Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Ја сакавте својата мајка? Па, не размислував за тоа.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

КЕВА: Леле, леле, сине!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Реално постоечкото ‘право’ е всушност оној збир од правила што ги имаат утврдено судовите!

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но - откако светата инквизиција ме запозна со наредбата да не верувам веќе во погрешното мислење дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи, и ми забрани да го застапувам, бранам или учам било усно или писмено ова погрешно учење; откако бев запознат дека споменатото учење е спротивно на Светото писмо; дека напишав и испечатив книга во којашто го објаснувам ова осудено учење и го втемелувам мошне убедливо, без да дадам дефинитивно решение - за тоа бев мошне осомничен за кривоверство, значи за тоа дека сум верувал дека Сонцето е центар на светот и дека мирува и дека Земјата не е центар на светот и дека се движи.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тој зборуваше за тоа каква би била таа куќа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Повеќе сум верувал дека сонцето навреме не ќе изгрее, отколку ти...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Понекои од нас толку многу ги имаат што без престан ги расфрлаат околу себе.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

И така Татко во новата серија турцизми (гурбет, сургун, гајрет, гајле и беља), предност му даде на зборот гурбет, со потекло од турскиот збор kurbet (а тој од арапскиот збор gurbgurbet), присутен речиси во сите балкански јазици со ист корен, а со мали модификации, со широка гама значења: живот и талкање по туѓина, заминување во на печалба, осамен живот во туѓина, егзил...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во една соба, која одделно стоеше во дворот имаше стар дрвен разбој и јас по цели часови ѝ досаѓав на тетка Рајна со прашања за тоа како се вика секој дел од разбојот и како се ткае.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Во замена за тоа Турција ќе ги прошири правата на сите македонски народности пред законот и во административното управување и ќе го покровителствува националниот развиток на сите македонски народности.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

За неолиобералниот пазар дозволено е сѐ што носи профит. Корупцијата, дрогата и за тоа што државата не наплатува данок.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

За тоа сме им благодарни на корчанските активисти на Македонската алијанса за европска интеграција во Албанија, Тачо и Јован.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Можеби младината е навистина глупава, но не до толку да ги употребува оние медии што тврдат дека најинтересните работи во нивниот живот се глупави и опасни. Katz повеќепати докажал дека е сигурен апологет на популарната култура.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Не само што една жена има 2 мушкарци туку има и жени шо имаат по 4-5 мушкарци, а овие абер немаат за тоа.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Прашај ме мене за тоа, зашто паталец, гаталец. Туку има еден лек.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Париз е најдобриот пример за тоа, но Ками запира на Виена, како град крстопат на историјата, кога одекнуваат ударите на историјата, има ноќи кога небото се покрива со крв, камените коњи чиниш ќе полетаат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

А зошто велам оти еден дел од мене ја осудуваше?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Може да се скока и низ времето Ама тоа е сосема поинакво скокање Од скокањето низ меридијаните И за тоа си треба башка седнување и башка сонување Навистина понекогаш доаѓа до испреплетување На скокањето низ просторот и времето

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

УЛИЦА - Улис (т.е. Стефан Дедалус; в. Џојс - Ulissis) не е уличар туку момче што ули (напаѓајќи ги „светите“ нешта!) чар! И тоа е неодоливо заводливо. Тој оди по улица гледајќи секакви лица; ту со поглед ќе улови некаква улка (луда “; или: жена), ту некој улог (инвалид), длабоко улогорен во својата улога. За тоа всушност се работи во тој ултимативен („ултра- модернистички“) роман, клучен во 20 век.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Во втората му беше полесно и понатаму сѐ полесно и полесно, зашто гласот за тоа што нарачува тој се расчу низ цело село додека тој уште немаше минато ни десетина куќи.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Тоа што го говорите треба да биде во согласност со тоа што го мислите, способноста да се најдат соодветни зборови за тоа што сакате да го кажете е во слободното изразување на чесните мисли.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

И за тоа што не треба го врза името мое.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Нунковците му клаваат едно име на кумчето за тоа со него да се разликува од другите луѓе, деца, жени, моми.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Зошто Балканот го нарекувале буре барут? Зар постоеле посебни причини за тоа?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Потсетување секојдневно е за тоа кој е кој, да не се заборави, безброј пати и без број.

„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)

Нејзиниот маж беше посебно освежување за нас во собата зашто професорката Душанка му пишуваше цели фермани за тоа што ѝ е потребно: од постелнина со сини облачиња, „младалаче пижамице“, козметика, храна и рецепт за ајвар што треба да го направи сам дома, со двете деца.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И можеби не само за тоа додека за миг се наднесуваше над мене и ги криеше со влакнестиот подбрадок и своите очи и птиците.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Може внукот не ти кажа за тоа, но јас токму за тоа и го удрив.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Еве за тоа што читаме во Мемоарот на Организацијата: На 23 април претпладне турски шајки, составени од професионални злосторници и крвопијци, следени од полициски чиновници и жандарми, без секаков повод и ненадејно, со бес и јарост се нафрлија врз христијаните низ битолската чаршија и, кого ќе сретнеа, го убиваа или рануваа.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Јасно е дека се работи за мојот предок, но како потврда за тоа засега можев да ги имам само нејасните кажувања на луѓе, пишувани докази немав.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Не е кнезот крив за тоа, да речеме, што немаат Бугарите арни дипломати.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

За да јадеш, му велам, за тоа ли беше викањето!

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Реков дека војската нема никаква врска со патриотизмот; се повикав на Ајнштајн, кој има речено дека човек кој може да маршира на воена музика, во строј, очигледно добил голем мозок по грешка, и дека за тоа му е сосема доволен малиот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

За тоа катаден ги потсетуваше натписот над влезната порта и оџакот што без престан црно димеше.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Мене многу ми е препоминато преку глава и за тоа, друго знам јас, а друго знае таа.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Понекогаш љубев едновремено и повеќемина, пишував песнички (имам живи сведоци за тоа) и имам цели тетратки испишани.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Причините за тоа се двовидни, објективни и субјективни.

„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)

Најпосле, меѓу своите братучеди и чичковци ни Претседателот не можеше да изнајде погоден човек за тоа место, а беше добро и заради светот еден од бригадирите да не биде од неговата порода, тоа Претседателот го знаеше многу добро.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

За тоа време секоја од нас ќе има по една недела за да си ја каже својата приказна.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Рано е за тоа да зборуваме, пак вели Костадин Дамчески.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тој таа вечер раскажуваше бесрамни нешта, кои се премолчуваа во секој дом и во секое друштво кое не припаѓаше на самото дно на општеството; дури и кога пријателите на Берта се обидуваа барем малку да го насочат разговорот на друга страна, па го прашуваа за тоа каде ги направил првите слики по нарачка, тој зборуваше како на петнаесет години во некоја јавна куќа насликал неколку актови на ѕидовите, а потоа раскажуваше што сѐ правел таму освен што сликал; го распрашуваа кого портретирал изминатите години, а тој ги набројуваше портретите на сопругите на месарите, банкарите, докторите и професорите, и помалку зборуваше за портретите, а повеќе за тоа што сѐ правел со портретираните.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Повторно во врска со признавањето на својот патент- систем, најдобриот, најхерметичниот, за секаков вид пумпи за точаци...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Сликарот се лутеше што татко му нема разбирање за тоа, но Столпника го засака толку што постојано идеше или го викаше дома да му помогне, да го упати во сликањето.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Крадец на крадец ништо не му краде и откога Прометеј се истопори во центарот на Скопје (првин угул гол потем со наметка на алтипатлакот) и свика на бадијалџиската толпа: аманте бре, луѓе, за тоа ли толку се резилев и го маткав оној зевс додека му го дрпнав огнот на хефест за тоа ли се мачев да ве научам како се пали огнот - за вие да ги распалите сите шуми и гори македонски сите до една опеани во заборавените народни песни - колку огнови сте украле, толку пожари да распалите.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Со газдата на дуќанот не се бакнавме, ама не ми удри ни „сиктер“ клоца дека му доцнам само три месеци со наемнина, ама има разбирање за мојата финансиска положба, а и јас за тоа што не беше срдечен со мене, а и незгодно е, многу ми е ачик дуќанот, па ќе види некој, па од несвидлак ќе ни извади муабет... па после, бруки и срамои!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„Ќе имаме доволно време за тоа кога ќе стасате ваму“ „Дали е сѐ в ред, мислам таму на Земјата?“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Архивскиот број под кој е заведен предметот во Основниот суд Велес е: П.бр. 62/08.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Слушај, Љуба, бидејќи за да отпатуваме ни се потребни пари, јас не сакам денес да ги пропуштам сеансите, во два часот ќе дојде момчето, а потоа старицата, но, се разбира, на гостите треба да им се откаже, погрижи се за тоа.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Сакав да раскажам за тоа, за талентите, за тој несекојдневен настан во животот на домот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Таа ја отвори вратата. „Мамо!“ „Да.“ „Што е логика?“ „Логика? Па, мила, логиката е сознание за тоа што е вистинито, а што не е.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Таму на паузи и навечер на пијачки доаѓаа сите политичари и многу естрадни фаци. Јас сега станав свесна за тоа.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Дури и сега, кога размислуваше за тоа, не знаеше што се случи непосредно потоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Вечерва ќе се обидам пак, можеби ќе го склонам да ми даде изан да го полагам мајсторскиот испит“, - си рече Веле, решен најотворено да разговара за тоа со Аргира.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Но не се вратив за тоа. Неделко Шијак е болен. Не се фаќа за нас благословот на игуменијата. Навистина не сме му мили на господа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Има и за тоа лек“, му рече Јосе.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Пред носењето на судиската одлука, единственото употребливо ‘право’ е мислењето на правниците [opinio iuris] – а, пак, тоа воопшто не е реално ‘право’, туку само претпоставка или, уште подобро, предвидување за тоа што ќе одлучи конкретниот судија во конкретниот предмет по кој постапува.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но бидејќи тешко му одеше, излезот го бараше во вулканите: со нивна помош сакаше да го реши потфатот, зашто вулканите се тие што ја создале живата материја на земјата; тие ги имаат сите потребни неоргански состојци за тоа: амонијак, метан, водород, цијановодород, јаглендиоксид и други, од чии соединенија, под дејство на висока температура и со присуство на водена пареа, се создаваат органски молекули, се постигнува синтеза на аминокиселини, нуклеински киселини, белковини и други потребни молекули за создавање на жива материја.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Но кога наближа до неа, го позабави чекорот. Ѝ се стори дека Марија сака да ја избегне оваа средба. Која би била причината за тоа?

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Затоа, со желба да го избришам од мислите на вашите еминенции и на секој верен христијанин ова моќно сомневање што беше со право изречено кон мене, со искрено срце и со вистинска вера ги отповикувам и ги негирам споменатите заблуди и кривоверства и воопшто сите заблуди и кривоверства и дејства спротивни на светата Црква; се заколнувам дека нема во иднина никогаш да речам или да тврдам усно или писмено нешто што би можело да фрли врз мене слично сомневање, и доколку ми се случи да сретнам кривоверец или некојшто се смета за таков, ќе ја известам светата инквизиција, инквизиторот или прелатот во местото каде што живеам.”

