за (предл.) - внук (имн.)

Но средната секогаш мораше да биде слободна, „за внукот“, како што велеше дедо Димо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
ЈОРДАН: Слушај, ќерко. Ете, стрико ти Кољо те сака, да му бидеш снаа за внук му Јован. Го познаваш?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
И тоа само во оние мигови кога се појавуваше пред влезот на зградата, вјасајќи да сврши некоја обврска за малечката, а најчесто за внуците на баба Петра и дедо Костадин.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)