Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Тимоти Лири ДЕКЛАРАЦИЈА НА ЕВОЛУЦИЈАТА

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

О, сега е подобро, вели, имаат вода и струја секој втор ден, само што луѓето умираат, се опуштиле па умираат, да, сега е неспоредливо подобро, вели, и телефоните работат, и писмата, фала богу, доаѓаат, само што поштарите умираат, веќе двајца умреа во последниов месец...

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Лично јас, признавам со срам, спаѓам во тие што на прсти можат да ги избројат книгите од т.н. убава литература (всушност, вистинската!) што сум ги купила во последните седум-осум години.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Но во последно време, најмногу беше преокупиран да создаде жива материја по вештачки пат.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

„Претходно се договориле за правата и обврските и се потпишале“, рече професорот Никола - Еко, кој беше влезен откако започна состанокот и седна во последна клупа.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

А тој му прати прекорен поглед на младичот и сакаше да пречекори кон влезот во автобусот. 46 okno.mk Младичот виде како оние двајца во бели мантили во последниот момент стрчнаа и за час се најдоа од двете страни на човекот во сина облека.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Бевме блиски. Само во последниве години, сето тоа го однесе ветрот.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

А балот, со самото тоа што е централен настан во последниве десет години, е симбол на минатото, сегашноста и иднината.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Така е подобро другари, така е многу подобро“, додаде таа охрабрувачки додека Винстон, со жесток напор, за првпат во последните неколку години успеа да си ги допре ножните палци не свиткувајќи ги колената.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сетне веднаш си заминуваше и ќе се вратеше најмногу по два дни, за да побара малку поголема сума од вратената.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Државата ги закити мажите, жените на тие мажи со задоволство ми ги закачија мене над срце, За заслуги и други самодејности во последниве години.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

„Работата е во последниот пакет со роба, Џони“. Длабоко воздивна.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Заборавил, а во последен момент ќе отрча во галоп на пошта за да ти прати телеграма.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Аранжманот за Кан беше направен во последен момент, као и сето останато што го правевме.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Број на (племенски) генерации од пештерското сликање до пишувањето на рака и јавната, широко-прифатена Египетска уметност (3200. п.н.е)?  Околу 1500. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 33 Број на (феудални) генерации од пирамидите до Нотердамската катедрала, сликањето со масло или азбуката? Околу 320 Број на генерации од првата печатена книга (првиот домашен медиум) до радиото, телефонот, видеото, филмовите (1950)? Околу 23 Број на генерации од пасивната, црно-бела телевизија (1950) до мултиканалните, мултимедијални, интерактивни дигитални домашни екрани?  3.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Сакаше да плукне, но се воздржа во последен момент.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Се нервираше затоа што една од манекенките му откажа во последен момент.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Можеби okno.mk | Margina #26-28 [1995] 118 ќе се повлече во последен момент.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Кога победи партијата на Луција, и кога тргнавме во последниот, четврти клас гимназија, почна да се покажува смислата на тој настан.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Бидејќи, во техничкиот свет на либерализмот, што е услов на историското а не фатумското живеење на светот во последниве два века, избирајќи ја својата биологија без рационализација како единствено животно начело, фалениот и галениот натурален и фолклорен живот, го промашува самиот живот.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Во последниот закажан покер како четврти партнер се очекуваше еден приватен газда на неколку арабаџии.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Порано, во последната Голема војна, тука, на Молитвена Вода, и во најнеочекувано време во денот и годината, среде пеколно лето и среде зима, на полноќ, среде јасник, гореа свеќи.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но, во последните триесет години со спортот почна да се создадава голема заработувачка, со продажба на спортски реквизити и облека на просечниот граѓанин, којшто се облекува и излегува, трча и удира, како што гледа во Вимблдон (Wimbledon), Пебл Бич (Pebble Beach) и Сан Вели (Sun Valley).

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Љубовниците успеваат да се сретнат во последен момент и Пол умира на рацете на Марсиа.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

За жал, кон македонските националисти во последно време почнаа да се придружуваат и луѓето на Организацијата.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Рекапитулацијата на Тезауро се сместува во последните часови на тогашниот маниризам.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Остана во својата Муката (Рамалах) во последниот лавиринт од кој не можеше всушност жив да најде излез...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тешко се спријателуваше со луѓето, но кога врзуваше пријателство, го чуваше како што домаќинката го чува оганот во огништето да не угасне.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Бројчето што ми го купи братот, сосема на крајот, како последно, го изговорија неколку пати па оти никој не се јавуваше, стоејќи во последниот ред на хорот, го извадов од џебот - и токму тој штоф, претворен во двореден костум што го плати татко ми, направи да не се срамувам од доброоблечените скопјанчиња.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Уште подоцна, за време на средбите секогаш ми приоаѓаше со реченицата: „Кантор, јас не сум Monty Cantsin, тоа не е мојата приказна”, но во ова повеќе е содржан неговиот бес кон Давид, како и околу целиот метеж околу нашето друштво; но, во последниот број на Нео, Musicmaster во името на Monty Cantsin им упатува поздрави на сите неости.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Двајцата седеле во последната клупа со другите родители во чевли со изедени потпетици, накриво, во народни носии, зашто тоа им било најново.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Неодолив со спонтаниот хумор во своите први улоги, тој, според критиката, во последните беше премногу артифициелен.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Од тогаш, од тоа доба се тутули така трогнат кајшто сенките се топат во последна рамна пропаст. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 132

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Стануваше сиот мисла исполнет внатре со судрувања и искри, гол и неуловлив за себе, и далечен, се подалечен кога сакаше да стаса до себе, да се испита и да се провери, во тоа проверување да го пронајде она непознато, она што го бараше толку време, или можеби во последните две ноќи.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Второ, Министерството (за култура) некогаш одобрува средства, а некогаш не (како во последниве години).

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Ние, во последните неколку дена, учиме од жолтиот крст на Тошевски.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Се чекорело тетераво, никој не седел на двоколка, дури ни чкрботливиот Симон Наконтик - Господи севишен, повторувал, зошто не останав дома и не си го чекав на ониште судниот ден како што им доликува на причестените старци? - а Арсо Арнаутче, со секакви шамии врз окото преку кое минал турски јатаган, се потпирал со рака врз ѕидот на двоколката и само со една голема и засолзена црнка гледал во призрачноста на случките што останале на патот, најмногу во последниот настан во кој загинал од две стрелби пркосниот Борис Калпак.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

На деветтиот кат се влече вратата, а на неа ме чека насмеаното лиценце на Ането мое, што во последниот час ми ги испрати сите срценца и „смајлиња“ што постојат.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Успеваше итро да нѐ намами така што ни се чинеше оти еве ја фативме и во последниот момент ќе отскокнеше настрана и ќе ни побегнеше, враќајќи ја играта на самиот почеток.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Ме спаси во последен момент ѕвонењето на влезната врата.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Бидејќи е постар, не се има активирано во синдикалните организации, но секогаш им сугерира на колегите да се борат за своето право.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Османската Империја долго време по својот подем од првите векови продолжи да живее во својот сон на лажна величина во последните векови...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Всушност лудилото и не е друго туку метафора за способноста едно нешто да се претвори во нешто друго”.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Волчар и Коала Margina #26-28 [1995] | okno.mk 59 мал каталог АЛЕКСАНДАР okno.mk | Margina #26-28 [1995] 60 Визија, 35х28, масло на штица, 2004 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 61 Зрачење, 35х28, масло на штица, 2004 okno.mk | Margina #26-28 [1995] 62 Апстрактен пејзаж, 150х185, масло на платно, 2003 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 63 Оди на исток, 150х120, комбинирана техника, 2003 okno.mk | Margina #26-28 [1995] 64 Свадбата на Маклабас, 80х60, комбинирана техника, 2003 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 65 Политичарка, 65х55, масло на штица, 2006 okno.mk | Margina #26-28 [1995] 66 Трубадур, 65х55, масло на штица, 2003 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 67 Кардинал, 65х55, масло на штица, 2003 okno.mk | Margina #26-28 [1995] 68 Рицар, 65х55, масло на штица, 2003 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 69 Народен гнев, 80х60, масло на штица, 2006 okno.mk | Margina #26-28 [1995] 70 Демонстрации, 80х60, масло на штица, 2006 Margina #26-28 [1995] | okno.mk Мајка и дете, 65х50, масло на штица, 71 2005 okno.mk | Margina #26-28 [1995] 72 Мајка и дете, 65х50, масло на штица, 2005 Margina #26-28 [1995] | okno.mk Мајка и дете, 65х50, 73 масло на штица, 2006 okno.mk | Margina #26-28 [1995] 74 Мајка и дете, 180х120, масло на штица, 2006 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 75 „USA“ okno.mk | Margina #26-28 [1995] 76 Margina #26-28 [1995] | okno.mk 77 ХАОС okno.mk | Margina #26-28 [1995] 78 илустрациja: Emily Barletta Margina #26-28 [1995] | okno.mk 79 Теоријата за хаосот е една од најфасцинантните, највлијателните но и најнадежните научни и културни парадигми во последниве педесетина години.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Режира филмови и за расни проблеми и за сексуални згоди и за грабежи на банки и за црните војници во последната светска војна...

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Сепак, во последно време се чувствувам како затворен во концлогор.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

И најпосле непредвидено, како што само судбината умее да ги режира настаните, наметнувајќи ја случајноста како апсолутен арбитер, настапи времето, дојде неочекувано мигот кога катарзично се ослободуваше времето минато крај Арафат во Картагина.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Зашто, ако не сум направила ништо за себе во последните 3 децении, во една ноќ сум влегла во десеттина кафеани, од која едната специјално ми ја отворија само за да влезам во тоалет, па пиев и вино место чај (а, тоа не сум го направила никогаш!), шетав во парк по дожд, разговарав скокајќи од тема на тема за да стигнам да раскажам сè, се срамев, не се срамев, сакав да заспијам, не сакав да заспијам и, во едно деноноќие, ги доживеав двата изгрева...

