до (предл.) - стубел (имн.)

- А вие момци, можете да стрчнете до стубелот и да донесете свежа водица.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Еден од Дуковските косачи седеше во тревата и си ја клепаше косата, а другиот, сигурно помладиот брат Кирил, со стомна в рака идеше угоре, по патеката што водеше до стубелот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Вечерта двете момчиња се спуштија до стубелот и го покрија со штици. Убаво ги заковаа. Оставија само мал отвор, колку да може со чанче да се црпе вода.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)