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Мојата несигурност се протегаше и на таа страна: Дали се работеше за нејзина цврстина и несебична поддршка, или се работеше за тоа, откога и таа ќе дојде во Маказар, конечно тука да завршат нашите повремени меѓусебни растргнувања што се јавуваа во последно време?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Сега се доближуваше до сандакот и немаше никакви илузии за тоа колку храна му беше останата за идните денови во него.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Не ми се верува дека и сега е така во Македонија Ако има божја правда не би требало да е така Зошто инаку би ми кажувале сите дека Македонија Е европска земја во изградба А самите Македонци едно време далдисани Од братството и единството и затрчани по ударнички значки Самите Македонци значи велеа Дека додека трае обновата и изградбата нема одмор А богами начув дека и во последно време Чекореле преродебенички и надградено Иако не разбирам баш точно што е тоа вели Папата Сепак верувам дека еден ден ќе здивне и тој народ Иако никогаш не си начисто со народите чиишто водачи Немаат поумна работа па катаден повторуваат Дека имаат библиски корени Бетер се од папагалите какаду некои водачи на Македонците На кои јазиците им се одамна отечени од извикување празни пароли Ако продолжат така на некои водачи на Македонците Можеби ќе им паралдисаат и очите Од непрестајно гледање во огледалцето од приказните Коешто вешто ја мамело грдата сопственичка Дека најубава на светот е баш таа Така непредвидено ни скршна муабетот со Папата На македонски теми а јас не му кажав ништо за тоа Ни а ни б не реков иако од порано бев чул во близина Некои доселеници како на глас викаат Македонија на Македонците Викаа нешто и за земјата на земјоделците Од што разбрав дека Македонија е земјоделска земја Викаа нешто и за Солун дека бил нивни Ама едни други доселеници викаа уште понаглас

„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)

Дали оддалеку се чита дека немам кому да му виткам сармички од лозов лист и да му спремам подварок, па девојчињата дообучени од Агенцијата за вработување за тоа „Како да го погодиш вистинскиот муштерија за вистинската книга“, го положиле испитот со висока оцена и мене ме издвоиле од толпата?

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И покрај тоа што сè уште не ги добил своите средства, нашиот соговорник е сигурен во тоа дека нивните побарувања ќе бидат подмирени – а, како што вели, „каматата си тече“, па кој и да ја преземе компанијата ќе мора да ги плати нивните побарувања.6 Тој е свесен и дека допрва им останува доста борба, но дека ќе истраат и ќе ги остварат своите работнички права. 1. Интервјуто го водеше Горан Секулоски, на 11.III.2011, во Велес.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Јас не можев да издржам и му кажав за тоа дека ја загубивме мајка ми, а тој не се изненади, очигледно знаел за тоа и ме прегрна охрабрувачки.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

И во животот на Албер Ками е предочен европскиот трагизам, во неговата лекција за апсурдноста.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Сето тоа Лазор го гледа од под веѓи и зашто отпорано знае што има нацртано на внатрешната страна на тутурката, планот на Потковицата, си дума и се надева дека можеби не се собраа за да го ругаат него, дека можеби и овој пат ќе разговараат за тоа за кое од смртта на татко му на Максима наваму секоја година ова време разговараат - за барањето одобрение за ѕидање црква, а годинава за барање одобрени за ѕидање и на општина и на училиште.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Убави тие, дечиња. Како ви оди чколото? - Добро, - реков размислувајќи за тоа што го кажа бабата.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Ритмично уфрлам pop-corn во уста и ненаситно го голтам своето четиво: тука можам да дознаам дека Elvis Presley е жив, за тоа впрочем, сведочи жупникот Sam Beatty; дознавам дека Gary Cormier изградил подморница во својата гаража; дека Claude Marquezy, ограбувач на банки убиен пред неколку години, и понатаму ограбува како дух оставајќи им ги своите отпечатоци на немоќните полицајци; дознавам за мртвите домашни галеници кои се враќаат дома како духови;

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Штом се врати, ги симна алиштата, суви како пуканки, на низата од чисти простирки што таа претходно ги рашири за тоа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

МЛАДИЧОТ: Вие сношти ништо не рековте за тоа како ќе се повлекуваме од местото на акцијата? Или оставивте на самото место да се здоговориме?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Сакаше, најпосле, да си продолжи да си биде тој, та токму затоа и правеше сѐ друго, за тоа беше излезен и оваа утрина.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

За било кој поединец- лаик, кој не е контаминиран со било каква правна догма, додека судот не „пресече“, односно не донесе одлука за одредени спорни факти – не постои никакво ‘право’ за таа правна работа и за тоа проблематично прашање.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Процесот на Галилеј, Рим, 1633, документи што ги собрал Giorgio de Santillana Margina #32-33 [1996] | okno.mk 87

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

121. Најубедлив пример за тоа беа добар дел од членовите на МНЛД што имаа или српско или пак и српско и бугарско образование и воспитание: Мисирков, Чуповски, Константинович, Русуленчич, Петковски, Антонович, Ничота, Мишајков, Дедов, Џолевски, Николовски и др.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Кога едната странка се повикува на исправа и твр- ди дека таа се наоѓа кај другата странка – судот оваа странка ќе ја повика да ја поднесе исправата, оставајќи и за тоа определен рок.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Веќе беше забележано дека овој напад, доколку се покаже како успешен, не само што блокира еден извесен начин на размислување за тоа како ние зборуваме, и учиме да зборуваме, - за нашите сопствени ментални состојби и процеси, туку засега и некои поопшти епистемолошки преокупации; имено, покажува дека на „картезијанскиот“ пристап кон прашањата во врска со знаењето може да му се упати особено остар предизвик.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

„Вчера извадив од банката петстотини долари. Размислував за тоа. И кога тоа се случи, знаеш... Кора...“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Нема да раскажувам за сите мислења што се кажаа за тоа каде можела да исчезне водата, кога и каде се случило нешто слично, за сочувствителните зборови кажувани на некој посебен, маказаречки начин, за помолчувањето и вртењето глава.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Ти се молам не зборувај за тоа, зашто мрак ми паѓа на очи!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Ковчегот е ставен и колата поаѓа и ние зад неа тргнуваме молчаливи на почетокот, а како што се должи патот до последното почивалиште, се погласно се слуша крцкањето на протезите, некои подзастануваат да земат подлабок здив, други се поддржуваат под рака и така почнува нов разговор за тоа што беше наша младост во времето – невремето.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

МАРА: Нека пушти прво, после ќе му думаме за тоа.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Испраќа еден блесок од очите кон Пелагија, а таа, иако притисната од наплив на многу мисли, станува свесна за тоа и ѝ враќа опул со огромна благодарност не изустувајќи ни еден збор.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

А второ, науката сѐ уште е немоќна да претскажува и за тоа стручњаците се претпазливи: никогаш со сигурност не тврдат дали ќе избувне или нема да избувне, зашто низ историјата се правеле многу грешки; за оние вулкани за кои тврделе дека нема да избувнат - избувнале и уништиле многу луѓе...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Јас за тоа не им се лутев. И јас, секако, бев иста таква, како нив, пред ужасната катастрофа што нѐ стигна.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Татко ми не беше расположен за тоа: - Во моментов не сум расположен за времеплов, оди со децата – рече и остана во една кафеана да го чека чичко Ацо Дукац, другар на мајка ми и негов, кој, бидејќи е директор на Градските кина во Скопје, беше службено на фестивалот, ама не работеше толку колку мајка ми.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Колку време работат без ниеден збор, ни звук на незадоволство и револт, двајцата за тоа не мислат.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Стег, како и некои други конзули, најголема заслуга за тоа што во Солун не биле извршени големи масакри му припишува на валијата.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Фонче откако ја прегледа куќата од Китан, вртејќи ја главата како да не верува дека ова е случено со неа, во тужбата наведе дека куќата е оддалечена 150-200 метри од каменоломот; дека кога ја изградил Китан, тужениот Танаил, не вадел камења со експлозив, ами рачно; дека од тие експлозиви куќата добила пукнатини кои со време сѐ повеќе се шират и дека се заканува опасност куќата да се урне; куќата кога ја изградил немала никакви пукнатини, а за тоа можат да посведочат мајсторите што ја граделе; и затоа бара од судот веднаш да му забрани на тужениот Танаил да употребува експлозив и преку вешто лице да направи увид на штетата на куќата и да му ја плати на тужителот.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Му објасни на Мартина сѐ: ако е за тоа да го убијат Бошка, тие сто пати досега можеле да го сторат тоа.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Подоцна научи за светите египетски скарабеи и за нилските крокодили, за амајлиската моќ на бубачките и саламандрите, за тоа како човекот од примитивните времиња, од бронза, злато и сребро и од скапоцни камења, моделирал слики на овие суштества за да ги носи на вратот или на глуждот, како заштитници на своето здравје и својата среќа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Веќе нема никакво оправдување за тоа молчење на многумина, бидејќи овде сега најдрастично е загрозен секој човечки морал - со неморалот што се спроведува „во име на нацијата и народот”.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Брат ми зборуваше и тоа сѐ наврекнато уште десетина минути можеби, навистина не знам точно да ви кажам, оти баш за тоа време воопшто не бев при себе, како некој друг да стоеше место мене заглавен во незгодата и асфалтот но, кога малку дојдов на себе, во мислите ми се заврти филмот за овој човек овде што ми викаше, и мислам, почнав да размислувам.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Тој, понатаму, може да основа одбори и комисии за одделни прашања од својот делокруг; д) положбата на синдикалниот претставник значително беше влошена со замената на децидната одредба од ЗРО (1993), според која тој имаше право на посебна законска заштита од отказ и од други шиканирања за време на својот мандат (чл. 83, ЗРО/93), со одредбата според која на синдикалниот претставник, за времето на вршење на должноста, работодавачот може да му го откаже договорот за вработување ако за тоа добие претходна согласност на синдикатот!?

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Требаше да се бараат нови патишта, требаше некако да се преранат сите оние дечиња, што ги имаше народено Језекил со својата зорлива женица; но и светот чунким беше решил првин да го разурне добро сето она, што го имаше соѕидано Језекил во својот живот, и затоа сега веќе не ѕидаа ни оние, што беа сѐ уште вредни за тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Кога сфативме дека таа овој пат нема да се врати (татко ми и сестра ми малку пред мене) почнавме да разговараме за тоа што нѐ мачи. За неа.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

„Од кога си па ти,“ ми префрлаа, „најкадарниот да ги учиш луѓето како да бидат геј? Што знаеш па ти за тоа?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Јас ќе ти најдам работа! Доволно се грижам за тоа!