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ќе се фрлиш за прв пат главечки, ќе пливаш само за себе butterfly, ќе плуташ, ќе нуркаш оддалеченоста од брегот ќе ја одмеруваш по пробивот на сонцето, ако го има по работата на срцето по подноктиците перките и алгите по трагите од морските пци ќе ја унапредуваш техниката отскок на површината во последен миг неверна кон сѐ кон животот посебно: ќе палиш огин и ќе голташ жар и пепел во ждрелата на оние кои во тебе гледаат неидентифициран плод, увод во гревот зашто другите, одбраните, некаде далеку ѕемнат во истите ноќи, подоткриени јазикот го вадат од мрзеливи легални усни и скришум ги бришат своите благоглаголливи:

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Резимирано: Ако народов ренsа за Југославија, бујрум нека се срами тој што ги носеше политичките одлуки во последниве пет-шеснаесет години.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Таа значи нешто посебно, единствено, лично за секој поединец.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Странките во спорот се должни да го известат судот за донесувањето на решението – ако судската постапка, претходно, била прекината (чл. 36, ЗМРРС). б) Законот за парнична постапка Во поглед на правата од работен однос, односно нивната т.н. секундарна [судска] заштита, проблематиката е регулирана со Законот за парничната постапка (2005) 15 – којшто досега е изме- нет и дополнет во три наврати [2008, 2009 и 2010] од кои само во последниот случај се воведе малa корекција во овој посебен вид парнична постапка.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Од друга страна, повеќето уметници родени во последните три децении, не се загрижени да ја раздвојуваат апстрактната форма од фигуративната.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Кога Татко нè виде сите заедно околу него, синови и ќерка, што не се случуваше често во последните години, само Бог знае од каде најде сили за да потстане.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Најразлични носии, од оние што се носеле пред осумдесет години, па до оние што биле обајвени во последните броеви на модните списанија.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Кога точно се паѓа роденденот на почитуваниот В. Зрновски.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Долго, долго останав загледан во последниот лист на еден од многуте сиџили.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Во последново има голема разлика од источното наречје, но, покрај неговата оригиналност, се признава во него српско влијание.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Објаснил дека сонот може да се однесува на едно единствено лице, како и на цел еден сој, како што било на три пати со нивниот, Акиноскиот, и како што било, тогаш одамна, со Муслиоскиот, и како што било, во последната Голема војна - или на цел еден народ - како што било тоа со нашиот, македонскиот народ, по поделбата на Македонија, и како што беше со еврејскиот народ во Последната голема војна.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Не ми се верува дека и сега е така во Македонија Ако има божја правда не би требало да е така Зошто инаку би ми кажувале сите дека Македонија Е европска земја во изградба А самите Македонци едно време далдисани Од братството и единството и затрчани по ударнички значки Самите Македонци значи велеа Дека додека трае обновата и изградбата нема одмор А богами начув дека и во последно време Чекореле преродебенички и надградено Иако не разбирам баш точно што е тоа вели Папата Сепак верувам дека еден ден ќе здивне и тој народ Иако никогаш не си начисто со народите чиишто водачи Немаат поумна работа па катаден повторуваат Дека имаат библиски корени Бетер се од папагалите какаду некои водачи на Македонците На кои јазиците им се одамна отечени од извикување празни пароли Ако продолжат така на некои водачи на Македонците Можеби ќе им паралдисаат и очите Од непрестајно гледање во огледалцето од приказните Коешто вешто ја мамело грдата сопственичка Дека најубава на светот е баш таа Така непредвидено ни скршна муабетот со Папата На македонски теми а јас не му кажав ништо за тоа Ни а ни б не реков иако од порано бев чул во близина Некои доселеници како на глас викаат Македонија на Македонците Викаа нешто и за земјата на земјоделците Од што разбрав дека Македонија е земјоделска земја Викаа нешто и за Солун дека бил нивни Ама едни други доселеници викаа уште понаглас

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Луѓето ќе копаат по тоа, уживајќи, во следните триесеттина години. ТЛ: Како Gravity's Rainbow. ВГ: Да. Тоа ми е една од најомилените книги.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Пиши ми, Агна, до каде стигна со студијата. Од молкот во последниот месец заклучувам дека задлабочено работиш.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Посликовито кажано, блиските и драги медиски посредници тој ги приближува, здружува и меѓусебно ги поврзува, а одлуката да работи токму во одреден медиј како да е плод на случајност, евентуално, на промислување во последен миг.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Додека Законот од 1997 година пропишуваше дека само оние вршители на земјоделска, сточарска или друга дејност кои остваруваат приход во семејството кој просечно месечно е пови- сок од просечната месечна нето плата по работник во нестопанството во последните три месеци нема да можат да се водат како невработени, Законот за изменување и дополнување од 2004 година тоа го прошири на сите вршители на земјоделска, сточарска или друга дејност (чл. 6).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

И тој е висок, седи во последната клупа.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Седеше долго време сама. Во последната клупа. Како придодадена на класот.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Во последен момент го одбегна силниот удар со ногата. Се преврте дватрипати.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Можеби во ниеден друг детаљ не доаѓа толку до израз Дишановата инспирација од хумористичното, како во последната епизода од неговиот живот - една од оние што не може да се контролира.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Одлично го владееше книжевниот арапски јазик, како и говорните варијанти на земјите во кои службувал во речиси сите држави на Блискиот Исток, Магреб и земјите на Персискиот Залив...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Претпоставените се однесуваа во рамките на нивните службени овластувања, материјално-просторните услови беа добри, а работничките права во целост беа почитувани.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Страниците го џвакаат Останатото време, постелата Е празна, доаѓаат симболи За препознавање на гладот Спуштена е бесилката Голема празна нула, главата Е пресликана во последната Глава на книгата Беспрекорната историја На пишувањето, архивата Од внимателно одгледани Самогласки станува шифра

„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)

Се случува во времето на сталинистичката диктатура и, потоа, во последниот дел на романот, кога следува периодот на титоистичката диктатура, несомнено многу поподнослива и, во секој случај, ослободена од секојдневниот терор.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Во последниве векови, по Француската револуција, се наложи урнекот на една од можните демократии, по цена на многу жртви, пролеана крв.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

ПРАШАЊА ЗА ЛЕГАЛИЗАЦИЈА

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Само во едната шепа, стисната во последна тупаница, ги чуваше небаре за спомен искорнатите нокти од рацете и нозете.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Тогаш беше означен падот во последната крива и илузиите на Арафат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Доаѓањето на Мајка Тереза во нејзиниот роден град беше еден од позначајните настани во последните години од животот на Мајка, поминат во самота.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Кога ќе се најдев неочекувано во таа приказна час ми се чинеше дека станува збор за еден ктаток миг, час ќе се издолжеше тоа мое присуство во приказнава цела една вечност, а кога гледам на времето како на денови подредени еден зад друг како да станува збор за поминување низ животот и секое подзастанување претставуваше нов детаљ што отвора нова врата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Тоа е друго нешто. Не станува збор за противречност.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Ги гледав последните Таткови книги коишто Мајка ги читала во последните денови од животот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Ја поттргнувам машината за пишување со листот во неа и, онака, замислено, гледам во последната реченица од незавршениот текст: „Тука се поставува прашањето...“

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Технологијата не е семоќна, а политиката не мора да биде одвишна и залудна; тоа се поуките кои Кејџ ги извлече од некритичното воодушевување со спектакуларниот технолошки раст и ширењето на медиумите во последниве децении.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Работи на обезбедување на лица и имот можат да вршат лица кои имаат лиценца за работа.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Конечниот договор беше блиску.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

На масата ќе ја забележат чашката со сѐ уште топол чај, омилен пијалок на Арафат, но тој се спасува во последен миг и заминува во Јордан, потоа во Каиро, кај што ќе се сретне со Титовиот пријател Насер.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Повторното пријавување во Агенцијата по бришење од евиденција- та на невработените лица по истекот на една година во 2004 година стана можно и во случаите кога невработеното лице кое остварува право на паричен надоместок и право за здравствена заштита не се пријави во пропишаниот рок во Агенцијата и не докаже дека актив- но бара работа во последниот месец (чл. 7), како и во случаите кога невработеното лице нема да се јави или ќе одбие да заснова работен однос соодветен на неговата стручна подготовка кај работодавец кај кого е упатен од Агенцијата или ако одбие обука, преквалификација или доквалификација заради вработување во рамките на степенот на неговата стручна подготовка (чл. 8).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

ВОРХОЛ ВО МАРГИНА Во овој број Маргина ја почнува серијата тематски блокови за најконтраверзната личност во последниве триесетина години, човекот кој длабоко го промени мислењето за уметноста воопшто, разбрана како творење или восприемање, сеедно.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Постојав. Потоа по ука седнав во последната клупа.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Со одминувањето на годините илузиите беа сѐ посилни, минуваа во последната страст што може да ја има семоќниот старец.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Умее тој да се измолкне во последен момент.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Бимбашијата го собра аскерот и до самиот мрак вршеше иследување и ги бараше виновниците за неуспехот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Заслужува да биде спомнато и тоа дека висината на месечниот паричен надоместок за време на невработеност од 2004 година се 79 определува врз основа на просечната месечна нето плата на работникот во последните 24 месеци пред престанокот на работниот однос наместо во последните 12 месеци, како што беше согласно претходно важечките одредби (чл. 12, ЗИДЗВОСН/04).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Им ја придружи својата душа на илјадниците записи на заборавените мртви души на Балканот, фиксирани во последните записи за нивното некогашно, а сега заборавено постоење.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Особено во последно време, јас невоздржано скокам од столицата или удирам по масата во моментот кога неговиот крал се предава.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Стално сенката е коса над зраците што ја носат се открива низ златна коса таинство од најчист воздив просто движење на ноздри везден секаде што ползи.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

На нив ќе се навратиме во продолжение.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Многу често во последно време ми паѓа тешко што не можам да се концентрирам на вообичаени работи. А потребно е, за да преживеам.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Имено, право на паричен надоместок има невработено лице кое било во работен однос најмалку девет месеци непрекинато или 12 месеци со прекин во последните 18 месеци (чл. 65, ЗВОСН).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тоа е среќно паганска желба, некаков вид давање благодарност, која секако повеќе го потврдува животот (ако така може да се каже за една хипотетична желба во последните часови) отколку последниот благослов или дури „доведување на своите работи во ред”.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Наспроти нана ми, која од секогаш (а и денес, во деветтата деценија од животот) задишана, со рафални реченици без точка, стига во последен миг да исечка и додаде домати во тенџерето, да ја избрише трошката прашина на најгорната полица во шпајзот или пред легнување, вешто да ме истрие со комова за превентива, дедо ми беше убеден дека брзината победува секакво знаење и задоволство. „Ќефот“ е најважен.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Како нови основи фигурираат: а) одбивањето вработување со полно или скратено работно време, кое не е помало од половината од полното работно време, а е соодветно на образованието, знаењето и можностите на невработеното лице; б) прекинувањето на обука, преквалификација или доквалификација по вина на невработеното лице; в) исполнувањето услови 72 за стекнување право на пензија (покрај веќе постоечката основа која предвидува остварување право на пензија); г) затекнувањето на работа кај работодавец од страна на надлежен орган; д) неоправданото одбивање привремено вработување во исклучителни случаи (поплави, земјотреси, неопходно извршување на земјоделски работи и слично); ѓ) одбивањето работно ангажирање за вршење на јавни работи; е) одбивањето вработување на работно место за кое се бара пониска стручна подготовка од онаа на невработеното лице, а ако тоа, непосредно пред да остане невработено, со своја согласност, работело на такво работно место или изјавило дека прифаќа вработување и на понизок степен на стручна подготовка; ж) нејавувањето на покана на Заводот за вработување од неоправдани причини; з) небарањето активно работа во последниот месец и ѕ) неизвестувањето на Заводот во рок од осум дена за секоја промена која е услов или основа за стекнување, остварување или губење на правото на паричен надоместок.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Кога отиде кај таа жена тоа беше неговиот прв грев во последните две години.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Беше една мисла, што му текна дури во последниот миг пред да почне да бега.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Во последните дваесет и четири часа имав чувство дека е потребно да направам само мал напор и конечно да се откачам од својата корупка којашто веќе гниеше и можеби веќе ја ширеше наоколу својата реа.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

