во (предл.) - непроѕирен (прид.)

Незабележливо квечерината навлегуваше во собата, ги множеше и ги претвораше сенките во непроѕирна маса.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Гласна воздишка во непроѕирната ноќ.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)