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Ако исправата се наоѓа кај државен орган или орган на државната управа или кај правно или физичко лице кое врши јавни овластувања, а самата странка не може да издејствува исправата да се предаде или покаже – судот, по предлог на странката, ќе ја прибави оваа исправа (чл. 217, ст. 1 и 3 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За тоа, како овој милионски град бил системно, по принципот на „килим“, до темел уриван од германските окупатори, гледав еден документарен филм во Градскиот историски музеј, во старот дел на градот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

За тоа време двајцата по него го настигнаа и тој им пресече од лебот и од сланината.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

За тоа ќе има време, се тешев, но тоа време неповратно го загубив…

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

При одлучувањето за барањето за надомест на нематеријална штета, како и за висината на нејзиниот надомест, судот ќе води сметка за значењето на повреденото добро и за целта за која служи тој надомест, но и за тоа со него да не им се погодува на стремежите што не се спојливи со неговата природа (чл. 189, ЗОО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Можеше да се претпостави дека Видерс и неговите соработници сега се во немилост, но за тоа немаше никаков извештај ни во печатот, ни на телекранот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

За тоа време ќе пее хорот.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

АНТИЦА: (со иронија). За тоа има многу чест. Јас не сум го знаела.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Правила за тоа тьа се изложатъ во грамматика-та.

„Мисли за болгарскїй-отъ ѧзикъ“ од Партениј Зографски (1858)

Утрото тој му расправи на Ордета сѐ што стана, но го заколна да не му кажува никому за тоа, а особено на стариот.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Непредвидено, настана еден проблем кој се однесуваше на ставањето на водомери. Сите избегнуваа за тоа да зборуваат.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Докази за тоа имаше во бројни расправии со келнери и сопственици кои служат црно вино оладено како да е пиво.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Значи, тој е во постојана врска со неа, освен ако за тоа не му кажала тетка Рајна.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Кога јас ќе зборував за тоа, таа гледаше да го избегне разговорот и ми се чинеше ако бидам упорна ќе се отуѓи и од мене.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Следната сцена што ми ја прераскажа пријателката која го фотографираше приемот, беше како двајца од службата за животно здравје, го одвеле Давид во лудачка кошула, под изговор дека „на кутриот, од неодамна душевно болен, почнале да му попуштаат конците на трпението”, а евидентен доказ за тоа била „запенетата уста која е единствен и непобитен доказ за беснило”.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Овде сум вистинскиот Арсо, лежам и мислам за тоа што што не било и не може да биде.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Никогаш не сум проверил.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Немам јас ништо против и татко ми да го вклучиме, но не е моментот за тоа.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Најверојатно ќе ја напуштев гимназијата ако се случеше вошката што ја фати Нанчо да се прошеташе по кафената боја на костумот и да ја посочеше некој со прст. За среќа, ја улови Нанчо. Сполај му барем за тоа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Единствено дополнување кое овде е важно од аспект на работничките права е тоа во измената од 2013 година каде се менува ст. 5 од чл. 9 на ЗАПВ и како еден од условите за престанување на важењето на лиценцата на агенцијата и нејзиното бришење од регистарот на агенции за привремени вработувања се наведува дека „ако на работниците со кои агенцијата за привремени вработувања склучила договори за вработување не им исплатила плата и уплатила придонеси од плата над три месеци, а за тоа не го известила инспекторот на трудот или платата не ја исплатува, согласно со закон, колективен договор, договорот за отстапување на работник и договорот за вработување.“

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Нема податоци за тоа, никој и не си споменува дали било нешто слично запишано во тефтерот Акиноски, дека и таа, Руса, е закопана тука, покрај каменот, но него, каменот, покрај со едното негово име, Бел Камен, го именуваат уште и со две други: Јованов Гроб или Турчинов Гроб.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Ема, разбираш ли, газ би дале за пичка.”

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Аналогно на тоа, релативно лесно е да се предочи еден свет со еднаква плата за еднаква работа, со подеднакво споделени домашни одговорности, со исто толку жени колку и мажи во позиција на моќ, и др., и да се согледаат присутните нееднаквости како неподносливи за нашироко споделените интуиции за тоа што е право и правда.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Мајка ми влезе во кујната и кога ме виде со телефонската слушалка во рака што јас од возбуда заборавив да ја спуштам, очите од лутина ѝ светнаа: - За ова би требало да бидеш казнет, - процеди бесно, - ама, сега нема време за тоа.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Ништо не му е препуштено на случајот. За тоа бдее и будното око на нашата партија.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

СПИРО: (Веќе влегол.) Па, што е малку црна и за тоа црно под ноктите. ТОМЧЕ: И ти ли тоа!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Во замена за тоа ние ќе имаме лице и право да се надеваме од нашиот великодушен господар да добиеме полна автономија во црковното и училишното дело и полна рамноправност пред законот и во месната самоуправа во Македонија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Се обидов да му кажам дека не сум виновна и дека ме принудиле да дојдам на сослушувањето; тој не сакаше воопшто да разговара за тоа.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Пребивање 259 не настанува штом ќе се стекнат условите за тоа, туку е потребно едната страна да ѝ изјави на другата дека врши пребивање.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Сега кога размислувам за тоа, верувам дека поради таквата метода мојата обука не беше успешна, затоа што доцна дојде до мојата полна ангажираност која беше неопходна за да станам волшебник.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Ми го освои телото на препад. Ме разоружа без да бидам свесна за тоа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Цигарата догоре во моите прсти, и јас, како самиот да догорувам, немав бол за тоа догорување.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Обожава да ги чита црните хроники по весниците, или да слуша кога возрасните зборуваат за тоа, па потоа ни раскажува.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

„Немој да се навредиш, ибн Тајко“, потфрли најпосле претпазливо Марин Крусиќ, „ти, се разбира, не си ни најмалку виновен за тоа, но ние никогаш не би дозволиле да попаднеме под ропство како вас. Никогаш.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Оти, токму од тој ограничен перспективен агол на човековите инстиктивни воени дела, токму од аголот на тие инстиктивно артикулирани настани и ситуации за време на патувањето, низ тие доживувања на јунаците од ова дело, низ резонансите кои ликовите ги рефлектираат без да се свесни за тоа, авторот ќе успее да отслика една цела епопеја на бедотија на Балканските војни...

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Предложи да ручаме во градината. Почувствува погоден миг за тоа!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Роберт Кувер ЛИФТ 1 Секое утро без исклучок, и нималку не размислувајќи за тоа, Мартин користи лифт без лифтбој за да се качи на четиринаесеттиот кат каде што работи. Така ќе направи и денес.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

- Досега немаме никакви вести за тоа.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

А точно за тоа ние донесовме решение — ти да ја земеш, за да доживее уште еден шамар.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Бескрајно ти благодарам додека ми велиш дека меѓу сонот и реалноста имало само едно влакно.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Задолжителната и работа ет в три нешта. 1-во: да устроит црква, во која си сакаме да си слушаме молитвите и словото божие на јазикот ни като сичките ни брајќа Бугари по царштината. 2-ро: да устроит училиште в кое сакаме да ет мајчиниот ни јазик и право на него да се воспитуваат челадата ни наша, сетне на турцки и најсетне, ако имат време и на други. 3-то: затова и основјавме народната ни црковнообштествена општина, да се устроит, а која колку за управлението има да си устрои устав и правилник, кое нешто да бидит основа на дејствијата и, сообразно со приличните за то правителствени закони и да го претставјава народот пред секое званично место, за кое нешто ќе држит редовни преписи на дејствијата си по наша за това запечатена кондика, а решенијата и ќе идат приети од нас като општо.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Еве, јас сум жив доказ за тоа: по многу упорни обиди и залагања, вчера конечно добив охрабрувачки и-меил од една продуцентска куќа (заради професионална дискреција ќе го премолчам името на испраќачот, па во понатамошниот текст ќе ги нарекувам Џиги Миги Ентертејнмент).

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

(7) Прашањето за тоа дали овие разлики биле таму (заедно на куп длабоко внатре ентитетот, чекајќи да бидат изнесени на светлина од страна на ископувачите деконструктивци), или се во ентитетот откако феминистките го завршија преобликувањето на ентитетот во социјална градба, поблиску до нивната срдечна желба, ми изгледа воопшто неважно.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Иако автобусот веќе стои, тој со најголема радост би побегнал пред неговата огромна големина, но нема сили за тоа.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

„Не знам. Се плашам од тоа. Се плашам да размислувам за тоа, за мојот камион и новата работа, ќе свикнам ли на тоа?

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

А оној што сака да носи воздушна пушка, што сака да стрела со неа, нека оди на стрелиште, место предвидено и уредено за тоа.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

За тоа дополнително ќе се договориме.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Само со татарските методи на Ленин можеше да се урне Русија, да се сруши нејзиниот тапоглав бирократски апарат, - но! okno.mk 201

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Многупати ја мерел со чекори, секогаш кога поминувал. А често поминувал и само за тоа.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Нина Шчепкина објаснува: — Шеесет дена ќе бидете ученици, вели, и за тоа време нема штрафној55. 27.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

- О, колку копнеам за тоа.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

За тоа велам: клето и проклето да биде тоа чедо кое не си слуша татко и мајка!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

А другиот му вели: „Што арчиш куршум за тоа гомно?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Но Евангелието, нежното и вдахновено, единственото точно христијанско учење за сочувството, за љубовта, за тоа дека на светот нема среќа - тоа требаше да им се остави на децата по училиштата и на возрасните по факултетите на култура. А тој ги затвори црквите.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ништо за тоа кај кого сум сместен, како се прехранувам, и воопшто што правам така сам во големиот град.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

„Тој не пееше за нас“, рече Џулија.“ „Тој пееше за свое задоволство. Па дури ни за тоа. Тој просто пееше.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Би можеле засекогаш да ги затвориме носот и устата, да го наполниме стомакот и среде гради да избушиме една дупка за воздух, кадешто, впрочем и е местото...

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

И, ако со виното вдовица вашата силна жед ја загасила медно, а ако ви бацило рака со насмевка милна сираче нејако, бедно, ил ако во гозби сте имале почесно место — кое е гордост, би рекол - и ако здравицата вам ви се здравила често: здравје ви посакал секој — па, да се присетиме ние за тоа и нека да се покажеме смели!

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Но во замена за тоа, покрај со воени давачки (носителот на титулата спахија да учествува во воени походи, плус да опремуваат еден војнички шатор, двајца коњаници и тројца пешооди) ги обврза и половината од приходите на Потковицата, во вредност од 94.000 акчиња годишно, нему да му ја даваат.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

СПИРО: Ако сакаш инаку да зборуваш со него, треба да се опијаниш, златен.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

СПИРО: Е, чорбаџи Томче, подека, не е право: не можеш на коњот, туку удри на самарот...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Лименките влекачи имаат симболично значење и со време ќе тежат како олуци низ кои истекува суштината (но за тоа, потоа).

„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)

Реков дека сум ја плеснал, и дека не жалам за тоа; реков дури, бидејќи веќе не се плашев од нив, дека жалам што не сум ја исплескал прописно по газот госпоѓицата Луција П.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Лудо е ова време во кое живееме, овде на земјава се е како шаховско поле и ништо не е случајно, можеби сами ги поместуваме фигурите, сами го правиме следниот чекор и сами понесени од сопствената волја, зрело или без размислување, без искуство, свесно или несвесно или можеби наивно, будно или сонливо или полу заспано, внимателно или понесени од инстинктите од сопствениот живот правиме пекол и рај, но на крај секогаш стигнуваме таму каде што било пишано.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Пишувајќи за тоа како ја доживеале Виничката провала, еден од идните гемиџии раскажува: „Таа го изнесе на видело постоењето на Револуционерната организација и ѕверствата на деспотската турска власт.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Никој неа не можеше да ја разубеди во тоа. Еве и сега се случува истото!