По бомбашите се извлекоа сите четници и војводи со исклучок на Лаќи од Магарево, Тодор од Арматуш, кои во последниот момент паднаа малку подолу од Розов.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Но во последниот момент, додека толпата сѐ уште ги приковуваше на место, нејзината рака ја побара неговата и набрзина ја стегна.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

141. Во последно време во бугарската наука сѐ повеќе се протежира теоријата за хунско-алтајскиот карактер на Протобугарите.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Глобалниот јазик на брз фидбек со икони и меми, олеснети со инстант преведувачки алатки, елегантно ќе ги елиминираат јазичните бариери што во последните векови беа одговорни за повеќето војни и конфликти. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 60

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Пред тоа, во последната битка за градот, влезе во пламеното оро, пркосно исправен во метежот на истрелите.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Смирување на денот. Сонце веќе нема, багремот се капе во последната светлост, пурпурен залез здивот го зема над планините над Мургаш додека чекам.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Основна причина за ширење на револуционерните идеи меѓу македонскиот народ во целина и одделно меѓу македонската младина била економско-општествената и политичката криза што настанала во Европска Турција во последните децении од XIX век, чии манифестации најочевидни биле во Македонија.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Бугарите беа незадоволни од руската политика во последно време, особено поради прашањето за ракополагањето на Фирмилијана66a а и за македонското востание.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Развојот на филозофските ставови одеше паралелно со проширувањето на музичките искуства.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Девет години ако издржиш, со квантен скок во последната минута на дваесетиот славиш со 2:0.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Фала му на бога, во последно време работата му го ангажира и слободното време, така што главоболките не се јавуваат како порано.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

А во последно време и друго измисливме: навечер кришум се довлечкувавме до амбарот на кметот.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Иако во последните години оваа полемика повторно се степенува, првите подвизи на критиката од овој вид имаат корени во педесеттите, во росните години на рокенролот.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тоа е старото жолто новинарство.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Надежта беше скриена во последната солза...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

„Мислиш на Билга Планина?“, реков јас. „За тоа Никола споменува во последните две страници од спомените.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Таа е градена во последната четвртина на 13-век и затоа претставува најстар објект во Прага во стилот на раната готика.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Таа остана во последната куќа на нашето семејство во егзил, со сега запустената врска со клучеви, од напуштените куќи крај морето и крај Езерото, но сѐ уште со пустата надеж дека некој, сепак, ќе им ги најде вистинските брави.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Имајќи ја предвид лошата ситуација во фирмата и малата веројатност нешто да се промени во тој правец, таа се сложува на ова и „доброволно“ го потпишува решението за технолошки вишок, кое датира од септември 2005 и во кое се наведува дека од денот на престанокот на работниот однос нејзе ќе ѝ се исплати надомест на име испратнина во висина од пет месечни плати остварени во последниот полугодишен период, а исплатата ќе се изврши со денот на престанокот на работниот однос.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Македонското население, не само во Солунскиот вилает, туку од цела Македонија, во последните децении од минатиот век доста побрзо од порано се населувале во Солун.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

И едно утро, во Рамалах, идната престолнина на неговата палестинска државичка, израелските полициски сили ќе упаднат во куќата во која престојувал Арафат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ај ој сега!” и го снема од кај Камен мост нагоре по Солунска, а јас, сѐ уште несвесен за сé она што ми се случи, скоро механички доталкав до Железничката станица и во последен миг го фатив попладневниот воз за Скопје.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во последниот перформанс, Zereissprobe од 1970, тој симболички и стварно реализира одреден степен на автосекција, односно она што Хуберт Клоцкер соодветно го нарекол ‘психо- археолошки егзистенцијализам’.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Во последниот став на обредот играта е загубена ако Ана (ако Маргарита) ја фати врската Лињ д’Со или ако веднаш излезе на улица; веднаш, еве сега, бидејќи на таа станица и ги нема бескрајните ходници на коишто обично налетувам, туку скалите брзо водат кон целта, кон одредиштето како што велат во средствата на јавниот превоз, а на некои јазици - и кон судбината.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

- Нека те носи ѓаволот. И отишол оставајќи го селскиот старешина, ако Доце Срменков бил тоа, да ѝ се заканува на дружината, потоа да стои пред прагот на Фиданкината куќа и да се врти околу себе во страв да не биде изненаден од друг натрапник.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Еве, дали меѓу многуте вести вчера си ја забечежал оваа: -Загрозена планета - значи, во последниве четири столетија тотално исчезнале 654 видови растенија, а во денешниве услови загрозени се 3 632, а во опасност се 5 687 видови растенија.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Ајде, фудул Митро, мори, При твојата мака... Но како нож му го параше срцето нејзиниот одговор, кој беше го поместил самиот Тоше во последниот стих и тој со натажен глас го заврши.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Небото, исчистено од ниските, набрекнати облаци, што низ сè мокриот прозорец на болничката соба се открива по штотуку завршениот немирен сон, се претопува во последната глетка од сонот.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Набргу дојде експресот; застана и јас се качив во последниот вагон.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Комисијата за одлучување по прекршок, на претпријатието, односно здружението на претпријатија, со решение ќе му изрече глоба во износ до 10% од вредноста на вкупниот годишен приход остварен во последната деловна година, изразена во апсолутен и номинален износ за која претпријатието или здружението на претпријатија има составена годишна сметка, ако: 1) склучи забранет договор или на друг начин учествува во договор, одлука или усогласено однесување со кои се нарушува конкуренцијата...; 2) стори злоупотреба на доми- нантна позиција... (чл. 59, ст.1, ал.1-2 од ЗЗК). 3. Со договорот за друштвото [со ограничена одговорност] може да се определи сите или одделни содружници [а не ‘вработе- ни’!] да се обврзат да дадат дополнителни доплати над износот на влогот само кога е тоа потребно за покривање на загубите или за привремена неопходна потреба од парични средства (чл. 191, ст.1 од ЗТД).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Особено во последните денови на јунската офанзива околу 300 Бугари преминале на страната на партизаните.159 И во однос на Германиците нагласува дека во текот на септември и октомври нивниот морал опаѓал и дека нивната десциплина се намалувала.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Изложбата во Палацо Граси не ќе беше можна без потполната соработка на мадам Дишан, која се заинтересира и во последен момент издејствува позајмици на некои од најважните експонати на оваа изложба.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Марин Крусиќ вревливо се поклони, задушувајќи се во последните зборови кои го насмевнаа бегот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Србите во текот на 25 години, особено во последниве 20 години успеаја, ако не да ги направат Македонците Срби, тогаш барем да создадат во европското јавно мислење убедување оти во Македонија има и Срби.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Но, во последен момент службеничката на шалтерот ме повика и ми рече дека, сепак, има уште едно слободно место во авионот.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Кај нив пловеше чамец со веслач.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

58 Просторот на глобалниот град постојано е следен од мрежите за надзор и надлетуван од хеликоптери.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Сега, навистина, ова беше најсушната година во последните десеттина сушни години со ред, а овие денови на август, најсушните денови, и јас целото лето како додолец стоев на балконот и следев дали ќе се појави облак и дали ќе се чуе грмење од зад врвовите на планините.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

На Шабтај му ја препорачаа Рена, две години постара, допадлива девојка од семејството на еден скромен лимар чијашто работа во последно време, како што се намножија и други мајстори на истиот занает, не цутеше и премногу, но сепак му допушташе пристојно да го одгледува своето семејство.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во исфрлениот вовед кој претставуваше интегрален дел на соопштението, (се чини дека авторот во последен момент заклучил оти таквиот приод кон темата го нарушува научниот пристап), професорот Седларски објаснува дека мотивот за јавно промовирање на материјата што му ја нуди на ценетиот собир бил многу животен, што значи бил поттикнат од конкретни случувања.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Го приготвуваат во последен момент, никој не знае точно кога.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Во последните две ноќи и во последните две разденувања, ни месечината ни сонцето не се запирале над толпата и брзале да бидат што подалеку од смртта на лутата крв што селанецот ја носи со себе од оној ден кога како глембаво новороденче ќе се стави на јачмена слама.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во првата книга на Живко Чинго сѐ уште само загатнати овие компоненти добиваат поширок простор во последниве негови раскази.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Надежта која, иако пројавена во последните мигови, секогаш нѐ поттикнува да направиме уште еден чекор, да се надминеме.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

И маршалот Тито, во последните години од животот, во едно исповедно интервју, поставувајќи си го отворено прашање дали ќе живее во историјата, ќе рече дека е свесен дека малку животи загрозил за да спаси многу повеќе.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

2. Мојата приказна „Стасав во последен миг, но сепак го преминав прагот на авлијата 28и премрев, мислам, одеднаш: - самрачна светлост, неспокоен сјај и јарка нестивната страст која се одразува врз сѐ и во сѐ и сѐ превреднува, како премрежје - сетне, интензивен спој вибрации збрани на едно место налик на грст значења вкрстени во еден единствен збор (о, парадоксално блаженство на хомонимијата - си реков и почувствував дека допираат до тебе моите помисли, надтежнати од профаност занесени по светост изострени од долгото 'рвење меѓу принудата и поривот меѓу надворешното и внатрешното!)

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Ако со одредбите на ЗВОСН се бараше невработеното лице активно да бара работа во по- следните два месеци, со измените од 2004 година се пропишува дека лицето треба активно да бара работа во последните 30 работни дена и да биде на располагање да започне со работа во следните 15 дена.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Камилски, загледан во брзите води, заземајќи поза за да каже нешто значајно, филозофско, му рече на Татко: Што е животот, пријателе, зар не е самото време, што тече како водата на реката, а луѓето не престануваат да бидат заложници на нивното минато?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Меѓу другото, во последно време пројавуваш особен интерес за тоа - каде се движам.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Ѕвездената астрономија опишува еден универзум на фантастична разновидност: стотици билиони ситни ѕвездени системи во нашата мала галаксија, стотици билиони галаксии во нашиот малечок универзум.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Во една или во друга комбинација, овие три супер-држави се во постојана меѓусебна војна и така е во последниве дваесет и пет години.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој истакнува дека "веројатно облеката се добива од Бугарија..., меѓутоа, во последните три години речиси било невозможно да се добијат нови резерви".

