во (предл.) - тесен (прид.)

Само, бидејќи содржината и формата се во тесна меѓузависна врска, луѓето не можат да увидат во што е играта.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Како мајка ми излегувала во тесно здолниште како пикната во еден панталон и во фустани врзана како оса на половина, како вујко ми Вангел ја залижувал косата, а баба ми му велела дека е како да го лижела крава...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Работеше напорно во тесното дуќанче, но и по куќите каде што ќе го повикаа и се нудеше да заврши и некоја друга, секогаш умешно изведена работа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Беше облечен по европејски: во тесни пантолони, со високи чизми и кожено кусо палто, препашано со ремен.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Па затоа и Крсте и Ѓуро поминаа на тој ред и одлежаа по десет дена во тесните ќелии, стенкаа под тешкши тумрук и сите други стеги, но по десетте дена веќе беа во една од широките темни одаи, со уште дваесетина како нив, и почнаа да кркаат од тавите печено бравско месо и кисело млеко што им идеше од градот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пајтонџијата ги стегна уздите и коњите се исправија на задните нозе; почнаа вознемирени да тропкаат на едно место, баш пред кајмакамот и бимбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но дури така Јован и Крсте си ја гледаа страшната смрт во тесното одајче, а кајмакамот и бимбашијата ги трлкаа задоволни рацете, оти за неколку минути или најмногу саат ќе ја свршат и оваа царска работа, по уличето откон битолско џаде се слушнаа прапорци од пајтон, а на местото од пајтонџијата не човек со црвен фес, ами европејска паларија, а до него исто таков друг, со шарен бајрак во раката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И Шаќир како Бајракот не малку се изненади кога го виде Ѓура в град, но овој веднаш им ја објасни работата на обајцата: — Me пратиа војводата и Бешот да и донеса и виа пари; — и бркна во пазамарката од мариовската кошула, та извади и тој црно шамивче и му го подаде на Шаќира.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бабата влезе во тесниот дреалник, a по минута две излезе со Крстета заедно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И еден таков, студен, зимен ден га изведоа и нашите бунтовници на суд.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Клечевме во тесен отвор меѓу еден хируршки бутик и антикварница.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во тесниот зрак на нејзината светилка, нè гледаше со едното око и полека го испружи својот тенок сивкаст јазик, оближувајќи ги своите огромни очњаци.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ѝ објаснуваат; - сигурно ќе продолжат кај некого дома, во тесен круг. Тие се интимуси. Вечерва е жртва авторот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Мошне е важно, особено ако се земе предвид општо прифатениот став на еден дел од младата публика којашто има позитивен однос кон марихуаната, иако ретко или никогаш не ја користи, дека марихуаната е во тесна врска со многумина најдобри поп музичари, вклучувајќи ги и Beatles и Rolling Stones.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Но кога се вели: прекрасен си ти Господе и чудесни се делата твои, тоа е така речено затоа што секоја плот, твар и ствар е во својот род совршена, и затоа што секоја се наоѓа во тесна врска со другите створови и сотворена е за извесна неопходна цел.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Црните чевли на доктор Станеф, што му стигаа до глуждовите, избегнуваа да стапнат на чкрапливите дрвени штици во неговата стара канцеларија, и тој сега со својата бела шилеста брада личеше на ”бегалец”, или како некоја намусена мачка, која со своето семејство се преселила во удобна стара фармерска куќа, во тесна мала колиба или во мало станче во предградието.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Димка го затеков во тесно одајче.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Влегуваме во тесната калдрмисана уличка.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Води – рече и го снема во тесното селско сокаче.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Слушав како чекори по нас и во тесната уличка, ги слушав нејзините чекори и ударите на стапот на кој се потпираше; гледав во чекорите на Рајнер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Звукот на нејзините чекори запре, неговите чекори продолжија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На сред масата, во тесната ваза, опкружена со пепелникот, расфрлените фотографии и клучот од станот, под игривата светлина на свеќата, збифтаат темјанушки...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Како што почнаа да се топат ситните мразулци по лицето на дојденецот, неговите сини, речиси проѕирни очи минуваа лево и десно по голите камени ѕидови на колибата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тие двајцата сега стоеја во тесната колиба, еден спроти друг, и се гледаа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Насмевката ќе остане да го отвори ковертот На моите скриени желби Твоите ветрови ќе уриваат во тесните одаи На моето почивалиште, оставајќи ја последната ружа Но, мирисот ќе остане во твоите прегратки вечно.