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Никој нигде и никогаш ништо не запишал за тоа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И не го напушта прашањето за тоа, кој ли можеше да го наклевети. И не само тоа.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

За покуќнина, ајде, како му годе, ама куќа и сермија да се собере, за тоа треба време и печалба.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Беа дојдени на работа уште пред сонце, тогаш никој не прашуваше за времето и за тоа колку си работел, за сите беше важно работата да се врши и да се искористи времето.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сега, конечно, се спуштам во реалноста, и ти благодарам за тоа.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Сите овие мерки беа потребни: од паѓањето му остана на горната усна засек, па на некој начин требаше да се даде објаснение за тоа.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Па како тоа нов? – рече тој, сѐ уште небаре на сон, па јас немам пари за тоа. Да, нов, со немилосрдно спокојство рече Петрович.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Патем пак го молеше за тоа да му прости на Мирчета, но Луман му објасни дека верува оти тој Мирче е сиромав, само сака да го научи народот да знае со кого има работа.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

А за тоа ти треба уште подготовка, - се насмеа Рада повторувајќи - Јок, јок!

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Завивањето на ветрот, темницата или нешто незнајно уште повеќе придонесуваа за тоа!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Ниту таа можеше да го осуди татко си за тоа, ниту јас нешто такво да изговорам.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Оваа книга е уште една потврда за тоа.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Можеби на прв поглед се чини дека, во ваква строга поставеност на нештата, нема простор за никаков проблем – бидејќи тешко може да се наиде на пречка во јасно дефинирани услови.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Зашто катилите можат да се вратат и да изгорат некоја куќа, јали наша јали турска, па и за тоа ние да одеваме.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Но, in concreto сѐ уште се чека отпочнување на кривичната постапка, бидејќи велешкиот основен јавен обвинител, 4 од само за него познати причини, сè уште не се изјаснил дали воопшто, и против кого, ќе поведе постапка или, пак, оштетените ќе треба да се јават во улога на приватни тужители во казнена постапка.5 ***

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

По згрижувањето на девојката, кое се заврши без офкање и стенкање, сите во групата почнаа да зборуваат за незгодата и за тоа што можело да се случи.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

А таа, сиромашката, ако ја остави, откако ја изнесе на глас... Ќе си остане за век неомажена...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Меѓу другото, во последно време пројавуваш особен интерес за тоа - каде се движам.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Фала на Виктор Лозанов за нацртаната корица и на Билјана Т. Димко за тоа што ракописот го приближи до македонскиот стандарден јазик.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Успеваше да се скрие од царинарникот, но сигурно за тоа сепак плаќала висока царина, веројатно на некој друг начин.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Додека сезнајниот атеистолог А.А. се подготвуваше во вообичаен вовед да ни го претстави православниот павилјон и со тоа судбината на оваа вера во текот на сталинистичкиот комунизам во Албанија, јас бев обземен од мислата за тоа кому му пречеше троверјето во земјата и надвор од неа?

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

А каква била користа на девојките и на нивните муштерии од тоа честење на татко ти, за тоа никогаш не раскажуваше.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Барем да донесеа некаков закон, па за тоа и постојат!

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Човек немаше ни најмала претстава за тоа што се случуваше со нив.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Да најде малку храна, мислеше просто за тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Холанѓанецот на сето тоа толку многу ликуваше, просто лицето му светна од среќа како да не ми се одмаздил доволно за тоа што му го сторив.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Жена му од Мил фучна со носот: - Не бараше таа да ти се направи гроб за тоа...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Додека другите ученици нашироко дискутираа за посетата на Ќеле Кула, за тоа колку било морбидно да се гради кула со човечки глави, за свирепото стрелање во Крагуевац, Рада и понатаму беше во својот филм како главен режисер и сценарист на нештата што ѝ се случија, на почетокот од патувањето.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Според него тоа значело дека „работата на собранието ќе ја следи партиската лиинија и спрема тоа ќе ни даде непристрасна јасна индикација за тоа што е таа“.304

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

— Не џанум. Ако има некого да лажа, ќе лажа јабанџии, не вас, моите родители. Ич за тоа гајле не берите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Кога размислувам за тоа време сега, сметам дека неговите искуства во Првата светска војна, во тенковскиот корпус во Африка, и во кралскиот воздухопловен корпус мора да оставиле голема трага во него, а и несреќниот живот со мајка ми... но тој никогаш не ми зборуваше што му значела „војната” лично и, како што си претставувам, имал премногу големо чувство на пристојност и лојалност кон неа за мене да ми зборува за таков вид нешта.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Најмногу, се разбира, беа за тоа на Лумана да му се дојде до глава, ама тој ретко доаѓаше в село и кога ќе дојдеше, никој не знаеше.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Сепак, барем во одделот каде што таа работеше, постоеше солидарност и добра соработка меѓу колегите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Освен тоа, за да се биде делотворен, било неопходно да се биде способен за учење од минатото, што значи да се има колку-толку точна претстава за тоа што се случило во минатото.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

— Море, ако е за тоа, ене го и Јошето мое, ако го гледаш нака слабо — како кремен е. Не може ни ерген да му се опре.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Можеби не толку за некои состојби кога смртта ги зема блиските, или оние што ги почитувам, колку размислувања за загубата и исчезнувањето. Секој филм е есеј за тоа.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Атанас не присуствуваше на таа сцена кога Пелагија и Танаско му овозможиле на дедо Костадин да ги чакне своите очи со очите на баба Петра и во мигот таа да се пресели во неговиот свет, ама подоцна сите зборуваа за тоа па нему му се чини дека и тој бил таму и дека присуствувал на тој мистериозен чин.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Ирена го влечеше како магнет, тој не беше свесен за тоа.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Оти законите што ги носи државата сѐ уште не претставуваат ‘право’ – туку, во најдобар случај, тие се само ‘извори на правото’ [fontes iuris].

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тогаш, две години пред историскиот настан, по ништо не можеше да се наслути дека овој тивок, црномурест, млад човек, со сјајна црна коса и благ израз на лицето, ќе ја сврти судбината на Тунис, внесувајќи ја земјата во нова ера, пред опасноста земјата да го изгуби цивилизацискиот континуитет до кој дојде Бургиба. Но за тоа подоцна!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

За тоа, пак, се грижеа Ариф и Злате, кои секое утро ги прибираа ведрата со млеко, мисурките со мед, погачките, шишињата со ракија и го колеа бравот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Не сум те викнал за тоа.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Згоди и незгоди за тоа има многу, но посебно е карактеристичен еден случај за кој овие денови говорат многумина.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Што е тоа вистински поет, се прашува хуманистот conte e cavaliere di Gran Croce don Emanuele Tesauro (1591-1667.) во своето, денес веќе заборавено, монументално дело, со за тоа време мошне прецизниот наслов: Аристотеловскиот двоглед или идејата за остроумно пишување... објаснето според принципите на божествениот Аристотел (објавено во Џенова 1654; до 1682 осум изданија).

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Но, денес кога наидов на текстот на Теди Москов, театарски режисер од бугарска провиниенција „Среќна случајност“, почнав и самиот да подавам интерес за тоа дали сентенцата на Фелини „Случајноста е другото име на Бога“ е она кон кое треба да се приклониме кога зборуваме за настаните во животната стварност.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Зборовите се за арч. Само за тоа. Не се шегувам. Постојат такви зборови.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Така стана и со мене, а кривицата за тоа ја носам само јас, зашто цел месец од ден на ден се ломев дали да се пријавам за тие чевли.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Постарите си прикажуваа за тоа што го знаеја и што го доживеале.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Не забораваше исто така да напомене дека голем бил бројот на оние што го почитуваат.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Мислиш ли дека нашите математичари не се дораснати за тоа? Ја заборави ли двомислата?“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И другите жени од соседството зборуваа меѓу себе за тоа, денес.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

- Не бре, за тоа, вели туку дека ми зборуваш ко нашинец. Како човек од нашине села, вели. 103

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Косата му беше сета залепена од дождот. Но се чинише дека не се грижеа за тоа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

А за тоа што се случува кај момчето, на што се должи тој истрел, само можеше да нагаѓа, како што и Бојан од својата колиба не можеше да знае што се случува кај дедо Иван.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Сега се исправи на креветот, се налакти, а за тоа време сфати сѐ.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Материјалистите се неволни да ја прифатат оваа одлика бидејќи тие се уверени дека да се прифати постоењето на субјективната свест би било неконсистентно со нивната замисла за тоа како мора да изгледа светот” (стр. 55).

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Целата идеја се засноваше на тоа да не го прекинеме романтичниот момент.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Преклонетоста на неговите раце се престоруваше сега во некаква тромава отпуштеност, која знаеше само за тоа дека преку денот тој доста се намачил и дека сега треба макар и само да се спие.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Би можел пијалокот и со труд да го плати, но за тоа, презафатен, не смогнува да се сети...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Летото беше вистинско време за тоа.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Првин ни ги пришија вошките, ама никој не зборува за тоа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Павле ни малу не се растревожи. Му се изнаноси на палтото. Целото лето само со него.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Поп Стерјо стави прст на усните. Разбравме дека за тоа не се зборува, туку само се молчи и со молкот треба да се памети.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Ако стане збор за секс и за тоа имам што да кажам. Поточно, да се пожалам.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Не знаеше кое време е. Небото, сонцето, месечината беа негде високо зад роевите од снегулки, па никако не можеше да се добие претстава за тоа кое време е, ден ли е ноќ ли е.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Барутот, како што веќе нагласив продолжи Татко не бил балканска измислица, туку најчесто е увезуван, но детонаторите за неговото активирање најчесто биле и зад балканските граници, во центрите на странската моќ.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Инаку, ко в лош театар: окото солзи лачи, а срцето, сокриено, абер си нема за тоа...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

- За тоа ич не плашете се.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

За тоа време и Денко се врати, а на огнот меѓу двата шатора веќе се вареше пресното млеко.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Дишеше шумно низ нос, не во исчекување да станам и да го доведам до местото за кое беше уверен дека го знам, дека привремено е моја тајна, туку во занес на човек од кого ништо не може да се сокрие.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Често, тие не можат да го одложат моментот на донесување на одлука за тоа каква акција е потребна во дадена ситуација.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

- За тоа не бери гајле - продолжи Горјан.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

А татко ми рече: А бре имам добиток, зимата ако се оддолжи, треба храна да се купи, мораме да имаме резерва пари, а стрина ми на тоа: Ако е за тоа, ние сме преку дваесет души, ќе заштедиме на храната, неколку дена поскромно јадење и ќе ѝ купиш палто на Милка.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Бакрорезецот Мелан (1589-1668) го слика Христовото лице со една единствена линија и пишува за тоа: „Оној единствениот од едно е создаден“ (“Formatur unicus una”).