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

По Гурѓовден — бачило, секоја година излегуваше од Прилеп авалеџијата да собира арач, беглик; па дури и владичкото во последно време почнаа да го собираат авалеџиите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Го познавав и неговиот претходник, амбасадорот Петер Себастијан, кој ќе мине најголем дел од својата дипломатска кариера во арапските земји, а во Тунис ќе службува во последните години од режимот на Хабиб Бургиба (1984- 1987). Имавме убави односи.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Остануваат во оваа барака уште неколку дена по породувањето, а потоа ги враќаат во бараките во кои биле сместени при доаѓањето во Терезин, и веднаш почнуваат со работа.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Назад седи Соња, во последната клупа до прозорците.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Во звуците на гласот имаше нешто каприциозно.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Таксистот подголтнува по малку, веројатно си мисли „Што манијак примив во колава!“ и ги врти во главата насилствата врз неговите колеги што им се случија во последниве месеци.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Уморен беше од снеговите што во последната зима како никогаш порано ги притискаа неговите стари гранки.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Тој е навистина заебан. Кога излезе прв пат и кога се објавија рецензиите, тој ми рече, „Има толку многу потресни делови, луѓето се плашат да ги задржат главите на нив.“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Бидејќи бев станала вистинско сомневало во последно време, и ова што можеби другпат би ми се сторило сосема обично, ми изгледаше сега малку чудно.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Ја исполнува ливадата и шумата и по други беспаќа дотекуваат нови бранови жени и мажи натоварени само со тоа што во последен миг успеаја да дигнат од дома и тераат пред себе стока.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Ми беше пријатно што Вера таа вечер не наврати од училиште, како што често правеше во последно време.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

А Анатолиј, иако во последен момент успеав да ја тргнам раката, продолжи да ме убедува дека на светов немало безгрешници.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

А, кратко по ова тие потполно престануваат да ги исплаќаат платите на вработените.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Токму во ова време, додека траел процесот на економско-општествено назадување на Македонија, се родила и израснала една нова македонска генерација што во последната деценија на XIX век била готова да ја изврши историски определената мисија: по револуционерен пат да отвори нова страница во развитокот на македонскиот народ.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

До крајот на својот живот беше педантен, и покрај тоа што во последните години ослепе и не можеше сам да се грижи за себе.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Зашто немаме работа со поединечен случај, туку со колективна појава: со масовното обликување на геј- и на стрејт-сексуалности и субјективитети.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Беше зачекорил во последната деценија на животот, ја немаше изгубено својата виталност.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Сите несреќи што во последно време се случуваа во куќата беа во врска со него.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Слугава по кого го праќам писмово е еден од спасените наши луѓе во последниот нивен злостор и тој може да ви раскаже потенко за оваа работа.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Разбирливо е што доаѓаат до спротивни заклучоци и определби.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Кога на патот на органската еволуција стана очигледно дека мутацискиот процес неизбежно ги разградува физичките и невролошките врски што ги поврзуваат припадниците на една генерација со минатото и неизбежно ги насочуваат да преземат посебна и рамноправна позиција меѓу другите видови на Земјата, со која Законите на Природата и Природниот Бог ги дарува, сериозната загриженост за хармонијата на видовите бара да се утврдат причините за мутацијата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Високо - го снема пурпурот на заодот и во последните издишки на примракот, дотече мракот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

А како да не се вртам?

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Тогаш, во последните мигови на работниот ден, ќе зачкрипеше чаркот над вертикалниот отвор низ кој се гледаше малку небо.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Најчесто употребуваниот термин во последните децении кој ја формулира оваа надеж е „критика на идеологија“.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Повеќе би требало да нѐ изненадат нејзините бројни поборници и поборнички, а особено оние што во последните четири десетлетија помогнаа да се воспостави огромната академска индустрија, наречена културни студии (cultural studies).

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Имено, дека се рокенролот и насилството непосредно поврзани.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Јас, Ефтим и Тодор сме во последната клупа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Тој по мачниот живот што го мина, неколку пати соочувајќи се со смртта и со пеколни маки, во последен миг спасен пред да биде целосно жив закопан, им порачуваше да ги сакаат родната земја и јазикот до страдање, да не им се срди срцето против Албанија дури и кога ќе страдаат невини, татковината останува татковина, дури кога убива.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Во овој свет Нумо се чуствува и весело и болно.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Таа пролет го однесовме Девојките од челзи на канскиот фестивал - го однесовме и го вративме назад, бидејќи не успеавме да го прикажеме.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Траумата на Запад во односот спрема Русија во последните неколку години е во тоа што Запад ја прифаќа Русија како суперсила само под услов таа така да не се однесува!

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Комуникацијата, значи, станала примарна компонента на оваа нова уметност, што историски претставува и најдобар одговор на проблемите на меѓучовечката отуѓеност во последниве десетлетија.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Како што може да се види од Табелата 1, освен кај лицата со стаж на осигурување од најмалку 9 месеци непрекинато или 12 месеци со прекин во последните 18 месеци и кај оние со стаж на осигурување од 7 до 10 години, кај сите останати категории дојде до намалување на времето за кое се прима паричен надоместок.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Во последниот дел од ревијата моделите носеа отворени лежерни фустани со тенки бретели, истакнат струк и широк пад, или гол грб со тесна долга сукња но во весели, шарени дезени: „Флорида“ (акварелни цветови), “Гранд При“ (цртани цветови), споени птици во стил на Ешер во црвено/светло сива нијанса, со лудо поставени вистински цветови/камелии над косата и мрежа која паѓа над очите.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Кога влезе сите веќе си седеа, а тој се упати кон двете празни места во последната клупа до прозорецот.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Особено не оние побележити познајници чии семејства и лично ги познаваше како заслужни за различни домени од општествениот живот на Отечеството, некои и како луѓе заслужни во последните војни што нивната заедничка татковина ги водеше од почетоците на ова изразито немирно столетие.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Или и ова се само знаци и потврда за неконтролираното истекување на горивото. Токму така!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Станицата ја подигнаа, кога ја правеа линијата, Србите и Французите и ја нарекоа, според околното поле и во слава на српските војници паднати овдека во бојот со Турците во 1912 година, Бакарно Гумно, а Бугарите, во последната Голема војна, ја прекрстија.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тато во последен миг скокна на перонот.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Решена да одам напред по секоја цена На полна месечина Во последна мена На моето присуство му нема смена, знаеш и сам А долу под мостот валкана река тече без срам Упатувам поглед да проверам дали чека на нашата судбинска средба Мерам, премерувам, двапати мери Еднаш скокај Нашево некогаш немаше споредба Минаа годините кога заљубени мислевме дека овде е вечноста овде е рај По силата на гравитацијата понесена дознавам дека овде всушност е нашиот крај 2005

„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)

Овојпат, по прв пат, настрада и најниското скалило кое овозможува исплата на паричен надоместок за стаж на осигурување од најмалку 9 месеца во непрекинато траење или 12 месеца со прекин во последните 18 месеца.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Исто така и вокалите се многу вешто усогласени, така што првите две фрази се повторуваат (се римуваат), а во последната варира поредокот на исти звуци.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Според старото правило дека клинот со клин се избива, кога ќе го почувствува неподносливото стегање во внатрешноста на черепот, Константин З. ја врзува главата со свилена ешарпа што потоа силно ја затегнува, и онака врзан околу, во последно време проќелавената глава, врвејќи покрај огледалото со конзола во кое го следи својот комичен одраз со ешарпата чии краеви му паѓаат на рамениците, мрцлаво влечејќи ги пантофлите по паркетот од неговата служебна квартира, оди до високите прозорци, ги навлекува тешките драперии и кога во просторот ќе зацари смирувачката темница, легнува во празниот брачен кревет од својата спална соба и конечно почнува да се опушта. З. не е самец, иако тука, во Скопје, живее самечки живот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Сето тоа, според разузнавачот, се должело на вековното уназадувањето на народот, кој со векови бил владеен од другите држави „и сето тоа го забавило нивниот прогрес“.

„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)

„КАСАПСКА ОДА” (Химна за човечкиот род) Кога острилото ги топи ситните заби на ладниот челик искрејќи во ноќта како дел од најстарата претстава Тоа чувство на општа загрозеност во ладните утра и испарувањата од масните касапски раце Тие насмевки полни со љубопитност чекајќи награда Во ложата плескајќи им на „СИТЕ НАЈ-ГОЛЕМИ КАСАПИ” Алтруисти, Луѓе од големиот збор сите како учесници во последната касапска претстава Тука е и церемонијал-мајсторот лупкајќи занесено со останатото членство во холот на изгладнетите стрвници Животот како една голема касапска драма сѐ до следниот на списокот и повторно заспиваш со успивното kreshendo илустрација: Matthew Richardson на разиграното острило. okno.mk | Margina #3 [1994] 65

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Се разбира се случува понекогаш да пристигнам и во последен момент!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А сите што по темно одат невидливи, без цврста нога ги обзема радост кога зад грбот на овој подан јасна алка брзо молска слаби сенките се веднат на сјајот од една свеќа гајтан парички во роса тајната на Здивот Сронат ја трепетат и ја вестат; таа тајна не е лесна- опседнати овде седат Вртисенка со светнат образ во милост на пресвет обрач низ сенките што ги снема отчитува јасна пошта: сам на себе кој се предал, нему мракот сегде простран- никаде од никој возврат. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 133

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

XVII. Победен. Совладан. Безнадежно, во последната битка, што му преостануваше, здробен.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

1 Работејќи во последните три години на проектот „Британската управа за специјални операции (СОЕ) - Британските воени мисии во Македонија 1942-1945“ при истражувањата во Public Record Office и Liddel Hart Centre for Military Archives King`s College London дојдовме до британски документи кои се од огромно значење и интерес за нашиот проект.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Сепак би истакнал неколку битни разлики помеѓу ова англо-саксонско сапунче и Касандра синдромот со кој што живееме во последните седум-осум години.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

И тоа само поради можната беззначајна случајност, дека скапоценава хартија пристигнала во последен момент?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Момчаците во јамата, сите од Шумшул- град, песната на Додо ја прифаќаа како молитва во храм.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Левата, рече Емилија, и ние двајцата се мушнавме зад неа, во последен миг, кога вратата од другиот крај на собата веќе се отвораше.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Сепак, во последниот момент, пред самото излегување, по силно двоумење во себе, му се доближив повторно, но сепак на крајот се предомислив, одложив за еден ден да се раздвижи една друга линија на проклетото полициско прогонување...

