на некаква креативна енергија што би се ширела ко звукот на хотелското yвонче во Бартон Финк, суптилно а силно, вон фреквенциите на „чуварите на националната култура”, зомбиевските гадови што блокираат било каков проток и кои гнијат секој во своето изолирано ќоше од овој мрачен лавиринт низ кој талкаме и за кој допрво треба да се утврди дали воопшто поседува излез, копчи, интерфејси, како сакате, со некои поглобални структури. 3. Nick White Бројчињава во текстов се само затоа што овој трет параграф, некако според духот, не припаѓа баш во Маргина, но поради сомнителните морални причини споменати на истово место и во минатиот број, поради новиот голем бран на еден примитивен националистички дух кој не разликува државотворност од шовинизам, патриотизам од национализам (кој не разбира дека државата токму настанува во зоната на поларното одвојување на тие термини!) но и кој, доколку не се реагира (а богами и тогаш!, но реакцијата секо-гаш е важна, колку и да е осамена, макар и во историски рамки) брзо тркала сè пред себе, ете, поради тоа, велам: неверојатно е важен отпорот спрема тој евтин трговски национализам кој ги тресе особено тнр. кругови на културниот естаблишмент, кои си пронајдоа ново идеолошко лижавче, нова дури јазична матрица составена од крајно нерафинирани наци-романтични стереотипи.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Парите како помагало се мошне стари, но нивното прифаќање како нешто сигурно, што може да се прифати без прашања и проверки, се случи дури во минатиот век.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Простран, со водоскок, во самиот центар, на чии оснежени фигури наседнале младичи и девојки, фрлајќи топки од снег, обиколен со монументални објекти - старата зграда на општината, градена во минатиот век, достоинствена, со голем градски часовник, со две цркви, кои се реновираат, а во дното се златее големата и монументална „Палата на Републиката“, во која само во еден нејзин дел е Претседателството на ДР Германија, а сѐ друго во овој огромен комплекс служи за обичниот граѓанин - за негова разонода, пред сѐ за младината.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

При изборот на расказите за рубрикава, и во минатиот и во овој број, пресудна беше помошта на госпоѓата Лидија Капушевска-Дракулевска. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 134

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Емисијата „Неидентификувано“ на Каљостро и Кракатау (претставена во минатата Маргина) веќе не постои, после пар катастрофални емисии, потполно издишани од ентузијазам, хумор, луцидност, сведени на вулгарни преџвакувања на едни те исти нешта, до зла бога здодевни.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Кракатау: Ни сам не знам како се најдовме овде...

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

С поголема беше потребата да се остави XX век и да се продре во минатите векови.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Во согласие со начелата за барокната драма и естетиката на алегоријата, ликовите во овој, а и во минатите филмови на Гринавеј, се однесуваат како да се наредени според загадочните правила на причинско-последичните врски.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Филмот ЗОО се однесува на физиолошкото проучување на животните, врзан е за Дарвин и природниците што се занимаваа со животната средина во минатиот век. 62 Margina #8-9 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Во минатиот век, особено во наше доба, во напорот да се докучи смислата на првиот допир, да се согледаат одново острите граници и јарки бои со помош на кои првата слика се населува во потсвеста, голем список меѓу нив и творци од епохално значење за творештвото, направија обид да создаваат и по пат на психеделичкиот фактор.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Никој умен не можел да поверува дека во новиот век, посебно во епохата на сталинскиот комунизам, жртвувањето ќе воскресне во нови невидливи облици и размери, нескротливи во ниту еден мит и легенда како во минатите векови.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Помалку чудна и неочекувана изјава од човек кој во минатите години се прослави со креирање на најбрутална бука во светот на рокенролот.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Еве во рамките на ширењето на невистини како биле објаснети настаните од 6 мај во официјалниот весник “Монастир“ од 30 април (13 мај): „Во минатата среда некои бунтовници, со намера да предизвикаат буна, почнаа во разни делови од градот да пукаат на војската и на турското население.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Жедните волци се уште душкаа по него барајќи нешто изгубено во минатиот живот.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Вознес Вратовите беа испечени Вените исечени Мозоците апстинираа Нозете маршираа; Дојките народни омекнаа, надвиснаа и пресушија, а Млекото отровно се разлеа и крвјоса.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Бекман повеќе ја има природата на оној Лорд Бајрон за кого што во минатиот век се зборувало дека пукнатината на светот минува низ неговото срце.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Во овој број решивме - не плеткајќи се премногу во бурните дневно-политички теми деновиве, а сепак чепкајќи по глазурата на тоа банално ништожество! - да ја продолжиме темата за национализмот чепната во минатите „Елементи на самосвест”, и за која - вон конјуктурите на дневната политикантска (не)употребливост - сметаме дека за Македонија и Балканот има неодминлива и круцијална важност.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

За народната српска интелигенција рускиот историчар и етнограф П. А. Ровински во минатиот век ја напиша оваа дијагноза: „Недоволно просветени, малку работат, не се грижат за целта, во ништо не сакаат да се задлабочат, склони се да ја фаќаат површината на работите и веднаш ја покажуваат.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Титовиот погреб беше официјално најпосетениот закоп на некој владетел во минатиот век...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Жан Пол Сартр ќе рече: Титовата Југославија е реализација на мојата филозофија! .