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

ПАНДЕ: А, за тоа ќе ви кажам! Вие само прашајте ме мене!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Само Орде беше сведок на генералната репетиција за тоа калемење, зашто таа се вршеше меѓу четири ѕида, во сопчето, каде што на масата лежеше книга отворена токму на онаа страница што го илустрира калемењето на засек.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

А причината беше Малчо Златотворецот, но никој не знаеше за тоа.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

- Многу те поздрави дедо, - рече Бојан, - и рече ти да ни одбереш кученце. - А за тоа ли дојдовте?

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Има народи кои постојат надвор од нивниот автентичен, прв или роден јазик! Но дали би можел да ми посочиш пример за тоа?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Всушност, некои луѓе ме критикуваа за тоа како го спелувам во книгата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Кумот не е само за тоа да крсти, да венча, туку и да пречека, да угости, да дарува.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

72. А тој слаб интерес е резултат на разочарувањето на Русите од „братушките”. Значи, и за тоа треба да им речеме на Бугарите: Сполај ви!

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Уште долго го носеше оној мраз во своите жили, имаше еден таков впечаток за себе, додека се валкаше преклонет по удолницата, не ни забележувајќи ја длабоката крвава ораница во снегот, како божем таа да беше нешто далечно од него, како тој воопшто да не беше причината за неа, чувствувајќи се мал за тоа да биде некаква причина, и сега веќе не очекувајќи ништо од тој ден пред него, кој можеше во себе да крие нешто за секој друг, а за него тоа беше само еден празен ден.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Во Новоговорот постоеше збор за тоа: се нарекуваше „самживот“, со значење за индивидуалност и ексцентричност.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Но ако послушаа за тоа да не го гибаат Мартина, тие сепак мирни не останаа.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

А некогаш навечер кога ние излегуваме ќе треба да бидете со Патрик, но се разбира за тоа благовремено ќе ве известиме и ќе ви платиме екстра... зборуваше брзо и певливо Госпоѓа Изабел.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Во тоа време секој кој се интересираше за оваа област внимателно веќе ги беше воочил приказните како што се „Xони Мнемоник” и „Burning chrome” и некои од нас веќе тогаш мислеа дека Гибсон ги пишува најинтересните нови „ствари”, но, никој од тие - најмалку Гибсон - беа подготвени за тоа што се случи.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Освен притисокот врз здравјето од тамошната мачна работна атмосфера, постоеше и притисок од страна на тогашната извршна власт – која, според В.И., бесправно земала, давала и продавала дел од производите со кои работела фирмата, а работниците не добивале никаков надомест за тоа!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Причината за тоа во голема мера се должи на широко- распространетото прифаќање на митот за транзицијата.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Но за тоа се потребни реформи! Мислам на суштински реформи.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

А и Глигор не спомнуваше ништо. Кога ќе речеше нешто, за тоа повеќе не спомнуваше.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Сѐ што се одигра за тоа кратко време некако до срце ме потресе.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Да, драга Ема, во Равена мојот Јирачек, моето сонце, веќе ме чека, јас знам дека ме чека Јирачек и ги мерка тие стари, истрошени европејци, тоа се истите оние од Вацлавске Намјести, кои како река доаѓаат од секаде за да си го дотрошат животот, желни да брцнат со прст или со нос во нешто младо, убаво; пари даваат за тоа, душа даваат за тоа.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

На луѓето им е јасна нејзината близина и неизбежност, па и моите филмови се спекулации и размислување за тоа.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

На третиот ден остана да се сочини само уште отисок од првиот збор, за кој Филозофот претпоставуваше дека е јас, а клучот за тоа јас беше потписот од крајот на текстот, што прв беше умножен, и што според уката на Филозофот значеше: Дариј.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Никој досега не ми рекол ништо за тоа.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

- Барутот и сѐ она друго е кај тебе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Најмногу за тоа што сум жива, здрава имам прекрасно семејство и секогаш се извлекувам од кашата најдобро што можам.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Важно беше да добро го совладам францускиот јазик. За тоа бев тука.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

СПИРО: А, колај работа за тоа. Ќе земев некоја друга.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Но за тоа име, како за наше народно, ние најмногу знаеме не по некакви свои традиции или од Романците, ами по византиските историчари.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Дознавајќи за тоа, жандармите влегле во станот, го фатиле бегалецот, во приземјето го убиле и потоа на улицата го изрешетале со пушки и револвери.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Британските групи како Битлси, Ролинг Стоунси, Гери енд Пејсмејкерс, Кинкс, Анималс, Јардбирдс итн. наидоа и ги променија сите ставови за тоа што е, а што не е во фазон. Tough-big-city-teenage look или Mod и Edwardian.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Кога е тоа потребно и самиот суд може по службена должност да ги прибави потребните податоци и известувања за имотната состојба на странката која бара ослободување, а може за тоа да ја сослуша и противната странка.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но вие малку знаете и за тоа што е старовремски арамија. Нели?

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Јас зборував оти кога се прави востание од името и во полза на сите македонски народности, тогаш за тоа треба да се има полномоќност и учество на сите народности во организацијата.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Без гласник времето е глуво, спие светот, и не знае ниту за нашите злости, ниту за тоа дали бог еднаш донесената одлука, од која се тресеме, најпосле ја сменил...

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

И кога ќе најдат такво место, прашање на добро воспитување на секој што знае за тоа е да си го задржи знаењето за себе.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Треба да се видат и другите причини. Можеби е во прашање почвата на која лежи куќата, но за тоа јас не сум стучњак.“

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

- Е за тоа, вели Маса Ќулумоска, лесен му е лекот за тоа, вели. - Ами што, прашувам јас.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Прошета тој по костурските и некои лерински села и изнаприкажа приказни за тоа дека ние сме биле Бугари, та затоа треба да си го браниме нашето бугараштво.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Јани итро се поднасмевна и, чукајќи се со прстот по – чело, рече: - Еј, чукнете се по лејките... зарем заборавивте што ни велеше пред некој ден политичкиот комесар за тоа што им зборувал на политичките комесари другарот Захаријадис?

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Постоеше дури и едно име за тоа, на кое не се сеќаваше.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сѐ уште среќно си спомнувам за тоа прекрасно старче и за оној црн леб донесен во двоколката.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Започнувајќи со расправа за тоа што не е во ред со философијата на умот, Серл ги карактеризира и отфрла философските учења на материјализмот во неговите различни облици (логички бихејвиоризам, теорија за идентитет на типови, теорија за идентитет на знаци, функционализмот на црната кутија, јаката вештачка интелигенција, елиминативниот материјализам,натурализирачката интенционалност).

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Од деконструктивна перспектива може да ми се случи да кажам глупост или бесмисленост за оваа или онаа научна парадигма или за оваа или онаа поврзаност на некој филозофски систем. За тоа може да се дискутира.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

— Е само за тоа и за толку, вели жената, ушите да му ги јадат!

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

До пред малку мислев дека станува збор само за тоа како најефикасно да се убие Ѓорче Петров и тоа навистина не ме засегаше.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Потем: светлина звучна со сите бои во неа; светлина што кога влегува во секое нешто, неговиот зрак му го вдахнува и го обојува со бојата подобна за тоа нешто, светлина непроменлива, од прапочетокот, а променлива во стварите кога ќе влезе.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Знае дека комунизмот и господ не одат заедно, но се куражи со помислата дека можеби и Христос бил комунист, не знаејќи за тоа.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

На екраните за евиденција на народот се пренесуваа слики од згрозеноста на лицата на нас кои овде седевме и ништо за тоа таму не знаевме.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Како што рековме, овие денови ќе ти се платат по два трудодена, а да не зборуваме за тоа дека со ова ти ја задолжуваш и целана наша Задруга, а исто така и социјалистичкиот напредок на нашено село.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Но јас би бил за тоа ние да се ослободиме од османизмите со опасна конотација за иднината на нашите деца, од нашите мајчини јазици, ти од албанскиот, а јас од македонскиот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Дури и сега, јас сум сосем свесен за тоа, ти се држиш за својата болест, верувајќи дека таа е доблест.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Витгеншајновиот аргумент за приватниот јазик претставува напад врз идејата дека може да постои јазик кој би можел да биде разбран единствено од неговиот корисник, т.е. логички приватен јазик. 64 Margina #15-16 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Благодарам, благодарам, и Ве молам: ќе ми кажете ли нешто повеќе за тоа, оти многу сум, љубопитна!

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

И ја слушаш приказната за тоа дека се храни само природно и само природни материјали може да поднесе на себе и на кожата своја, а гледаш дека и со пиво се налева, дека тоа си е природен пијалок... ’ко боза отприлика.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ќерка ми пак уште нема ниет за тоа, баба ефенди.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Јас веќе долго време размислувам за тоа и јас да станам Ракетар“, реков. Не ме слушна.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Тие како да не сакаа да го признаат, не сакаа да го напуштат родниот крај без оглед каква цена требаше да се плати за тоа.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

XLIX Без претходно да се договорат за тоа, Татко и Камилски продолжија да избираат зборови во функција на прикажување на тоталитетот на историскиот процес на Балканот, свесни дека тоа можело малку да го сторат пристрасните историографии, парцијалните и недостапни архиви, нецелосните институции, силата на заборавот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Имаме и други сведоштва за тоа што ни го одзедоа, за куќата, за лозјето, за воденичката.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И додека Боше и брат му Атанас Цицко ги нажапчуваат капаците, откако пред тоа првин ги отвораат, а потоа и ги затвораат џамовите, (за тоа малку време во одајата шибнува студен воздух и за час го растерува чадот од цигарите и мирисот во восокот на свеќите) тој намерно зборува полека, намерно развлекувајќи ги речениците, за да остане помеѓу зборовите празнина во којашто, се надева, другите ќе имаат време да се досетат за што зборува и да размислат за тоа што зборува.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Додека Мо, размислуваше дали Вици се гледа со некој Вени ... едни земји излегуваа од рецесија, за потоа да влезат во свински грип, Џералдин се разнесе во супермаркетот каде не можеше да го најде својот Бог, Марио и Славе продолжуваа да се тепаат за школската ужинка, General Motors отпушти 10.000 работници, Лира и Вања се кубеа за коса, за тоа која - чиј дечко земала, бројот на жртвите во ураганот Катрина достигна 1836, Во Церн сѐ уште преговараат дали после експериментот, Земјата ќе ја голтне црна дупка - веднаш или неколку дена потоа?