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Сепак ги влечеле колилата оставајќи зад себе меки лепешки и издржувајќи ги животинските патила; луѓето ги хранеле со силата на својата тврдоглавост и со безнадежноста на иднината од која не можела да прожугне ни дива чекутина.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

А таму има толку многу птици, неверојатно црвени дебели врапци, златки жолти како кредата во четврто одделение кога доби петка и учителката ⥊ дозволи да го напише на табла списокот на правописни правила за цела седмица.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Едо во последен момент сепак се повлече слизнувајќи се со целото тело колку што може подалеку од неа за да се доизцеди додека левиот образ и лежеше на стомакот, под дојките што од страна и ги држеше во дланките напојувајќи се со ненаситна милина.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Но, на својот многу англиски начин, Сандерс е дел од тивката психоделична револуција што се случува и тука и во САД во последнава деценија.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Така Камилски во последните денови од престојот во хотелот, во својата соба 17, имаше свој тунел меѓу своите книги кој му овозможуваше да преживее нормално до крајот од својот престој во хотелот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Мустафа Кемал го смени текот на историјата.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

На ова место анализите ни се вкрстуваат и влеваат во заедничко уверување: ние зборуваме на крајот, во последната етапа на лажно вдахновение на критичката свест, чии последни импулси можат да се спасат само под услов фрагментарно да се развластат, прецизно да се локализираат и формално да се дисциплинираат.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во другиот агол, како земна противтежа на таа симболика, претставена е оваа сцена: комшиската мечка се искачила на плотот со намера да прерипне ваму, но во последниот момент забележала дека долу подмолно ја демне песот Шаро, готов да ја задави.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Се прашуваше што ли подразбира тој под „знаење“, и дали фактот што во последно време нејзината турлитава стануваше сѐ подобра има некаква врска со квалитетот на книжевното дело.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Те оправдувам, дури и да заговараш во последен момент малку дивина, неосквернето својство на природата (кајшто човечка нога не стапнала!) малку самољубие, „соба за себе“ морски залив колку да не заминеш од овој свет пренесена жедна преку вода - ааах, Доме мој сладок!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Во последните децении на 20-ттиот век, научниците започнаа да ја проучуваат комплексноста во внатрешноста на човековиот мозок. Хаос!!!

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Симптоматична, и се чини противуставна, е категоричната и императивна одредба, којашто вели дека „против решението не е дозволена жалба“ (чл. 35, ЗМРРС). 14 Решението е правосилно и извршно со денот на доставувањето на страните во спорот – а ако во него е утврдено дека дејствието, кое е предмет на извршување, може да се изврши во оставениот рок, тоа станува извршно со истекот на тој рок.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Членовите на нашата делегација по некаква инерција на мрзеливоста на духот, во линија на најмал отпор беа готови да аплаудираат, но сепак нешто ги задржа во последниот миг.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Сега основицата за пресметка на испратнината е просечната нето-плата на работникот во последните шест месеца пред отказот, но истата да не биде помала од 50% од просечната нето-плата исплатена по работник во Републиката во последниот месец пред отказот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ова беше вторпат во последните три недели како го пропушта собирањето во Општинскиот центар: непромислена постапка, секако, затоа што беше повеќе од сигурно дека отсуството на секој член внимателно се евидентира.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

— Па добро, кад ти хоќеш шуму онда буди шумар у твојој шуми, — му одговори началникот и му стави во задача сега пак тој да ги брка комитите во таа иста шума, во која него толку години го бркаа мулазимот, Рашид чауш и Шарен Мустафа, а во последно време братучед му Бино.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И покрај тоа што вниманието на Американците во последниве неколку години беше преокупирано со други проблеми Соединетите Држави сѐ уште се учесници во еден мошне скап конфликт - војна против дрогата.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Вие разговарате со вашите размисли, и тоа негде длабоко во себе, а сосема неочекувано, можеби дури и од вратата во која ќе треба по малку време да влезете вие, се појавува жена со која се немате среќавано со години откако сте дојдени во градов, а еве сега, во последниве нколку денови, никако да ја откачите.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Со првата од нив, усвоена во август 1991 година, висината на паричниот надоместок за време на невработе- ност се фиксира на 50% од аконтацијата на просечниот личен доход на работникот во последните три месеци (чл. 10, ЗИДЗВ/авг.91).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Изложбата и каталогот се така уредени да го презентираат животот и опусот на уметникот на еден јасен и систематичен начин, избегнувајќи ги елаборираните теоретски конструкции и произволните интерпретации што ги карактеризираа студиите за Дишан во последниве три декади, и кои всушност го спречуваа нашето разбирање на делата на овој уметник.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Сега ретко кога горат, но исто така во најнеочекувано време на денот, ноќта и годината.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во нашата “од гаќи истресена држава” митот за прогрес не бил најдоминантниот идеен концепт во последниве десетина векови.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

3. Баге од немајкаде стана новинар. Во последниот клас од гимназијата и во последната година од окупацијата, не падна на матура ами падна во затвор

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Но се промени перцепцијата на насилството. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 205

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Нешто важно се дозборува со Љупчо.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

И хомосексуалноста и хетеросексуалноста се артефакти на истиот општествено- сексуален систем, систем што во голема мера се совпаѓа со западниот модернитет, иако е систем што различно еволуирал за жените и за мажите.378

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во тивката квечерина, Мајка му ја донесе на Татко, по многу време, чашката ракија со мезе којашто тој многу ја разретчи во последните месеци, особено по јасната манифестација на дијабетот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Изморен од толкуте настани што го напаѓале во последно време со клунови на злокобни и крајно безмилосни птици одмаздници за нечие туѓо зло, на попот сè потешко му паѓала суровоста на човештвото што сега, еве, се претставувало преку лесновските жени.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со исклучок на неколку документарни фотографии - како онаа славната на која Дишан чучнат на клупа во еден парк во близина на Париз прави ѓаволеста гримаса на ококорено исклештен монструм - на кои се наѕира само трага на овој аспект на уметникот.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Но тој добро знаеше што можело да се случи, таа кобна ноќ, со семејството, кога Мајка, и покрај советите на Татко да останат во подрумот, во последниот миг замина со нас, децата, кај свекрвата.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

А.А. многу повешто и поуиграно од Х.Х. и трите водичи - конзерватори, секој задолжен за секторот на една од трите вери на народот, ја менува и приспособува интонацијата, како да се наоѓа на значајна естрадна сцена, пред кого небаре се наоѓа целиот народ, а не ние, измачените слушатели и гледачи во последниот чин на ова фантомско патување.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Проблемот се решава со тоа што Расел продава некој мебел кој Витгенштајн го оставил во Кембриџ, па така двајцата се состануваат во Амстердам.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Синоќа одново, јас толку уморна од бразлетни и шоу-бизнис, од pink champagne и лицето на Ренато Вињес, ох тоа лице на пелтечка фока, како портрет на Доријан Греј во последната фаза.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

15. Колку и да се склукаш со историја Не можеш да избегаш од сегашноста Беше рекол некој умен И јас му верувам Оти на своја кожа знам Дека колку и да се клукам со еукалиптус Не можам да избегам од соништата А сегашноста се полни со стари соништа Ѓоа надградени и надополнети И по секоја преродба се прогласува нова преродба Во долината на среќно преродените Никнуваат нови цркви и џамии Со ниет да бидат уште постари од најстарите На сека ритка никнуваат и големи крстови Колку крстови толку неразгатнати крстосници Никнуваат богами и нови затвори За затвореници колај работа ќе се најдат и фазла При толку бујна стварност Поетите цапаат во Петреви Вирови Колку поети толку друштва на мртви поети Сега секоја суша вели дека животот е некаде другаде Што впрочем се гледа и од брановите нови доселеници Макар што во последно време другаде не им е Австралија ами Италија Каде што се преселуваат цели села од долината на Радика И таму си формираат нови населби со роднокрајните имиња Сега засега не се чуло ни разбрало Како стојат таму со цркви џамии и настава по веронаука Но мене ме загрижува тоа што ако тој пат го фатат иселениците Нема да има кој да се доселува во Австралија А без новите доселенички приказни од Цапари Животот тука би бил ептен здодевен Како што е здодевно тука летно време Кога децата на доселениците одат во стар крај Да научат троа од мајчиниот јазик А како бонус им доаѓа што ќе научат Како се поставуваат светски рекорди во брзо донесување закони А тоа воопшто не е како олимписка трка во брзо одење Зашто таму каде што има брзо ломотење нема брзо одење

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

„Наваму“, рече Григзби во последен миг, „секој чувствува кога ќе му се пружи шансата, гледаш, Том? Ајде сега!“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

(После тој перформанс, за да ја избегне затворската казна, заминува во странство.)

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тоа се случило во последната година на деветнаесеттиот век, пред Велигден на седум или осум дни, еден наспроти друг стоеле крај жолта чеза со спрегната кобила и со бело ждребе - црвенокосиот бег куп стврднато нишеста во кожа и облека и попот Зафир Јосков Вртипоп, испотен човекојадец во долга мантија, и се искажувале почести како двајца великани, првиот со имот и власт, вториот со знаење да ја надитрува смртта.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Надмината судба во последен миг за спас.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

ИЛИЈА: Во последен час, но не и во свршен час! (ЗАВЕСА)

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Да бара ли некои привилегии за себе и четниците, или пак да се предаде на „милост и немилост" на овој нов господар на неговите мариовски планини и села?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Линијата на насилства е непроменета во последниве 20 години.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Значи приказната за војникот на бел коњ почна во последните денови на југословенското кралство, во 1941, и заврши веќе во почетокот на идната година. Траеше значи помалку од една година.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Николаќи пак, кој што стои до Антица, целиот се тресе од поразот кој што го доживува и, барајќи го погледот на Антица, целиот се искривува така што во последниот момент изгубува равнотежа и паѓа пред нозете нејзини, но се дочекува на рацете и пак погледот му продолжува во очите од Антица.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Зрновски во последните месеци од Војната додека поминувал далеку од неа клацкан на тврдиот коњски самар.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Нашиот вид, низ седум децении, претрпе поголеми, побрзи, покомплексни бранови на мозочни промени одошто припадниците на нашиот вид доживеале во последните 25000 години.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Да беа вклучени тие, Rosenthal ќе имаше сосема поинаква изложба, таква која ќе ги означеше потеклото и дострелите на апстракцијата, но и кршењето на еднодушноста од 60-ите и кревањето на една нова парадигма која доминираше во уметничкиот универзум во последната третина од векот.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Но во последниве денови снегот толку се натрупа, што ниедно од говедата веќе не се решаваше да загази во таа белина што ги сплеткува нозете, што заробува.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