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Можеше да го слуша до наситка рикањето на тој спалавен јужен ветер низ длабините на нераскрчената шума; тоа се плискаше како некоја пробиена брана, носеше една прекрасна топла раздразнетост во градите, носеше некоја одврзаност и пребликуваше со секој нов налет, спитомувајќи со својот допир сѐ, а целата шума како да никнеше наново над таа недогледна белина, секоја бука во неа како да се исправаше одново, отфрлајќија од себе задреманата прибраност, онаа притаеност во тесниот канал на срцевината, трубејќи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Глигор е затворен во тесна соба. Прозорецот гледа кон морето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Глигор тешко зачекори, загледан во тесниот раб од избледнетото небо.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И во тесната прозоречка рамка се згустуваат зли, презриво горди, полни со бездушна иронија очи: „Ха, тоа си ти, херој!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Арсо е сам во тесна теснина, светилката е угасната, но тој ја гледа јасно карпата таму на неполни триесет сантиметри.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Еден, два, три, железните топки отскокнуваат од раката на Арсо и таму во тесната улица темнината стенка и вие во агонијата на смртно погодување.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се облекува како матурант, во тесни фармерки, маички што ги покажуваат неговите „плочки“, лепи тетоважа за една употреба, вози велосипед и пие пиво со лимон.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Или, како Мадам Рада, во тесен црн фустан, на елегантен стол, во шолја кафе да плетам приказни, за што било и не било со акцент на иднината, која, патем, мора да им биде блескава, за сите да бидат среќни и весели.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Остана завртена со грб по чија ленена белина се спуштаа две 'ржени плетенки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пак истото ја прашав од збор до збор и пак таа остана во тесната рамка на прозорецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сиот беше во шарена облека, во тесни турски беневреци и со везен елек, со кубура и јатаган во појасот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Без објаснување во себе и за себе, темен и тромав, неприродно наведнат над живото петно во мантија, со претчувства барал да ја прочита вистината од челото на заспаниот, најпосле, навистина, куќата горела, некој пуштил од дланка пламната птица врз 'ржениот покрив, Гавруш Пребонд или попот Панделиј Каламарис, и тој станал бескуќник; спиел во тесниот дом на шурата Адам Лесновец, јадел негови компири, благословувал на софра со негово вино и осамен бил: не му треба жена, топло месо под ленена кошула и подвижни мали дињи под кожата на градите, му треба мајка на двете негови деца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можел да загризе и во врат на ѕвер. И сепак ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И доколку работеле во длабочините на пештерите, во тесен тунел што го започнале нивните дедовци, лежеле на грб и биеле со чеканите при мртовечка и чадлива светлост на факел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не се учеле. Момчињата со први брчки на челото веќе биле мајстори.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Грешел, страдал, заслужил да се именува праведник. Брадата на попот апостолски му се кадрела.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак неколку жени го зграпчиле за мантијата и го напикале во тесна плевна заканувајќи му се дека со стапови ќе го испратат гол и со врзани раце до под самиот Црн Врв ако не престане да ги менува среќните мигови на свадбеното расположение. Не се шегувале, усните заканувачки им се кривеле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Борис Калпак имаше само толку време да се тргне од вратата за да не го урне со бес оној што дојде и што донесе мирис на коњско потење и здив на нови умирања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се стемнува. Во тесна рамка на некој прозорец игра слабо пламенче.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Заробеното тело во тесните фармерки и тесна јакна во целост ја изразуваше нејзината раскошна недопрена женственост.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Додека се обидував да го протолкувам реченото кое оставаше многу празнини, бели страници кои можеа да се исполнуваат со различна содржина, главно како претпоставки, а јас не бев склон на таков вид размислување и градење односи со луѓето околу мене, Ема се надвисна над бирото, поземајќи ја пепелницата и, свртувајќи се, повеќе несмасно отколку планирано (така ли беше?, не знам!), со врвот на цицката, потприбрана во тесната блуза со длабоко деколте, благо ми прошета по надлактицата од левата рака.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во тесното сопче, со неверојатно црвени ѕидови, браќата ја стискаа блондината во себе и ја штипеа кикотејќи се од задоволство. Таа не се бранеше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Значи, славиме десет дни од нашето познанство“ , се исправи во тесна кошула. „Девет“ , дочека Јанкуло.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Отец Симеон беше морепловец - бос и гол до појас, во тесни платнени панталони завиткани до коленици.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тогаш дојде Отец Симеон во тесна кошула и со многу превивки во левата рака и застана на пет чекори зад девојката.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Има издадено четири збирки поезија: „Љубов каде си“ (1997), „Малку поинаку“ (2002), „Полиглот на тишината“ (2007) и последната „Зборот во тесен чевел“ (2012).