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Му објасни на Мартина сѐ: ако е за тоа да го убијат Бошка, тие сто пати досега можеле да го сторат тоа. Туку Луман е клучот.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

И само затоа што речиси во истиот час, веднаш штом го пренесле кај делениците Акиноски, Јосиф Акиноски, со усвитен нож му направил операција, му ги извадил куршумите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Популарната култура наводно претставува најголема закана за општеството; меѓу другото е наводно виновна за тоа што младината сѐ помалку чита и станува сѐ поглупава.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Почнете да размислувате како може да надоместите за тоа што се случило, како можете да го извлечете најдоброто од тоа и да доживеете сатисфакција од сопствените животни избори.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Делувањата на оваа моќ се преправаат или се маскираат бидејќи тие оперираат со одредени норми кои се означени со статус на „вистина“.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Нема ништо за тоа што се случувало натаму со бродот, ниту пак тоа е важно за ова што го расправаме.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Кога еден лекар, пријател на татко му, дозна за тоа, му рече на татко му: „Детето ти е клептоман, склоно кон крадење.“

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Тој сметаше дека има доволно аргументи за тоа и ќе настојува од своја страна да не се должи премногу за овој збор, макар што претпоставуваше дека неговиот пријател би можел да има друго мислење и аргументи.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но за тоа подоцна, оти времето не е стигнато, о возљубени; а јас сум познат по тоа дека уживам да сочинувам слова секакви и да си измислувам свои истории што воопшто и не се случиле, ама да изгледаат така како пред очи да ви се; и знам сказанија да преподавам така, со прекини; по малку да ви давам да вкусувате од собитието, од слаткиот мед на историите, како на изжеднет вода што се дава во пустина, капка по капка, за да не го усмрти заситувањето на жедта, на потребата.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

ПАРЕ: Така де, преубаво девојче за тоа да плачеш!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Добро се сместија таму, државата против која се бореа не ги обвини, за една рецка подолу им ги призна чиновите макар што војнички беа неуки и објавија книги за тоа како ја поминале граѓанската.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Пред мене го имам твојот осврт кон студијата „Анатомија на власта“ од Галбрајт и оној суптилен есеј за тоа како гледале на власта Исус и неговите ученици, посебно Павле.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

- Не, - рече Луман. – Јас треба да не знам за тоа.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

За претрпени физички болки, за претрпени душевни болки поради намалување на животната активност, нагрденост, повреда на угледот, честа, слободата или правата на личноста, смрт на блиско лице, како и за страв – судот, ако најде дека околностите на случајот, а особено јачината на болките и стравот и нивното траење го оправдува тоа, ќе досуди справедлив паричен надомест, независно од надоместот на материјалната штета, како и во неј- зиното отсуство.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ние знаеме многу малку и непрецизно за тоа како настанува оваа варијабилност.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

А јас? Што ќе правам јас сам? Си мислела ли ти за тоа кога си правела така?

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Одам кај него, а тој ми се насмевнува, како да му носам, на пример, највкусна супа – ах, сега ’ржат и двата коња; изгледа таа бучава настапила по некоја виша наредба за да го олесни овој преглед – и сега констатирам: да, младичот е болен.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тие, се разбира, не можеле да знаат дали меѓу Симон и луѓето во главниот град се зборувало за тоа овој да биде пратеник, но обземени од предизборното расположеие и од меѓусебните спротивставености, лесно, сосема спонтано, дошле на тоа гласините да ги поврзат со зборот пратеник.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Куртиал де Перер, да забележиме, се разликуваше апсолутно од останатите ситни пронаоѓачи...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

САВЕТКА: Ааа... за тоа ли ти спа кај неа, за врска да ти послужи со Илија? Да те продаде!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Од дотука реченото се гледа: прво, оти ако по нашите сегашни етнографски сфаќања на Балканскиот Полуостров, особено на централниот и југоисточниот негов дел, т.е. во денешна Србија, Бугарија, Тракија и Македонија имало и има само две словенски етнографски единици – српски и бугарски народ, тогаш тоа уште не значи дека нема, немало и не може да има друга словенска единица, а напротив, дека нејзиното постоење е во пределите на возможното и на реалноста; второ, дека во Македонија нема две јужнословенски народности – српска и бугарска, а напротив дека во неа има само една народност со свои особини, коишто или претставуваат нешто оригинално што се нема ни кај Србите ни кај Бугарите, како што е, да речеме, со многу особини на македонските наречја, или нешто што се има и кај Бугарите и кај Србите или коешто се има само кај Македонците по краиштата на нивната татковина и кај Србите, или пак по нив и кај Бугарите, и дека од тие особини на Македонците, како дел од словенската група народи, најмногубројни, најраспространети, заеднички за сите Македонци, значи и најважни се тие особини со кои Македонците се одличуваат од другите словенски народи: по нив Македонците фактички составуваат одделна и самобитна словенска народност, иако за неа денеска не се зборува во науката и во секојдневниот разговор; трето, дека причината за тоа игнорирање и затемнување на постоењето на македонската народност се крие во постоењето на името „Бугари” во Македонија во етнографско значење и во експлоатирањето со него од страна на Бугарите.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Нејзиниот пријател Британец се изнасмеа заедно со неа. „Да наздравиме за тоа!“

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Нејзината несреќа, ако ми зборуваше за тоа, што не верувам, за мртвиот Борко, за коските и черепите горе во планината од еден злостор, за нејзината излаганост во сѐ што имала и што немала, врвеше крај моите уши неслушнато.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Можеби сум згрешил во спелувањето на вистинската мозочна хемикалија.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Всушност, следувањето на чоколада - Винстон беше свесен за тоа - требаше да биде намалено од триесет на дваесет грама до крајот на тековната недела.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Книгава нема за цел да се натпреварува, на пример, со книгата на Џоел Дерфнер Женче: Мојот поход да станам најгеј- човекот на сите времиња и што стана наместо тоа; со книгата на Доналд Ројтер Гејдар36: Врховен инсајдерски водич за шестото геј- сетило; со книгата на Кети Криминс: Како хомосексуалците ја спасија цивилизацијата: вистинската и јуначка приказна за тоа како геј- мажите го обликуваа современиот свет; со книгата на Кевин Дилало: Неслужбен геј- прирачник; со онаа на Џуди Картер: Хомоприрачник: како да стапиш во контакт со сопственото внатрешно хомо: водич за опстанок за лезбејки и за геј- мажи; со онаа на Френк Браунинг: Културата на желбата: парадоксот и перверзноста во геј- животите денес; со онаа на Даниел Харис: Подемот и падот на геј- културата; со онаа на Берт Арчер: Крајот на геј и смртта на хетеросексуалноста; или дури и со веќе класичниот преглед на Мајкл Бронски: Судир на култури: создавањето на геј- сензибилитетот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, ни тоа не потраа толку долго, колку што беше потребно, за да го узрее во себе дури ни тоа чувство, кога виде како по снегот наоколу почнуваат да се редат едно по друго и да нараснуваат во приближувањето десетина издолжени црни тела, сите со муцките впиени во сиромашката миризба на крвта, чиниш врзани за тоа испружено тело во снегот со некакви невидливи врвки, кои некој сега сите заедно ги повлекуваше.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Во поглед на барањето што го поставила странката во текот на постапката, парницата почнува да тече од моментот кога за тоа барање е известена спротивната странка.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Меѓутоа, нема сомнение за тоа каков впечаток им оставиле Солунските атентати на оние што биле ангажирани околу последните подготовки за востанието, што гледале како Македонија се претворала во огромен воен логор, во огромен затвор во кој се фрлаат најинтелигентните сили на земјата, како огромниот терор застрашува да ја разнебити Организацијата...

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Не ми е мене за тоа.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Ти си свесен за тоа. Сигурно си чул што се случува во сиромашните квартови од градот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

За тоа е потребен чин на самоуништување, напор на волјата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Така еден ден додека ги врамувавме Мерлинките, Марк забележи дека го смета Џерард за премногу “комплициран”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ми се чини дека генерално читателите често си дозволуваат, без да имаат право за тоа, да навлегуваат во интимниот простор на еден автор што може да се смета и за еден вид профанација.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Тоа, задолжувањето на сојовите од страна на спахиите со поделени парцели земја и издвоени стада говеда и овци, беше првото корисно раздвижување што дојде во Потковицата со Дамческите и за тоа и едните и другите ги благословуваа - на тој начин навистина приносите двојно се зголемија.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

За тоа дека едниот од нив бил и предводник на познатата мичуринска банда, дознав многу подоцна, кога веќе ја водеше Тодор Каџибанов.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Татко ми сепак дозна за тоа, ме искара зашто не сум му кажала, дури ми рече: Немој да ја сакаш, штом е таква сестра ти.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Но еве, јас те потсетувам. Мајките служат и за тоа: да потсетуваат. Зборувам глупости, нели?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Големата кукла не ѝ се довери на малата, за тоа колку многу ѝ завидува.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

И тајната за тоа лежеше во дното на неговата душа и тој се движеше како во некој самрак, што некогаш се закануваше да се згусне во темница, нешто што никогаш не се случи.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Мајка ми ме погледна изненадено и се насмевна: - А, за тоа не ми кажуваш, мангуп еден, криеш од мене, а?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Истата изгледа „да ја грабнеш и да бегаш“, што е уште еден квалитет кој го исполнува, ама излезе дека недоволно била секси зашто оваа заменава што го пополни нејзиното место многу порано од што тоа беше испразнето, ја развиори својата црвена коса и колкови кои не мируваат сместувајќи го помеѓу своите бутини, насмеан и флекав, и згужван... и накапан со кафе кое секогаш прво го претекува, а потоа го преполнува во напрснат филџан, ама и оваа вештина испадна крајно невалидна за тоа врските и нивниот рок на траење.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Кога ќе се смиреше, по испиеното кафе, во утеха ќе си префрлеше дека сепак не е негова работа да си го цепи умот за далечната иднина, за комунизмот, има за тоа поумни глави... ***

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Сѐ за тоа мислам и постојано се прашувам самиот: аџамија ли сум, пијаница ли сум, во што ми е грешката, та што не ми даваш изан, да го земам и јас мајсторското писмо?...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Ние се плашиме, но уживаме да ја слушаме.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Ете така, Силјане внуче, ќе си одиме, ич да не береш колку за тоа гајле.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

ТОМЧЕ: Нејќам да знам за тоа!

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Брат ми рече дека времепловите се интересни само на филм, како што е она патување низ минатото во филмот „Враќање кон иднината” и дека ако мајка ми нема против, не би дошол со нас, оти знае тој како ќе изгледало тоа нејзино „носење во детството”.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

- Слушај, ама да не си зинал некому! - Како бунар сум за тоа, - вели човекот. – Само ти кажи ми.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

„Веќе ни даде“, рече Калија, „и фала му многу за тоа“.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Но не барајте овој пат да се впуштаме во темелни објаснувања за тоа како е создаван тој небесен простор и каква е целта на необичниот зафат околу времињата.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Кажи зошто не се венчавме тогаш?“ „Не, Никола... Не, говори ми сега за тоа.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Грчкиот поп во Браново, каде што дедо Геро очекувал, му јавил на Куцовангелис за тоа што намера имаат брановци.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Говорам за тоа градилиште како таму, меѓу гуштери и камења, да ќе ми се реши судбината.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

И оште: Ние се обврзјавме самоволно да ги подржаваме и поткрепјавме со слово, сос дело, сос помоштна рака и заплата речените ни Костадин Блаже Дамчев, претседателја на општината, Јосиф Оносим Акинов, учител ни, Хаџи Ташку, свештеник ни, за това и за сичко горереченото потврждавме като се потписавме сос своја рака.“

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кога дојде на ред за камбана, јас реков, од мене ќе биде, како и бунарот, ќе кажам и за тоа, и самиот отидов дури до Лариса, кај браќата Грегоријади, ја порачав камбаната и се донесе, дури уште не беше ни изградена камбанаријата.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Праша дали се кајам за тоа што сум го напишал.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но кога Трајко му рече дека е испратен од селаните, а кога подвлече со особен тон дека носи и пари за тоа, владиката го промени тонот на својот разговор и му вети дека ќе им ја исполни желбата на селаните, толку повеќе што го познава човекот и лично, та сака и нему да му направи добро, верувајќи дека со тоа ѝ прави добро на црквата, на верата и народот, бидејќи Петко беше сигурен во секој однос.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И за тоа престапно поведение се прави сега виновна Русија, и тоа официјална Русија што немала ништо заедничко со нејзиниот народ.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

А причината за тоа беше, што Русите им се токмеле со војна на Турците, божем за да ја ослободат Бугарија...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тоа беше нешто премногу далечно за да вреди да се размислува за тоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се разбира, јавно немам спомнато ниту збор за тоа.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Колкупати само, ноќе, о боже, колкупати и мене ми се јавуваше некој глас за тоа пусто јадење.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Некои акции веќе превземаме. По џадиња, пруги, мостови... Веројатно слушате за тоа...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

- Не знам. Тој нема му мисли за тоа... Наша задача е да чекаме...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Агент и адвокат на историјата кој е свесен за тоа и кој знае што е за народот добро а што не е.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Вива продолжи да зборува за филмот и за тоа како игра еден андерграунд филм-мејкер во сцена на журка, на која Џон Војт ја запознава Бренда Вакаро.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

- „Знам”, - одговорив кратко и ја погледнав така молбено, да не продолжува, да го остави разговорот за тоа.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Се исмеа пашата: - Будала! Знам дека си дошол за тоа!