"Велиш?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Имаше место во последната клупа и изгледа дека беше задоволен со тоа, зашто таму, во аголот, другите деца викаа, се префрлуваа преку клупите, се маваа со сунѓерот, ги влечеа девојчињата за прцлињата и изведуваа стотици други ѓаволштини, тој седеше стуткан во својот агол, отсутен, со мислите далеку од она што се случуваше околу него.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Како на конференција, кога треба и оние, во последниот ред, да те слушнат! Зошто?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Коле седеше во последната клупа, па главата често ја потпираше на ѕидот.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Сега, допишувајќи го ракописов во утринските часови на средата во таа недела, тој се плашеше дека може да му се случи да го развлечува раскажувањето само и само да навлезе во последната страница од зелениот блок и така да го подмири својот предрасудок на штета на ракописот, да не му направи услуга на своето дело.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Софтбол во црковната лига, со еден аут во последниот период, ни господ не можеше да го измени резултатот - натпреварот веќе беше бесмислен и немаше надеж за победа - а тој се залета на ниска топка на лево.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Војната, окупацијата, крвниците, исчекувањето на Пролетта - Револуцијата, борбата, колективизацијата, бесмислените селски конференции, напорите на селскиот секретар Тацко Настејчин - цел еден спектар од историско социолошки премиси што го одредуваат животот и промените на нашето село во последниве дваесетина години е вткаен во лирско проѕирното ткиво на Чинговите прозни кажувања.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Поради вошката стигнав во последната клупа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Во текот на наредните седум месеци (од март до септември 2005) тие постојано истакнуваат дека плата ќе почне кога-тогаш да се исплаќа и дека моменталната ситуација набрзо ќе се надмине.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Некако многу му се налути на татко ни во последните години од животот.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Според тоа, во последните две децении од минатиот век на европските капиталисти им биле исплатени околу 125.000.000 турски лири.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Во последниот век науката разви технички проширувања на човековиот сензорен апарат коишто ја потврдија вистинската сенишна природа на комплексноста во која живееме.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ние, се разбира, ја забрзуваме еволуцијата и се обидуваме за еден месец да го постигнеме она што се случувало во последниве три или четири милиони години.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Првиот е Коле. Седи во последната клупа, па главата често ја потпира на ѕидот. Од тоа и варта е излупена зад него.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

За сето време на првостепената и второстепената кривична постапка, тие земаа надоместок на плата – иако, некои од нив, беа во притвор или беа суспендирани. 29 месечна аконтација на платата остварена во последните три месеци; а ако тој издржува и семејство – во висина од 1/2.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Доколку биде утврдена дисциплинска неуредност на работникот ќе му се изрече една од следниве дисциплински мерки: (1) писмена опомена или (2) парична казна во висина од 20% од висината на едномесечниот износ на нето платата исплатена во последниот месец пред дисциплинската неуредност, во траење од еден до три месеци, додека пак за утврден дисциплински престап се пропишаа следниве дисциплински мерки и тоа: (1) парична казна во висина од 30% од висината на едномесечниот износ на нето платата исплатена во последниот месец пред дисциплинскиот престап во траење од еден до шест месеци; (2) распоредување на работно место во непосредно пониско ниво и (3) престанок на работниот однос кога настапиле штетни последици за институцијата, а притоа не се утврдени олеснителни околности за вработениот со статус на давател на јавна услуга кој го сторил престапот (чл. 37-т).

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Одејќи по својот личен пример, тој правилно заклучува дека работниците треба сами да се информираат за своите права, а не да чекаат работодавачот да им ги каже истите. 268

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во последнава деценија настана значајна регресија бидејќи силите од десното крило се обидоа да ги присвојат овие заслужени социјални и политички победи.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Влегувам во канцеларијата и при тоа го извршувам сето она рутинско „добро утро”: ги палам светлата, разгледувам дали има пропуштено повици, си подготвувам кафе (со малку грижа на совест поради типичниот македонски почеток на работниот ден), а потоа со часови се нурнувам во компјутерот и се препуштам на долго, бескрупулозно, бескорисно, безидејно, безпотребно, без исав сурфање на интернет, кое во последнава година само ми го доослабна и онака слабиот вид.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Подоцна таков аеродром бил направен кај селото Издеглавје во Долна Дебарца, Охридско.189 На 30 август 1944 година Мекдоналд ќе извести дека во последните денови на август настанала пресвртница во однос на акциите спрема непријателот.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Во последно време ние истапивме со барање политичка слобода, без да се допрашаме дали сме ние дозреани за неа и дали сега тоа ни е најнужното?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Покрај рационалната одлука, донесена во последниот миг, по укажувањето на Гури Порадеци дека се работи за живот или за смрт, ако не се избега преку граница, кај Татко тоа будеше некаков внатрешен порив, да ѝ се предаде на фугата на егзилот, во потрага по нови простори, по нови времиња, по првото бегство во животот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

ПОЛИТИКА „ЗА ИЗБОР : ПРАВОТО ДА ГО ИЗБЕРЕТЕ СВОJОТ ДЕКАН Слободата е индивидуална работа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тие со Алекса Баба се согласија и му купија на новото попче Петка цел такам црковни одежди за да му се најдат во последен час — за закоп, господ да чува, оти попот не може да излезе пред господа во мирјанска облека.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Веројатно во последното прашање се содржеше она што Билјана го размислуваше.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Ќе изумев и неколку важни податоци: апостолскиот легат беше истеран од земјата, спаси глава во последен момент, ама не спасија уште двајца виновни бискупи кои беа стрелани, покрај многу други католички свештеници...

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

И во неделата пред да се пренесат пљачките на Пелагија во подареното одајче, речиси во последните сончеви есенски денови кога зајдисонцата просторот го претвораат во надреален пејсаж, таа го изложи својот живот пред неа без ништо да скрие, го разголи до толку многу што можеше да се чуе како пука голата кожа и шурнуваат безброј бразди крв. Ѝ кажа за силувањето во селото на денот на Богородица, дека едно војниче од мајка родено, не сакал да ја расипе, ама затоа пак добил куршум в чело.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

И не само мене; имено, во последните десетлетија, сѐ поинтензивно му се посветуваат низа мажи и жени што размислуваат и пишуваат, при што поаѓаат од што е можно поразлични претпоставки, критичко-теоретски насоки и идеолошки убедувања.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Таа и во последниот грч на лицето беше задржала некаков триумф...

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Штикли имав облечено само еднаш во последните три месеци.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Во последен момент се фрли на земја.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

"Повеќемина ми рекоа дека во последниве дваесетина години Таша воопшто не се изменила", и објаснив на Огнена Гулева за да не се јадосува прекумерно.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Можеби изневериле на клетвата? Се уплашиле во последен момент?

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Овој контекст и развиената субјективност се вистинскиот темел на нашиот нов идентитет, кој јасно се обликуваше (исто така во форма на нови општествени, политички и културни инфраструктури) во последните десетлетија на ова столетие.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Меѓутоа, во последните денови почна да го чувствува и отсуството на Кире.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Затоа, на прв поглед, постои конфузија при воочување на специфичностите на различните видови на Џармановата експресија: се чини дека тој слика филмови, монтира книги, пишува слики или проектира видео-спотови. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 197 Недоумиците од овој вид многу бргу се губат ако на Џарман-творецот му се пристапи како на манирист од епохата на постмодернизмот (и на останатите пост- изми).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Веќе тогаш водечките медиуми во еден глас трубеа ист рефрен, како што тоа денес го прават највлијателните корпоративни племенски тапани.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Директорот успеал во последниот момент со семејството да излезе и да се засолни во католичката мисија на сестрите-лазаристки близу до Банката.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Баге заустува да му се спротистави: дека син му не е педер, дека е нормален, дека е женет, дека има дете, дека во нивната семејна лоза нема ни намек на самоубиствен ген, дека сета таа работа е наместена, изрежирана и подметната од некои мрачни сили што се испилија во овој наш плурализам (беше готов да плукне притоа, но во последен момент се воздржа), дека неговиот син е нивна невина жртва и дека токму тие како служба се должни да ги откријат, да ги казнат, а на синот негов да му го обелат образот, макар и мртов.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Ниту цело буре вино не ќе го одвратеше на излегување, во последен миг, пак да ѕирне низ вратата и да праша „Туку, можеш ли да ми помогнеш, само за кратко време...?“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

уште еден домат или за двосмислената свежина на дистанцата во пишување …додека ја дочитував трудољубивата писмена задача на вашиот критичар против новата проза објавена во последниот број на вашето ценето списание се сетив на една од ретките средби со дебелиот кој по сто и осумнаесет дена и ноќи во истамбулскиот затвор и четириесетина килограми помалку си мезетеше сѐ уште со истиот прекар и со истиот апетит двојна салата од домати…

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Кога ѝ застанаа вака чудно облечени, во бугарски алишта, распашани, со двајца стражари зад нив, таа се исплаши, одстапи и сакаше да побегне, но во последниот момент ги препозна.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Во последниот камион можеше да види еден стар човек со нечиста брада излепена по лицето, како стои исправено, со глуждовите на рацете прекрстени пред себе, како да е навикнат да му бидат врзани.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Излезе дека мозокот е галактичка мрежа од стотици билиони неврони.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Сам со судбината Во такви услови, речиси во последните години на својата бурна историја и Шарл Де Гол бил обземен од истите чувства.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ме спасиле во последен момент, кога веќе алигаторот се подготвувал да ме повлече во длабочините.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Сепак во последен момент го одбра тивкото одмавнување со главата, тој културолошки кодиран, и донекаде културен гест за „не“ и, понекогаш, „не сакам“ и „немам“.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Меѓутоа, во последните години пред угостителската дејност да биде потполно укината – поради, како што посочува Митревски, „недомаќинското работење“ на Центарот, се случуваат одредени негативни промени.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во последниот дел од вечерта како модели за најсвечени пригоди беа прикажани и тесни црни или темно лилави фустани кои многу јасно ја истакнуваат женската фигура, горе затворени со набор од копченца од страна, со косата собрана во завиткани локни на секоја страна и високо дигнат тесен шешир со две,три или четири машнички од страна.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Стасав во последен момент, кога ги разместуваа цвеќињата околу моето тело некои убави жени со напнати дојки, високи задници и долги снажни нозе што нудеа отпор што предивикува на совладување.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Во последните години многу често помислувал дека другите му пречат.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Зар се сетиле на него во последен момент? „Глупости, глупости“ прошепоти и се насмеа.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Политиката на Хенри Кисинџер, чекор по чекор во решавањето на палестинското прашање, која беше наложена Мировната конференција во Женева, многумина ја сметаа за совршено промислена стратегиска стапица, која Јасер Арафат не ја разбра или не сакал да ја разбере и во која на крајот ќе се најде во лажниот излез од лавиринтот, во својата Палестина, како претседател, но всушност тоа ќе биде неговиот кафез во Рамалах кој ќе го напушти неколку дена пред својата смрт, се разбира со дозвола на израелскиот водач Ариел Шарон.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тој во последниот момент бил вклучен во гемиџиската акција.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