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Има многу битки кои не се завршени во минатите времиња поради погрешните глобални и стратегиски проценки на султанската монархија.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во минатата година грозјето, она ситно и темномодро како парченце ноќ и прораснато во овој крај за земјата и за човечките срца, мувлоса необрано меѓу ластарите, а тоа се случи кога умреа праските: лисјето без позната причина поцрвенети, се збрчкаа, потемнеа, потоа искапаа, плодот се исуши несозреан - врз семката остана само пеплосана сува кора без капка сок.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Во минатите времиња, војната речиси по дефиниција беше нешто што порано или подоцна ќе биде завршено, обично задолжително со победа или со пораз.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Охридска каза; дека истото село, според пописот на Охридската каза, било одредено од турската власт како дервеџинско село што го чувало патот што водел од Охрид, преку манастирот Свети Наум, за Горица (денешна Корча), за Арнавуд Белгради (денешен Берат) и за Авлија (денешна Валона); дека манастирот му плаќал данок на господарот на Охридската каза Џеладин-бег; дека во одобрението на Цариградската Порта за градење на нов храм, стои оти манастирот е во Охридска каза, дека иконата на свети Архангел Михајло што е подарена од Влашкиот кнез Александар Наруци во 18 век стои: „На манастирот Свети Наум, Охридска каза; дека и други управувачи на Влашко: А.Апсиланти, М.В.Сукул, и К.Мирузи, кои сметале дека нивната земја порано била под духовно раководство на Охридската архиепископија, му подарувале подароци на манастирот како светилиште на таа архиепископија; дека во минатиот век, во манастирот по разни поводи (на прошетка, на панаѓур или на одмор) навраќале австрискиот, грчкиот и рускиот конзул, кои во писмата до своите влади го опишувале значението на овој манастир давајќи податоци дека тој се наоѓа во Охридска каза, Битолски вилает и дека манастирот имал големо богатство со кое го издржувал училиштето во него, а ги помагал и другите училишта во Охрид.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Величковски беше натрапникот, кој во минатата ноќ, додека шетав по булеварот пред нашиот Уред, изнурна од мракот и ме престраши клавајќи ми ја раката на рамото.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Сега кога помислувам на тие саботни кога возбудена одев кај чичко Раде со книги што сум ги прочитала во минатата недела, а се враќав со куп „нови“, непрочитани, ми се чини дека времето е низа реченици, кинливи како пајажина, кои можеш да ги поврзеш само со раскажување; ако не, метлата на заборавот ги чисти од нашата глава.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

„А зошто да не биде некоја друга ноќ, во минатиот век, или пред петстотини години, или пред илјада?“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

А имала цврсти докази дека Благоја е таму. Во Виена.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Еден по еден ме напуштаа. Тетка Боса во минатата година побарала да ѝ издадат виза за да замине за Виена. Но ја одбиле.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

И. К.: Овде сум, но во минатите шест години чувствував дека сум заминат, не низ дупка на таванот, туку низ врата.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

И. К.: Ништо, бајката за рајот сѐ уште е бајка.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

А потоа ќе се облечеме и ќе стоиме меѓу песот и волкот и ќе чекаме вечерта да ни тропне на врата и ќe ѝ дозволиме да нè поведе со себе, онаму каде што ни е местото, во мигот веќе одживеан, во минатите животи, овде и сега – којзнае? 2000.

„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)

Силата која вреди повеќе од правото е само предвесник на масовните убиства во времињата на војни, и во минатите и во сегашните времиња.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Елизабетх Баркер, Британската политика према Балкану у II светском рату.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

Тоа го надополнува и Бејли, член на СОЕ, во писмото од 28 март 1941 година, кој бил во Белград, а потоа во Цариград, кој вели: „цврсто сум уверен со акцијата што непосредно му претходеше на државниот удар; можеби други управувале, но нужните претходни услови за тоа ги создаде наголемо СОЕ во Белград, работејќи на тоа во минатите шест месеци“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

во (предл.) - минат (прид.)