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Можеби имам причини за тоа“, рече таа.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Пилотите исто така беа изземени, откако една климактерична жена предизвика катастрофа намерно удирајќи во зградата на љубовницата на нејзиниот сопруг, ул. 254, влез 3, стан 46, од лифтот одма лево, како одмазда за тоа што тој, сопругот, ѝ купил на љубовницата правосмукалка на вода со ХП филтер, а неа, со три мали деца и долговлакнест териер, не.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

За Авни, во миговите додека го пишуваше писмото до Сања, за да ѝ каже дека ја сака и дека секогаш ќе ја сака, беше сосема јасно оти влетал како граблива птица во час на вознес на еден посебен свет за кој не може да тврди разумски, но за кој во неговите гради се собираше клопче со разнобојни конци од чувства изврзани за тоа суштество што под неговата сила истовремено испушташе глас на зрела жена што раѓа и глас на штотуку родено дете.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Но, не. Му требаше за тоа доста време, но тој најпосле сепак виде дека тоа се само неколку блиски гранки, избрстени и црвеникави, порастени на врвовите на неколкуте околни дрвја.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Неговите судови се, разбирливо, честопати нагласено претерани и еднострани (прашање е дали младината навистина така сама од себе разбира дека составен дел на културните пораки се и претерувањето и шокантноста), а и покрај тоа бројните податоци што ги наведува се мошне важни за расправата за ефектите на популарната култура: “Според податоците на ревијата American Demograph- ics, помладите возрасни се полиберални од своите родители - вклучувајќи ги и припадниците на бејби-боом генерацијата, од којашто произлегува поголемиот дел од денешните новинари на централните медии.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Еден петел, но не кој било петел, туку голема, горда, убава и раскошна птица, која управуваше со кокошарникот, и за тоа нешто беше свесен, за Милан беше симбол на машкоста и власта.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Тогаш седнуваше со домарот над мангалот во кујната, кршеше од домашниот леб, сркаше од манастирскиот грав, мезеше од биеното сирење на вжарената маша, отпиваше од стомната покрстено вино и водеше најприземен разговор за тоа како не се исплатува да го држиш и да го раниш магарето зиме кога нема работа во полето, како е поарно да го пуштиш без самар во снеговите на планината да го изедат волците, а напролет да си купиш младо магаре па да му го главиш стариот самар и да си вршиш работа, оти живеачката е една, а скапа, а пак треба да се преживее, да се одживее некако.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Одбра за тоа една поиздигната вршка понатаму.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Што шепотел килавиот Јаков во тие ноќи - Спиј, главо, со крст над чело? Или нешто друго со непознати зборови?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Јас го вадам „скакулецот“ и отсекувам едно големо парче од газот, таа дигна врева, како божем за тоа сум ѝ дал малку пари, а јас ѝ го растурам мозокот. Тогаш ја фукам од чисто зезање”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во Солун, малата Ервехе засекогаш ќе ја види и ќе ја научи лекцијата за тоа колку се луѓето на Балканот измешани, различни, неспокојни.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Ова важно сознание јас би можел да им го соопштам на луѓето, но не сум заинтересиран за тоа.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

„Не знам ништо за тоа. Се колнам, вели пашо.“

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

А тајната на слушање на срцето е во вербата во самите себе.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

За тоа време една кола на противпожарната милиција веќе јуреше по улиците на градот страшно завивајќи со сирената.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Данокот мора секогаш да се плати, времето нема значење за тоа.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

60. Вистина, со националното прашање ние ќе се занимаваме 20-30 години, но кривината за тоа лежи во нашите претходници што не ја сознаа сета негова важност и не го кладоа да зрее.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Имено, тргнувајќи од премисата дека „општите одредби не ги решаваат поединечните случаи“ тие, се чини со право, судовите ги сфаќаат како практични и искуствени „секундарни законодавци“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Помисли да го собере набрзина потесното градско партиско раководство, повеќе за да ја сподели одговорноста, но за тоа немаше време, а и за ефектот не беше сигурен.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Се подзамисли Ризван-бег ефенди: „Демек, си решил, ќе градиш џамија, ами знаеш ли дека дерман ќе немаш од твоите за тоа?“

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Дебелеењето ѝ започнало уште од малечка. За тоа најмногу допринела мајка ѝ, жена му на Илко, зашто ја доела прекумерно долго - цели седум години.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

А после тоа, вечерта, кога поразмисли за тоа, тој дури и се радуваше на едно вакво доаѓање.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Си договорив 20 дена во Институтот за генетско истражување во Бел Камен, па така, кога моите ќе заминеа на работа, јас си ја исполнував обврската кон образованието и си добив потврда за тоа, па и потпис од професорот, си полагав и си добив десетче, ама не пријавив дома.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Оставете... Не зборувајте за тоа... Не ве обвинувам...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Но ти не сакаш да чуеш за тоа.

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Арсо полека тонеше и се губеше во слабост и некакво матно задоволство го обземаше за тоа што чезне и гасне во магловина...

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

И знаеш, Рајно сестро, уште сака да се жени... За тоа сум дојдена... Фрлил мерак по вашата Симка.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

ЦОНКА: Така, ами како! Поимашлив.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Сѐ, што му остануваше, беше тоа да фрли уште еднаш, а после кога виде дека ѓаволски не погодил, можеше уште да го донаправи оној свој започнат чекор и да се засолне зад дебелото стебло на чамот до себе, и уште веднаш се покажа дека беше последниот миг за тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Во една и иста кафеана секој ден се сретнувам со другарите и до пладне се потсетуваме на нашите млади времиња, умуваме за тоа кој каква глупост вчера истреска на телевизија, па дома на ручек и потоа дремка со весникот во скутот и до доцна во ноќта се караш со оние од екранот на кои им се чини дека светот почнува од нив. Лигавење до немај каде.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Многу селани се призапишаа во Задругата, слушајќи го него, а Змејко доста долго им зборуваше за тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Но пред да ја напишам телеграмата за падот на бургибизмот и ставот на земјата којашто ја претставував, се сетив уште за еден настан кој можеше да има клучно значење за тоа.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

„Дури знаеме и каде да ги довеземе телата.“ „Значи, ти си размислувал цел ден за тоа“, му рече таа. 86

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Но за тоа е потребно да се засака сѐ што е македонско! Ама баш сѐ!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Држи се само за тоа: „Методи не ме разбуди“ и сѐ ќе биде во ред.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Од училиште до дома само за тоа мислеше: „Ами оти пак да не му се опула, ќелешот еден? Шо може па да ми направи тој мрсолко?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И ден-денес мислам дека и партијата на Луција многу личеше на еден таков обред, и јас дури подоцна, размислувајќи за тоа, сфатив зошто толку многу Луција инсистираше крајот на приредбата да биде токму тој обред, а не некоја џез или балетска точка, на пример.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Кога го реков ова татко ти и вистиски зовре.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Но тој ми зборуваше за неговите односи со неговите колеги на работа во „Мејнс” (мрежа од електрични кабли што одат под земја во градовите) а претходно имав слушнато некои работи и за неговите односи со татко му.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Винстон завиваше и лелекаше, залудно барајќи храна, беснееше по собата, фрлаше сѐ што ќе дофатеше и удираше по дрвената облога, сѐ додека соседите не почнаа да чукаат по ѕидот, а за тоа време помалото дете секој час заплакуваше.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Морам некому да му кажам. Никому не бев му кажала за тоа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Воопшто не ја болеше глава за тоа дека нас олуглавите нѐ пржеше летното сонце и нѐ гореше жед.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

По изјавата за пребивање се смета дека пребивањето настанало оној момент кога се стекнале условите за тоа (чл. 326, ЗОО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но од друга страна, имаше и оправдание за мојата нерешителност: воспитачот, професорот по филозофија, до која уште не бев стигнал, одеше важно, со крената руменолика глава, и јас - на кого тој досега одвај да погледнал - требаше одеднаш да му пристапам, да трчкам да го привтасам во ходникот, да го пречекувам како случајно на скали или, о боже мој!, да му одам нарочно за тоа в канцеларија.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Го заплиснуваше со сите изглодани мрши и со сите свои соништа, она обезличено суштество на три нозе, кое просто цвичеше, сонувајќи за тоа свое очекување, лижејќи ги неговите стапалки во снегот, при што носалките му се собираа и му се грчеше неговата остра муцка, а притоа од таму доаѓаше и некое на прв поглед ќе речеш презриво, шеговито мрморење низ полузатворени очи, потсветнуваше едно чудно здрава белина на неговите очници, обвиткани во розовоста на неговите непца.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

За тоа постои песна. Сакаш ли да ти ја испеам?