На предлог на Комисијата за прашања на изборите и именувањата на 234 Собранието на РМ, претседателот и членовите на Комисијата за заштита на конкуренцијата ги именува и разрешува Собранието на РМ, за период од пет години со право на повторно именување (чл. 27, ст.1 од ЗЗК).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Не само што таблото зависи од теми кои Дишан ги начнал во претходните свои дела, туку и во финалната верзија тој свесно ги отстранил сите преостанати лични референци во „Етант доне...“ и неколку години по конечното прекинување на нивната врска (нејзиниот маж го преселил целото семејство во Бразил) Дишан изгледа дека го сменил идентитетот на женската фигура, менувајќи ѝ ја бојата на косата така што повеќе да одговара на бојата на косата на неговата идна жена Алексина Матис (позната како Тини), со која се оженил во 1954.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Но во последната година г.Станчев, кажуваат, се спуштил толку долу, така ниско го спуштил бугарскиот престиж во Петроград како што не ќе можеше да направи и најголемиот непријател на бугарските интереси.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Лиценца за работа издава Комората на РМ за обезбедување на лица и имот – на лице кое, покрај општите услови за засновање на работен однос определени со закон, ги исполнува и следниве услови:

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Најбитна новина која се внесува со оваа измена во чл. 58 ст. 1 од Законот е обврската за невработените лица лично да се јавуваат во Агенцијата за вработување на РМ на секои 60 дена и да докажат дека активно барале работа во последниот месец, со што овој рок се скратува на штета на невработените, бидејќи претходно истиот изнесуваше 4 месеци без да биде наведена обврската за докажување дека активно барале работа.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Кога безбедноста е поважна од благосостојбата во новите политики на зонирање и кога се случува нејзино целосно подредување кон сеопфатната логика на контрола, може да очекуваме инструментите на автоматска контрола, како што се беспилотните летала како оние кои се користат во војните во Ирак и Авганистан, да се појават и на небото над глобалните метрополи: „наскоро ограничените и црвените зони ќе се создаваат врз основа на логиката на авионите за контрола: просторното планирање ќе треба да ги инкорпорира формите на воздушна глобална контрола и да ги постави за приоритет пред слободата за развој на простори и општества“.59 Доказите за интензификација на граничната контрола во последните години можат да се најдат во наглото зголемување на буџетот за полициските сили; прифаќањето на нови, поинвазивни закони; развојот на пософистицирани технологии за надзор и информирање; построги визни режими и технолошки понапредни патни документи; зголемена соработка меѓу земјите на извор и на транзит и поголемата распространетост на механизмите за следење и контрола и по местото 58 Antonio Negri.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Во понеделникот Димче ѝ рече на мајка си: - Мамо, во последно време не се најадувам со еден сендвич, те молам да ми даваш по два.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Дури во последниот миг, пред да влезе, се сети да го извлече змиулчето од џебот; тоа молскавично се измолкна низ тротоарот и се вовлече во ѕидот на куќата.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Кога во недела преминуваат преку мостот, таа опсесивно се труди да го слушне возот.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Се разбира, овој вид на консумерска акција е далеку од „спиритуалната еволуција“.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Повикот за современо време и историските задачи на тоа време, што е предуслов за цивилизациско опстојување на секој народ, овде под народњачката агресивна репресија во последните неколку години потполно замре.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Некако, во последниве години, ова како да ми тапка во место.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

2. Мојата приказна „Стасав во последен миг, но сепак го преминав прагот на авлијата 28и премрев, мислам, одеднаш: - самрачна светлост, неспокоен сјај и јарка нестивната страст која се одразува врз сѐ и во сѐ и сѐ превреднува, како премрежје - сетне, интензивен спој вибрации збрани на едно место налик на грст значења вкрстени во еден единствен збор (о, парадоксално блаженство на хомонимијата - си реков и почувствував дека допираат до тебе моите помисли, надтежнати од профаност занесени по светост изострени од долгото 'рвење меѓу принудата и поривот меѓу надворешното и внатрешното!)

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Не знам зошто ми се чинеше во последно време дека еден ден не ќе ја најдам таму таа слика и сѐ повеќе имав желба да ја преместам во собата каде што спиевме Ели и јас.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

„Хранарината“ може да изнесува најмногу до 20% од просечната нето-плата по работник исплатена во претходната година, а „патарината“ се исплаќа во висина на стварните трошоци во јавниот сообраќај (чл. 113, ст.4-5 од ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Рада, како и секогаш, седеше во последниот ред.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

„Овде ги сместуваат жените кои се во последните недели од бременоста.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Србин во последниот момент свика: - Браќа!

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Тоа беше мирис на кожа со вкус на бреза во последните денови на зимата, распарталена од нескротливиот ветар на луда марта, чувство што се раѓа по топењето на танките ленти мраз меѓу процепите на кората, кога ти студи во коските, а длабоко во срцето ти пука жар, фрла искри, те распламтува одвнатре.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Висината на месечниот паричен надоместок за време на невработе- ност се утврдува врз основа на пресметаните и исплатени плати кај работодавачот, согласно со закон и колективен договор, и изнесува 50% од просечната месечна нето-плата на работникот за последните 24 месеци – за лице кое има право на паричен надоместок до 12 ме- сеци, а 40% – за лице кое има право на паричен надоместок подолго од 12 месеци.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Разликата е во тоа што за соодветно вработување се смета она кое е во согласност со видот и степенот на завршеното образование на лицето и стекнатите вештини наведени во пополнетиот формулар кој го доставува до АВРМ, а пак за погодно она за кое е потребно образование или вештини кои се најмногу еден степен пониски од образованието или вештините на лицето, наведени во пополнетиот формулар кој го доставува до АВРМ. (чл. 57 и чл. 58) Со чл. 59-а се предвидува обврска за невработеното лице лично да се јавува во АВРМ на секои 30 дена и да докаже дека активно барало работа во последниот месец, а друго лице кое бара работа да се јавува на секои шест месеци.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Имаше обичај да соопштува со тивка гордост, меѓу две повлекувања од лулето, дека во последните четири години не изостанал од Општинскиот центар ниту една вечер.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Првата двојка тивко разговараше: — Тој, со големата брада и долгите, надолу наведени мустаќи, тој е војводата Петре Ацев, — му објаснуваше Шаќир на Толета и го држеше под десната мишка, очигледно претпазливо, да не му текне во последниот момент да се пишмани и да се врати.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Младичот виде како оние двајца во бели мантили во последниот момент стрчнаа и за час се најдоа од двете страни на човекот во сина облека.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Постојат живот и филмови пред филмот за Караваџо, и се одвиваат живот и филмови после електричарскиот “biopic” за маниристот и криминалецот во една иста личност.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Мене ми преостануваше да трагам по татковата визија за власта во последната четвртина на XX век кога него повеќе го немаше, а неговите книги го одржуваа неговото присуство во мојата свест... I Пишувам за да отворам дамна затворена врата, за да минам граница.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

А не треба ни да бараме одговори тесно сосредоточувајќи се на градбата на одделните субјекти, како што прават психоаналитичарите, макар поголемите општествени процеси нужно се одвивале преку збир од процеси од помал размер, како што се оние што се случуваат на нивото на индивидуален развој.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но не успеа да излезе од последниот лавиринт - од својата Палестина.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Навистина верував во тоа. За мене најконфузниот период од шеесеттите беше сместен во последните 16 месеци. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 233

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Овие се (било со нив да се согласуваме или не) според моето мислење важни пред сѐ заради тоа што со својата содржина секогаш одново ни докажуваат дека расправата по тоа прашање е воедно и прашање за самата суштина на популарната култура. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 97

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Па така – работодавачот, на свој трошок, на работниците може да им организира превоз до и од работното место, како и исхрана за време на работа.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И тој ме опомена да не се вртам наназад.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Расел бил импресиониран од она што Витгенштајн му го кажал и покажал, и се согласил да напише предговор за делото кое се појавува 1921 година со наслов Logisch - Phil osophische Abhandlung во последниот број на списанието Annalen der Philosophie.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Во почетокот, во текстовите од Тишина, се занимаваше со работи кои ги учеше и кои ги познаваше (на пр. со акустичната и естетската природа) или пак со делата кои сам ги направи, за во последните текстови да пишува за сето она што го восприема, што се случува околу него и што во восприемањето е екстремно конфузно.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Да спаѓаш во последните и ретките.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Но, во последните триесетина години крзнарството им го презедоа околните села и градови, а најмногу Русите.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Но и без тоа тој бил повикан во последен момент од Водачот да реферира за иднината на Атеистичкиот музеј.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Во последно време никој не може сосема да е на јасно Која посока ја фатиле Македонците и во која ѕвезда зјапаат Секој има право да си зјапа кајшто сака И безбели ќе биде најдобро да се остават Македонците Ем да се изназјапаат ем да си ја надат посоката Ем да им пукаат гласните жици од патриотски песни

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

АНТИЦА: И дојде да ме спасиш во последниот час?

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

- А каде живеете? - Ене, таму, во последните куќи, зад џамијата. Таму не сместија.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Неговата нестрпливост лесно се објаснува: во последниот ред од салата го чека девојче, црвено облечено, до кое тој одвреме-навреме оди и ѝ шепина нешто.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

14 Сеедно дали се свои или туѓи Некои соништа натежнуваат и претежнуваат од историја И тие соништа по правило се најкошмарни Џимкањата во нив се најбучни А клуч за нивна одгатка ретко се наоѓа Иако во последно време прилично напредна Археологијата на соновите како една нова И прилично конјунктурна научна дисциплина Особено бурни сонувачи на секаква историја Се балканските народи кои уште си вадат очи за минатото Тие понекогаш сонуваат исти сонови А неволјите настануваат кога сите сакаат Да имаат тапија на еден ист сон И нема господ кој може да го разврзе тој јазол од пет-шест исти сонови

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Ене го како си ја чува сенката во последниот обид да се спаси.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Конкретно, скалилото според кое се предвидуваше исплата на пари- чен надоместок врз основа на стаж на осигурување од 15 месеци во непрекинато траење или 24 месеци со прекин во последните три годи- ни и она кое пропишуваше стаж на осигурување од 30 месеци во не- прекинато траење или 50 месеци со прекин во последните пет години преминаа во скалило според кое исплатата на паричен надоместок се врши врз основа на стаж на осигурување од 24 месеца во непрекинато траење или 36 месеца со прекин во последните четири години.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Ниту една од промените што се случуваа во последно време со него не можеа да ми избегаат од очите.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Каде јурат каубоите и дали некаде се гледа американската коњица што јури преку брегот за да пристигне на помош во последниот миг?“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Ширењето на сопствените учења и идеи за Кејџ никогаш не беше постапна и лесна работа бидејќи неговите концерти и предавања неретко завршуваа со скандали, што денес на оние кои го проучуваат и познаваат им изгледа чудно и беспричина.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

И бундата и машинката беа убаво спакувани, само чекаа за да бидат земени во последниот миг. Тоа се случи.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