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
„И зборот кога е во тесен чевел“- сигурно притиска однатре, глочка, често попречува во слободниот од кон слободата, сѐ додека не се искаже, преку песната или пак некоја друга творечка форма.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Надица Тренчева Еве ја пред нас и последната збирка на стихови на Вероника Костадинова, Зборот во тесен чевел.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Нено Богдан Да се пазариш со трговец со зборови е исто како да си го ставил зборот во тесен чевел.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Кажано поедноставено, без хаику безредија: кога ловецот е плен на неморален морал, и кога некој жирант ќе заборави на навременост од скршените садови на ланската зимница, потонат во мамурлак со срча во крвавите раце ќе сликам акварел, портрет на зборот во тесен чевел. Нено Богдан ***
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Поезијата на Вероника Костадинова, како и самиот наслов на стихозбирката „Зборот во тесен чевел“ навестуваат посебен бран емоции, слики, доживувања.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Зборот во тесен чевел Пушти го да пријде зборот кој ѕирка несигурно зад тарабата од формалности.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Не беше повеќе во тесниот бел коридор на Министерството на љубовта, се наоѓаше во еден огромен, осветлен од сонцето пасаж, еден километар широк низ кој одеше, како што му се чинеше, во делириум предизвикан од дрога.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со скришен поглед се опули кон групата водарки и како од куршум пронижан ги наведе очите и го заврте тилот кон водарките, — го буцна магарето да повјаса да не го сретнат во тесното Мидово уличе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тазе поповите се познаваа како мариовци уште од порано, та бидејќи поп Илија се наоѓаше во „грчки“ центар — во Битола (што му даваше кураж), колку го сретна Пројчета во тесното уличе пред дуќанот на Мушона Евреинот и Ристета бѕовиќанецот, застана пред него и почна да го навредува и предизвикува: — Оче наш, прчи паш, вати мачка за опаш . . .
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во ова време на другата страна на мостот, високо над карпите, во тесното магарешко патче беа веќе наместени на своите метерзи две-три стотини вооружени Мариовци, меѓу кои и Анѓа со Стојана зад еден голем камен најгоре на пусијата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Го викна да излезе во тесното претсобје од куќата што му беше над гаражата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Изградена на три ката во тесен простор, стегната меѓу две други куќи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тишината се згусна. Стана тврда. Го соѕида во тесен простор.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кузе, со главата стуткана во тесните рамена, стои пред него кисел и овенат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И така, во намисувања за деновите на пониженост и миговите на гордост заради тоа што се успеало да се опстане и да се пркоси на сѐ што било туѓо, немило и недраго, омразено и мрачно и што било судбина натурена со туѓа рака и волја, си тече животот во тесната котлинка меѓу коњушниците, подгниените бараки, трите казани, прашливото џаде, камионите што двапати на ден пренесуваат ранети и оздравеници, лелеците и тажалките, полудените, падавичарите и црневицата расплакана, болна од чемери и исчекување.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се сеќавам на еден крупен план што го снимавме во тесното, мало ателје, крупен план на синот кој се прилепил до оганот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Зошто да кријам, Овидие, бев . . .преплашен. мојот совршен близнак ме чекаше во тесната просторија, во неумоливата соба на Времето, и јас ги чувствував магнетните пипци што ме влечеа во таинствената, заумна одаја.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Она што не му успеа нему и на неговата Пена кога одеа на посета во тесното подрумче, како да му успеа на синот на Борис Биџов, сосема попатно спомнувајќи дека за последен ден работи таму, си нашол место, амалско, во тутуновиот комбинат, а тоа беше доволно Пелагија тоа да го прифати како идеја.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мајката Роса, сега, поослободена, се расприкажа. Таа, а и Деспина, и уште другите трички, се согласиле дека не може да има армасување без тетка Пелагија, а инаку, армасот ќе се случи во најтесниот круг, само со уште двете сестри на Роса и нивните деца.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
„Јавно полагајќи право на просторот, создавајќи јавни простори, општествените групи и самите стануваат јавни“ 86 , нагласува Мичел, тврдејќи дека јавниот 86 Don Mitchell, The Right to the City: Social Justice and the Fight for Public Space (New York: Guilford Press, 2003), 129. 75 простор секогаш треба да се посматра во тесна врска со движењата за социјална правда.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Токму на јавните простори политичкото незадоволство станува видливо и добива замав, но е и регулирано и контролирано.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Заборавив! Почекајте ме, веднаш ќе дојдам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се судрија во тесниот влез.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Девојката до мене повраќаше во тесната плукална и содржината се прелеваше како манџа од преполнета чинија.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Десно - длабока темнa бездна што почнува веднаш при влезот во тесната патека.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Циљка се искашла и продолжи: - Даскапот од дома излезе тивко, одвај чудо зад себе затвори врата, молчаливо го прегази дворот и зашлапа во тесното калливо сокаче.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Вчекоруваат во тесно селско сокаче, свртуваат и пред неа дедовата куќа: на чардакот мајка ѝ, до неа баба и, зад нив по миг на сета висина се исправува дедо Крсто.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но Беличот, кој што бргу ја оцени ситуацијата, гледајќи дека инаку не ќе можат да се истргаат од рацете на кондуктерот, што се беше спречил во тесниот коридор на вагонот, го тргна Мечето за ракав и рече мирно, и не трепкајќи.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Извади таа некои цигари со тигреста амбалажа и тетеравејќи се во тесниот фустан, седна до мене да ми објаснува дека ги купила од бит-пазар без маркица.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)