до (предл.) - извор (имн.)

Таа на душите на мртвите, кога доаѓаат таму да пијат вода, не им пречи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А оној што сака и денеска да се напие вода од нив, од Виданови Извори, ако доаѓа од населбата, мора да помине покрај црквата и гробиштата, кои се сега запустени, и спуштајќи се прудолу по патчето и низ шумата на северните падини на Горник, а кога ќе дојде до изворите, да отвори една малечка вратничка, од изгнилени штици, и, пак, откако ќе се напие вода, внимателно да ја нажапчи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Иако тие први стигнале до изворите, ѝ го препуштиле редот на Трајана.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Со срце ѝ платив Во себе не се вратив Небаре божјак беден До изворот Жеден.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Сонливите води на езерото нежно се будеа, бели и светли, кога тој го рашири и последен пат своето платно на истото место, крај црквата, од каде што водеше стрмно, кривулесто патче долу до изворот на езерскиот брег.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сепак, случајните кратки средби со мутулавата сокоја авторот (сега веќе не само Митре Геровски туку и „шпионот“) ќе се сретне уште многупати, како да го постави на дотекот што водеше до изворот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Снегот никако не запираше. Патеките што Бојан со упорност на крт ги прокопа до плевната, до потокот и до изворот, набргу бараа повторно чистење, зашто снегот тврдоглаво се пластеше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Патеката до изворот, која беше на дваесетина чекори пред колибата, онаму во бавчичето крај потокот, беше завеана како и сѐ друго, па Бојан се зафати да ја исчисти.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Оде што оде и најде еден извор, та појде и се напи една вода; до изворот најде емиш зрел и си скинал та се поранил, оти беше умрел од глад.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Што е најблизу до изворот? Чиј збор е највисоко во пладнево?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Не ја крена главата ни кога дојде до изворот каде што беа комитите и децата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Може и сета нејзина вода да е замрзната до газер, до извор, о, господи, колку проклето време, да не се најде веќе, да не се врати!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)