4. Закони за изменување и дополнување на Законот за вработување, Сл. весник на СРМ, 17/91 и Сл. весник на РМ – 36/91, 12/93 и 78/93. 68 ЗВ 1987 (чл. 23 ИД ЗВ 1993 ЗВОСН 1997 Стаж на осигурување и 27) (чл. 2) (чл. 71) Најмалку 9 месеци непрекинато или 12 месеци со прекин во 3 3 3 последните 18месеци 15 месеци непрекинато или 24 месеци со прекин во последните 6 5 5 3 години 30 месеци непрекинато или 50 месеци со прекин во последните 9 7 7 5 години 5-7 год. 9 Над 5 до 10 години 12 9 7-10 год. 12 10-13 год. 14 Над 10 до 15 години 18 12 13-16 год. 16 16-19 год.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

5. Во последните две години пред да добие лиценца да не извршувал работи и задачи од областа на безбедноста и одбраната во органите на државната управа како: овластено службено лице или на посебни работни места согласно со прописите од областа на внатрешни работи, работни места на определени должности согласно со прописите од областа на разузнавањето или работни места од чл. 123 на Законот за одбрана; и

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Антонио Коста Гомез, шпански писател El. Sol. Web. tv, 23.02.2013 Балканските книжевности, особено во последниве децении, се посебно означени со третирањето на историјата во нагласен книжевен контекст и тие се познати од европските читателски кругови и европската книжевна критика.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Мора да повторувам стихови или системот на барање зборови со а, потоа со а и е, со петте вокали, со четири.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И кога други од Архивот извлекуваа корист и слава од Татковите преведени сиџили, тој, како некогашен Сизиф во потрага по новите зборови, почина среќен што ги извел на прав пат своите потомци.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Од чардакот на нашата стара куќа, која во последните години со жена ми Агна ја услагодивме за живот - го подредивме чардакот, ги сменивме диреците и веќе скапаните штици на подот, ги обновивме искривените рамки на прозорците, ги варосавме бело собите, ги урнавме, со голема тага, гнездата на ластовиците, ставивме тешка спорогоречка печка за топлење зимата, го проветривме тешкиот метален сандак кој го имаше задржано мирисот од пред седумдесет години кога бил донесен од Америка - гледам како се спушта пределот кон долината од чии млаки се креваат пасма пареа кон небото.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

А ние ја имаме среќата, (за малку бога да го спомнеше, но во последниот миг се премисли, па сепак беше ова партиски состанок), од Езерово да истекува река.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Во последните неколку дена болката премина во болест, постојана болност, која со своето будење донесуваше болки во мускулите, гадење, губење на апетитот, обилно потење и отоци во зглобовите.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Еве, дури сега, пред портата на Саемот си го постави вистинското прашање: зошто неговата покана втаса во последен час?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

И вдовецот копнеел по женска топлина или по мајка на своите две деца во последен миг спасени од огнот на запалената куќа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Колку е здраво ова однесување?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се сеќавам и на однесувањето на претседателот на Француската република Франсоа Митеран, кој во последните години од владеењето, дури под притисокот на неизлечивата болест, чинеше натчовечки напори и усилби како да остане во историјата, макар што во граѓанска Франција, вечните мандати беа ограничени, а демократските традиции силни Минував близу претседателската палата, близу улицата, кога Бургиба, пред неколку дена продолжуваше, добро облечен да ги врши своите утрински прошетки за да ја убедува нацијата дека е тој жив и здрав и дека ведро чекори.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Преку ноќ чудовиштето можело да биде онакво какво што тој им го опишал но по ден тоа ќе се исплашело од темните влакнести лица.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И додека тој седеше во својот агол, во последната клупа, сите погледи беа вперени кон него.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

- Тоа е Харон. Тој ги вози мртвите души - му шепнаа на дедо Васја, кој во последните пет години лошо слушаше. - Рибар ли е, или што?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Останува последниот проблем, покренат во последниот момент од Арафат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Паричниот надоместок на невработеното лице се исплатува: 1) еден месец – ако има стаж на осигурување најмалку девет месеци во непрекинато траење или 12 месеци со прекин во последните 18 месеци; 2) два месеца – ако има стаж на осигурување над 18 месеци до две и пол години; 3) три месеца – ако има стаж на осигурување над две и пол до пет години; 4) четири месеци – ако има стаж на осигурување над пет до седум и пол години; 5) пет месеци – ако има стаж на осигурување над седум и пол до десет години; 6) шест месеци – ако има стаж на осигурување над десет до дванаесет и пол години; 7) седум месеци – ако има стаж на осигурување над дванаесет и пол до 15 години; 8) осум месеци – ако има стаж на оси- гурување над 15 до седумнаесет и пол години; 9) девет месеци – ако има стаж на осигурување над седумнаесет и пол до 20 години; 10) десет месеци – ако има стаж на осигурување над 20 до дваесет и две и пол години; 11) единаесет месеци – ако има стаж на осигурување над дваесет и две и пол до 25 години.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Пивна од ракијата, макар што, во последните години, ретко потпивнуваше, освен кога, заедно со роднините-емигранти од родниот крај, пред нивното заминување за Америка, си ја потпевнуваше носталгично полифоната тоскиска песна, посветена на една мајка чии синови заминале на печалба, неповратно.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Од економски и од политички причини, а и како резултат на големата несигурност што владееле во внатрешноста на Македонија, во последните месеци во Солун дошло македонско население во поголем број, кое, во мнозинството, ниту имало некакви лични врски во градот ниту било пријавено.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Ова објаснување изгледа помалку редукционистичко и поверојатно, особено ако се земат предвид монументалните социо-економски и технолошки промени што се случија во последните двеста години.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Идејата како во Албанија, со револуционерен јуриш, да се искорени троверството од сопствениот народ, со забрана на Бог, со забрана на небото за душите, со сите можни облици на душевна тортура, продолжува да биде отелотворена во последниот атеистички музеј на светот, повеќе години откако Советите и неколку други сателитски земји ја увидоа грешката.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Преживеаните вредности на критичкиот гест според него се зачувани “во внатрешната напнатост на духовната дејност”, во оној вид негативност која го поттикнува неговиот натамошен напредок.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Само ако погледни човек што ни се случува нам, тука во Битола, каков пад во последниве 20тина години од времето на балканските војни, па светската војна која ги зовре европските мозоци!

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

За време повлекувањето на германските фашистички војски во 1944 година, мостот бил миниран, но во последен момент спасен.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Со зарипнат глас, во последниот момент ѝ рече: - Јави се.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Една зимска приквечерина, кога се вратив од Лерин по една од моите чести посети на тоа убаво македонско гратче, ја затекнав мајка ни како плаче.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Појавата на оваа нова каста на отворени умови во различни земји ширум светот е централен историски настан во последните четириесет години. (...)

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Со измената и дополнувањето на ЗВОСН од оваа година времето за кое се исплатува паричниот надоместок беше скратено за по еден месец кај сите ска- лила, освен кај најниското, кое пропишува добивање паричен надо- месток врз основа на стаж на осигурување од најмалку 9 месеци не- прекинато или 12 месеци со прекин во последните 18 месеци.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Но, нечовечната „традиција“ не застана тука – напротив, таа продолжи и по три години, кога со втората измена на ЗРО (2005), онаа од декември 2008, повторно се интервенираше во делот на плаќањето испратнина, и тоа во две насоки: прво, се прецизираше дека исплатата на испратнина е во висина на „нето-платата“, а не, на пример, на бруто-плата; и, второ, неоправдано се намали основицата за пресметка на испратнината, па така наместо одредбата дека истата не смее да биде помала од „платата врз основа на која се исплаќаат придонесите за социјално и здравствено осигурување“ т.е. онаа плата која реално ја земал сега отпуштениот работник, се утврди дека таа не смее да биде помала само „од 50% од просечната нето-плата исплатена по работник во Републиката, во последниот месец пред отказот“ (чл. 3, ЗИДЗРО/дек.08); • промените кај можноста за стручно оспособување, обука, преквалификација или доквалификација се овие: Со измената од 2000 година се воведоа две промени – едната помала, а другата суштинска.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Тоа се случуваше во последните есенски денови на 2004 година кога Јасер Арафат донесен од Рамалах со социјален француски воен авион во воената болница Перси во Кламар, близу Париз, агонично ги минуваше последните мигови од животот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

За да има одбраната каква и да е смисла, имено, мора да се запознаеме со обвинението. Значи критика.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Јас со љубопитство наслушнав бидејќи во последните денови нешто слушнав за овој Тарасевич - соблазниво и тревожно во највисока мерка.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

АНТИЦА: (која во последно време стои замислена, издивнува).

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Мислам дека начукувањето до грло во последниот чин од Камелија е најсмешното нешто што некогаш се извело.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Па тие будали без мене ќе го затвораат капакот, си реков и срипав, потрчав, во последен момент се фатив за сандакот, но доживеав нешто нечујно и невидено, во сопствената куќа, со сопствениот мртовечки сандак.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Колку што изложбата беше исцрпна, исто толку и нејзините организатори - Понтус Хултен (консултант за современа уметност во Палацо Граси) и Џенифер Гоф - Купер и Жак Камон (трудољубиви Дишанови изучувачи цели 15 години) - беа брзи во пренагласувањето дека намерата не им била да направат преобемна ретроспектива. 104 Margina #4-5 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Шизматрикс е највизионерскиот научно-фантастичен роман во последните дваесет години. човештвото се развива, мутира низ различни форми многу брзо, користејќи генетски инженеринг и биохемија.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

После ќе се потуриш со водата и пак човек ќе се сториш. Ами како...

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Овде, непријателот се покажува во последната достапна суштина, во црвено- крвавата боја на пеколниот оган: „Ете го големиот црвен змеј со седум глави и десет рогови“.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Таа мене не ме забележува, иако се џарам во неа.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Тоа е одлика на нашето општество во целина, а треба да се објаснува преку општествени фактори, како и преку индивидуални. ‌Причините поради кои некои момчиња стануваат хомосексуалци, кои и да биле, мора да се горе-долу истите причини поради кои некои момчиња стануваат хетеросексуалци, со оглед на тоа што само во последниве триста и нешто години момчињата воопшто стануваат едното или другото.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Татко, во последниот круг, играјќи на погрешна карта, ја загуби партијата која му беше речиси добиена да не влезеше во толку голем ризик.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Тој е единствено живо суштество што во последниве години ме трпи и кого јас го поднесувам во постојана близина, па како таков одлично ги препознава моите реакции.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Попот бездруго брзал да го најде утрешниот младоженец и да му каже со насилена насмевка дека ангелите од Откровението на светецот Јован Богослов не бранат маж без жена и жена без маж да се земат, секако во љубомората повикувајќи ги во себе русоглавите небески жители да дојдат и да го престорат среќникот во жабок под кожув; желудникот го болел од пакост.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

во (предл.) - последен (прид.)