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Еурека! Конечно сфатив, но што сфатив?! Вистината, за тоа каде сум јас на овој свет.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Во замена за тоа, ако еден народ добие политичка слобода или се исполни нешто друго важно за народниот живот, без негово или со мало негово содејство, тогаш кога кај него нема уште изработени народни идеали или ако се изработени не се усвоени од сите членови на народот, тогаш, во таков случај, народот не ги цени народните идеали и, како човек без определена цел и програма за работење, се фрла ту на една ту на друга страна, правејќи го тоа не затоа што е убеден оти така треба да биде, ами затоа што гледа дека има околу него луѓе што постапуваат така или инаку.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Знам, меѓутоа, што правев за тоа време, каде и како живеев тие осум години, но тоа го знам апстрактно, делумно како некој друг да ми раскажувал спомени во кои верувам, но кои всушност не ги поседувам.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Четивово е, всушност, „Разработен проект во неколку чекори за тоа како да си најдеш маж“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Величковски, кој сега работи во приватна агенција за обезбедување, а дополнително и како електричар и хаусмајстор на повик, охрабрен од добиениот спор и од тоа дека, сепак, и во нашата држава може да се добие судски спор за прекршени работнички права, е решителен за тоа дека и во иднина повторно би тужел доколку му биде повредено некое право од сферата на трудот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ќе ви биде малку незгодно кога ќе речете дека мене ме оставивте тука сам, но вие воопшто не грижете се за тоа. Та јас самиот го сакав тоа, човече.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Нервозата на свадбата произлегуваше од сето тоа: од една страна од стравот на Хана како ќе се справи со обичаите на нејзината нова заедница, од другата, со фрустрацијата поради изневерата на родителите, но и од стравувањето на Леон како нивната врска ќе функционира и конечно, од немата запрепастеност на неговите родители и роднини за тоа како ќе се вклопи дојденката во нивниот строг и скромен начин на живот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тој не разговараше на оваа тема со неа, препушти работите да ги води Круме Волнаровски со неговите соработници, но лично ја надгледуваше нејзината активност во Центарот или информациите за тоа ги добиваше од Андон Клековски, негов непосреден доушник, контролор без одредено работно време и без конкретни обврски кои би биле видливи за клиентките.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

„Ако ја приредеше прославата, Иван Степанович, негде долу на корзото, да речеме во Кралска круна, или во некој друг таков локал, никој немаше да размислува за девојкине ниту пак за тоа од каде се парите за прославувањето!“

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„Војниците се отепани во реонот на вашево село и вие ќе одговарате за тоа...“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Во овој период британските воени мисии со посебно внимание го следат движењето на германските единици и нивното повлекување и за тоа го известувале својот штаб Force 399 барајќи да се бомбардираат правците Лариса- Лерин- Прилеп и патот Дојран- Валандово- Струмица- Штип.272

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

– „Ба, братко, колку за тоа така си е, му рекле друзите на стареата, нека е жив Силјан, многу итроштиње научил дури шетал по туѓи земји, да од тоа ќе знае и приказни што чул да ни каже и да нѐ чуди.“

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Главно зборуваше за својата голема тага, за тоа како ја будат среде сон гласовите на несреќата; го проколнуваше оној „кој му ја фрли смртта в прегратка“; но како што минуваше времето не забораваше да забележи дека нејзин Ролан таму горе сигурно е задоволен бидејќи на неговата могила секој ден осамнува свежо цвеќе.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Пак за тоа кир Ристаќија не спие, ами и прати човек да ја излаже дека Селман-ага собрал Арнаути да ја граби.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ти благодарам за тоа. Те прегрнува и те бакнува првиот и последен од гемиџиите, од самооткажаните. Твојот Орце“

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Неговата кариера течела како да нема никаква сенка, но дојде момент, кога почна јавно да се зборува за масовните погибии без суд и за тоа кои луѓе биле егзекуторите.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Тоа е така. Му кимнувам на семејството. Неговите членови ништо не знаат за тоа, а и кога би знаеле, не би верувале.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Но за тоа, за пресудниот бој со нив, со Европејците, тој, Мурад III, веќе издал високославна заповед да се зголемат давачките.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И машко и женско, и мало и големо, и христијанско и турско, христијаните крстејќи се и во истото време изговарајќи Господ да го дочува во живот Лазора, а Турците, на чело со Тахир бег Јаузоски, кој и заборави да го прошетува Мурата, Ај анасана, ај џган, уште од раното се купчат на портите, на срецело пред дуќаните Акиноски и на чешмата, на бунарите, во дворот и на чардакот Акиноски и само за тоа зборуваат: минатата сабота токму во време пладнина, нивните мажи, главите на сојовите, се нашле таму во Прилеп, на Али Чаир, за со свои очи да се уверат во силата Лазорова, и за потоа со свои очи да го видат нештото кое тука, на лице место и пред сета насобрана народија, ќе му го прекинеш животот на човекот, а кое не го стори тоа, не го однесе на оној свет, само затоа што е Лазор голем и силен како никој друг на земјава, па ножот и куршумите, кога влегле во месото негово удриле на коските и тука се запреле.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Ако е за тоа, тој има толку сила за тебе да те загуби и би дошол сам.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ми рече дека штом го предлагам тоа јас, дека мора да има смисла, дека тој во тоа не се сомнева, дека јас сум му бил гаранција, дека слушнал оти сега сум бил во тој крај, дека весниците пишувале за тоа и дека и тој ги чека моите големи и градителски, но исто така, и книжевни дела.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Се тепам, се бапкам, ама и за тоа немам сила.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Не се најде дури ни некој таков, кој, после, ко се дозна за тоа, барем само да речеше дека му се присторило нешто така, како да поминува некој по сокаците, но од што умот му бил зафатен на друга страна, да пази на тоа за кое бил одреден да пази, не се сторил ниет ни да помисли дека некој може, ако не е лично Хаџи Ташку со дружината, да се крене на пат по такво време.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Нејсе! Како што се ширеше мојата работа, така беа се почести моите патувања, во почетокот со карваните, а подоцна за тоа имав свои луѓе.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Во истото време двајца Арнаути го дигаат Илија и го изнесуваат, а останатите ги навртуваат пушките да стрелаат по Ристаќија, но ги спречува излегувањето на Антица и за тоа пукаат нагоре)..

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Нема ништо за тоа како ѝ е таму, туку наместо тоа тирада за животот воопшто дека ти е како совалката во разбојот додека се ткае, те турка низ конците на деновите еднаш наваму еднаш натаму како што често знае да каже мајката Роса, ама каде е таа, Пелагија, во тој разбој, не кажува.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

И нешто од носењето, но повеќе од сонцето и прашината, - палтото избледе и некако потемни, што можеше најарно да се забележи кога ќе се кренеше реверот или низ малиот процеп на испараниот астар. Но ништо за тоа.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

А како ќе му одмазди Луман на Бошка за тоа што рекол дека ќе го предаде на комитите, се знаеше – со крв и никако инаку.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Како што истакнуваат Бауд и ван Шендел: „Тие се основни примери за тоа како менталните конструкти можат да станат општествена реалност.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

- Ние повеќе се плашиме за тоа како ќе стигнеме до другиот крај.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

9. НА ВОДЕНИЦА БЕЗ КАМЕН НЕ МЕЛИШ ЖИТО - за тоа сал de jure го допираш лактот, а можело и без камен и на јаз плиток, па и во празна воденица de facto...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Поточно, тој и за времетраењето на спорот, правно гледано, не беше во работен однос бидејќи своето работно место го напушти уште пред да го покрене судскиот спор – кога, од страна на тамошното раководство, му беше понудена отпремнина во вредност од околу 2.000 ЕУР за „доброволно“ да го напушти работното место. 182 ***

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Околу нив жабите ја отпочнаа својата немилосрдна хорска изведба, постепена, им се чинеше - невоедначена како нив, иако заслепени, љубопитно свесни за тоа, малку повеќе отколку свиткувањето на малиот прст, допирот на пивските кригли, заедништвото на Мек Кол - усогласувајќи се себеси во ритам секција на виртуозно дуо за кратки воздишки, извици; тој пуфкајќи повремено од цигарата за време на изведбата, капчето за бејзбол потскокнувајќи безгрижно, таа привикувајќи го нестабилното чувство на заштитеност, никогаш до крај прекршен Пасив; сѐ додека најпосле, попуштајќи под налетите на глупавото крекање на жабите, легнаа не допирајќи се.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Но не знаеше кога тоа ќе се случи, кој османскотурски збор ќе биде причина за тоа.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Ти не жалиш ли за тоа? А што правеше со неа? Де, кажи, сами сме во оваа дупка.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Не, војници, Бугарија има и повеќе ако е за тоа. Но Бугарија сака искалени војници.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

За тоа време капка по капка го преточуваше секој збор кажан од устите на Рада.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Уште поверојатно беше дека никој и не знае колку биле произведени и дека уште помалку се грижеше за тоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

На деда си ни збор не му кажа за тоа што му се случуваше.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Стотици мртви и еден коњ, премногу за тоа запурно лето без гуштери на излишавените карпи, сите до една слични на згрчени чудовишта, еднаш, кога и да било, ќе се тргнат од летаргија и ќе појдат да се хранат со човечки коски.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Пред да ја совлада сонот, Мајка размислуваше за тоа што ли треба да му каже на Татко, за да мине низ неговата „цензура”, па да ни биде пренесено нам, на децата.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

— Не сум за тоа, ќе ми се наврекнува.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Остануваше проблемот за зграда. Но и за тоа протиница имаше план.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Тато и тетка Рајна и мене сѐ ми беа приготвиле, но јас за тоа никому ниту еднаш не реков во класот...

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

За тоа е задужена викендичката у Маврово, што се наоѓа у прв ред до езеро, на сама плажа. Нова, ганц. Дефинитивно, тука е рајот.

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

Целата таа ноќ не заспа. Само што ќе го навалеше дремка, едни те исти мисли дека згреши што се обложи, дека згреши што го спомена стрика Анѓела, дека којзнае што ќе излезе сега од сето тоа, дека кога ќе дознаат за тоа Максим и Костадин Дамчески крај нема да му има на срамењето, го штрекнуваа и го седнуваа во постелата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тоа е моќ која се остварува во врска со знаења кои создаваат посебни вистини, и водат кон посебни и „коректни“ заклучоци за тоа како би требало животот да биде „остварен“, „ослободен“, „рационален“, „различен“, „индивидуализиран“, „сопствен“, „само-содржан“ и така натаму. 58 Margina #4-5 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Најмалку заинтерсирани за тоа биле гемиџиите, кои сметале дека секој инцидент или заострување на ситуацијата во Солун можел штетно да се одрази, односно делумно да го провали нивниот план за акција.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Е, а како се прави тоа, шпиртосувањето? Никогаш не сум штавувал птици, само сум слушал за тоа.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

„Навистина!“ Докторот му намигна. „Ќе ти дадам едно розово апче за тоа“.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Доцна е, предоцна за тоа пријателу мој, јас твоја сум, за тебе се венчав, в година ...невеста сум!

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Што ми останува мене друго? - Не ти зборувам јас за тоа. Да не се изродиш од народот ти велам.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Како да ѝ кажам дека не се одбира време за тоа. Никогаш не се пребира.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

За нив нема никакво значење национализмот што се смета за нешто што си го има одживеано својот век. Тие се интернационалисти. Тие се најнапред луѓе, па после, ако им остане за тоа време, се Бугари.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Тоа лето беше првата U.S. турнеја на Битлси и одеднаш сите почнаа да се прават Англичани.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Поблиски прописи за издавање на уверенија за имотната состојба донесува органот определен со посебен пропис.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За тоа време светот во него може да се преврти.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И покрај сѐ, имаше лек за тоа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

И тоа што учел им дојде згодно на пријателите на Борко да го искористат и да можат да кажат Симон да биде чувар. Земаше редовна плата за тоа.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

По патот јас му зборував за тоа дека Земанек е сосема изменет и дека живее со друга жена; мислам дека воопшто не ме слушаше.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Тој раскажуваше, ние црвенеевме, а Берта Ауербах сигурно веќе имаше решено уште таа вечер да му каже на овој млад човек дека ја откажува нарачката за семејните портрети.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

за (предл.) - тоа (зам.)