до (предл.) - појас (имн.)

Со цветно венче на главата, со распуштена руса коса дури до појас, со огрубено лице, со полна кошница бисилкови кивчиња и шарени предена одеше низ Потковицата и на сите крстопати и покрај сите води, и кладенци, каде што поминуваа, каде што пиеја и каде што пладнуваа Турци, правеше маѓии, па така никој, ниту Турчин ниту христијанин злонамерник не смееше да ѝ излезе во пресрет, не пак да ја земе на подбишега и да ја злоставува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Крцка замрзнатиот снег. Се крши дебелата кора. Отвораат пртина длабока до појас, до рамена.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Зифт лелеавата црна коса ѝ се спушташе до појасот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пред неговите нозе играа со конзервена празнотија кусоноги, кадрави близначиња до појас стегнати во црвени чорапи.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Со опинци и бели објала испрекрстено опашани со ремење, со пиштоли на појас и со реденици фишеци на крстот ставени преку градите, со брада до појас, обраснат, со каплак на главата, со пушка во левата рака и со гуна преку рамената. – Добро утро, добри луѓе- рече тој гласно.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Од мишките до појасот распарани и рацете пикнати внатре. Во пресеченото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сме пропаднале до појас во 'ржите, росата ни ги студенка колената.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Чениците до градите. Јачмените до стреите. Леновите до појаса. Уровите до колена.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Финансиите се за сиромасите, не за нас“, со длабок глас, бавно како крвник и свечено како проповедник, соблечен до појас и наметнат со бела прегача, како ковач или месар, како занаетчија- мајстор накусо, грмеше на сцената на Цанкаревиот дом Петер Млакар, членот на Одделот за чиста и практична филозофија на Neue Slowenische Kunst, дружина 1983 г. создадена од музичката група Laibach, ликовната група Irwin и Gledališće sester Scipion Nasice (подоцна Kozmokinetični kabinet Noordung).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Маја Мегла ~ СУРФИРАЊЕ МЕЃУ ЖАНРОВИ „Политиката е куца курва, која никому веќе не може да му го подигне, нацијата е мртва, парите се импотентни и веќе не можат да го одушеват модерниот човек.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Бел афион во тебе расцутил, жито расте, класи до појаси, ко море се лулеат по тебе – вширни ниви бурните овеси...
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Секоја утрина, лете или зиме, се миеше надвор на чешмата, гол до појас, и не излегуваше од дома пред да се избричи, макар и со ладна вода.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Снегот беше висок, до појас. Сѐ, сѐ тој имаше згмечено, покриено.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Откај брегот ни се виде плитко, но набргу загазивме до појас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)